Het VBL-columnhoekje deel 9: Met genoeg stof tot schrijven

quote:

'Diamanten koevoet moet mee naar WK'

30/5/2006 10:30

Het was een afscheid per microfoon. Geen jubelende tribunekoren na een ingenieuze dribbel, geen hulde van bloemenmeisjes, zelfs geen kus van Erica Terpstra. Met een Bedankt en misschien tot ziens, maar hopelijk niet hing Dennis Bergkamp vorige week definitief de sluier van de anonimiteit over zijn bleke gezicht. En zo trad in de lichtstad Parijs definitief het donker in. De cirkels van zijn voetballeven waren nog wel zo mooi samengevloeid op die avond in Frankrijk. Iedereen was er. Frank Rijkaard, die in 1986 na Bergkamps debuut in Ajax 1 de profetische woorden sprak: 'Je hebt een gouden toekomst voor je.' Johan Cruijff, zijn ontdekker, zat op het ereterras, net als zijn familie. En het Stade de France ligt ook nog eens in Saint-Denis. Heilige Denis. Met één n, precies zoals zijn vader zijn voornaam 37 jaar geleden maar niet op papier kreeg.
Bergkamp was goed voor twintig jaar topvoetbal en betovering. De grootste beker van allemaal, die voor de winnaar van de Champions League, kreeg hij echter nooit in handen. Het Barcelona van Rijkaard won en Arsenal-coach Arsène Wenger, de heiden, hield de numero uno onder de nummers 10 vorige week woensdag negentig minuten lang op de bank, onbeduidend als een komma in het heelal. Heiligschennis.

Bergkamp sprak na afloop nóg een zinnetje. 'Ik had best mee gewild naar het WK.' Het voelde eerst als een slag in het gezicht, later ook wel weer vertrouwd. Typisch iets voor hem om op het eind van een voetbalbestaan waarin hij het liefst helemaal niets zei, toch nog een opwindend zinnetje eruit te persen.

Want opwindend is het natuurlijk wel. Bloedstollend zelfs. De gedachte alleen al vraagt om ingrijpen. Door Marco van Basten, die weet hoe het is, want in 1994 wilde hij zelf ook nog schitteren op het WK, ondanks een vermoorde enkel. Door KNVB-directeur Henk Kesler, desnoods door Jan Peter Balkenende. Dennis moet mee naar Duitsland.

Voor filmsterrengedrag hoeft niemand bij hem bang te zijn. Dennis draagt geen petjes en duistere zonnebrillen, en zal in het zwembad ook niet snel bij dames onder de gordel graaien. Nederlandser dan dat van hem kan een paspoort eigenlijk niet zijn, hij is de Johannes Calvijn van de zestien. Een aardappeleter, die netjes met twee woorden spreekt en nog hoofs amen durft te knikken.

En hij mag dan 37 jaar zijn, er zit nog steeds geen roest in het sierlijke gestel. Heeft nooit gerookt en gedronken, is altijd zuinig op lichaam en geest geweest, en kwam dit seizoen bij Arsenal in 24 competitieduels vooral als invaller op het veld. Hoe briljant-ie nog kan voetballen demonstreerde Bergkamp enkele weken geleden tegen West Bromwich Albion. Hij lanceerde Robert Pires en scoorde zelf met zo'n majestueuze boogbal.

Want dat is het wat hem zo ongrijpbaar maakt. Hij kan minutenlang onzichtbaar zijn, maar in zijn spel sluimert voortdurend de kans op sensatie. Denk alleen aan de vijf van de zes Oranje-doelpunten die hij voorbereidde tegen Joegoslavië tijdens het EK van 2000. Denk alleen aan die wondergoal tegen Argentinië, in 1998, waarmee hij de hemel deed openscheuren. Als Jan Vennegoor of Hesselink een breekijzer is, dan is Bergkamp een diamanten koevoet.

Ik weet het zeker: als Bergkamp zichzelf in Duitsland van de bank verheft en alleen al aanzet voor een warming-up, zal zelfs bij stoere Zuid-Amerikaanse mandekkers de schrik om het hart slaan. Want Arjen Robben en Ruud van Nistelrooy in de spits en daarachter de geniale touch van Bergkamp; da's een Bermuda-driehoek waarin je alleen maar reddeloos kunt verdrinken.

Nóg is het niet te laat. Bij ziekte of sterfgeval mag Van Basten zijn selectie wijzigen tot één dag voor de start van het WK. Ik gun iedereen zijn tijd van leven, maar hoop bij een van die liefst acht geselecteerde verdedigers op een mysterieus buikvirus, een ongelukkige uitglijder in de douche of een offer van een vrijwillige, wat al te venijnige uithaal met het scheermes.

Op jacht naar de wereldtitel is het noodzakelijk. Het moet. Voor een waardig afscheid van Dennis. Maar vooral voor volk en vaderland.

Peter Wekking

Bron: www.vi.nl

quote:

OPA

Foppe de Haan is de baas bij het Oranje onder de 21, dat momenteel deelneemt aan het EK. Een jaartje geleden had hij een nog jeugdiger Nederlandse elftal onder zijn hoede, een team dat in eigen land een WK afwerkte. Als je weken lang met zulke jonge gasten optrekt, moet je zelf ook jong van hart zijn. Hoewel hij een modieuze blauwe bril heeft aangeschaft, weiger ik dat te geloven. De man wordt oud. In de laatste poulewedstrijd van de Onder 21 moest hij zich negentig minuten vasthouden aan de dug-out, anders was hij omgevallen. Het werd slechts kortstondig onderbroken met een paar jubelpasjes toen Daniël de Ridder scoorde, maar de mensen uit zijn staf stonden direct klaar om hem op te vangen als het mis mocht gaan. Het ontbrak er nog aan dat ze met een rollator klaar stonden.

Bij de jeugdige Nederlandse elftallen is Foppe niet op zijn plaats. Terwijl zijn spelers tussen de trainingen en wedstrijden door op hun hotelkamer met hun spelcomputers bezig zijn, of met hun
i-pods, zou Foppe nog het liefst willen dat ze naar beneden kwamen om met hem te gaan Pim-Pam-Petten. Dat hij op het WK tot 20 Ali B toestond met de selectie mee te trainen, pleit voor hem, maar zou dat idee werkelijk uit zijn eigen hoge hoed getoverd zijn? Dacht het niet. Foppe had tot dan toe waarschijnlijk nog nooit van Ali B gehoord.

Respect heb ik overigens wel voor Foppe. Bij Heerenveen heeft hij samen met Riemer van der Velde iets moois weggezet en de club op de voetbalkaart gezet, ook internationaal. Tijdens vraaggesprekken op televisie bleef hij altijd de nuchterheid zelve en erg beleefd, hoewel hij door scheidsrechter Luinge ooit eens naar de tribune werd verwezen. Na afloop was het Foppe zelf die vertelde waarom. ‘Ik noemde hem lul, daar draai ik niet om heen’, bekende hij en in zijn stem klonk spijt door. Ik hoor het Huub Stevens nog niet zeggen, als die zich weer eens misdragen heeft.

Brave man, die Foppe, hoewel hij de laatste jaren steeds meer ging mopperen. Dat doen oude mannen wel vaker.

Toen hij na een langdurig dienstverband besloot er bij Heerenveen een punt achter te zetten, hadden wij allemaal verwacht dat hij lezingen zou gaan geven. Een museumpje pikken of lange fietstochten behoorden ook tot de mogelijkheden, maar het liep anders. De KNVB kwam met een aanbod om coach van Jong Oranje te worden. Foppe hapte toe en maakte daarmee een grote fout. Hij had nee moeten zeggen tegen de voetbalbond. De gang van zaken op het EK onder 21 toont aan waarom.

De spanning wordt Foppe te veel. Collins John, die hij nota bene zelf het veld had ingestuurd, werd voor het oog van de camera door Foppe de Haan helemaal afgebrand, na de wedstrijd tegen Denemarken. Het was het tweede teleurstellende resultaat op rij voor het Oranje onder de 21 en Foppe, bij Heerenveen toch wel gewend aan nederlagen of teleurstellende gelijke spelen, moet de weg zijn kwijtgeraakt. Een beetje weldenkende trainer bewaart zijn kritiek namelijk tot in de kleedkamer. De Haan deed het niet. Hij viel een voetballer af en plein public. Bij de overige spelers verspeel je zo veel krediet, want zij kunnen de volgenden zijn die aan de schandpaal genageld worden.

Nog staat Foppe als 62-jarige voor een troep jonge honden. Op het WK vorig jaar en nu op het EK is er van de spelers nooit een onvertogen woord gekomen over hun bejaarde trainer. De Haan had van al deze spelers de opa kunnen wezen en met opa’s ga je respectvol om, nietwaar? Maar als een opa zijn kleinkinderen afvalt is het met de liefde snel gedaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Beschouw op 31-05-2006 12:06:17 ]

Mooi gedaan Beschouw, erg leuk.

Alleen in de derde alinea van onder (laatste zin) staat EK onder 23. Moet dat niet 21 zijn?

Bedankt voor de complimenten, Bjoro en Bos81
^{Inderdaad EK onder 21, zal het verbeteren. Overigens is het gek, dat onder 21. Er lopen bij divesre ploegen veel spelers rond, die ouder zijn. Dispensatie, weet ik ook wel. Maar het blijft vreemd.}

Leuk beschouw

Ik vind het wel erg overdreven gesteld en deel de mening over Foppe niet, dat hij het allemaal maar moeilijk bijbeent. Hij komt nog fris over. Dat hij zijn beste tijd als trainer gehad heeft is wel duidelijk.

Wel mooi beschreven.

Ik denk dat Foppe inderdaad de boel nog wel scherp op een rij heeft. Maar wel een leuke invalshoek!

quote:

WIE VAN DE VIER?

Nog minder dan een week, dan begint het wereldkampioenschap voetbal. Vast staat dat deze editie in ons land intensiever zal worden gevolgd dan in 2002, toen Nederland ontbrak. “Onze jongens” nemen weer deel aan het grootste mondiale sporttoernooi na de Olympische Spelen en dat moet worden gevierd. De oranje attributen zijn al niet meer aan te slepen, zodat we Marco en de mannen optimaal kunnen steunen. Thuis voor de buis, in de kroeg of in het stadion, we zullen er staan. Een extra leuk tintje aan het WK is echter de presentie van vier Nederlandse bondscoaches. Wie zal er, hopelijk op Marco van Basten na, het verst gaan komen?

Dick Advocaat misschien. De gewezen tweevoudig bondscoach van Nederland gaat naar Duitsland om zijn geschonden blazoen op te poetsen. Zijn twee ambtsperioden als keuzeheer van Oranje waren redelijk succesvol, maar werden altijd kritisch onder de loep genomen. In 1994 wist hij op het snikhete toernooi in de Verenigde Staten de kwartfinale te halen met een team dat deels op zijn laatste benen liep. Daarin was de latere wereldkampioen Brazilië te sterk. Op het EK van 2004 strandde hij in de halve finale tegen gastland Portugal. Puur gemeten naar het resultaat geen slechte prestaties, maar dit werd overschaduwd door affaires. In 1994 verliet de huidige hoofdredacteur van een eenmalig uitgegeven mannenblad over anale seks en andere zaken het trainingskamp. Zijn vertrek verliep niet in goede harmonie en had als gevolg dat de hiërarchie in de ploeg veranderde. Daarnaast was er nog een onverkwikkelijk kaartincident. In 2004 was er natuurlijk de veelbesproken wissel van Arjen Robben.

Advocaat wordt vaak getypeerd als een laffe coach. Dat mag misschien zo zijn, maar voor zijn laatste keuze heb ik respect. Advocaat gaat namelijk naar het WK met Zuid-Korea. Juist, datzelfde land dat vier jaar geleden samen met Japan organisator was en de wereld verbaasde. Onder leiding van de hoogste heilige van het voetbal, Guus Hiddink, werd de vierde plaats bereikt. Die prestatie gaat Advocaat natuurlijk nooit verbeteren, niet evenaren ook en vermoedelijk zelfs niet benaderen. De poule kent in Frankrijk en Zwitserland een sterke Europese afvaardiging en heeft met Togo een exotische onvoorspelbare deelnemer. Lastig zat om die door te komen dus, maar Advocaat is er niet voor weggelopen. Zijn paspoort doet de Zuid-Koreanen al mijmeren over 2002, dus ik wens Dick veel succes in zijn poging aan te sluiten bij Hiddink.

Waarmee we direct bij de onvermijdelijke Guus zijn beland. Natuurlijk is Guus van de partij. Zijn laatste twee WK-deelnames leverden Nederland en Zuid-Korea de vierde plaats op. Tevens ontvingen beide landen veel complimenten voor de manier waarop die bereikt werd. Guus deed sinds vorig jaar Australië, zoals hij dat noemt. Af en toe vloog hij even over vanuit Eindhoven, waar hij PSV gewoon maar weer kampioen maakte en Europees liet overwinteren. Zijn toverkunsten deden de Australiërs voor het eerst sinds 1974 in de koker bij een WK-loting belanden. Na het WK gaat hij voetballers met zware wenkbrauwen en mistroostige blikken selecteren en wordt hij op de tribune gadegeslagen door spichtige blondines met hoge jukbeenderen in bontjassen. Nu eerst even de Aussies laten stunten. Voormalig wereldster Romário is er zelfs van overtuigd, las ik in een interview. Brazilië staat als gedoodverfde wereldkampioen boven alles, maar schrik niet als Guus een manier verzint om Kroatië en Japan in vertwijfeling achter te laten. De vierde plek zal hij niet bereiken, maar een tweede ronde zou al een stunt van formaat zijn.

De tweede ronde lijkt een utopie voor de laatste Nederlandse coach, Leo Beenhakker. Don Leo, de vleesgeworden zucht. Of frons, zo u wilt. Leo heeft zijn mirakel al geleverd, door Trinidad & Tobago vanuit geslagen positie naar de vierde plaats te leiden in de kwalificatie. Die gaf recht op barrageduels met Bahrein en daarin overwon Leo glansrijk. Met een verzameling spelers die in lagere Engelse en Schotse divisies spelen, voormalig topschutter Dwight Yorke en nog wat verdwaalde vrijbuiters bindt Beenhakker de strijd aan met Paraguay, Zweden en Engeland. Mission impossible, op papier, maar wellicht heeft de sluwe Leo nog iets leuks in petto. Lukt het niet, dan hebben hij en zijn jongens toch een leuke vakantiebesteding gehad en komt hij na het toernooi fijn weer thuis. Om maar te zwijgen van de fijne bijverdiensten die Leo weer heeft door zijn optredens in diverse reclamespotjes. Kwestie van het bier tappen wanneer het feest is, zullen we maar zeggen.

Wie van de vier zal het langst in Duitsland blijven? Het is een kleine strijd in een grote, maar daarom misschien wel extra leuk om te volgen.

Is idd een leuke bijkomstigheid.

Wie gaat het winnen denk je tong?

1 Van Basten
2 Hiddink
3 Advocaat
4 Beenhakker

Mis een beetje je eigen mening in je column Mich.
Wie is overigens de huidige hoofdredacteur van een eenmalig uitgegeven mannenblad over anale seks en andere zaken, die in 1994 het trainingskamp verliet?

Gullit punt

Wéreldblad!

Je moet er maar van houden

Leuk gedaan MM

Ja inderdaad, simpel maar zeker leuk.

En op wie gokken jullie?

Beenhakker, Advocaat en Hiddink alledrie na 1e ronde naar huis, denk ik.

Mooi zo! Dat kan je op http://frontpage.fok.nl/column/4131/1 wellicht ook roepen Beschouw!

quote:

Op maandag 5 juni 2006 13:56 schreef Bjoro het volgende:
heb trouwens mijn voetbalcolumns eens bij elkaar verzameld.

ze staan te lezen op: http://voetbalcolumns.web-log.nl

misschien wel een leuk idee voor Mich en Beschouw ook om zoiets "aan te leggen"

Leuke tip. Zal er eens over denken.

quote:

Op maandag 5 juni 2006 13:56 schreef Bjoro het volgende:
heb trouwens mijn voetbalcolumns eens bij elkaar verzameld.

ze staan te lezen op: http://voetbalcolumns.web-log.nl

misschien wel een leuk idee voor Mich en Beschouw ook om zoiets "aan te leggen"

http://frontpage.fok.nl/column/auteur/17328

Finale WK-2006, Nederland-Brazilië

Het voorteken was slecht. Na de overwinning tegen de Duitsers in de halve finale met 3-0 waren er 3 spelers geschorst voor de finale wegens hun tweede gele kaart. Robben, van Persie en van Nistelrooij lieten zich gaan, en kregen alle drie hun tweede gele kaart wegens het uittrekken van het shirt nadat ze hadden gescoord.
Wie moesten in hemelsnaam de doelpunten gaan maken ? Vennegoor en Kuijt ? 2 voorhoede spelers idd. De middenvelders moesten aan de zijkanten aansluiten.
Van Bommel en vd Vaart speelden dus een cruciale rol.
De enthourage van de finale was gelukkig indrukwekkend. In het stadion zaten 30.000 Nederlandse suporters die massaal hun kaartje op de zwarte markt hadden gekocht. De 3000 Brazilianen vielen in het niet. Bij het Wilhelmus waar Nicky Hofs de uitblinker op dit toernooi z'n hardste stem opzette stond het kippenvel al op ieders armen.

De Brazilianen begonnen zoals verwacht furieus en zochten massaal de aanval. Het was een wonder dat het na 30 minuten nog 0-0 stond. De Brazilaanse doelman had het Oranje shirt alleen vanaf 50 meter gezien. Toen eindelijk begon Nederland mee te voetballen, maar dat zul je altijd zien, bij de eerste de beste aanval van Oranje slaan de Brazilianen toe. O-1 door een perfect uitgevoerde counter. Natuurlijk tikte Ronaldho de bal achter van der Sar. Terechte voorsprong natuurlijk maar op het meest ongelukkige moment zo vlak voor rust. Met gebogen hoofden verlieten de Oranje leeuwen dan ook het veld om van de Duityse thee te gaan nippen. De samba van de Brazilianen overstemde de pollonaise van de Nederlandse suporters.

Marco van Basten de bondscoach kon niks anders doen dan wisselen. Hij bracht de op het laatste moment opgeroepen Edgar Davids in het veld. En onmiddellijk was er meer vuur in het spel van Oranje. Gedreven door de hardstocht van de Pittbull ging Oranje massaal in de aanval. Maar nog steeds werden onze spitsen niet in stelling gebracht. De Brazilianen verdedigden met even veel passie als dat ze de aanval kunnen zoeken. Na een kwartier was dan ook de Oranje-golf overgewaaid en namen de Brazilianen het heft weer in handen.

Even gemakkelijk als de 0-1 viel dan ook de 0-2. Een perfecte vrije trap op het hoofd van Kaka was genoeg om het legioen te doen verstommen. Alleen in de ogen van Davcids bleef het vuur vlammen en wat ie vroeger vaker deed deed ie nu op het hoogste plafond. De bal op eisen en het initiatief weer nemen. De andere spelers waaronder Cocu werden gedwongen mee te gaan in de strijd. En het had resultaat de Brazilianen inmiddels freewheelend zagen plots Dirk Kuijt alleen voor hun keeper verschijnen, en in de korte hoek scoren. 1-2. Alles was weer mogelijk, en het legioen scandeerde massaal de naam van Davids en zong in koor het Wilhelmus.

De Nederlandse spelers gesteund door de suporters geloofden weer in hun missie en in de geest van Johan Cruijff en Rinus Michels bleven ze aanvalsgolfen afsturen op het doel van de Brazilianen. En 5 minuten voor tijd gebeurde het onmogelijk geachte. De mee opgekomen André Ooijer sprong de lucht in bij de zoveelste corner en prikte de bal met zijn hoofd in de verste kruising. Iedere voetballiefhebber die keek kon alleen maar juichen bij deze goal. Eindelijk werd Oranga Magica beloond op het hoogste niveau. De Brazilianen snakten naar het laaste fluitsignaal.
Ook de Nederlanders waren aan het einde van hun latijn. Met dit verschil dat de Oranje Brigade zo snel mogelijk een derde goal wilden maken

Toen gebeurde het onwaarschijnlijke. Marco van Basten de meester himself. Trok zijn colbertje uit, deed zijn pantalon afglijden stroopte zijn mouwen op en riep de vierde man bij zich. Daar stond ie dan de man die even groot had kunnen worden als Pele Maradona of Johan Cruijff. Zijn voetbalschoenen strikkend wisselde hij Marc van Bommel voor zichzelf. Het werd muisstil in het stadion. Maar na 10 seconden begrepen de toeschouwers en de miljarden TV-kijkers wat hier gebeurde. San Marco wisselde zichzelf. Posteerde zich in de aanval. En bezorgde iedereen kippenvel. Wat een geweldig beeld. De elegante statische majesteuze verschijnig daar tussen het gele blok.

Brazilië raakte in paniek en kon niet anders meer doen dan de ballen blind naar voren schieten. Dit was precies hetgeen de briljante bondscoach voor ogen had. Sluw liet ie zich afzakken naar het middenveld, wachtend op zijn kans. En toen ja toen gebeurde het. 89ste minuut en de Brazilianen waren weer eens gedesorienteerd. Van Basten had de verdedigers verlaten om op het middenveld de bal op te pakken. Vrijgelaten rond de middenstip kreeg ie de bal. Kaka probeerde hem te tacklen, mislukte en met een wipje omspeelde hij z'n Milanese collega. Roberto Carlos de snelste speler op het veld kapt ie uit met een magistrale souplesse die deed terugdenken aan zijn hoogtij dagen. Nu op randje strafschopgebied had ie nog maar één verdediger tegen zich. Wat moest ie doen ? Dat weten we nu. Hij zag Dida 2 meter voor zijn doel staan. En met een geniale ingeving alleen de allergrootsten gegeven kwam het grote gebeuren.

Nooit is er een lob met binnenkant voet mooier in de kruising beland. En weer was het stil in het stadion. Ongeloof bij iedereen, zien we echt wat we zien ? Totdat het bij iedereeen doordrong. We hebben het doelpunt van de eeuw gezien in de finale van de eeuw. De oorverdovende stilte veranderde in een orkaan van geluid. San Marco had zich alsnog gevoegd bij de beste spelers ooit.

Mooie droom tong!

Die Marco toch

Heel leuk

Grappig.

quote:

GEDULD

Uit ‘Daar hoorden zij engelen zingen’, de documentaire van Roel van Dalen uit 2000 over het reilen en zeilen van Ajax grijpen sommige beelden naar je keel. De keuring van zwarte voetballertjes bij Ajax Cape Town was mensonterend, maar wat op mij persoonlijk nog meer indruk maakte, waren de huilende voetballertjes die zojuist hadden gehoord dat ze de jeugdopleiding van de Amsterdammers moesten verlaten. Hoewel die kleine mannen nog een heel leven te gaan hadden, stortte hun wereld in en twee dozen tissues waren nog te weinig om alle tranen te stelpen. Voor de buis huilde ik met hen mee.

Gijs Luirink heeft die misère ook meegemaakt. Het was Hugo Borst die in het programma Studio Voetbal van afgelopen zondag tussen neus en lippen door gewag maakte van het feit dat Gijs zijn voetbaljeugd bij Ajax heeft doorgebracht. Ik wist dat niet. Maar er vallen er bij Ajax zoveel af in de opleiding, dat je onmogelijk kunt bijhouden wie die kinderen allemaal zijn. Luirink was dus één van hen.

In de jeugd had hij bij Ajax altijd goedgemutst en met een blij gemoed over het veld gedarteld. Spelen bij de mooiste club van Nederland; het was een droom. Een droom die duurde totdat de technische mensen van de Ajax-jeugd hem in 2000 vertelden dat hij niet goed genoeg was en de club diende te verlaten. Dat is hard, maar de voetbalwereld is hard. Voor sentimenten is geen plaats, zeker bij het Ajax ten tijde van het maken van de film van Van Dalen. Gijs kon opzouten.
Ongetwijfeld verliet hij de kamer waar hem die onheilstijding werd meegedeeld zoals de voetballertjes die we zagen in ‘Daar horen zij engelen zingen’. Tranen met tuiten huilend, een paar natte zakdoeken tot gevolg.

Voor Gijs kwam weer een ander talentvol voetballertje en bij Ajax ging het leven verder.
Maar voor Luirink hield het leven even halt, figuurlijk gesproken dan. Zijn droom lag aan barrels, zijn geluk aan scherven. Hevig gedesillusioneerd ging hij op zoek naar een andere club. Het werd Volendam, in vergelijking met Ajax een club met veel minder aanzien. In die betrekkelijke luwte leefde hij op en zie; vier jaar later viel het oog van FC Groningen op hem.

Zijn eerste seizoen in het Oosterpark was er een om snel te vergeten. In zijn allereerste competitiewedstrijd, tegen RKC Waalwijk, scheurde hij een kruisband in de knie. Gevolg: een maandenlange revalidatie. Pas in de voorbereiding op het seizoen 2005-2006 keerde Gijs terug. En hoe! In de stuntploeg van Ron Jans was hij een revelatie, hoewel hij ook nu weer door een paar ernstige blessures gekweld werd.

Als bekroning op een mooi voetbaljaar werd hij door Foppe de Haan geselecteerd voor het EK onder de 21. Luirink was in Portugal een van de betere spelers, constant ook. In het hart van de defensie stond een linksbenige voetballer, die de spitsen van Denemarken, Italië, Frankrijk en Oekraïne onzichtbaar maakte, zonder grof geweld te gebruiken. Klaar kijkend behield hij immer het overzicht. Geen enkele bal werd blind weggetrapt, altijd had Gijs oog voor een medespeler. Zo af en toe liet hij wel eens een steekje vallen, maar welke jonge voetballer doet dat niet?
Het was mede door het voortreffelijk verdedigen van Gijs dat de Nederlandse ploeg Europees Kampioen werd. Luirink deed me denken aan Walter Meeuws, de voormalige Belgische topper, waarmee hij qua gelaatstrekken zoveel gelijkenis vertoont.

Volgend seizoen speelt Gijs Luirink bij AZ, in Alkmaar. Het ligt enkele tientallen kilometers af van de plek waar hij het voetballen heeft geleerd. Bij Ajax zullen ze zich nog wel eens achter de oren krabben. Daar schaften ze in de jaren tachtig een haast bejaarde Meeuws aan, die toen een paar maanden leiding gaf aan de defensie. Als ze Gijs Luirink in 2000 niet hadden heengezonden, hadden ze nu een jonge en frisse Meeuws in de verdediging staan. Geduld is een schone zaak, maar net als sentimenten, telt dat ook niet in het voetbal.

Leuk stuk over Gijs Beschouw. Het had wellicht gekund met hem bij Ajax, maar ja, soms gaan dingen zo. Wat dat betreft is je slotzin een juiste.

quote:

TIPS VOOR DE WK TOTO

Met het wereldkampioenschap voetbal voor de deur duiken er weer overal voorspellingswedstrijden op. Ook FOK! doet er met de eigen WK Pool vrolijk aan mee. Lastig natuurlijk, vandaar enkele gratis tips aan de vooravond van het WK. Want u denkt toch zeker niet dat alle deelnemende landen kampioen kunnen worden?

Welnee, een hoop landen kunnen we al vooraf schrappen als mogelijke kampioen. Leuke opvulling van het deelnemersveld, soms goed voor mooie taferelen op de tribune, maar niet goed genoeg bevonden. Schrapt u even mee? Er gaat een keurig nette streep door Polen, Ecuador, Costa Rica, Paraguay, Trinidad & Tobago, Ivoorkust, Servië & Montenegro, Iran, Angola, Verenigde Staten, Ghana, Kroatië, Australië, Japan, Togo, Zwitserland, Zuid-Korea, Saudi-Arabië en Tunesië. Goed, op het gevaar af dat er een potentieel Griekenland tussen zit, hebben we er dan al 19 geschrapt. Ruimt lekker op, meer dan de helft weg.

Dan blijven de outsiders over. Duitsland bijvoorbeeld, dat met een uiterst matige selectie aan het toernooi begint. Maar dan zijn Duitsers op hun best, als niemand er iets van verwacht. Bovendien spelen ze thuis en lijken ze op tijd in vorm te komen. Voeg daar een makkelijke poule aan toe en het is duidelijk dat ze nog wel eens verrassend uit de hoek kunnen komen.

De Duitsers passen wat mij betreft in de rij waar ook Nederland bij zit. Landen die goed genoeg zijn om van bijna iedereen te kunnen winnen, maar die toch geen uitgesproken favoriet zijn. In het geval van ons eigen land is de onervarenheid van de selectie en de bondscoach een reden om niet onder de favorieten geschaard te worden. Toch wel een lekker groepje zo hoor, met ook Engeland erbij. Goede selectie op papier, maar problemen met de fitheid van Rooney en weinig capabele vervangers. Portugal mag er ook nog bij. Mooi elftal, ingespeeld geheel, maar vaak uiteindelijk net niet bestand tegen de druk als de prijzen verdeeld worden. En dan Spanje, dat altijd een ploeg stuurt waar we op papier van genieten, maar dan altijd genadeloos door de mand valt. Waarom zou dat nu anders zijn? Dan hebben we ook nog de Fransen. Geweldige voorhoede, met spelers die meer dan twintig keer scoren in de Serie A en Premier League, een Zidane die zijn laatste kunstje gaat opvoeren. Maar ja, ze zijn grotendeels wel op leeftijd en de afgelopen twee internationale toernooien waren ze toch minder. Lekker in dit groepje van zes kanshebbers, die het echter vermoedelijk niet gaan halen.

Dan de categorie echte outsiders, dus landen die traditioneel niet tot deze groep gerekend worden. Mexico bijvoorbeeld. Een elftal dat graag mooi en aanvallend wil voetballen en daar de spelers voor heeft. Spelers die we in Europa vaak niet zo goed kennen, want die jongens krijgen in eigen land prima betaald en missen de noodzaak hierheen te komen. Op de Confederations Cup lieten ze goede dingen zien. Alleen, op de laatste twee wereldkampioenschappen werden ze vaak schlemielig gewipt na een prima eerste ronde en dat is gezien de sterkte van poule C, waaruit hun mogelijke tegenstander in die ronde zal komen, weer mogelijk. Zweden hoort er ook tussen. Degelijk elftal, dat enkele spelers heeft die aanvallend het verschil kunnen maken. De vraag is alleen of ze over de hele linie goed genoeg zijn. Dat kan van Tsjechië wel gezegd worden. Die ploeg speelde het beste voetbal op het EK van 2004, maar greep mis. Voor enkele spelers is het de laatste kans nog iets te winnen met hun land en Tsjechië heeft wel degelijk de kwaliteit om in een tweede ronde zomaar de Brazilianen te kloppen. Tot slot is daar nog Oekraïne. Die ploeg is gebouwd rond topspits Andriy Shevchenko. Als die kan doen wat bijvoorbeeld Hristo Stoichkov in 1994 en Davor Suker in 1998 kon, namelijk topscorer worden, kan zijn land ver komen. Bulgarije en Kroatië werden er destijds vierde en derde mee.

Blijven de favorieten over. Italië lijkt het enige Europese land dat in staat is de Zuid-Amerikaanse kanonnen van een titel af te houden. Niemand weet echter in hoeverre de schandalen die het Italiaanse voetbal momenteel in een verstikkende greep houden gaan doorwerken in de nationale ploeg. Als ze dit negeren, is er veel mogelijk. Wellicht zijn ze dan te sterk voor het topteam van Argentinië. Die ploeg koppelt techniek aan kracht en onverzettelijkheid en wil weer eens het erepodium op. Alleen, in 2002 waren ze ook favoriet en mislukte de missie volledig. De poule van destijds is qua sterkte vergelijkbaar met die van nu.

Blijft dus maar één topfavoriet over. Wie veilig wil inzetten, speelt Brazilië. Geweldige selectie. Dit uit zich misschien nog wel het meest in de namen van de spelers die niet opgeroepen zijn voor het WK. Daar kan je nog een prima team mee vullen. Niemand lijkt in staat deze uitgebalanceerde ploeg passend weerwerk te bieden, zeker niet als de sterkste elf spelen. Maar goed, voetbal blijft onvoorspelbaar. Kiest u veilig of waagt u een gokje?

Of gelijk hier mee gokken op de FP: http://frontpage.fok.nl/column/4152/1

[ Bericht 1% gewijzigd door methodmich op 07-06-2006 16:34:58 ]

Je schrijft Kroatië wel erg snel af Mich.

Tja, zie ik toch net niet als ploeg die het wint. Maar roep maar mee op de FP!

Zaterdag start de WK-kroniek, die zaterdag en woensdag tijdens het WK verschijnt.

quote:

WK KRONIEK (1): VLAGGETJES OP DE WANGEN

De kop is eraf. Het wereldkampioenschap voetbal in Duitsland is begonnen, eindelijk! Gisteren werden er twee duels afgewerkt in groep A en we mochten gelijk al acht doelpunten bewonderen. Dat kan veel minder. Sterker nog, nimmer was het openingsduel van het WK zo doelpuntrijk. Goed, dit lag natuurlijk wel aan de matige defensies van de ploegen die we gisteren in actie zagen.

Zoals wellicht bekend heeft Super de Boer rond dit WK een actie waarin je poppetjes kunt sparen. Deze poppetjes lijken meestal niet en heel soms wel op de internationals van Nederland. Helaas zijn er ook poppetjes gemaakt van spelers die in Duitsland ontbreken, maar goed, ook het Panini-album bevat dit soort fouten. Daar ontkom je niet aan, als je vooraf de productie begint. Deze poppetjes kunnen weliswaar op ingenieuze wijze een bal wegschieten, maar zijn verder compleet statisch. Kijkend naar Duitsland – Costa Rica kreeg ik steeds meer het idee dat de Duitse centrumverdedigers op imponerende wijze aan Super de Boer duidelijk wilden maken dat er van hen ook een poppetje moet komen. Per Mertesacker en Christoph Metzelder oogden net zo statisch als de rij poppetjes op mijn televisiekast. Dat gaat de Duitsers nog lelijk opbreken tijdens dit toernooi.

De enige Duitse verdediger die wel indruk maakte was Philipp Lahm. De linksback schakelde zich steeds aanvallend in, opende de score op dit WK en had nog een fijne assist op Klose. Miroslav Klose, de spits van Poolse origine die inmiddels al zeven doelpunten tegen vooral matige landen heeft gescoord op wereldkampioenschappen. Toch een prestatie van formaat, maar de echte uitblinkers bij de Duitsers waren de soepel voetballende Bastian Schweinsteiger, alleskunner Torsten Frings en zoals gezegd Lahm. Extra punten krijgt Lahm vanwege het feit dat hij speelde met een blessure aan de elleboog. Geloof me, Jan Wouters had met een dergelijke blessure nooit kunnen voetballen.

De Duitse defensie werd overigens nog gespaard door Costa Rica. Paulo César Wanchope haalde wel een hoog rendement, door eigenlijk elke fatsoenlijke bal die hij kreeg tot doelpunt te promoveren, maar hij had nog veel gevaarlijker kunnen zijn. Helaas voor hem ontbrak het aan spelers die hem in stelling konden brengen. Achterin is Costa Rica echter nog zwakker. De spelers oogden bloednerveus, de doelman ontpopte zich als grabbelaar en zo droeg dit deel van de ploeg flink bij aan de nederlaag.

Om overigens over de Poolse centrumverdediger Mariusz Jop maar te zwijgen. Jop oogt met zijn kale hoofd als stoere stopper, maar deed vrijwel alles fout. Zijn hoogtepunt had hij na rust. Een diepe bal kwam in zijn richting en ondanks het feit dat hij tijd te over had, besloot Jop om de bal maar direct weg te koppen. Uiteraard belandde het speeltuig in de voeten van een tegenstander. Nee, die Jop is wat mij betreft tot nu toe veruit de minste speler die we gezien hebben. Die zou bij mijn favoriete club ASWH gewoon op de bank zitten. Zoals heel Polen tegenviel, op de hard werkende Ebi Smolarek na. Spits Maciej Zurawski, in Schotland niet voor niets liefkozend Magic genoemd, was volledig onzichtbaar tegen Ecuador.

Zo werd Ecuador dus de verrassing van de openingsdag. Daar stond wel een duo achterin dat indrukwekkend verdedigde. De beresterke Geovanny Espinoza en diens ervaren maatje Iván Jacinto Hurtado maakten indruk voor het elftal dat buiten de eigen landsgrenzen eigenlijk nooit iets presteert. Met dat feit rekende Ecuador gisteren dus al knap af. Daarbij viel keeper Cristián Mora nog het meest op.

Mora, jonge knul die toch vrij verrassend de vaste keeper Edwin Villafuerte uit de ploeg heeft gespeeld. Hij toonde precies die beleving die nodig is om succesvol te zijn op een WK. Het had wel iets, die vlaggetjes die hij op zijn wangen had geschminkt. Het straalde iets uit. Passie, vaderlandsliefde. Voor Ecuador! Dat is precies wat je in je hoofd moet hebben als je voor je land mag uitkomen. Mora werd één met de supporters, die zich vaak van dezelfde versieringen laten voorzien. Als supporter stond hij ook in het doel, vast overtuigd dat hij niet zou falen. En zie, hij pakte ballen en keek er een paar op het aluminium van de Arena auf Schalke.

Ik hoop dat Edwin van der Sar heeft gekeken en weet wat hem nu te doen staat. Morgen tegen die sluipmoordenaars uit Servië & Montenegro keepen met twee vlaggetjes op de wangen. Misschien nog een oranje streep op het voorhoofd om het af te maken. Lijkt me een mooi klusje voor Harry Vermeegen. Want het kan geen toeval zijn dat juist Ecuador als enige land de nul heeft weten te houden.

quote:

Bakoven

Zondagmiddag kwart voor vijf ging er een zucht van verlichting door Nederland. Het doelpunt van Arjen Robben na twintig minuten bleek voldoende voor de eerste overwinning op het WK voetbal. Bij mij in de buurt werd vuurwerk afgestoken en spuitbushoorns loeiden alsof Oranje wereldkampioen geworden was. Servië-Montenegro, dat in de eerste helft nog wel een paar kansjes had gecreëerd, bakte er na rust niet veel meer van. Nederland had de wedstrijd grotendeels onder controle.

De eerste wedstrijd winnen, is een grote stap op weg naar de tweede ronde en aan die doelstelling heeft het Nederlandse elftal voldaan. Maar om nu al hosanna te roepen over de manschappen van Marco van Basten gaat me toch iets te ver. We moeten wel reëel blijven, nietwaar? Veel vloeiende aanvallen heb ik niet gezien. Erger nog: de creativiteit was ver te zoeken in de bakoven van het Zentral-stadion in Leipzig op dat ene doorsteekballetje na van Van Persie, toen hij Robben de diepte instuurde.

De tropische temperaturen waren daar mede debet aan, neem ik aan. Van Basten zei het zo na de wedstrijd tegen NOS-verslaggever Jack van Gelder: ,,Het is niet erg om in de hitte te spelen, als je er maar aan gewend bent.’’ En dat was het Nederlands elftal niet. Hebben ze drie weken getraind in koele en redelijk normale omstandigheden, wordt de eerste wedstrijd gespeeld als de thermometer meer dan dertig graden aanwijst!

Verrassend?

Nee. In juni kan het ook bijzonder warm zijn. Maar waarom is daar niet beter op ingespeeld, zo vraag ik me af. Ik bedoel, ze hebben bij het Nederlands elftal in de voorbereiding aan alles gedacht, maar dat het in Leipzig misschien eens heet kan zijn, dat zijn ze klaarblijkelijk vergeten. Een half uur voor tijd hing bij de meeste spelers de tong op de punt van de schoenen en leek het alsof ze volkomen uitgeput waren. Gesloopt door de tropische weersomstandigheden. Het had verkeerd kunnen aflopen, maar gelukkig waren de Serviërs en die ene Montenegrijn in het doel evenmin ingesteld op de hitte.

Vrijdag wacht de wedstrijd tegen Ivoorkust, een Afrikaans land, waarvan de voetballers wel met hetere temperaturen kunnen omgaan. Van Basten, slim als hij is, zal zijn manschappen ongetwijfeld beter voorbereiden. De kachels op de hotelkamers roodgloeiend, warmtekanonnen om het trainingsveld, verplicht trainen met drie trainingspakken aan en geen water binnen handbereik.
Als het vrijdag dan maar niet gaat sneeuwen.

http://frontpage.fok.nl/column/4172/1

Oftewel de bijdrage van vandaag.

http://frontpage.fok.nl/column/4181/1

WK Kroniek deel 3 is dat!!!

En deel 4 is hier te vinden: http://frontpage.fok.nl/column/4194

quote:

Garantie

Je zou het bij alle hectiek van de wereldkampioenschappen voetbal bijna vergeten, maar thuis in Nederland gebeurt er op voetbalgebied ook nog het een en ander. Verrassingen komen hier zelfs frequenter voor dan in Duitsland, waar op Tsjechië na alle favorieten vooralsnog probleemloos de tweede ronde bereiken. Weliswaar niet allemaal met aansprekend voetbal, maar toch.
De allergrootste verrassing op het thuisfront is het aanstellen van Aad de Mos als trainer van Vitesse. Na eerder bot te hebben gevangen bij Foppe de Haan, Danny Blind, Wim van Hanegem, Gerard van der Lem en het veto van de trainersvakbond over een contract met Jan Boskamp, is Haagse Aadsje in tweede instantie toch tot een akkoord gekomen met de bewoners van het Gelredrome.

Het is wat: Aad de Mos keuze nummer zoveel.

Zijn zelfrespect moet een heuse knauw hebben gekregen, toen hij uiteindelijk besloot zijn handtekening onder een contract te zetten bij de Arnhemmers. Of was het wanhoop? Had De Mos in eerste instantie niet de avances van Vitesse weggewuifd onder het mom dat hij een meer aansprekende club in het buitenland op het oog had? Trabzonspor was die club, een subtopper uit de Turkse competitie. Aad was drie keer wezen kijken bij de Turken. Kritisch had hij de selectie onder de loep genomen en vastgesteld dat er de nodige aankopen moesten komen, wilde hij zijn diensten ter beschikking stellen. Een garantie voor succes noemde De Mos zich toen hij in 1993 bij PSV in dienst trad. Dat vindt hij uiteraard nog, maar dan moeten de spelers die hij onder zijn hoede krijgt natuurlijk wel een aardige combinatie op de grasmat kunnen leggen. Met kneuzen is immers niets te bereiken. Het lijstje gewenste versterkingen dat hij in een moedige bui presenteerde bij het bestuur van Trabzonspor bleek niet te realiseren, waarna De Mos afhaakte. Zo kon hij namelijk geen garantie voor succes zijn.
Met dat besluit had hij nog steeds geen club. Toen Vitesse, wanhopig na de vele afwijzingen van gewenste oefenmeesters nogmaals contact opnam met De Mos, hapte de voormalige trainer van onder meer Ajax, KV Mechelen, Anderlecht en PSV plots wel toe. Er moest brood op de plank komen, nietwaar?

De selectie van Vitesse puilt niet uit van de goede spelers, de resultaten zijn al een paar jaar niet om over naar huis te schrijven en vorig seizoen stond bol van strubbelingen, breed uitgemeten in de Hard Gras speciaal ‘Je hebt het niet van mij’ van Marcel van Roosmalen.
In een dergelijk wespennest gaat Aad de Mos zijn hoofd steken.
Je kunt het moedig noemen of een komst op het juiste moment, omdat het met de club niet slechter kan gaan, maar we kunnen ons ook afvragen of Aad de Mos zich niet schromelijk overschat. Is hij de man die Vitesse gaat verlossen van de perikelen waarmee het al een aantal jaar te kampen heeft? Gezien de houding van De Mos op televisie, tijdens de talloze praatprogramma’s waar hij om de haverklap zijn opwachting maakt, zou je denken van wel. Bij die uitzendingen zien we steevast een man, die prat gaat op zijn veronderstelde successen in het verleden. Hij weet het allemaal zo goed en als iets gebeurt, heeft hij het al eerder beweerd, zegt hij.

‘Veel mensen vragen me waarom ik in hemelsnaam aan de slag ga bij een relatief kleine club als Vitesse, omdat ik bij Ajax en Anderlecht kampioen ben geworden’, zei hij op de persconferentie, waarin hij gepresenteerd werd als nieuwe Vitesse-trainer. Hij keek erbij alsof hij zestien Europa Cups en zeven wereldbekers had gewonnen. Het zijn typische uitspraken van een zichzelf overschattende, zelfingenomen kwast, die allang vergeten is dat hij bij vele clubs waar hij gewerkt heeft, letterlijk werd uitgekotst. Op talloze plekken is hem verweten voetballers tegen elkaar uit te spelen, niet eerlijk te zijn en nooit zijn woord te houden. Maar dat zul je meneer nooit horen zeggen.

Vitesse heeft een Paard van Troje binnengehaald. Drie maanden schat ik en dan speelt de club inderdaad weer een prominente rol. In de krant wel te verstaan, als de interne smeulende vuurtjes veranderd zijn in grote uitslaande branden.
Aad de Mos is niet een garantie voor succes; hij is een garantie voor trammelant.

quote:

Op donderdag 22 juni 2006 19:23 schreef Beschouw het volgende:

[..]

Laat iedereen maar lachen, we zien het komend seizoen wel

Jammer dat Cocu heeft bijgetekent, anders waren we sowieso niet de eerste club die eventueel een trainer ontslaat komend seizoen.

Wel een leuk stuk over De Mos. Ik ben het wel met je eens, Beschouw. Aad is een vreemde vent.

http://frontpage.fok.nl/column/4199/1

Deel 5 van de kroniek, waarbij blijkbaar niet alle FP-bezoekers echt weten wat een kroniek is.

Deel 6 hier http://frontpage.fok.nl/column/4214/1

Of wel:

quote:

WK KRONIEK (6): UITGENAST

Als de achtste finales van het WK één ding hebben uitgewezen, is het wel dat topvoetbal tegenwoordig allang niet meer alleen op speltechnische gronden wordt beslist. Natuurlijk, zonder een behoorlijke techniek, de nodige fysieke kracht en enig tactisch inzicht is presteren op een wereldkampioenschap onmogelijk. Maar als de teams op die gebieden vrijwel gelijkwaardig zijn, komt er iets anders kijken. Iets wat wij Nederlanders dus niet beheersen.

Ik doel natuurlijk op een stukje slimheid. Noem het uitgekookt of uitgenast. Op de juiste momenten vertragen, een overtreding maken of simuleren, tegenstanders uit het spel halen. De wetten van de straat vertaald naar het voetbalveld. Het gaat om overleven en dat mag best op een minder nette manier. We hebben er in Nederland altijd een beetje minachtend over gedaan. Komt omdat we altijd slachtoffer zijn. Dat was al zo in 1974 en dat was ook nu zo. Want natuurlijk won Portugal niet direct omdat ze beter voetbalden, hoewel de goal wel erg makkelijk viel. Nee, de Portugezen waren simpelweg slimmer. Of professioneler, zo u wilt.

Toch jammer dat wij het niet kunnen. Bij PSV proberen ze het wel al een tijdje. Zo wisten ze ooit in Heerenveen een strafschop zo te vertragen dat zelfs de vleesgeworden nuchterheid Klaas Jan Huntelaar van zijn stuk werd gebracht. Cocu kan dat goed, Ooijer ook. Maar het is incidenteel. De beste bij PSV is Jefferson Farfán, niet toevallig ook al een jongen die op straat leerde overleven.

We zagen het tegen de Portugezen. Onze schwalbes zijn te opzichtig en worden bestraft met geel. Ga beter oefenen Robben! Als Van Bommel na een kopstootje van Figo ter aarde stort, is dat te laat na de overtreding en te opzichtig. Gevolg is dat de arbiter er om lacht en niets doet. De Portugees toonde eerder aan hoe het wel moest en dat Boulahrouz daar in trapte was nog een voorbeeld van ons gebrek aan professionaliteit. Zoals de Portugezen constant wisten te provoceren, vertragen en irriteren.

Dat zoiets loont zagen we ook bij andere kwartfinalisten. Neem de Duitsers. Gezien hoe Teddy Lucic van Zweden aan zijn tweede gele kaart kwam? Op appel! Zouden wij nooit doen natuurlijk. Duitsers wel. Podolski gaf de scheidsrechter zelfs een goedkeurend schouderklopje. De Argentijnen durven ook wel als het moet hoor. Rasvoetballers, maar bovenal pure winnaars. Die schuwen het toneel niet. En Italië, dat een handvol tellen voor het eindsignaal nog even een strafschop versiert. Niemand kijkt er van op. Sterker nog, diep van binnen bewonderen we het misschien zelfs wel een beetje, geef maar toe. Trouwens, ook Spanje kreeg weer een makkelijke strafschop en beheerst dit spel ondanks de uitschakeling eveneens tot in de puntjes. Om over de ervaren jongens van Frankrijk en Brazilië maar te zwijgen.

Na afloop van de voetbalthriller was Edwin van der Sar in tranen. Hij, die na al die jaren weet hoe het werkt. Van der Sar besefte waar Oranje het had laten liggen. Tijdens de wedstrijd moet hij aan zijn theaterstukje uit 1998 gedacht hebben, toen hij Ariel Ortega een rode kaart aansmeerde. Een incident dat inmiddels net zo bij die fantastische wedstrijd tegen de Argentijnen hoort als die majestueuze goal van Dennis Bergkamp. Overigens ook een man die de geniepigheden van het voetbal kent en in de praktijk durfde te brengen. Zulke spelers hadden we meer moeten hebben.

Marco van Basten heeft altijd gezegd dat dit een leermoment moest worden. Zijn selectiebeleid was er dan ook op gericht om spelers de kans te geven daadwerkelijk te leren. De veelal jonge en onervaren jongens in de ploeg bleken uiteindelijk net iets te groen om op het allerhoogste podium te kunnen schitteren. Onderweg het trapje op, maar halverwege gestruikeld. De bondscoach benadrukte het direct na de uitschakeling. Jongens als Van Persie, Van der Vaart, Sneijder, Robben en Heitinga moeten hier lering uit trekken. Daar hebben ze een hele kwalificatiereeks de tijd voor. Als ze erin slagen hun technische bagage aan te vullen met een portie rauw professionalisme, misschien worden wij in 2008 dan Europees kampioen. Voor nu wordt de gedroomde wereldtitel de komende dagen verder nagejaagd door de grote mannen.

Mooi betoog Mich. Ben het helemaal met je eens.
Misschien moeten ze in de technische staf van Oranje een paar beroepscriminelen opnemen om 'onze jongens' de nodige schoftenstreken bij te brengen en hen te leren dit op een juiste wijze uit te voeren, zodat de ploeg er alleen maar voordeel bij heeft.