R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
He, ik wil graag eventjes mijn eitje kwijt. Ik woon nu ongeveer een jaartje samen met mijn vriend. Voorheen was onze relatie echt super. We deden onze eigen dingen en waren toch vaak samen. In het begin had hij me verteld dat hij veel tijd achter zijn pc doorbracht en vroeg me dat te respecteren. Zelf zit ik ook graag achter de pc en ik dacht: waarom niet?
Toen we nog niet samenwoonden viel dat ook reuze mee. Hij ging naar school, kwam thuis maakte wat van huiswerk of dergelijke, deed iets op zijn pc en af en toe deden we dingen samen. Toch wel overwegend veel dingen samen en het was gewoon ontzettend gezellig. Vaker vertelde hij dingen die hij op zijn pc deed of vertelde me dingen van school. Ik was dan ook echt in hem geinteresseerd. Hij studeert in Eindhoven en stond al geruime tijd ingeschreven voor een kamer. Na een tijd heeft hij deze gekregen en ging in Eindhoven wonen. Een uur rijden bij mij vandaan.
In het begin vond ik het verschrikkelijk moeilijk. Ik werkte toen nog Fulltime en had dus niet de mogelijkheid om hem veel te zien. Vaak kwam het er alleen in het weekend van, waarvan hij dan ook nog een dag moest werken.
Op een bepaald moment heb ik besloten ook weer te gaan studeren. Omdat mijn opleiding bijna in elke stad gegeven wordt (PABO) besloot ik die ook in Eindhoven te gaan doen waar hij studeert. Hij woonde daar al en we hadden min of meer besloten om op zoek te gaan naar een woning voor ons beiden. Dat vond ik een prima idee en ik heb me toen ingeschreven in EIndhoven.
Eerst verliep het niet goed met de woning. Ik mocht zolang bij hem inwonen op de kamer die hij al had. Een heel mooie kamer met meubeltjes die we eigenlijk samen hadden uitgezocht. In augustus ben ik ingetrokken bij hem en begonnen aan mijn studie. Ik wilde er 200% voor gaan omdat ik nu eindelijk iets gevonden had dat bij me paste.
Hij had min of meer besloten zijn studie op een laag pitje te zetten, omdat ie ff geen zin had (denk ik). In het begin ontstonden daar de ruzie's. Al snel bemoeide ik me er niet meer mee en liet het los. Hoewel ik het wel moeilijk vond, want hij is ontzettend slim en ik vind het jammer als hij er niks mee zou doen.
Na een tijd op school kreeg ik het steeds drukker. De stage werd drukker en ik moest steeds meer verslagen e.d. inleveren. School viel niet mee. Huishouden kwam grotendeels op mijn schouders tereecht en dat viel me erg tegen. Hij zat de hele dag achter zijn PC en ik ging naar school, als ik thuis kwam moest er nog worden opgeruimd en de afwas van de vorige dag stond er vaak nog.
Ik probeerde niet zo punctueel te zijn en het zo te laten, maar al snel stond er een afwas van vier dagen en daar werd ik helemaal niet vrolijk van.
Nu wonen we sinds eind maart in een nieuwe woning. Hardstikke mooi voor studenten. Een heus Huisje met tuin, een eigen keuken, badkamer en ruime slaapkamer, om dan nog niet van de woonkamer te spreken. We hebben het allemaal heel mooi ingericht en het is eigenlijk perfect. En nu komt het moeilijkste... (en het was al zo'n lap tekst, sorry )
Sinds we hier wonen gaat het alleen maar slechter, ik heb steeds het gevoel dat alles op mijn schouders ligt. Ik moet hard werken voor mijn opleiding, ik krijg het allemaal niet cadeau en daarbij een huishouden runnen en dit huis is toch iets groter dan de kamer die we hadden.
Het zal nooit eens in hem opkomen om het bed te maken en het raam open te doen. Een afwas weg werken als ik naar stage ben zit er ook niet in. Om maar niet te spreken van stoffen, dweilen, stofzuigen of de badkamer met wc poetsen. Omdat ik het graag netjes en opgeruimd wil houden stoor ik me hieraan. Hij zit de hele dag achter zijn pc druk bezig met een spel te maken (waar hij overigens wel veel geld mee verdient). Ik vind het allemaal best dat hij dat doet, maar zijn schoolwerk leid eronder en zijn relatie ook en dat heeft hij niet door.
Ik heb er vaak over geprobeerd te praten, maar dit loopt meestal uit in een ruzie of een antwoord van: daar heb ik nu geen zin in... Hij is best dominant en kan makkelijk over mij heen, dat weet hij ook en ik heb het idee dat hij daar soms gebruik van maakt. Ik vind het heel moeilijk om dan verder te praten en niet te huilen (en daar ergert hij zich dan weer aan). Ik vraag hem steeds of hij niet wat meer wil doen en zodat ik het niet steeds hoef te vragen. Dan krijg ik een antwoord van: of hij vind dat hij genoeg doet, of hij werkt tenminste! Dat is iets wat ik ook heel moeilijk vind, doordat ik het best zwaar vind allemaal heb ik gewoon geen tijd over om te werken en wil ik gewoon 200% aan mijn opleiding geven. Dat neemt hij me dan kwalijk, denk ik...
Soms moet ik hem wel 10 keer vragen om iets voor me te doen of me te helpen. Soms is het pas na uren dat hij me eindelijk helpt, soms helemaal niet. En heel af en toe loopt het weer uit in een ruzie.
Samen douchen of samen naar bed is ook vaker een probleem, hij wil laat opblijven en twaalf uur half een is echt geen tijd voor hem om naar bed te gaan. Ik vind dat moeilijk want ik mis hem heel erg terwijl hij er wel is (als je begrijpt wat ik bedoel)... Hij heeft daar kennelijk minder moeite mee.
Ik weet echt niet meer hoe het verder moet. Het is bijna vakantie en zijn spel is bijna af, ik hoop heel erg op een verbetering omdat hij dan niet meer daarvoor achter zijn pc hoeft te zitten. Ik wil alles proberen om het beter te laten gaan, nu loop ik alleen met mijn ziel onder mijn armen. Ik hou vreselijk veel van die jongen en hij heeft zeker weten hele hele goede kanten! Alleen weet ik nu gewoon niet hoe ik verder moet...
Toen we nog niet samenwoonden viel dat ook reuze mee. Hij ging naar school, kwam thuis maakte wat van huiswerk of dergelijke, deed iets op zijn pc en af en toe deden we dingen samen. Toch wel overwegend veel dingen samen en het was gewoon ontzettend gezellig. Vaker vertelde hij dingen die hij op zijn pc deed of vertelde me dingen van school. Ik was dan ook echt in hem geinteresseerd. Hij studeert in Eindhoven en stond al geruime tijd ingeschreven voor een kamer. Na een tijd heeft hij deze gekregen en ging in Eindhoven wonen. Een uur rijden bij mij vandaan.
In het begin vond ik het verschrikkelijk moeilijk. Ik werkte toen nog Fulltime en had dus niet de mogelijkheid om hem veel te zien. Vaak kwam het er alleen in het weekend van, waarvan hij dan ook nog een dag moest werken.
Op een bepaald moment heb ik besloten ook weer te gaan studeren. Omdat mijn opleiding bijna in elke stad gegeven wordt (PABO) besloot ik die ook in Eindhoven te gaan doen waar hij studeert. Hij woonde daar al en we hadden min of meer besloten om op zoek te gaan naar een woning voor ons beiden. Dat vond ik een prima idee en ik heb me toen ingeschreven in EIndhoven.
Eerst verliep het niet goed met de woning. Ik mocht zolang bij hem inwonen op de kamer die hij al had. Een heel mooie kamer met meubeltjes die we eigenlijk samen hadden uitgezocht. In augustus ben ik ingetrokken bij hem en begonnen aan mijn studie. Ik wilde er 200% voor gaan omdat ik nu eindelijk iets gevonden had dat bij me paste.
Hij had min of meer besloten zijn studie op een laag pitje te zetten, omdat ie ff geen zin had (denk ik). In het begin ontstonden daar de ruzie's. Al snel bemoeide ik me er niet meer mee en liet het los. Hoewel ik het wel moeilijk vond, want hij is ontzettend slim en ik vind het jammer als hij er niks mee zou doen.
Na een tijd op school kreeg ik het steeds drukker. De stage werd drukker en ik moest steeds meer verslagen e.d. inleveren. School viel niet mee. Huishouden kwam grotendeels op mijn schouders tereecht en dat viel me erg tegen. Hij zat de hele dag achter zijn PC en ik ging naar school, als ik thuis kwam moest er nog worden opgeruimd en de afwas van de vorige dag stond er vaak nog.
Ik probeerde niet zo punctueel te zijn en het zo te laten, maar al snel stond er een afwas van vier dagen en daar werd ik helemaal niet vrolijk van.
Nu wonen we sinds eind maart in een nieuwe woning. Hardstikke mooi voor studenten. Een heus Huisje met tuin, een eigen keuken, badkamer en ruime slaapkamer, om dan nog niet van de woonkamer te spreken. We hebben het allemaal heel mooi ingericht en het is eigenlijk perfect. En nu komt het moeilijkste... (en het was al zo'n lap tekst, sorry )
)Sinds we hier wonen gaat het alleen maar slechter, ik heb steeds het gevoel dat alles op mijn schouders ligt. Ik moet hard werken voor mijn opleiding, ik krijg het allemaal niet cadeau en daarbij een huishouden runnen en dit huis is toch iets groter dan de kamer die we hadden.
Het zal nooit eens in hem opkomen om het bed te maken en het raam open te doen. Een afwas weg werken als ik naar stage ben zit er ook niet in. Om maar niet te spreken van stoffen, dweilen, stofzuigen of de badkamer met wc poetsen. Omdat ik het graag netjes en opgeruimd wil houden stoor ik me hieraan. Hij zit de hele dag achter zijn pc druk bezig met een spel te maken (waar hij overigens wel veel geld mee verdient). Ik vind het allemaal best dat hij dat doet, maar zijn schoolwerk leid eronder en zijn relatie ook en dat heeft hij niet door.
Ik heb er vaak over geprobeerd te praten, maar dit loopt meestal uit in een ruzie of een antwoord van: daar heb ik nu geen zin in... Hij is best dominant en kan makkelijk over mij heen, dat weet hij ook en ik heb het idee dat hij daar soms gebruik van maakt. Ik vind het heel moeilijk om dan verder te praten en niet te huilen (en daar ergert hij zich dan weer aan). Ik vraag hem steeds of hij niet wat meer wil doen en zodat ik het niet steeds hoef te vragen. Dan krijg ik een antwoord van: of hij vind dat hij genoeg doet, of hij werkt tenminste! Dat is iets wat ik ook heel moeilijk vind, doordat ik het best zwaar vind allemaal heb ik gewoon geen tijd over om te werken en wil ik gewoon 200% aan mijn opleiding geven. Dat neemt hij me dan kwalijk, denk ik...
Soms moet ik hem wel 10 keer vragen om iets voor me te doen of me te helpen. Soms is het pas na uren dat hij me eindelijk helpt, soms helemaal niet. En heel af en toe loopt het weer uit in een ruzie.
Samen douchen of samen naar bed is ook vaker een probleem, hij wil laat opblijven en twaalf uur half een is echt geen tijd voor hem om naar bed te gaan. Ik vind dat moeilijk want ik mis hem heel erg terwijl hij er wel is (als je begrijpt wat ik bedoel)... Hij heeft daar kennelijk minder moeite mee.
Ik weet echt niet meer hoe het verder moet. Het is bijna vakantie en zijn spel is bijna af, ik hoop heel erg op een verbetering omdat hij dan niet meer daarvoor achter zijn pc hoeft te zitten. Ik wil alles proberen om het beter te laten gaan, nu loop ik alleen met mijn ziel onder mijn armen. Ik hou vreselijk veel van die jongen en hij heeft zeker weten hele hele goede kanten! Alleen weet ik nu gewoon niet hoe ik verder moet...
Wat een lastige situatie. Het klinkt alsof hij in een fase zit waarin hij gewoon niet zo gelukkig is met zijn leventje. Ik heb het zelf ook gehad, dat de hoge verwachtingen die ik had van het studeren niet waargemaakt werden en ik als gevolg steeds passiever werd. Ik woonde indertijd ook samen en ik wilde er absoluut niet over praten. Het zal wel een overlevingsmechanisme zijn: je maakt je problemen draaglijk door ze te negeren. Elke opmerking voelde aan als een aanval die gekaatst moest worden: "Ja maar jij hebt je studie niet eens afgemaakt."
Het probleem is volgens mij dat jij je ongenoegen wel kenbaar maakt, maar dat jullie niet écht praten over wat er werkelijk mis zit (in plaats van de symptomen daarvan). Je herinnert hem voortdurend aan wat hij niet doet in het huishouden, maar het is je onduidelijk waarom hij zijn studie eigenlijk op een laag pitje heeft gezet. Dat klopt toch niet?
Als dat zo is, zou ik zeggen: vergeet dat huishouden even en probeer in hem los te maken wat hem nu allemaal zo dwars zit. En breng daar begrip voor op, hoe moeilijk dat ook is. Als hij alleen maar te horen krijgt dat hij zo slim is en dat je niet begrijpt waarom hij niet volop met zijn studie bezig is, dan zal hij zich nog meer onbegrepen voelen en nog geslotener worden. Hoe dan ook: hij moét met je gaan praten. En als hij zelf de problemen niet onderkent, dan sta je vrij machteloos.
Het probleem is volgens mij dat jij je ongenoegen wel kenbaar maakt, maar dat jullie niet écht praten over wat er werkelijk mis zit (in plaats van de symptomen daarvan). Je herinnert hem voortdurend aan wat hij niet doet in het huishouden, maar het is je onduidelijk waarom hij zijn studie eigenlijk op een laag pitje heeft gezet. Dat klopt toch niet?
Als dat zo is, zou ik zeggen: vergeet dat huishouden even en probeer in hem los te maken wat hem nu allemaal zo dwars zit. En breng daar begrip voor op, hoe moeilijk dat ook is. Als hij alleen maar te horen krijgt dat hij zo slim is en dat je niet begrijpt waarom hij niet volop met zijn studie bezig is, dan zal hij zich nog meer onbegrepen voelen en nog geslotener worden. Hoe dan ook: hij moét met je gaan praten. En als hij zelf de problemen niet onderkent, dan sta je vrij machteloos.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe?quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:33 schreef kikoooooo het volgende:
geef hem een schop onder zijn kont
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als hij de pieken verdient, mag je daar best iets voor terug doen (lees: huishouden).
Hij heeft je overigens ook gewaarschuwd dat hij veelvuldig achter de PC zit. Daarnaast een afwas van 4 dagen is niks. Bij ons staat ie soms 2 weken. En het is echt niet nodig om constant het huishouden bij te houden. Je zegt het zelf al, je bent iets te perfectionistisch m.b.t. het huishouden en de staat van de woning.
Hij heeft je overigens ook gewaarschuwd dat hij veelvuldig achter de PC zit. Daarnaast een afwas van 4 dagen is niks. Bij ons staat ie soms 2 weken. En het is echt niet nodig om constant het huishouden bij te houden. Je zegt het zelf al, je bent iets te perfectionistisch m.b.t. het huishouden en de staat van de woning.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
"Zijn spel is bijna af", zeg je. Heb je daar concrete aanwijzingen voor, of zit hij zomaar wat te lullen?
En verdient hij er nu werkelijk geld mee?
En verdient hij er nu werkelijk geld mee?
---verdwijnt---
Sowieso hoeft het bed helemaal niet opgemaakt te worden. Om huisstofmijt te voorkomen dien je juist de hele dag het bed open geslagen te laten liggen. .
[ Bericht 2% gewijzigd door teknomist op 21-06-2006 05:53:36 ]
.[ Bericht 2% gewijzigd door teknomist op 21-06-2006 05:53:36 ]
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Ze heeft het gevoel dat ze er alleen voor staat. Samen naar bed gaan is een probleem. Ze schrijft dat ze met haar ziel onder haar armen loopt. Je denkt toch niet serieus dat het hier gaat om een vrouw die iets te perfectionistisch is in het huishouden?quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:41 schreef teknomist het volgende:
Als hij de pieken verdient, mag je daar best iets voor terug doen (lees: huishouden).
Hij heeft je overigens ook gewaarschuwd dat hij veelvuldig achter de PC zit. Daarnaast een afwas van 4 dagen is niks. Bij ons staat ie soms 2 weken. En het is echt niet nodig om constant het huishouden bij te houden. Je zegt het zelf al, je bent iets te perfectionistisch m.b.t. het huishouden en de staat van de woning.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat zegt ze zelf:quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:48 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ze heeft het gevoel dat ze er alleen voor staat. Samen naar bed gaan is een probleem. Ze schrijft dat ze met haar ziel onder haar armen loopt. Je denkt toch niet serieus dat het hier gaat om een vrouw die iets te perfectionistisch is in het huishouden?
En sowieso, heeft de TS ooit vanaf het begin concrete afspraken gemaakt omtrent het huishouden? Bijvoorbeeld vastgelegd in een soort van rooster. Of neemt zij alles op zich en gaat later lopen klagen dat meneer niks doet. .quote:Omdat ik het graag netjes en opgeruimd wil houden stoor ik me hieraan.
.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Ik zou de TS willen adviseren zelf ook niks meer in het huishouden te doen en te wachten tot het moment dat er een lampje gaat branden. Daarna kun je afspraken maken.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Al verdient hij er bakken geld mee, het is toch niet normaal dat je de hele dag achter je pc zit, je huishouden verwaarloost, je vriendin tot wanhoop drijft en daarover weigert te praten?quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:45 schreef Clourhide het volgende:
"Zijn spel is bijna af", zeg je. Heb je daar concrete aanwijzingen voor, of zit hij zomaar wat te lullen?
En verdient hij er nu werkelijk geld mee?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat is wellicht een oplossing als het huishouden de oorzaak is van het probleem, en niet het gevolg.quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:52 schreef teknomist het volgende:
En sowieso, heeft de TS ooit vanaf het begin concrete afspraken gemaakt omtrent het huishouden? Bijvoorbeeld vastgelegd in een soort van rooster. Of neemt zij alles op zich en gaat later lopen klagen dat meneer niks doet. .
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Daar ben ik dan erg benieuwd naar. Tweederde van de tekst gaat over het huishouden en het feit dat meneer zijn studie heeft gepauzeerd is door de TS allang geaccepteerd.quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:54 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dat is wellicht een oplossing als het huishouden de oorzaak is van het probleem, en niet het gevolg.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Precies daarom vind ik het verhaal ook een beetje raar, tenzij die kerel werkelijk PC-verslaafd is.quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Al verdient hij er bakken geld mee, het is toch niet normaal dat je de hele dag achter je pc zit, je huishouden verwaarloost, je vriendin tot wanhoop drijft en daarover weigert te praten?
---verdwijnt---
ben het op alle punten helemaal met je eens....!quote:Op woensdag 21 juni 2006 05:54 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dat is wellicht een oplossing als het huishouden de oorzaak is van het probleem, en niet het gevolg.
en wens ts en ook haar vriend veel sterkte.....
ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.. en een tip voor ts.. lluister naar claudia zij weet heel goed waar ze het over heeft... kan het zelf niet beter verwoorden...
En de tekst gaat óók over niet samen douchen of samen naar bed gaan, de hele dag achter de computer zitten, de brui geven aan de studie en niet werkelijk willen praten over de problemen. Ik vind de tweede alinea veelzeggend, waarin ze uitlegt wat er fijn was: met elkaar bezig zijn, praten over wat je bezighoudt, oprechte interesse, gezelligheid. Ook veelzeggend:quote:Op woensdag 21 juni 2006 06:00 schreef teknomist het volgende:
Daar ben ik dan erg benieuwd naar. Tweederde van de tekst gaat over het huishouden en het feit dat meneer zijn studie heeft gepauzeerd is door de TS allang geaccepteerd.
Lijkt me een vrij belangrijk punt, maar klaarblijkelijk is er nooit echt over gesproken? En daar begonnen de ruzies, volgens TS. Het huishouden is gewoon zo'n punt waarop gauw blijkt wanneer er iets niet lekker loopt. Het kan natuurlijk best zijn dat voor sommige stellen het huishouden de bron van het conflict is, maar er lijkt me hier wel wat meer gaande. Er zou toch op z'n minst fatsoenlijk over gesproken moeten kunnen worden, nietwaar? Het is vrij verontrustend dat hij niet wil bevatten hoezeer dit haar allemaal dwars zit.quote:Hij had min of meer besloten zijn studie op een laag pitje te zetten, omdat ie ff geen zin had (denk ik).
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
en een tip mijnerzijds..... wat ook goed wil helpen..... ga een tijdje.*niet een paar weken.. maar eerder een paar maanden( bij je ouders wonen... het is moeilijk... maar een man weet pas wat ie mist als ze er niet is..(het is een bekend liedje.. maar wel een harde waarheid!)
en ik kan zeggen dat ik uit ervaring spreek.... het is moeilijk voor beide partijen, maar als p[raten niet meer werkt... en je niet meer weet wat je aan elkaar hebt (het klinkt alsof het wel deze kant uitgaat namelijk) zou het ene oplossing kunnen zijn... ook voor jezelf even de rust vinden, en dingen op een rijtje zetten....
maar dit is iets uit mijn eigen ervaring.
nogmaals heel veel succes!
en ik kan zeggen dat ik uit ervaring spreek.... het is moeilijk voor beide partijen, maar als p[raten niet meer werkt... en je niet meer weet wat je aan elkaar hebt (het klinkt alsof het wel deze kant uitgaat namelijk) zou het ene oplossing kunnen zijn... ook voor jezelf even de rust vinden, en dingen op een rijtje zetten....
maar dit is iets uit mijn eigen ervaring.
nogmaals heel veel succes!
Ik vraag me serieus af of het niet een ex van mij is, zelfs de woonplaats klopt..
Ex is ie niet voor niks.
Ex is ie niet voor niks.
Dit herken ik heel erg goed. Zo'n gevoel had ik bij mijn ex ook altijd. Zelfs als we samen in bed lagen. (Hij met zijn rug naar mij toe natuurlijk) Je voelt gewoon een leegte. Je probeert hem uit te leggen wat je dwarszit, maar hij luistert gewoon niet. Op den duur was ik het zo beu dat ik het heb uitgemaakt. Toen hij vroeg waarom, heb ik voor de laatste keer alles verteld wat me dwarszat (en dat was veel na 7 jaar). Toen hij vroeg waarom ik dat allemaal niet eerder had verteld wist ik zeker dat hij niet bij mij paste. Als je al 7 jaar hetzelfde tegen hem zegt en hij elke keer belooft om er wat aan te doen, en dan achteraf zeggen dat je hem nooit verteld hebt wat je dwarszat...quote:Op woensdag 21 juni 2006 02:53 schreef ElastaGirl het volgende:
Samen douchen of samen naar bed is ook vaker een probleem, hij wil laat opblijven en twaalf uur half een is echt geen tijd voor hem om naar bed te gaan. Ik vind dat moeilijk want ik mis hem heel erg terwijl hij er wel is (als je begrijpt wat ik bedoel)... Hij heeft daar kennelijk minder moeite mee.
Hij had dus gewoon in die 7 jaar nooit geluisterd als ik met hem praatte.
Ik denk dat jouw vriend er geen aandacht aan besteed omdat hij denkt dat je toch wel bij hem blijft. Voor zulke mensen is het het beste om even met de neus op de feiten te worden gedrukt en hem echt voor het blok te zetten. Of hij komt met zijn luie reet uit zijn stoel en hij doet ook iets, of je bent weg. Als hij dit niet doet moet je ook echt weg gaan. Als hij hier niets om geeft en je niet vraagt om terug te komen, dan is je relatie voorbij. Als hij dit wel doet moet je eerst even goed met hem gaan praten. Maar niet alleen over wat jou dwarszit, maar ook over wat hem dwarszit.
Je moet gewoon echt zorgen dat hij met je praat. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Als het hem echt niets interesseert wat jou dwarszit, dan kan je jezelf beter afvragen of je relatie nog wel toekomst heeft.
Doen jullie nu eigenlijk nog leuke dingen met elkaar? Of gewoon lekker samen een avondje op de bank liggen en knuffelen?
Niks moet, niksen mag.
Het gedrag dat je vriend vertoont is normaal. Het gaat over een paar jaar over.
Je bent gewoon te vroeg gaan samenwonen.
Je bent gewoon te vroeg gaan samenwonen.
Vroeger, toen schepen nog van hout en mannen van staal waren....
Ik snap je probleem naar dan van de andere kant want ik had altijd ruzie met m'n ex over het huishouden. Het komt er op neer dat ik het wel deed als ik er tijd voor had (toen ik een paar weken thuis zat bijvoorbeeld) en als ik goed in mijn vel zat. Als ik geen tijd heb door veel werk of niet goed in mijn vel zit is het laatste waar ik aan denk het huishouden.
Je moet je af gaan vragen of jullie bij elkaar passen. Het huishouden is vaak een stok om mee te slaan maar ondertussen zijn er hele andere dingen aan de hand. En geloof me, als je in eerste instantie al goed bij elkaar past, maken dit soort dingen niet zoveel uit of je bent ook in dat opzicht hetzelfde.
Je moet je af gaan vragen of jullie bij elkaar passen. Het huishouden is vaak een stok om mee te slaan maar ondertussen zijn er hele andere dingen aan de hand. En geloof me, als je in eerste instantie al goed bij elkaar past, maken dit soort dingen niet zoveel uit of je bent ook in dat opzicht hetzelfde.
Herkenbaar, het plakken achter die pc.
Ik heb soms het idee dat mannen ook gewoon niet "zien" wat er nog gebeuren moet in huis. Wij hebben allebei onze eigen taken in huis. Ik ben meer thuis dus ik doe ook meer. Maar vaak moet ik mn lief wel vragen of hij eraan denkt om het te doen. Hij ziet gewoon niet dat het nodig is.
Is het een idee om een afspraak te maken voor een goed gesprek. Datum en tijd afspreken en er dan ook voor gaan zitten samen. Tv en pc uit en praten.
Niet alleen maar "verwijten" naar zn hoofd slingeren, maar luisteren naar elkaar.
Misschien kunnen jullie een taakverdeling maken, wie wat doet in huis.
Dat hij (veel) geld verdient betekent niet dat jij dan maar het huishouden moet doen. Je bent hardstikke druk met je studie.
Praten, praten, praten...
Ik heb soms het idee dat mannen ook gewoon niet "zien" wat er nog gebeuren moet in huis. Wij hebben allebei onze eigen taken in huis. Ik ben meer thuis dus ik doe ook meer. Maar vaak moet ik mn lief wel vragen of hij eraan denkt om het te doen. Hij ziet gewoon niet dat het nodig is.
Is het een idee om een afspraak te maken voor een goed gesprek. Datum en tijd afspreken en er dan ook voor gaan zitten samen. Tv en pc uit en praten.
Niet alleen maar "verwijten" naar zn hoofd slingeren, maar luisteren naar elkaar.
Misschien kunnen jullie een taakverdeling maken, wie wat doet in huis.
Dat hij (veel) geld verdient betekent niet dat jij dan maar het huishouden moet doen. Je bent hardstikke druk met je studie.
Praten, praten, praten...
Fake it till you make it...
Wacht even af tot dat spel klaar is en kijk dan wat er veranderd in huis en relatie, blijft het hetzelfde dan bijt ff op je tong en vertrek.
Het liefst hoorde ik ook zijn kant van het verhaal, maar moet je toch gelijk geven qua afwas stofzuigen enzo, dat is met een uurtje gedaan.
Het liefst hoorde ik ook zijn kant van het verhaal, maar moet je toch gelijk geven qua afwas stofzuigen enzo, dat is met een uurtje gedaan.
Mailgozer moest eigenlijk MaleGozer zijn maarja...
Mannen hebben daar inderdaar wel last van ja, dat niet zien.quote:Op woensdag 21 juni 2006 08:59 schreef Nijna het volgende:
Herkenbaar, het plakken achter die pc.
Ik heb soms het idee dat mannen ook gewoon niet "zien" wat er nog gebeuren moet in huis. Wij hebben allebei onze eigen taken in huis. Ik ben meer thuis dus ik doe ook meer. Maar vaak moet ik mn lief wel vragen of hij eraan denkt om het te doen. Hij ziet gewoon niet dat het nodig is.
Ik zie het meer als dat mannen zich er niet aan storen.
Dat praten, praten helpt niet als je langs elkaar heen praat hoor en een taakverdeling moet je ook niet te drastisch maken, het huishouden moet je zoveel mogelijk samen doen is veel gezelliger (Samen koken, afwassen etc).quote:Is het een idee om een afspraak te maken voor een goed gesprek. Datum en tijd afspreken en er dan ook voor gaan zitten samen. Tv en pc uit en praten.
Niet alleen maar "verwijten" naar zn hoofd slingeren, maar luisteren naar elkaar.
Misschien kunnen jullie een taakverdeling maken, wie wat doet in huis.
Dat hij (veel) geld verdient betekent niet dat jij dan maar het huishouden moet doen. Je bent hardstikke druk met je studie.
Praten, praten, praten...
[ Bericht 4% gewijzigd door Carda op 21-06-2006 11:51:16 (het is quote en nie qoute :)) ]
