Hier nog een erg interessant artikel. Ik kreeg hem toegestuurd, dus weet niet uit welke krant hij komt:
door JOHN VAN DEN HEUVEL en BERT HUISJES
AMSTERDAM, zaterdag
Zomaar een losse opmerking. Vastgoedmagnaat Willem Endstra rijdt rond met drie rechercheurs voor zijn geheime gesprekken. Hij legt de politie uit dat Nederlandse criminelen participeren in zeer luxe vastgoed in voormalig Joegoslavië, samen met de Joegomaffia. „Allemaal appartement van rond de een miljoen”, zegt Endstra. „Echt het mooiste van het mooiste, compleet met slagbomen ervoor…”
En dan zegt hij terloops dat enkele Nederlandse profvoetballers er ook verblijven. Wat?! De interesse van de rechercheurs is niet gewekt. Zijn willen het liever over Endstra’s afpersing hebben.
Een paar jaar daarvoor stuitten rechercheurs in een drugsonderzoek ook al op een wereld waar voetbal en onderwereld elkaar raken. Zij onderzoeken de handel en wandel van Kris J., een duistere informant van de politie in Haarlem, die een eigen gokfirma in Oostenrijk bezit. Kris J. die een eigen zaalvoetbalploeg bezit, doet niets liever dan zijn drugsmiljoenen inzetten op voetbaluitslagen.
De directeur van Interwetten legde na een bezoekje van Nederlandse rechercheurs uit: „Kris wist vaak wanneer een wedstrijd was verkocht. Hij belde me om te waarschuwen. Vooral in Nederland en België zijn er regelmatig wedstrijden waar je als bookmaker buikpijn van krijgt… Er zijn clubs waar spelers vaak maanden niet worden uitbetaald. Criminelen profiteren daarvan door bijvoorbeeld een middenvelder of keeper om te kopen…”
Een telefoontap in een ander Nederlands drugsonderzoek luidde zelfs een van de Belgische omkoopschandalen in. Daarin is te horen hoe de in België spelende Nederlander John de Bever een wedstrijd verkoopt. Een andere speler, Coen Burg, gaat ook voor bijl. Hij neemt steekpenningen aan van De Bever.
Het justitiële onderzoek naar fraude in het betaald voetbal, dat deze week uitlekte, komt niet geheel uit de lucht vallen. Wel lijkt de inzet hoog. „Het onderzoek richt zich op het hele profvoetbal”, aldus justitie. Bij ADO Den Haag is al personeel gehoord. Maar ook naar andere clubs in de eerste en eredivisie wordt gekeken.
Het oriënterende onderzoek volgt nadat de afgelopen tien jaar criminele goksyndicaten grote posities hebben opgebouwd rond het betaald voetbal. De illegale lotto is in de grote steden razend populair. Bij groenteboer, bakker of sigarenhandel zijn de weddenschappen af te sluiten. Voor de zelfstandigen een leuke bijverdienste, want de provisie is hoger dan bij de legale lotto. Bovendien zijn er voor de gokkers hogere prijzen te winnen; uitbetaling gegarandeerd.
Achter de formulieren gaan volgens justitieonderzoek zeker vijf syndicaten schuil. Een grote positie nemen de Chinezen voor hun rekening, maar ook de Joegoslaven hebben hun eigen lotto. De omzet van hun spelletjes is inmiddels al even groot als die van de legale lotto. „Kenmerkend voor die syndicaten is dat zij actief invloed proberen te krijgen op het voetbal”, stelt onderzoeker van internationale goksyndicaten, Declan Hill. „Waar gokmaffia opduikt is ook sprake van match fixing.” Volgens hem is in Azië al negentig procent van alle voetbalwedstrijden doorgestoken kaart.
De Nationale Sport Totalisator, waar legaal op wedstrijden kan worden gegokt, kaartte het risico van de criminele goksyndicaten in ons land al meermalen aan. Volgens directeur Tjeerd Veenstra zijn de gevaren hiervan jaren onderschat. „Als het net over de grens gebeurt, waarom dan niet in ons land?” stelt hij.
„In België, Duitsland en Finland zijn de Chinese goksyndicaten een samenwerking aangegaan met de lokale maffia. Dat lijkt nu ook hier te gebeuren. We hebben dat niet onderkend, omdat het gokken op onze wedstrijden vooral in Azië gebeurt. Chinezen zijn gokgraag en zeer in Nederland en België geïnteresseerd. Er gaat daar gigantisch veel geld om. Wedstrijden in ons land vinden ze interessant, omdat het Nederlands voetbal nog als betrouwbaar te boek staat. Met onze wedstrijden valt veel te verdienen.”
„Als het net over de grens gebeurt, waarom dan niet in ons land?”
Het gokken op Nederlandse wedstrijden is volgens hen al lang geen Nederlandse aangelegenheid meer. Naast de legale en illegale binnenlandse gokmarkt, spelen er belangen mee van veel grote gokmarkten. De internationale modus operandi komt vaak overeen. Keepers, scheidsrechters of enkele kernspelers kunnen een beslissende wending geven aan het verloop van een wedstrijd.
Volgende kolom
FOTO: CORBIS
En die worden dus benaderd. In Duitsland kocht de Kroatische maffia voor 75.000 euro vier wedstrijden van de scheidsrechter Robert Hoyzer. Samen met de Nederlandse speler Thijs Waterink gaf deze arbiter één wedstrijd zelfs wel een heel opvallende draai in de vooraf gewenste richting. Toen de juiste stand in gevaar kwam, liet Waterink zich demonstratief vallen in het strafschopgebied, waarop Hoyzer een strafschop kon toewijzen. Een een-tweetje zogezegd, maar dan voor de maffia.
Dat ook de Chinese invloed in Europa gevoeld wordt, maakt het recente omkoopschandaal in België duidelijk. Vorig najaar bleek dat de Belgische clubs Sint-Truiden en Lierse meermalen nederlagen hebben verkocht. Naderhand bleek dat op díé wedstrijden maar liefst vijftien maal zoveel geld was ingezet als normaal. Na justitieel onderzoek bleek dat 375.000 was betaald.
De koper van de nederlagen was de Chinese zakenman Zheyun Ye, die over een speciaal budget beschikte, dat hem was verstrekt door de Chinese gokmaffia. Enkele cruciale spelers kregen bedragen tot 60.000 euro. Voetballer Laurent Fassotte (ex-Lierse) vertelde onlangs aan het Belgische Sportwereld, hoe de Chinese zakenman als redder bij de club binnenkwam.
Door te verliezen zouden de spelers de club overeind kunnen houden, werd hen voorgehouden. ,,Ons enige doel was Lierse redden… we deden het voor de jongere spelers, voor de jeugdwerking, voor de supporters. Aanvankelijk moesten we alleen punten verliezen.” Maar de Chinezen wilden meer. „Daarom hebben we in februari 2005 gezegd: stop. Daarna kwamen de bedreigingen…”
In Groot-Brittannië zette een Maleisische zakenman, Heng Suan Linm, wedstrijden naar zijn hand. De Nederlandse doelman bij Liverpool Hans Segers ontving van hem 5000 euro per week. Volgens onderzoeker Declan Hill zijn dergelijke bedragen voor de maffia peanuts. Volgens hem zijn de opbrengsten voor match fixing namelijk aanzienlijk hoger dan bij drugshandel.
„Maak zelf maar eens de rekensom”, houdt hij voor. „Als je een bedrag inzet op een vervalste wedstrijd waarvan je de uitslag weet, kan je tot veertig of vijftig keer je inzet winnen. Voor een kilo drugs krijg je niet meer dan vier of vijf keer de prijs die je er zelf voor hebt betaald.” Volgens hem zal elk crimineel goksyndicaat alleen al om die reden invloed proberen te krijgen.
Dat in Nederland inmiddels ook lijnen lopen naar Chinezen of Joegoslaven, lijkt niet ondenkbaar. Na het Chinese omkoopschandaal in België werd ook gewezen naar een Nederlandse club, Willem II in Tilburg. Die club zou verkennende gesprekken hebben gevoerd met een bedrijf met de naam Cecilia Bianci. Juist dat bedrijf stond op naam van de Chinees Zheyun Ye.
Die aanwijzingen worden nu ook door justitie bekeken. Voorzitter van Willem II, Hans Vernunt, noemt de verwijten onzin. „Er is wel contact geweest met Chinezen”, stelt hij. „Maar dat ging alleen maar over sportkleding. Er is niet eens een deal uit gekomen. Dat is lang voorbij. Als justitie bij ons onderzoek wil doen, zullen wij alle medewerking verlenen.”
Over ADO Den Haag kreeg justitie concrete informatie, van een ex-spelersvrouw. Volgens de directeur is de club niet in het geding, maar gaat het om een individueel geval. Maar ook andere curieuze verliezen of degradaties worden tegen het licht gehouden, net zoals het gokgedrag op zulke wedstrijden. Volgens het OM moeten de komende maanden uitwijzen of justitie een zaak kan bouwen tegen spelers of clubs in het betaald voetbal.
Daarbij zal het OM niet over een nacht ijs gaan. Het bewijzen van corruptie bleek eerder niet eenvoudig. Vorige maand moest in Duitsland justitie een zaak staken, nadat onderzoek hopeloos vastliep. Officier van justitie Lisan Wösten: „Pas als we alles hebben bekeken, beslissen we of we ook echt een zaak hebben.”