Cuby heb ik laatst gezien en een stuk geschreven voor de krant waar ik een bijbaantje heb:
Cuby + Blizzards kunnen het nog steeds
EEFDE – “This reminds me of the early days”, zegt Harry Muskee tussen twee nummers door. Hij voelt zich duidelijk op zijn gemak op het podium van dorpshuis ‘t Hart van Eefde. Cuby and the Blizzards speelden zaterdagavond twee uur lang de blues en na ruim 40 jaar levert de band weinig aan overtuigingskracht in. Het repertoire is opvallend: er komen veel klassieke bluesnummers langs van onder andere Howlin’ Wolf en John Lee Hooker. “Dat hoor je niet zo vaak meer, jammer genoeg”, stelt de voorman van Cuby.
Het overwegend oudere publiek ziet een kettingrokende, dirigerende en genietende Muskee op het podium. 64 Jaar is hij alweer en hij wordt gezien als de ‘Godfather’ van de Hollandse blues. Er staat een borstbeeld van Muskee in ‘zijn’ Grollo, hij is Ridder in de Orde van Oranje Nassau en een van de belangrijkste prijzen op bluesgebied in Nederland heet de ‘Muskee Award’. Arrogant is hij echter allerminst; Muskee staat bekend om zijn nuchterheid, hij is een gewone man met een uitzonderlijke muzikale klasse.
De band die Harry ‘Cuby’ Muskee om zich heen heeft verzameld bestaat uit oudgedienden en staat bol van de kwaliteit Vooral pianist Helmig van de Vegt en gitarist Erwin Java krijgen de ruimte voor solo’s en improvisatie, dit tot tevredenheid van de aanwezigen. Hoogtepunt is het gitaarspel van Java met zijn instrument achterstevoren op zijn nek. Alle bandleden genieten zichtbaar van dit soort capriolen en dat slaat over op het publiek.
“Mijn vriend Huub van de Lubbe heeft op de kleinkunstacademie geleerd wat hij met zijn rechterhand moet doen. Ik heb dat niet geleerd dus daarom rook ik maar”, grapt Muskee. Hij steekt de ene na de andere sigaret op, stelt zijn muzikanten overdadig vaak voor en maakt vreemde bewegingen met zijn armen. Het is het eigenzinnige van de Drent, die veel werk aan zijn band overlaat en besloten heeft om er zelf het meeste van te genieten.
Het zijn de klassiekers ‘Appleknockers Flophouse’ en ‘Window of my eyes’ die het enthousiasme bij het publiek echt losmaken. Na 40 jaar klinken deze nummers nog steeds goed en Cuby and the Blizzards klinken fris en energiek, alsof ze met gemak de volgende 40 jaar wel halen. Toegift is de bluesstandaard ‘Dust my broom’ van Robert Johnson, een puur bluesnummer dat het publiek wel weet te waarderen. Voordat Muskee verdwijnt bedankt hij het publiek: “Thank you, it was a pleasure to play for you.”