ADD/ADHD deel 4

quote:

Op maandag 15 mei 2006 09:20 schreef guitarist.nl het volgende:
dus, nu naar de huisartst ff praten
misschien maar weer met mun pillen beginnen

Hmmm, wat slikte je? Ritalin?
Ritalin heeft op mij een bijzonder vreemd effect. Een beetje alsof je iemand zonder ADHD ritalin geeft, maar dan een keer of 10 versterkt
Ik ben dan echt gevaarlijk, hang op de kop aan lampen te slingeren en dergelijke

Ik heb nu clonidine, officieel een bloeddrukverlager (niet handig, heb al een lage bloeddruk) maar werkt ook als concentratieverhoger. Doet niets aan mijn karakter, pakt alleen mijn concentratie.
Nadeel: het verlaagt dus mijn bloeddruk naar ongeveer 85/55. Meestal heb ik daar trouwens weinig last van

ik heb om 11 uur een solicitatiegesprek voor een zomerbaan!
20 tot 30 uur per week, bij een groente en fruit groothandel.
volgens mij moet ik kroppen sla snijden, appels en peren vergelijken, zulke dingen.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 09:57 schreef mighty_myte het volgende:
ik heb om 11 uur een solicitatiegesprek voor een zomerbaan!
20 tot 30 uur per week, bij een groente en fruit groothandel.
volgens mij moet ik kroppen sla snijden, appels en peren vergelijken, zulke dingen.

Eentonig werk waar je wel je aandacht bij moet houden dus?

quote:

Op maandag 15 mei 2006 09:59 schreef MouseOver het volgende:

[..]

Eentonig werk waar je wel je aandacht bij moet houden dus?

elke 4 uur 15 mg en de dag is voorbij voordat ik het door heb. (hoop ik)
ik hoop zo dat ik een soort bioritme kan kweken en niet weer dagen met
maar een paar uur slaap moet werken. dat is echt weer hetgeen dat me
de kop zou kunnen kosten.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 10:03 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

elke 4 uur 15 mg en de dag is voorbij voordat ik het door heb. (hoop ik)
ik hoop zo dat ik een soort bioritme kan kweken en niet weer dagen met
maar een paar uur slaap moet werken. dat is echt weer hetgeen dat me
de kop zou kunnen kosten.

Wel prettig om een baantje te hebben! Beetje geld erbij is nooit verkeerd, en niet impulsief uitgeven aan iets wat leuk is, maar onnodig, ok?

Dat is inderdaad iets waar ik ook voor uit moet kijken. Zorgen dat ik genoeg slaap krijg.
Mijn voordeel is dat ik aan het einde van de dag altijd best wel moe ben. De mensen die mij kennen vinden het wonderbaarlijk dat ik het einde van de dag haal zonder eerder moe te worden

Ben al een keer behoorlijk overspannen geweest door te weinig slapen, te veel doen.
Ook funest: weten dat ik heel veel moet doen, maar steeds niet beginnen. Dan voel ik de hele tijd zo'n gigantische druk dat ik helemaal simpel word en daardoor begin ik dan weer niet. Enzovoort. Nou werk ik trouwens wel het beste onder flinke druk

quote:

Op maandag 15 mei 2006 09:53 schreef freecell het volgende:

[..]

Hmmm, wat slikte je? Ritalin?
Ritalin heeft op mij een bijzonder vreemd effect. Een beetje alsof je iemand zonder ADHD ritalin geeft, maar dan een keer of 10 versterkt
Ik ben dan echt gevaarlijk, hang op de kop aan lampen te slingeren en dergelijke

Ik heb nu clonidine, officieel een bloeddrukverlager (niet handig, heb al een lage bloeddruk) maar werkt ook als concentratieverhoger. Doet niets aan mijn karakter, pakt alleen mijn concentratie.
Nadeel: het verlaagt dus mijn bloeddruk naar ongeveer 85/55. Meestal heb ik daar trouwens weinig last van

Nah ik krijg nu eerst een keer een gesprekje met een soort van therapeut
maar naarna wordt nog gekeken voor eventueel een vervanger voor ritalin

quote:

Op maandag 15 mei 2006 10:15 schreef guitarist.nl het volgende:

[..]

Nah ik krijg nu eerst een keer een gesprekje met een soort van therapeut
maar naarna wordt nog gekeken voor eventueel een vervanger voor ritalin

Vraag eens naar clonidine Is echt plezierig spul, ik heb een hele lage dosis en het werkt prima.

Ja.. een ritme en genoeg slaap enzo. Dat is echt één van de grootste drama's in mijn leven. Altijd moe door te weinig slaap (nachtmens en als je pas rond 2.30 naar bed gaat en de volgende dag moet werken, schiet dat niet erg op). Eeuwig te laat op m'n werk omdat ik mijn bed niet uitkom, waardoor ze op werk weer ontevreden werden. Vreselijk!

Maar bij mij is de knop om. Sinds kort. En ik sta er nog steeds versteld van. 't Gaat nog niet altijd goed, maar vaker wel dan niet (vannacht bijvoorbeeld werd het weer 2 uur omdat ik te hyper was door de prachtige foto's uit de Dierentuin en sowieso door de leuke dag).

Er zijn twee dingen die ik doe c.q heb gedaan om een normaler ritme en slaappatroon te krijgen. Ten eerste ga ik als mijn vriend moe is gewoon mee naar bed en sta ik op als hij op staat. Nou wonen we niet samen, maar we slapen meestal wel zo'n drie nachten per week samen. Hij is veel vroeger moe dan ik en staat veel vroeger op. De eerste tijd was het een drama, want ik lag dus rustig nog anderhalf uur wakker met een ronkende man naast me Maar inmiddels val ik vrijwel tegelijkertijd met hem in slaap.

Verder heb ik een Daymaker gekocht, een lichtwekker. Een vriendin van me had er eentje en was er erg enthousiast over en zij lag 's morgens net als ik echt in coma. Toen wij ooit tijdens een weekendje weg met vrienden een kamer deelden, kwamen we elke keer pas om 13.00 uit bed, terwijl de rest al lang en breed op was
Nou werkt die Daymaker bij mij natuurlijk weer niet zoals bij andere mensen , maar inmiddels heb ik een werkende manier gevonden. Ik zet eerst om 6.15 mijn wekker. Vervolgens begint vanaf 6.30 de Daymaker langzaam licht te geven. Ondertussen snooze ik lekker verder. Om 7 uur is de Daymaker op volle sterkte....en ben ik klaar wakker! Ik kom dus tegenwoordig ineens uitgeslapen om 8 uur op mijn werk enzo!

Ik vind het heel eng, want ik had echt niet gedacht dat ik dit kon. Maar het werkt! En ik vind het heerlijk. Nu nog zo zien te houden natuurlijk

teveel tekst

quote:

Op maandag 15 mei 2006 11:29 schreef guitarist.nl het volgende:
teveel tekst

Concentratie weg?

ja

Eh sorry

Korte versie: ik heb een ritme dankzij vriendje met ritme + Daymaker.

ik heb de job!
volgende week maandag begin ik. van 0300 tot 0700. heerlijke tijden...

Okay. Ik scoor 95% op elke checklist en dat lijstje met grappen en grollen over ADHD, dat bén ik.

Als kind was ik altijd de clown cq. wervelstorm ("het kind dat binnen 1 woord en gebaar een klas kon laten ontsporen") of die ene die erbij hing en alles apathisch aan zich voorbij liet gaan. Hoe vaak ik wel niet aangesproken ben met "Doe normaal, debiel!" is niet te tellen. En gelachen dat ik heb.

Mijn administratie is een constante chaos en bron van paniek (met het nieuwe zorgstelsel en huur ging ik enkele malen compleet door het lint van de stress) en de enige en eerste regelmaat die ik ooit zelf heb kunnen opleggen is omdat mijn autistische zoontje bijna op de minuut moet leven (haha, grapje van God, iemand met ADHD een regelmaatsfreak schenken).

Ik kan alles sneller en beter dan de rest, alleen niet nu op het moment dat ik het moet en ik heb een grenzeloze afkeer van verveling. Ik werk in een archief

Punt: hoe kom ik in een traject om dit te laten vaststellen? Ga ik gewoon naar de huisarts van: "Hee, ik denk dat ik een stereotype ADHD-er ben?" (Wat moet die man wel niet denken, guttegut).
En: wat kan ik hiermee? Wil ik eigenlijk wel officieel dat stempeltje, en wat voor voordeel is er te halen met bijvoorbeeld medicatie? Hoe gaat mijn man reageren op het feit dat het nooit anders gaat worden?

Als iemand zinnige ervaringen of tips heeft, dan hoor ik het graag

had ik niet iets gezegt over te lange teksten,

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:15 schreef Mwanatabu het volgende:
Okay. Ik scoor 95% op elke checklist en dat lijstje met grappen en grollen over ADHD, dat bén ik.

Als kind was ik altijd de clown cq. wervelstorm ("het kind dat binnen 1 woord en gebaar een klas kon laten ontsporen") of die ene die erbij hing en alles apathisch aan zich voorbij liet gaan. Hoe vaak ik wel niet aangesproken ben met "Doe normaal, debiel!" is niet te tellen. En gelachen dat ik heb.

Mijn administratie is een constante chaos en bron van paniek (met het nieuwe zorgstelsel en huur ging ik enkele malen compleet door het lint van de stress) en de enige en eerste regelmaat die ik ooit zelf heb kunnen opleggen is omdat mijn autistische zoontje bijna op de minuut moet leven (haha, grapje van God, iemand met ADHD een regelmaatsfreak schenken).

Ik kan alles sneller en beter dan de rest, alleen niet nu op het moment dat ik het moet en ik heb een grenzeloze afkeer van verveling. Ik werk in een archief

Punt: hoe kom ik in een traject om dit te laten vaststellen? Ga ik gewoon naar de huisarts van: "Hee, ik denk dat ik een stereotype ADHD-er ben?" (Wat moet die man wel niet denken, guttegut).
En: wat kan ik hiermee? Wil ik eigenlijk wel officieel dat stempeltje, en wat voor voordeel is er te halen met bijvoorbeeld medicatie? Hoe gaat mijn man reageren op het feit dat het nooit anders gaat worden?

Als iemand zinnige ervaringen of tips heeft, dan hoor ik het graag

Nou.. wat wil je ermee? Medicatie heeft sowieso niet alleen voordelen maar ook nadelen. Het is niet zo heel gezond en het verminderd ook positieve ad(h)d trekjes. Nog los van het feit dat het niet bij iedereen werkt.

Al met al is het in zekere zin ook een stempeltje voor een persoonlijkheidstype. En of je nu wel of niet een officieel stempeltje op je kop zou krijgen kun je natuurlijk een aantal tips die hier zo nu en dan langskomen in je achterhoofd houden en er je voordeel mee doen.

Misschien moet je een tijdje dit topic in de gaten houden voordat je al te serieuze stappen gaat ondernemen.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:15 schreef Mwanatabu het volgende:-verhaal-

Punt: hoe kom ik in een traject om dit te laten vaststellen? Ga ik gewoon naar de huisarts van: "Hee, ik denk dat ik een stereotype ADHD-er ben?" (Wat moet die man wel niet denken, guttegut).
En: wat kan ik hiermee? Wil ik eigenlijk wel officieel dat stempeltje, en wat voor voordeel is er te halen met bijvoorbeeld medicatie? Hoe gaat mijn man reageren op het feit dat het nooit anders gaat worden?

Als iemand zinnige ervaringen of tips heeft, dan hoor ik het graag

lijkt verdacht veel op een adhd-er idd.
ga naar de huisarts, zeg dat je denkt adhd te hebben en laat je doorverwijzen naar een psychiater.
van hem kun je de diagnose en ritalin krijgen, daarna kun je lekker lang in therapie om jezelf opnieuw te ontdekken.
let op: het is een zware strijd als je eenmaal het etiket hebt en je opeens weet waarom je bent zoals je bent, maar ik denk (ben er mee bezig) dat je er uiteindelijk beter uit komt.

-z-

[ Bericht 99% gewijzigd door mighty_myte op 15-05-2006 12:26:54 (dubbelpost) ]

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:15 schreef Mwanatabu het volgende:
Okay. Ik scoor 95% op elke checklist en dat lijstje met grappen en grollen over ADHD, dat bén ik.

Als kind was ik altijd de clown cq. wervelstorm ("het kind dat binnen 1 woord en gebaar een klas kon laten ontsporen") of die ene die erbij hing en alles apathisch aan zich voorbij liet gaan. Hoe vaak ik wel niet aangesproken ben met "Doe normaal, debiel!" is niet te tellen. En gelachen dat ik heb.

Mijn administratie is een constante chaos en bron van paniek (met het nieuwe zorgstelsel en huur ging ik enkele malen compleet door het lint van de stress) en de enige en eerste regelmaat die ik ooit zelf heb kunnen opleggen is omdat mijn autistische zoontje bijna op de minuut moet leven (haha, grapje van God, iemand met ADHD een regelmaatsfreak schenken).

Ik kan alles sneller en beter dan de rest, alleen niet nu op het moment dat ik het moet en ik heb een grenzeloze afkeer van verveling. Ik werk in een archief

Punt: hoe kom ik in een traject om dit te laten vaststellen? Ga ik gewoon naar de huisarts van: "Hee, ik denk dat ik een stereotype ADHD-er ben?" (Wat moet die man wel niet denken, guttegut).
En: wat kan ik hiermee? Wil ik eigenlijk wel officieel dat stempeltje, en wat voor voordeel is er te halen met bijvoorbeeld medicatie? Hoe gaat mijn man reageren op het feit dat het nooit anders gaat worden?

Als iemand zinnige ervaringen of tips heeft, dan hoor ik het graag

Hallo en welkom
Op zich is het niet zo'n punt om naar de huisarts toe te stappen hoor.
Gewoon: "Hallo meneer de huisarts, dit en dit en dit zijn mijn klachten, zou ik misschien eens getest kunnen worden op ADHD?"
En dan nooooooit een aanbod van ritalin van de huisarts aannemen
Een huisarts mag de diagnose niet stellen, die mag alleen gesteld worden door een psychiater of een neuroloog.
Ik heb er een onderzoek (voor school ) naar gedaan (nog iemand belang bij) en meer dan de helft van de diagnoses zijn onrechtmatig en de helft daarvan is onjuist

En dan heb je nog de idioten die zeggen: "Mijn kind is ook druk, heeft vast ook ADHD" Die gaan daar dan zelf in geloven en vervolgens aan iedereen vertellen dat hun kind ADHD heeft

Maar Mwanatabu: gewoon naar de dokter gaan en je door laten verwijzen

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:26 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

lijkt verdacht veel op een adhd-er idd.
ga naar de huisarts, zeg dat je denkt adhd te hebben en laat je doorverwijzen naar een psychiater.
van hem kun je de diagnose en ritalin krijgen, daarna kun je lekker lang in therapie om jezelf opnieuw te ontdekken.
let op: het is een zware strijd als je eenmaal het etiket hebt en je opeens weet waarom je bent zoals je bent, maar ik denk (ben er mee bezig) dat je er uiteindelijk beter uit komt.

Voor mij was het grote voordeel dat ik snapte wat er was en ook dat ik het aan nabije omgeving uit kon leggen.
Eerst was het: "ja, zo ben ik geloof ik, ik ben nou eenmaal een beetje anders"
Nu kan ik aangeven dat ik ADHD heb en kan ik mensen handvatten geven om met mij om te gaan mocht ik echt vervelend worden.

Mijn test zag er trouwens heel grappig uit bijna 100% op alle ADHD gebieden en bijna niks op het gebied "agressie naar anderen" ik kom gewoon niet verder dan een keer een mopper op een ander

Voor mij heeft de diagnose vooral rust gebracht. Geen zware strijd, geen ellenlang therapietraject om mezelf te hervinden, geen moeite met acceptatie van de diagnose. Voor mij was het een bevestiging van iets wat ik wel al veel langer wist: er is iets 'mis' met mij. Mis tussen aanhalingstekens, omdat ik ADHD absoluut niet zie als iets wat alleen maar negatief is.

Sinds de diagnose weet ik hoe en wat. Weet ik dat bepaalde dingen niet zullen veranderen en dat ik er mee zal moeten leren leven, maar dat het niet komt doordat ik een lui misbaksel ben. Dat geeft rust. Dat er dingen mis gaan, is niet mijn schuld. De diagnose geeft me ook handvatten om aan mijn zwakke punten te kunnen werken. Verder probeer ik de positieve dingen bewust uit te buiten. Er zitten namelijk echt zoveel leuke kantjes aan ADHD.

Natuurlijk wil dat niet zeggen dat het altijd makkelijk is en ben ik absoluut soms wanhopig als er wéér wat mis gaat of ik terugval in oude patronen. Maar ik krijg mezelf een stuk makkelijk weer overeind en terug op de rit. En dat heeft een zeer positieve weerslag op mijn hele leven.

Ik ben ik. Inclusief ADHD. Zonder ADHD was ik ik niet geweest

Wauw, nu al zoveel reacties!
Ik ga hier zeker nog een tijdje lurken en teruglezen e.d. Weet dus nog niet zeker of ik voordeel zie in etiketje of medicatie.

Maarre, @freecell: agressie naar anderen? Ik ben continu geirriteerd en mopperend op mijn minder begaafde levensgezellen. Het is natuurlijk ook heel storend dat niet iedereen zo goed kan nadenken als ik Vreemd genoeg komen we altijd verder met de oplossingen van anderen.
Als we bijvoorbeeld de weg aan het zoeken zijn, dan rijdt ik het liefst lukraak de eerste de beste afslag naar rechts in "om daar eens goed te zoeken". Als manlief dan stopt of -erger nog- omkeert en het iemand gaat vragen, dan ben ik alweer flink geïrriteerd.

Had ik al verteld dat ik nooit iets in 2 zinnen kan uitleggen?

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:42 schreef Mwanatabu het volgende:
Wauw, nu al zoveel reacties!
Ik ga hier zeker nog een tijdje lurken en teruglezen e.d. Weet dus nog niet zeker of ik voordeel zie in etiketje of medicatie.

Maarre, @freecell: agressie naar anderen? Ik ben continu geirriteerd en mopperend op mijn minder begaafde levensgezellen. Het is natuurlijk ook heel storend dat niet iedereen zo goed kan nadenken als ik Vreemd genoeg komen we altijd verder met de oplossingen van anderen.
Als we bijvoorbeeld de weg aan het zoeken zijn, dan rijdt ik het liefst lukraak de eerste de beste afslag naar rechts in "om daar eens goed te zoeken". Als manlief dan stopt of -erger nog- omkeert en het iemand gaat vragen, dan ben ik alweer flink geïrriteerd.

Had ik al verteld dat ik nooit iets in 2 zinnen kan uitleggen?

De weg vragen
Alsof anderen betrouwbaar zijn

quote:

Op maandag 15 mei 2006 12:39 schreef Yoni het volgende:
Voor mij heeft de diagnose vooral rust gebracht. Geen zware strijd, geen ellenlang therapietraject om mezelf te hervinden, geen moeite met acceptatie van de diagnose. Voor mij was het een bevestiging van iets wat ik wel al veel langer wist: er is iets 'mis' met mij. Mis tussen aanhalingstekens, omdat ik ADHD absoluut niet zie als iets wat alleen maar negatief is.

Sinds de diagnose weet ik hoe en wat. Weet ik dat bepaalde dingen niet zullen veranderen en dat ik er mee zal moeten leren leven, maar dat het niet komt doordat ik een lui misbaksel ben. Dat geeft rust. Dat er dingen mis gaan, is niet mijn schuld. De diagnose geeft me ook handvatten om aan mijn zwakke punten te kunnen werken. Verder probeer ik de positieve dingen bewust uit te buiten. Er zitten namelijk echt zoveel leuke kantjes aan ADHD.

Natuurlijk wil dat niet zeggen dat het altijd makkelijk is en ben ik absoluut soms wanhopig als er wéér wat mis gaat of ik terugval in oude patronen. Maar ik krijg mezelf een stuk makkelijk weer overeind en terug op de rit. En dat heeft een zeer positieve weerslag op mijn hele leven.

Ik ben ik. Inclusief ADHD. Zonder ADHD was ik ik niet geweest

Bemoedigend
Die kant zou ik op willen.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 09:18 schreef freecell het volgende:

[..]

Hmmm, ik ben net 22 geworden en heb geconstateerd dat ik de criteria voor volwassenheid nooit ga halen. Ik heb me hier inmiddels relaxed bij neergelegd. Op mijn stage en school kan ik heel professioneel functioneren, maar dat is meer een soort van "beroepshouding" achtig maskertje
Totdat ik natuurlijk weer eens voor het oog van al mijn leerlingen van de trap flikker

Soms is het gewoon allemaal heel leuk en heel blij en soms is het allemaal kut
Dan baal je dat je anders bent en anders nadenkt en dat niemand met je mee wil om in de boom te klimmen

Herkenbaar. Op mn werk ben ik zeer serieus. Soms misschien te. Maar tussen de bedrijven door, heb ik wel (al dan niet in mezelf) de grootste lol en lach ik soms het hardst. Maar er zijn ook momenten dat ik me gruwelijk erger aan omgevingsgeluiden. Al is het een vlieg die langs komt. Terwijl op andere momenten, dan kan ikzelf diegene zijn die het meeste kabaal maakt.
En daar kan ik zo enorm gestoord van worden. Ook dat ik de ene dag om bijv 8u begin en doorwerk tot 18u, zonder het in de gaten te hebben. Terwijl op andere dagen ik om 8u op mn plek zit en om 10u me invalt dat ik iets moet doen omdat ik op mn werk zit.
Nu was dit tot afgelopen week niet echt een probleem. Maar sinds de afgelopen week heb ik te horen gekregen (en met mij de rest van de afdeling) dat we dus elk ding moeten gaan noteren wat we doen en hoe lang we het doen. Dat is dus voor mij totale ramp/disaster/ellende. Ik kan dat niet, als ik op moet gaan letten hoelang ik ergens mee bezig ben, dan loopt t in het 100d. Dan functioneer ik voor geen klote meer.
dan ben ik meer bezig met: haal ik mn uren wel, krijg ik alles wel ingevuld met genoeg uren. Of zit ik eronder. Sjoemelen ermee is natuurlijk een optie, maar niet mijn ding.

Ik ga het eens aanzien hoe dat gaat lopen. Lukt het niet, dan zien we het wel.