Zeldzaam slecht in gezichten en namen

Klinkt bekend....
Zo kom ik ook wel is iemand tegen, of diegene mij eigenlijk, en dan moet ik ook hard gaan denken van tering, waar ken ik jou ook alweer van...

Heb ik ook altijd. Heb mijzelf altijd afgevraagd of dit nu voortkomt uit totale desinteresse of dat het gewoon iets is waar ik slecht in ben.

Dan moet je jezelf ook niet zo stront lazerus zuipen dat je niet meer weet met wie je hebt staan ouwehoeren in de kroeg.

Ik ben ook ongeloofelijk slecht in het herkennen van mensen. Vaak maak ik het mee op momenten dat ik de persoon in kwestie of op een plaats zie waar ik hem of haar niet verwacht. Het is zelfs al meerdere malen voor gekomen dat ik gewoon moet vragen wie tegen me praat. Ik kan er zelf niet goed tegen als ik niet weet tegen wie ik iets zeg.

Ja... mensen die je begroet, en dan "heeeeeeeeeey" terugzeggen

Echt dom. Zeg dan dat je z'n naam vergeten bent. Is niet erg

Edit: Ik heb dit dus niet

ik heb het als ik mensen zie buiten hun voor mij normale doordeweekse context.

Dus een portier die ik ineens in zijn normale kloffie zie in de stad, of dat koffiemeisje zonder die pot koffie en dat karretje

Ik probeer altijd het gesprek zo te sturen dat ik op een gegeven moment uit hun antwoorden opmaak wie ze ook alweer zijn of door tijd te winnen om zo paniekerig nog dieper in mijn geheugen kan graven.

Het wordt pas echt vervelend als je met iemand anders bent, en je wordt geacht de "wieishettochookalweer" voor te stellen aan je gezelschap

Gewoon, Heey hoe is het? ken ik je?
werkt perfect

quote:

Op donderdag 25 mei 2006 20:48 schreef Verbal het volgende:
Vandaag was het weer zover... ik kom iemand tegen die mij blijkbaar kent (begroet me vrolijk met "Hee hallo Robert") en blij vraagt hoe het gaat.



Compleet blanco. Geen ideeeeeee wie het is. Dus ik op zo'n niets-aan-de-hand-toontje "hee hoi" en ik vertel dat het prima gaat. Ik stel de wedervraag en daar komt antwoord op, maar ik voel zo langzamerhand aan diegene dat ik blijkbaar iets enthousiaster of specifieker had moeten reageren...

Maar echt geen idee. Keine blasse ahnung

En da's nou de derde keer in een maand of twee tijd.

Nou weet ik dat ik altijd al slecht ben geweest in het herkennen van hoofden, daar de juiste naam en context bij plaatsen, maar het is nu echt al een paar keer voorgekomen dat er voor mij volslagen vreemden mij vol enthousiasme begroeten. Niet dat het goede vrienden van mij zijn of zijn geweest, maar het is blijkbaar ook meer geweest dan alleen een keer de weg gevraagd...

Vrij vervelend. Hebben jullie dat ook wel eens?

V.

Ja he, hij noemt je Robert, terwijl jij Verbal bent. Blijkbaar maakte hij een fout. Probleem opgelost.

haha idem hier!
heb het zelfs een gepresteerd om een meisje dat ik ken 3x in één week tijd voorbij te lopen/fietsen!!! (We hebben een deal gesloten dat ze mij de volgende keer in me gezicht mag meppen )

Mijn probleem is niet zozeer dat ik niet meer weet wie iemand is (alhoewel me dit ook vaak gebeurt, dus eigenlijk weer wel, 2 weken terug in een kroeg..." hee EsDe (insert echte naam ) hoe gaat het!? ".... en ik: "Heeee..... .... .........Jaaa lekker, met jou dan!? " was nog een verdomt lekker ding, dus momenteel ben ik weer aan het balen... thanks TS ) maar meer dat ik bekenden gewoon niet zie. Ik loop alles en iedereen altijd maar voorbij, zou nooit zelf eens iemand spotten die ik ken... óf ik word op me schouder geklopt, of ik hoor het de eerst volgende keer van diegene... 'Hee joh, zag je me niet ofzo?'

kan er gewoon niks aan doen

Oh man, dit is zo herkenbaar... Ik stel me rustig 3x aan iemand voor zonder 'm zelfs maar enigszins te herkennen en noem iemand die ik een tijdje niet gezien heb rustig bij de verkeerde naam. Hopeloos!

En het is geen desinteresse ofzo, maar ik kan het gewoon niet onthouden. Zelfs niet met ezelsbruggetjes oid. Mensen out of context ontmoeten is helemaal vreselijk. Dan loop je weg met 'Goh, die ken ik toch ergens van...' en dan pas wanneer je ze op het werk ofzo tegenkomt weer herkennen

ik herken mensen altijd wel maar om er dan weer een naam bij te zetten, zo lastig.
maar als ik iemand herken maar die persoon zijn naam echt kwijt ben dan ga ik er gewoon met een grote boog omheen om dat moeilijke moment te voorkomen.

maar je kan natuurlijk ook een leuk gesprek doorkomen zonder iemand zijn naam te weten.

Minder blowen helpt bij mij dan altijd wel.

Dit is wel echt iets waar je goed of slecht in kan zijn. Een vriend van mij is er echt heel slecht in, ikzelf herken altijd iedereen in een oogopslag. Het lijkt me wel haast een handicap als je moeite hebt met het onthouden/herkennen van mensen/gezichten.

Gezichten lukt altijd wel, maar namen.
Zelfs na 4 maanden had ik het nog moeilijk om de 16 namen van de speelsters die ik training gaf te onthouden.

Heb mezelf een aantal keer meer dan eens aan iemand voorgesteld... dat is ook wel pijnlijk hoor.

Vind het ook altijd genant bij artiesten. Ik ben zo'n handtekeningenjager bij musicals enzo en als je de show nog niet gezien hebt, is het redelijk pijnlijk als er iemand langskomt en je je afvraagt "ja, is dat nou iemand met wie ik op de foto wil of niet?" en helemaal erg is het als je besluit het voor de zekerheid maar te doen en dan vragen ze "weet je wel wie ik ben"

Maar ook in het dagelijks leven, iemand die hoi zegt en ik me afvraag wie het in godsnaam is. Je bent echt niet de enige, Verbal

ik vergeet namen altijd erg snel, gezichten onthou ik best goed

Denk dat iedereen dat wel eens heeft hoor..ik teminste ook wel

En dan groeten ze me enthousiast en denk ik ...wie ben je in godsnaam,
In ieder geval denk ik maar zo.. die heeft geen indruk gemaakt anders wist ik nog wel hoe en wat..

quote:

Op donderdag 25 mei 2006 23:19 schreef Maerycke het volgende:
En het is geen desinteresse ofzo, maar ik kan het gewoon niet onthouden. Zelfs niet met ezelsbruggetjes oid. Mensen out of context ontmoeten is helemaal vreselijk. Dan loop je weg met 'Goh, die ken ik toch ergens van...' en dan pas wanneer je ze op het werk ofzo tegenkomt weer herkennen

Ja, dat is heel bekend. Iemand die ik eigenlijk alleen maar op familiedagen zie kwam ik opeens in de trein tegen. Hij herkende mij wel, kwam bij me zitten, en net toen ik de zin "Wie ben je ook alweer?" uitgesproken had drong het tot me door.

Damn, ik kon wel door de grond zakken...

En vorig jaar nog iemand twee keer in een paar weken tijd tegengekomen, de eerste keer kon ik er gewoon niet op komen wie het was, die tweede keer kwam ik er eindelijk achter, door een aantal dingen die 'ie zei.

Ik ben dus niet de enige... *pfew*

Ik heb dat ook, bjina niet normaal meer.

Voorbeeld: ik had in Nijmegen 2 weken lang introductie gehad, en had daar bij twee "mentormama's". Twee weken na de intro ga ik met een groepje mensen van mijn middelbare school naar de Refter. het was er heel druk, maar aan een tafeltje zat maar een enkele persoon. Dus ik vroeg aan diegene of ze er bezwaar tegen had dat we bij haar gingen zitten. Geen bezwaar, dus gingen we daar zitten.

Dat was dus één van mijn mentormama's. Ik had haar totaal niet herkend. Dat gebeurde pas toen ze opstond en iets zei als: "Ik ben ... hoor, je hoeft niet te doen alsof je me niet herkent!!" Ze had in tussentijd haar haar laten verven en knippen, en tsja, als ezelsbruggetje om mensen te herkennen, gebruik ik nu eenmaal kapsels, want gezichten, die kan ik op een of andere manier maar moeilijk onthouden. Zeker als het van die standaard-knappe kopjes zijn.

Ik heb het ook met acteurs. Als één acteur in verschillende films speelt, dan zie ik dat gewoon niet. Daar heb ik de aftiteling bij nodig. Echt heel vaag is dat.

Ik ken het, misschien niet zo extreem als sommige mensen hier
Maar goed mijn verhaal.
Ik was bij een klein festival waar ik een meidje leerde kennen toen ik ontzettend zat was. Die naam enzo heb ik gekregen. De volgende dag kon ik het meisje nog helemaal herinneren. Had ik het nog over met een klasgenoot die haar kende. per toeval leerde ik een meisje kennen via een profielensite die haar ook kende. Het volgend weekend kwam ik beide meisjes tegen. Erg leuk was het. Een week later kwam ik dat eerste meisje weer tegen op het station. Naam kwijt En ik weet de naam van dat andere meisje ook niet meer

Oke, op het moment dat ik dit typ springt de naam van het 2e meisje me te binnen

Met namen ben ik niet goed, met gezichten wel. Ik weet alleen nooit waarvan. Weet alleen dat ik hem of haar eerder heb gezien.
Laatst ook weer, zat ik in de wachtkamer van de dokter en raak aan de praat met een andere vrouw. Had al vanaf dat ik binnenkwam het idee dat ik haar ergens van kende of eerder had gezien, maar natuurlijk geen idee waar, wanneer of waarvan.