Recreatief Tennistopic deel 5.

Je wilt het effecten van 2 a 3 biertjes op je lichaam niet weten....doodzonde, dan neem je jezelf als sportman niet serieus.

quote:

Op zondag 18 juni 2006 15:07 schreef nickybol het volgende:
Je wilt het effecten van 2 a 3 biertjes op je lichaam niet weten....doodzonde, dan neem je jezelf als sportman niet serieus.

Nou ik speel bloedfanatiek en neem het echt serieus, maar ik doe het wel voor mijn lol. Niet om mijn brood mee te verdienen. Bovendien speel ik net een jaar, met bijbehorend niveau. Ik denk dat je trots zou zijn als je een leerling van 23 (beginner) hebt die binnen het jaar de halve finale van een sterk bezet zeventoernooi haalt.

Mijn lichaam reageert heftiger op een dag geen bier dan op die twee biertjes

Halve finale verloren.

Eerste set wel gepakt, 6-4 voor mij. Begin tweede set knapte m'n bespanning, had wel 'n tweede racket mee maar dat is 'n compleet ander ding.

Tweede set 2-6, derde set 0-6.



Ik had m'n zinnen best letterlijk op het kampioenschap gezet.

Ik zag de finale... en dat meisje waar mijn tegenstandster uit de halve finale tegen moest, die speelde zo zachtjes, zo voorzichtig.. FRUSTRATIE!


_{Inderdaad, ik kan voor geen flikker tegen m'n verlies.}

quote:

Op maandag 19 juni 2006 15:53 schreef Zonnestraaltje het volgende:
Halve finale verloren.

Eerste set wel gepakt, 6-4 voor mij. Begin tweede set knapte m'n bespanning, had wel 'n tweede racket mee maar dat is 'n compleet ander ding.

Tweede set 2-6, derde set 0-6.



Ik had m'n zinnen best letterlijk op het kampioenschap gezet.

Ik zag de finale... en dat meisje waar mijn tegenstandster uit de halve finale tegen moest, die speelde zo zachtjes, zo voorzichtig.. FRUSTRATIE!

_{Inderdaad, ik kan voor geen flikker tegen m'n verlies.}

Conclusie: Altijd minstens 2 dezelfde rackets bij je hebben.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 15:54 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

Conclusie: Altijd minstens 2 dezelfde rackets bij je hebben.

Die conclusie had ik idd ook getrokken inmiddels.

Maar het racket dat ik heb was een kleine 300 euro, en ik ben student. Dus hij mag binnenkort wel even in de aanbieding komen bij de intersport ofzo

quote:

Op maandag 19 juni 2006 15:58 schreef Zonnestraaltje het volgende:

[..]

Die conclusie had ik idd ook getrokken inmiddels.

Maar het racket dat ik heb was een kleine 300 euro, en ik ben student. Dus hij mag binnenkort wel even in de aanbieding komen bij de intersport ofzo

300 euro? !!!

Welk racket heb je dan?

Sowieso.. een snaar af in dames enkel acht. Ik ken dames enkel 6 met vale plekken in de bespanning, die krijgen ze nog niet afgeslagen. Als die een nieuwe bespanning willen vragen ze een van de heren even die bespanning door te slaan en de desbetreffende heer heeft dat dan vaak binnen 5 minuten wel voor elkaar.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 16:01 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

300 euro? !!!

Welk racket heb je dan?

Nou... een racket van Prince..

Een extra groot slagblad heeft ie, wat zorgt voor erg veel power. Toen ik net met het racket speelde, toen sloeg ik daardoor ook alles uit.

Laat staan wat voor effect het had dat ik gister weer met 'n 'normaal' racket moest spelen.. na een half jaar dat grotere racket gebruikt te hebben...

Argh, hoe kun je in godsnaam met zo`n oversized ding spelen?

Ik ben zelf iemand die vrij gevoelig is voor bespanningsverschillen, 1 of 2 kilos kunnen bij mij al behoorlijk wat verschil maken, dus ik bespan de rackets die ik zelf het meeste gebruik elke 2 a 3 weken.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:30 schreef nickybol het volgende:
Ik ben zelf iemand die vrij gevoelig is voor bespanningsverschillen, 1 of 2 kilos kunnen bij mij al behoorlijk wat verschil maken, dus ik bespan de rackets die ik zelf het meeste gebruik elke 2 a 3 weken.

Als ik maar genoeg tennis sla ik ze elke week wel kapot
Als ik een beetje ver kom in een toernooi dan lukt het makkelijk om er 1 of 2 per week kapot te slaan.
Als ze er al langer inzitten bespan ik ze trouwens opnieuw als ik er serieuze wedstrijden mee ga spelen.

Heb zelf ook vrij snel last van spanningsverschillen....

Btw Zonnestraaltje, niet tegen je verlies kunnen is alleen maar een goeie eigenschap. Zolang je er maar niet door gaat vals spelen ofzo.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:47 schreef Komakie het volgende:

[..]

Als ik maar genoeg tennis sla ik ze elke week wel kapot
Als ik een beetje ver kom in een toernooi dan lukt het makkelijk om er 1 of 2 per week kapot te slaan.
Als ze er al langer inzitten bespan ik ze trouwens opnieuw als ik er serieuze wedstrijden mee ga spelen.

Heb zelf ook vrij snel last van spanningsverschillen....

Btw Zonnestraaltje, niet tegen je verlies kunnen is alleen maar een goeie eigenschap. Zolang je er maar niet door gaat vals spelen ofzo.

1 of 2 per week? .

Doe je goed, ik sla er meestal 1 per 2 maanden stuk.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:52 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

1 of 2 per week? .

Doe je goed, ik sla er meestal 1 per 2 maanden stuk.

Ik sloeg ze er eerst ook vrij vaak doorheen als ik vrij regelmatig speelde, was zo'n gele kirsbaum(?) snaar geloof ik. Nu een ander snaartje erin liggen, wat lekker speelt en ook nog eens 10x langer meegaat Naam weet ik niet, hij is iig oranje

Vandaag gewonnen met 7-6 4-6 6-3 van een vijfje

quote:

Op maandag 19 juni 2006 22:31 schreef Vector_SLD het volgende:
Vandaag gewonnen met 7-6 4-6 6-3 van een vijfje

3 sets?

Mijn eerste ronde vandaag: 6-2, 6-0

Seriously easy going

Wel twee bier gedronken, dus ik weet niet of ik het morgen wel red

quote:

Op maandag 19 juni 2006 22:32 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

3 sets?

sorry, verkeerde PI

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:19 schreef nickybol het volgende:
Argh, hoe kun je in godsnaam met zo`n oversized ding spelen?

Tja, ben 't gewend en vind 't een heerlijk racket.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:26 schreef Norrage het volgende:
haha...das ook kut...maar 300 euro??? En dan de bespanning zo snel door? (Ik weet dat het niet zo heel veel te maken heeft met het racket, maar toch wel een beetje :p, en dames slaan toch wel wat minder hard )
Ik heb zelf eigenlijk pas 1 keer een bespanning doorgeslagen, meestal vind ik het al snel dubieus worden en laat ik het weer opnieuw bespannen voordat het misgaat

Was ook mijn eerste keer in tien jaar tennis dat ik een bespanning doorsloeg, vandaar ook mijn verbazing tijdens de wedstrijd.

quote:

Op maandag 19 juni 2006 18:47 schreef Komakie het volgende:

[..]

Btw Zonnestraaltje, niet tegen je verlies kunnen is alleen maar een goeie eigenschap. Zolang je er maar niet door gaat vals spelen ofzo.

Idd, ben ik het mee eens.

Speel ook absoluut niet vals, krijg geen voldoening als ik zou winnen door valsspelen. (in tegenstelling tot anderen , de vrouw waartegen ik moest in de eerste ronde gaf heel veel ballen uit die in waren, volgens m'n vriend, maar ik kon dat gewoon niet zien in het achterveld. )


M'n speelsterkte op het moment is 7,8 (eind 2005 was 8,8).. Ik wil volgend seizoen een 7'tje worden!!!! (sowieso in de enkel!)

Whehehe... net een flauwe partij gespeeld.
Twee ronde single.

Ik was slecht. Gewoon in alles, niets wilde. Ik was ook al de hele dag chagerijnig, geen mooie voorbereiding dus. Eerste set spelen, ik frustraties wegslaan mijn tegenstander alles omhoog brengen. Grote ellende dus, wel een klasseverschil dus ik won toch. Tegen het einde van de eerste set kreeg mijn tegenstander van 2 meter beter in de gaten dat volleyen veel meer profijt opleverde dan gaan lepelen tegen mij als hardhitter. Het mocht niet baten, ik zat er een aantal keer goed langs. Eindstand eerste set 6-4 voor mij.

Tweede set begint. Hij speelt service-volley en wint zijn game. 1-0. Ik serveer 4 dubbele fouten 2-0. Hij gaat lachen, ziet de wedstrijd kantelen en ik loop te chagerijnen. Hij komt 30-0 voor in de derde game en ik geef mentaal de set op. Ik besluit hem aan te moedigen om aanvallend te spelen, omdat dan die ellendige hoge ballen ophouden. ik breng zijn service dus slice terug tot de servicelijn. Hij slaat er diep doorheen en loopt door. Prima natuurlijk, alleen kon hij weinig aan het net. Ik kon er zo langs slaan. Speelde echter alle ballen aan en gaf slechte lobs die hij kon smashen. Je zag hem glunderen en hij geloofde echt dat de wedstrijd kantelde. Ook in mijn eigen service-game sloeg ik zachte sliceballen zodat hij kon aanvallen. Ik hield de games spannend maar won er niet 1. Bij 5-0 sloeg ik om de draad weer op te pakken enkele snoeiharde returns. Hij won de tweede set met 6-0 en had dus de methode gevonden om mij te bestrijden

Echter hielp ik in de derde set niet meer mee. Ik was van die hoge ballen af en kon gewoon doorslaan op mijn aanvallende tegenstander. Ik lokte hem naar het net en sloeg er vervolgens hard langs of speelde goede topspinlobs. Derde set: 6-1

Winst. Whehehe.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 01:12 schreef XL het volgende:
Whehehe... net een flauwe partij gespeeld.
Twee ronde single.

* knip *

Winst. Whehehe.

Bleh! Uitgeschakeld in de dubbel.
Mijn maat speelde ondermaats. Ik was ook niet best. Terecht.

Ik krijg in de enkel een sterke tegenstander zaterdag, heb ik begrepen.
We zullen zien.

Ook enkel uitgeschakeld. Erg goede tegenstander, dus een leuke pot gespeeld. Ik kon zelf niet brengen wat ik van mezelf verwachte. Eerste set speelde ik sterk, ik won met 6-4. Tweede set was het tennis minder goed, bij beiden. We gingen sneller op zoek naar punten. Hij won met 6-3. Derde set was ik snel geklopt 6-0.

Morgen trainersseminar met Robert Lansdorp, de ex-coach van Sharapova, Sampras, Austin, Davenport en nog veel meer. Ben benieuwd wat die te vertellen heeft.

Ik had een vraag, wie mag er de tiebreak beginnen?

De gene die de 6-6in games heeft gemaakt? Of de gene die serveerde voor de de 6-6?
of de gene die ontvangde in die game?

Alvast bedankt!

quote:

Op zaterdag 24 juni 2006 15:36 schreef bergkampf het volgende:
of de gene die ontvangde in die game?

Degene die de service bij 5-6 ontving inderdaad.

Gisteren voor het eerst een toernooi moeten afzeggen (of tenminste, het is al heel lang geleden dat dit eerder gebeurd is) ivm nog altijd me enkel

Ik ben trouwens naar de fysio geweest.
Er zit een compressie in mijn enkel waardoor ik daar last van krijg. De buitenste pezen van de enkel proberen dit op te vangen waardoor ik daar ook soms last van heb.
Dinsdag moet ik terug komen en dan gaan we kijken wat we er allemaal aan kunnen gaan doen.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat nou precies een compressie inhoud maar het komt er op neer dat de 2 delen van mijn enkel (bovenste deel en onderste deel) tegen elkaar aan zijn gedrukt waardoor er iets ontstaan is in de enkel

Ik moet pas 12 augustus weer aan de slag, wordt mijn eerste senioren toernooi, alhoewel ik nog 16 ben.

Heb er wel zin in, eindelijk mijn rating opschroeven, want ik krijg nooit tegenstanders anders dan niveau 7, en als je zelf op 6 zit in enkel en dubbel....

Sta haast elke dag te trainen de laatste tijd, heerlijk met het weer van afgelopen dagen, al was vandaag een tegenvaller.

Vandaag lezing van Robert Lansdorp gehad, wat een man zeg! Wat een fantastische man, wat een fenomeen, wat een vakman, wat een fanaticus! Ik zal nog wel een keer wat meer vertellen.

quote:

Op zondag 25 juni 2006 21:48 schreef nickybol het volgende:
Vandaag lezing van Robert Lansdorp gehad, wat een man zeg! Wat een fantastische man, wat een fenomeen, wat een vakman, wat een fanaticus! Ik zal nog wel een keer wat meer vertellen.

Doe dat, want van fenomenen, vakmannen en fanaticussen kunnen we niets leren als we niet weten waar ze het over hebben

Gewonnen gisteren van een zesje ( !) 6-0 6-1

Wat speel je zelf dan?

Mister Robert Lansdorp himself. Robert Lansdorp is geboren in 1939 in Indonesië, waar hij ook een tijd doorbracht in een jappenkamp. Na verscheidene keren tussen Indonesië en Nederland verhuist te zijn, emigreerde hij in 1960 naar Californië. Aanvankelijk was het plan van zijn ouders om naar Australië te verhuizen, maar daar zou hun hond 6 maanden in quarantaine moeten.

Lansdorp is een imposante verschijning. Met zijn reusachtige witte nikes, imposante postuur, grijze haar en manke manier van lopen valt hij op. In zijn manier van praten is nog een klein Nederlandse invloed terug te vinden, een taal die hij nauwelijks meer spreekt. Begrijpen kan hij nog aardig, maar zich uitdrukken in het Nederlands gaat zeer langzaam, en af en toe kan hij niet op woorden komen. Daarom spreekt hij in het Engels.

Als Mister Lansdorp spreekt zijn de mensen stil. Drie uur lang is hij aan het woord, en vertelt hij uitvoerig over de zaken die het leven hem geboden hebben. Hij praat veel over de spelers die hij opgeleid heeft. Vier spelers van hem zijn nummer 1 van de wereld geworden: Maria Sharapova, Linsday Davenport, Pete Sampras en Tracy Austin. Met zo`n lijst heb je recht van spreken, hoewel hij er niet erg over opschept.

Hij vertelt in detail hij deze spelers heeft opgeleid. Fameus is zijn discipline. Hij heeft altijd een grote kar met 500 ballen en probeert zijn spelers soms tot het uiterste te pushen, tot ze staan te kotsen op de achterlijn. “50 at the baseline” en “100 at the baseline” en “200 at the baseline” zijn drills die hij veel gebruikt, waarbij hij de spelers van hoek naar hoek stuurt. Robert Lansdorp is een drillmaster. Hij zweert bij het aangeven van ballen, wat hij met een ongelooflijke precisie doet. Hij staat bekend om het veelvuldig uitschelden van zijn spelers, met krachttermen die hier niet genuttigd mogen worden. Prikkelen van zijn spelers noemt hij het.

Hij vertelt over zijn samenwerking met Maria Sharapova. Lansdorp vertelt dat Maria gedreven werd door geld. Hij legde bankbiljetten op de baan, die ze mocht houden als ze deze raakte. Hij vertelt over Yuri, met wie de samenwerking soms zo moeizaam was, dat hij, als Yuri zich teveel bemoeide met zijn dochter tijdens de training, de trainingsbaan verliet.

Hij vertelt over zijn relatie met Pete Sampras, het eeuwige lachebekje. Hij vertelt over de totale ontspanning die bij Sampras aanwezig was, over de totale laksheid die hij soms uitstraalde. Hij vertelt dat het leek alsof Pete zich totaal niet druk maakte om zijn nederlagen, en hoe hij daar compleet gek van werd. “Op een dag kwam Pete bij me, hij was net nummer 1 van de wereld geworden, en zei: “Robert, wat is het toch moeilijk om nummer 1 van de wereld te zijn”. Ik zei: “Pete, weet je wat pas moeilijk is? Als je ontslagen wordt, je geen sociale zekerheid hebt, en een gezin moet onderhouden. Wat jij doet is niet moeilijk. Je doet een paar uur per dag iets dat je leuk vindt.”

Hij vertelt over Tracy Austin, die volgens hem de beste leerling was die hij ooit heeft gehad. Zij is ook de enige speelster met wie hij ooit wilde reizen, om zo te zorgen dat Austin niet te onprecies zou worden tijdens toernooiperiodes. “Travelling coach is niets voor mij, ballen oprapen voor een speler is niet mijn roeping,” vertelt Lansdorp. Hij legt zelfs de oorzaak van haar blessure en uiteindelijke einde van haar carrière bij haar fanatisme.

Fameus is Lansdorp niet alleen om zijn discipline, maar ook om zijn tarief. Honderd dollar per uur. Nooit meer, nooit minder, en voor iedereen hetzelfde. Altijd 1 op 1 lessen, en iedereen is welkom. Rijk is hij er niet van geworden. Een tennisschool heeft hij niet, zelfs geen eigen baan. De man die vier maal een nummer 1 van de wereld heeft opgeleid huurt een baan.

Een ander iets waar Robert Lansdorp erg bekend om staat, is zijn ouderwetse, manier van het aanleren van de basisbeginselen, de fundamentals. Dat is waarschijnlijk niet erg interessant om hier voor de gemiddelde leek te beschrijven, maar persoonlijk voor mij erg boeiend. Hij besteed veel aandacht aan deze fundamentals en zweert bij herhaling: duizenden ballen slaan, op precies dezelfde, monotone manier. In extreme grips gelooft hij niet, hij is absoluut geen voorstander van de grips die spelers als Nadal gebruiken. Ook valt op dat hij geen voorstander is van minitennis. Een minitennis warming-up voor spelers noemt hij totale onzin, omdat je in het minitennis de bal niet slaat maar drukt over het. Je krijgt geen goed gevoel voor het slaan door een bal, en voor de lijnen. Ook over minitennis voor kinderen is hij niet erg positief. Hij noemt het een goede manier om ze bij de sport te krijgen, maar geen methode om ze te leren tennissen.

Een ander iets waar Robert veel tegen ageert, is de invloed die de tennisbonden uitoefenen. Als voorbeeld neemt hij de United States Tennis Association, maar ook op de KNLTB heeft hij veel kritiek. Hij vind dat bonden veel te veel de talenten zelf willen opleiden, zichzelf op de borst willen kunnen kloppen, terwijl de trainer, die stinkend hard zijn best heeft gedaan om de speler op te leiden, aan de kant wordt gezet. Ook vindt hij het negatief dat bij de bonden veel spelers elke paar jaar van trainer wisselen. Zelf werkt hij 6 tot 10 jaar met een speler, en begint hij meestal al op jonge leeftijd..

Robert Lansdorp: een man hard gemaakt door zijn jeugd. Een man die vooral goed wil zijn in zijn vak: het beter maken van tennisspelers, en daarvoor zo zijn eigen methodes heeft. Over de pedagogische verantwoordheid van zijn werkwijze valt te twijfelen, maar het werkt. De cijfers spreken voor zich. Een vakidioot, iemand die zelfs in de pauzes nog in discussie gaat met ons, de trainers. Robert Lansdorp: een oude mankepoot. Robert Lansdorp: een man die, zoals hij zelft zegt, eigenlijk een nice guy is. Robert Lansdorp: iemand die in alle rijtjes genoemd wordt van de beste coaches ter wereld.

Enkele dingen uit de Lansdorp methode die verteld werden:

Lansdorp houdt er van om lang, een half uur tot drie kwartier, achter elkaar te drillen, om de concentratieperiode te rekken.

Een dril waar hij heel erg fan van is: laat je spelers staan op de baseline of servicelijn, speel ze een bal op hun voeten tegen de baseline aan, en laat ze de bal terugspelen met een volledige swing, als een soort halfvolley. Hier kun je heel goed timing mee herkennen en trainen.

Hij is ook een erge fan van parental support. Hierbij heeft hij ook een punt van kritiek op de USTA die de ouders er eigenlijk niet bij willen hebben. Ouders mogen bij hem zelfs op de baan, als ze zich maar niet bemoeien met zijn les.

Hij heeft ook veel gepraat over de nazwaai van de forehand. Bij de klassieke forehand gaat deze over de schouder. Dit leert hij kinderen nog steeds in het begin aan, om ze door de bal te laten slaan. Maar in het moderne tennis komt de nazwaai steeds meer uit om het lichaam, soms zelfs op heuphoogte. Dit vindt hij een goede ontwikkeling, die hij zijn leerlingen ook leert. Het is onder andere goed omdat het contact iets dichter in de buurt komt van het contactpunt van de reverse forehand, waar onder andere nadal en sampras bekend om staan, waardoor de timing iets makkelijker wordt.

Verder is Lansdorp erg fan van de swinging volley, omdat die een grote swingvrijheid geeft. Ook is het een ideaal middel tegen pushers, hoewel je die op hogere niveaus, behalve volgens Lansdorp Smashnova, niet meer tegenkomt.

Verder is Lansdorp ook geen fan van de verkorte achterzwaai op de forehand.

Ook heeft hij uitgelegd over zijn vier verschillende soorten slice die hij aanleert:
- chop
- american slice: vrij vlakke slice
- european slice: iets meer slice
- crazy slice: een bal die bijna terugstuitert, om zijn leerlingen slice te laten voelen

wat is de swinging volley?

Is dat halfcourt ballen direct uit de lucht pakken zonder stuit?

quote:

Op maandag 26 juni 2006 10:22 schreef Centurion_NL het volgende:
Wat speel je zelf dan?

4

Een swinging volley is een drive volley, een volley die je niet zoals bij een normale volley puncht of blokt met een korte achterzwaai, maar net zo slaat als een forehand of een backhand, maar dan met een stuk meer swingvrijheid. Je ziet het veel bij dames.

quote:

Op maandag 26 juni 2006 11:20 schreef nickybol het volgende:
Hij vertelt in detail hij deze spelers heeft opgeleid. Fameus is zijn discipline. Hij heeft altijd een grote kar met 500 ballen en probeert zijn spelers soms tot het uiterste te pushen, tot ze staan te kotsen op de achterlijn. “50 at the baseline” en “100 at the baseline” en “200 at the baseline” zijn drills die hij veel gebruikt, waarbij hij de spelers van hoek naar hoek stuurt. Robert Lansdorp is een drillmaster. Hij zweert bij het aangeven van ballen, wat hij met een ongelooflijke precisie doet. Hij staat bekend om het veelvuldig uitschelden van zijn spelers, met krachttermen die hier niet genuttigd mogen worden. Prikkelen van zijn spelers noemt hij het.

haha dat is wel grappig. Weet je nog dat we een tijdje geleden een discussie over het zo hard trainen dat je op een gegeven moment staat te kotsen naast de baan. Dat dit niet goed voor je was enzo. Wel grappig dat die man zich daar wel van bediend (niet bewust, maar wel iemand totaal tot het uiterste laten gaan)

quote:

Een ander iets waar Robert Lansdorp erg bekend om staat, is zijn ouderwetse, manier van het aanleren van de basisbeginselen, de fundamentals. Dat is waarschijnlijk niet erg interessant om hier voor de gemiddelde leek te beschrijven, maar persoonlijk voor mij erg boeiend. Hij besteed veel aandacht aan deze fundamentals en zweert bij herhaling: duizenden ballen slaan, op precies dezelfde, monotone manier. In extreme grips gelooft hij niet, hij is absoluut geen voorstander van de grips die spelers als Nadal gebruiken. Ook valt op dat hij geen voorstander is van minitennis. Een minitennis warming-up voor spelers noemt hij totale onzin, omdat je in het minitennis de bal niet slaat maar drukt over het. Je krijgt geen goed gevoel voor het slaan door een bal, en voor de lijnen. Ook over minitennis voor kinderen is hij niet erg positief. Hij noemt het een goede manier om ze bij de sport te krijgen, maar geen methode om ze te leren tennissen.

Hier ben ik het niet mee eens.
Ik ben geen tennisleek ofzo (hoewel ik geen tennistrainer ben. maar weet wel veel van methodisch opbouw door mijn ervaring als snowboardleraar) en ik krijg er altijd wel voordeel uit als ik begin met even rustig minitennissen.
je moet ook niet zo zeer de bal over het net heen drukken maar gewoon heel rustig je slag af maken. Dan ben ik er van overtuigt dat het daarna zijn voordelen heeft bij het spelen.

Maar goed, dat is mijn mening

Het lijkt me trouwens echt geweldig om een keer een seizoen lang training te krijgen van zo'n trainer. Gewoon iemand die echt je op het hoogste wedstrijd niveau kan trainen.
Ik zou wel eens willen weten hoe ver ik dan zou komen. Als ik nu niveau 4 heb en dan zien hoe ver je groeit als je een seizoen (dus eerst een winter en dan een zomer) bij hem training hebt gehad. Ik denk dat je echt veel beter speelt. 2 of 3x per week trainen ofzo.
Nou heb ik al op hoger niveau gespeeld dan dat ik nu doe en ik weet zeker dat ik daar nog overheen kan.

Zou me erg interresant lijken. Als ik ook niet elke winter in het buitenland zat zou ik het ook zeker een trainer zoeken (wel natuurlijk gewoon met groepstrainingen. prive zou op mijn niveau nergens op slaan en veel te duur worden) waar ik kan meetrainen met goede spelers en dan kijken hoe ver ik kan komen. 3 worden, of misschien zelfs een keer een plaatsje in een A-toernooi krijgen (door kwalificatie te spelen bijvoorbeeld) zou wel een ultieme beloning zijn

quote:

Op maandag 26 juni 2006 13:03 schreef Komakie het volgende:

[..]

1haha dat is wel grappig. Weet je nog dat we een tijdje geleden een discussie over het zo hard trainen dat je op een gegeven moment staat te kotsen naast de baan. Dat dit niet goed voor je was enzo. Wel grappig dat die man zich daar wel van bediend (niet bewust, maar wel iemand totaal tot het uiterste laten gaan)
[..]

2Hier ben ik het niet mee eens.
Ik ben geen tennisleek ofzo (hoewel ik geen tennistrainer ben. maar weet wel veel van methodisch opbouw door mijn ervaring als snowboardleraar) en ik krijg er altijd wel voordeel uit als ik begin met even rustig minitennissen.
je moet ook niet zo zeer de bal over het net heen drukken maar gewoon heel rustig je slag af maken. Dan ben ik er van overtuigt dat het daarna zijn voordelen heeft bij het spelen.

Maar goed, dat is mijn mening

3Het lijkt me trouwens echt geweldig om een keer een seizoen lang training te krijgen van zo'n trainer. Gewoon iemand die echt je op het hoogste wedstrijd niveau kan trainen.
Ik zou wel eens willen weten hoe ver ik dan zou komen. Als ik nu niveau 4 heb en dan zien hoe ver je groeit als je een seizoen (dus eerst een winter en dan een zomer) bij hem training hebt gehad. Ik denk dat je echt veel beter speelt. 2 of 3x per week trainen ofzo.
Nou heb ik al op hoger niveau gespeeld dan dat ik nu doe en ik weet zeker dat ik daar nog overheen kan.

Zou me erg interresant lijken. Als ik ook niet elke winter in het buitenland zat zou ik het ook zeker een trainer zoeken (wel natuurlijk gewoon met groepstrainingen. prive zou op mijn niveau nergens op slaan en veel te duur worden) waar ik kan meetrainen met goede spelers en dan kijken hoe ver ik kan komen. 3 worden, of misschien zelfs een keer een plaatsje in een A-toernooi krijgen (door kwalificatie te spelen bijvoorbeeld) zou wel een ultieme beloning zijn

1Over de pedagogische verantwoordelijkheid van Robert Lansdorp valt natuurlijk te twijfelen. Ik ben niet een trainer die mijn leerlingen laat kotsen op de baan, ik vind de opvatting "helemaal tot het uiterste gaan" ouderwets, en niet meer passen in de moderne trainingsleer. Maar Robert Lansdorp doet het, dat is zijn goed recht, en hij heeft er succes mee. Met vier nummer 1 van de wereld heb je natuurlijk wel enigzins recht van spreken. Vergeet niet dat de mensen die bij Lansdorp komen echt op en top gemotiveerd zijn, en dat hij maar 1 doel heeft: het allerbeste uit een speler halen. Dat is natuurlijk wel een iets andere praktijk dan dat er op de meeste Nederlandse verenigingen en tennisscholen gebeurd.

2 Het idee van minitennis als warming-up is zeer wijdverbreid en er zijn maar weinig trainers die het niet gebruiken. Toch vind ik dat Lansdorp hier zeer zeker een punt heeft.

De discussie bij kinderen is weer een heel ander verhaal. De KNLTB heeft onlangs weer een compleet nieuw programma geïntroduceerd: tennis kids, waarbij er al getennist wordt met kinderen van 3 jaar, tot ongeveer hun 7e. Dit is ook weer een systeem van progressies, waarbij langzaam opgebouwd wordt van miniveld, naar driekwart, naar hele baan, van speedballs, naar easy balls, naar midballs. Wat Lansdorp dus zegt, en dat herken ik ook wel, is dat kinderen niet goed leren doorslaan en een bal leren voelen. Op zich heeft hij hier gelijk in, maar het probleem is, dat als je 2 kinderen tegenover elkaar zet op de baseline, van 5 jaar oud, dat ze dan geen rally met elkaar kunnen spelen. Wat je dus zou moeten doen, is alleen maar balletjes aanspelen in het begin. Dit kan in zijn praktijk, waarin hij 1 op 1 lesgeeft, maar als je met 8 kinderen zit is dat bijna niet te doen. Ook is het voor de kinderen veel leuker als ze met elkaar kunnen spelen. Dat is dus het dillemma.

3 Volgens Lansdorp is privétraining het beste, en het enige goede middel. Ik ben het hierin met hem eens, alhoewel ik denk dat je ook af en toe groepstrainingen moet inlassen voor de matchplay, etc, maar in Nederland is dit natuurlijk onbetaalbaar. Welke ouder geeft er 100 dollar per uur uit aan lessen voor zijn kind? Bij veel Nederlandse verenigingen kan men voor ongeveer dit bedrag bijna een heel jaar trainen.

Ik bedoel niet dat als die vent het doet dat het ook per definitie goed is. Maar ik vond het wel grappig dat wij het er laatst over hadden en dat het hier weer terug komt.

Met veel privetraining moet je ook wel echt een talent zijn dat ver kan komen. Anders is het sowieso niet rendabel

quote:

Op maandag 26 juni 2006 12:13 schreef Vector_SLD het volgende:

[..]

4

Hmm, lekkere partijen om te spelen nietwaar

quote:

Op woensdag 28 juni 2006 20:52 schreef Centurion_NL het volgende:

[..]

Hmm, lekkere partijen om te spelen nietwaar

ja

vanavond weer een dubbeltje spelen. Voorbereiding is echter dit keer niet optimaal. Ben vannacht teruggekomen van Rock Werchter. 4 dagen zuipen in de zon bij wat Rock Muziek. Leefritme van 08:00 tot 4:30. Belabberde voeding en natuurlijk de extreme hitte aldaar maken deze morgen een tochtje naar de supermarkt al zwaar.

We, een klein gezellig tennisclubje, spelen een interne competitie. In de mixdubbelcompetitie spelen we eerst in de poules (A en B). Daarna speelt. nr. 1 van A tegen nr. 4 van B, nr. 2 van A tegen nr. 3 van B, etc. Een mixkoppel moest nog één wedstrijd voor de poule spelen, maar ze hebben nu teruggetrokken vanwege een blessure. Wat moet er dan in deze laatste wedstrijd gebeuren? Betekent dit 6-0 6-0 voor de tegenstander, of gewoon 0 punten voor beide mixkoppels? Of is het beter om de uitslagen tegen dit teruggetrokken mixkoppel te annuleren en de uitslagen van de overige mixkoppels onderling te bepalen?