Léon heeft het toch moeilijker met de nieuwe situatie dan we in eerste instantie dachten. Op het kdv was hij erg aanhankelijk geweest en zo gauw zijn favoriete leidster weg liep moest hij huilen. Hij was ook een beetje duwerig geweest naar de andere kindjes toe, terwijl hij er normaal gesproken zo gek mee is. En hij wilde de hele dag een broodje eten.
![]()
Toen hij 's avonds thuis kwam was er geen land meer mee te bezeilen. Krijsen, gillen, hysterisch gewoon. Hij was compleet op. Ik lag boven Cas te voeden en ik hield het niet droog moet ik eerlijk zeggen. Ik had zo met hem te doen. Maar het mannetje moest echt even doorpakken op dat moment, hij moet weten dat er grenzen zijn.
Gisterochtend heeft hij expres een glas stuk gegooid. Dus hup voor straf weer op de gang. Als hij een dagje kdv heeft gehad is hij sowieso de volgende ochtend minder te genieten, totdat hij geslapen heeft. Maar dit had hij nog niet eerder gedaan. Vervolgens dus 3 1/2 uur
![]()
geslapen en toen was hij zichzelf gelukkig weer.
En van de week was toch wel het ergst. Ik kon het jullie op dat moment gewoon nog niet vertellen, omdat ik het er telkens weer spaans benauwd van kreeg. Hij moest weer op de gang want hij had niet geluisterd. Nu waren we alleen vergeten de knip op de deur te doen. Eerst hoorde je hem nog tieren op de gang en ineens was het stil. Het mannetje ging kijken, zien we dat de voordeur wagenwijd openstaat. En meneer liep in zijn pyamajasje en zijn luierkont al aan de andere kant van de straat op weg naar de buurmeisjes. Ik geloof niet dat ik ooit zo geschrokken ben als toen ik de voordeur open zag staan.
![]()
Ze rijden zo idioot hard hier altijd in de straat, ookal is het een 30 km zone. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd had kunnen zijn. De knip zit dus nu altijd op de deur. Het mannetje en ik zijn nog de hele avond en de volgende dag van slag geweest hierdoor. Dit gebeurt ons dus nóóit weer.