Borstvoeding deel 14

veel lurkers hier

Ja, verbaasde me ook inderdaad.

Even van tevoren: ik vind NIET dat iemand die haar kindje geen borstvoeding wil geven iets verkeerd doet/heeft gedaan. Het feit dat ik veel moeite wilde doen om toch borstvoeding te geven heeft niets te maken met of dat wel of niet het beste is voor hen in hun situatie. Ik heb er wel zo over gedacht, vóór ik borstvoeding ging geven, wat absoluut niet zo makkelijk was en zo vanzelf ging als ik had gedacht. Ik had veel pijn bij het voeden, en moeite een goede houding te vinden (net als Wennie grote boezem...) en uiteindelijk was ik weer zwanger dus moest ik stoppen toen het net goed ging.
Een vriendin van mij heeft nu 3 kinderen, vierde op komst. Haar borsten zijn ook erg groot en mede daarom heeft ze net als ik veel pijn gehad bij het voeden en last met het vinden van een goede houding. Ze is daarom bij alledrie de kinderen na de eerste week of de eerste paar weken gestopt met de borstvoeding. Ik had het me goed kunnen voorstellen dat ze nu bij de vierde zou zeggen: 'ik doe het niet meer'. Maar toch wil ze het weer proberen, mede omdat het bij mij nu wél goed gaat en ik haar tips kan geven.

Het is hier wel een hele discussie geworden. Ik begrijp Jeliefs eerste post en ik begrijp ook waarom er mensen zijn die geen borstvoeding willen geven, mede dankzij de posts van Linda en LB. JUIST doordat ik dat nu begrijp zal ik er minder snel over oordelen. Daarom denk ik dat Anitra ongelijk had...als je iets wilt begrijpen is dat GEEN oordelen, anders zou je het ook niet willen begrijpen. Dan zeg je gewoon:
'Wat vreemd dat iemand geen borstvoeding zou willen geven. Daar snap ik niets van' en vervolgens denk je er niet verder over na. Nu begrijp ik meer dat er redenen kunnen zijn waarom iemand geen borstvoeding WIL geven die ik BEGRIJP en die nogal legitiem zijn.

Daarnaast... je hoeft aan NIEMAND verantwoording af te leggen over wat voor voeding je je kind geeft. Als jij vindt dat jij het beste doet voor je kind en voor jezelf, heeft niemand daar wat over te zeggen. Als anderen er iets over denken is dat hun zaak. Het is ook écht niet zo dat je een goede reden moet hebben om niet met borstvoeding te beginnen. Als je het niet wil, dan wil je het niet. Punt uit.
Ik vind het belachelijk dat mensen anderen met een schuldgevoel opzadelen omdat ze 'niet lang genoeg' borstvoeding gegeven hebben. Wat anders vind ik het als jij je ervaringen vertelt om iemand aan te moedigen er toch mee te beginnen, omdat je het zelf zo fijn vindt!

Beetje erg lange post geworden, ik hoop niet te warrig... maar dit zijn mijn gedachten zo'n beetje.

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 10:09 schreef Suzanna het volgende:
Ik vind het belachelijk dat mensen anderen met een schuldgevoel opzadelen omdat ze 'niet lang genoeg' borstvoeding gegeven hebben. Wat anders vind ik het als jij je ervaringen vertelt om iemand aan te moedigen er toch mee te beginnen, omdat je het zelf zo fijn vindt!

En hoe zit het met de mensen die helemaal geen borstvoeding geven, mogen die wel met een schuldgevoel worden opgezadeld

Dat aanmoedigen heb ik dus al heel erg vervelend ervaren. De beslissing om kv te gaan geven was door mij al vrij snel genomen maar toch probeerden mensen die totaal niet op de hoogte waren van de reden (puur omdat het ze niks aanging) me aan te moedigen om toch met bv te beginnen. Ik voelde me echt in een hoek gedreven, alsof ik een slecht mens was omdat ik geen bv wilde geven. Achteraf gezien had ik misschien toch bv kunnen geven maar het bv-promotieteam (hoe goedbedoeld ook) heeft mij uiteindelijk alleen maar stelliger gemaakt in mijn beslissing geen bv te geven.

Tja en dat verschil tussen oordelen en begrijpen. Dat is denk ik gewoon een kwestie van interpreteren van de lettertjes op je beeldscherm. Ik weet nu dat Jelief het niet zo bedoeld maar de vraag kwam ook op mij als oordelend over, puur alleen omdat je als kv-mama continu wordt verwacht uit te leggen waarom je geen bv geeft. Ik vraag iemand toch ook niet waarom ze er voor kiest om 'lang' bv te blijven geven. Ik ga ervan uit dat dat is omdat zij het beste wil voor haar kindje en dat is precies dezelfde reden waarom ik voor kv heb gekozen.

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 09:54 schreef just me het volgende:
veel lurkers hier

Idd.

hier ook nog altijd een lurkertje van inmiddels alweer bijna 15(!) maanden. en dat terwijl de BV bij Piet ook heel moeizaam ging. het is dus zeker de moeite van 't proberen waard, Xanthe, snoopy, en anderen waarbij 't de eerste x niet zo makkelijk/goed ging. het kind kan bijv. beter zijn in 'toehappen', en zoals mijn VK zei: je lichaam weet een tweede keer zelf ook beter wat 't 'moet doen'. hier bleek dat dus inderdaad het geval, en ik ben er nog steeds erg blij om. dat we 't zolang volhouden verbaast mij eigenlijk wel, maar we zijn er allebei nog te zeer aan gehecht om 't nu te stoppen.

maf he dat 't je zó diep raakt als 't niet gaat. had ik ook toen 't bij Piet niet genoeg bleek te zijn, wat een verdriet. je bent dan natuurlijk ook al extra kwetsbaar/emotioneel, en het was een heel basaal gevoel van 'falen' voor mij. weet niet of dat zoveel minder zou zijn geweest als de BV-promotie er niet was geweest, al zal die er heus wel een zekere rol in gespeeld hebben. ik was vantevoren ook zeer vastbesloten om het een serieuze kans te geven (was ook wel naar zo'n voorlichting geweest en had er veel over gelezen) en vond 't gewoon ontzettend jammer en rot dat het niet genoeg bleek te zijn, dat mijn kleine jongetje er niet van groeide (hij viel zelfs af, was zo'n naar gezicht). maar als 't wel lukt is 't prachtig om te doen, is mijn ervaring. zelfs het kolven en het bijbehorende koe-gevoel kunnen voor mij de pret echt niet drukken.

het is een gevoelig onderwerp in meerdere opzichten. ik vind 't ook erg dat mensen bij voorbaat een vreselijk schuldgevoel wordt aangepraat als ze 't niet willen, daar moet iedereen z'n eigen keuze in kunnen maken. maar tegelijkertijd vind ik het ook jammer als mensen op grond van onjuiste informatie zouden besluiten om 't niet een kans te geven. dus dat er uitgebreide voorlichting wordt verstrekt en dat mensen aangemoedigd worden om zich er in ieder geval in te verdiepen vind ik toch ook wel goed. lastig om daar een goed evenwicht in te vinden.

de angst voor hoe 't voelt snap ik ook heel goed, ik dacht eigenlijk van te voren ook dat het me vreselijk zou irriteren zo'n voortdurende tepel-stimulatie (en dat terwijl ik geen nare ervaringen op tiet-gebied heb). maar mij is 't honderd procent meegevallen, het is echt iets heel anders of iemand er aan zit te frunniken of dat er een kindje z'n mond omheen doet.

M@x, ik ben het wel met je eens dat 'ongevraagd advies' helemaal geen goed idee is. Maar dat bedoelde ik er ook niet mee... die vriendin van mij die zoveel borstvoedingsproblemen heeft gehad, heeft nu juist veel aan mijn advies, omdat ik dezelfde problemen had en het bij mij 'goed is gekomen'.

Als mensen zowiezo voor KV kiezen begin ik er niet eens over. Ze hebben hun keuze gemaakt, en zoals ik al zei, ik ga daar echt niet over discussiëren...het is niet eens zo dat ik het 'niet met hen eens ben' ofzo, dat is nu eenmaal hun keuze, wat heb ik daarover te zeggen?

Wel vind ik nog steeds dat borstvoeding de meest logische keuze is als je geen 'echte bezwaren' hebt of als het gewoon kan. Het is voor jezelf ook het beste na de bevalling, het helpt je lichaam zich te herstellen. Maar als je het niet wilt... dan niet! Mijn moeder (65 jaar oud) is op 'flesvoeding' grootgebracht, en dat was in die tijd echt geen business, mijn oma moest melk met water en wat suiker mengen en gaf dat aan mijn moeder. Mijn moeder is gewoon gezond... zo zie je maar weer!

Borstvoeding is bekeken vanuit voedingsstandpunt de beste keuze, dat is duidelijk. Maar het is en blijft wel een KEUZE. Andere factoren kunnen er voor zorgen dat je andere aspecten belangrijker vindt dan de voedingsaspecten. Zoals een betere band opbouwen met de vader, nare ervaringen van de moeder met 'polonaise' aan d'r lijf, of in mijn geval de lichamelijke toestand van de moeder na de bevalling. Ik was eigenlijk veel te zwak om borstvoeding te geven en achteraf gezien had ik eerder moeten stoppen. Maar door de sociale druk (en die legde ik ook zeker mijzelf op) ben ik 8 weken doorgegaan. Nu ik daar op terugkijk vind ik dat echt jammer, want door alle ellende bij mij rond de borstvoeding zijn die eerste maanden heel heel erg zwaar geweest. Ik ben het dus niet met Suzanna eens dat borstvoeding helpt je lichaam te herstellen na de bevalling. Ik vond en vind het een fikse aanslag op je lichaam. Weliswaar voor een heel goed doel, maar toch.

quote:

Op donderdag 4 mei 2006 08:29 schreef Jelief het volgende:
Een band opbouwen met je kind is een kwestie van aandacht niet of je wel of niet voed.

Ik had ook mijn bedenkingen toen ik dat argument zojuist las...

dat argument is inderdaad larie als je 't mij vraagt. al kan ik me vanuit de vader wel voorstellen dat ie zich misschien soms wat buitengesloten voelt.

Het heeft hier ook niet gespeeld hoor, dat argument, maar je hoort het wel vaak. Ik kan me dat ook wel voorstellen. Als je kind huilt kun je het als moeder direct troosten met de borst, als vader moet je hele andere trucs uit de kast halen. En als je kind honger heeft, kun je als vader het alleen maar "aandragen" naar de moeder, maar zelf niets doen. Je kunt de nachtvoedingen niet overnemen, die enorme afhankelijkheid van moeder-kind is er dan niet met vader-kind en ik kan me heel goed voorstellen dat je je dan soms buitengesloten voelt.

Buitengesloten... Daar kan ik me an sich ook wel wat bij voorstellen.
Maar de natuur heeft het nu eenmaal zo geregeld dat de moeder haar kind 9 maanden draagt en dat zij is voorzien van borsten met voeding.
Als 'nevenargument' soit, maar als een dergelijk argument doorslaggevend zou zijn, vind ik dat ehm.... een beetje vreemd.

En toch is de opbouw van de band tussen moeder en kind, reden 2 en 3 van borstvoeding.com van de 101 redenen om borstvoeding te geven.

Ik vind dat zo overdreven gesteld, net of je als flesvoedende moeder minder met je kind zou knuffelen, het minder vast zou houden of er minder van zou houden. Ondanks dat ik heel graag bv wilde geven en er echt wel achter sta (ookal is het niet gelukt) vind ik de belerende, prekende wijze van dat soort instanties zum kotzen.

Ik denk dat ze ervan uitgaan dat met de flesvoeding er vaak een flesje wordt gegeven door iemand anders dan de moeder, en dat daarom (vooral in het begin) het kind gauw 'uit handen' wordt gegeven. Toen Emma in het begin de fles kreeg (met afgekolfde melk) wilden de oma's heel graag het flesje geven, maar ik wilde het liever gewoon zelf doen. Ik doe het ook liever zelf dan dat ik mijn man de fles laat geven.
Ook heeft een vriendin van mij (met 3 kinderen, dus best druk) vaak haar jongste de fles gegeven in de box, met een beer tussen de benen als steuntje. Lekker makkelijk ... ik vond dat echt vreselijk om te zien! Ik snapte wel dat ze minder tijd had vanwege de andere kinderen...maar dat dat echt niet kan met borstvoeding vind ik alleen maar goed.

Maar goed, dat zijn uitzonderingen...als de vader en de moeder allebei de fles geven en niet teveel andere mensen de fles laten geven (in het begin dan he!) lijkt me het geen probleem.

Ladybos, die problemen met de borstvoeding staan mijns inziens los van het feit dat jij lichamelijk erg veel problemen had...dat is niet 'normaal' bij een vrouw die net bevallen is! Jouw verhalen waren echt heel heftig vond ik, en ik was waarschijnlijk al veel eerder gestopt met de borstvoeding als ik jouw conditie had gehad. Als ik het me goed herinner dan in ieder geval!

Het is gewoon een feit dat de baarmoeder sneller krimpt na de bevalling met het geven van borstvoeding én dat borstvoeding echt helpt bij het herstellen van de hormoonhuishouding etc. Dat dat in een uitzonderlijk geval anders is (zoals bij jou) is natuurlijk goed te begrijpen!

suzanna, maar het is ook een feit dat borstvoeding je heel wat energie kost, dus die kant van het verhaal is er net zo goed.

igraine, aan de ene kant ben ik 't met je eens dat het erg cru gesteld is zo, over die moeder-kind-band. zou eigenlijk net zo goed een non-argument zijn als die omgekeerde over de vader-kind band. aan de andere kant heb ik zelf ook ervaren dat borstvoeding geven wel degelijk enorm binding-versterkend werkt; echt puur lichamelijk/hormonaal doet 't wel wat extra's met je volgens mij. dat hele intieme, fysieke samenzijn, huid-op-huidcontact (al kun je dat natuurlijk ook hebben als je fles-voedt, maar aan bv-geven is 't inherent). de symbiose van toen 't kind indebuik zat wordt nog even een beetje verlengd. vooral tijdens 't voeden werd ik smoorverliefd op de baby('s). nogmaals, misschien is dat ook zo als je een flesje geeft maar ik ervoer het echt als heel lichamelijk, aan 't voeden gebonden. dus ik denk dat op die manier het geven van borstvoeding het vormen van een goede band wel kan vergemakkelijken, en daarom vind ik 't toch een begrijpelijk argument in dat lijstje.

Igraine, ik snap wel wat je bedoeld. Ik voelde helemaal niet meer band met Liam dan Nick toen ik nog bv gaf. Maar nu vind ik het uberhaupt lulkoek dat een moeder een diepere band met het kind zou hebben, das maar net hoe je er als papa mee omgaat ook. Nick is een echt baby-mens. Hij is er echt dol op, veel meer als ik. Daar doet BV niks aan af hoor.

Over dat band gebeuren kan ik heel kort en simpel zijn, Peter had eerder een band met de kinderen dan ik, en ik weet zeker dat als ik BV had gegeven dat dit niet anders was geweest.

Het zal ook wel persoonlijk zijn hoor denk ik

Ik denk dat de band die je hebt (opbouwt) van meerdere factoren afhankelijk is dan alleen de voeding.

Bixister, ik begrijp best dat bv geven heel intiem kan zijn, maar fv net zo goed natuurlijk. Ik geef nog steeds de eerste fles 's morgens gezellig bij ons in bed, op schoot en daarna knuffelen en spelen we nog een tijdje voordat we samen (of met z'n 3-en) onder de douche of in bad gaan. DUs heel het gebeuren er omheen is net zo "band-opbindend"

Ik ben echt wel voor bv hoor, maar om andere redenen dan deze.

hehheh opbindend.

ik ben 't grotendeels met je eens hoor, natuurlijk is 't onzin dat je zonder BV géén goede band zou kunnen opbouwen. en ik realiseer me ter dege dat mijn stukje van daarnet juist weer echt zo'n naar BV-ophemelend toontje heeft, maar ik wist niet hoe ik 't anders moest omschrijven dat het geven van BV op zich denk ik wel een functie in die binding kan hebben.

quote:

Op donderdag 4 mei 2006 12:15 schreef bixister het volgende:
hehheh opbindend.

haha ik bedoel natuurlijk opbouwend

ik vond 't juist wel mooi gevonden.

Ik denk dat je bij bv wel een meewerkende factor hebt bij het opbouwen van die band, doordat er oxytocine vrijkomt bij het borstvoeden. En dat hormoon helpt je om je open te stellen voor je kind (hechting, moederlijk gedrag ontwikkelen). Dat mis je dan als je flesvoeding geeft maar dat betekent niet dat je geen band met je kind kunt opbouwen natuurlijk. Door je kind te strelen verhoog je ook het oxytocineniveau.