De verplichting van de string

Als je het mensen zou vragen dan zouden ze zeggen dat ze niet van verplichtingen houden. Als je het de mensen zou vragen dan zouden ze zeggen dat ze niet mee lopen. Als je het de mensen zou vragen vragen dan zouden ze zeggen dat ze zich niets aantrekken van mode. Als je het de mensen zou vragen zouden ze zeggen dat er niets erger is dan randjes.

En dan heb ik het niet over de randjes van een beha die immer zichtbaar zijn. En ook niet over het randje van de panty die te hoog is opgetrokken en zichtbaar boven de rok uittorent en ook het randje van het ondergoed zelf die boven de broek uitpiept is een gedoogd randje. Nee de meest afschuwelijke randjes zijn die van de normale slip die aftekenen in een strakke broek. En daarom zijn alle vrouwen van de wereld massaal aan de string.

Althans dat zeggen ze.

Want eigenlijk is het zo’n smoesje om maar niet toe toegeven dat je meeloopt. Een string is zo’n beetje een verplicht kledingstuk. Het wordt van vrouwen verwacht ze te dragen. En hoewel vrouwen graag mogen zeuren dat mannen een bepaald (ideaal)beeld opleggen, zijn dames het voornamelijk zelf die elkaar ophitsen zodat geen enkele meid het aandurft om na de basisschool nog een ouderwetse omaonderbroek te dragen.
Het is natuurlijk al geen pretje als jongens commentaar geven dat je geen string draagt, maar als twee bakvisjes van 14 achter je rug vol verbazing tegen elkaar opmerken dat jij als succesvolle zelfverzekerde jonge vrouw een ‘gewone’ onderbroek draagt is dat natuurlijk ultiem gênant.

Het is tegelijkertijd ook een tegenstrijdig kledingstuk. Aan de ene kant kunnen vrouwen er heerlijk over pochen (“ik draag ze al sinds mijn 11de!" "Ik draag niks anders meer!" "Ze zitten zo fijn!"). Aan de andere kant proberen ze het zorgvuldig te verbloemen dat ze het dragen. Dus ja wel heel hard en trots schreeuwen dat je’m draagt, maar wel altijd je te lage broek omhoog hijsen en te kort truitje omlaag trekken als je de fiets weer afstapt.

Om even een situatieschets te geven een anekdote uit de discotheek. Het was nog erg vroeg dus de zaal was vrijwel leeg. Zat zo’n blond popje op een stoel, en haar fraaie lage heupbroek gunde iedereen… althans mij, een mooie blik op haar string. Na een poosje kreeg een vriendin van het popje het in de gaten en ze waarschuwde haar dat haar billetjes werden bekeken. Nou ze hees haar broek op en beide dames konden het gewoon NIET nalaten even vies naar mij te kijken. De rest van de avond hanteerden ze een systeem dat als een van hen op een kruk ging zitten de ander eerst nakeek of hun minuscule onderbroekje niet tentoon werd gesteld.
En dat is dus echt gebeurd eh mensen

Dus aan de ene kant vinden vrouwen randjes lelijk, aan de andere kant kijken ze je lelijk aan omdat je naar hun gestringde aars zit te loeren. Ja wat wil je nou.

Nog frappanter is dat ondanks het geblaat dat het allemaal zo mooier is, en ook zoveel fijner zit, blijkt dat in de zomer zo’n good old fashioned bikinibroekje tóch nog best prettig is. Want dan is een string dragen ineens erg gedurfd. Zijn de billetjes plots toch geen stringmateriaal. Dat is het buiten het strand ook niet hoor. Heel fijn dat je geen randjes wil in je strakke broek, maar dat de kraters van je sinaasappelhuid nu nog beter zichtbaar zijn is echt geen verbetering hoor.
Nouja hoogstens op een verlaten strand ergens in het buitenland willen ze hun voor de gein gekochte zwemstring wel aantrekken, maar degenen die wel een fraai vormgegeven derrière hebben en zich in Bloemendaal hullen in een string bikini worden dan toch maar ordinair genoemd.

De zomer is ook dé ideale gelegenheid voor dochterlief om voor het eerst in het openbaar te gaan met haar pas verworven, maar nu al favoriete ondergoed. Dan stappen ze samen met een vriendinnetje, het liefst een die nog niet aan de string is zodat het extra goed opvalt, de deur uit met de hond. En heel toevallig passeren ze dan een paar keer dat bankje waar de jongens hangen. En de hond moet natuurlijk ook eens flink geknuffeld worden. Eventjes flink bukken/hurken en *oeps* het stringetje komt boven de broek tevoorschijn! En dat net een meter naast de plek waar de knullen zitten. Gek genoeg is het een ritueel dat zich dan net zolang herhaalt totdat de knapen op het bankje stringmeisje dan eindelijk aanspreken.
_{Om te vragen hoe de hond heet natuurlijk}

Maar goed, het gaat dus zogenaamd om randjes. Want ondanks dat iedereen zal beweren niks aan te trekken van de mening van een ander gaat dat voor randjes niet op. Korte broek, teenslippers, lelijke tattoo, gepiercte neus, gouden ketting, huidkleurige pantykousjes, baggy kleding, gelubberde maillot, joggingbroek, afgetrapte gympies, kort haar, vetrolletjes, weggeplukte wenkbrauwen, geplamuurde snoet, gothiclifestyle, alles mag en kritiek wordt afgewimpeld af onder het mom “boeit me niks” behalve als het op het onderbroekje aankomt. Daar denkt elke laag van de bevolking hetzelfde over, dat je zonder flosdraad in je naad een zeer grote modeflater begaat, zelfs als je kleding draagt waarbij geen enkele contour te bespeuren valt.

Nee je kan mij niet wijsmaken dat de randjes van een slip zo zichtbaar zijn onder een spijkerbroek. Het klinkt natuurlijk wel beter dan zeggen "ja al mijn vriendinnen dragen er één dus ik kan niet achter blijven". Of toegeven dat je je toch wel opgenaait voelt als iemand jonger dan je scandeert "welke meid draagt ze nou niet?!". Hoogstens een beetje toegeven dat jongens (maar je zegt het vriendje) ze zo leuk vinden, maar weer niet zeggen dat je op fora en profielensites dan leuk kunt showen met je onderbroekje. Geen string dragen is zoiets als sociale zelfmoord. Als je er over na zou denken is het best bizar dat vrouwen zo afhankelijk zijn van een klein lapje stof om zich vrouwelijk te voelen.