LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ben sinds kort Ayn Rand gaan lezen en vond al gauw dat deze mevrouw wel een eigen topic verdient.
Alvorens we over haar werk gaan discuseren, eerst even wat feiten over haar
Biografie:
Ayn Rand heet eigenlijk Alissa Zinovievna Rosenbaum (inderdaad, een joodse familie)..
Ze was geboren op 2 februari 1905 te Sint-Petersburg en gestorven te New York op 6 maart 1982
Jeugd en studie
Ze was als jong meisje al gek op boeken en films en begon al jong met schrijven. Haar jeugdhelden waren de schrijhvers Sir Walter Scott, Alexandre Dumas, Victor Hugo en andere schrijvers uit de romantiek.
Vanwege de Russische revolutie in 1917 vluchte het gezin Rosenbaum naar de Krim, maar toen dat in 1921 ook in handen van de Bolsjewieken viel, keerden ze toch maar weer terug naar St. Petersburg, waar ze filosofie en geschiedenis ging studeren op de universiteit.
Hier kwam ze in aanraking met de werken van Edmond Rostand, een schrijver uit de Franse romantiek, en Schiller, die ze geweldig vond vanwege zijn grootse heroische stijl.
Ook Nietzsche bewonderde zij om zijn verheerlijking van het heroiesche en het onafhankelijke individu, maar ze verafschuwde het altruisme in "Zo sprak Zaratustra".
In 1924 ronde zij haar opleiding af en begon met een studie toneelschrijven.
Emigratie
Toen zij een visum kreeg om haar familie in de Verenigde Staten te bezoeken, zag ze haar kans schoon.
Bij aankomst in New York werdt ze vrijwel meteen verliefd op de skyline van the Big Apple. Later zal ze er o.a. in haar boeken nog vaak op terugkomen: "The sky over New York and the will of man made visible. What other religion do we need? I feel that if a war came to threaten this, I would throw myself into space, over the city, and protect these buildings with my body."
De Hollywood jaren
Eenmaal in Amerika vertrok ze richting Hollywood om daar scriptschrijfster te worden. In deze periode nam ze de naam Ayn Rand aan, gebasseert op de manier waarop haar achternaam Rosenbaum geschreven stond in het lettertype Cyrillic op haar diploma.
De theorie dat ze haar naam ontleende aan de Remmington Rand typemachine is niet mogelijk, omdat ze de naam al gebruikte voordat dit aparaat op de markt kwam.
In Hollywood ontmoet ze Cecil B. DeMille en krijgt in 1927 een piepklein rolletje in King of Kings.
Check Ayn Rand op IMDB o.a. verfilming Atlas Shrugged in 2007!!!
Naast het kleine filmrolletje deed ze ook nog baantjes op bijvoorbeeld de kostuumafdeling van een filmstudio. Ze leerde acteur Frank O'Connor kennen, waar ze mee trouwde. Ondanks zijn indrukwekkende lijst aan film- en met name kleine bijrollen op IMDB zal hij de rest van zijn leven bekend staan als "de man van...".
Eerste successen
Haar succes als schrijfster begon langzaam. Het eerste script dat ze schreef werdt niet eens verfilmt! Ze kwam in 1932 met het sript Red Pawn dat verkocht werdt aan Universal maar is nooit verfilmt. In 1934 kwam ze met het toneelstuk The Night of Januari 16th dat Broadway haalde en in 1941 verfilmt werdt.
Later zou het script You came along en het op Chris Massie's boek gebaseerde Love Letters en enkele van haar eigen boeken verfilmt worden,
In 2004 is er de TV serie "Ideal" uitgebracht dat gebaseert is op haar boek Fountainhead.
Haar succesvolle boeken
In 1936 kwam ze met het enigzins autobiografische We The Living en 2 jaar daarop met Anthem.
We The Living werdt vanwege de felle anti-communistische toon met gemengde gevoelens ontvangen in de VS. De jaren van de grote depressie (ook wel The Red Decade genoemt) waren bij het verschijnen van het boek op z'n hoogtepunt en er leefde een grote sympathie voor het socialisme onder de Amerikaanse bevolking.
Voor Anthem, een boek waarin een futuristische maatschappij wordt beschreven en waar het collectivisme triomfeerd, kon ze in de VS geen uitgever vinden en werdt uitgegeven in de UK.
Haar grote succes kwam echter met de bestseller Fountainhead in 1943. Het boek was reeds door 12 uitgevers afgewezen. Ze vonden het te interlectueel en niet aansluiten bij de mainstream. Gelukkig hapte nr. 13 (obbs-Merrill Company publishing house) wel toe. Het boek zou een wereldwijd succes worden en zo'n 6 millioen stuks verkopen.
In 1949 wordt het boek verfilmt met in de hoofdrol Gary Cooper
In 1957 verschijnt Atlas Shrugged dat insloeg als een bom en interlectueel Amerika op z'n kop zet.
Het Objectivisme
Naast haar romas is zij ook grondlegger van het Objectivisme (Wikipedia >> NL en EN). Zij geloofde dat de mens zijn waarde en daden zelf moet kiezen door middel van rede ; dat het individu een recht heeft om te bestaan voor zijn eigen belang, en noch zelfopoffering voor de ander (of visaversa); en dat niemand het recht heeft om iemand iets op te leggen door dwang of in naam van een of andere ideologie.
Samen met Nathaniel Branden, zijn vrouw Barbara, en anderen, waaronder Alan Greenspan en Leonard Peikoff, richtte zij de Objectivistische Beweging op.
In 1968 kwam er een breuk in de samenwerking tussen het echtpaar Branden en Rand. De oorzaak is uitgebreid te zien in de film The Passion of Ayn rand uit 1999.
Haar laatste jaren
Na haar breuk met de Branden's viel de beweging uiteen en gingen veel van haar vrienden hun eigen weg.
Ze werkte gedurende de jaren '70 aan eenscript voor een TV serie van Atlas Shrugged en een nieuwe roman "To Lorne Dieterling", maar heeft beide projecten nooit kunnen afronden. Eerst vanwege de dood van haar man Frank in 1979 en uiteindelijk haar eigen dood in 1982.
Fictie:
* Night of January 16th (1934) (toneel)
* We the Living (1936)
* Anthem (1938)
* The Fountainhead (1943)
* Atlas Shrugged (1957)
Non-Fictie
* For the New Intellectual (1961)
* The Virtue of Selfishness (met Nathaniel Branden) (1964)
* Capitalism: The Unknown Ideal (met Nathaniel Branden, Alan Greenspan, en Robert Hessen) (1966)
* Introduction to Objectivist Epistemology (1967)
* The Romantic Manifesto (1969)
* The New Left: The Anti-Industrial Revolution (1971)
* Philosophy: Who Needs It (1982)
Topics over Ayn Rand boeken op Fok
* The fountainhead- Ayn Rand
* Ayn Rand's Atlas Shrugged - deel 2
Okay mensen, en nu kunnen we lekker discuseren over haar boeken en filosofie
Alvorens we over haar werk gaan discuseren, eerst even wat feiten over haar
Biografie:
Ayn Rand heet eigenlijk Alissa Zinovievna Rosenbaum (inderdaad, een joodse familie)..
Ze was geboren op 2 februari 1905 te Sint-Petersburg en gestorven te New York op 6 maart 1982
Jeugd en studie
Ze was als jong meisje al gek op boeken en films en begon al jong met schrijven. Haar jeugdhelden waren de schrijhvers Sir Walter Scott, Alexandre Dumas, Victor Hugo en andere schrijvers uit de romantiek.
Vanwege de Russische revolutie in 1917 vluchte het gezin Rosenbaum naar de Krim, maar toen dat in 1921 ook in handen van de Bolsjewieken viel, keerden ze toch maar weer terug naar St. Petersburg, waar ze filosofie en geschiedenis ging studeren op de universiteit.
Hier kwam ze in aanraking met de werken van Edmond Rostand, een schrijver uit de Franse romantiek, en Schiller, die ze geweldig vond vanwege zijn grootse heroische stijl.
Ook Nietzsche bewonderde zij om zijn verheerlijking van het heroiesche en het onafhankelijke individu, maar ze verafschuwde het altruisme in "Zo sprak Zaratustra".
In 1924 ronde zij haar opleiding af en begon met een studie toneelschrijven.
Emigratie
Toen zij een visum kreeg om haar familie in de Verenigde Staten te bezoeken, zag ze haar kans schoon.
Bij aankomst in New York werdt ze vrijwel meteen verliefd op de skyline van the Big Apple. Later zal ze er o.a. in haar boeken nog vaak op terugkomen: "The sky over New York and the will of man made visible. What other religion do we need? I feel that if a war came to threaten this, I would throw myself into space, over the city, and protect these buildings with my body."
De Hollywood jaren
Eenmaal in Amerika vertrok ze richting Hollywood om daar scriptschrijfster te worden. In deze periode nam ze de naam Ayn Rand aan, gebasseert op de manier waarop haar achternaam Rosenbaum geschreven stond in het lettertype Cyrillic op haar diploma.
De theorie dat ze haar naam ontleende aan de Remmington Rand typemachine is niet mogelijk, omdat ze de naam al gebruikte voordat dit aparaat op de markt kwam.
In Hollywood ontmoet ze Cecil B. DeMille en krijgt in 1927 een piepklein rolletje in King of Kings.
Check Ayn Rand op IMDB o.a. verfilming Atlas Shrugged in 2007!!!
Naast het kleine filmrolletje deed ze ook nog baantjes op bijvoorbeeld de kostuumafdeling van een filmstudio. Ze leerde acteur Frank O'Connor kennen, waar ze mee trouwde. Ondanks zijn indrukwekkende lijst aan film- en met name kleine bijrollen op IMDB zal hij de rest van zijn leven bekend staan als "de man van...".
Eerste successen
Haar succes als schrijfster begon langzaam. Het eerste script dat ze schreef werdt niet eens verfilmt! Ze kwam in 1932 met het sript Red Pawn dat verkocht werdt aan Universal maar is nooit verfilmt. In 1934 kwam ze met het toneelstuk The Night of Januari 16th dat Broadway haalde en in 1941 verfilmt werdt.
Later zou het script You came along en het op Chris Massie's boek gebaseerde Love Letters en enkele van haar eigen boeken verfilmt worden,
In 2004 is er de TV serie "Ideal" uitgebracht dat gebaseert is op haar boek Fountainhead.
Haar succesvolle boeken
In 1936 kwam ze met het enigzins autobiografische We The Living en 2 jaar daarop met Anthem.
We The Living werdt vanwege de felle anti-communistische toon met gemengde gevoelens ontvangen in de VS. De jaren van de grote depressie (ook wel The Red Decade genoemt) waren bij het verschijnen van het boek op z'n hoogtepunt en er leefde een grote sympathie voor het socialisme onder de Amerikaanse bevolking.
Voor Anthem, een boek waarin een futuristische maatschappij wordt beschreven en waar het collectivisme triomfeerd, kon ze in de VS geen uitgever vinden en werdt uitgegeven in de UK.
Haar grote succes kwam echter met de bestseller Fountainhead in 1943. Het boek was reeds door 12 uitgevers afgewezen. Ze vonden het te interlectueel en niet aansluiten bij de mainstream. Gelukkig hapte nr. 13 (obbs-Merrill Company publishing house) wel toe. Het boek zou een wereldwijd succes worden en zo'n 6 millioen stuks verkopen.
In 1949 wordt het boek verfilmt met in de hoofdrol Gary Cooper
In 1957 verschijnt Atlas Shrugged dat insloeg als een bom en interlectueel Amerika op z'n kop zet.
Het Objectivisme
Naast haar romas is zij ook grondlegger van het Objectivisme (Wikipedia >> NL en EN). Zij geloofde dat de mens zijn waarde en daden zelf moet kiezen door middel van rede ; dat het individu een recht heeft om te bestaan voor zijn eigen belang, en noch zelfopoffering voor de ander (of visaversa); en dat niemand het recht heeft om iemand iets op te leggen door dwang of in naam van een of andere ideologie.
Samen met Nathaniel Branden, zijn vrouw Barbara, en anderen, waaronder Alan Greenspan en Leonard Peikoff, richtte zij de Objectivistische Beweging op.
In 1968 kwam er een breuk in de samenwerking tussen het echtpaar Branden en Rand. De oorzaak is uitgebreid te zien in de film The Passion of Ayn rand uit 1999.
Haar laatste jaren
Na haar breuk met de Branden's viel de beweging uiteen en gingen veel van haar vrienden hun eigen weg.
Ze werkte gedurende de jaren '70 aan eenscript voor een TV serie van Atlas Shrugged en een nieuwe roman "To Lorne Dieterling", maar heeft beide projecten nooit kunnen afronden. Eerst vanwege de dood van haar man Frank in 1979 en uiteindelijk haar eigen dood in 1982.
Fictie:
* Night of January 16th (1934) (toneel)
* We the Living (1936)
* Anthem (1938)
* The Fountainhead (1943)
* Atlas Shrugged (1957)
Non-Fictie
* For the New Intellectual (1961)
* The Virtue of Selfishness (met Nathaniel Branden) (1964)
* Capitalism: The Unknown Ideal (met Nathaniel Branden, Alan Greenspan, en Robert Hessen) (1966)
* Introduction to Objectivist Epistemology (1967)
* The Romantic Manifesto (1969)
* The New Left: The Anti-Industrial Revolution (1971)
* Philosophy: Who Needs It (1982)
Topics over Ayn Rand boeken op Fok
* The fountainhead- Ayn Rand
* Ayn Rand's Atlas Shrugged - deel 2
Okay mensen, en nu kunnen we lekker discuseren over haar boeken en filosofie
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik zou zeggen, ga er eens eentje lezenquote:Op woensdag 5 april 2006 06:53 schreef Automatic_Rock het volgende:
maar haar boeken ken ik niet...
Atlas Shrugged bijvoorbeeld
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Waarom raad je hem Atlas Shrugged aan?quote:Op woensdag 5 april 2006 09:24 schreef Karzeuler het volgende:
Ik zou zeggen, ga er eens eentje lezen
Atlas Shrugged bijvoorbeeld
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je moet toch ergens beginnen?quote:Op woensdag 5 april 2006 09:54 schreef Claudia_x het volgende:
Waarom raad je hem Atlas Shrugged aan?
Ben net met Atlas Shrugged begonnen. Wordt er helemaal in meegezogen. Heb 'm telkens bij me. Elke vrije minuut lees ik weer een stukje.
Ik vraag me steeds af: Who is John Galt?
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
OK, er is geen reden waarom je met Atlas Shrugged begonnen bent in plaats van The Fountainhead? Als je toch ergens moet beginnen, waarom dan niet bij het eerste meesterwerk?
Ik houd van lezen, maar ik heb nog nooit een boek gelezen zoals ik The Fountainhead of Atlas Shrugged heb gelezen. Niets anders willen doen dan het lezen van het boek, lopen door New York, wonen in de personages. Het is een aantal jaren geleden dat ik de boeken gelezen heb, maar The Fountainhead ligt altijd op het spreekwoordelijke nachtkastje. Als ik het even niet meer zo zie zitten, dan lees ik weer een stukje.
It doesn't say much. Only 'Howard Roark, Architect.' But it's like those mottoes men carved over the entrance of a castle and died for. It's a challenge in the face of something so vast and so dark, that all the pain on earth-and do you know how much suffering there is on earth?-all the pain comes from that thing you are going to face. I don't know what it is, I don't know why it should be unleashed against you. I know only that it will be. And I know that if you carry these words through to the end, it will be a victory, Howard, not just for you, but for something that should win, that moves the world-and never wins acknowledgement. It will vindicate so many who have fallen before you, who have suffered as you will suffer. May God bless you-or whoever it is that is alone to see the best, the highest possible to human hearts. You're on your way into hell, Howard.
Ik houd van lezen, maar ik heb nog nooit een boek gelezen zoals ik The Fountainhead of Atlas Shrugged heb gelezen. Niets anders willen doen dan het lezen van het boek, lopen door New York, wonen in de personages. Het is een aantal jaren geleden dat ik de boeken gelezen heb, maar The Fountainhead ligt altijd op het spreekwoordelijke nachtkastje. Als ik het even niet meer zo zie zitten, dan lees ik weer een stukje.
It doesn't say much. Only 'Howard Roark, Architect.' But it's like those mottoes men carved over the entrance of a castle and died for. It's a challenge in the face of something so vast and so dark, that all the pain on earth-and do you know how much suffering there is on earth?-all the pain comes from that thing you are going to face. I don't know what it is, I don't know why it should be unleashed against you. I know only that it will be. And I know that if you carry these words through to the end, it will be a victory, Howard, not just for you, but for something that should win, that moves the world-and never wins acknowledgement. It will vindicate so many who have fallen before you, who have suffered as you will suffer. May God bless you-or whoever it is that is alone to see the best, the highest possible to human hearts. You're on your way into hell, Howard.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Kan je die rgens halen dan? De vertalingen zijn toch niet meer te krijgen?quote:Op donderdag 6 april 2006 20:17 schreef De-oneven-2 het volgende:
Niemand bezwaar?
- Dan ga ik morgen 'De eeuwige bron' halen.
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
quote:Op donderdag 6 april 2006 08:52 schreef Claudia_x het volgende:
It doesn't say much. Only 'Howard Roark, Architect.' But it's like those mottoes men carved over the entrance of a castle and died for. It's a challenge in the face of something so vast and so dark, that all the pain on earth-and do you know how much suffering there is on earth?-all the pain comes from that thing you are going to face. I don't know what it is, I don't know why it should be unleashed against you. I know only that it will be. And I know that if you carry these words through to the end, it will be a victory, Howard, not just for you, but for something that should win, that moves the world-and never wins acknowledgement. It will vindicate so many who have fallen before you, who have suffered as you will suffer. May God bless you-or whoever it is that is alone to see the best, the highest possible to human hearts. You're on your way into hell, Howard.
Ik heb Fountainhead ook bestelt. Is nog niet binnen. Atlas Shrugged wel en daarom ben ik eerst met Atlas begonnen. En als Fountainhead binnen is ga ik die uiteraard ook verslinden
Ayn Rand is
Ik had laatst een film gezien over haar en daarom was ik geintereseerd geraakt in haar
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Sterker nog; ze hebben alléén maar de vertalingen.quote:Op vrijdag 7 april 2006 00:48 schreef Karzeuler het volgende:
[..]
Kan je die rgens halen dan? De vertalingen zijn toch niet meer te krijgen?
Met 'ze' bedoel ik de bibliotheken in Breda, overigens...
...dass wir fliegen.
Bibliotheken, bestaan die nog? Dat ik daar niet eens aan gedacht hebquote:Op vrijdag 7 april 2006 00:58 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Sterker nog; ze hebben alléén maar de vertalingen.
Met 'ze' bedoel ik de bibliotheken in Breda, overigens...
ben volgens mij al bijna 20 jaar niet meer in zo'n gebouw geweest
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Hoewel The Fountainhead en Atlas Shrugged onbetwistbaar haar twee meesterwerken zijn, is We The Living ook erg de moeite waard. Het boek is een bijzondere schets van hoe het moet zijn geweest om in Rusland te leven onder het communisme.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ah, nu begint het voor mij ook aantrekkelijk te worden om toch maar wat van haar te gaan lezenquote:Op vrijdag 7 april 2006 08:48 schreef Claudia_x het volgende:
Hoewel The Fountainhead en Atlas Shrugged onbetwistbaar haar twee meesterwerken zijn, is We The Living ook erg de moeite waard. Het boek is een bijzondere schets van hoe het moet zijn geweest om in Rusland te leven onder het communisme.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Ze zei zelf dat ze in dat boek het meest autobiografies is geweestquote:Op vrijdag 7 april 2006 08:48 schreef Claudia_x het volgende:
Hoewel The Fountainhead en Atlas Shrugged onbetwistbaar haar twee meesterwerken zijn, is We The Living ook erg de moeite waard. Het boek is een bijzondere schets van hoe het moet zijn geweest om in Rusland te leven onder het communisme.
(Wikipedia: "Rand described We the Living as the most autobiographical of her novels, its theme being the brutality of life under communist rule in Russia")
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
welke heb je?quote:Op zaterdag 8 april 2006 15:55 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik durf nu al te zeggen dat ik het uit ga lezen.
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
okquote:Op zaterdag 8 april 2006 16:11 schreef De-oneven-2 het volgende:
De eeuwige bron
ik heb 'm bestelt, maar Bol.com kon 'm niet meteen leveren
ik moet dus nog ff wachten
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Goed topic!
Ik ben het met enkele punten van het Objectivisme niet helemaal eens (altruisme is imo niet per definitie slecht), maar er zitten zeker enkele punten in waar ik toch vaker over nadenk, en probeer te gebruiken in mijn leven.
Hoewel ik "The Fountainhead" persoonlijk wat matiger vond, heb ik "Atlas Shrugged" daarin tegen in 1 vakantie doorgelezen, ik kon het letterlijk niet neerleggen. Hoe clichematig het ook moge klinken, het boek heeft mij zeer sterk doen nadenken over mijn eigen leven en hoe ik enkele dingen eraan kan veranderen.
Ik ben nu bezig met "The Virtue of selfisness", ook zeker een aanrader!
Ik ben het met enkele punten van het Objectivisme niet helemaal eens (altruisme is imo niet per definitie slecht), maar er zitten zeker enkele punten in waar ik toch vaker over nadenk, en probeer te gebruiken in mijn leven.
Hoewel ik "The Fountainhead" persoonlijk wat matiger vond, heb ik "Atlas Shrugged" daarin tegen in 1 vakantie doorgelezen, ik kon het letterlijk niet neerleggen. Hoe clichematig het ook moge klinken, het boek heeft mij zeer sterk doen nadenken over mijn eigen leven en hoe ik enkele dingen eraan kan veranderen.
Ik ben nu bezig met "The Virtue of selfisness", ook zeker een aanrader!
The virtue of selfishness is een bundeling essays die inderdaad erg prettig weglezen. Ik geloof overigens niet dat Rand 'daden omwille van een ander' verwerpt, maar juist die vorm van altruïsme waarin de eigen integriteit eraan moet geloven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Aldus....quote:Op dinsdag 4 april 2006 18:11 schreef Karzeuler het volgende:
Ook Nietzsche bewonderde zij om zijn verheerlijking van het heroiesche en het onafhankelijke individu, maar ze verafschuwde het altruisme in "Zo sprak Zaratustra".
In 1924 ronde zij haar opleiding af en begon met een studie toneelschrijven.
"He who makes a beast of himself, gets rid of the pain of being a man."
Wikipediaquote:
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Nee, Aldus sprak Zarathustra, niet Zo....
"He who makes a beast of himself, gets rid of the pain of being a man."
Oh okayquote:Op maandag 10 april 2006 20:54 schreef search64 het volgende:
Nee, Aldus sprak Zarathustra, niet Zo....
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik heb hem pas gekocht, en ben nu begonnen met lezenquote:Op woensdag 5 april 2006 09:24 schreef Karzeuler het volgende:
[..]
Ik zou zeggen, ga er eens eentje lezen
Atlas Shrugged bijvoorbeeld
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Ah! Ik ben ook enorme Ayn Rand fan! Ik heb zelf Atlas Shrugged en We The Living gelezen, ik was begonnen in The Fountainhead, maar op het moment ben ik daar niet erg in bezig. Het is leuk om te zien hoe de karakters van AS heel erg sterk in de schoenen staan, terwijl Kira in WTL nog heel erg bezig is met de vorming van haar overtuigingen. Ik vind WTL daarom in ieder geval wat realistischer, want alle karakters in AS zijn zo een-dimensionaal en oppervlakkig dat je het niet echt door kunt trekken naar het echte leven!
In de Russische context waar We The Living zich afspeelt is het natuurlijk ook veel moeilijker om integer te leven; Ayn Rand is niet voor niets vertrokken naar Amerika. Maar je hebt gelijk, hoor, het is een veel realistischer boek. In The Fountainhead en Atlas Shrugged ontsluit Rand nadrukkelijker een levenshouding waardoor haar personages stereotypes worden. Het verbaast me dan ook niet dat je The Fountainhead weggelegd hebt, want dit is toch haar meest rigide roman. Niet dat je geen oen bent.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben nog niet zo ver met Atlas Shrugged, maar ik vind het verhaal juist mooi vanwege de surrealistsche sfeer. Ik kan ook zo voor me zien hoe Hitchcock hier een film van zou maken
Ik ben nogal beeldend ingesteld, en AS (en misschien ook haar andere boeken??) heeft een sterkte beeldende kant, waardoor de stereotypes mij, tot nu toe, nog niet storen
Ik ben nogal beeldend ingesteld, en AS (en misschien ook haar andere boeken??) heeft een sterkte beeldende kant, waardoor de stereotypes mij, tot nu toe, nog niet storen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Dan moet je zeker The Fountainhead lezen, AR. Ze weet New York er fantastisch in tot de verbeelding te laten spreken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
ik ben pas bij blz 92 van de 1069quote:Op vrijdag 29 september 2006 20:54 schreef Claudia_x het volgende:
Dan moet je zeker The Fountainhead lezen, AR. Ze weet New York er fantastisch in tot de verbeelding te laten spreken.
Maar in de zomer van 2007 denk ik het wel uit te hebben, en kan ik aan The Fountainhead beginnen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Oh, het maar tijdelijk! Ik lees altijd zoveel boeken tegelijk, dus ik kom er vast nog wel op terug. In ieder geval heb je na AS wel een goed idee waar Ayn Rand naar toe wilt met haar boeken, dus een must-read vind ik het nu even niet.quote:Het verbaast me dan ook niet dat je The Fountainhead weggelegd hebt, want dit is toch haar meest rigide roman. Niet dat je geen oen bent.
ff melden dat ik zojuist met Yhe Fountainheid ben begonnen
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
D'r komt zo'n beetje NU (half november) een midprice paperback aan van 'De eeuwige bron'. Maar Ayn Rand vind je in het nederlands (en ook engels) toch wel heel regelmatig in antiquariaten. Ik heb een paar van haar boeken, maar heb ze niet gelezen. Mijn collega heeft ze wel gelezen (een paar titels) en is compleet weg van Rand. Ik heb ooit een film gezien over Rand, maar daar weet ik alleen nog maar van dat het uiterst vreemd was. Erg lang geleden..
zal wel "The Passion of Ayn Rand" zijn, over haar affaire met Nathaniel Brandon
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik ben nu ergens bij blz 750, en eerlijk gezegd vind ik het wel meevallen met de stereotypen...
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
in Atlas shrugged had je wel duidelijke stereotypes. Zal wel komen omdat zij vroeger scriptschrijfster was in het vooroorlogse hollywood en als schrijfster een fanatiek aanhangster was van de romantische stroming
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Ik wil ff melden dat ik helemaal verliefd ben op het boek "The Fountainhead". Ik ben nu bijna halverwege: Howard heeft Dominique op brute wijze geneukt, en zij is nu terug in NY. Howard's ontwerp voor Enrigh's huis staat in de krant en Peter heeft na een meeting van jonge architekten van Dominique gehoort wat zij van 'm vindt.
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Oh, dan kan ik melden dat ik Atlas shrugged sinds vorige maand uit heb
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
die speechquote:Op zaterdag 30 december 2006 10:19 schreef Automatic_Rock het volgende:
Oh, dan kan ik melden dat ik Atlas shrugged sinds vorige maand uit heb
Mooi boek, goed verhaal...., alleen de speech van John Galt heb ik over geslagen..
Dat ding was 60 pagina's lang!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En na 10 pagina's had ik al het idee dat hij zichzelf 3x herhaald had
Maar verder heb ik alles gelezen hoor
die speech 
en sommige dialogen waren ook onnatuurlijk langdradig
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
quote:Op zaterdag 30 december 2006 02:24 schreef Karzeuler het volgende:
Ik wil ff melden dat ik helemaal verliefd ben op het boek "The Fountainhead".
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben nu weer even wat andere boeken aan het lezen, maar voor de zomer ben ik van plan om ook The Fountainhead te gaan lezen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
!quote:Op dinsdag 2 januari 2007 15:28 schreef Automatic_Rock het volgende:
Ik ben nu weer even wat andere boeken aan het lezen, maar voor de zomer ben ik van plan om ook The Fountainhead te gaan lezen
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb afgelopen donderdag We the Living gekocht, en ga er vandaag in beginnen
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 04-02-2007 12:23:57 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 04-02-2007 12:23:57 ]
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Mm, beetje sectarisch hè. Btw de communist Mao Zedong was ook zo'n egoïst. Ik contempleer daar toch een topic over te maken. Mensen hebben bijv. een verkeerd beeld van Mao en van communisme.quote:Op zondag 9 april 2006 19:34 schreef Claudia_x het volgende:
The virtue of selfishness is een bundeling essays die inderdaad erg prettig weglezen. Ik geloof overigens niet dat Rand 'daden omwille van een ander' verwerpt, maar juist die vorm van altruïsme waarin de eigen integriteit eraan moet geloven.
Kritiekpunt is daarbij ook dat de wereld niet dipolair is hè. Alleen maar altruïsme en egoïsme bestaat niet, is te theoretisch. Het is meer een beetje van dit en een beetje van dat.
[ Bericht 10% gewijzigd door Ryan3 op 09-02-2007 09:35:35 ]
I´m back.
Ik ben sinds kort aan het lezen in 'The Fountainhead'. Inmiddels 'Atlas Shrugged' maar besteld.quote:Op woensdag 27 september 2006 18:46 schreef Lienekien het volgende:
Ik heb sinds kort 'The Fountainhead' in huis.
The love you take is equal to the love you make.
Ik neem aan dat The Fountainhead bevalt, Lienekien?
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben nog maar net begonnen hoor, dus het duurt nog even voor ik er een mening over heb
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Geen spoilers, hè, zoals TS ergens op pagina 1 heeft neergezet.
The love you take is equal to the love you make.
Het leest lekker weg en ik vind het verhaal, de karakters, de tijd waarin het speelt en de setting intrigerend en fascinerend.quote:Op dinsdag 13 februari 2007 15:52 schreef Claudia_x het volgende:
Ik neem aan dat The Fountainhead bevalt, Lienekien?
Ik ben benieuwd naar je mening over We the living, AR.
The love you take is equal to the love you make.
Ik krijg er zin van om vroeg naar bed te gaan met The fountainhead.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
tsjop, tsjop...quote:Op dinsdag 13 februari 2007 20:29 schreef Claudia_x het volgende:
Ik krijg er zin van om vroeg naar bed te gaan met The fountainhead.
Voor mij, de mooiste passages uit het boek gaan niet over Dominique en Roark, maar over Mallory en Roark.
Stepping back, Roark brushed against a table loaded with junk. Something clattered to the floor. Mallory jerked forward, trying to reach it first. Roark pushed his arm aside and picked up the object.
It was a small plaster plaque, the kind sold in cheap gift shops. It represented a baby sprawled on its stomach, dimpled rear forward, peeking coyly over its shoulder. A few lines, the structure of a few muscles showed a magnificent talent that could not be hidden, that broke fiercely through the rest; the rest was a deliberate attempt to be obvious, vulgar and trite, a clumsy effort, unconvincing and tortured. It was an object that belonged in a chamber of horrors.
Mallory saw Roark's hand begin to shake. Then Roark's arm went back and up, over his head, slowly, as if gathering the weight of air in the crook of his elbow; it was only a flash, but it seemed to last for minutes, the arm stood lifted and still - then it slashed forward, the plaque shot across the room and burst to pieces against the wall. It was the only time anyone had ever seen Roark murderously angry.
(....)
"How did you know what's been killing me? Slowly, for years, driving me to hate people when I don't want to hate.....Have you felt it, too? Have you seen how your best friends love everything about you - except the things that count? And your most important is nothing to them, nothing, not even a sound they can recognize? You mean, yóu want to hear? You want to know what I do and why I do it, you want to know what I think? It's not boring to you? It's important?"
"Go ahead," said Roark.
Then he sat for hours, listening, while Mallory spoke of his work, of the thoughts behind his work, of the thoughts that shaped his life, spoke gluttonously, like a drowning man flung out to the shore, getting drunk on huge, clean snatches of air.
De essentie van het boek, wat mij betreft.
Stepping back, Roark brushed against a table loaded with junk. Something clattered to the floor. Mallory jerked forward, trying to reach it first. Roark pushed his arm aside and picked up the object.
It was a small plaster plaque, the kind sold in cheap gift shops. It represented a baby sprawled on its stomach, dimpled rear forward, peeking coyly over its shoulder. A few lines, the structure of a few muscles showed a magnificent talent that could not be hidden, that broke fiercely through the rest; the rest was a deliberate attempt to be obvious, vulgar and trite, a clumsy effort, unconvincing and tortured. It was an object that belonged in a chamber of horrors.
Mallory saw Roark's hand begin to shake. Then Roark's arm went back and up, over his head, slowly, as if gathering the weight of air in the crook of his elbow; it was only a flash, but it seemed to last for minutes, the arm stood lifted and still - then it slashed forward, the plaque shot across the room and burst to pieces against the wall. It was the only time anyone had ever seen Roark murderously angry.
(....)
"How did you know what's been killing me? Slowly, for years, driving me to hate people when I don't want to hate.....Have you felt it, too? Have you seen how your best friends love everything about you - except the things that count? And your most important is nothing to them, nothing, not even a sound they can recognize? You mean, yóu want to hear? You want to know what I do and why I do it, you want to know what I think? It's not boring to you? It's important?"
"Go ahead," said Roark.
Then he sat for hours, listening, while Mallory spoke of his work, of the thoughts behind his work, of the thoughts that shaped his life, spoke gluttonously, like a drowning man flung out to the shore, getting drunk on huge, clean snatches of air.
De essentie van het boek, wat mij betreft.
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Het effect dat Roark daar heeft op Mallory is precies wat het boek met mij doet en waarom het altijd in de buurt ligt.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 22:59 schreef Zina het volgende:
De essentie van het boek, wat mij betreft.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
inderdaad, dat gedeelte raakte mij ook heel ergquote:Op vrijdag 16 februari 2007 22:59 schreef Zina het volgende:
De essentie van het boek, wat mij betreft.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Automatic_Rock op 20-02-2007 11:09:12 ]Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Misschien kun je dat tussen spoiler tags zetten?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb die vrijheid maar even genomen...quote:Op dinsdag 20 februari 2007 10:19 schreef Claudia_x het volgende:
Misschien kun je dat tussen spoiler tags zetten?
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
We The Living leest trouwens erg prettig!
Niet zo surrealistisch, en iets minder beeldend dan AS, maar tot nu toe nog steeds een boeiend boek. Lees het graag
(ben nu bij blz150+/-)
Niet zo surrealistisch, en iets minder beeldend dan AS, maar tot nu toe nog steeds een boeiend boek. Lees het graag
(ben nu bij blz150+/-)
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Grappig dat je haar werk in die volgorde leest. Atlas Shrugged is haar magnum opus terwijl We the living haar eerste roman is, waarin ze duidelijk nog zoekende is naar zowel vorm als inhoud. Hoe beter ze haar ideeën onder woorden kon brengen hoe duidelijker die ideeën voor haarzelf werden, heb ik het idee. Desalniettemin is We the living een prachtboek, zeker voor wie haar latere romans te rigide en ongeloofwaardig vindt.quote:Op dinsdag 20 februari 2007 11:11 schreef Automatic_Rock het volgende:
We The Living leest trouwens erg prettig!
Niet zo surrealistisch, en iets minder beeldend dan AS, maar tot nu toe nog steeds een boeiend boek. Lees het graag
(ben nu bij blz150+/-)
En bedankt voor de tags.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, ik weet dat dit haar eerste boek was, en AS haar laatste.quote:Op dinsdag 20 februari 2007 11:48 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Grappig dat je haar werk in die volgorde leest. Atlas Shrugged is haar magnum opus terwijl We the living haar eerste roman is, waarin ze duidelijk nog zoekende is naar zowel vorm als inhoud. Hoe beter ze haar ideeën onder woorden kon brengen hoe duidelijker die ideeën voor haarzelf werden, heb ik het idee. Desalniettemin is We the living een prachtboek, zeker voor wie haar latere romans te rigide en ongeloofwaardig vindt.
[afbeelding]
En bedankt voor de tags.
Maar ik ben begonnen met AS omdat de omschrijving van dat boek me het meest aanstond. En als ike aan een 'nieuwe schrijver' (m/v) begint, dan begin ik toch met het boek dat me vooraf al het meest beviel.
En blijkt het daadwerkelijk goed te bevallen, dan komen de andere boeken
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Het verzoekje van Claudia beantwoord ik natuurlijk graag. Ik heb nl. ook nog wat vragen.
Hoe besluit een mens een boek te gaan lezen? Waarom pak je net dat ene boek uit de kast van de bibliotheek, van de plank van de boekhandel? Is dat vanwege een kaft, een naam, een titel, de combinatie van die dingen? Is het omdat je ergens iets herkent (hè, die naam heb ik eens gehoord...hè, die titel komt me bekend voor...hè die kaft doet me ergens aan denken..). Je kunt het later niet meer precies achterhalen.
Soms koop ik heel gericht een boek, omdat ik van tevoren al heb besloten dat ik dat boek wil lezen. Dat was niet het geval met The Fountainhead. Ik pakte het op, las wat op de achterflap stond en dacht: hmm, dat kan wel eens interessant wezen.
Het boek dat ik ging kopen, moest in ieder geval een beetje dik zijn, dát wist ik wel. Ik had vakantie en dus de tijd om weer eens echt in een boek te duiken. Het boek moest daartoe ook uitnodigen; een boek waarin je ouderwets kunt verdwijnen, een beetje zoals vroeger toen ik tijdens kerstvakanties uit de bibliotheek in ons dorp een paar dikke pillen haalde (Thea Beckman, Jan Terlouw) waar ik me ongestoord mee op de bank kon nestelen onder de kerstboom terwijl mijn ouders allemaal zogenaamd 'nuttige' dingen deden. Een boek om in te verdwijnen dus, die niet al te snel weer uit zou zijn.
De ultieme test is altijd de eerste bladzijde. Als ik twijfel, lees ik de eerste bladzijde van het boek. Spreekt ie me aan, wil ik verder lezen, dan is het pleit beslecht.
En toen las ik, nouja, je kent het by heart natuurlijk:
Howard Roark laughed.
De man met het oranje haar: the exact color of ripe orange rind.
Ik wilde weten wie Howard Roark was. Zo simpel was het en niet anders. Dus ik ging naar huis met het boek. Binnen drie dagen was het uit; dát was wel een beetje jammer.
Hoe besluit een mens een boek te gaan lezen? Waarom pak je net dat ene boek uit de kast van de bibliotheek, van de plank van de boekhandel? Is dat vanwege een kaft, een naam, een titel, de combinatie van die dingen? Is het omdat je ergens iets herkent (hè, die naam heb ik eens gehoord...hè, die titel komt me bekend voor...hè die kaft doet me ergens aan denken..). Je kunt het later niet meer precies achterhalen.
Soms koop ik heel gericht een boek, omdat ik van tevoren al heb besloten dat ik dat boek wil lezen. Dat was niet het geval met The Fountainhead. Ik pakte het op, las wat op de achterflap stond en dacht: hmm, dat kan wel eens interessant wezen.
Het boek dat ik ging kopen, moest in ieder geval een beetje dik zijn, dát wist ik wel. Ik had vakantie en dus de tijd om weer eens echt in een boek te duiken. Het boek moest daartoe ook uitnodigen; een boek waarin je ouderwets kunt verdwijnen, een beetje zoals vroeger toen ik tijdens kerstvakanties uit de bibliotheek in ons dorp een paar dikke pillen haalde (Thea Beckman, Jan Terlouw) waar ik me ongestoord mee op de bank kon nestelen onder de kerstboom terwijl mijn ouders allemaal zogenaamd 'nuttige' dingen deden. Een boek om in te verdwijnen dus, die niet al te snel weer uit zou zijn.
De ultieme test is altijd de eerste bladzijde. Als ik twijfel, lees ik de eerste bladzijde van het boek. Spreekt ie me aan, wil ik verder lezen, dan is het pleit beslecht.
En toen las ik, nouja, je kent het by heart natuurlijk:
Howard Roark laughed.
De man met het oranje haar: the exact color of ripe orange rind.
Ik wilde weten wie Howard Roark was. Zo simpel was het en niet anders. Dus ik ging naar huis met het boek. Binnen drie dagen was het uit; dát was wel een beetje jammer.
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Dan nu mijn vragen (vooral aan Claudia gericht, want zij weet er het meeste van geloof ik, en ik ben gewoon naar haar benieuwd):
Wat vond je toen je na The Fountainhead Atlas Shrugged las? Viel het net zo in de smaak?
Toen je net The Fountainhead had gelezen, dacht je toen ook vaak bij situaties in je eigen leven: hoe zou Roark hiermee omgaan? En zo ja, werd je daar wijzer van?
Waarom is The Fountainhead je favoriet? Wat is er aan deze roman dat je er steeds naar terugkeert (zoals je aangaf hierboven)?
In hoeverre beïnvloedt het Objectivisme de manier waarop je je leven leidt, of is het niet meer of minder dan een theorie die je tot je hebt genomen?
Zijn er punten waarop je het echt niet eens bent met Ayn Rand?
Wat vond je toen je na The Fountainhead Atlas Shrugged las? Viel het net zo in de smaak?
Toen je net The Fountainhead had gelezen, dacht je toen ook vaak bij situaties in je eigen leven: hoe zou Roark hiermee omgaan? En zo ja, werd je daar wijzer van?
Waarom is The Fountainhead je favoriet? Wat is er aan deze roman dat je er steeds naar terugkeert (zoals je aangaf hierboven)?
In hoeverre beïnvloedt het Objectivisme de manier waarop je je leven leidt, of is het niet meer of minder dan een theorie die je tot je hebt genomen?
Zijn er punten waarop je het echt niet eens bent met Ayn Rand?
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Atlas Shrugged viel in de smaak, maar niet zoals The Fountainhead. Ik zag Hank Rearden als de nieuwe Howard Roark, en ik vond het moeilijk te verkroppenquote:Op dinsdag 27 februari 2007 12:39 schreef Zina het volgende:
Dan nu mijn vragen (vooral aan Claudia gericht, want zij weet er het meeste van geloof ik, en ik ben gewoon naar haar benieuwd):
Wat vond je toen je na The Fountainhead Atlas Shrugged las? Viel het net zo in de smaak?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Daarna wilde ik niet meer verder lezen. Ik had bij AS het idee dat het verhaal nog meer ondergeschikt was gemaakt aan het uiteenzetten van haar objectivistische filosofie. Waar The Fountainhead een Ontdekking was, werd AS hier en daar zelfs vervelend. Verder miste ik Dominique (waar ik me toch mee vereenzelvigde).Nee. Ik weet wat de principes zijn waarnaar ik wil leven, daar heb ik HR niet voor nodig. Wat ik wél uit het boek haal, heeft meer betrekking op je volgende vraag.quote:Toen je net The Fountainhead had gelezen, dacht je toen ook vaak bij situaties in je eigen leven: hoe zou Roark hiermee omgaan? En zo ja, werd je daar wijzer van?
In 1984 schrijft Orwell ergens: Being in a minority, even a minority of one, did not make you mad. There was truth and there was untruth, and if you clung to the truth even against the whole world, you were not mad. Howard Roark geeft me moed om in de minderheid te verkeren. Als de eenzaamheid me te veel wordt, dan grijp ik naar The Fountainhead. Ik weet dat het gek is om zoiets te zeggen; HR is een fictief karakter. Maar het is genoeg voor me om te weten dat er ooit iemand is geweest die hem heeft bedacht als het meest nobele streven van een mens.quote:Waarom is The Fountainhead je favoriet? Wat is er aan deze roman dat je er steeds naar terugkeert (zoals je aangaf hierboven)?In ethische zin is het meer een verwoording van wat ik altijd al heb gevonden. Ik zie het niet als een leidraad. En ik moet zeggen dat ik het Objectivisme ook minder interessant vind worden als de filosofie verder gaat dan persoonlijke ethiek.quote:In hoeverre beïnvloedt het Objectivisme de manier waarop je je leven leidt, of is het niet meer of minder dan een theorie die je tot je hebt genomen?Weinig. Ik vind dat ze anarchisme niet serieus genoeg nam. En ze had een minnaar; dat kan ik ook niet verkroppen. Wat ik ook onzin vond, is dat je als Objectivist van bepaalde muziek en kunst moest houden. Ik zie Rands muzieksmaak niet als toonaangevend. Als ik Elliott Smith prachtig vind terwijl hij de ellende van zijn bestaan bezingt, dan voel ik me geen verrader van mijn principes.quote:Zijn er punten waarop je het echt niet eens bent met Ayn Rand?
Ik heb geen behoefte om Rand te volgen zoals die Objectivisten dat doen. Ze is geen Jezus en iedereen die zo naar haar opkijkt heeft duidelijk niks van haar boeken begrepen.I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik kocht het boek overigens omdat ik me bij de studiebalie in moest schrijven en daar een rij stond die wel een middag zou duren. Ik had de titel al een paar maanden in mijn hoofd, kocht het boek bij Athenaeum, en heb er de hele middag mee op de trap van het Bungehuis gezeten. Ik wilde niet stoppen met lezen.
Ik heb er ook altijd al van gehouden om in een fictieve wereld te verdwijnen. Dat was ooit begonnen toen mijn vader ons Alleen op de wereld voorlas. Maar ik heb nog nooit zo genoten van een literaire realiteit als die van The Fountainhead. Ik wilde alleen nog maar in het NY van toen zijn.
Ik heb er ook altijd al van gehouden om in een fictieve wereld te verdwijnen. Dat was ooit begonnen toen mijn vader ons Alleen op de wereld voorlas. Maar ik heb nog nooit zo genoten van een literaire realiteit als die van The Fountainhead. Ik wilde alleen nog maar in het NY van toen zijn.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:Op dinsdag 27 februari 2007 13:14 schreef Claudia_x het volgende:
Atlas Shrugged viel in de smaak, maar niet zoals The Fountainhead. Ik zag Hank Rearden als de nieuwe Howard Roark, en ik vond het moeilijk te verkroppenIk wil Atlas Shrugged nog lezen, ben wel benieuwd hoe ik het zal ervaren. Misschien vind ik het iets minder erg dat het verhaal ondergeschikt is aan de filosofie. Dominique, daar heb ik me nooit mee geïdentificeerd. Eigenlijk met geen enkel personage in The Fountainhead, terwijl dit vaak toch een vereiste is/ lijkt te zijn voor het 'opgaan' in een boek. HR fascineerde mij, ik wilde alleen maar weten hoe het met hém verder ging. Maar hij was te ideaal en te mannelijk voor vereenzelviging.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Daarna wilde ik niet meer verder lezen. Ik had bij AS het idee dat het verhaal nog meer ondergeschikt was gemaakt aan het uiteenzetten van haar objectivistische filosofie. Waar The Fountainhead een Ontdekking was, werd AS hier en daar zelfs vervelend. Verder miste ik Dominique (waar ik me toch mee vereenzelvigde).Je hebt niemand nodig om je eigen leven te bepalen, dat is waar, zo heb ik ook altijd geleefd en gehandeld. Maar de mate waarin HR dat doet, is van zodanig niveau dat ik het toch niet kan helpen dat ik me regelmatig wel eens afvraag: hoe zou hij gereageerd hebben? Niet hem als persoon, maar het gaat me eigenlijk meer om de filosofie die er achter steekt: oftewel, hoe kun je dagelijks leven volgens zo'n filosofie.quote:Nee. Ik weet wat de principes zijn waarnaar ik wil leven, daar heb ik HR niet voor nodig. Wat ik wél uit het boek haal, heeft meer betrekking op je volgende vraag.
Dat heb ik overigens bij meer filosofieën/ideeën en ook bij religies: dat ik me afvraag hoe je die principes dag in dag uit kunt naleven. Ik heb ook duidelijke en uitgesproken ideeën over veel dingen, maar het leven leef je in principe één keer, het is vaak moeilijk om precies van tevoren te weten hoe te handelen.Mee eens. Het behoren tot een groep aanhangers van wie dan ook moet te allen tijde worden voorkomen. Ik kan me er niets bij voorstellen.quote:Weinig. Ik vind dat ze anarchisme niet serieus genoeg nam. En ze had een minnaar; dat kan ik ook niet verkroppen. Wat ik ook onzin vond, is dat je als Objectivist van bepaalde muziek en kunst moest houden. Ik zie Rands muzieksmaak niet als toonaangevend. Als ik Elliott Smith prachtig vind terwijl hij de ellende van zijn bestaan bezingt, dan voel ik me geen verrader van mijn principes.
Ik heb geen behoefte om Rand te volgen zoals die Objectivisten dat doen. Ze is geen Jezus en iedereen die zo naar haar opkijkt heeft duidelijk niks van haar boeken begrepen.
Ik herken wel wat je zegt: dat de ideeën een bevestiging zijn van wat je zelf altijd al hebt gevonden. Dat is mijn beleving ook, maar juist daarom was het lezen een schok voor me. Het was voor het eerst dat ik iets las waarvan ik meteen dacht: dit klopt. Terwijl ik doorgaans bij alles wat ik lees wel kritische noten heb, of ronduit 'nee' moet zeggen. Nu probeer ik er achter te komen wat de implicaties van mijn 'yes' zijn. Ben ik nu gewoon gek van een boek, personage? Ben ik een objectivist?
[ Bericht 1% gewijzigd door Zina op 27-02-2007 15:43:55 ]Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Wat wil je je kinderen meegeven?
Ik kan je hulp wel gebruiken hiero. Integriteit, daar wordt een mens mee geboren, je hebt het of hebt het niet, .
Ik kan je hulp wel gebruiken hiero. Integriteit, daar wordt een mens mee geboren, je hebt het of hebt het niet, .
.
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog (Gummbah)
Waarom?quote:Op dinsdag 27 februari 2007 15:17 schreef Automatic_Rock het volgende:
Kira is een verwend nest
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Die gedachte schiet me regelmatig te binnen tijdens het lezen
maar dat doet niks af van het leesplezier hoor
maar dat doet niks af van het leesplezier hoor
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Als je dat weer eens hebt, post hier dan de tekst waarbij die gedachte je te binnen schiet. Ik ben benieuwd. Het is voor mij alweer een tijdje geleden dat ik het boek gelezen heb.quote:Op dinsdag 27 februari 2007 16:06 schreef Automatic_Rock het volgende:
Die gedachte schiet me regelmatig te binnen tijdens het lezen
maar dat doet niks af van het leesplezier hoor
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat heb je snel gedaan.
Hoe luidt het eindoordeel?
Hoe luidt het eindoordeel?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat eindoordeel duurt nog even. Van dit boek kun je op vele niveaus iets vinden.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 16:30 schreef Claudia_x het volgende:
Dat heb je snel gedaan.
Hoe luidt het eindoordeel?
The love you take is equal to the love you make.
Ik sinds gisteren ookquote:Op dinsdag 6 maart 2007 16:29 schreef Lienekien het volgende:
Ik heb 'The Fountainhead' inmiddels uitgelezen.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Moet ik bij jou ook een jaar gaan wachten op een eindoordeel?quote:
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, ik zal maar niet zeggen dat ik bijna Atlas Shrugged uit heb.
The love you take is equal to the love you make.
Dan ben je verder gekomen dan ik.quote:Op vrijdag 21 maart 2008 14:06 schreef Lienekien het volgende:
Nou, ik zal maar niet zeggen dat ik bijna Atlas Shrugged uit heb.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Kreeg je er ook zo'n 'nou weet ik het wel'-gevoel bij? Toch blijft het me wel fascineren. Het blijft soepeltjes lezen en ik zie die rare wereld voor mijn geestesoog verschijnen. En ik ben stiekem wel benieuwd of Dagny voor één van de drie heren gaat kiezen.quote:
The love you take is equal to the love you make.
Ja, dat gevoel krijg ik er ook bij. En bij mij wordt dat gevoel ook overstemd door de fascinatie voor die fantastische wereld.quote:Op vrijdag 21 maart 2008 14:11 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Kreeg je er ook zo'n 'nou weet ik het wel'-gevoel bij? Toch blijft het me wel fascineren. Het blijft soepeltjes lezen en ik zie die rare wereld voor mijn geestesoog verschijnen. En ik ben stiekem wel benieuwd of Dagny voor één van de drie heren gaat kiezen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Heb je de speech van John Galt al gelezen?? Die is geloof ik 50 pagina's lang, maar na 2 of 3 pagina's begint zichzelf al te herhalen...quote:Op vrijdag 21 maart 2008 14:06 schreef Lienekien het volgende:
Nou, ik zal maar niet zeggen dat ik bijna Atlas Shrugged uit heb.
Over een 'nou weet ik het wel' gevoel gesproken....
Een groot deel van die speech heb ik trouwens maar overgeslagen
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Nee hoorquote:Op vrijdag 21 maart 2008 14:03 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Moet ik bij jou ook een jaar gaan wachten op een eindoordeel?
Ik vind Atlas Shrugged beter. Die is wel een stuk extremer, maar zit gewoon zo goed in elkaar, die blijft spannend.
Bij The Fountainhead vond ik het in het midden een beetje de spanning inzakken. Tegen het einde kwam dat wel terug gelukkig.
Ik vraag me alleen af of het boek het niet zonder Domenique afgekunt had?? Heb een beetje het idee dat haar rol te groot is ivm wat ze toevoegd aan het boek. Ik denk dat ze wat mij betreft volledig geschrapt mag worden...
Haar motiven voor sommige dingen die ze doet kan ik ook niet geheel begrijpen. Het wordt in het verhaal wel verteld, maar ik kan me er niet zo veel bij voorstellen....
Valt trouwens wel op dat de sexscenes van Ayn Rand altijd meer weghebben van een verkrachting dan van 'making love'
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
ja
Of dacht jij een liefdesroman te lezen waar Roarks kijk op de wereld een bijzaak zijn??
Of dacht jij een liefdesroman te lezen waar Roarks kijk op de wereld een bijzaak zijn??
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Ik heb inmiddels de verfilming van the Fountainhead in huis. Met Gary Cooper als Howard Roark.
Wel een typische jaren 40 film. Vrouwen acteren erg dramatisch en mannen zijn 't tegenovergestelde. Cool, beheerst en zeker. Zouden de mensen in die tijd in 't dagelijks leven ook zo zijn geweest, haha :-)
Maar goed, in die film loopt de verhaallijn een beetje anders: Dominique is verloofd met Keating wanneer Wynand haar een aanbod doet om met hem te trouwen. Ze weet 't allemaal nog niet zeker en gaat op vakantie, waar ze dan Howard Roark voor 't eerst ontmoet.
De essentie is wel hetzelfde en snap ook wel dat ze 't verhaal flink hebben moeten inkorten om 't in een film gepropt te krijgen.
Jammer dat de Temple of the Human Spirit er niet in voorkomt.
Overigens, de gebouwen in de film lijken wel heel sterk op het werk van Frank Loyd Wright
ga kijken of ik 'm op Google video kan gooien
grtz
Wel een typische jaren 40 film. Vrouwen acteren erg dramatisch en mannen zijn 't tegenovergestelde. Cool, beheerst en zeker. Zouden de mensen in die tijd in 't dagelijks leven ook zo zijn geweest, haha :-)
Maar goed, in die film loopt de verhaallijn een beetje anders: Dominique is verloofd met Keating wanneer Wynand haar een aanbod doet om met hem te trouwen. Ze weet 't allemaal nog niet zeker en gaat op vakantie, waar ze dan Howard Roark voor 't eerst ontmoet.
De essentie is wel hetzelfde en snap ook wel dat ze 't verhaal flink hebben moeten inkorten om 't in een film gepropt te krijgen.
Jammer dat de Temple of the Human Spirit er niet in voorkomt.
Overigens, de gebouwen in de film lijken wel heel sterk op het werk van Frank Loyd Wright
ga kijken of ik 'm op Google video kan gooien
grtz
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Er staan op Google video's al een paar fragmenten uit de film
De speech van Roark
Hier nog de scene waar Dominique Howard voor 't eerst ziet
en wat daarna gebeurde
De trailer van destijds (1949)
en iemand heeft de slotscene heel leuk in een videoclip van 'n liedje gemonteerd
en meer van dat soort
Maar mijn vraag is: Zal ik de hele film online zetten? (hij staat trouwens ook op de Piraten baai)
[ Bericht 24% gewijzigd door Karzeuler op 25-03-2008 01:33:02 ]
De speech van Roark
Hier nog de scene waar Dominique Howard voor 't eerst ziet
en wat daarna gebeurde
De trailer van destijds (1949)
en iemand heeft de slotscene heel leuk in een videoclip van 'n liedje gemonteerd
en meer van dat soort
Maar mijn vraag is: Zal ik de hele film online zetten? (hij staat trouwens ook op de Piraten baai)
[ Bericht 24% gewijzigd door Karzeuler op 25-03-2008 01:33:02 ]
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Moet nog steeds Atlas Shrugged eens lezen, staat al een tijdje in de kast. Heb het overigens tweedehands gekocht, weet niet meer waar, voor 4 euro ofzo.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik zou wel graag de hele film willen hebben jaquote:Op dinsdag 25 maart 2008 01:06 schreef Karzeuler het volgende:
Er staan op Google video's al een paar fragmenten uit de film
De speech van Roark
Hier nog de scene waar Dominique Howard voor 't eerst ziet
en wat daarna gebeurde
De trailer van destijds (1949)
en iemand heeft de slotscene heel leuk in een videoclip van 'n liedje gemonteerd
en meer van dat soort
Maar mijn vraag is: Zal ik de hele film online zetten? (hij staat trouwens ook op de Piraten baai)
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
als ik tijd heb zal ik ff wat online zettenquote:Op dinsdag 25 maart 2008 05:55 schreef Automatic_Rock het volgende:
[..]
Ik zou wel graag de hele film willen hebben ja
hij is wel zonder ondertitels
oja, er staan op Youtube ook allerlei interviews met Rand
Mensen die zich snel gekwetst voelen zijn een grotere bedreiging voor de vrije samenleving dan mensen die graag bewust andere mensen beledigen. Ik hoop dat ik hiermee niet andere mensen kwets. Het is slechts mijn mening :-)
Roarks kijk (op de wereld) leren we vooral kennen door haar kijk op Roark, he.quote:Op vrijdag 21 maart 2008 19:56 schreef Automatic_Rock het volgende:
Of dacht jij een liefdesroman te lezen waar Roarks kijk op de wereld een bijzaak zijn??
Roark staat volledig op zichzelf. Als het aan hem had gelegen, had geen mens hem leren kennen.
...dass wir fliegen.
Nou, dat ben ik niet met je eens. Roarks kijk op de wereld blijkt uit zijn handelingen. Daar is zij niet voor nodig, en voor een groot deel heeft Rand haar hiervoor ook niet ingezet. In het grootste deel van het boek leven Roark en Domenique langs elkaar zonder elkaars handelingen te kennen.quote:Op vrijdag 28 maart 2008 01:23 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Roarks kijk (op de wereld) leren we vooral kennen door haar kijk op Roark, he.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Hmz. Het is al weer een tijdje geleden dat ik het boek heb gelezen,
maar in dat wat ik me er nog van herinner, speelt Dominique toch een zeer belangrijke rol.
Zou ik haar wegdenken, dan blijft er niet veel meer over.
maar in dat wat ik me er nog van herinner, speelt Dominique toch een zeer belangrijke rol.
Zou ik haar wegdenken, dan blijft er niet veel meer over.
...dass wir fliegen.
Misschien heb ik het boek anders gelezen omdat ik Atlas Shrugged eerst gelezen heb 
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
D.m.v. Dominique weet Rand een brug te slaan tussen Roark en de gewone sterveling. Roark is zo sterk geïdealiseerd dat hij nooit echt zou kunnen bestaan. Bij Dominique is dat anders. Zij worstelt nog met 'de wereld'.
Mijn lievelingspassage
:
Mijn lievelingspassage
:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind Dominique nu niet echt een gewone sterveling. De gewone sterveling zou zichzelf niet zo kwellen lijkt mij.
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |