quote:
Op zondag 23 juli 2006 23:59 schreef SaintOfKillers het volgende:Het viel me op dat de films waarop ik stem ook steeds een stem bij krijgen bij de top 1000 users
![]()
.
Hey, dat viel me bij mij ook al op
Call Northside 777 (Henry Hathaway, 1948)
Het begint nogal matig met een suffe voice over, die de gebeurtenissen aan ons voorlegt. Gelukkig wordt de film wel wat beter vanaf het moment James Stewart in beeld komt. De film is heel sober gemaakt. Geen visuele opsmuk en een bedeesd tempo. Dat geeft de film een iets realistischer karakter, wat wel past bij dit waargebeurde verhaal, maar zorgt er ook voor dat je niet aan de buis gekluisterd wordt. Erg jammer ook dat op het laatst nog even benadrukt moet worden hoe geweldig het Amerikaanse rechtsysteem is. Desondanks is het best een goede film, waarin vooral de spaarzame scenes waarin Stewart met z'n vrouw samen is erg leuk zijn. ***½
Rocky V (John G. Avildsen, 1990)
De aankomende Rocky-film heeft op zich geen lastige taak voor zich om z'n voorganger te verbeteren. Moeilijk kan dat niet zijn. Belabberd acteerwerk en ongeïnspireerde regie kenmerken de film. De plot op zich is nog niet eens zo heel slecht, maar de dialogen zijn belabberd geschreven en uitgevoerd. *½
Drumline (Charles Stone III, 2002)
Best aardige film over een drummer die in de universiteitsband wil spelen. Clichematig, maar de muziekscenes zorgen er voor dat de film wel vermaakt. Op deze momenten komt de film helemaal tot leven. Het flinterdunne liefdesverhaaltje wat er omheen geconstrueerd zit voegt niet zo veel toe. **½
(
#967)
Dni zatmeniya (The Day of the Eclipse) (Aleksandr Sokurov, 1988)
![]()
Prachtige film van Aleksandr Sokurov. De meest opmerkelijke prestatie van de film is de soundtrack. Op vele momenten horen we verschillende geluiden, muziekstukken en radiogeluiden door elkaar en dat werkt fantastisch. Het brengt de surrealistische, vervreemde sfeer die de, overigens even prachtige, sepia beelden al scheppen nog sterker over. Het openingsstuk is al meteen fantastisch. Behalve vervreemdende scenes zijn er ook hele tedere, zoals het stuk met het jongetje. Gebaseerd op een boek van dezelfde schrijvers die het boek schreven wat aan basis lag voor Tarkovsky's
Stalker en dus ook hier weer ruimte voor reflectie op het leven. Vooral eenzaamheid en hoe je jezelf hieraan kunt verliezen is een onderwerp van de film. Zeker een film ook om vaker te zien, want ik moet zeggen dat ik niet meteen alles heb meegekregen. Unieke ervaring. *****