Centraal pesten-topic

quote:

Op zaterdag 9 augustus 2008 18:00 schreef cat2 het volgende:

Pester/meeloper: Hoe zou jij je gedragen of voelen als je oude klasgenoot die nu een collega van je is vertelt nog elke dag last te hebben van het pesten van vroeger? Zou je deze persoon gaan negeren of weer gaan treiteren of iets anders?

^{Vreemde vraag. Als ik de oorzaak zou zijn van zijn probleem... dan zou ik proberen hem of haar te helpen om daar uit te komen. Maar eigenlijk zou ik dit sowieso doen (of ik nou de persoon vroeger gepest hebt of niet.}

Waarom vraag jij dit? Jouw real life-situatie?

quote:

Op zaterdag 9 augustus 2008 18:00 schreef cat2 het volgende:

Gepeste:hoe zou jij reageren als een oud klasgenoot ineens na zoveel jaar een collega van je is. Zou je gewoon kunnen werken zonder continue met het pesten van vroeger bezig te zijn? Zou je je kunnen afsluiten of gewoon met deze persoon om kunnen gaan?

Jawel hoor (aangenomen dat die pester zich nu normaal gedraagt). Al zal ik wel een extra afstand bewaren.

Ja real life zeg maar. Ik ben zelf de gepeste geweest. Oud klasgenoot was niet heel actief met pesten vroeger. Toch heb ik het er moeilijk mee omdat ik elke keer als ik mijn collega zie ik aan vroeger moet denken en alles ook weer echt voor me zie. Verder heb ik door het pesten nog steeds heel veel moeite om in een groep mensen te praten. Beetje lastig tijdens vergaderingen enzo. Mijn collega heeft hier helemaal geen moeite mee en dat is voor mij toch heel pijnlijk om te zien.
Tegenwoordig negeren we elkaar maar. Zelf ontloop ik mijn collega zelfs, wil er zo min mogelijk mee te maken hebben. Is ook niet goed natuurlijk. Af en toe kan er van beide kanten een 'hallo' van af en dat was het. Het loopt allemaal heel stroef. Daarom mijn vraag. Misschien vindt mijn collega het ook een rotsituatie en weet niet zo goed hoe te reageren en dat we elkaar daarom maar negeren. Ik vraag me gewoon af hoe andere mensen zouden reageren.
Ik heb het er moeilijk mee omdat ik in het dagelijks leven nog heel veel last heb van vroeger. Om dan met iemand van vroeger te moeten werken is heel confronterend.

quote:

Op zaterdag 9 augustus 2008 15:57 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Herkende hij jou ook?

Misschien wel, hij liet 't in ieder geval niet merken (en ik ook niet) maar hij was in eerste instantie wel te lui om die wasmachine ff met iemand de keldertrap af te dragen hij is dus niet veel veranderd.

M.

@ cat2: Heb je er al eens met hem over gesproken?

Jawel. Hij reageerde op zich wel goed. Maar toch loopt het allemaal heel stroef en ontloop ik hem liever dan dat ik erbij in de buurt ben. Ik weet eigenlijk niet goed waarom, omdat hij toch goed reageerde. Ik vraag me gewoon af of hij het ook moeilijk vindt, want hij praat makkelijk met mensen, alleen niet met mij.

edit: ik heb gezegd dat ik nog heel veel last heb van het pesten van vroeger en dat ik eigenlijk nog elke dag aan vroeger denk. En dat ik het daarom heel moeilijk/pijnlijk vind om mijn collega te zien. Hij zei dat hij het niet meer kon herinneren dat ik gepest ben, maar hij snapte wel dat ik het moeilijk vind om hem te zien en hij vond het goed/knap dat ik het gezegd had.

[ Bericht 24% gewijzigd door cat2 op 10-08-2008 12:01:50 ]

Hmkay...

Gelukkig loop ik niet echt de kans om met één van mijn pesters te gaan werken, aangezien ik nu aan de andere kant van het land woon.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 11:59 schreef Isegrim het volgende:
Hmkay...

Gelukkig loop ik niet echt de kans om met één van mijn pesters te gaan werken, aangezien ik nu aan de andere kant van het land woon.

idem

en ik vind het helemaal niet erg

ehh ik woon nu ook niet echt in de buurt van waar ik vandaag kom. Maar toch kwam ik hem tegen bij een heel groot bedrijf. En dan toch op dezelfde dag beginnen op dezelfde afdeling. Vaag of niet.

It was meant to be.

Ik denk het ja. En toch ben ik er niet zo heel blij mee.

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 21:10 schreef Alicey het volgende:

[..]

Dat valt eigenlijk best mee. De enige gemene deler die ik tot nu toe heb gezien is dat ze hun eigen positie ten koste van anderen zetten.

Yup, vaak uit angst om er zelf weer uitgepikt te worden. Een groot deel van de pesters is zelf gepest.

Ikzelf zat als kleuter halve dagen verstopt in het speelhok omdat ik anders in elkaar geramd werd. En dat echt tot hersenschuddingen aan toe, gat in mn hoofd, gat in mn kin. Je kunt de lidtekens nu nog zien. Maar dat was niet half zo erg als bespuugd te worden, nergens aan mee mogen doen, gewoon het idee dat de hele wereld jou stom vindt.

Dus wat deed ik toen er een nieuw meisje in de klas kwam? Pesten! In de tussenliggende jaren heb ik door me als een complete debiel te gedragen staande weten te houden door de klasclown te "worden". Iets van "als je jezelf voor lul zet heb je er tenminste nog controle over". Nou ja, en op een gegeven moment ontdek je dat het ook "werkt" als je grapjes maakt over anderen. Hoef je zelf niet meer bang te zijn dat jij met een sluiproute naar huis moet.

En achteraf schaam ik me dood.

Dat meisje ooit nog tegengekomen?

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 12:24 schreef Isegrim het volgende:
Dat meisje ooit nog tegengekomen?

Nee. Zou me ook geen houding weten te geven denk ik. En daar ben ik blij om, want ik heb dus een geweten. Ik heb een aantal pesters van mij nog weleens gezien en die herinnerden zich het niet eens.

denken jullie dat mijn collega niet veel tegen mij zegt omdat hij zich er ongemakkelijk bij voelt? Ook een soort van geen houding weten geven? Of zouden jullie er geen moeite mee hebben als een oud klasgenoot zegt zich ongemakkelijk te voelen elke keer als ze je ziet door pestverleden?

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 12:41 schreef cat2 het volgende:
denken jullie dat mijn collega niet veel tegen mij zegt omdat hij zich er ongemakkelijk bij voelt? Ook een soort van geen houding weten geven?

Kan ook iets anders zijn. Namelijk desinteresse.

quote:

Of zouden jullie er geen moeite mee hebben als een oud klasgenoot zegt zich ongemakkelijk te voelen elke keer als ze je ziet door pestverleden?

Ik zou me er enorm opgelaten door voelen persoonlijk.

Kort nadat ik het gezegd had groette en praatte hij nog wel met mij. Dat is helemaal anders geworden na verloop van tijd. Ook door mijzelf hoor, omdat ik toch te veel pijnlijke herinneringen heb als ik hem zie. Ik doe altijd net alsof ik hem niet zie, maar ik heb hem al van ver aan zien komen hoor. Ook niet goed natuurlijk. Misschien toch maar proberen hier anders mee om te gaan.
Desinteresse kan. Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet denken.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 12:53 schreef cat2 het volgende:
Kort nadat ik het gezegd had groette en praatte hij nog wel met mij. Dat is helemaal anders geworden na verloop van tijd. Ook door mijzelf hoor, omdat ik toch te veel pijnlijke herinneringen heb als ik hem zie. Ik doe altijd net alsof ik hem niet zie, maar ik heb hem al van ver aan zien komen hoor. Ook niet goed natuurlijk. Misschien toch maar proberen hier anders mee om te gaan.
Desinteresse kan. Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet denken.

Dat snap ik heel goed. En het lullige is: jij zit hier maar over te piekeren en jezelf een houding aan te meten uit pure onzekerheid en al, terwijl hij zich daar misschien niet eens van bewust is. Hij zou het wellicht niet eens merken als jij het ineens anders aan ging pakken. Probeer eens om niet te doen alsof je hem niet ziet bijvoorbeeld. Het zou voor jou een hoop spanning schelen en voor hem niet uitmaken misschien.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 12:28 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Nee. Zou me ook geen houding weten te geven denk ik. En daar ben ik blij om, want ik heb dus een geweten. Ik heb een aantal pesters van mij nog weleens gezien en die herinnerden zich het niet eens.

Ik kan me ook voorstellen dat je je excuses zou willen aanbieden bijvoorbeeld.

Bij mij begon het pesten op de basisschool, toen ik van groep 3 naar 4 ging, en ook van een dorpje (10 leerlingen in de klas) naar Arnhem (31 leerlingen in de klas) verhuisde. in het dorpje waren er nog 2 andere kinderen in groep 3, en ik was de slimste, en zij leunden op mij, en wilden graag vrienden blijven, want dan maakte ik hen werkjes. in Arnhem was ik niet meer uitgesproken de slimste en samenwerken werd er ook minder gedaan.
Ik hield van lezen, en zag mezelf als de martelaar/hoofdpersoon/held en dat zijn altijd degene die tegen de draad ingaan, en op het laatst ziet iedereen in dat deze persoon eigenlijk het beste is . Mede hierdoor beschermde ik ook altijd andere zwakken en ondanks dat ik niet lelijk of dik, bildragend of een beugel had/was, werd ik toch genegeerd, toegeschreewd, verteld dat ik niets kan enz. enz.

Buiten school, ben ik nooit gepest, behalve op turnen. Ik heb op paardrijden gezeten, aan toneel gedaan, en een cursus techniek voor kinderen. Overal was ik eerder populair dan gepest. Dit heeft me door school heengeholpen, want ik kwam bijna iedere dag huilend thuis van school, en vroeg ik of ik alsjeblieft ziek kon zijn de volgende dag. Op paardrijden zaten allemaal meisjes, en één jongen. Deze jongen was bang voor paarden en moest van zijn moeder. Op een gegeven moment toen hij zat te 'whimperen' omdat hij het paard niet uit de box durfde te halen heb ik hem wel een beetje gepest... Hier heb ik tot op de dag van vandaag spijt van. Hij wilde daar niet zijn, hij was een buitenbeentje, eigenlijk was hij best een beetje zielig, en voor het eerst en laatst heb ik me op laten jutten om hem te pesten.

Daarna heb ik nog op 4 andere scholen gezeten, en altijd werd ik gepest. Ik wist nu wel waar het aan lag, maar kon het niet veranderen. Als iemand er goed verzorgd (merkkleding, dure ascesoires), en zelfverzekerd uitziet, krijg ik uitomatisch het idee dat hij/zij niet aardig is, en negeer deze persoon. Dat nemen ze persoonlijk op en zien een mogelijkheid.

Ik ben dan ook gestopt nadat ik van havo naar mavo ging en slaagde. Ik zag het niet zitten om me nog 3 jaar te laten denegreren. Sindsdien werk ik bij de overheid. Hier is bijna geen ellebogenwerk, en ik voel me er helemaal thuis. Mijn hersenen voelen zich wel een beetje ingedut, n ik ga dus bij de NTI iets proberen. Scholen, nooit meer, wat mij betreft.

Bovenstaande is voor mij ook een reden om geen kinderen te nemen. Ik wil het -mijzelf- niet aandoen om te zien hoe mijn kind een pester word. Ik wil ook niet zien hoe mijn kind een meeloper word en dus een 'niksje', En ik denk ook niet dat ik het aankan om mijn eigen kind (machteloos) gepest te zien worden.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 13:21 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Ik kan me ook voorstellen dat je je excuses zou willen aanbieden bijvoorbeeld.

Ja natuurlijk!
Alleen denk ik dat dat niets maar dan ook niets goedmaakt. Misschien maakt het wel verschil, dat kan ik voor haar niet beoordelen, maar als ik aan mezelf denk, dan zou ik niets met excuses van mijn pesters kunnen.

Nee, ik eigenlijk ook niet. Het zou me niet eens interesseren.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 21:57 schreef Stoeprand het volgende:

[..]

Mijn ervaring is dat ze normaal naar elkaar doen, maar BFF worden het volgens mij nooit...
En ik denk dat ik juist blij zou zijn als die personen eindelijk kappen.

Ik ben het met jou eens.
Beste vrienden worden we waarschijnlijk nooit, maar ik ben vriendelijk naar iedereen. Pester of geen pester.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 09:40 schreef Alicey het volgende:

[..]

Jawel hoor (aangenomen dat die pester zich nu normaal gedraagt). Al zal ik wel een extra afstand bewaren.

Precies.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 14:23 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Ja natuurlijk!
Alleen denk ik dat dat niets maar dan ook niets goedmaakt. Misschien maakt het wel verschil, dat kan ik voor haar niet beoordelen, maar als ik aan mezelf denk, dan zou ik niets met excuses van mijn pesters kunnen.

het maakt geen levensgroot verschil, maar het is altijd leuk om te horen