Waarheid subjectief of objectief?

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 01:04 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Je hebt axioma's en regels nodig om de logica te formaliseren. Er zijn veel formele systemen die één en dezelfde logica formaliseren. Hoe de regels van de logica zijn vastgelegd is tot op zekere hoogte arbitrair, dwz. sommige zaken kun je kiezen, maar als je die eenmaal kiest dan kun je andere zaken niet kiezen.
[..]

Je zou een analogie kunnen maken met het schaakspel.
Natuurlijk zijn de regels van het schaakspel niet dwingend, je kunt je tegenstander met het schaakbord neerslaan, maar dat bewijst niet dat je dan de sterkste schaker bent.

Dit komt opnieuw door een impliciet geformuleerde "regel": "de sterkste speler is diegene die zich aan de regels van het schaakspel houdt en daarmee wint"

quote:

Zo zijn de axioma's van een (logische) theorie op zich niet dwingend, maar als je ze niet accepteert dan doe je ahw niet mee aan het spel of je speelt een ander spel.
het wordt wel dwingend als je formuleert:
"Als je de axioma's en regels accepteert, dan is dit de conclusie"

Dat laatste is opnieuw een arbitraire regel. En deze is opnieuw niet dwingend. Om weer even on-topic te gaan: de structuur van de werkelijkheid dwingt de waarheidswaarde van een uitspraak niet af. We zijn vrij er een te kiezen en daarmee is waarheid subjectief.

[ Bericht 0% gewijzigd door Barati op 30-06-2006 10:18:43 ]

Wellicht ook interessant om eens te kijken naar paraconsistente logica. Dit type logica verwerpt "ex falso sequitur quodlibet".

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 08:01 schreef Barati het volgende:
Dit komt opnieuw door een impliciet geformuleerde "regel": "de sterkste speler is diegene die zich aan de regels van het schaakspel houdt en daarmee wint"

Bij de grammatica (begrip) van regel hoort ook het idee dat je je aan een regel moet houden om mee te (kunnen) doen aan het spel.
Een regel toevoegen "je moet je aan de regels houden" helpt bij mensen zoals jij natuurlijk ook niet, want wie dwingt jou tot het volgen van deze regel ?
Ook in de formele logica doet zich een analoog probleem voor, als je bijv modes ponens wil toepassen, dan zou je een regel kunnen formuleren wanneer dit mag, maar die heeft dan precies dezelfde structuur als modes ponens zelf. Op een gegeven moment houdt het gewoon op je kunt dan niet meer vragen: volgens welke regel moet ik deze regel volgen.
In formele systemen zit altijd een aspect dat zich onttrekt aan formalisatie.
Niet alles kan in regels worden vastgelegd en zeker niet dat iets dwingend is.
Het merkwaardige is nu dat je wel gebruik maakt van het begrip "regel" maar niet de volledige consequentie accepteert, nl het je houden aan de regels.

quote:

Dat laatste is opnieuw een arbitraire regel. En deze is opnieuw niet dwingend. Om weer even on-topic te gaan: de structuur van de werkelijkheid dwingt de waarheidswaarde van een uitspraak niet af. We zijn vrij er een te kiezen en daarmee is waarheid subjectief.

Als ik zeg: "De Eifeltoren is hoger dan 300 meter", dan is dat een objectieve uitspraak.
Uiteraard impliceert de uitspraak een groot aantal randvoorwaarden, zoals:
hoe meet je het, wanneer meet je het, bestaat hij (nog) wel, etc. etc.
Dat ik wijs op een bepaald aspect van de werkelijkheid is subjectief, omdat in "werkelijkheid" geen feiten voorkomen. Om uberhaupt iets te kunnen zeggen nemen we aan (op goede gronden) dat feiten (= onze gedachtenconstructie) iets gemeen heeft met de "werkelijkheid" (ook een gedachtenconstructie).
Uiteindelijk leidt een ver doorgevoerd subjectivisme naar soliphisme, dat dan eigenlijk weer samenvalt met extreem realisme. Ook hier worden we dan toch uiteindelijk geconfronteerd met de logica van onze eigen constructies

Laat ik beginnen met te vragen: wat maakt een uitspraak objectief? Waarom is bijvoorbeeld jou uitspraak "De eiffeltoren is hoger dan 300 meter" objectief? Ik vermoed dat de gramaticale structuur deze uitspraak per definitie objectief maakt? Of is er meer aan de hand?

[ Bericht 27% gewijzigd door Barati op 30-06-2006 15:19:00 ]

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:05 schreef Barati het volgende:
Laat ik beginnen met te vragen: wat maakt een uitspraak objectief? Waarom is bijvoorbeeld jou uitspraak "De eiffeltoren is hoger dan 300 meter" objectief? Ik vermoed dat de gramaticale structuur deze uitspraak per definitie objectief maakt? Of is er meer aan de hand?

De uitspraak moet idd aan een aantal grammaticale voorwaarden voldoen, daarnaast moeten de woorden een betekenis hebben en ook nog eens verwijzen naar "de werkelijkheid".

als je over 'waarheid' gaat praten wordt het voor mij altijd een beetje 'vaag'.

ten eerste omdat het er maar net aan ligt wat voor waarheid je het hebt (mijn 'waarheid', jouw 'waarheid' of 'de waarheid')?

ervanuitgaande dat je het over de laatste hebt (heb niet het hele topic doorgelezen, dus excuses als dit al gezegd is) wordt het lastig, want geen mens kan de 'hele' waarheid voor zich zien(laat staan erover discussiëren).

misschien, dat toevallig, de 'waarheden' van (een paar, of een hele hoop, dat kan je zelfs niet eens weten) verschillende mensen bijelkaar opgeteld een redel;ijk beeld zouden (kunnen) geven van wat deze 'objectieve' waarheid nu precies inhoudt, maar er is naar mijn weten geen 'maat' waarmee je dat kan vaststellen/bepalen.

het kan ook nog zijn dat je gelooft dat alles 'bewustzijn' heeft, en dat dus standaard de som van alles gelijk is aan de totale waarheid maar dan heeft het ook weinig zin om er verder over te praten

@Oud_student: zou je kunnen formuleren wat je bedoelt met "objectieve waarheid"?

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 16:07 schreef acidd het volgende:
als je over 'waarheid' gaat praten wordt het voor mij altijd een beetje 'vaag'.

ten eerste omdat het er maar net aan ligt wat voor waarheid je het hebt (mijn 'waarheid', jouw 'waarheid' of 'de waarheid')?

ervanuitgaande dat je het over de laatste hebt (heb niet het hele topic doorgelezen, dus excuses als dit al gezegd is) wordt het lastig, want geen mens kan de 'hele' waarheid voor zich zien(laat staan erover discussiëren).

misschien, dat toevallig, de 'waarheden' van (een paar, of een hele hoop, dat kan je zelfs niet eens weten) verschillende mensen bijelkaar opgeteld een redel;ijk beeld zouden (kunnen) geven van wat deze 'objectieve' waarheid nu precies inhoudt, maar er is naar mijn weten geen 'maat' waarmee je dat kan vaststellen/bepalen.

het kan ook nog zijn dat je gelooft dat alles 'bewustzijn' heeft, en dat dus standaard de som van alles gelijk is aan de totale waarheid maar dan heeft het ook weinig zin om er verder over te praten

Hier wordt "de waarheid" gezien, gedefinieerd als het totaal van hetgeen waar is. Dat is erg veel en het is nog maar de vraag of zo iets kan bestaan, het kan leiden tot logische tegenspraken analoog aan de problematiek in de verzamelingenleer met de "verzameling van alle verzamelingen".
"De waarheid" is dan waarschijnlijk oneindig groot en nooit afgesloten.

@burati
Ik zelf gebruik het begrip "objectieve waarheid" niet, voor mij is het adjectief overbodig (net als in witte sneeuw). Het feit alleen al dat wij (meestal) in taal met elkaar kunnen praten over dezelfde dingen vooronderstelt een onafhankelijk bestaan van die dingen (dat geldt niet voor alle begrippen, de situatie is complex). Ons hele denken is gebaseerd op het bestaan van objecten buiten ons en het doen van uitspraken over die objecten. Uiteraard is het in zekere zin willekeurig wat wij als object kiezen, maar vaak blijkt de ene keuze beter aan te sluiten met de aard van het object dan een andere. Dat dat zo is zegt dus iets over de onafhankelijke aard van die dingen die wij object noemen en zijn daarom letterlijk objectief.

Hoe objectief zijn de waarschijnlijkheidsberekeningen van de quantummechanica dan, want eerlijk gezegd heb ik het idee dat we daarbij met onze meting altijd de "waarheid" beinvloeden en we dus een subjectieve (beinvloed door de meting) waarheid meten?
Nou moet ik erbij zeggen dat ik weinig snap van de quantummechanica dus misschien sla ik de plank volledig mis.
(of hebben we dan een objectieve waarschijnlijkheidswaarheid?)
(klinkt belachelijk imho)

Een meting van een QM proces beinvloedt idd een aspect (een deel) van de werkelijkheid, niet de waarheid. Want door de beinvloeding ontstaat een (nieuw) feit, de meting. Deze meting kan al dan niet in strijd zijn met andere beweringen.

Als ik een dobbelsteen onder een beker gooi, dan weet ik ook niet welk getal boven ligt totdat ik de beker optil. Voor die tijd hebben we als feit dat de kans op het aantreffen van de cijfers 1 t/m 6 een kans van 1/6 is. Mbv de logica is dit eenvoudig en beter uit te drukken door een exclusive or te vormen van de 6 mogelijke gebeurtenissen.
Dit is dan een objectieve uitdrukking zonder over waarschijnlijkheden te spreken, want dat de kans op 1 van de cijfers 1/6 is, is een ervaring uit het verleden.

Als ik een stoel op een tafel zet, is dat dan een "subjectieve beinvloeding van de werkelijkheid" ?
Nee, ik creeer gewoon een nieuw feit.

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 23:07 schreef Oud_student het volgende:
Een meting van een QM proces beinvloedt idd een aspect (een deel) van de werkelijkheid, niet de waarheid. Want door de beinvloeding ontstaat een (nieuw) feit, de meting. Deze meting kan al dan niet in strijd zijn met andere beweringen.

Als ik een dobbelsteen onder een beker gooi, dan weet ik ook niet welk getal boven ligt totdat ik de beker optil. Voor die tijd hebben we als feit dat de kans op het aantreffen van de cijfers 1 t/m 6 een kans van 1/6 is. Mbv de logica is dit eenvoudig en beter uit te drukken door een exclusive or te vormen van de 6 mogelijke gebeurtenissen.
Dit is dan een objectieve uitdrukking zonder over waarschijnlijkheden te spreken, want dat de kans op 1 van de cijfers 1/6 is, is een ervaring uit het verleden.

Als ik een stoel op een tafel zet, is dat dan een "subjectieve beinvloeding van de werkelijkheid" ?
Nee, ik creeer gewoon een nieuw feit.

Nou ik ben het met je eens dat het inderdaad ook geen subjectieve waarheid (cq werkelijkheid) is maar ik vind eigenlijk een waarheid van meerdere mogelijkheden niet hetzelfde als een objectieve waarheid.
Je zou dan eerder moeten spreken van waarschijnlijkheidswaarheden.
Het is dan geen waarheid meer die los van de waarneming/waarnemer kan worden gesteld en dus naar mijn mening niet meer echt objectief.(echter ook niet subjectief inderdaad)
(Als jij de stoel op de tafel zet via ontzettend veel mogelijk paden zitten we in de tussenfase (het zetten) met een scala aan mogelijkheden en dus potentiele waarheden die wel allemaal objectief zijn maar in dit voorbeeld nooit allemaal tegelijk mogelijk.)

[ Bericht 3% gewijzigd door Vandeplato op 01-07-2006 15:16:16 ]

Overigens zitten we sowieso met het probleem dat de wetenschap af en toe zijn ideeen moet herzien en dat dus iets wat jarenlang als een objectieve waarheid werd beschouwd uiteindelijk een subjectieve waarheid bleek te zijn.Weliswaar gedeeld door allen maar toch niet echt objectief dus.

waarheid is subjectief en objectief

subjectief in de zin van, dit maak ik ervan en zo is het nou eenmaal
en objectief dat het ook daadwerkelijk zo is... 1=1 enzo

quote:

Op zaterdag 1 juli 2006 13:15 schreef Vandeplato het volgende:
Nou ik ben het met je eens dat het inderdaad ook geen subjectieve waarheid (cq werkelijkheid) is maar ik vind eigenlijk een waarheid van meerdere mogelijkheden niet hetzelfde als een objectieve waarheid.

Het hangt er maar helemaal vanaf wat je ziet als meerdere mogelijkheden. Als er een 6 ligt onder de beker, dan kan de dobbelsteen op verschillende plaatsen onder die beker liggen, ook dan is er sprake van zeerveel mogelijkheden en dan ga ik het nog niet eens hebben over de toestanden van de atomen in de dobbelsteen. Het idee van een volldige bechrijving is een fictie. In het geval dat de dobbelsteen een 6 aangeeft zijn we alleen maar geinteresseerd in het feit dat het vlak gemarkeerd met 6 boven ligt.
De keuze van een aspect (filter) waarmee naar de werkelijkheid wordt gekeken zou je wel subjectief kunnen noemen, echter door de keuze expliciet te maken wordt het toch weer objectief.

quote:

Je zou dan eerder moeten spreken van waarschijnlijkheidswaarheden.
Het is dan geen waarheid meer die los van de waarneming/waarnemer kan worden gesteld en dus naar mijn mening niet meer echt objectief.(echter ook niet subjectief inderdaad)

De waarschijnlijkheidswaarden komen uit de ervaring en niet door de ene waarneming.
Ook hier kan de situatie objectief worden geformuleerd door de waarnemer mee te nemen in de beschrijving, wat ook juist is omdat de waarnemer de waarneming beinvloedt c.q. vanuit een bepaald standpunt plaatsvindt.

quote:

(Als jij de stoel op de tafel zet via ontzettend veel mogelijk paden zitten we in de tussenfase (het zetten) met een scala aan mogelijkheden en dus potentiele waarheden die wel allemaal objectief zijn maar in dit voorbeeld nooit allemaal tegelijk mogelijk.)

Begrijp ik niet, of bedoel je dat de beschrijving niet volledig zou zijn, zie dan boven

quote:

Op zaterdag 1 juli 2006 13:30 schreef Vandeplato het volgende:
Overigens zitten we sowieso met het probleem dat de wetenschap af en toe zijn ideeen moet herzien en dat dus iets wat jarenlang als een objectieve waarheid werd beschouwd uiteindelijk een subjectieve waarheid bleek te zijn.Weliswaar gedeeld door allen maar toch niet echt objectief dus.

Bedoel je hier met "subjectief" niet eenvoudig "onjuist"

De waarheid is verdeeld in delen. En alle delen bepalen de gezamelijke waarheid.

Ieder mens kan bijdragen aan de waarheid. En door middel van conversaties bereik je uiteindelijk een gezamelijk iets.

Als je overeenstemming bereikt.

Als alles 1 wordt in de waarheid. Als 10 miljoen meningen samen komen. Als 10 miljoenen afzonderlijke meningen 1 wordt tot een grote waarheid.

Maar dat denk ik dus. Dat is mijn bijdrage aan de waarheid. En dat kan een conflict vormen met de zienswijze van iemand anders. Of juist sluit het aan bij iemand anders. Als het aansluit wordt de waarheid meer zeker.

Als je 10 miljoen mensen hebt die hetzelfde denken, dan is het zekerder dat de waarheid klopt die men voor ogen heeft.

Hoe ziet de kleur groen uit voor jullie

Beschrijf eens hoe groen eruit ziet. Of rood. Of blauw.

Heb een flesje heineken staan hier En dan vraag ik me af. Hoe beleven mensen kleuren. Ook dat kan met de waarheid te maken hebben. De beleving van een kleur.

Ik kan niet uitleggen hoe groen uit ziet. Groen. Hoe ziet groen uit

Zo groen als gras, maar hoe leg je het uit

quote:

Op zaterdag 1 juli 2006 17:35 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Bedoel je hier met "subjectief" niet eenvoudig "onjuist"

Ja absoluut maar ik wil aangeven dat wat jaren als een objectieve waarheid wordt geaccepteerd dus gewoon volledig fout kan zijn.
Dat vind ik dus ook het manco van die term, misschien dat hij wel bestaat maar de qm toont naar mijn mening aan dat wij hem waarschijnlijk nooit zullen kunnen bepalen.(wat betreft elementaire deeltjes dan vooral)

quote:

Op zaterdag 1 juli 2006 17:30 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Het hangt er maar helemaal vanaf wat je ziet als meerdere mogelijkheden. Als er een 6 ligt onder de beker, dan kan de dobbelsteen op verschillende plaatsen onder die beker liggen, ook dan is er sprake van zeerveel mogelijkheden en dan ga ik het nog niet eens hebben over de toestanden van de atomen in de dobbelsteen. Het idee van een volldige bechrijving is een fictie. In het geval dat de dobbelsteen een 6 aangeeft zijn we alleen maar geinteresseerd in het feit dat het vlak gemarkeerd met 6 boven ligt.
De keuze van een aspect (filter) waarmee naar de werkelijkheid wordt gekeken zou je wel subjectief kunnen noemen, echter door de keuze expliciet te maken wordt het toch weer objectief.
[..]

De waarschijnlijkheidswaarden komen uit de ervaring en niet door de ene waarneming.
Ook hier kan de situatie objectief worden geformuleerd door de waarnemer mee te nemen in de beschrijving, wat ook juist is omdat de waarnemer de waarneming beinvloedt c.q. vanuit een bepaald standpunt plaatsvindt.
[..]

Begrijp ik niet, of bedoel je dat de beschrijving niet volledig zou zijn, zie dan boven

Het is precies wat je zegt,het idee van een volledige beschrijving is onmogelijk ,daarom vind ik het geen objectieve waarheid, die moet naar mijn idee een volledige en vaststaande zijn.(zoals de "ouderwetse" natuurkunde)
(objectief:zich bepalend tot de feiten, maar ja alle feiten? of een aantal?, sommige kloppen bij de qm maar dan weet je ondertussen dat je (vooral) de andere waarden beinvloed)
De mogelijkheden zelf zijn uiteraard wel objectief.
Maar dat het prima werkbare resultaten geeft laat onze moderne wetenschap aan alle kanten zien.
Ik vind de vergelijking van het verplaatsen van een stoel met deeltjesgedrag een beetje raar maar ja verplaatsing met mogelijke paden heeft het vb inderdaad ook.

quote:

Op zaterdag 1 juli 2006 18:57 schreef Vandeplato het volgende:
Het is precies wat je zegt,het idee van een volledige beschrijving is onmogelijk ,daarom vind ik het geen objectieve waarheid, die moet naar mijn idee een volledige en vaststaande zijn.(zoals de "ouderwetse" natuurkunde)

Aan het begrip "volledige beschrijving", zitten zowel logische als fysische problemen.
Als je zegt dat dat waarheid in die zin volledig moet zijn, dan eis je zowel logisch als fysisch het onmogelijke. De "ouderwetse" natuurkundigen dachten wel dat in principe een volledige beschrijving mogelijk was, maar door de QM is dit idee niet meer houdbaar gebleken.

quote:

(objectief:zich bepalend tot de feiten, maar ja alle feiten? of een aantal?, sommige kloppen bij de qm maar dan weet je ondertussen dat je (vooral) de andere waarden beinvloed)

Ook hier is het ook logisch problematisch om van alle feiten te spreken. Een feit is het overeenstemmen van beschrijving / bewering met (eeen aspect van) de werkelijkheid. Twee feiten kunnen elkaar nooit tegenspreken, daarom is er maar 1 waarheid (= verzameling van een aantal feieten). Maar dit betekent niet dat er geen nieuwe feiten gevonden kunnen worden, m.a.w. we kunnen hooguit van een deel van de werkelijkheid de waarheid omtrent 1of meer aspecten kennen.

quote:

Op maandag 3 juli 2006 13:47 schreef Oud_student het volgende:

[..]

Aan het begrip "volledige beschrijving", zitten zowel logische als fysische problemen.
Als je zegt dat dat waarheid in die zin volledig moet zijn, dan eis je zowel logisch als fysisch het onmogelijke. De "ouderwetse" natuurkundigen dachten wel dat in principe een volledige beschrijving mogelijk was, maar door de QM is dit idee niet meer houdbaar gebleken.
[..]

Ook hier is het ook logisch problematisch om van alle feiten te spreken. Een feit is het overeenstemmen van beschrijving / bewering met (eeen aspect van) de werkelijkheid. Twee feiten kunnen elkaar nooit tegenspreken, daarom is er maar 1 waarheid (= verzameling van een aantal feieten). Maar dit betekent niet dat er geen nieuwe feiten gevonden kunnen worden, m.a.w. we kunnen hooguit van een deel van de werkelijkheid de waarheid omtrent 1of meer aspecten kennen.

Ja, ik heb er nog verder over zitten nadenken en ik denk dat ik gewoon een beetje een acceptatieprobleem ala Schrödinger heb.(Ik zou beter moeten weten dat verhaal kennende.)
Bedankt voor de terechtwijzing.

<off-topic>
Vraagje,(schot voor de boeg wellicht weet je het) ze hebben het 2 sleuven experiment (die van Young) ook met elektronen uitgevoerd, maar in wat voor omstandigheden en hoe hebben ze dat gedaan?
</off-topic>

quote:

Op maandag 3 juli 2006 19:27 schreef Vandeplato het volgende:
Ja, ik heb er nog verder over zitten nadenken en ik denk dat ik gewoon een beetje een acceptatieprobleem ala Schrödinger heb.(Ik zou beter moeten weten dat verhaal kennende.)
Bedankt voor de terechtwijzing.

Mijn commentaar was in het geheel geen terechtwijzing, maar meer een poging om enige helderheid in deze abstracte (maar toch belangrijke) problemen te brengen
Een bekend natuurkundige heeft eens iets gezegd in de trant van:
Wie zegt dat hij de QM begrijpt, heeft er niets van begrepen.
Voor mij is de QM een correcte maar voorlopige theorie, net zo als Newtons theoriën door Einstein werend verbeterd, verwacht ik dat er in de toekomst een nieuwe en betere theorie zal komen.

quote:

<off-topic>
Vraagje,(schot voor de boeg wellicht weet je het) ze hebben het 2 sleuven experiment (die van Young) ook met elektronen uitgevoerd, maar in wat voor omstandigheden en hoe hebben ze dat gedaan?
</off-topic>

Bij mijn weten is het experiment met Ag ionen uitgevoerd, maar het maakt in principe niet uit welke deeltjes je gebruikt, Elk deeltje heeft een golfkarakter met een golflengte volgens de formule van de Broglie. Als de twee spleten een afstand tot elkaar hebben die in die orde ligt, dan krijg je de bekende interferentie patronen.
Hoe het precies gaat, maw wat de exacte proefopstelling is, is alleen belangrijk voor de experimentele fysicus (en die is natuurlijk erg belangrijk voor de theoretici !)
Electronen zijn gemakkelijk te versnellen in een electrisch veld en te detecteren met met een soort geigerteller. Dan blijkt dat zelfs wanneer je 1 electron tegelijk afvuurt er toch een (statistisch) interferentie patroon ontstaat dat gelijk is aan dat van een golf die door 2 spleten heen gaat.
De electronen komen het meest op plekken waar golfpieken zouden komen indien er golven door de spleten gestuurd zouden worden

En dat is de crux van het experiement, het toont aan dat een electron (of een ander deeltje geen mini biljardbal is en ook geen golf maar dat beide aspecten aanwezig zijn.

@zuur: je gaat er vaak ten onrechte vanuit dat subjectief gelijk onwaar is. een absolute objectieve waarheid bestaat niet voor ons.

dat ik dit stel betekent niet dat ik van de objectieve waarheid dat het bestaan van de waarheid subjectief is, uitga.

quote:

Op maandag 3 juli 2006 20:35 schreef Oud_student het volgende:


En dat is de crux van het experiement, het toont aan dat een electron (of een ander deeltje geen mini biljardbal is en ook geen golf maar dat beide aspecten aanwezig zijn.

-Als ik het zelf een terechtwijzing noem kan ik niet beledigd zijn!

Terechtwijzing bij een dwalende gedachte kan juist erg zinvol zijn en ik gaf eerder al aan dat ik moeite heb het te bevatten (wie eigenlijk niet?).

-Het blijft een volstrekt maffe gedachte dat het allebei kan zijn en ik verwacht inderdaad dat de theorie nog wel aangevuld zal worden en dan hopelijk wat beter te bevatten zal zijn voor mensen.
(Maar wie weet wordt het gewoon nog onbegrijpelijker!)
Thanx

quote:

Op maandag 3 juli 2006 20:35 schreef Oud_student het volgende:

Bij mijn weten is het experiment met Ag ionen uitgevoerd, maar het maakt in principe niet uit welke deeltjes je gebruikt, Elk deeltje heeft een golfkarakter met een golflengte volgens de formule van de Broglie. Als de twee spleten een afstand tot elkaar hebben die in die orde ligt, dan krijg je de bekende interferentie patronen.

Ik vroeg het overigens omdat Hawking het heeft over het 2 sleuven-experiment (In het heelal met geen vermelding hoe/wie/waar )uitgevoerd met electronen en naar mijn idee is dat een verschil omdat deze niet onderverdeeld worden in quarks en derhalve de oplossing ook nooit in die hoek gezocht kan worden.
Met ionen blijven er imho nog veel meer mogelijkheden over.



One possible explanation for quantum weirdness is a theory concerning the nature of the wave that is passing through the experiment. The key concept of the theory, which forms a central part of the Copenhagen Interpretation, is known as the 'collapse of the wave function'. The theory seeks to explain how an entity such as a photon or an electron, could 'travel as a wave but arrive as a particle'. According to the theory, what is passing through the experiment is not a material wave at all, but is a 'probability wave'. In other words, the particle does not have a definite location, but has a probability of being here or there, or somewhere else entirely. Some locations will be more probable than others, such as the light areas in the interference pattern for example, and some will be less probable, such as in the dark areas. In this theory, an electron that is not being observed does not exist as a particle at all, but has a wave-like property covering the areas of probability where it could be found. Once the electron is observed, the wave function collapses and the electron becomes a particle. This theory rather neatly explains the behaviour of the particles in the double slit experiment. When we are not looking at the particle, the probability wave, of even a single particle, is spread out and will pass through both slits at the same time and arrive at the detector as a wave showing an interference pattern. When we observe the electron by placing detectors at the slits, it is forced into revealing its location which causes the probability wave to collapse into a particle. If the theory is correct, its implications are staggering. What it suggests is that nothing is real until it has been observed!

http://www.thekeyboard.org.uk/Quantum%20mechanics.htm

[ Bericht 44% gewijzigd door Vandeplato op 04-07-2006 12:54:55 ]