Volgens het uitzendbureau hadden ze het ultieme vakantiebaantje voor mij gevonden (standaardzinnetje, maargoed). Het was een baantje bij een vrijwel geheel geautomatiseerde fabriek.
De opdracht was simpel:
- Op deze lopende band (in O vorm, net als bagagebanden op Schiphol) komen verschillende doosjes aan. Die doosjes moeten op de juiste pallet gestapeld worden.
- Als er doosjes komen die je niet kent, roep je de manager.
- Als er kapotte, lekkende of lege doosjes komen of als er iets anders mis is, trek je aan het rode noodstop-koord wat om de hele baan heen gespannen is.
- Als de pallet vol is, druk je op de knop naast de pallet, die schuift dan automatisch naar achteren en je legt een nieuwe pallet op die plek neer waarna je verder gaat.
De volle pallets werden geheel automatisch door kleine wagentjes opgehaald en naar de automatische inseal-machine gebracht. Daar werden ze ingesealed en door een zelfde wagentje naar het magazijn gebracht. In dat magazijn werden ze tenslotte (ook weer geheel automatisch) opgeslagen.
Het was werken rond de klok, dus pauzes werden gesplitst genomen (eerst de ene helft, dan de andere). En managers en alle technische lui gingen altijd samen lunchen....
Tijdens een van hun lunchpauzes schoot er een karretje uit z'n baan (lees: hij kon een bocht niet maken en was daardoor de grondmarkering krijt geraakt). Daardoor versperde hij andere karretjes de weg.
Wij waren vrolijk aan het stapellen en het duurde niet lang of we hadden 2 pallets van 1 soort vol, dus we konden niet verder. Maar ik had dus al een tijdje geen karretje meer gezien. Dus ik stap van het platvorm af de werkvloer op en vond al snel de hele rij met karretjes. Ik haal de handbediening van de controlekamer, zet het 2de karretje netjes op de noodrem (anders gaat ie rijden als ik nog met de eerste bezig ben), stuur het eerste karretje weer op de markeerstreep en laat m gaan. Ik haal de noodrem van het tweede karretje en breng de handbediening terug. Precies zoals ik de operator vaak genoeg heb zien doen. En binnen 5 minuten waren de beide pallets weg.
Komen de vloermanager en de operator terug van de lunch en ik spreek de operator aan en vertel netjes wat er gebeurd was. Operator was daar niet zo blij mee, want als ik het fout gedaan zou hebben... Maargoed, hij was blij dat alles goed gegaan was. Natuurlijk moest hij het ook tegen de manager vertellen, dus die kwam ook even verhaal halen. Maar hij was minder vrolijk en gaf mij een waarschuwing. "Wat je anders had moeten doen? Geen idee, maar dat niet!"
Nou jah, lekker boeiend.... Zij het niet dat de wet van Murphy nog altijd overal geldt. Want een paar dagen later kwamen er (wederom tijdens de lunchpauze van de operators en manager) vreemde pakjes op de band. En dan met tientallen tegelijk. Een collega overwoog al om aan de noodstop te trekken, maar dat was een doodzonde. We moesten volgens de procedure de manager roepen. Maar die man zat op 20 minuten lopen in de kantine.
Dus ik weer de vloer op en zie dat onze digitale collega (een stapelrobot) in de noodstop gesprongen was doordat er doosjes van de pallet af gelazerd waren. Die doosjes waren door het lichtscherm gevallen. Mijn lessen in Robotica van het afgelopen jaar kwamen mij toen goed van pas. Ik gooi die deur van de periferie (robotomgeving) open om te zorgen dat de robot niet ineens verder gaat stapelen als ik de doosjes voor de sensoren weghaal. Ik stapel die doosjes netjes op, verlaat de periferie, sluit de deur en geef de robot opdracht om langzaam te stapellen. Hij bleek een doosje te missen, dus ik stop de robot weer, zet snel een doosje op de plek waar hij andere doosjes bovenop wilde zetten, verlaat de periferie en start weer netjes de robot. Ik keek het 2 stapellagen aan en ben toen weer aan mijn eigen werk gegaan.
Na de lunch komt de manager (zoals gewoonlijk) melden dat wij kunnen lunchen. En hij zit meteen dat de reserve pallet met de voor-de-robot-bedoelde doosjes stond. Dus ik vertel wat er aan de hand was en we eigenlijk geen keuze hadden.
Manager over de zeik. Dit was de 2de keer en ik kon vertrekken. Dus ik naar de kleedkamer, komt die operator achter mij aan wat er nou gebeurd was en wat ik gedaan had. Ik leg het hem uit, hij schud zijn hoofd en verdwijnt zonder iets te zeggen. Ik kleed mij om, en loop naar de bewaking. Wordt ik ineens teruggeroepen door de manager. Ik hoefde tóch niet weg.
Dus ik draai mijzelf om en stond te twijfelen ('t verdiende tenminste íets). Maar toen zij hij zoiets van: "Maar flik dit niet nog een keer!". Nou, voor mij was het toen helemaal mooi... ik liep naar de bewaking, geef een ram op de 'dobbelknop' en de groene lamp gaat branden. (Betekend geen steekproefcontrole door de bewaking). En ik verlaat het terrein. De manager wilde mij achterna komen om mij toch nog over te halen en rende zonder op de 'dobbelknop' te rammen langs de bewaking. Gevolg: bewaking pissed off!
Dus die manager moest terug, om alsnog op die knop te rammen en hij krijgt rood (betekent fouilleren). Maar daar had hij geen zin in en ging stennis schoppen met de bewaking.... Gevolg: die manager mocht door zijn hogere manager bij de bewaking weggehaald worden.
Onderweg naar huis maakte ik even een tussenstop bij het uitzendbureau (lag toch op de route) en bleek dat ze net een oververhitte manager aan de lijn hadden gehad over mijn functioneren. En wie ik wel niet dacht dat ik was en dat ik nooit, maar dan ook nooit meer voor een uitzendbureau zou moeten werken... kortom die knakker had mij telefonisch de grond in geboord en ik mocht wat uit gaan leggen bij het uitzendbureau.
Dus ik steek zo mijn verhaal af, wordt die intercedent door z'n collega geroepen en mee naar achter genomen. Komt die evenlater poeslief terug en vroeg mij wanneer ik weer wilde werken. Ik stond echt zo van "krijge we nooou?" Blijkt dat de operator bij die hogere manager zijn beklag had gedaan over hoe ik door die vloermanager behandeld werd. Dat ik compleet onterecht de grond in getrapt werd.
Nou, nieuw baantje gekregen (bij een bedrijf aan de overkant van het vorige bedrijf) en liep een weekje later toevallig die operator tegen het lijf. En die wist mij te vertellen dat die vloermanager de zak had gekregen. Mijn geval bleek een plons geweest te zijn die de emmer deed overlopen; hij zat altijd op het randje van wel of niet goed functioneren en ze waren hem liever kwijt dan rijk.... het ontbrak ze alleen nog aan een goede reden. En die had ik ze gegeven.
Don't hurry, be crappy!