quote:
Op zondag 11 juni 2006 22:21 schreef Roeji het volgende:Dat met die deadlines herken ik wel. Alhoewel ik een schijthekel eraan heb om iets op het allerlaatste moment te moeten doen. Als ik bijvoorbeeld me moet haasten omdat er iemand op me staat te wachten (ik noem maar even iets) dan ben ik volslagen de weg kwijt. Dan weet ik niet eens meer mn tandenborstel te vinden, laat staan dat ik weet wat ik ermee moet. Ik moet dan echt tegen mezelf zeggen: Kalmeren, even in en uit ademen, doe maar of die ander er niet is/die afspraak een half uur later is, en nu gvd aan de slag, doen wat je moet doen.
Ja, ik ben echt een ramp ook met deadlines. Iedere keer denk ik, dit doe ik noooooooooooooit meer zo laat. Iedere keer is het weer een hel. De ergste keer heb ik gewoon 's nachts een essay zitten schrijven met duizelingen en een hartslag van rond de 180 denk ik, van de stress. Maar er stond genoeg druk op, ik wist dat ik er niet mee wegkwam om het niet te doen dus ik heb het gedaan.
quote:
En dan gaat het wel. Dan kan ik mn 'lijstje' afwerken. Met verslagen of projecten ben ik wel altijd tot de laatste seconde bezig. Dan kan ik het niet loslaten (stuk faalangst komt hierbij om de hoek kijken).
Maar ik weet nu inmiddels wel dat ik, ondanks dat het niet altijd even gestructureerd en helder is, verdomd goeie ideeen heb.
Ja, faalangst, praat me er niet van. Ik heb het dus alleen bij teksten schrijven eigenlijk. Ik vind ze echt nooit goed genoeg. Als ik een zes of zeven heb ben ik beledigd dat het zo laag is terwijl ik zelf thuis niets anders doe dan mekkeren dat het toch allemaal kut is en nergens op slaat, maar als ik een acht of negen heb denk ik, ik ben een loser en ik kan niks, waarom ziet die docent dat niet?
Structuur is gewoon echt lollig spul. Ik kan er totaal niks mee. Als ik een keer iets gestructureerd doe, dan doe ik het met een gejatte structuur. Ik kies een onderwerp en zoek een essay of boek met vergelijkbaar onderwerp en houd dan die structuur aan. Zo kan ik mezelf wel 'formats' aanleren, al gaat het niet van harte. Vorig jaar deed ik literatuurwetenschappen en daar kun je meer je ei in kwijt, dat is veel vrijer dan andere studies, zeker bij de vakken over modernisme en postmodernisme. Verder word je daar nog gesteund door dingen als 'feminine ecriture' van Cixous bijvoorbeeld. De beoordeling daar was gewoon op inhoud en ik heb echt nog nooit zulke hoge cijfers gehaald als toen en de beste essays heb ik ook toen geschreven.
quote:
Dat beelddenken, versta je daaronder dat je het wel 'ziet' maar dus niet onder woorden kunt brengen? Of denk je dan alles bijmekaar in plaatjes ofzo? Of kun je dan dingen alleen onthouden als je ze linkt met een plaatje/foto?
Het eerste. Ik zie geen plaatjes of zo. Sterker nog, ik kan dingen visueel niet onthouden. Ik 'zie' beweging en ik heb er een 'gevoel' bij of zo. Een soort 'mentaal beeld' zonder kleur, geluid, geur of vorm. Ik negeer visuele informatie meestal. Alleen tekst gaat goed. Als ik een film met ondertitels kijk, dan vergeet ik naar het beeld te kijken, dus die zet ik uit als het even kan. Bij boeken en artikelen zie ik de plaatjes gewoon niet. Ik merk uberhaupt pas dat er plaatjes in een tekst staan als ergens staat "zie fig. 1a" of zo. Dat scheen ik als peuter al gehad te hebben, met plaatjesboeken met dieren. Ik reageerde niet op de plaatjes, maar voor ik kon lezen riep ik al "koe", zowel bij "koe" als bij "kip".
quote:
als het dat eerste is, dat heb ik dus ook. Kan sommige dingen niet onder woorden brengen of kom er dan niet uit of leg het verkeerd uit. Ik heb mijn vakkennis ook niet altijd meteen paraat. Moet even de kans krijgen om de vraag op mn gemak te herhalen in mn kop en te ontleden (zo noem ik het maar, het is meer een soort van verwerking naar de 'taal' die mijn hersenen 'spreken').
Ja, ik moet nu heel erg denken aan een college dat ik vorig jaar had. Ik las een theorie van Susan Bassnett en ik voelde gewoon dat er 'iets' niet helemaal kloptte. Dan zit ik echt schemaatjes te maken en het over andere theorieën heen te leggen, omdat ik weet dat ik de verbanden niet goed kan benoemen leg ik er dan dingen overheen waarvan anderen de verbanden voor me uitgelegd hebben (dus weer die gejatte structuren. Ik zie dus zelf verbanden die anderen niet zien, maar ik zie sommige verbanden die anderen zien ook weer niet goed, al leer ik het wel langzaam). En toen uiteindelijk had ik het te pakken, maar toen moest ik het nog gaan uitleggen. Dus heb ik het eerst op papier gezet en pas tien minuten later toen we al aan een volgend onderwerp gingen beginnen kwam ik weer aanzetten... "ja, mag ik nog even wat zeggen over het vorige onderwerp?" (ik wil niet weten hoe vaak ik die zin gezegd heb in m'n leven
![]()
)
quote:
Ik weet niet of je weet hoe een router werkt (als je weet wat t is)? Ik heb daar ooit een heel leuk filmpje van gezien, valt me nu in. En dat lijkt verdomd veel op hoe mijn hersenen werken. Alsof er een soort van vertraging inzit alvorens het op de juiste plek komt.
Ehm. Het woont in de computer en roept blieb, ra ra wat is het? Nee dus, niet echt.
![]()
Ik heb het opgezocht op wikipedia nu, maar ik snap er niks van.