WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
ik werkt als uitzendkracht voor een verhuisbedrijf toen ik 17 was ofzo.
Op mijn tweede dag moesten we een gezin verhuizen. Alles inpakken en in de vrachtwagen zetten. Ik kreeg de slaapkamer van de ouders (nee het wordt niet spannend). Die kamer was vrij groot en er stond veel in. Ik heb de hele dag een beetje rondgekeken naar al die leuke kleine spulletjes en welke kleding die vrouw had. Op het einde van die dag had ik nog maar 1 klein doosje en mijn collega's waren niet blij, want zij moesten op het eind flink wat overwerken.was een internationale verhuizing en aan tijd gebonden ofzo.
en verder was er niks aan de hand, maar 's avonds belde de intercedente dat ik niet meer terug mocht komen. En ze was ook nog kwaad op dat bedrijf omdat ze vond dat ik veel te hard moest werken.
en voor de rest ben ik best vaak weggelopen van mijn werk, omdat ik gewoon geen zin meer had - geen verantwoordelijkheidsgevoel.
zonder overigens mijn loonbriefje op te halen. dat kon me echt niets schelen. toen dan
[ Bericht 0% gewijzigd door schaakkipje op 18-04-2006 17:54:56 ]
Op mijn tweede dag moesten we een gezin verhuizen. Alles inpakken en in de vrachtwagen zetten. Ik kreeg de slaapkamer van de ouders (nee het wordt niet spannend). Die kamer was vrij groot en er stond veel in. Ik heb de hele dag een beetje rondgekeken naar al die leuke kleine spulletjes en welke kleding die vrouw had. Op het einde van die dag had ik nog maar 1 klein doosje en mijn collega's waren niet blij, want zij moesten op het eind flink wat overwerken.was een internationale verhuizing en aan tijd gebonden ofzo.
en verder was er niks aan de hand, maar 's avonds belde de intercedente dat ik niet meer terug mocht komen. En ze was ook nog kwaad op dat bedrijf omdat ze vond dat ik veel te hard moest werken.
en voor de rest ben ik best vaak weggelopen van mijn werk, omdat ik gewoon geen zin meer had - geen verantwoordelijkheidsgevoel.
zonder overigens mijn loonbriefje op te halen. dat kon me echt niets schelen. toen dan
[ Bericht 0% gewijzigd door schaakkipje op 18-04-2006 17:54:56 ]
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Wat een asociaal bedrijf zeg. Maar ik ken die mentaliteit wel. Achterbakse figuren die de hele dag niks doenquote:Op dinsdag 18 april 2006 14:06 schreef Prowl het volgende:
Ik kreeg een uitzendbaantje bij een telematica bedrijf om de hele dag netwerkkabeltjes te trekken op lokaties in heel nederland.
-knip-
OT: Ik heb eens 2 medewerkers van een montage bedrijf van de klus af geknikkerd omdat ie zich op het dak hadden verstopt om te gaan slapen
Ja, dan had ik je er ook uit geschopt, luie flikker dat je er bent.quote:Op dinsdag 18 april 2006 17:01 schreef schaakkipje het volgende:
ik werkt als uitzendkracht voor een verhuisbedrijf toen ik 17 was ofzo.
Op mijn tweede dag moesten we een gezin verhuizen. Alles inpakken en in de vrachtwagen zetten. Ik kreeg de slaapkamer van de ouders (nee het wordt niet spannend). Die kamer was vrij groot en er stond veel in. Ik heb de hele dag een beetje rondgekeken naar al die leuke kleine spulletjes en welke kleding die vrouw had. Op het einde van die dag had ik nog maar 1 klein doosje en mijn collega's waren niet blij, want zij moesten op het eind flink wat overwerken.was een internationale verhuizing en aan tijd gebonden ofzo.
en verder was er niks aan de hand, maar 's avonds belde de intercedente dat ik niet meer terug mocht komen. En ze was ook nog kwaad op dat bedrijf omdat ze vond dat ik veel te hard moest werken.
en voor de rest ben ik best vaak weggelopen van mijn werk, omdat ik gewoon geen zin meer had - geen verantwoordelijkheidsgevoel.
zonder overgens mijn loonbriefje op te halen. dat kon me echt niets schelen. toen dan
jajaja wrijf het er maar inquote:Op dinsdag 18 april 2006 17:46 schreef PDOA het volgende:
[..]
Ja, dan had ik je er ook uit geschopt, luie flikker dat je er bent.
ik werk nu in het onderwijs
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
je hoort er thuis.. gefeliciteerdquote:Op dinsdag 18 april 2006 17:53 schreef schaakkipje het volgende:
[..]
jajaja wrijf het er maar in
ik werk nu in het onderwijs
Niet door bushokjes tiefen aub
Het volgende is gebeurd op een bedrijf waar ik ooit stage liep. Het was trouwens een verschrikkelijk bedrijf om te werken, het was een Amerikaanse multinational waar iedereen in feite schijt aan de toko heeft gekregen vanwege een mentaliteit die gekenmerkt werd door elleboogpolitiek.
Eens in de zoveel tijd worden uiteraard de laptops van medewerkers vervangen voor nieuwe exemplaren.
Zo ook bij een bepaalde manager. Niet lang nadat hij de nieuwe laptop in gebruik had genomen, maakte hij melding van diefstal. De laptop zou zijn gejat.
Enkele weken later liet hij op de zaak aan zijn collega's foto's zien van het feestje van zijn zoontje, die het weekend jarig was geweest. Op een van de foto's was de "gestolen" laptop te zien. Hij bleek deze cadeau te hebben gedaan aan zoonlief
Meneer kon uiteraard optyfen.
Eens in de zoveel tijd worden uiteraard de laptops van medewerkers vervangen voor nieuwe exemplaren.
Zo ook bij een bepaalde manager. Niet lang nadat hij de nieuwe laptop in gebruik had genomen, maakte hij melding van diefstal. De laptop zou zijn gejat.
Enkele weken later liet hij op de zaak aan zijn collega's foto's zien van het feestje van zijn zoontje, die het weekend jarig was geweest. Op een van de foto's was de "gestolen" laptop te zien. Hij bleek deze cadeau te hebben gedaan aan zoonlief
Meneer kon uiteraard optyfen.
Hahaha dan ben je gewoon echt DOM en heeft ie het verdiendquote:[b]Op dinsdag 18 april 2006 20:58 -verhaal-
dan ben je gewoon echt DOM 
Nooit ontslagen, maar twee keer bijna. Ik werkte als tiener in een supermarkt en een maand voor m’n vakantie eiste ik 2 maanden vakantie van m’n baas.
Terecht wees hij het af maar ik zou nog tot m’n vakantie werken...
In de eerste week daarna al kwamen er vaste klanten aan m’n kassa waarvan ik alvast afscheid nam. “Waarom??” vroegen ze, “Omdat de baas mij geen vakantie gunt” zei ik. Ik was nog jong en begreep niet dat dit absoluut niet kon, dus ik was aan het stoken geslagen.
Beide vrouwtjes boos de trap naar het kantoor opdenderen en verhaal halen bij m’n baas. Even later moest ik bij m’n baas komen. “Je kan gewoon weer aan de slag als je van vakantie komt” zei hij. Geen idee wat die vrouwtjes hebben gezegd, maar hij was best zenuwachtig.
De tweede keer met een echte baan, maar nog steeds vrij jong eiste ik 3 weken met Kerst vrij (wel 4-5 maanden vantevoren), maar dat kon niet omdat er al teveel mensen weg zouden zijn. Ik vertelde dat ik die tijd vrij zo nemen of het mocht of niet en weer dreigde ontslag. Na het stoken onder collega’s had ik weer een baas die overstag ging.
Nu laat ik in het sollicitatiegesprek al weten dat ik met Kerst vrij moet zijn en dat geen compromis mogelijk is. Dat scheelt weer frustratie.
Dus, nooit ontslagen maar wel mensen zelf ontslagen. Niets interessants, maar gewoon niet geschikt voor de baan zoals waarschijnlijk veel van de fok!kers waarvan ik de verhalen lees!
Terecht wees hij het af maar ik zou nog tot m’n vakantie werken...
In de eerste week daarna al kwamen er vaste klanten aan m’n kassa waarvan ik alvast afscheid nam. “Waarom??” vroegen ze, “Omdat de baas mij geen vakantie gunt” zei ik. Ik was nog jong en begreep niet dat dit absoluut niet kon, dus ik was aan het stoken geslagen.
Beide vrouwtjes boos de trap naar het kantoor opdenderen en verhaal halen bij m’n baas. Even later moest ik bij m’n baas komen. “Je kan gewoon weer aan de slag als je van vakantie komt” zei hij. Geen idee wat die vrouwtjes hebben gezegd, maar hij was best zenuwachtig.
De tweede keer met een echte baan, maar nog steeds vrij jong eiste ik 3 weken met Kerst vrij (wel 4-5 maanden vantevoren), maar dat kon niet omdat er al teveel mensen weg zouden zijn. Ik vertelde dat ik die tijd vrij zo nemen of het mocht of niet en weer dreigde ontslag. Na het stoken onder collega’s had ik weer een baas die overstag ging.
Nu laat ik in het sollicitatiegesprek al weten dat ik met Kerst vrij moet zijn en dat geen compromis mogelijk is. Dat scheelt weer frustratie.
Dus, nooit ontslagen maar wel mensen zelf ontslagen. Niets interessants, maar gewoon niet geschikt voor de baan zoals waarschijnlijk veel van de fok!kers waarvan ik de verhalen lees!
reset
Eisen dat je vrij bent met kerst... Nounou, wat een hart voor de zaak
Devil, just come on back if you ever wanna try again, because I told you once you son of a bitch, I'm the best there's ever been!
Je bent jong en je wilt wat.quote:Op woensdag 19 april 2006 16:14 schreef _Flash_ het volgende:
Eisen dat je vrij bent met kerst... Nounou, wat een hart voor de zaak
Eat my shorts!
reset
Volgens het uitzendbureau hadden ze het ultieme vakantiebaantje voor mij gevonden (standaardzinnetje, maargoed). Het was een baantje bij een vrijwel geheel geautomatiseerde fabriek.
De opdracht was simpel:
- Op deze lopende band (in O vorm, net als bagagebanden op Schiphol) komen verschillende doosjes aan. Die doosjes moeten op de juiste pallet gestapeld worden.
- Als er doosjes komen die je niet kent, roep je de manager.
- Als er kapotte, lekkende of lege doosjes komen of als er iets anders mis is, trek je aan het rode noodstop-koord wat om de hele baan heen gespannen is.
- Als de pallet vol is, druk je op de knop naast de pallet, die schuift dan automatisch naar achteren en je legt een nieuwe pallet op die plek neer waarna je verder gaat.
De volle pallets werden geheel automatisch door kleine wagentjes opgehaald en naar de automatische inseal-machine gebracht. Daar werden ze ingesealed en door een zelfde wagentje naar het magazijn gebracht. In dat magazijn werden ze tenslotte (ook weer geheel automatisch) opgeslagen.
Het was werken rond de klok, dus pauzes werden gesplitst genomen (eerst de ene helft, dan de andere). En managers en alle technische lui gingen altijd samen lunchen....
Tijdens een van hun lunchpauzes schoot er een karretje uit z'n baan (lees: hij kon een bocht niet maken en was daardoor de grondmarkering krijt geraakt). Daardoor versperde hij andere karretjes de weg.
Wij waren vrolijk aan het stapellen en het duurde niet lang of we hadden 2 pallets van 1 soort vol, dus we konden niet verder. Maar ik had dus al een tijdje geen karretje meer gezien. Dus ik stap van het platvorm af de werkvloer op en vond al snel de hele rij met karretjes. Ik haal de handbediening van de controlekamer, zet het 2de karretje netjes op de noodrem (anders gaat ie rijden als ik nog met de eerste bezig ben), stuur het eerste karretje weer op de markeerstreep en laat m gaan. Ik haal de noodrem van het tweede karretje en breng de handbediening terug. Precies zoals ik de operator vaak genoeg heb zien doen. En binnen 5 minuten waren de beide pallets weg.
Komen de vloermanager en de operator terug van de lunch en ik spreek de operator aan en vertel netjes wat er gebeurd was. Operator was daar niet zo blij mee, want als ik het fout gedaan zou hebben... Maargoed, hij was blij dat alles goed gegaan was. Natuurlijk moest hij het ook tegen de manager vertellen, dus die kwam ook even verhaal halen. Maar hij was minder vrolijk en gaf mij een waarschuwing. "Wat je anders had moeten doen? Geen idee, maar dat niet!"
Nou jah, lekker boeiend.... Zij het niet dat de wet van Murphy nog altijd overal geldt. Want een paar dagen later kwamen er (wederom tijdens de lunchpauze van de operators en manager) vreemde pakjes op de band. En dan met tientallen tegelijk. Een collega overwoog al om aan de noodstop te trekken, maar dat was een doodzonde. We moesten volgens de procedure de manager roepen. Maar die man zat op 20 minuten lopen in de kantine.
Dus ik weer de vloer op en zie dat onze digitale collega (een stapelrobot) in de noodstop gesprongen was doordat er doosjes van de pallet af gelazerd waren. Die doosjes waren door het lichtscherm gevallen. Mijn lessen in Robotica van het afgelopen jaar kwamen mij toen goed van pas. Ik gooi die deur van de periferie (robotomgeving) open om te zorgen dat de robot niet ineens verder gaat stapelen als ik de doosjes voor de sensoren weghaal. Ik stapel die doosjes netjes op, verlaat de periferie, sluit de deur en geef de robot opdracht om langzaam te stapellen. Hij bleek een doosje te missen, dus ik stop de robot weer, zet snel een doosje op de plek waar hij andere doosjes bovenop wilde zetten, verlaat de periferie en start weer netjes de robot. Ik keek het 2 stapellagen aan en ben toen weer aan mijn eigen werk gegaan.
Na de lunch komt de manager (zoals gewoonlijk) melden dat wij kunnen lunchen. En hij zit meteen dat de reserve pallet met de voor-de-robot-bedoelde doosjes stond. Dus ik vertel wat er aan de hand was en we eigenlijk geen keuze hadden.
Manager over de zeik. Dit was de 2de keer en ik kon vertrekken. Dus ik naar de kleedkamer, komt die operator achter mij aan wat er nou gebeurd was en wat ik gedaan had. Ik leg het hem uit, hij schud zijn hoofd en verdwijnt zonder iets te zeggen. Ik kleed mij om, en loop naar de bewaking. Wordt ik ineens teruggeroepen door de manager. Ik hoefde tóch niet weg.
Dus ik draai mijzelf om en stond te twijfelen ('t verdiende tenminste íets). Maar toen zij hij zoiets van: "Maar flik dit niet nog een keer!". Nou, voor mij was het toen helemaal mooi... ik liep naar de bewaking, geef een ram op de 'dobbelknop' en de groene lamp gaat branden. (Betekend geen steekproefcontrole door de bewaking). En ik verlaat het terrein. De manager wilde mij achterna komen om mij toch nog over te halen en rende zonder op de 'dobbelknop' te rammen langs de bewaking. Gevolg: bewaking pissed off!
Dus die manager moest terug, om alsnog op die knop te rammen en hij krijgt rood (betekent fouilleren). Maar daar had hij geen zin in en ging stennis schoppen met de bewaking.... Gevolg: die manager mocht door zijn hogere manager bij de bewaking weggehaald worden.
Onderweg naar huis maakte ik even een tussenstop bij het uitzendbureau (lag toch op de route) en bleek dat ze net een oververhitte manager aan de lijn hadden gehad over mijn functioneren. En wie ik wel niet dacht dat ik was en dat ik nooit, maar dan ook nooit meer voor een uitzendbureau zou moeten werken... kortom die knakker had mij telefonisch de grond in geboord en ik mocht wat uit gaan leggen bij het uitzendbureau.
Dus ik steek zo mijn verhaal af, wordt die intercedent door z'n collega geroepen en mee naar achter genomen. Komt die evenlater poeslief terug en vroeg mij wanneer ik weer wilde werken. Ik stond echt zo van "krijge we nooou?" Blijkt dat de operator bij die hogere manager zijn beklag had gedaan over hoe ik door die vloermanager behandeld werd. Dat ik compleet onterecht de grond in getrapt werd.
Nou, nieuw baantje gekregen (bij een bedrijf aan de overkant van het vorige bedrijf) en liep een weekje later toevallig die operator tegen het lijf. En die wist mij te vertellen dat die vloermanager de zak had gekregen. Mijn geval bleek een plons geweest te zijn die de emmer deed overlopen; hij zat altijd op het randje van wel of niet goed functioneren en ze waren hem liever kwijt dan rijk.... het ontbrak ze alleen nog aan een goede reden. En die had ik ze gegeven.
De opdracht was simpel:
- Op deze lopende band (in O vorm, net als bagagebanden op Schiphol) komen verschillende doosjes aan. Die doosjes moeten op de juiste pallet gestapeld worden.
- Als er doosjes komen die je niet kent, roep je de manager.
- Als er kapotte, lekkende of lege doosjes komen of als er iets anders mis is, trek je aan het rode noodstop-koord wat om de hele baan heen gespannen is.
- Als de pallet vol is, druk je op de knop naast de pallet, die schuift dan automatisch naar achteren en je legt een nieuwe pallet op die plek neer waarna je verder gaat.
De volle pallets werden geheel automatisch door kleine wagentjes opgehaald en naar de automatische inseal-machine gebracht. Daar werden ze ingesealed en door een zelfde wagentje naar het magazijn gebracht. In dat magazijn werden ze tenslotte (ook weer geheel automatisch) opgeslagen.
Het was werken rond de klok, dus pauzes werden gesplitst genomen (eerst de ene helft, dan de andere). En managers en alle technische lui gingen altijd samen lunchen....
Tijdens een van hun lunchpauzes schoot er een karretje uit z'n baan (lees: hij kon een bocht niet maken en was daardoor de grondmarkering krijt geraakt). Daardoor versperde hij andere karretjes de weg.
Wij waren vrolijk aan het stapellen en het duurde niet lang of we hadden 2 pallets van 1 soort vol, dus we konden niet verder. Maar ik had dus al een tijdje geen karretje meer gezien. Dus ik stap van het platvorm af de werkvloer op en vond al snel de hele rij met karretjes. Ik haal de handbediening van de controlekamer, zet het 2de karretje netjes op de noodrem (anders gaat ie rijden als ik nog met de eerste bezig ben), stuur het eerste karretje weer op de markeerstreep en laat m gaan. Ik haal de noodrem van het tweede karretje en breng de handbediening terug. Precies zoals ik de operator vaak genoeg heb zien doen. En binnen 5 minuten waren de beide pallets weg.
Komen de vloermanager en de operator terug van de lunch en ik spreek de operator aan en vertel netjes wat er gebeurd was. Operator was daar niet zo blij mee, want als ik het fout gedaan zou hebben... Maargoed, hij was blij dat alles goed gegaan was. Natuurlijk moest hij het ook tegen de manager vertellen, dus die kwam ook even verhaal halen. Maar hij was minder vrolijk en gaf mij een waarschuwing. "Wat je anders had moeten doen? Geen idee, maar dat niet!"
Nou jah, lekker boeiend.... Zij het niet dat de wet van Murphy nog altijd overal geldt. Want een paar dagen later kwamen er (wederom tijdens de lunchpauze van de operators en manager) vreemde pakjes op de band. En dan met tientallen tegelijk. Een collega overwoog al om aan de noodstop te trekken, maar dat was een doodzonde. We moesten volgens de procedure de manager roepen. Maar die man zat op 20 minuten lopen in de kantine.
Dus ik weer de vloer op en zie dat onze digitale collega (een stapelrobot) in de noodstop gesprongen was doordat er doosjes van de pallet af gelazerd waren. Die doosjes waren door het lichtscherm gevallen. Mijn lessen in Robotica van het afgelopen jaar kwamen mij toen goed van pas. Ik gooi die deur van de periferie (robotomgeving) open om te zorgen dat de robot niet ineens verder gaat stapelen als ik de doosjes voor de sensoren weghaal. Ik stapel die doosjes netjes op, verlaat de periferie, sluit de deur en geef de robot opdracht om langzaam te stapellen. Hij bleek een doosje te missen, dus ik stop de robot weer, zet snel een doosje op de plek waar hij andere doosjes bovenop wilde zetten, verlaat de periferie en start weer netjes de robot. Ik keek het 2 stapellagen aan en ben toen weer aan mijn eigen werk gegaan.
Na de lunch komt de manager (zoals gewoonlijk) melden dat wij kunnen lunchen. En hij zit meteen dat de reserve pallet met de voor-de-robot-bedoelde doosjes stond. Dus ik vertel wat er aan de hand was en we eigenlijk geen keuze hadden.
Manager over de zeik. Dit was de 2de keer en ik kon vertrekken. Dus ik naar de kleedkamer, komt die operator achter mij aan wat er nou gebeurd was en wat ik gedaan had. Ik leg het hem uit, hij schud zijn hoofd en verdwijnt zonder iets te zeggen. Ik kleed mij om, en loop naar de bewaking. Wordt ik ineens teruggeroepen door de manager. Ik hoefde tóch niet weg.
Dus ik draai mijzelf om en stond te twijfelen ('t verdiende tenminste íets). Maar toen zij hij zoiets van: "Maar flik dit niet nog een keer!". Nou, voor mij was het toen helemaal mooi... ik liep naar de bewaking, geef een ram op de 'dobbelknop' en de groene lamp gaat branden. (Betekend geen steekproefcontrole door de bewaking). En ik verlaat het terrein. De manager wilde mij achterna komen om mij toch nog over te halen en rende zonder op de 'dobbelknop' te rammen langs de bewaking. Gevolg: bewaking pissed off!
Dus die manager moest terug, om alsnog op die knop te rammen en hij krijgt rood (betekent fouilleren). Maar daar had hij geen zin in en ging stennis schoppen met de bewaking.... Gevolg: die manager mocht door zijn hogere manager bij de bewaking weggehaald worden.
Onderweg naar huis maakte ik even een tussenstop bij het uitzendbureau (lag toch op de route) en bleek dat ze net een oververhitte manager aan de lijn hadden gehad over mijn functioneren. En wie ik wel niet dacht dat ik was en dat ik nooit, maar dan ook nooit meer voor een uitzendbureau zou moeten werken... kortom die knakker had mij telefonisch de grond in geboord en ik mocht wat uit gaan leggen bij het uitzendbureau.
Dus ik steek zo mijn verhaal af, wordt die intercedent door z'n collega geroepen en mee naar achter genomen. Komt die evenlater poeslief terug en vroeg mij wanneer ik weer wilde werken. Ik stond echt zo van "krijge we nooou?" Blijkt dat de operator bij die hogere manager zijn beklag had gedaan over hoe ik door die vloermanager behandeld werd. Dat ik compleet onterecht de grond in getrapt werd.
Nou, nieuw baantje gekregen (bij een bedrijf aan de overkant van het vorige bedrijf) en liep een weekje later toevallig die operator tegen het lijf. En die wist mij te vertellen dat die vloermanager de zak had gekregen. Mijn geval bleek een plons geweest te zijn die de emmer deed overlopen; hij zat altijd op het randje van wel of niet goed functioneren en ze waren hem liever kwijt dan rijk.... het ontbrak ze alleen nog aan een goede reden. En die had ik ze gegeven.
Don't hurry, be crappy!
Ander baantje: middagblad bezorgen.
Ik had een wijk van 150 kranten en reed niet geheel zonder klachten, maar ze waren wel minimaal.
Komt een of andere marketingpik op het idee om een super goedkoop proefabonnementje in elkaar te flansen en daarvoor de hele stad af te bellen in de hoop een paar extra krantjes te verkopen.
Nou, dat marketingpikkie heeft zijn werk uitstekend gedaan... binnen 1 dag zat ik op 300 kranten!
Tsja, nobody's perfect... en ik zeker niet! Dus ik heb mijn best gedaan, maar een verdubbelling van je wijk gaat je niet in de koude kleren zitten. Het duurde dus niet lang of ik kreeg een briefje van een of andere pinquin in het bedrijf dat als ik nog meer fouten zou maken, ik een andere baan kon gaan zoeken.
Over fouten gesproken, dat briefje wat hij ons per post deed toekomen, stond barstensvol taalvauwtjens.... Ik heb die brief aan mijn vader (=taalpurist) laten lezen waarop mijn pa met een rode pen die brief heeft lopen corrigeren. Daarnaast heeft hij nog een alleraardigst briefje geschreven met de vraag wat iemand met zo'n slecht gevoel voor taal uberhaupt bij een krant deed. Zeker als die persoon ook al niet uitblinkt in zijn managerskwaliteiten (een jochie van 16 een dreigbrief sturen omdat hij 150 mutaties in 1 dag, gevolgd door gemiddeld 20 mutaties in de dagen daarna niet kon bijbenen) had die knakker in de ogen van mijn pa NIETS bij zo'n bedrijf te zoeken.
We kregen een brief terug van die opperpinquin waarin excuses gemaakt werden en veel blablabla... dat die brief nooit verzonden mocht worden, maar dat ze er verder weinig aan konden doen. Feit is alleen dat de knakker die die brief geschreven had, dezelfde was die altijd de mededelingen ondertekende. En die mededelingen werden de volgende dag al door iemand anders ondertekend.
Ik had een wijk van 150 kranten en reed niet geheel zonder klachten, maar ze waren wel minimaal.
Komt een of andere marketingpik op het idee om een super goedkoop proefabonnementje in elkaar te flansen en daarvoor de hele stad af te bellen in de hoop een paar extra krantjes te verkopen.
Nou, dat marketingpikkie heeft zijn werk uitstekend gedaan... binnen 1 dag zat ik op 300 kranten!
Tsja, nobody's perfect... en ik zeker niet! Dus ik heb mijn best gedaan, maar een verdubbelling van je wijk gaat je niet in de koude kleren zitten. Het duurde dus niet lang of ik kreeg een briefje van een of andere pinquin in het bedrijf dat als ik nog meer fouten zou maken, ik een andere baan kon gaan zoeken.
Over fouten gesproken, dat briefje wat hij ons per post deed toekomen, stond barstensvol taalvauwtjens.... Ik heb die brief aan mijn vader (=taalpurist) laten lezen waarop mijn pa met een rode pen die brief heeft lopen corrigeren. Daarnaast heeft hij nog een alleraardigst briefje geschreven met de vraag wat iemand met zo'n slecht gevoel voor taal uberhaupt bij een krant deed. Zeker als die persoon ook al niet uitblinkt in zijn managerskwaliteiten (een jochie van 16 een dreigbrief sturen omdat hij 150 mutaties in 1 dag, gevolgd door gemiddeld 20 mutaties in de dagen daarna niet kon bijbenen) had die knakker in de ogen van mijn pa NIETS bij zo'n bedrijf te zoeken.
We kregen een brief terug van die opperpinquin waarin excuses gemaakt werden en veel blablabla... dat die brief nooit verzonden mocht worden, maar dat ze er verder weinig aan konden doen. Feit is alleen dat de knakker die die brief geschreven had, dezelfde was die altijd de mededelingen ondertekende. En die mededelingen werden de volgende dag al door iemand anders ondertekend.
Don't hurry, be crappy!
Nog eentje: Supermarkt!
Daar heb ik korter gewerkt dan Donald Duck!
Ik krijg van manager 1 de opdracht om de vakken in een bepaald gangpad te vullen en dan te spiegellen. Terwijl ik bezig ben, komt manager 2 mij halen omdat een ander gangpad belangrijker zou zijn. Dus ik daar aan de slag. manager 1 pissed off, waarom ik niet in dat eerste pad aan het werk was. Ik leg het uit maar moet toch naar het1ade pad. Evenlater komt manager 2, ook pissed off omdat ik niet in zijn pad bezig ben. Toen heb ik tegen hem gezegd dat als hij wilde dat ik in zijn gangpad kwam werken, hij dat dan maar aan manager 1 moest vragen. En hij droop dus kwaad af.
Wordt ik evenlater door een klant gevraagd waar een bepaald product ligt. Dat vrouwtje was vrij klein en ik wist dat al dat het erg hoog lag (ik had het net bijgevuld in het andere gangpad). Dus ik loop met haar mee en geef pak het voor haar. Manager 2 zag dat en vroeg wat ik in zijn gangpad te zoeken had. *zucht*
Teruggekomen in mijn eigen gangpad had een kleuter een flesje koffiemelk laten vallen. Dus ik vraag aan een collega in een derde pad wat we dan moeten doen. "Opruimen natuurlijk". Dus ik haal de glasscherven eruit, loop naar achteren... pak de schoonmaakspullen en ruimde die rotzooi op. Ik breng netjes die spullen terug... staat daar manager 1... wat ik in het magazijn deed! "Als ik nog 1x....." wat hij verder schreeuwde weet ik niet meer... ik had me omgedraaid, heb mij uitgeklokt en moest toen door de winkel heen om naar buiten te gaan.
Kom ik onderweg filiaalmanager tegen, die het hele gezeik van zijn collega aangehoord had. Hij vond het niet nodig dat ik weg moest... maar ik was het zat.
Daar heb ik korter gewerkt dan Donald Duck!
Ik krijg van manager 1 de opdracht om de vakken in een bepaald gangpad te vullen en dan te spiegellen. Terwijl ik bezig ben, komt manager 2 mij halen omdat een ander gangpad belangrijker zou zijn. Dus ik daar aan de slag. manager 1 pissed off, waarom ik niet in dat eerste pad aan het werk was. Ik leg het uit maar moet toch naar het1ade pad. Evenlater komt manager 2, ook pissed off omdat ik niet in zijn pad bezig ben. Toen heb ik tegen hem gezegd dat als hij wilde dat ik in zijn gangpad kwam werken, hij dat dan maar aan manager 1 moest vragen. En hij droop dus kwaad af.
Wordt ik evenlater door een klant gevraagd waar een bepaald product ligt. Dat vrouwtje was vrij klein en ik wist dat al dat het erg hoog lag (ik had het net bijgevuld in het andere gangpad). Dus ik loop met haar mee en geef pak het voor haar. Manager 2 zag dat en vroeg wat ik in zijn gangpad te zoeken had. *zucht*
Teruggekomen in mijn eigen gangpad had een kleuter een flesje koffiemelk laten vallen. Dus ik vraag aan een collega in een derde pad wat we dan moeten doen. "Opruimen natuurlijk". Dus ik haal de glasscherven eruit, loop naar achteren... pak de schoonmaakspullen en ruimde die rotzooi op. Ik breng netjes die spullen terug... staat daar manager 1... wat ik in het magazijn deed! "Als ik nog 1x....." wat hij verder schreeuwde weet ik niet meer... ik had me omgedraaid, heb mij uitgeklokt en moest toen door de winkel heen om naar buiten te gaan.
Kom ik onderweg filiaalmanager tegen, die het hele gezeik van zijn collega aangehoord had. Hij vond het niet nodig dat ik weg moest... maar ik was het zat.
Don't hurry, be crappy!
Kutkickquote:
Whistler: I want peace on earth and good will toward man.
Abbott: We are the United States Government. We don't do that sort of thing.
Abbott: We are the United States Government. We don't do that sort of thing.
Dat dus, ik lees vanaf pagina 1 de verhalen door, zie ik ineens mijn eigen naam staan, .. 2006 .. kutver een kickquote:Op dinsdag 16 september 2008 19:30 schreef sylvesterrr het volgende:
De verhalen kwamen me al zó bekend voor...
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
