OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Zometeen naar de vlos voor de apk... Heel mn lijf voelt "klaar"
T rommelt..
Alles voelt dikkig en opgezet
rugpijn
misselijk....
Maar heel mn gevoel zegt laat maar even.
T rommelt..
Alles voelt dikkig en opgezet
rugpijn
misselijk....
Maar heel mn gevoel zegt laat maar even.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
ik wil graag wat zeggen tegen de mensen die op het punt staan te bevallen... ik weet niet hoe het voor jullie is, maar er komt bij mij heel veel angst boven, hoe egoistisch dat ook klinkt. Ik vind het echt afschuwelijk van Thijs, juist daarom. het is zo confronterend. Maar ik wil dus zeggen dat je daar niet je mond over moet houden, maar je angst, als je die hebt, moet uitspreken. Hoeft niet hier natuurlijk, maar dan iig thuis. Maar er moet ook hier ruimte voor zijn lijkt me.
stormy waters...
sailin'
sailin'
denk ik ook Belana...
ergens is de angst dat er ooit wat met je kindje gebeurt er altijd wel, maar door dingen als dit wordt je er wel weer even mee geconfronteerd hoe broos een leven soms kan zijn...
drie maanden geleden, een week voor ons trouwen, heeft mijn nichtje haar kindje verloren, ze had geen makkelijke zwangerschap maar had dan toch eindelijk die langverwachte 37 weken gehaald en alles leek weer stabiel..
het kindje overleed in haar buik, ze moest de volgende dag in het ziekenhuis bevallen van haar overleden kindje..
ook toen voelde ik me zo bijna schuldig om blij te zijn met mijn dikke bolle buik vol beweging en nu voel ik me met het geklaag over de afgelopen weken (ookal was dat nog zo terecht, dat weet ik wel) niet op mijn plaats..
vanmiddag moet ik weer voor controle, ga ik het hartje horen, ga ik horen dat alles goed is.. en dan ga ik blij zijn, ookal is het vandaag met een wrange ondertoon van een niet zo blij "mogen" zijn...
ergens is de angst dat er ooit wat met je kindje gebeurt er altijd wel, maar door dingen als dit wordt je er wel weer even mee geconfronteerd hoe broos een leven soms kan zijn...
drie maanden geleden, een week voor ons trouwen, heeft mijn nichtje haar kindje verloren, ze had geen makkelijke zwangerschap maar had dan toch eindelijk die langverwachte 37 weken gehaald en alles leek weer stabiel..
het kindje overleed in haar buik, ze moest de volgende dag in het ziekenhuis bevallen van haar overleden kindje..
ook toen voelde ik me zo bijna schuldig om blij te zijn met mijn dikke bolle buik vol beweging en nu voel ik me met het geklaag over de afgelopen weken (ookal was dat nog zo terecht, dat weet ik wel) niet op mijn plaats..
vanmiddag moet ik weer voor controle, ga ik het hartje horen, ga ik horen dat alles goed is.. en dan ga ik blij zijn, ookal is het vandaag met een wrange ondertoon van een niet zo blij "mogen" zijn...
Ja, ik zit ook steeds aan Thijs en Bar en Mar te denken wie niet nu, zo onverwachts..
Dutchie, onze echo is verplaatst naar do15-6 ivm 't werk van mijn man (kon geen vrij krijgen vandaag). Dus dat komt dan nog.. wel fijn dat je dat onthouden had.
wie niet nu, zo onverwachts..Dutchie, onze echo is verplaatst naar do15-6 ivm 't werk van mijn man (kon geen vrij krijgen vandaag). Dus dat komt dan nog.. wel fijn dat je dat onthouden had.
Een paar nachten geleden droomde ik dat mijn baby een dag voor de geboorte was overleden en ik dus een dood kindje baarde. Die droom komt nu weer heel erg naar boven. Het zal wel bij het moederschap horen, maar nu ik een (bijna volgroeide) baby in me heb, wordt ik ook wel bang om mijn kind te verliezen.
de grootste angst voor verliezen hoort bij waar je het meeste om geeft, niet altijd persee bij of het een reeele angst isquote:Op vrijdag 9 juni 2006 10:43 schreef cattie het volgende:
Een paar nachten geleden droomde ik dat mijn baby een dag voor de geboorte was overleden en ik dus een dood kindje baarde. Die droom komt nu weer heel erg naar boven. Het zal wel bij het moederschap horen, maar nu ik een (bijna) volgroeide baby in me heb, wordt ik ook wel bang om mijn kind te verliezen.
ik denk dat het de grootste angst is die je kunt hebben. ik vind de trappen in mijn buik iig erg geruststellend nu. Maar wel meer angst om te bevallen...
stormy waters...
sailin'
sailin'
Gelukkig krijg ik ook geruststellende trapjes.
(Toen ik gisteren mijn buik insmeerde voelde ik hoe een voetje precies mijn bewegingen volgde )
Belana, ik kan me voorstellen dat je meer angst hebt om te bevallen.
(Toen ik gisteren mijn buik insmeerde voelde ik hoe een voetje precies mijn bewegingen volgde )
)Belana, ik kan me voorstellen dat je meer angst hebt om te bevallen.
en dan lees je zoiets: hond bijt acht dagen oude baby dood en ik word daar zo ontzettend kwaad van, zeker als je dan net van Bar en Mar hebt gelezen..
Wat is het met mensen dat ze niet nadenken?
* MarMar voelt zich nu ff heel kwaad en verdrietig
komt nog een voorvalletje van kiddo bij van op school.. maar ik weet niet of dat hier op de plek is
Wat is het met mensen dat ze niet nadenken?
* MarMar voelt zich nu ff heel kwaad en verdrietig
komt nog een voorvalletje van kiddo bij van op school.. maar ik weet niet of dat hier op de plek is
Gisteren had ik controle en alles was goed. Dan ben ik toch weer blij. En dan zo'n nieuws... Het hoort gewoon niet. Zo'n kind moet gewoon groot worden, gaan puberen, zelf kinderen krijgen. Ik moet er niet aan denken dat het nu fout zou gaan en als je je kindje kind is het nog veel erger. Dan is zwanger zijn ineens niet meer zo leuk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja erg he? Ik heb dit gevoel ook van vrij nabij meegemaakt toen ik zwanger was van mijn jongste: bij een bevriend stel overleed het kindje enkele minuten voor de spoedkeizersnede, na een bevalling van -schrik niet- 3 dagen ofzo. Medische missers etc., heel vies verhaal, ga de bijna-bevallers er niet bang mee maken, want zo'n verhaal als dat is echt nóóít eerder voorgekomen.quote:Op vrijdag 9 juni 2006 10:39 schreef MarMar het volgende:
denk ik ook Belana...
ergens is de angst dat er ooit wat met je kindje gebeurt er altijd wel, maar door dingen als dit wordt je er wel weer even mee geconfronteerd hoe broos een leven soms kan zijn...
drie maanden geleden, een week voor ons trouwen, heeft mijn nichtje haar kindje verloren, ze had geen makkelijke zwangerschap maar had dan toch eindelijk die langverwachte 37 weken gehaald en alles leek weer stabiel..
het kindje overleed in haar buik, ze moest de volgende dag in het ziekenhuis bevallen van haar overleden kindje..
ook toen voelde ik me zo bijna schuldig om blij te zijn met mijn dikke bolle buik vol beweging en nu voel ik me met het geklaag over de afgelopen weken (ookal was dat nog zo terecht, dat weet ik wel) niet op mijn plaats..
vanmiddag moet ik weer voor controle, ga ik het hartje horen, ga ik horen dat alles goed is.. en dan ga ik blij zijn, ookal is het vandaag met een wrange ondertoon van een niet zo blij "mogen" zijn...
Gelukkig mocht ik de dag erop ook bij de vlos komen horen dat alles perfect ging, de hele zwangerschap ging perfect, en daar schaamde ik me bijna voor gewoon. Alles kreeg gewoon een wrang tintje zoals je zelf ook beschrijft. Je bent je ineens superbewust van alles...
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Daar kan ik me ook woest om maken idd, maar vast niet zo erg als die ouders die zich nu voor hun kop slaan...quote:Op vrijdag 9 juni 2006 11:22 schreef MarMar het volgende:
en dan lees je zoiets: hond bijt acht dagen oude baby dood en ik word daar zo ontzettend kwaad van, zeker als je dan net van Bar en Mar hebt gelezen..
Wat is het met mensen dat ze niet nadenken?
* MarMar voelt zich nu ff heel kwaad en verdrietig
komt nog een voorvalletje van kiddo bij van op school.. maar ik weet niet of dat hier op de plek is
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Het is zo onwerkelijk...
Ik ben op dit moment best angstig voor die komende paar weken. We zijn zo ver gekomen, maar het blijkt maar weer hoe relatief alles is. Damn, ik wou dat deze zwangerschap achter de rug was, dat onzekere van een onzichtbaar kind in je buik vind ik nu even niets.
Ik kom net van de vlos af.
Alles is goed.. gerommel betekende waarschijnlijk dat beebje bedacht heeft dat t wel handig is als zijn/haar hoofdje op de goede plek en vast zou liggen enzo...
Oftewel... gewoon afwachten nu.
T mormeltje beweegt goed, over dit mormeltje mak ik me absoluut geen zorgen. Maar toen mijn monstertje van bijna drie net nadat ik het berichtje van Thijs gelezen had van de stoel af viel sloeg mn hart wel even extra over...
De tranen zitten nog steeds heel erg hoog.. Gewoon, omdat je weet wat het is om moeder te zijn....
Alles is goed.. gerommel betekende waarschijnlijk dat beebje bedacht heeft dat t wel handig is als zijn/haar hoofdje op de goede plek en vast zou liggen enzo...
Oftewel... gewoon afwachten nu.
T mormeltje beweegt goed, over dit mormeltje mak ik me absoluut geen zorgen. Maar toen mijn monstertje van bijna drie net nadat ik het berichtje van Thijs gelezen had van de stoel af viel sloeg mn hart wel even extra over...
De tranen zitten nog steeds heel erg hoog.. Gewoon, omdat je weet wat het is om moeder te zijn....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
pffff... vreselijk nieuws zeg van Thijs... ongelooflijk..
een vriendin van mij is vorig jaar (13 juni) bevallen van een doodgeboren zoon, de hele zwangerschap liep perfect tot de bevalling.. navelstreng zat om het nekje en dat had de gyn gemist ofzo.. ze was aan het persen en persen tot de gyn er eindelijk achter kwam en toen was het al te laat. Baby had al niet zo'n stevige hartslag..
Daar ben ik zelf ook heel bang voor, alles gaat nu zo goed, straks gaat het bij de bevalling mis.
Gatver, voel me helemaal down nu. Gelukkig was gister alles goed bij de vk! Baby schatten ze 8 pond en hij/zij is ook aardig groot, daarom zit de baby nog zo hoog bij mijn ribben. *wat erg veel pijn doet*
een vriendin van mij is vorig jaar (13 juni) bevallen van een doodgeboren zoon, de hele zwangerschap liep perfect tot de bevalling.. navelstreng zat om het nekje en dat had de gyn gemist ofzo.. ze was aan het persen en persen tot de gyn er eindelijk achter kwam en toen was het al te laat. Baby had al niet zo'n stevige hartslag..
Daar ben ik zelf ook heel bang voor, alles gaat nu zo goed, straks gaat het bij de bevalling mis.
Gatver, voel me helemaal down nu. Gelukkig was gister alles goed bij de vk! Baby schatten ze 8 pond en hij/zij is ook aardig groot, daarom zit de baby nog zo hoog bij mijn ribben. *wat erg veel pijn doet*
Allereerst, Yppy fijn dat je nu onder je eigen naam post.
Over die angst; ik moet zeggen dat ik meer bang ben voor wat Phluphy destijds gebeurd is, dat is 'waar ik nu voor sta' zeg maar. De bevalling bedoel ik. Maar dat was ook iets wat eigenlijk bijna nooit gebeurd, net als met Thijs. Zoiets verwacht je gewoon niet. Je weet in je achterhoofd wel dat 1 op de zoveel bevallingen misgaat of 1 op de zoveel kindjes overlijdt, maar dat verdring je. Ik wel in ieder geval, noem het een stukje zelfbescherming. Dat doe ik nu ook, ik probeer nuchter te denken dat de kansen klein zijn op zoiets vreselijks. Maar toch, zit er een duiveltje in je hoofd die zeg: Maar het kan wel...
Ik probeer me er nu dus toch van af te sluiten, hoop dat jullie dat niet verkeerd begrijpen. En dat artikel over die hond en die baby heb ik ook bewust niet gelezen, nu even niet.
Over die angst; ik moet zeggen dat ik meer bang ben voor wat Phluphy destijds gebeurd is, dat is 'waar ik nu voor sta' zeg maar. De bevalling bedoel ik. Maar dat was ook iets wat eigenlijk bijna nooit gebeurd, net als met Thijs. Zoiets verwacht je gewoon niet. Je weet in je achterhoofd wel dat 1 op de zoveel bevallingen misgaat of 1 op de zoveel kindjes overlijdt, maar dat verdring je. Ik wel in ieder geval, noem het een stukje zelfbescherming. Dat doe ik nu ook, ik probeer nuchter te denken dat de kansen klein zijn op zoiets vreselijks. Maar toch, zit er een duiveltje in je hoofd die zeg: Maar het kan wel...
Ik probeer me er nu dus toch van af te sluiten, hoop dat jullie dat niet verkeerd begrijpen. En dat artikel over die hond en die baby heb ik ook bewust niet gelezen, nu even niet.
Als je niet lacht, ben je dood.
Dutchie, ik snap heel goed dat je je ervoor probeert af te sluiten.
Het zijn hele erge dingen die kunnen gebeuren, zonder dat je daar zelf iets aan kan doen. Het heeft dan ook eigenlijk geen zin om je er druk over te maken (je kunt het immers niet voorkomen). Het is dan ook belangrijker om je op jezelf en je eigen zwangerschap te concentreren. Veel sterkte!
Enne, die afspraak de estafette voor zondag staat nog steeds toch?
Het zijn hele erge dingen die kunnen gebeuren, zonder dat je daar zelf iets aan kan doen. Het heeft dan ook eigenlijk geen zin om je er druk over te maken (je kunt het immers niet voorkomen). Het is dan ook belangrijker om je op jezelf en je eigen zwangerschap te concentreren. Veel sterkte!
Enne, die afspraak de estafette voor zondag staat nog steeds toch?
Ik kan me heel erg vinden in jouw reactie dutchie. Ik probeer me bewust af te sluiten voor een behoorlijk aantal gevoelens die me allemaal tegelijkertijd proberen te overmannen. Dat 'trek ik gewoonweg niet'. Ik heb al genoeg aan mijn eigen angsten en onzekerheden. Ik ben momenteel ook erg met Danyel bezig en de bevalling van Phluphy. Dat is, zoals dutchie het ook al zegt, waar ik nu voor ga staan.
Ik heb ook iets te veel voorbeelden in mijn omgeving van kindjes die net niet geboren werden en kleine kindjes die veel te vroeg alweer uit het leven werden getrokken. Elk kindje even mooi, ondeugend en even lief. maar ik wil niet in mijn angst gaan leven. Alhoewel me dat heel veel moeite kost. Zeker nu het fysiek gewoonweg niet zo goed met me gaat. Malen in je hoofd. Vastzitten in alle angsten en verdrieten.
Dat artikel over die hond en baby heb ik langs zien komen en laat ik daar ook maar op de zelfde reden als duchtie ja.
Het 'ouder zijn' en 'ouder worden' is iets wat bijno onlosmakelijk verbonden lijkt met je hart en je diepste angsten. Dat duiveltje dat maar telkens de kop op steekt.
-en vanacht de deur van Jonne's kamer toch maar weer gewoon open laat vanwege alle angsten-
Ik heb ook iets te veel voorbeelden in mijn omgeving van kindjes die net niet geboren werden en kleine kindjes die veel te vroeg alweer uit het leven werden getrokken. Elk kindje even mooi, ondeugend en even lief. maar ik wil niet in mijn angst gaan leven. Alhoewel me dat heel veel moeite kost. Zeker nu het fysiek gewoonweg niet zo goed met me gaat. Malen in je hoofd. Vastzitten in alle angsten en verdrieten.
Dat artikel over die hond en baby heb ik langs zien komen en laat ik daar ook maar op de zelfde reden als duchtie ja.
Het 'ouder zijn' en 'ouder worden' is iets wat bijno onlosmakelijk verbonden lijkt met je hart en je diepste angsten. Dat duiveltje dat maar telkens de kop op steekt.
-en vanacht de deur van Jonne's kamer toch maar weer gewoon open laat vanwege alle angsten-
Ik ben ook steeds meer aan het zenuwen of het kindje wel gezond is. Dat de echo er goed uitziet, wil nog niet zeggen dat alles ook echt goed ís. Ik voel me al naar bij de gedachte dat het straks niet gezond blijkt te zijn. En dat het dan misschien ook nog komt door mij ofzo...
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Dutchie, ik kan me helemaal in je verhaal vinden.
Hoe erg ik het ook vind van Thijs, het is voor mij persoonlijk nog heel moeilijk voor te stellen hoe het moet zijn. Gelukkig misschien? Ik weet het niet.
Maar elke regel in dit topic over vriendinnen met doodgeboren kindjes, elke verwijzing naar Danyel doet mijn keel dichtknijpen van angst. Angst die irreeel lijkt, maar het blijkbaar niet altijd is.
Je bent toch inderdaad met je bewustzijn bij de fase waar je zelf in staat en voor mij is dat vlak voor de bevalling.
Ik sluit me er ook maar een beetje voor af, het heeft geen zin om me de hele tijd bang te maken voor wat er eventueel, heel misschien zou kunnen gebeuren.
Maar MAN, wat ben ik blij als alles achter de rug is straks en ik in het kraambed kan liggen met een gezonde kind.
Hoe erg ik het ook vind van Thijs, het is voor mij persoonlijk nog heel moeilijk voor te stellen hoe het moet zijn. Gelukkig misschien? Ik weet het niet.
Maar elke regel in dit topic over vriendinnen met doodgeboren kindjes, elke verwijzing naar Danyel doet mijn keel dichtknijpen van angst. Angst die irreeel lijkt, maar het blijkbaar niet altijd is.
Je bent toch inderdaad met je bewustzijn bij de fase waar je zelf in staat en voor mij is dat vlak voor de bevalling.
Ik sluit me er ook maar een beetje voor af, het heeft geen zin om me de hele tijd bang te maken voor wat er eventueel, heel misschien zou kunnen gebeuren.
Maar MAN, wat ben ik blij als alles achter de rug is straks en ik in het kraambed kan liggen met een gezonde kind.
Als we het toch over angsten hebben. Ik ben best wel bang dat ik de bevalling niet overleef. Waarom ik daar bang voor ben? Geen idee, er is ook geen reden voor. Maar toch, de gedachte dat ik overlijd tijdens of vlak na de bevalling en mijn kindje niet zal zien opgroeien laat me niet helemaal los.
Hebben jullie dat ook wel eens?
Hebben jullie dat ook wel eens?
O, jawel. Dat ik nu zwanger ben is een extra reden om de overlijdensrisicoverzekering voor mij goed te regelen bijv (omdat ik niet werk is die niet aan de hypotheek gekoppeld).
Het zijn dingen die je kunnen overkomen, die je niet kunt voorkomen, die je grootste angsten kunnen zijn.. daar denkt vrijwel iedereen wel eens aan denk ik.
Het zijn dingen die je kunnen overkomen, die je niet kunt voorkomen, die je grootste angsten kunnen zijn.. daar denkt vrijwel iedereen wel eens aan denk ik.
Wat een vreselijk nieuws over Thijs Ik heb er nog steeds geen woorden voor.
Gisteren heb ik wat urine ingeleverd bij de huisarts en daar bleek uit dat ik geen blaasontsteking had. Vandaag dus maar een afspraak gemaakt om te kijken wat het dan wel is. Een blaasontsteking en een schimmelinfectie. Ik doe lekker alles in 1 keer.
Ik heb er nog steeds geen woorden voor.Gisteren heb ik wat urine ingeleverd bij de huisarts en daar bleek uit dat ik geen blaasontsteking had. Vandaag dus maar een afspraak gemaakt om te kijken wat het dan wel is. Een blaasontsteking en een schimmelinfectie. Ik doe lekker alles in 1 keer.
Ik doe lekker alles in 1 keer.
Iedere golf van de zee,
Die wild op het strand wordt gesmeten,
Brengt wel iets moois voor je mee.
Wat heb jij van de zee gekregen?
Die wild op het strand wordt gesmeten,
Brengt wel iets moois voor je mee.
Wat heb jij van de zee gekregen?
Oh ja, dat kan ook. Ik kreeg de evaluatieformulieren van de kraam (oid) onder ogen vlak voor de bevalling van mijn oudste. Daar stond heel droog een hokje op wat je aan kon vinken als "cliënt overleden was tijdens de bevalling".quote:Op vrijdag 9 juni 2006 14:20 schreef cattie het volgende:
Als we het toch over angsten hebben. Ik ben best wel bang dat ik de bevalling niet overleef. Waarom ik daar bang voor ben? Geen idee, er is ook geen reden voor. Maar toch, de gedachte dat ik overlijd tijdens of vlak na de bevalling en mijn kindje niet zal zien opgroeien laat me niet helemaal los.
Hebben jullie dat ook wel eens?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
neuk, beterschap!
cattie, brrr, de ultieme nachtmerrie, je eigen kindje niet kunnen meemaken en grootbrengen. was ik ook erg bang voor.
en over omgaan met dit soort nare berichten: vlak voor ik van piet moest bevallen hoorde ik bij zwangerschapsyoga dat het bij een van mijn groepsgenoten daar ook heel erg misgegaan was, vlak voor de bevalling was haar kindje overleden. waarschijnlijk ook door inschattingsfouten van de VK, in aanleg was het een gezond kindje volgens de onderzoeken. ik heb toen juist heel uitgebreid met haar gebeld en haar het hemd van 't lijf gevraagd over hoe het allemaal gegaan was (terwijl iedereen tegen me zei daar moet je je nu juist voor afsluiten voor zulke nare berichten), maar ik wilde graag alles weten om juist te kunnen voorkomen dat het bij mij ook zo zou lopen. zij vond 't ook heel fijn om erover te kunnen praten.
maar ik bedoel alleen maar: ieder heeft zo z'n manier van omgaan met dit soort dingen.
[ Bericht 5% gewijzigd door bixister op 09-06-2006 15:24:34 ]
cattie, brrr, de ultieme nachtmerrie, je eigen kindje niet kunnen meemaken en grootbrengen. was ik ook erg bang voor.
en over omgaan met dit soort nare berichten: vlak voor ik van piet moest bevallen hoorde ik bij zwangerschapsyoga dat het bij een van mijn groepsgenoten daar ook heel erg misgegaan was, vlak voor de bevalling was haar kindje overleden. waarschijnlijk ook door inschattingsfouten van de VK, in aanleg was het een gezond kindje volgens de onderzoeken. ik heb toen juist heel uitgebreid met haar gebeld en haar het hemd van 't lijf gevraagd over hoe het allemaal gegaan was (terwijl iedereen tegen me zei daar moet je je nu juist voor afsluiten voor zulke nare berichten), maar ik wilde graag alles weten om juist te kunnen voorkomen dat het bij mij ook zo zou lopen. zij vond 't ook heel fijn om erover te kunnen praten.
maar ik bedoel alleen maar: ieder heeft zo z'n manier van omgaan met dit soort dingen.
[ Bericht 5% gewijzigd door bixister op 09-06-2006 15:24:34 ]
Ik ben blij dat jullie mij op de goede manier begrijpen. Want echt, mijn hart huilt om Thijs en voor Barbara en Marco. Maar ik wil me gewoon even niet gek laten maken.
Dus Cattie, die 'date' voor zondag staat gewoon nog. Over jouw angst; probeer je erin te berusten dat je in het ziekenhuis bevalt (was toch zo?) en dat alles eraan gedaan wordt om het goed te laten verlopen. Het is goed om je angst te ventileren ook naar je man toe bijv. Want hij zit ook vast wel met angsten. Lucht je hart, maar heb vertrouwen.
Neuk, jeutje daar ben je mooi klaar mee. Beterschap.
Dus Cattie, die 'date' voor zondag staat gewoon nog. Over jouw angst; probeer je erin te berusten dat je in het ziekenhuis bevalt (was toch zo?) en dat alles eraan gedaan wordt om het goed te laten verlopen. Het is goed om je angst te ventileren ook naar je man toe bijv. Want hij zit ook vast wel met angsten. Lucht je hart, maar heb vertrouwen.
Over jouw angst; probeer je erin te berusten dat je in het ziekenhuis bevalt (was toch zo?) en dat alles eraan gedaan wordt om het goed te laten verlopen. Het is goed om je angst te ventileren ook naar je man toe bijv. Want hij zit ook vast wel met angsten. Lucht je hart, maar heb vertrouwen. Neuk, jeutje daar ben je mooi klaar mee. Beterschap.
Als je niet lacht, ben je dood.
Hoi allemaal,
Met een brok in mijn keel lees de reacties en dat terwijl ik me juist wilde voorstellen als vrolijke zwangere. Ik ben inmiddels 15 weken onderweg en mijn uitgerekende datum is 1 december. Ik lees veel angsten en ik moet zeggen dat ik ook meer angst heb bij mijn tweede dan bij de eerste. Het gevoel van gaat alles wel goed overheerst. En het liefst zou ik elke dag wel het hartje willen horen. Dat gevoel zal wel minder worden als ik de baby straks ook ga voelen.
Even voor de reeds moeders onder ons:
Ik heb een dochter van 2 en die merkt dat ik anders ben. Ze reageert daar heel sterk op. Het lijkt bijna op verlatingsangst. Ze is anders dan anders. Het lijkt alsof ze haar stabiele basis kwijt is. Ik probeer deze zoveel mogelijk te geven. Maar zoals afgelopen week heb ik twee dagen met migraine op bed gelegen. Dat kent ze niet. Ik ben er altijd voor d'r en ben dus bang dat ik door deze zwangerschap en met name de kwaaltjes haar vertrouwen kwijt raak. Ze heeft immers het getild worden door mij ook al op moeten geven. Nu kroelen we daar wel heel veel voor in de plaats, maar je merkt dat er iets niet goed zit. En ze is nog te jong om er over te praten. Iemand ideeen?
Een ietwat overbezorgde moeder
Met een brok in mijn keel lees de reacties en dat terwijl ik me juist wilde voorstellen als vrolijke zwangere. Ik ben inmiddels 15 weken onderweg en mijn uitgerekende datum is 1 december. Ik lees veel angsten en ik moet zeggen dat ik ook meer angst heb bij mijn tweede dan bij de eerste. Het gevoel van gaat alles wel goed overheerst. En het liefst zou ik elke dag wel het hartje willen horen. Dat gevoel zal wel minder worden als ik de baby straks ook ga voelen.
Even voor de reeds moeders onder ons:
Ik heb een dochter van 2 en die merkt dat ik anders ben. Ze reageert daar heel sterk op. Het lijkt bijna op verlatingsangst. Ze is anders dan anders. Het lijkt alsof ze haar stabiele basis kwijt is. Ik probeer deze zoveel mogelijk te geven. Maar zoals afgelopen week heb ik twee dagen met migraine op bed gelegen. Dat kent ze niet. Ik ben er altijd voor d'r en ben dus bang dat ik door deze zwangerschap en met name de kwaaltjes haar vertrouwen kwijt raak. Ze heeft immers het getild worden door mij ook al op moeten geven. Nu kroelen we daar wel heel veel voor in de plaats, maar je merkt dat er iets niet goed zit. En ze is nog te jong om er over te praten. Iemand ideeen?
Een ietwat overbezorgde moeder
Gewoon van harte welkom!quote:Op vrijdag 9 juni 2006 15:18 schreef chacama het volgende:
Hoi allemaal,
Met een brok in mijn keel lees de reacties en dat terwijl ik me juist wilde voorstellen als vrolijke zwangere. Ik ben inmiddels 15 weken onderweg en mijn uitgerekende datum is 1 december. Ik lees veel angsten en ik moet zeggen dat ik ook meer angst heb bij mijn tweede dan bij de eerste. Het gevoel van gaat alles wel goed overheerst. En het liefst zou ik elke dag wel het hartje willen horen. Dat gevoel zal wel minder worden als ik de baby straks ook ga voelen.
Even voor de reeds moeders onder ons:
Ik heb een dochter van 2 en die merkt dat ik anders ben. Ze reageert daar heel sterk op. Het lijkt bijna op verlatingsangst. Ze is anders dan anders. Het lijkt alsof ze haar stabiele basis kwijt is. Ik probeer deze zoveel mogelijk te geven. Maar zoals afgelopen week heb ik twee dagen met migraine op bed gelegen. Dat kent ze niet. Ik ben er altijd voor d'r en ben dus bang dat ik door deze zwangerschap en met name de kwaaltjes haar vertrouwen kwijt raak. Ze heeft immers het getild worden door mij ook al op moeten geven. Nu kroelen we daar wel heel veel voor in de plaats, maar je merkt dat er iets niet goed zit. En ze is nog te jong om er over te praten. Iemand ideeen?
Een ietwat overbezorgde moeder
We gaan samen gewoon lekker in december een gezond kindje baren met in ons achterhoofd hoe bijzonder dat is!
En dat met je dochtertje komt echt wel goed hoor. Ze is "al" twee, dat optillen had je toch al langzaam af laten bouwen ws. Ze wordt groter gewoon, en dit hoort erbij. Haske goed dat je het probeert te compenseren dmv kroelen, daar is nog nooit een kindje slechter van geworden. Jullie komen er wel, zo'n tantetje is er ook op gebouwd dat er soms dingen veranderen
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Ik sluit mij aan bij Mwanatabu en voeg eraan toe dat het leven één grote fase is. Je rolt van de ene "puberteit" in de andere..
Ennuh: Welkom dus!
Ennuh: Welkom dus!
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Dank jullie wel. Het zal vast een gezellige tijd worden. Van het weekend ga ik in elk geval even een moeder/dochter dag in lasten. Lekker met zijn tweeen naar het strand en daar volop genieten van elkaar de zon, de zee en het strand.
En wat mijn buik betreft. Die groeit goed. Inmiddels in 2 maanden tijd al weer 7 centimeter gegroeid en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Begin juli weer op controle bij de huisarts en dan half juli naar de gynaecoloog voor de 20 weken echo. Eens zien of we kunnen zien wat het gaat worden...
En wat mijn buik betreft. Die groeit goed. Inmiddels in 2 maanden tijd al weer 7 centimeter gegroeid en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Begin juli weer op controle bij de huisarts en dan half juli naar de gynaecoloog voor de 20 weken echo. Eens zien of we kunnen zien wat het gaat worden...
Welkom Chacama!
Ik ben vanmorgen bij de vlos geweest en alles was prima!! Heb gelijk een afspraak bij het ziekenhuis gemaakt voor de 20 weken echo. Ze moest eerst overleggen of het nog wel kon, maar uiteindelijk was er op 11 juli nog een plekje dan ben ik 21,5 week.
Ik ben vanmorgen bij de vlos geweest en alles was prima!! Heb gelijk een afspraak bij het ziekenhuis gemaakt voor de 20 weken echo. Ze moest eerst overleggen of het nog wel kon, maar uiteindelijk was er op 11 juli nog een plekje dan ben ik 21,5 week.
Hoi Meimeltje,
Dan lopen we dus ongeveer gelijk. Spannende tijden dus. Wij hebben hier geen verloskundigen en zijn dus op huisarts en gynaecoloog aangewezen. Voordeel van de huisarts is wel dat ik altijd terecht kan en mijn eigen huisarts heb.
dankje Dutchie
Dan lopen we dus ongeveer gelijk. Spannende tijden dus. Wij hebben hier geen verloskundigen en zijn dus op huisarts en gynaecoloog aangewezen. Voordeel van de huisarts is wel dat ik altijd terecht kan en mijn eigen huisarts heb.
dankje Dutchie
Chacama welkom
Wat het onderwerp 'angst 'betreft..
Ik was laatst aan het douchen en ik zat er eens goed over na te denken op mijn krukje ( vink g'woon lekker..)
En plotseling had ik echt zoiets van : niet miepen, sterk zijn .. ik kreeg echt een beeld voor me van de vrouw in mij zoals ze bedoeld is, geen afhankelijke , agstig meisje , maar iemand die bereid is pijn te hebben. Pijn raakt MIJ niet , het raakt alleen mijn lichaam etc etc Ik voelde me écht sterk en OERmama .. Nou ja, sindsdien als die angst in mij kruitp denk ik aan dat gevoel en tot nu toe is het goed op te roepen.. Zal hoop ik dan ook wel kunnen helpen bij de bevalling straks.. dat besef van 'vrouw zijn'.
Wat het onderwerp 'angst 'betreft..
Ik was laatst aan het douchen en ik zat er eens goed over na te denken op mijn krukje ( vink g'woon lekker..)
En plotseling had ik echt zoiets van : niet miepen, sterk zijn .. ik kreeg echt een beeld voor me van de vrouw in mij zoals ze bedoeld is, geen afhankelijke , agstig meisje , maar iemand die bereid is pijn te hebben. Pijn raakt MIJ niet , het raakt alleen mijn lichaam etc etc Ik voelde me écht sterk en OERmama .. Nou ja, sindsdien als die angst in mij kruitp denk ik aan dat gevoel en tot nu toe is het goed op te roepen.. Zal hoop ik dan ook wel kunnen helpen bij de bevalling straks.. dat besef van 'vrouw zijn'.
dat komt helemaal goed die bevalling van jou!!
Ik weet heus wel dat ik tijdens de bevalling heel anders ga piepen hoor , maar ik houd mezelf graag een beetje voor de gek... Goh zei ik datquote:Op vrijdag 9 juni 2006 15:56 schreef pinquit het volgende:
dat komt helemaal goed die bevalling van jou!!
Ik weet heus wel dat ik tijdens de bevalling heel anders ga piepen hoor
Ik had me al een aantal weken niet meer gewogen en vroeg me af hoe het inmiddels met mijn gewicht staat. Een zeer nette: 75 kilogram.
Waarvan hoogstens 1 kilo van het zondigende eten, hihihi!
Ik heb ook nog aardig mijn figuur behouden, geen dikke enkels gezien...
Waarvan hoogstens 1 kilo van het zondigende eten, hihihi!
Ik heb ook nog aardig mijn figuur behouden, geen dikke enkels gezien...
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Nee joh, tijdens zo'n bevalling zit je er helemaal in en doe je het lekker op je eigen manier: schreeuwend, fluitend, doodstil of desnoods op je kop aan een tak zwaaiend. Na afloop weet je zelf niet meer hóé je dat hebt gekund, maar het ís gewoon zo. Dus die oervrouw zit idd lekker in jou te lurken tot haar momentquote:Op vrijdag 9 juni 2006 16:14 schreef nanalune het volgende:
[..]
Ik weet heus wel dat ik tijdens de bevalling heel anders ga piepen hoor , maar ik houd mezelf graag een beetje voor de gek... Goh zei ik dat
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Chacama welkom! en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Dutchie, ik begrijp ook heel goed wat je bedoeld, zo heb ik vandaag expres niet meer zoveel gekeken hier, omdat ik ook weer verder moest na vanmorgen heel erg overstuur te zijn geweest. Maar ik wilde met mijn post vanmorgen zeggen dat we ook niet net moeten doen alsof het er niet is. we hebben ook dit forum om te praten met elkaar. eigenlijk zei Lois dat tegen me vanmorgen aan de telefoon. Maar begrijpen doe ik je dus zeker.
Meimeltje wat lekker dat alles helemaal ok is en leuk om naar uit te kijken die echo. Ik krijg er maandag over een week nog 1 vanwege de ligging die onduidelijk is en ik vind het ook helemaal leuk dat ik nog ff mag gluren
Nana, toch helpt dat wel dat je het zo kan voelen denk ik. want het is ook wel iets oers. En ja, pijn doet het toch en natuurlijk zul je ws op een bepaald punt denken: waar doe ik dit ook alweer voor? en toch en toch... wat mwanatabu zegt
Dutchie, ik begrijp ook heel goed wat je bedoeld, zo heb ik vandaag expres niet meer zoveel gekeken hier, omdat ik ook weer verder moest na vanmorgen heel erg overstuur te zijn geweest. Maar ik wilde met mijn post vanmorgen zeggen dat we ook niet net moeten doen alsof het er niet is. we hebben ook dit forum om te praten met elkaar. eigenlijk zei Lois dat tegen me vanmorgen aan de telefoon. Maar begrijpen doe ik je dus zeker.
Meimeltje wat lekker dat alles helemaal ok is en leuk om naar uit te kijken die echo. Ik krijg er maandag over een week nog 1 vanwege de ligging die onduidelijk is en ik vind het ook helemaal leuk dat ik nog ff mag gluren
Nana, toch helpt dat wel dat je het zo kan voelen denk ik. want het is ook wel iets oers. En ja, pijn doet het toch en natuurlijk zul je ws op een bepaald punt denken: waar doe ik dit ook alweer voor? en toch en toch... wat mwanatabu zegt
stormy waters...
sailin'
sailin'
*even snel bijgelezen op mijn werk, thuis nog geen i-netaansluiting.
Mijn hemel, Thijs....
Daar word ik idd ook heel stil en akelig van.
Recentelijk is het kindje van een ex-collega van me bij de geboorte overleden. Dat greep me ook zo naar de keel. En zoals Belana zegt, praten praten praten. En veel huilen.... Dat heeft mij iig wel geholpen eea voor mijn eigen situatie te relativeren.
Andrea en Chacama, van harte welkom!
En Neuk, sterkte met de jeuk en de pijn.
Mijn hemel, Thijs....
Daar word ik idd ook heel stil en akelig van.
Recentelijk is het kindje van een ex-collega van me bij de geboorte overleden. Dat greep me ook zo naar de keel. En zoals Belana zegt, praten praten praten. En veel huilen.... Dat heeft mij iig wel geholpen eea voor mijn eigen situatie te relativeren.
Andrea en Chacama, van harte welkom!
En Neuk, sterkte met de jeuk en de pijn.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Welkom Chacama, eigenlijk moet je ni chacamamma gaan heten
Net terug van de VK, laatste keer dat mens hoop ik, ze heeft igg een afspraak voor me gemaakt voor de volgende keer bij een ander, maar stiekem hoop ik natuurlijk dat die afspraak niet hoeft.
Ze was zoals gewoonlijk weer super gedreven om alles goed te onderzoeken en bijlangs te gaan *not* dus ik stond na even het hartje gehoord te hebben en niet eens mijn bloeddruk opgemeten te hebben na 3 minuten weer buiten...
Ow well... langer dan twee weken kan het niet meer gaan duren nu, dat is wel een fijne gedachte.
Dan over angsten.. dat heb ik dus helemaal niet zelf eigenlijk... bang voor pijn ben ik sowieso al niet, ik heb een belachelijk grote pijngrens (dat is soms een handicap omdat huisartsen en verloskundigen je dan soms niet zo serieus nemen omdat je volgens hun dubbel hoort te liggen van de pijn ) en de vorige bevalling heb ik ook niet als pijnlijk ervaren, het duurde alleen wel lang.
Verder denk ik dat je je eigen oergevoel niet moet uitvlakken, ergens denk ik dat je het gewoon weet als het niet goed is met je kindje.. dat moederinstinct kan ontzettend sterk zijn..
Je wordt bijvoorbeeld straks steevast net voordat je kleintje wakker wordt voor een nachtvoeding zelf wakker ookal is het elke nacht op een andere tijd.. en dat is nog maar een heel klein "normaal" voorbeeldje van wat moederinstinct kan doen you gotta love it!
Net terug van de VK, laatste keer dat mens hoop ik, ze heeft igg een afspraak voor me gemaakt voor de volgende keer bij een ander, maar stiekem hoop ik natuurlijk dat die afspraak niet hoeft.
Ze was zoals gewoonlijk weer super gedreven om alles goed te onderzoeken en bijlangs te gaan *not* dus ik stond na even het hartje gehoord te hebben en niet eens mijn bloeddruk opgemeten te hebben na 3 minuten weer buiten...
Ow well... langer dan twee weken kan het niet meer gaan duren nu, dat is wel een fijne gedachte.
Dan over angsten.. dat heb ik dus helemaal niet zelf eigenlijk... bang voor pijn ben ik sowieso al niet, ik heb een belachelijk grote pijngrens (dat is soms een handicap omdat huisartsen en verloskundigen je dan soms niet zo serieus nemen omdat je volgens hun dubbel hoort te liggen van de pijn ) en de vorige bevalling heb ik ook niet als pijnlijk ervaren, het duurde alleen wel lang.
Verder denk ik dat je je eigen oergevoel niet moet uitvlakken, ergens denk ik dat je het gewoon weet als het niet goed is met je kindje.. dat moederinstinct kan ontzettend sterk zijn..
Je wordt bijvoorbeeld straks steevast net voordat je kleintje wakker wordt voor een nachtvoeding zelf wakker ookal is het elke nacht op een andere tijd.. en dat is nog maar een heel klein "normaal" voorbeeldje van wat moederinstinct kan doen you gotta love it!
Gelukkig verdwijnen de bijverschijnselen van deze beide dingen erg snel als je eenmaal de medicijntjes hebt over het algemeen, sterkte en ik hoop dat je der morgen al een stuk minder last van hebt..quote:Op vrijdag 9 juni 2006 14:54 schreef Neuk het volgende:
Wat een vreselijk nieuws over Thijs Ik heb er nog steeds geen woorden voor.
Gisteren heb ik wat urine ingeleverd bij de huisarts en daar bleek uit dat ik geen blaasontsteking had. Vandaag dus maar een afspraak gemaakt om te kijken wat het dan wel is. Een blaasontsteking en een schimmelinfectie. Ik doe lekker alles in 1 keer.
* MarMar weet nog wat het is van de 1e zwangerschap
Lol, dat heb ik dan weer wel onthouden terwijl ik me van de pijn tijdens de bevalling bar weinig herinner
Ik heb de goden zij dank nog nooit een blaasontsteking gehad (*klopperdeklop* of doe maar: *RAMMERDERAM*, ik heb het idee dat er een lijntje met boven nogal stoort de laatste tijd) maar een schimmelinfectie heb ik 1 keer gehad en dat wil ik NOOIT WEER. Pijn en jeuk tegelijk tot je tegen de muren opvliegt aaaargh. Schimmels zouden verboden moeten worden
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Heel naar van Thijs. Ik probeer er maar niet te veel over na te denken, want dan wordt ik gek! Ik las laatst ergens dat als je moeder wordt/bent, het is alsof er constant een zenuw bloot ligt..
Ik wel! Wat doe je er nog maar weer aan, behalve voeten omhoog? Heb al een boekje onder mijn matras gelegd. Eerst had ik er een kussen onder, maar toen gingen mijn benen kloppen van bloedgebrek...Maar nu had ik vanochtend al dikke voeten. Straks pas ik alleen nog slippers en dat vind ik ook zo stom staan op mijn werk. En ik moet nog even...quote:Op vrijdag 9 juni 2006 16:22 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ik heb ook nog aardig mijn figuur behouden, geen dikke enkels gezien...
Ik wel!
linda, op de mensendieck zwangerschapsgym heb ik geleerd dat het kan helpen om je voet over je andere dijbeen te leggen en dan je voet te gaan ronddraaien en ook je tenen en over de onderkant van je voet te wrijven. als je dit een tijdje vol houdt stimuleert dat de doorbloeding en kan het vocht ook weer wat beter afgevoerd. probeer het uit en sterkte ermee, want je moet nog wel even...
stormy waters...
sailin'
sailin'
oke, tnx....Volgende week begint mijn zwangerschapsgym. Om 19.00 al, en dat vind ik een rottijd. Eigenlijk kan ik van te voren dan niet eten, want als ik eet voel ik me daarna even heel beroerd omdat ik het gevoel heb dat ik dan op knappen sta....Maar daarna eten is wel erg laat. Ik moet nog maar even nadenken hoe ik dat moet aanpakken.
beetje lichte maaltijd vantevoren misschien? beetje rijst met vis ofzo, gewoon dat je wel ff wat gehad hebt.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Kan het zijn dat je benauwd word als de kleine hoog ligt? Heb het gevoel dat ik niet helemaal kan inademen en als ik veel praat dan ben ik gewoon buiten adem!! En dan ook nog dit warme weer erbij
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
