Het VBL-columnhoekje deel 9: Met genoeg stof tot schrijven

quote:

Op maandag 24 april 2006 16:50 schreef Beschouw het volgende:
Cruoninga, zo beschouwd is Groningen idd de redding van het vaderlandse voetbal. Meer ploegen als Groningen in de competitie zal de zogenaamde toppers meer weerstand opleveren, waartegen zij zich dienen te wapenen. Het is ook in het belang van AZ, PSV, Ajax en Feyenoord dat er een sterk Groningen is. En meer van die ploegen.

quote:

HOE HET OOK HAD GEKUND

“Dames en heren van de pers, alvorens ik in wil gaan op de terechte nederlaag tegen FC Groningen, wil ik eerst mijn gewaardeerde collega Jans feliciteren met de overwinning.”

Louis van Gaal staat op, klopt Jans een paar keer op de schouder en schudt hem vervolgens langdurig de hand, terwijl hij zijn gezicht draait naar het persvolk. Deze handelingen worden vereeuwigd door tientallen fotocamera’s en van de flitsende lampen lijkt het even te weerlichten in het te kleine perskamertje van het AZ-stadion.

Dan neemt Van Gaal weer plaats en begint aan een lang betoog.

“Ron Jans heeft zijn spelers perfect geïnstrueerd. Al in Groningen kregen wij nauwelijks voet aan de grond, hoewel niet-kenners hadden kunnen vaststellen dat wij een overwicht hadden. Dat was maar schijn. Weliswaar kwamen wij talrijke keren dreigend voor het doel, maar ik wil dat geen kansen noemen. Het waren meer mogelijkheden. Als voorbereding op de play-offs had ik een aantal vaste waardes van mijn ploeg rust gegund. Zo hebben Perez, Van Galen en in mindere mate ook Shota Arveladze mogen genieten van een welverdiende rust. Achteraf moet ik bekennen dat het een verkeerde keuze is geweest. De Groningenspelers waren feller, meer bezeten en in een roes, veroorzaakt door het plaatsen voor diezelfde play-offs. Ik heb me daar op verkeken. Als dan Fledderus en Van der Linden doelpunten scoren, waar zelfs een trainer van AZ van kan genieten, moet ik toegeven dat de 3-1 overwinning van Groningen meer dan terecht was. Zulke doelpunten zie je namelijk niet alle dagen en trouwens, ook de eerste van Cornelisse mocht er wezen. Het gestolen frommeldoelpunt van Jaliens gaf de burger weer wat moed, maar na de wedstrijd van vandaag is het over en sluiten voor AZ. Het kan verkeren, zei Bredero. Ook vandaag heeft collega Jans het perfect aangepakt. Alsof de Groningers al jaren ervaring hebben opgedaan in het Europa Cup voetbal speelden zij perfect in op de omstandigheden. Natuurlijk hebben wij druk uitgeoefend en getracht op de helft van de tegenstander te spelen, maar wij stuitten telkens op een muur. Een muur van Groningenverdedigers. Begrijp me goed, vrienden van de pers; dit is niet mijn stijl van voetballen. Ik houd meer van 4-3-3, het veld breed houden en spelen op de helft van de tegenstander. Nou, gespeeld op de helft van de tegenstander hebben we. Maar gevaarlijk werden we, evenals eerder in Groningen, niet. De goal van Koevermans gaf vertrouwen en die van Shota Arveladze nog meer, maar u mag best weten dat ik op dat moment al tegen mijn assistent Martin Haar had gezegd dat het er niet in zat, vandaag. Mijn voorspelling bleek uit te komen. Even later kopte Danny Buijs de bal achter Timmer. Het was nota bene de eerste keer dat Groningen een doelrijpe kans kreeg. Een afwerking tegen een zulk hoog percentage rechtvaardigt de uiteindelijke zege van Groningen. Nou ja zege.., wij hebben gewonnen vandaag. Maar Groningen gaat door en treft nu mijn cluppie uit Amsterdam. Niemand hield dit vooraf voor mogelijk, en eerlijk gezegd, ik ook niet. Maar ere wie ere toekomt: Ron Jans heeft blijkbaar zijn zaakjes goed voor elkaar”.

Van Gaal staat nogmaals op, klopt een verbouwereerde Jans weer op zijn schouder, gaat zitten en neemt een slok van zijn bacardi-cola. “Zijn er nog vragen, heren?”

quote:

DE TIEN AFVALLERS

Ons land telt zestien miljoen bondscoaches, wordt wel eens gezegd. Niet eens een vreemde constatering, want het lijkt wel alsof iedereen wel een mening heeft over het nationaal voetbalelftal. Het aardige is dat iedereen die mening ook gewoon mag geven. Natuurlijk bepalen er slechts twee mannen, de heren Van Basten en Van ’t Schip. Zij mogen zich daadwerkelijk bondscoach noemen. Blijven er nog altijd 15.999.998 over. Als één van de overblijvers wil ik Marco van Basten dan ook vriendelijk, doch dwingend adviseren de volgende tien spelers te schrappen uit zijn lijst van 33 uitverkorenen.

De positie van Edwin van der Sar is onomstreden. Henk Timmer lijkt de beste papieren te hebben om als tweede keeper te fungeren. Hoewel Timmer misschien minder sterk is dan vorig seizoen, is dat nog wel te verdedigen. Zeker omdat de oosterling in de groep een positieve factor is. Geef Henk wat biertjes en het is gezellig, als we de verhalen moeten geloven. De oude rot Patrick Lodewijks verdient wellicht een selectie als derde man, maar Maarten Stekelenburg wordt nu eenmaal gezien als de nationale keeper op termijn. In het kader van een leerproces moet hij dus mee, zoals Van der Sar in 1994. Hoe rot ook voor de sympathieke Feyenoorder.

Achterin lijkt mij geen plaats voor het AZ-trio Opdam, Jaliens en De Cler. Sowieso baart de defensie van AZ mij wel zorgen. In vrijwel ieder topduel gingen de heren verdedigers in de fout. Daarnaast bleek de spanning van de play-offs al te groot voor de heren, dus laat staan een wereldkampioenschap! Joris Mathijsen mag wegens een gebrek aan concurrentie nog mee, als stand-in voor het ideale duo Boulahrouz – Ooijer, maar voor de rest moet het doek vallen. Want Marco, Barry Opdam is zelfs bij AZ geen basisspeler meer. De sympathieke Lissenaar maakte in Praag een belangrijke goal, maar is in deze selectie een overbodige speler geworden. Zijn teammaat Kew Jaliens profiteert volledig van het feit dat rechtsbacks met een Nederlands paspoort schaars zijn. Hoewel, Marco, nooit van Serginho Greene gehoord? Jaliens mist echter de kwaliteiten die vereist zijn voor topvoetbal. Dat geldt ook voor linksback Tim de Cler. Leuke speler, maar zodra de druk groot wordt krijgt De Cler opvallend vaak rode kaarten. Bovendien mist hij de specifieke kwaliteiten die zijn concurrent Urby Emanuelson wel heeft in zijn passing, techniek en supervoorzet, terwijl De Cler de multifunctionaliteit van eerste keus Giovanni van Bronckhorst ook niet in huis heeft. Over Wilfred Bouma zal vrijwel iedereen het wel eens zijn. Op het hoogste niveau, de Champions League, hoorde hij steevast tot de mindere spelers van PSV en bij Aston Villa maakt hij tot dusverre ook weinig indruk. Schrappen dus, ondanks zijn verrassend sterke EK 2004 en zijn opbouwende kwaliteiten.

Dat ruimt al lekker op, als we op het middenveld belanden. George Boateng mag dan als eerste zijn koffers pakken. De fanatieke balafpakker heeft op zijn positie de nodige concurrentie. Zowel Maduro, Van Bommel, Cocu als Davids is beter dan de man met de Ghanese roots. Wat echter wel voor Boateng zou kunnen spreken is het feit dat hij, wellicht in tegenstelling tot deze mannen, zonder mokken op de bank plaats zal nemen. Toch maar niet doen. Zoals ook Denny Landzaat maar gewoon thuis moet blijven. Goede, sierlijke speler wel. Maar ook hij heeft op het hoogste niveau nog weinig ervaring en, laten we eerlijk zijn, heeft in Oranje toch nooit uitgeblonken. Landzaat is al maanden hopeloos uit vorm. Sinds hij gedwongen werd in Alkmaar te blijven, is de schwung er al een beetje uit. Misschien verrassend, maar hij moet maar afvallen.

Voorin is Romeo Castelen het eerste slachtoffer. De pijlsnelle rechtsbuiten mist voor het echte topvoetbal nog het overzicht, wat ook blijkt uit zijn rendement in onze eredivisie. Die staat niet bekend als supersterk, dus had een speler met zijn snelheid daar veel meer uit kunnen halen. Hij mist daarnaast de onvoorspelbaarheid die bijvoorbeeld Ryan Babel wel heeft, dus schrap ik Castelen. Als voorlaatste afvaller kom ik dan op Jan Vennegoor of Hesselink. Ik heb sympathie voor de wijze waarop de Tukker jaarlijks terugknokt als PSV weer een andere spits haalt, maar hij heeft de pech dat Klaas Jan Huntelaar zich stormachtig heeft ontwikkeld en duidelijk meer kwaliteiten heeft. Want in Jans geschiktheid als breekijzer geloof ik ook niet zo, daarvoor zegt een doorkopballetje tegen een stel Armenen gewoon te weinig. Dan is de laatste die weg moet een heel duidelijke: Martijn Meerdink. Zowel de Duitsers als de Engelsen die ik sprak over deze voorselectie waren stomverbaasd. Wie was die Meerdink? De Duitser vreesde een onbekende wereldster, gezien het feit dat de noeste werker uit de Achterhoek de voorkeur kreeg boven Roy Makaay. Nou, wees niet bang. Meerdink is bankzitter in Alkmaar en heeft op een goede instelling en veel loopvermogen na weinig te bieden. Eruit dus!

Als Marco dit advies nu opvolgt, gaat er een goede en gevarieerde groep naar Duitsland toe. Ik heb gesproken, nog 15.999.997 bondscoaches te gaan. Schroom dan ook niet om te vertellen wie van mijn afvallers volgens jou wel mee moet en wie er dan moeten afvallen. Elk advies kan helpen, al vrees ik dat Marco eigenwijs genoeg is om zijn eigen plan te trekken. Misschien maar beter ook, al is het aan de wal soms ook goed toeven.

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 18:58 schreef methodmich het volgende:
[..]

quote:

nog 15.999.997 bondscoaches te gaan

quote:

Op woensdag 26 april 2006 11:36 schreef Bjoro het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 25 april 2006 20:37 schreef -Vaduz- het volgende:
Ik kan me niet vinden in de afvallers, maar goed op een rijtje gezet.

quote:

Op woensdag 26 april 2006 15:07 schreef methodmich het volgende:

[..]

Wie wil jij weg of bewaar je dat voor zaterdag op de FP?

quote:

Op donderdag 27 april 2006 11:43 schreef Da_Sandman het volgende:
[Column] Ik besef ineens...

Een oudje, heeft hier al eens gestaan, maar nog nooit op de subsite...
Had weinig tijd, vandaar

quote:

Op donderdag 27 april 2006 20:02 schreef Bjoro het volgende:

[..]

niet te veel prijsgeven natuurlijk

quote:

Blitzkrieg Bop
Een week lang liep Groningentrainer Ron Jans te prakkiseren hoe hij zijn spelers kon oppeppen de 2-0 van Amsterdam weg te poetsen. Wat zou hij graag het seizoen afsluiten met een laatste ongedacht kunstje. Het zou de kroon op een toch al succesvolle voetbaljaargang zijn. Nadenken, nadenken. Pijn in zijn kop kreeg hij ervan.
Als hij van de training terug naar huis reed, klonk er in de auto geen muziek uit de geluidsinstallatie. Rust in zijn hoofd wilde hij hebben. Eenmaal thuis gearriveerd, was hij weinig spraakzaam. Een beetje afstandelijk ook. Zijn vrouw heeft de afgelopen week schromelijk aandacht te kort gekomen, maar dat was ze wel gewend. Ron liep wel vaker te piekeren. Maar nu duurde het wel erg lang.

Met een guitige blik in de ogen en een beginnend glimlachje om de mond, zo kenden ze haar echtgenoot in voetballand. Zo was hij op de club, op televisie, op foto’s in de krant en meestal ook thuis. Nu niet. Een buitenstaander zag dat niet, maar zij wist wel beter. De afgelopen dagen was er een frons tussen de ogen verschenen en een paar rimpels in het voorhoofd. Stil was Ron. Afwezig. Met zijn gedachten elders.

Normaal gesproken bracht hij uren door in zijn kamer, waar duizenden cd’s netjes alfabetisch in de rekken opgeborgen waren. Deze week niet. Door de muren heen hoorde ze ditmaal geen Pixies, de Ramones of hoe die takkenherrie ook mocht heten.

Vanmiddag was Ron thuisgekomen met een boekje sudokopuzzels, maar na een half uurtje had hij het weggelegd en sindsdien niet meer aangeroerd. Dat was het moment, waarop ze teder een arm om hem heen sloeg. “Ron”, zei ze, “Die 2-0 is niet goed te maken. Die Ajacieden gaan door een muur voor Blind en daar kan jij niets aan veranderen. Het is over en sluiten.” Alsof hij van ver kwam, keek Ron haar glazig aan, maar plots verdween de frons en de rimpels losten ook op. “Dat is het”, juichte hij en stormde naar boven, naar zijn kamer.

Even later dreunde de muziek dwars door de muren. Ze herkende ‘It’s all over now, Baby Blue” van Bob Dylan en ‘It’s all over now’ van de Stones. Puike nummers vond ze dat, maar dat was helemaal geen muziek voor Ron. Meestal draaide hij ruigere nummers.

Ze stond op, liep de trap op en opende de deur van Rons hobbykamer. Breedlachend zat hij cd’s te branden. Ze snapte het meteen en keerde tevreden terug naar beneden.

Deze middag treedt Ron met een stapel versgebrande cd’s onder de arm de spelersruimte van de Euroborg binnen. Voor Tim, Danny, Erik en al die andere mannen een gebruikelijk tafereel als er een speler jarig was, maar vandaag is dat toch niemand? Ron zegt niets, legt een van de cd’s in de cdspeler en gaat met een grimmige lach op een stoel zitten, pontificaal midden tussen de spelers.

‘It’s all over now.” Dan begrafenismuziek. Zelfs Mieke Telkamps ‘Waarheen, waarvoor’ passeert de revue. Een kwartier lang zijn ontzettend depressieve nummers te horen. ‘Het lijkt de crematorium top 10 wel’, fluistert Mark-Jan Fledderus tegen de naast hem zittende Koen van der Laak.

Dan staat Ron Jans op en draait de volumeknop naar beneden. ‘Denken jullie dat het allemaal over is?’, vraagt hij. De spelers, die de hele week een beetje lusteloos getraind hebben en allemaal reikhalzend uitkijken naar de welverdiende vakantie, zwijgen. ‘Natuurlijk niet trainer’, antwoordt aanvoerder Paul Matthijs te langen leste. ‘Dacht het ook niet’, schreeuwt Jans en rukt de cd uit de speler en smijt hem kapot tegen de muur. Hij grijpt een ander van de meegebrachte stapel en dan klinkt het ene agressieve nummer na het andere en Blitzkrieg Bop van de Ramones zelfs tweemaal.

Opgepept tot in de toppen van hun tenen betreden de spelers klokslag acht uur het veld. Ze zullen Ajax eens een poepje laten ruiken: “The beat goes on”.

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 13:46 schreef Eilanden het volgende:
Aardig geschreven, maar mis een beetje waar je heen wil met je column Beschouw

quote:

Op woensdag 3 mei 2006 14:17 schreef Bjoro het volgende:

[..]

dat iedereen denkt dat het over is, maar dat je altijd geloof erin moet houden dat het nog kan ?

zoiets....vind het wel leuk hoor !