Fucking Åmål (1998)![]()
Deze film verdient al zijn faam door zijn zeer realistische weergave van verhaal van Elin en Agnes en het stadje Åmål. Dit komt natuurlijk door het voortreffelijke spel van Alexandra Dahlström en Rebecka Liljeberg en Lukas Moodyssons goede regie. Maar ook de bijrollen zijn allemaal voortreffelijk realistisch neergezet. De oudere meer normaal conformerende zus Jessica, de macho stoere Marcus, de lievere verlegen Johan Hulth, de lieve vader, de moeder die haar dochter niet begrijpt, de vriendin in de rolstoel, die zelf ook populair wil worden, de vriendinnen van Elin, allemaal zijn ze fantatisch. En zorgen ervoor dat dit de één van de beste realistische film over tienerliefde en het opgroeien als tiener ooit is.
cijfer: 9.5
The Last Temptation of Christ (1988)Ik vond dit wel een gepaste film voor Goede Vrijdag.
![]()
Scorsese geeft eens een andere kijk op het leven Jezus. En slaagt daar heel goed in. Door de nadruk te leggen op de menselijke kant van Jezus wordt die veel mensenlijker. Jezus wordt echt neergezet als mens met twijfels en vragen. Willem Dafoe is dan ook erg goed en overtuigend. En de cinemagrafie was erg mooi. Sommige scenes deden me door de lichtval e.d. erg denken aan 16e en 17e eeuwse schilderijen van Italiaanse en Nederlandse meesters.
De soundtrack was soms heel mooi en gepast met typisch Hebreeuws gezang. Maar af en toe zat er jammer genoeg ook een verschrikkelijk stukje jaren 80 synthesizer tussen.
Deze review is verder natuurlijk niet compleet zonder de goede bijrol van Harvey Keitel en de verassende bijrol van David Bowie te noemen.
cijfer: 8
Metropolitan (1990)Je hebt imo twee soorten onrealistische film. De eerste soort is de bekendste, waaronder alle scifi's vallen (die verder best geloofwaardig en goed kunnen zijn.) De tweede soort is verpakt als realistische film, maar met een beetje inzicht prikt men erdoor hen. En je begrijpt al; deze film valt onder de laatste categorie.
De film gaat over een groep high-society vrienden, die elke avond bij elkaar komen en op feesten diep filoseferen en discussieren over Fourier, Jane Austen boeken, theorieën over de zelfdestructie van high-society. e.d. En er zit ook nog een liefdesverhaaltje in over een jongen die niet tot het clubje behoorden en een meisje. Dat komt in eerste instantie heel realistisch over. Maar al snel bekroop mij het idee dat het allemaal wel heel bedacht is. Wie discusieert er nu elke avond op deze manier? Niemand. Welke 20+ jarige speelt er nu bridge met zijn vrienden? Niemand. Wie gaat er elke avond naar feesten in smoking? Niemand. Wie gaat er elke avond naar feesten en afterparty zonder ooit zichtbaar één druppel alcohol te drinken? Niemand.
Nee dit is een onrealistisch wanprodukt, waarbij gedaan wordt of het gooien van namen als Tolstoj en rare zelfbedachte theorieën zorgt voor een goede film met realistische dialogen.
En de hoofdactrice was ook nog eens heel lelijk, wat het kijkplezier ook al niet vergrootte.
De film wordt op het einde als het meer verhaal krijgt en er minder loos gepraat wordt wel beter. Maar dat is te laat om de film te redden.
cijfer: 5