ADHD/ADD Deel 5

soms denk ik dat het beter is om er maar mee te stoppen met alles. Omdat het nooit normaal kan gaan. En er altijd wel een volgend probleem is. Het houdt nooit op.. het gaat maar door. Is het niet probleem met werk dan wel met een relatie, is het dat niet dan wel geldproblemen, waarom kan ik nou nooit gewoon een beetje fatsoenlijk leven hebben, en de hele dag met een gevoel van dreigend onheil in mijn kop loop.. ZENUWEN ik weet het niet.. Ik ben heel erg in mezelf, vind niet veel dingen meer leuk.. ik wou dat ik het kon stoppen dit allemaal...

quote:

Op donderdag 6 juli 2006 21:57 schreef oh_nee_he_1979 het volgende:
soms denk ik dat het beter is om er maar mee te stoppen met alles. Omdat het nooit normaal kan gaan. En er altijd wel een volgend probleem is. Het houdt nooit op.. het gaat maar door. Is het niet probleem met werk dan wel met een relatie, is het dat niet dan wel geldproblemen, waarom kan ik nou nooit gewoon een beetje fatsoenlijk leven hebben, en de hele dag met een gevoel van dreigend onheil in mijn kop loop.. ZENUWEN ik weet het niet.. Ik ben heel erg in mezelf, vind niet veel dingen meer leuk.. ik wou dat ik het kon stoppen dit allemaal...

dat wil je niet

Probeer gewoon de zonnige kant van het leven te zien die zijn der legio als je maar goed zoekt

en zie problemen niet als problemen maar als uitdagingen dat scheelt al een hoop. gaat der iets verkeerd ga dan niet bij de pakeneer zitten maar ga kijken wat der fout is gegaan maak een oplossing probeer deze mislukt ie ga terug naar het het oplossingen zoeken

quote:

Op donderdag 6 juli 2006 23:53 schreef Roeji het volgende:

[..]

Wat je schrijft klopt wel. Maar als het water je aan de lippen staat, dan is er niet veel zonneschijn meer. Dan is elk ding teveel. Als bijvoorbeeld op zo'n moment me iets uit mn handen valt, dan kan ik compleet doordraaien en gaan gillen, brullen. schreeuwen en uiteindelijk janken als een klein kind. Terwijl het nergens omgaat. Je hoeft alleen maar de scherven op te ruimen en weg te gooien. Maar dat is dan gewoon teveel. Weer iets wat misgaat is t eerste wat in me op komt.

Je wilt wel, maar het gaat niet. En eruit stappen, nee dat wil je niet. Maar ik herken wel het gevoel dat je zo aan je grenzen zit dat je het gewoon niet meer weet en niet meer ziet zitten. Bij mij blijft het bij denken, doen zal hier niet gebeuren. Dat kan ik niet. Maar ik begrijp de mensen die het wel doen inmiddels heel erg goed.

Echt herkenbaar..!

Weet je, mijn vriend zegt wel eens dat hij pas nadat hij is begonnen met ritalin ook is gaan leren wat voor gevoelens hij heeft en in de jaren erna ook gevoelens te kunnen herkennen.

Hij heeft ook in situaties en periodes zoals jij gezeten oh_nee-he, maar wij zijn nu ook al 3,5 jaar bij elkaar, dus het kan echt wel. Als je iemand tegen komt die je respecteert om wie je bent, maar ook met je meewilt denken EN tegen een stootje kan, komt het vast in orde. Zelf tijdens onze relatie (toen we net gingen samenwonen) is mijn vriend nog door een hel gegaan, doordat hij een heel rijtje zaken moest aanpakken, die hij al jaren lang uitstelden en ontliep: de tandarts, een huisarts regelen, zichzelf verzekeren, onafgeronde studie, financieel alles op orde krijgen (als je je op een nieuw adres inschrijft kan iedereen je ineens weer vinden) en dat was voor hem (en soms ook voor mij) echt niet makkelijk...! Maar wat ik wil aangeven: als je op een gegeven moment in een positief spiraal/rustigere fase komt, dan komt er misschien ook voor jou een periode dat je voor de laatste keer door de sh*t, maar om dan vervolgens WEL de puntje op de i te kunnen zetten...

Heel veel sterkte!!! Ik wil met dit verhaal niet aangeven dat het makkelijk is hoor. Ook wij hebben hulp van instanties erbij gevraagd... maar we zijn op de goede weg en het gaat erg goed met mijn vriend.

[ Bericht 0% gewijzigd door Neverending op 07-07-2006 10:13:20 ]

Erg herkenbaar Roeji en oh_nee_he. Toch is het wel iets wat te doorbreken is. Ik ben jaren lang echt zwaar depressief geweest, studie mislukte, kon geen baan houden, relaties waren een drama, financieel liep alles énorm in het honderd.

Ik ben er echter wel uitgekomen. Langzaam, heel langzaam. Ik heb letterlijk 7 slechte jaren gehad. Maar nu gaat 't goed Waardoor precies weet ik niet. De diagnose ADHD heeft wel rust gebracht iig, maar ook andere dingen zijn gewoon heel goed gaan lopen. Natuurlijk blijf ik tegen bepaalde dingen aan lopen en dat zal ook wel zo blijven. Ik heb dat echter gewoon min of meer geaccepteerd en probeer er mee om te gaan en mee te leren leven en de verwachtingen op bepaalde vlakken gewoon minder hoog te leggen. Ik blijf een dromer, ik blijf een chaoot, ik blijf het ene moment een zoutzak en het andere moment hyper. That's me.

Precies... bij mijn vriend heeft het ook zo'n 7a 8 jaar geduurd voor de omslag kwam...

Allereerst veel sterkte met je gezondheid, Roeji. Ik hoop echt dat je je beter gaat voelen.

Ik kan me heel goed voorstellen hoe jullie je moeten voelen, ook al zijn mijn problemen momenteel veel minder extreem. Ik weet wat het is als je heel graag wilt, je bereidt bent er ook hard voor te werken, maar dat het keer op keer op niks uitdraait. En bij elke mislukking wordt de frustratie weer een stukje groter. En dan ook nog allemaal van die kutadviezen van mensen om je heen. "Weet je wat jij zou moeten doen? Je moet jezelf een schop onder je hol geven!" Want voor de meeste mensen staat al vast dat je een lamzak eersteklas bent. Ze denken 3 seconden over jouw situatie na en daar blijven ze bij. Denk maar niet dat ze even op internet gaan zoeken wat ADHD nou precies inhoudt. Want ze denken de wijsheid in pacht te hebben. En maar opscheppen hoe succesvol leven zij hebben: ze werken 40 uur of meer in de week, krijgen een fors salaris want ze hebben een hoge opleiding gedaan, thuis zorgen ze ervoor dat hun huis helemaal schoon en opgeruimd is, dan gaan ze ook nog 's 3× per week sporten en hebben ze genoeg tijd over om uit te gaan, vrienden te bezoeken, etc etc etc. En wie zo'n leven niet kan leiden, is in hun ogen uitschot.

Maar geloof me. Als zij een keer tegenslag hebben, janken zij het hardst. Laat je niet teveel ontmoedigen door dit soort betweters.

Wil niet zeggen dat ADHD-ers niks kunnen. Ze hebben alleen wat meer begeleiding en aanmoediging nodig. Maar tegelijkertijd ligt hier weer het probleem, want de maatschappij is zo ontzettend passief en individualistisch. Er zijn weet ik hoeveel hulpinstanties, maar vindt er maar één waar je enigzins baat bij hebt. GGZ is inderdaad dikke zuig. Het maakt hun geen fuck uit hoe erg je problemen zijn en hoelang je ermee rondloopt. Je wordt volgens mij alleen direct geholpen als je jezelf in de fik steekt ofzo.

Maar hoe moeilijk het allemaal is, probeer de hoop niet op te geven alsjeblieft. Het kan in de toekomst heel anders lopen dan je verwacht. Wie weet gaat het dan wel zo'n stuk beter met je dan je ooit had durven hopen. De laatste jaren verdiept men zich veel meer in het verschijnsel AD(H)D en dat leidt er misschien toe dat er meer hulpinstanties komen waar je wél wat aan hebt. En aangezien de meeste mensen klagen over de gezondheidszorg, gaat men zich misschien afvragen hoe die verbeterd kan worden.

Ik heb natuurlijk makkelijk praten. (Zeg het gerust als je dit liever niet leest omdat het je op één of andere manier ontmoedigt.) Maar in ieder geval: kop op!

Je slaat de spijker op z'n kop Netflier

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 10:54 schreef Netflier het volgende:
-knip-

Laten we even terug gaan naar de basis; "perfect" bestaat niet, en een groot deel van deze spanningen ontstaan omdat mensen zichzelf door perfectionisme laten opnaaien. Dat accepteren is een eerste stap naar een oplossing.

Die zgn. geslaagde mensen waar je het over hebt hebben zelf ook genoeg tegenslag. Dat heeft vrijwel iedereen namelijk. Alleen zien ze dat niet gelijk als persoonlijk falen waardoor ze er niet volledig door dichtklappen.

Idd MouseOver, perfect bestaat niet. Dat is iets waar ik overigens mee begonnen ben: dat te accepteren. Ik begon ook in te zien dat Pietje-met-geweldige-baan-en-zonder-ADHD net zo goed bepaalde problemen heeft. Of gewoon qua karakter véél minder leuk is.
En ook mensen zonder ADHD maken soms een teringzooi van hun huis of hebben een dagje gezeur op hun werk of een relatie die misloopt.

Nobody's perfect!

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 11:33 schreef Yoni het volgende:
Idd MouseOver, perfect bestaat niet. Dat is iets waar ik overigens mee begonnen ben: dat te accepteren. Ik begon ook in te zien dat Pietje-met-geweldige-baan-en-zonder-ADHD net zo goed bepaalde problemen heeft. Of gewoon qua karakter véél minder leuk is.
En ook mensen zonder ADHD maken soms een teringzooi van hun huis of hebben een dagje gezeur op hun werk of een relatie die misloopt.

Nobody's perfect!

Ja, maar ik vind eerlijk gezegd met ADHD dat je nog best wel mag streven naar het meest optimale uit je leven te halen. Je moet zorgen dat je je eigen grenzen/prioriteiten kent, maar als het jou gewoon WEL lukt om 40 uur per week te werken, te studeren..wat let je Ik vind dat ieder mens, ongeacht welke kwaal dan ook, moet proberen het meest optimale uit zijn of haar leven te halen.. als je dat jezelf gunt.. en denk er om: idealen zijn heel verschillend per persoon!

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 11:59 schreef Neverending het volgende:

[..]

Ja, maar ik vind eerlijk gezegd met ADHD dat je nog best wel mag streven naar het meest optimale uit je leven te halen. Je moet zorgen dat je je eigen grenzen/prioriteiten kent, maar als het jou gewoon WEL lukt om 40 uur per week te werken, te studeren..wat let je Ik vind dat ieder mens, ongeacht welke kwaal dan ook, moet proberen het meest optimale uit zijn of haar leven te halen.. als je dat jezelf gunt.. en denk er om: idealen zijn heel verschillend per persoon!

Ja maar ik zeg toch ook niet dat je dat niet moet doen? Ik zeg alleen dat het gewoon goed is om te realiseren dat die ogenschijnlijke perfectie die je bij sommige mensen ziet óók niet perfect is.

Ik heb ADHD, werk 40 uur per week en studeer ernaast. Nu lukt dat. Vroeger niet. En ik ga nog steeds af en toe héél hard op mijn bek. Maar ipv te blijven liggen en te denken dat alles altijd mislukt, huil ik, sta ik op en ga weer verder (en nee, dat is niet makkelijk, maar het lukt wel...en daar ben ik best trots op ).

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 11:59 schreef Neverending het volgende:
Ja, maar ik vind eerlijk gezegd met ADHD dat je nog best wel mag streven naar het meest optimale uit je leven te halen.

Sterker nog, dat heb ik juist nodig. Ik wilde en wil nog steeds alles uit het leven halen. Ik ben geen lang-leve-de-lol type. Wil niet zeggen dat ik saai ben, juist niet. Ik heb zoiets: "je leeft maar 1×, zorg ervoor dat je niet voor niks leeft." Als ik niets heb om naar uit te kijken, wordt ik depressief.

In mijn adolescentie voelde ik me veel beter dan nu op mijn 26e. Toen was alles nog veel idealistischer en duidelijker. Het gevoel dat je alles kan bereiken en kan zijn wie je wilt is gewoon geweldig. Maar hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om niet geleefd te worden. Ik vind alles leuk, maar zodra het op burgelijkheid gaat lijken gaat het me benauwen. Ik wil absoluut niet burgelijk worden, maar heb het gevoel dat mijn omgeving me erin meesleurt. Ik hoop dat dit slechts onzekerheid is en later gewoon weer lekker tegendraads mijn eigen weg kan volgen.

Maar ik heb hier in ieder geval door geleerd dat je vooral je eigen plan moet trekken. Een paar jaar terug heb ik nogal wat aangetrokken van wat mensen vonden wat ik moest doen (na jarenlang aangehoord te hebben dat ik zo koppig was en nooit wilde luisteren) en ik merkte dat ik op die manier een richting inging die me helemaal niet aanstond. Mensen kunnen je wel raad geven waar je iets mee kan, maar niemand bepaalt wat jij wel en niet moet doen. Wat voor hen werkt, hoeft niet voor jou te werken. Jij hebt je toekomst misschien niet in de hand, maar doordat je zelfbewustzijn hebt kan je wel degelijk bepalen welke richting je opgaat.

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 12:33 schreef Netflier het volgende:

[..]

Maar hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om niet geleefd te worden. Ik vind alles leuk, maar zodra het op burgelijkheid gaat lijken gaat het me benauwen. Ik wil absoluut niet burgelijk worden

Eén vraag voordat ik op de rest van je (leuke) stukje reageer: wat is dan jouw beleving van burgerlijk dan?

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 12:02 schreef Yoni het volgende:

[..]

Ja maar ik zeg toch ook niet dat je dat niet moet doen? Ik zeg alleen dat het gewoon goed is om te realiseren dat die ogenschijnlijke perfectie die je bij sommige mensen ziet óók niet perfect is.

Ik heb ADHD, werk 40 uur per week en studeer ernaast. Nu lukt dat. Vroeger niet. En ik ga nog steeds af en toe héél hard op mijn bek. Maar ipv te blijven liggen en te denken dat alles altijd mislukt, huil ik, sta ik op en ga weer verder (en nee, dat is niet makkelijk, maar het lukt wel...en daar ben ik best trots op ).

Goed zo en ook gewoon heel trots op blijven

Ik denk dat ik wel begrijp wat je met " oogwaarschijnlijk perfectie" bedoelt. Van die " plastic" mensen, die altijd de schijn ophouden dat alles hele top met ze gaat, nooit moe, nooit ruzie, perfecte baan, perfecte relatie, modelkinderen, modelvrienden, model alles.. ?? Daarin heb je volkomen gelijk dat je moet zien dat dat alleen maar schijn is. Mijn vriend verliest dat bewustzijn (in mijn ogen) ook weleens, mede omdat hij in zo'n wereldje werkt... ik ben meer van de middenweg: ik streef naar de hoogst mogelijk perfectie voor mijzelf, voor mijn relatie, voor mijn toekomst en leven...maar dat houdt niet in dat alles perfect is en dat ik nooit mijn zwakke kant mag tonen/keuze maken die 'tegen de maatschappij-wensen" ingaan...

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 14:14 schreef Neverending het volgende:

[..]

Goed zo en ook gewoon heel trots op blijven

Ik denk dat ik wel begrijp wat je met " oogwaarschijnlijk perfectie" bedoelt. Van die " plastic" mensen, die altijd de schijn ophouden dat alles hele top met ze gaat, nooit moe, nooit ruzie, perfecte baan, perfecte relatie, modelkinderen, modelvrienden, model alles.. ?? Daarin heb je volkomen gelijk dat je moet zien dat dat alleen maar schijn is. Mijn vriend verliest dat bewustzijn (in mijn ogen) ook weleens, mede omdat hij in zo'n wereldje werkt... ik ben meer van de middenweg: ik streef naar de hoogst mogelijk perfectie voor mijzelf, voor mijn relatie, voor mijn toekomst en leven...maar dat houdt niet in dat alles perfect is en dat ik nooit mijn zwakke kant mag tonen/keuze maken die 'tegen de maatschappij-wensen" ingaan...

Dit is niet echt wat ik bedoelde. Veel perfectionisten laten zich op den duur helemaal uit het veld slaan omdat -natuurlijk- niets aan hun onhaalbaar hoge normen kan voldoen. Veel ultieme perfectionisten zien daarnaast niet in dat anderen, die het in hun ogen beter doen, eigenlijk juist de lat lager leggen en daardoor verder komen omdat ze niet élke keer weer opnieuw gedemotiveerd worden.

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 14:46 schreef MouseOver het volgende:

[..]

Dit is niet echt wat ik bedoelde. Veel perfectionisten laten zich op den duur helemaal uit het veld slaan omdat -natuurlijk- niets aan hun onhaalbaar hoge normen kan voldoen. Veel ultieme perfectionisten zien daarnaast niet in dat anderen, die het in hun ogen beter doen, eigenlijk juist de lat lager leggen en daardoor verder komen omdat ze niet élke keer weer opnieuw gedemotiveerd worden.

bedoelde stiekem ook Yoni's reactie hé

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 12:33 schreef Netflier het volgende:

[..]

Als ik niets heb om naar uit te kijken, wordt ik depressief.

Het is gewoon vreemd,.. Ik( heb of had) een relatie met een leuke vent, die dit keer geen boekwerk van een strafblad heeft en gewoon werkt en het redelijk goed voor elkaar heeft. En dan zegt hij, wat mij betreft zijn we heel ver in deze relatie, en zo ineens is het andersom wil hij het wat rustiger aan doen. Ik snap hier geen hol van. Ik voel me gewoon KUT omdat het nooit es (normaal) kan gaan.
En waarom moet altijd alles zo moeilijk gaan, Ik weet op dit moment zelf niet eens meer wat IK wil wie IK ben en WAAROM ik hier ben op deze planeet. Wat is het doel..? Ik ben mijn gebruiksaanwijzing kwijt.. Wie helpt me zoeken...?

GVD gister ruzie gehad met de band,
beetje uit de hand gelopen
Misschien stoppen, ik heb een heer verhaal te typen maar geen zin in

daar word je dan ook niet vrolijk van.. hoop dat het goed komt guitarist...

quote:

Op vrijdag 7 juli 2006 23:43 schreef oh_nee_he_1979 het volgende:

[..]

Het is gewoon vreemd,.. Ik( heb of had) een relatie met een leuke vent, die dit keer geen boekwerk van een strafblad heeft en gewoon werkt en het redelijk goed voor elkaar heeft. En dan zegt hij, wat mij betreft zijn we heel ver in deze relatie, en zo ineens is het andersom wil hij het wat rustiger aan doen. Ik snap hier geen hol van. Ik voel me gewoon KUT omdat het nooit es (normaal) kan gaan.
En waarom moet altijd alles zo moeilijk gaan, Ik weet op dit moment zelf niet eens meer wat IK wil wie IK ben en WAAROM ik hier ben op deze planeet. Wat is het doel..? Ik ben mijn gebruiksaanwijzing kwijt.. Wie helpt me zoeken...?

nee sorry, onze gebruiksaanwijzingen liggen nog op de planeet waar we oorspronkelijk vandaan komen.
(en mijn t is stuk, zodat ik steeds alt 116 moet intikken erg onhandig)

hahaha

misschien in het duits dan ??