Judith kan ontzettend dwars en lief zijn. Echt te erg! Is ze eerst vreselijk dwars en eigenwijs en net als je het echt zat bent, gaat ze gekke bekken zitten trekken, met een paar guitige ogen erbij, dat je gewoonweg in de lach moet schieten. Soms lukt het me om m'n lachen in te houden en "boos" te blijven, maar meestal komt ze ermee weg...
Als ze erg dwars is, helpt het bij haar meestal om vooral toe te geven. Voorbeeld: J: "Ik wil nie pap eten!" Ik: "Dan eet je toch niet?!" J: "Ik wil wél pap eten!" Ik: "Toe maar dan".
En als ik er tegenin ga, gaat ze dus echt niet eten! De eerste keer dat ik het zo deed, was ik eigenlijk stomverbaasd dat het zo gemakkelijk ging
![]()
Ben benieuwd hoelang het blijft werken
![]()
Over het zindelijk worden van Judith: ze is al een paar weken helemaal zindelijk. Alleen het poepen gaat af en toe nog mis. Maar belonen en terugnemen (
![]()
) heeft hierbij goed geholpen. Ze is ook gelijk 's nachts zindelijk, omdat we het idee hadden dat ze het verwarrend vond dat ze 's nachts een luier omhad: overdag bleef ze droog, dus kreeg ze geen luier om, maar 's nachts deden we het in het begin voor de zekerheid wel, hoewel ze 's ochtends meestal droog was. Toen ze overdag in haar bed begon te plassen (in haar slaap) hebben we de luier 's nachts niet meer omgedaan. Na een paar ongelukjes (niet meer dan 2 of 3) ging het goed.
Ze wil nu ook niet meer de wc-verkleiner gebruiken, dus ze kan nu op elke wc plassen (in theorie
![]()
)!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
-
[i]Rikkert Zuiderveld[/i]