Het VBL-columnhoekje deel 9: Met genoeg stof tot schrijven

quote:

'Diamanten koevoet moet mee naar WK'

30/5/2006 10:30

Het was een afscheid per microfoon. Geen jubelende tribunekoren na een ingenieuze dribbel, geen hulde van bloemenmeisjes, zelfs geen kus van Erica Terpstra. Met een Bedankt en misschien tot ziens, maar hopelijk niet hing Dennis Bergkamp vorige week definitief de sluier van de anonimiteit over zijn bleke gezicht. En zo trad in de lichtstad Parijs definitief het donker in. De cirkels van zijn voetballeven waren nog wel zo mooi samengevloeid op die avond in Frankrijk. Iedereen was er. Frank Rijkaard, die in 1986 na Bergkamps debuut in Ajax 1 de profetische woorden sprak: 'Je hebt een gouden toekomst voor je.' Johan Cruijff, zijn ontdekker, zat op het ereterras, net als zijn familie. En het Stade de France ligt ook nog eens in Saint-Denis. Heilige Denis. Met één n, precies zoals zijn vader zijn voornaam 37 jaar geleden maar niet op papier kreeg.
Bergkamp was goed voor twintig jaar topvoetbal en betovering. De grootste beker van allemaal, die voor de winnaar van de Champions League, kreeg hij echter nooit in handen. Het Barcelona van Rijkaard won en Arsenal-coach Arsène Wenger, de heiden, hield de numero uno onder de nummers 10 vorige week woensdag negentig minuten lang op de bank, onbeduidend als een komma in het heelal. Heiligschennis.

Bergkamp sprak na afloop nóg een zinnetje. 'Ik had best mee gewild naar het WK.' Het voelde eerst als een slag in het gezicht, later ook wel weer vertrouwd. Typisch iets voor hem om op het eind van een voetbalbestaan waarin hij het liefst helemaal niets zei, toch nog een opwindend zinnetje eruit te persen.

Want opwindend is het natuurlijk wel. Bloedstollend zelfs. De gedachte alleen al vraagt om ingrijpen. Door Marco van Basten, die weet hoe het is, want in 1994 wilde hij zelf ook nog schitteren op het WK, ondanks een vermoorde enkel. Door KNVB-directeur Henk Kesler, desnoods door Jan Peter Balkenende. Dennis moet mee naar Duitsland.

Voor filmsterrengedrag hoeft niemand bij hem bang te zijn. Dennis draagt geen petjes en duistere zonnebrillen, en zal in het zwembad ook niet snel bij dames onder de gordel graaien. Nederlandser dan dat van hem kan een paspoort eigenlijk niet zijn, hij is de Johannes Calvijn van de zestien. Een aardappeleter, die netjes met twee woorden spreekt en nog hoofs amen durft te knikken.

En hij mag dan 37 jaar zijn, er zit nog steeds geen roest in het sierlijke gestel. Heeft nooit gerookt en gedronken, is altijd zuinig op lichaam en geest geweest, en kwam dit seizoen bij Arsenal in 24 competitieduels vooral als invaller op het veld. Hoe briljant-ie nog kan voetballen demonstreerde Bergkamp enkele weken geleden tegen West Bromwich Albion. Hij lanceerde Robert Pires en scoorde zelf met zo'n majestueuze boogbal.

Want dat is het wat hem zo ongrijpbaar maakt. Hij kan minutenlang onzichtbaar zijn, maar in zijn spel sluimert voortdurend de kans op sensatie. Denk alleen aan de vijf van de zes Oranje-doelpunten die hij voorbereidde tegen Joegoslavië tijdens het EK van 2000. Denk alleen aan die wondergoal tegen Argentinië, in 1998, waarmee hij de hemel deed openscheuren. Als Jan Vennegoor of Hesselink een breekijzer is, dan is Bergkamp een diamanten koevoet.

Ik weet het zeker: als Bergkamp zichzelf in Duitsland van de bank verheft en alleen al aanzet voor een warming-up, zal zelfs bij stoere Zuid-Amerikaanse mandekkers de schrik om het hart slaan. Want Arjen Robben en Ruud van Nistelrooy in de spits en daarachter de geniale touch van Bergkamp; da's een Bermuda-driehoek waarin je alleen maar reddeloos kunt verdrinken.

Nóg is het niet te laat. Bij ziekte of sterfgeval mag Van Basten zijn selectie wijzigen tot één dag voor de start van het WK. Ik gun iedereen zijn tijd van leven, maar hoop bij een van die liefst acht geselecteerde verdedigers op een mysterieus buikvirus, een ongelukkige uitglijder in de douche of een offer van een vrijwillige, wat al te venijnige uithaal met het scheermes.

Op jacht naar de wereldtitel is het noodzakelijk. Het moet. Voor een waardig afscheid van Dennis. Maar vooral voor volk en vaderland.

Peter Wekking

quote:

OPA

Foppe de Haan is de baas bij het Oranje onder de 21, dat momenteel deelneemt aan het EK. Een jaartje geleden had hij een nog jeugdiger Nederlandse elftal onder zijn hoede, een team dat in eigen land een WK afwerkte. Als je weken lang met zulke jonge gasten optrekt, moet je zelf ook jong van hart zijn. Hoewel hij een modieuze blauwe bril heeft aangeschaft, weiger ik dat te geloven. De man wordt oud. In de laatste poulewedstrijd van de Onder 21 moest hij zich negentig minuten vasthouden aan de dug-out, anders was hij omgevallen. Het werd slechts kortstondig onderbroken met een paar jubelpasjes toen Daniël de Ridder scoorde, maar de mensen uit zijn staf stonden direct klaar om hem op te vangen als het mis mocht gaan. Het ontbrak er nog aan dat ze met een rollator klaar stonden.

Bij de jeugdige Nederlandse elftallen is Foppe niet op zijn plaats. Terwijl zijn spelers tussen de trainingen en wedstrijden door op hun hotelkamer met hun spelcomputers bezig zijn, of met hun
i-pods, zou Foppe nog het liefst willen dat ze naar beneden kwamen om met hem te gaan Pim-Pam-Petten. Dat hij op het WK tot 20 Ali B toestond met de selectie mee te trainen, pleit voor hem, maar zou dat idee werkelijk uit zijn eigen hoge hoed getoverd zijn? Dacht het niet. Foppe had tot dan toe waarschijnlijk nog nooit van Ali B gehoord.

Respect heb ik overigens wel voor Foppe. Bij Heerenveen heeft hij samen met Riemer van der Velde iets moois weggezet en de club op de voetbalkaart gezet, ook internationaal. Tijdens vraaggesprekken op televisie bleef hij altijd de nuchterheid zelve en erg beleefd, hoewel hij door scheidsrechter Luinge ooit eens naar de tribune werd verwezen. Na afloop was het Foppe zelf die vertelde waarom. ‘Ik noemde hem lul, daar draai ik niet om heen’, bekende hij en in zijn stem klonk spijt door. Ik hoor het Huub Stevens nog niet zeggen, als die zich weer eens misdragen heeft.

Brave man, die Foppe, hoewel hij de laatste jaren steeds meer ging mopperen. Dat doen oude mannen wel vaker.

Toen hij na een langdurig dienstverband besloot er bij Heerenveen een punt achter te zetten, hadden wij allemaal verwacht dat hij lezingen zou gaan geven. Een museumpje pikken of lange fietstochten behoorden ook tot de mogelijkheden, maar het liep anders. De KNVB kwam met een aanbod om coach van Jong Oranje te worden. Foppe hapte toe en maakte daarmee een grote fout. Hij had nee moeten zeggen tegen de voetbalbond. De gang van zaken op het EK onder 21 toont aan waarom.

De spanning wordt Foppe te veel. Collins John, die hij nota bene zelf het veld had ingestuurd, werd voor het oog van de camera door Foppe de Haan helemaal afgebrand, na de wedstrijd tegen Denemarken. Het was het tweede teleurstellende resultaat op rij voor het Oranje onder de 21 en Foppe, bij Heerenveen toch wel gewend aan nederlagen of teleurstellende gelijke spelen, moet de weg zijn kwijtgeraakt. Een beetje weldenkende trainer bewaart zijn kritiek namelijk tot in de kleedkamer. De Haan deed het niet. Hij viel een voetballer af en plein public. Bij de overige spelers verspeel je zo veel krediet, want zij kunnen de volgenden zijn die aan de schandpaal genageld worden.

Nog staat Foppe als 62-jarige voor een troep jonge honden. Op het WK vorig jaar en nu op het EK is er van de spelers nooit een onvertogen woord gekomen over hun bejaarde trainer. De Haan had van al deze spelers de opa kunnen wezen en met opa’s ga je respectvol om, nietwaar? Maar als een opa zijn kleinkinderen afvalt is het met de liefde snel gedaan.

quote:

WIE VAN DE VIER?

Nog minder dan een week, dan begint het wereldkampioenschap voetbal. Vast staat dat deze editie in ons land intensiever zal worden gevolgd dan in 2002, toen Nederland ontbrak. “Onze jongens” nemen weer deel aan het grootste mondiale sporttoernooi na de Olympische Spelen en dat moet worden gevierd. De oranje attributen zijn al niet meer aan te slepen, zodat we Marco en de mannen optimaal kunnen steunen. Thuis voor de buis, in de kroeg of in het stadion, we zullen er staan. Een extra leuk tintje aan het WK is echter de presentie van vier Nederlandse bondscoaches. Wie zal er, hopelijk op Marco van Basten na, het verst gaan komen?

Dick Advocaat misschien. De gewezen tweevoudig bondscoach van Nederland gaat naar Duitsland om zijn geschonden blazoen op te poetsen. Zijn twee ambtsperioden als keuzeheer van Oranje waren redelijk succesvol, maar werden altijd kritisch onder de loep genomen. In 1994 wist hij op het snikhete toernooi in de Verenigde Staten de kwartfinale te halen met een team dat deels op zijn laatste benen liep. Daarin was de latere wereldkampioen Brazilië te sterk. Op het EK van 2004 strandde hij in de halve finale tegen gastland Portugal. Puur gemeten naar het resultaat geen slechte prestaties, maar dit werd overschaduwd door affaires. In 1994 verliet de huidige hoofdredacteur van een eenmalig uitgegeven mannenblad over anale seks en andere zaken het trainingskamp. Zijn vertrek verliep niet in goede harmonie en had als gevolg dat de hiërarchie in de ploeg veranderde. Daarnaast was er nog een onverkwikkelijk kaartincident. In 2004 was er natuurlijk de veelbesproken wissel van Arjen Robben.

Advocaat wordt vaak getypeerd als een laffe coach. Dat mag misschien zo zijn, maar voor zijn laatste keuze heb ik respect. Advocaat gaat namelijk naar het WK met Zuid-Korea. Juist, datzelfde land dat vier jaar geleden samen met Japan organisator was en de wereld verbaasde. Onder leiding van de hoogste heilige van het voetbal, Guus Hiddink, werd de vierde plaats bereikt. Die prestatie gaat Advocaat natuurlijk nooit verbeteren, niet evenaren ook en vermoedelijk zelfs niet benaderen. De poule kent in Frankrijk en Zwitserland een sterke Europese afvaardiging en heeft met Togo een exotische onvoorspelbare deelnemer. Lastig zat om die door te komen dus, maar Advocaat is er niet voor weggelopen. Zijn paspoort doet de Zuid-Koreanen al mijmeren over 2002, dus ik wens Dick veel succes in zijn poging aan te sluiten bij Hiddink.

Waarmee we direct bij de onvermijdelijke Guus zijn beland. Natuurlijk is Guus van de partij. Zijn laatste twee WK-deelnames leverden Nederland en Zuid-Korea de vierde plaats op. Tevens ontvingen beide landen veel complimenten voor de manier waarop die bereikt werd. Guus deed sinds vorig jaar Australië, zoals hij dat noemt. Af en toe vloog hij even over vanuit Eindhoven, waar hij PSV gewoon maar weer kampioen maakte en Europees liet overwinteren. Zijn toverkunsten deden de Australiërs voor het eerst sinds 1974 in de koker bij een WK-loting belanden. Na het WK gaat hij voetballers met zware wenkbrauwen en mistroostige blikken selecteren en wordt hij op de tribune gadegeslagen door spichtige blondines met hoge jukbeenderen in bontjassen. Nu eerst even de Aussies laten stunten. Voormalig wereldster Romário is er zelfs van overtuigd, las ik in een interview. Brazilië staat als gedoodverfde wereldkampioen boven alles, maar schrik niet als Guus een manier verzint om Kroatië en Japan in vertwijfeling achter te laten. De vierde plek zal hij niet bereiken, maar een tweede ronde zou al een stunt van formaat zijn.

De tweede ronde lijkt een utopie voor de laatste Nederlandse coach, Leo Beenhakker. Don Leo, de vleesgeworden zucht. Of frons, zo u wilt. Leo heeft zijn mirakel al geleverd, door Trinidad & Tobago vanuit geslagen positie naar de vierde plaats te leiden in de kwalificatie. Die gaf recht op barrageduels met Bahrein en daarin overwon Leo glansrijk. Met een verzameling spelers die in lagere Engelse en Schotse divisies spelen, voormalig topschutter Dwight Yorke en nog wat verdwaalde vrijbuiters bindt Beenhakker de strijd aan met Paraguay, Zweden en Engeland. Mission impossible, op papier, maar wellicht heeft de sluwe Leo nog iets leuks in petto. Lukt het niet, dan hebben hij en zijn jongens toch een leuke vakantiebesteding gehad en komt hij na het toernooi fijn weer thuis. Om maar te zwijgen van de fijne bijverdiensten die Leo weer heeft door zijn optredens in diverse reclamespotjes. Kwestie van het bier tappen wanneer het feest is, zullen we maar zeggen.

Wie van de vier zal het langst in Duitsland blijven? Het is een kleine strijd in een grote, maar daarom misschien wel extra leuk om te volgen.

quote:

Op maandag 5 juni 2006 13:56 schreef Bjoro het volgende:
heb trouwens mijn voetbalcolumns eens bij elkaar verzameld.

ze staan te lezen op: http://voetbalcolumns.web-log.nl

misschien wel een leuk idee voor Mich en Beschouw ook om zoiets "aan te leggen"