LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
De onderkant van mijn knieschijf is afgebroken(de bovenbeen spier hecht nu ook niet meer met het onderbeen) na een val van de ladder.
Door het feit dat het hemelvaart was, was onmiddelijk opereren niet mogelijk. Na 36 uur ben ik naar huis gestuurd zodat zwellingen en vocht kunnen wegtrekken,waarna het veiliger word te opereren (minder kans op infecties) is dit een normale procedure? want hievoor wordt een ruime week uitgetrokken en ik vind dat best veel.
Tevens ben ik benieuwd of er iemand ooit iets soortgelijks heeft gehad en kan aangeven hoe het herstel porces eruit ziet (na de operatie schijn ik op een soort slede tekomen die automatisch beweegt, daarna nog 8 weken gips en dan? hoe lang is het herstel daarna?)
ps
ik denk dat ik dit topic maar eens ga bijhouden wat mijn ervaringen zijn...
[ Bericht 2% gewijzigd door tinny op 26-05-2006 15:28:24 ]
Door het feit dat het hemelvaart was, was onmiddelijk opereren niet mogelijk. Na 36 uur ben ik naar huis gestuurd zodat zwellingen en vocht kunnen wegtrekken,waarna het veiliger word te opereren (minder kans op infecties) is dit een normale procedure? want hievoor wordt een ruime week uitgetrokken en ik vind dat best veel.
Tevens ben ik benieuwd of er iemand ooit iets soortgelijks heeft gehad en kan aangeven hoe het herstel porces eruit ziet (na de operatie schijn ik op een soort slede tekomen die automatisch beweegt, daarna nog 8 weken gips en dan? hoe lang is het herstel daarna?)
ps
ik denk dat ik dit topic maar eens ga bijhouden wat mijn ervaringen zijn...
[ Bericht 2% gewijzigd door tinny op 26-05-2006 15:28:24 ]
idd good luck ...klinkt best wel raar imo
Death is lighter than a feather, duty heavier than a mountain.
The only easy day is yesterday
stay frosty
The only easy day is yesterday
stay frosty
Ja ik vond met name de tijds-spanne verdacht (meer dan een week wachten)quote:Op vrijdag 26 mei 2006 15:24 schreef BarraCupraCuda het volgende:
idd good luck ...klinkt best wel raar imo
oh ja..... het is nog kutter allemaal aangezien tijdens de val ook mijn arm nog is gebroken (en mijn teen)
Hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen?
Ons soort mensen, trapt reeds jaren blij van zin, het vuile plebs de modder in.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Afgelopen woensdagavond wilde ik nog even wat restafval van het dak van de uitbouw van mijn keuken weghalen (er was nieuwe dakbedekking aangebracht) echter bij het naar beneden klimmen begon de trap te schuiven met het gevolg dat ik iets sneller naar beneden ging dan gepland was.quote:Op vrijdag 26 mei 2006 15:41 schreef Skv het volgende:
Hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen?
Ik heb toen ik 16 was ook eens mijn knieschijf in 3 stukken gebroken gehad.
Nadat ik hem gebroken had, wat verdomd pijn deed, heb ik er nog een aantal honderd meter mee gelopen en kon ik hem nog buigen en alles. Toen ik eenmaal thuis was, zag ik dat er een klein beetje vocht rondom de knie zat, ik wist toen trouwens nog niet dat ik hem gebroken had. Enfin, een koude handdoek gepakt en om mijn knie gedaan. Een paar uurtjes later ben ik op bed gegaan, om vervolgens midden in de nacht wakker te worden van een toch wel behoorlijke pijn. Ik zag toen dat mijn knie inmiddels zo dik als een voetbal was (dit is niet overdreven!), ik kon me been inmiddels ook niet meer buigen. Ik heb toen een aantal pijnstillers genomen en proberen om verder te slapen.
De volgende dag een spoedafspraak gemaakt met de huisarts, die me vervolgens doorstuurde naar de eerste hulp van het ziekenhuis. In het ziekenhuis zaten ze een beetje te trekken, te duwen en te voelen aan me been. Nadat de rontgenfoto's gemaakt waren, werd duidelijk dat ik me knieschijf in 3 stukken gebroken had. Ze wilden eerst nog opereren, maar omdat er meer dan zoveel uur verstreken was en ik een wond daar zitten had, was dit niet meer mogelijk ivm infectie gevaar. Ze hebben daarna een achterspalk met verband erom heen gedaan, na een week moest ik terugkomen om te kijken af de afzonderlijke stukken van me knieschijf niet aan de wandel gingen. Gelukkig was dit niet het geval en was een operatie niet nodig, anders kreeg ik namelijk pennen in me been en was de uiteindelijke hersteltijd nog langer geweest.
Ze hebben daarna kunststof gips erom heen gedaan, van me enkel tot aan het begin van me bil. Deze gips heeft er ongeveer een maandje omheen gezeten en werd daarna weer vervangen door een achterspalk. In de tussentijd moest ik elke dag een trombose-spuit in me been om bloedproppen te voorkomen, dit heb ik me vader laten doen, elke dag een naald van ruim 1 cm compleet recht in me been (ruim 1,5 maand lang ofzo). Nadat de gips eraf mocht, was mijn been echt heel dun geworden, het was net zo'n anorexia-been.
Ik moest gaan revalideren in een revalidatiecentrum, om me been opnieuw te leren buigen. Elke dag moest de achterspalk verwijderd worden en werd me been in een machine gelegd, deze machine ging mijn been elke keer steeds een stukje verder buigen, totdat mijn been weer 90 graden kon buigen. Ook moest ik op den duur loop-, fiets- en roeioefeningen doen. Ik ben denk ik ongeveer een klein maandje elke dag naar deze revalidatiecentrum gegaan, daarna moest ik thuis verder oefeningen gaan doen. Die achterspalk heeft er, nadat het gips eraf mocht, nog 1 week opgezeten en werd daarna definitief verwijderd.
Tijdens het begin van de revalidatie heb ik nog een korte periode in een rolstoel moeten rondrijden, omdat ik niet te lang met me been mocht staan, daarna heb ik nog een behoorlijke tijd op krukken rondgelopen. Voordat ik weer fatsoenlijke kon lopen zonder krukken was ik toch wel een maand of 3 verder denk ik. En zelfs daarna werd mijn knie nog steeds een beetje dik zodra ik ging lopen, maar met de tijd zou dit vanzelf minder worden. Als ik wel geopereerd zou zijn, dan kon het wel een half jaar duren voordat ik uiteindelijk weer fatsoenlijk kon lopen, zo werd mij verteld. Dus wat dat betreft heb ik geluk gehad.
Dus al met al ben ik zo'n 3 maand onder de pannen geweest van begin tot eind. Dit heeft uiteindelijk zolang geduurd omdat het een gewricht betrof, als het een ander type botbreuk was geweest waar geen gewricht zat, dan was de hersteltijd korter geweest.
[ Bericht 0% gewijzigd door 2L0w4Zer0 op 26-05-2006 19:36:44 ]
Nadat ik hem gebroken had, wat verdomd pijn deed, heb ik er nog een aantal honderd meter mee gelopen en kon ik hem nog buigen en alles. Toen ik eenmaal thuis was, zag ik dat er een klein beetje vocht rondom de knie zat, ik wist toen trouwens nog niet dat ik hem gebroken had. Enfin, een koude handdoek gepakt en om mijn knie gedaan. Een paar uurtjes later ben ik op bed gegaan, om vervolgens midden in de nacht wakker te worden van een toch wel behoorlijke pijn. Ik zag toen dat mijn knie inmiddels zo dik als een voetbal was (dit is niet overdreven!), ik kon me been inmiddels ook niet meer buigen. Ik heb toen een aantal pijnstillers genomen en proberen om verder te slapen.
De volgende dag een spoedafspraak gemaakt met de huisarts, die me vervolgens doorstuurde naar de eerste hulp van het ziekenhuis. In het ziekenhuis zaten ze een beetje te trekken, te duwen en te voelen aan me been. Nadat de rontgenfoto's gemaakt waren, werd duidelijk dat ik me knieschijf in 3 stukken gebroken had. Ze wilden eerst nog opereren, maar omdat er meer dan zoveel uur verstreken was en ik een wond daar zitten had, was dit niet meer mogelijk ivm infectie gevaar. Ze hebben daarna een achterspalk met verband erom heen gedaan, na een week moest ik terugkomen om te kijken af de afzonderlijke stukken van me knieschijf niet aan de wandel gingen. Gelukkig was dit niet het geval en was een operatie niet nodig, anders kreeg ik namelijk pennen in me been en was de uiteindelijke hersteltijd nog langer geweest.
Ze hebben daarna kunststof gips erom heen gedaan, van me enkel tot aan het begin van me bil. Deze gips heeft er ongeveer een maandje omheen gezeten en werd daarna weer vervangen door een achterspalk. In de tussentijd moest ik elke dag een trombose-spuit in me been om bloedproppen te voorkomen, dit heb ik me vader laten doen, elke dag een naald van ruim 1 cm compleet recht in me been (ruim 1,5 maand lang ofzo). Nadat de gips eraf mocht, was mijn been echt heel dun geworden, het was net zo'n anorexia-been.
Ik moest gaan revalideren in een revalidatiecentrum, om me been opnieuw te leren buigen. Elke dag moest de achterspalk verwijderd worden en werd me been in een machine gelegd, deze machine ging mijn been elke keer steeds een stukje verder buigen, totdat mijn been weer 90 graden kon buigen. Ook moest ik op den duur loop-, fiets- en roeioefeningen doen. Ik ben denk ik ongeveer een klein maandje elke dag naar deze revalidatiecentrum gegaan, daarna moest ik thuis verder oefeningen gaan doen. Die achterspalk heeft er, nadat het gips eraf mocht, nog 1 week opgezeten en werd daarna definitief verwijderd.
Tijdens het begin van de revalidatie heb ik nog een korte periode in een rolstoel moeten rondrijden, omdat ik niet te lang met me been mocht staan, daarna heb ik nog een behoorlijke tijd op krukken rondgelopen. Voordat ik weer fatsoenlijke kon lopen zonder krukken was ik toch wel een maand of 3 verder denk ik. En zelfs daarna werd mijn knie nog steeds een beetje dik zodra ik ging lopen, maar met de tijd zou dit vanzelf minder worden. Als ik wel geopereerd zou zijn, dan kon het wel een half jaar duren voordat ik uiteindelijk weer fatsoenlijk kon lopen, zo werd mij verteld. Dus wat dat betreft heb ik geluk gehad.
Dus al met al ben ik zo'n 3 maand onder de pannen geweest van begin tot eind. Dit heeft uiteindelijk zolang geduurd omdat het een gewricht betrof, als het een ander type botbreuk was geweest waar geen gewricht zat, dan was de hersteltijd korter geweest.
[ Bericht 0% gewijzigd door 2L0w4Zer0 op 26-05-2006 19:36:44 ]
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
mhhh dat is een lekke vooruitzicht(bij mij gaan ze wel opereren, alleen de gedachte van pennen in mijn been maakt me al ongerust!)quote:Op vrijdag 26 mei 2006 19:21 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
Ik heb toen ik 16 was ook eens mijn knieschijf in 3 stukken gebroken gehad.
mhhh dat is een lekke vooruitzicht(bij mij gaan ze wel opereren, alleen de gedachte van pennen in mijn been maakt me al ongerust!)maar goed laten we van dag tot dag leven...
het is inmiddels 4 dgn geleden dat het gebeurd is en ik boek vooruitgang. ik kan inmiddels zelfstandig opstaan (met gipsbeen van mijn enkel tot mijn lies en een geboken arm gaat dit niet erg snel maar het gaat) en ik kan mezelf aankleden en provosorisch wassen. De gebroken arm begint teeds minde pijn te doen en ik merk dat ik hem elke dag een stukje meer kan bewegen.
Vanuit de thuiszorg komt er maandag verzorging maar zoals het er nu naar uitziet heb ik die niet echt nodig, maar misschien wel vlak na de operatie..
het weer zit iig wel mee
@tinny
Vooral dingen als naar de wc gaan, douchen en trap op en af vond ik irritant. Voor de rest had ik mijn ouders gewoon thuis, dus dat scheelde wel. Als ik ging douchen, dan pakte ik mijn gipsbeen met een afvalzak in en dat werkte perfect. Naar de wc gaan was ff tactisch op de wc-bril gaan zitten en de deur helemaal open zetten (wij hebben geen wc in de douche).
Het was allemaal ff behelpen, maar het is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Alleen kraakt mijn knie nog wel steeds sinds die breuk.
Ik weet natuurlijk niet of ze bij jou ook pennen erin gaan doen, dat ligt helemaal aan het type breuk en hoe de breuk zich gedraagt, gewoon ff vragen aan de behandelende arts wat die precies allemaal van plan is.
Vooral dingen als naar de wc gaan, douchen en trap op en af vond ik irritant. Voor de rest had ik mijn ouders gewoon thuis, dus dat scheelde wel. Als ik ging douchen, dan pakte ik mijn gipsbeen met een afvalzak in en dat werkte perfect. Naar de wc gaan was ff tactisch op de wc-bril gaan zitten en de deur helemaal open zetten (wij hebben geen wc in de douche).
Het was allemaal ff behelpen, maar het is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Alleen kraakt mijn knie nog wel steeds sinds die breuk.
Ik weet natuurlijk niet of ze bij jou ook pennen erin gaan doen, dat ligt helemaal aan het type breuk en hoe de breuk zich gedraagt, gewoon ff vragen aan de behandelende arts wat die precies allemaal van plan is.
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Het is nu 6 dgn geleden dat het noodlottig ongeval heeft plaatsgevonden.
Met de arm gaat het steeds beter (ellepijpje was gebroken) maar kan nu al voorzichtig typen en wat dingen oppakken.
As. donderdag 1 juni wordt ik geopereerd aan mijn knie.
Sinds gisteren voel ik wel ineens aan de onderkant van mijn rechterrib iets ik denk dat hij gekneusd is, wel raar dat ik daar de dagen daarvoor bijna geen last van heb gehad en dat dat nu naar 4 dgn ineens naar boven komt...
Met de arm gaat het steeds beter (ellepijpje was gebroken) maar kan nu al voorzichtig typen en wat dingen oppakken.
As. donderdag 1 juni wordt ik geopereerd aan mijn knie.
Sinds gisteren voel ik wel ineens aan de onderkant van mijn rechterrib iets ik denk dat hij gekneusd is, wel raar dat ik daar de dagen daarvoor bijna geen last van heb gehad en dat dat nu naar 4 dgn ineens naar boven komt...
mhhh ze belde net op dat er een spoedgeval was tussengekomen...
ben nu de dag erna (vrijdag 2 juni) aan de beurt
ben nu de dag erna (vrijdag 2 juni) aan de beurt
Het lijkt me ook vooral kut om 2 dingen tegelijkertijd te hebben gebroken.
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Het maakt het leven niet echt makkelijker op nee...quote:Op dinsdag 30 mei 2006 17:05 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
Het lijkt me ook vooral kut om 2 dingen tegelijkertijd te hebben gebroken.
Nou (voor diegene die het nog volgen) afgelopen vrijdag (2 juni) ben ik geopereerd.
Onder algehele narcose is er een draadje gespannen tussen het hele gedeelte van mijn knieschijf en mijn scheenbeen. Het zorgt ervoor dat de boel bij elkaar wordt gehouden en dat het tijd krijgt om te helen (zonder dat het telkens uit elkaar wordt getrokken).
Veel gelezen (op FOK: hier, hier en hier ) over ruggeprik of algehele narcose maar ben toch maar voor de algehele narcose gegaan. Achteraf uitstekend bevallen. Geen misselijkheid alleen nog een beetje duf voor een paar uur.
Wel veel pijn gehad na de operatie, zeker bij het wakker worden... mamamia dat was niet prettig... moest best wel wat morfine aan te pas komen. Eerste nacht in het ziekenhuis ook niet goed geslapen 2de nacht iets beter.
Zondag ochtend om 11.00 uur hoorde ik ineens dat ik naar huis mocht dus vanaf die tijd zit ik weer thuis.
Er is na de operatie geen gips meer om heen gegaan dus alleen de pleister over de hechtingen zie je nu. Ik kan het been vol belasten echter ik kan mijn knie nog niet buigen (ja echt een héééél klein stukje) ook is de knie nog aardig dik (vocht). Moet nu de komende dagen (buiten met het been veel omhog zitten) ook langzaam weer proberen te lopen met krukken...
Over fysio is nog niet gesproken, wat ik van de chirurg heb begrepen moet ik de eerste weken maar zelf proberen het buig gevoel weer terug te krijgen in mijn knie. Argumentatie was dat de fysio toch niet kon aanvoelen hoeveel pijn ik had de eerste paar weken.
Heb nu af en toe nog pijn(bijvoorbeeld midden in de nacht) echter dat is vaak en zeurend pijntje wat met één paracetamolletje wel weer gaat liggen.
Volgende keer meer.
Onder algehele narcose is er een draadje gespannen tussen het hele gedeelte van mijn knieschijf en mijn scheenbeen. Het zorgt ervoor dat de boel bij elkaar wordt gehouden en dat het tijd krijgt om te helen (zonder dat het telkens uit elkaar wordt getrokken).
Veel gelezen (op FOK: hier, hier en hier ) over ruggeprik of algehele narcose maar ben toch maar voor de algehele narcose gegaan. Achteraf uitstekend bevallen. Geen misselijkheid alleen nog een beetje duf voor een paar uur.
Wel veel pijn gehad na de operatie, zeker bij het wakker worden... mamamia dat was niet prettig... moest best wel wat morfine aan te pas komen. Eerste nacht in het ziekenhuis ook niet goed geslapen 2de nacht iets beter.
Zondag ochtend om 11.00 uur hoorde ik ineens dat ik naar huis mocht dus vanaf die tijd zit ik weer thuis.
Er is na de operatie geen gips meer om heen gegaan dus alleen de pleister over de hechtingen zie je nu. Ik kan het been vol belasten echter ik kan mijn knie nog niet buigen (ja echt een héééél klein stukje) ook is de knie nog aardig dik (vocht). Moet nu de komende dagen (buiten met het been veel omhog zitten) ook langzaam weer proberen te lopen met krukken...
Over fysio is nog niet gesproken, wat ik van de chirurg heb begrepen moet ik de eerste weken maar zelf proberen het buig gevoel weer terug te krijgen in mijn knie. Argumentatie was dat de fysio toch niet kon aanvoelen hoeveel pijn ik had de eerste paar weken.
Heb nu af en toe nog pijn(bijvoorbeeld midden in de nacht) echter dat is vaak en zeurend pijntje wat met één paracetamolletje wel weer gaat liggen.
Volgende keer meer.
Dus al met al ben je weer een heel avontuur rijker....
Elke breuk (en de behandeling daarvan) is toch weer anders, ik zou het trouwens wel raar vinden als je geen fysio krijgt in de loop van de tijd. Tis allemaal dus nog ff afwachten.
Wel postitief dat de operatie helemaal goed is gegaan.
Elke breuk (en de behandeling daarvan) is toch weer anders, ik zou het trouwens wel raar vinden als je geen fysio krijgt in de loop van de tijd. Tis allemaal dus nog ff afwachten.
Wel postitief dat de operatie helemaal goed is gegaan.
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Gelukkig is alles goedgegaanquote:Op maandag 5 juni 2006 20:03 schreef tinny het volgende:
Nou (voor diegene die het nog volgen) afgelopen vrijdag (2 juni) ben ik geopereerd.
Onder algehele narcose is er een draadje gespannen tussen het hele gedeelte van mijn knieschijf en mijn scheenbeen. Het zorgt ervoor dat de boel bij elkaar wordt gehouden en dat het tijd krijgt om te helen (zonder dat het telkens uit elkaar wordt getrokken).
Veel gelezen (op FOK: hier, hier en hier ) over ruggeprik of algehele narcose maar ben toch maar voor de algehele narcose gegaan. Achteraf uitstekend bevallen. Geen misselijkheid alleen nog een beetje duf voor een paar uur.
Wel veel pijn gehad na de operatie, zeker bij het wakker worden... mamamia dat was niet prettig... moest best wel wat morfine aan te pas komen. Eerste nacht in het ziekenhuis ook niet goed geslapen 2de nacht iets beter.
Zondag ochtend om 11.00 uur hoorde ik ineens dat ik naar huis mocht dus vanaf die tijd zit ik weer thuis.
Er is na de operatie geen gips meer om heen gegaan dus alleen de pleister over de hechtingen zie je nu. Ik kan het been vol belasten echter ik kan mijn knie nog niet buigen (ja echt een héééél klein stukje) ook is de knie nog aardig dik (vocht). Moet nu de komende dagen (buiten met het been veel omhog zitten) ook langzaam weer proberen te lopen met krukken...
Over fysio is nog niet gesproken, wat ik van de chirurg heb begrepen moet ik de eerste weken maar zelf proberen het buig gevoel weer terug te krijgen in mijn knie. Argumentatie was dat de fysio toch niet kon aanvoelen hoeveel pijn ik had de eerste paar weken.
Heb nu af en toe nog pijn(bijvoorbeeld midden in de nacht) echter dat is vaak en zeurend pijntje wat met één paracetamolletje wel weer gaat liggen.
Volgende keer meer.
Raar argument van je chirurg,, die zou beter moeten weten Fysiotherapie is bijna standaard na zo'n breuk. Tuurlijk kan de fysio niet aanvoelen hoeveel pijn jij hebt, daarom zul je hem dat moeten vertellen.
De fysiotherapeut kan nooit de pijn van de patiënt voelen, dus als ik jou chirurg zou geloven zou er nooit iemand naar de fysiotherapeut moeten gaan?
Mijn pa heeft het ook gehad, ook in combinatie met een ladder
Kreeg ijzeren pennetjes en dergelijke en is nooit 100% eraan genezen (voetballen enzo moet je voorzichtig meezijn)
Mijn pa is natuurlijk al een stuk ouder dus misschien gaat het bij jou een stuk beter
Kreeg ijzeren pennetjes en dergelijke en is nooit 100% eraan genezen (voetballen enzo moet je voorzichtig meezijn)
Mijn pa is natuurlijk al een stuk ouder dus misschien gaat het bij jou een stuk beter
We zijn inmiddels 11 dgn na de operatie en de pijn is weg. Het zelfstandig lopen gaat steeds beter alleen ik kan nu nog steeds mijn knie maar een paar graden (lees 3 a 4) buigen en dat valt me toch wel een beetje tegen. Ik had wel een beter resultaat verwacht na 11 dgn. As. donderdag terug voor controllebij chirurg dus dan zullen we het maar eens vragen of dit herstel normaal verloopt...
Overigens gisteren nog wel een klein terugslagje gehad. Bij het oppakken van iets stote ik mijn hoofd bij het naar boven komen vrij hard. Instinctief ga je dan door de knie'en alleen nou kan dat niet bij mij maar het instinct forceerde het toch... dit resulteerd in een scheurend gevoel in mijn been en zeker 15 minuten heb ik kromgelegen van de pijn.. ik voel het vandaag nog een beetje..
Overigens gisteren nog wel een klein terugslagje gehad. Bij het oppakken van iets stote ik mijn hoofd bij het naar boven komen vrij hard. Instinctief ga je dan door de knie'en alleen nou kan dat niet bij mij maar het instinct forceerde het toch... dit resulteerd in een scheurend gevoel in mijn been en zeker 15 minuten heb ik kromgelegen van de pijn.. ik voel het vandaag nog een beetje..
Zoiets heb ik ook toen gehad, alleen gleed ik uit in de douche en om te voorkomen dat ik zou vallen ging ik dus met het volle gewicht op me gipsbeen staan. Dat voelde best wel kut..
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Inmiddels voor de eerste controle teruggeweest bij de chirurg. Hij hij gehoopt dat ik inmiddels eenbeetje mijn knie kon optrekken maar dat ging nog niet. Dus op naar de fysio!
Inmiddels één behandeling gehad en wis-en-waarachtig er is een buiging waarneembaar (opgemeten en het bleek 15 graden te zijn)
Nu thuis zelf oefenen en dan hopen dat het bij het volgende fsyio bezoek meer dan 15 graden is...
Voor mijn gevoel gaat het wel allemaal heel traag (het herstel) het is nu 2,5 week na de operatie en op één of andere manier had ik nooit kunnen bedenken dat er in die 2,5 week maar zo weinig herstel plaatsvind. Oké de wond heelt wel goed alleen ik kan praktisch nog niks met die knie...
Inmiddels één behandeling gehad en wis-en-waarachtig er is een buiging waarneembaar (opgemeten en het bleek 15 graden te zijn)
Nu thuis zelf oefenen en dan hopen dat het bij het volgende fsyio bezoek meer dan 15 graden is...
Voor mijn gevoel gaat het wel allemaal heel traag (het herstel) het is nu 2,5 week na de operatie en op één of andere manier had ik nooit kunnen bedenken dat er in die 2,5 week maar zo weinig herstel plaatsvind. Oké de wond heelt wel goed alleen ik kan praktisch nog niks met die knie...
Je kan idd beter niks met je knie krijgen, want das gewoon een kut plek en aangezien de knie 1 van ingewikkeldste gewrichten is die een mens heeft......
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Dat is echt pijnlijk. Ik was ooit eens dronken met m'n knie in een halve liter fles gevallen
Uren hebben ze lopen pielen om alle stukjes glas er uit te slopen, zeer pijnlijk omdat ik door m'n toestand geen verdoving mocht hebben .
Daarna 40 hechtingen in 3 grote sneeën, dus ik heb nu wel een Chuck Norris litteken
Ik moest 3-4 weken in verband en nauwelijks proberen te bewegen, maar is niet echt vergelijkbaar met gips....
Uren hebben ze lopen pielen om alle stukjes glas er uit te slopen, zeer pijnlijk omdat ik door m'n toestand geen verdoving mocht hebben .
.Daarna 40 hechtingen in 3 grote sneeën, dus ik heb nu wel een Chuck Norris litteken
Ik moest 3-4 weken in verband en nauwelijks proberen te bewegen, maar is niet echt vergelijkbaar met gips....
LastFM
03/06 Maccabees - 10/06 Gaslight Anthem - 18/06 Oi Vai Voi - 20/06 Green Beats - 24/06 Ghinzu - 18/07 Extrema Outdoor
03/06 Maccabees - 10/06 Gaslight Anthem - 18/06 Oi Vai Voi - 20/06 Green Beats - 24/06 Ghinzu - 18/07 Extrema Outdoor
Inmiddels voor de 2de controle teruggeweest bij de chirurg. We spreken nu over de 4de week na de operatie. Er werden een paar röntgen foto's van mijn knie gemaakt en daar kun je op zien dat de knieschijf weer mooi aan het aangroeien is. Tevens zag je mooi het ijzerdraadje zitten.
Ik had zelf gevraagd of het (langzame) herstel normaal was bij dit soort scheuringen maar dat bleek wel normaal te zijn. Inmiddels loop ik 2 keer per week bij de fysio en nu 4 weken na de operatie kan ik mijn knie 85 graden buigen.
Let op dit is onbelast en puur alleen de buiging. Ik zie nu wel een herstel de goede kant op. Ik kan sinds dit weekend zonder krukken lopen (gaat alleen wat langzaam en houterig). Maar het is nog steeds lastig om op mijn zij te liggen. Heb ook nog problemen met lange broeken (die drukken en schuren over de knie en dat is niet fijn) en lang met een gebogen knie te zitten (doet pijn). Ik verwacht dat ik over een week of 2 wel weer mobiel genoeg ben om auto te rijden (misschien nog een automaat). We spreken dan over 6 weken na de operatie.
[ Bericht 4% gewijzigd door tinny op 03-07-2006 16:17:47 ]
Ik had zelf gevraagd of het (langzame) herstel normaal was bij dit soort scheuringen maar dat bleek wel normaal te zijn. Inmiddels loop ik 2 keer per week bij de fysio en nu 4 weken na de operatie kan ik mijn knie 85 graden buigen.
Let op dit is onbelast en puur alleen de buiging. Ik zie nu wel een herstel de goede kant op. Ik kan sinds dit weekend zonder krukken lopen (gaat alleen wat langzaam en houterig). Maar het is nog steeds lastig om op mijn zij te liggen. Heb ook nog problemen met lange broeken (die drukken en schuren over de knie en dat is niet fijn) en lang met een gebogen knie te zitten (doet pijn). Ik verwacht dat ik over een week of 2 wel weer mobiel genoeg ben om auto te rijden (misschien nog een automaat). We spreken dan over 6 weken na de operatie.
[ Bericht 4% gewijzigd door tinny op 03-07-2006 16:17:47 ]
Cool om te horen dat het de goede kant uitgaat. Dat met dat buigen van je knie heb ik idd ook gehad. Te lang buigen gaf een heeeeeel ongemakkelijk kut gevoel. Is 2x fysio in de week niet wat weinig?
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Dacht ik eerst ook maar vind het uiteinelijk nu zelf wel genoeg... uiteindelijk maak ik de meeste voortgang door goed zelf de oefeningen te doen...quote:Op maandag 3 juli 2006 16:21 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
. Is 2x fysio in de week niet wat weinig?
Maar weer eens een up-datje doen:
Het is inmiddels bijna 12 weken geleden dat ik ben geopereerd en aan de buitenkant ziet een willekeurige voorbijganger nu niet meer dat er iets mis is geweest. Voor mijn gevoel kon ik na een week of 7 a 8 al redelijk normaal functioneren (toen heb ik me ook weer beter gemeld voor het werk) Het autorijden kon ik inderdaad weer oppikken zo'n 6 a 7 weken na de operatie, of het verstandig was is een tweede vraag want ik merkte wel dat de reaktietijd af en toe wat langer werd omdat mijn knie een bepaalde beweging niet zo 1,2 3 wilde maken. Autorijden gaat inmiddels (nu dus 12 wkn na operatie ) beter echter ik ben nog steeds niet in staat te rennen. Zit inmiddels nog steeds 2 keer per week bij de fysio en dat gaat nog wel een tijdje zo door. Er wordt m.n. getraind op stabiliteit en voorzichtig proberen ze ook de kracht terug te krijgen in het linkerbeen (bovenbeen is nog steeds dunner dan het rechterbovenbeen) Qua buiging van de knie kan ik na 12 weken voor 95% weer buigen. Bij de fysio moet ik voornamelijk oefeningen doen (al dan niet met fitness apparaten), het liggen op een massagetafel komt al lang niet meer voor, het is echt zweten. De pijn is nu alleen nog aanwezig na een goede work-out bij de fysio, dan is de boel pijnlijk en stijf. Van het materiaal in mijn been (ijzerdraad) voel ik niks. Het materiaal moet er nog wel een keer uit omdat ze denken dat ik daar in de toekomst toch nog wel een keer last van ga krijgen. Helaas moet dit ook met een flinke jaap (15 cm).
[ Bericht 18% gewijzigd door tinny op 23-08-2006 15:52:38 ]
Het is inmiddels bijna 12 weken geleden dat ik ben geopereerd en aan de buitenkant ziet een willekeurige voorbijganger nu niet meer dat er iets mis is geweest. Voor mijn gevoel kon ik na een week of 7 a 8 al redelijk normaal functioneren (toen heb ik me ook weer beter gemeld voor het werk) Het autorijden kon ik inderdaad weer oppikken zo'n 6 a 7 weken na de operatie, of het verstandig was is een tweede vraag want ik merkte wel dat de reaktietijd af en toe wat langer werd omdat mijn knie een bepaalde beweging niet zo 1,2 3 wilde maken. Autorijden gaat inmiddels (nu dus 12 wkn na operatie ) beter echter ik ben nog steeds niet in staat te rennen. Zit inmiddels nog steeds 2 keer per week bij de fysio en dat gaat nog wel een tijdje zo door. Er wordt m.n. getraind op stabiliteit en voorzichtig proberen ze ook de kracht terug te krijgen in het linkerbeen (bovenbeen is nog steeds dunner dan het rechterbovenbeen) Qua buiging van de knie kan ik na 12 weken voor 95% weer buigen. Bij de fysio moet ik voornamelijk oefeningen doen (al dan niet met fitness apparaten), het liggen op een massagetafel komt al lang niet meer voor, het is echt zweten. De pijn is nu alleen nog aanwezig na een goede work-out bij de fysio, dan is de boel pijnlijk en stijf. Van het materiaal in mijn been (ijzerdraad) voel ik niks. Het materiaal moet er nog wel een keer uit omdat ze denken dat ik daar in de toekomst toch nog wel een keer last van ga krijgen. Helaas moet dit ook met een flinke jaap (15 cm).
[ Bericht 18% gewijzigd door tinny op 23-08-2006 15:52:38 ]
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Langdurige geschiedenis zeg
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik zie dit topic nu pas, maar ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Ik weet alleen niet meer of het nu m'n knieschijf was of iets anders in m'n knie, maar goed.
Bijna 9 jaar geleden was ik gevallen met de fiets en waarschijnlijk met m'n knie op een trapper ofzo terecht gekomen. Deed goed zeer natuurlijk, maar ik dacht: dat zal wel licht gekneusd zijn. Naar een vriendin gegaan (we waren met meerdere vriendinnen naar huis aan het fietsen en al redelijk dicht bij haar huis) en daar bleek mijn knie nog net niet zo dik als een voetbal te zijn, maar het kwam aardig in de buurt. Toch maar naar de dokter dus. Die ging allemaal bewegen enzo ( ) en verwees me toch maar door naar het ziekenhuis om foto's te maken. Daar was uiteindelijk 1 flinke spuit nodig (om te kijken of er vocht in m'n knie of knieschijf ofzo zat) om te constateren dat het gebroken was.
Volgende dag geopereerd, pin er ingezet, 6 weken van m'n enkel tot m'n lies in het gips, daarna paar keer per week naar de fysiotherapeut om oefeningen te doen. Geen intensieve revalidatie ofzo, maar het werkte wel Een tijd later, geen idee hoeveel maanden ofzo, ben ik nog een keer geopereerd om de pin er weer uit te halen. Enige wat me er nu nog aan herinnerd is een redelijk groot litteken, maar daar heb ik geen moeite mee.
Ik weet niet hoe lang het precies geduurd heeft voor ik er totaal geen last meer van had, maar niet zo heel lang in ieder geval. En nu merk ik het dus verder aan niks meer. Hopelijk geldt dat voor jou straks ook! Sterkte ermee!
Bijna 9 jaar geleden was ik gevallen met de fiets en waarschijnlijk met m'n knie op een trapper ofzo terecht gekomen. Deed goed zeer natuurlijk, maar ik dacht: dat zal wel licht gekneusd zijn. Naar een vriendin gegaan (we waren met meerdere vriendinnen naar huis aan het fietsen en al redelijk dicht bij haar huis) en daar bleek mijn knie nog net niet zo dik als een voetbal te zijn, maar het kwam aardig in de buurt. Toch maar naar de dokter dus. Die ging allemaal bewegen enzo ( ) en verwees me toch maar door naar het ziekenhuis om foto's te maken. Daar was uiteindelijk 1 flinke spuit nodig (om te kijken of er vocht in m'n knie of knieschijf ofzo zat) om te constateren dat het gebroken was.
Volgende dag geopereerd, pin er ingezet, 6 weken van m'n enkel tot m'n lies in het gips, daarna paar keer per week naar de fysiotherapeut om oefeningen te doen. Geen intensieve revalidatie ofzo, maar het werkte wel Een tijd later, geen idee hoeveel maanden ofzo, ben ik nog een keer geopereerd om de pin er weer uit te halen. Enige wat me er nu nog aan herinnerd is een redelijk groot litteken, maar daar heb ik geen moeite mee.
Ik weet niet hoe lang het precies geduurd heeft voor ik er totaal geen last meer van had, maar niet zo heel lang in ieder geval. En nu merk ik het dus verder aan niks meer. Hopelijk geldt dat voor jou straks ook! Sterkte ermee!
|
|
