VU begint centrum voor draagmoeders

quote:

Op donderdag 6 april 2006 14:14 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Ja hoor, jullie zien er vast allemaal prachtig uit voor de spiegel

Jij krijgt het heel rot in +, mien jong. .

quote:

Op donderdag 6 april 2006 14:15 schreef MUUS het volgende:
Jij krijgt het heel rot in +, mien jong. .

Nah... dat zou alleen maar koren op de molen zijn.
"Kijk dat gefrustreerde wijf eens!"
It ain't even worth the energy.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 12:49 schreef Tafkahs het volgende:
Maar stel je voor, het eitje van die ander blijkt een dikkerd te zijn, je lichaam moet er zich maar aan aanpassen.

Het gaat er daar juist om je eigen eitje en het zaad van je man, het is meer bedoelt voor vrouwen die zelf geen baarmoeder hebben.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:06 schreef Rottdog het volgende:
Het gaat er daar juist om je eigen eitje en het zaad van je man, het is meer bedoelt voor vrouwen die zelf geen baarmoeder hebben.

Niet altijd Rottdog, in het artikel word ook genoemd dat eigen eicellen en zaadcellen bij een ander ingebracht kunnen worden. Echte IVF-jes dus ipv kunstmatige inseminatie.

Op zich is het natuurlijk wel een heel mooi iets dat dit er nu is want het is voor een aantal mensen wel de oplossing om toch een kindje te krijgen wat geneties 100% van jou en je partner is.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 12:34 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Toen ik dit las, vroeg ik me af, okee, eitjes wisselen en verder het gebruikelijke concept, maar wat is er zo leuk aan zwanger zijn en dan ook nog eens voor een ander Is dat een bepaalde sensatie ofzo, vinden partners dat een goed idee..

Ik ben nieuwsgierig

Zal ik eens een poging doen tot serieus reageren op je vraag?

Enerzijds is het een wonderlijk fenomeen dat er gewoon een mensje in je groeit. Die andere ongemakken die je zo (uiterst charmant) benoemt zijn maar een klein deel van de zwangerschap. Veel zwangere vrouwen genieten er juist van, het voelen van een kindje in je buik etc. Als je niets met kinderen hebt (wat ik denk), dan is dat misschien moeilijk voor te stellen.

Anderzijds, als een vrouw zelf weet hoe fijn het is om een kind te hebben, kan ze dat een ander ook gunnen? Sommige vrouwen kunnen geen kinderen krijgen, door ziekte of door biologische afwijkingen (bijv. vrouwen zonder baarmoeder, maar met gezonde eitjes). Het is dan voor die vrouw niet mogelijk/verantwoord om zelf zwanger te worden, terwijl ze wel nog gewoon een kindje zou kunnen opvoeden (en haar eitje + zijn zaadje wel een kindje zouden kunnen maken). Als iemand dat hele proces van verdriet bij iemand ziet en zo graag dat stel hun kindje gunt, dan kan ik me best voorstellen dat die 9 maanden 'ongemak' dat wel waard zijn. Het geeft die ander een levenslang wondertje terug.

Overigens, ik zou het denk ik niet kunnen, het kindje in je dragen, maar dan toch afstaan. Maar vrouwen die zoiets doen voor een ander, ik vind het wel mooi.

De ongemakken zouden mij persoonlijk nog niet zoveel uitmaken (ik heb dan ook nauwelijks ongemakken en zie ze ook niet zo) Het is meer de emotionele band die je als vrouw al met het kindje in je buik voelt, dát lijkt me zo moeilijk.

ik zou het best wel willen doen, maar toch eerst een eigen kindje, dat kost ons toch meer moeite dan gedacht.
Ik heb het daar al wel over gehad met mijn partner, en ook hij vind het geen probleem als ik me zou "aanmelden" als draagmoeder. Wel heeft hij de eis dat eerst ons gezin compleet moet zijn.
Verder lijkt het mij echt helemaal fantastisch om zwanger te zijn, en ben ik me er wel degelijk van bewust dat het dan niet mijn kindje is, maar wat is nou mooier als je iemand zo'n geschenk kan geven. Je maakt voor iemand een lang verwachte droom en wens waar. Ik denk dat dat ook wel wat waard is.
Ik geloof er trouwens niet in dat kinderen uberhaupt als bezit kunnen worden gezien, kinderen krijg je en mag je opvoeden, maar je moet er altijd intens dankbaar voor zijn dat het je gegeven is, het is namelijk niet vanzelfsprekend...

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:13 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Niet altijd Rottdog, in het artikel word ook genoemd dat eigen eicellen en zaadcellen bij een ander ingebracht kunnen worden. Echte IVF-jes dus ipv kunstmatige inseminatie.

Op zich is het natuurlijk wel een heel mooi iets dat dit er nu is want het is voor een aantal mensen wel de oplossing om toch een kindje te krijgen wat geneties 100% van jou en je partner is.

Dat is eigenlijk ook zoals ik het bedoelde met eigen eitje bedoelde ik dus het eitje van de vrouw niet van de draagmoeder.

Waar ik vroeger nooit over nadacht bij dit soort dingen was het feit dat je niet gewoon zomaar even iemands kindje draagt, maar dat je zelf toch een behoorlijk lichamelijk risico loopt. Daar zou ik mss toch wel even goed overna moeten denken. Ik denk nu aan dingen als (blijvende) bekkeninstabiliteit etc.

Voor mij is het een heel serieus topic! TS: bedankt!! Zonder jou had ik niet geweten dat ze er in NL weer mee bezig zijn.
Voor mijn partner en mij is het namelijk de enige manier om ooit nog een 2e kindje te kunnen krijgen!! Na de geboorte van mijn 1e kindje bleek ik baarmoederhalskanker te hebben. Een snelgroeiende en agressieve vorm die helaas alleen te genezen was door mijn baarmoeder weg te halen. Ze hebben mijn eierstokken wel laten zitten, daardoor zouden mijn man en ik in theorie nog een 2e kindje kunnen krijgen.
Zoals ik hierboven al schreef, zijn wij er een jaartje of 2 ook mee bezig geweest, alleen werd het toen nog niet gedaan in NL. Nu dus wel, wij gaan zeer zeker proberen om in aanmerking te komen.

"Wat er zo leuk aan is" is denk ik vooral de mogelijkheid om anderen gelukkig te kunnen maken..

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:25 schreef Alicey het volgende:
"Wat er zo leuk aan is" is denk ik vooral de mogelijkheid om anderen gelukkig te kunnen maken..

Wij zijn dus afhankelijk van een draagmoeder. Het gekke is, ik zou zelf nooit overwegen om zoiets te doen. Misschien komt dat, omdat mijn kinderwens nog zo groot is! Maar zelfs als ik ooit mijn 2e kindje (via deze manier) zou krijgen, dan zou ik nog geen draagmoeder willen zijn.
Ik zou het niet kunnen, om "mijn" baby af te staan. Ook al is het genetisch niet de baby van de draagmoeder.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:27 schreef Maddy_K het volgende:

Ik zou het niet kunnen, om "mijn" baby af te staan. Ook al is het genetisch niet de baby van de draagmoeder.

Dat is iets wat mij sowieso een probleem lijkt. Zelfs al overdenk je alles van te voren goed.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:45 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Maar wat zou dan het voordeel zijn boven een reageerbuisbaby.

Het gaat hier om vrouwen die geen baarmoeder meer hebben of voor wie een zwangerschap levensgevaarlijk is.

quote:

Zijn de risico's niet gelijk dat je een couveuse kindje krijgt door 'vreemde' elementen te combineren?

Om welke reden vermoed je dat die risico's bestaan?

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:38 schreef Alicey het volgende:

[..]

Dat is iets wat mij sowieso een probleem lijkt. Zelfs al overdenk je alles van te voren goed.

Juist! Ook al weet je dat het niet jouw kindje is, het voelt waarschijnlijk wel als jouw kindje. Het groeit 9 maanden in jouw buik.
Een vriendin van mij heeft aangeboden om onze draagmoeder te zijn. Haar gezin is compleet. Ik heb haar al gelijk verteld: denk je wel dat je dat aankunt? want ik zou het niet kunnen!
Zij heeft er geen problemen mee. Ze weet, hoe graag ik een 2e kindje wil en ze wil dat graag voor mij doen. Ongelooflijk!
Het enige probleem is: bij de VU moet de draagmoeder onder de 45 jaar zijn. Zij wordt over 2 maanden dus 45.
Als we rijk genoeg waren geweest hadden we het vorig jaarin België laten doen. Helaas...
Ik hoop maar, dat het VU toch mee wil werken. En dat zij het nog steeds wil doen, natuurlijk. Het is inmiddels anderhalf jaar geleden dat ze het aanbood. Ik ga het haar zeker vragen!!! Nee heb ik, ja kan ik krijgen.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:45 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Maar wat zou dan het voordeel zijn boven een reageerbuisbaby. Zijn de risico's niet gelijk dat je een couveuse kindje krijgt door 'vreemde' elementen te combineren?

Ik heb geen baarmoeder meer, dus een reageerbuisbaby is voor ons geen mogelijkheid. Helaas.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:45 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Maar wat zou dan het voordeel zijn boven een reageerbuisbaby. Zijn de risico's niet gelijk dat je een couveuse kindje krijgt door 'vreemde' elementen te combineren?

Ik meende dat een reageerbuisbaby hetzelfde is als een baby die via bevruchting 'in vitro' is ontstaan?

quote:

Op donderdag 6 april 2006 19:25 schreef Tafkahs het volgende:
goh, dreigt het toch nog een serieus topic te worden. Iemand een chocolaatje ?

Wat een houding

Een jaartje geleden kwam ik tot de ontdekking dat het draagmoederschap in Nederland niet (meer) mogelijk was omdat geen enkel ziekenhuis zich ermee in wilde laten. Het VU heeft nu eindelijk draagmoederschap weer mogelijk gemaakt, zeer lovenswaardig

Maar tsja, zou je het zelf doen? Ik niet. Ten eerste niet vanwege al het lichamelijke ongemak en ten tweede niet omdat het me héél erg moeilijk lijkt om dat kindje dat 9 maanden in je is opgegroeid af te staan. Maar dan ken ik ook niemand waar ik genoeg van hou die ook nog eens geen kinderen kan krijgen.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:49 schreef Maddy_K het volgende:

[..]

Juist! Ook al weet je dat het niet jouw kindje is, het voelt waarschijnlijk wel als jouw kindje. Het groeit 9 maanden in jouw buik.

Plus dat er ook een hoop hormonen vrijkomen die ook dat gevoel versterken.

quote:

Een vriendin van mij heeft aangeboden om onze draagmoeder te zijn. Haar gezin is compleet. Ik heb haar al gelijk verteld: denk je wel dat je dat aankunt? want ik zou het niet kunnen!
Zij heeft er geen problemen mee. Ze weet, hoe graag ik een 2e kindje wil en ze wil dat graag voor mij doen. Ongelooflijk!
Het enige probleem is: bij de VU moet de draagmoeder onder de 45 jaar zijn. Zij wordt over 2 maanden dus 45.
Als we rijk genoeg waren geweest hadden we het vorig jaarin België laten doen. Helaas...
Ik hoop maar, dat het VU toch mee wil werken. En dat zij het nog steeds wil doen, natuurlijk. Het is inmiddels anderhalf jaar geleden dat ze het aanbood. Ik ga het haar zeker vragen!!! Nee heb ik, ja kan ik krijgen.

Ik hoop dat het je op die manier gaat lukken! Ik zou trouwens wel snel alles in het werk stellen, want je zou ook nog wel eens met wachtlijsten en andere rompslomp kunnen zitten..

[Ik hoop dat het je op die manier gaat lukken! Ik zou trouwens wel snel alles in het werk stellen, want je zou ook nog wel eens met wachtlijsten en andere rompslomp kunnen zitten..
[/quote]

Daarom ben ik TS ook dankbaar!! Anders had ik het niet geweten. Ik ben vandaag al meer info gaan zoeken. Je kunt alleen in aanmerking komen als je door je behandelend gynaecoloog wordt doorverwezen. En ik weet voor 100% zeker, dat hij mij door wil verwijzen.
Toen de kanker bij mij werd gevonden was ik pas 27! Daardoor ben ik voor hem een beetje een "speciale patiënt".
Mijn man moet nog wel aan het idee wennen. Maar ik ga er van uit, dat hij zijn bijdrage wel wil leveren. Hij had net vrede met het idee dat er geen 2e zou komen en nu plotseling deze kans!
Tenminste, ik hoop dat het een echte kans is. En maar hopen dat de draagmoeder het nog steeds wil doen, en dat ze niet moeilijk doen over het feit dat ze over 2 maanden eigenlijk te oud is.
Kortom: nog een hoop misschiens, maar ik heb hoop! We hebben zoveel ellende meegemaakt, dit moet gewoon lukken!!!!!!!

Ik hoorde het nieuws vanmorgen op de radio en vind het geweldig dat het weer mogelijk is in Nederland! Ik hoop dan ook dat deze stap van het VU meer ziekenhuizen triggert om hetzelfde te doen zodat er heel veel mensen blij kunnen worden gemaakt. Na bijna 4 jaar vruchteloos proberen om zelf ouders te worden, heb ik er wel bij stilgestaan of het wellicht een idee is om een draagmoeder te benaderen. We hebben door IVF wel mooie embryootjes alleen bijven ze (nog?) niet plakken. Nog 2 eigen pogingen te gaan. Gelukkig staan we nu nog niet voor de keuze en wie weet komen wij helemaal niet in aanmerking, maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat mensen zoals Maddy er wel voor zouden willen kiezen. Het lijkt me wel vreselijk moeilijk voor zowel draagmoeder als de biologische ouders. Heel emotioneel, maar bewonderenswaardig!