Het grote 'rammelaars' topic, deel 3

Jeetje, BE dat zal je maar gezegd worden. Lijkt me niet fijn hoor.

Nou, neem je tijd voor alles (ik bedoel vooral Stinkie). <sub>Het liefst zou ik je namelijk met me mee slepen naar 'het tweede streepje' (en GWS en Mevrouw Korn ook), maar goed dat zou jou alleen maar nog meer rammelend maken dan je al doet en ik kan me voorstellen dat je daar helemaal niet op zit te wachten, dus eik zou je dit als niet verzonden moeten beschouwen, ik stook je alleen maar op

Eik is dit ook maar alleen een verkapt tvp'tje, maar ik voel hier nog wel prettig tussen de rammelaars, dus van mij mag het</sub>

quote:

Op zaterdag 1 april 2006 01:19 schreef Brighteyes het volgende:
'Oh enne, mag ik vragen, is dat bewust?'

Brutaal

Ik vind zo'n vraag nogal wat eigenlijk. Ik ben helemaal niet zo moeilijk, maar dit zou (had) heel pijnlijk kunnen zijn.

* Shirley rammelt gezellig mee...

aargh! collega van vriendje wordt vader. vandaag met een geweldig shirtje in m'n handen gestaan van imps & elfs, als cadeautje. ik zei tegen vriendje 'goh, ik koop het liever om zelf alvast in de kast te leggen'. ik had een hele verbaasde blik verwacht, maar hij zei 'waarom doe je dat dan niet?' verder blijft het hier bij rammelen, moet eerst nog even een paar jaartjes verder studeren

nog steeds last van pms denk ik. ben aan het wachten tot ik eindelijk ongi word. ja ben overtijd en rammel. leuke combi. ben mezelf lastig.
BE kan die mantra van jou geleerd worden? btw trek het je niet teveel aan, tact hebben sommigen niet in hun woordenboekje staan..

Maar is het nou echt zo tactloos, die vraag? Het is wat recht-door-zee, maar het toont wel interesse en geeft je ook de ruimte om eventueel over die gevoelens te praten als je dat zou willen. Snap wel dat je niet altijd zit te wachten op zo'n opmerking, maar het laat toch ook wel zien dat iemand probeert met je mee te leven. Volgens mij is het inderdaad volgens mij wel wie het zegt.

Ik snap ook niet zo goed wat er raar aan die vraag is? Als je duidelijk geen 24 meer bent (sorry BE) dan kan het ten slotte een bewuste keuze zijn toch? Ligt er misschien aan hoe precies en door wie de vraag gesteld wordt, of het oprechte interesse is of niet. Het kan een pijnlijke vraag zijn, maarja, dat weet je dus niet als vraagsteller.

Het kan misschien brutaal overkomen, maar ik weet niet hoe ze het anders zou moeten vragen, het is toch oprechte interesse in je en niet vervelend bedoelt? Ikzelf zou denk ik hetzelfde vragen als het onderwerp kinderen aan bod kwam, of het bewust is. Als ze iets zou hebben gezegd van ''wil je dan geen kinderen" had ik het wel raar gevonden, pas dan komt het over alsof ze zou denken dat kinderen krijgen de normaalste zaak van de wereld is en dat iedereen dat even kan uitkiezen.


Mijn gerammel is zeker niet minder geworden, maar denk dus ook aan mijn toekomst qua werk dat ik misschien wel wat anders zou willen doen.
Het wachten is nu op wat mijn werkgever zou willen meebetalen aan de deeltijdstudie die ik zou willen gaan volgen. Is dat weinig of niks dan ga ik niet weer studeren, dat is iets wat zeker is. En dan zal het gerammel alleen maar verder toenemen
Vriend zegt dat hij het op zich wel zou zien zitten om te beginnen met het proberen van kinderen te krijgen nadat ik klaar zou zijn met die studie, maar die studie zou 4 jaar duren

Maar ik weet dus wel dat als ik een vriend had gehad die nu ook wel een kindje zou willen, ik echt niet door ging studeren, daar ben ik heel eerlijk in.
Ik stel het me zo vaak voor, een kindje helemaal alleen van ons tweeen, toch zoiets bijzonders!

Nou ja, het ligt idd waarschijnlijk helemaal aan wie die vraag stelt... (En vooral ook wanneer, denk ik) Ik heb zelf dat soort vragen eigenlijk nooit gesteld omdat ik er dan meer vanuit ga dat, als dat onderwerp ter sprake komt, iemand zelf wel vertelt waarom ze (nog) geen kinderen heeft.

Vandaag met vriendje uitwaaien aan het strand. Onderweg heen vertelde hij me dat we zouden gaan schatzoeken. Ergens onderweg stopte hij en speurde een beetje in het rond tot hij gevonden wat wat hij zocht. Wat bleek: toen hij een jaar of zes was, ontdekte hij samen met z'n vader een holle steen. Ze hebben daar toen een stuiver ingestopt. Een jaar later hebben ze er nog wat bijgedaan en zo maar verder. Bij 15 gulden zijn ze er mee opgehouden (inmiddels in 5 gulden muntjes). Eenmaal bij de goede steen, heeft hij de 'schat' opgegraven. Drie vijf gulden muntjes in een plastic zakje. Natuurlijk daarna de schat weer goed begraven en toen we verder liepen vroeg ik hem of hij dat later ook aan zijn kinderen gaat vertellen. "Natuurlijk! En als ze jarig zijn, ga ik er stiekem de dag ervoor wat extra geld bijstoppen. Voor hun verjaardag".

*smelt*

*RAMMEL!*

ik zag 'm er al helemaal lopen met een kleuter met regenlaarsjes aan, samen de schat opgraven

Wat leuk zeg!
Ik rammel ook weer vrolijk mee..op kraamvisite gaan is niet goed zeg ik je

serieus coolbabe? wat grappig

Ik vind er anders weinig grappigs aan

Hier rammelt het ook hoor. Vooral na een superleuke dag met Kai wil ik wel eens heimelijk een broertje of zusje erbij wensen. Verstand en gevoel zijn echt twee zulke verschillende dingen

quote:

Op zondag 2 april 2006 20:11 schreef coolbabe het volgende:
Ik vind er anders weinig grappigs aan

weten jullie al zeker dat het er 2 blijven? wij wel namelijk en ik denk ook dat ik niet meer zal rammelen hierna. Maar ik heb nooit zo gerammeld moet ik zeggen. Het was voornamelijk kbot die rammelde zeker wat de 2e betreft

M@x, ook al aan de rammel denk je dat dat ooit nog omgezet wordt in daden? gewoon interesse hoor

Ik denk het niet Belana. Lijkt me niet zo verstandig. Zoals ik al schreef zijn gevoel en verstand twee heel verschillende dingen maar de babytijd is me zo ontzettend zwaar gevallen en nog steeds vind ik het mama-zijn af en toe niet zo geweldig. Ik heb voor mijn gevoel zo'n groot stuk van mezelf in moeten leveren en daar heb ik best moeite mee. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op Kai en ik zou hem nooit meer kwijt willen maar ik vind het gewoon heel moeilijk allemaal. Met 1 kindje kan ik het wel aan, maar ik ben zo bang dat het bij een tweede mis gaat. Dat ik het gewoon helemaal niet meer leuk vind

Ik snap eigenlijk wel wat je bedoeld hoor. Ik denk dat als het alleen aan mij had gelegen er ook geen tweede zou zijn gekomen, vanwege dezelfde angsten idd. Ik ben niet zo'n supermoeke zeg ik altijd. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ontzettend fijn dat ik weer in verwachting ben, maar ik heb ook wel die angst nog ja. Maar ik moet wel zeggen dat ik die angst de eerste keer ook had en dat kwam wel allemaal goed Ik zal echter nooit een fulltime mama willen zijn, omdat ik dus idd ook nog "mezelf" wil zijn. nahja, ik kan een heel verhaal tikken nog, maar het komt erop neer dat je precies begrijp eigenlijk.

quote:

Op zondag 2 april 2006 20:30 schreef Belana het volgende:

[..]

weten jullie al zeker dat het er 2 blijven? wij wel namelijk en ik denk ook dat ik niet meer zal rammelen hierna. Maar ik heb nooit zo gerammeld moet ik zeggen. Het was voornamelijk kbot die rammelde zeker wat de 2e betreft

M@x, ook al aan de rammel denk je dat dat ooit nog omgezet wordt in daden? gewoon interesse hoor

Zeker weten doen we het niet, maar het zou beter zijn het bij twee te laten.
Ik heb natuurlijk mijn bekken waar ik last van heb, ben na de bevaling van Tom zowat de pijp uitgegaan, financieel is het zo allemaal goed te behappen, ik ben net met nieuw werk begonnen..
Allemaal redenen om het niet te doen, maar mijn gevoel zegt dat voor alles wel een oplossing is en dat het zo leuk zou zijn, nog 1 keer zo`n klein keuteltje wat `s nachts tegen je aan ligt te drinken en nog helemaal van jezelf is

Ja, verstand en gevoel zijn dan toch 2 heel verschillende dingen
Je noemt nu idd waar ik dan ook weer heel erg naar uit kijk, dat echte kleine babietje helemaal van mij waar ik dit keer veel meer van wil genieten, want ik heb Liam groot gekeken geloof ik

nou sterkte weer voor de rammelaars hier