Geen waterpokken, githa? Of ziet het er anders uit?
Oh, Maria doet zulke leuke en knappe dingen. Laatst was ze na het avondeten weer helemaal met haar pop bezig. Die moest in haar eigen buggy, in de gang. Maar eerst moest de pop Maria's jasje aan. Mama helpen, oké, gelukt en in de buggy stoppen. Heel stoer ging ze er zelf achter staan, maar ze kon natuurlijk never nooit bij de duw-handvaten. Dus vlug papa naar boven om haar poppenbuggy te halen. Dat mocht gelukkig van Maria. 
![]()
 Ze zet de pop erin, gaat voor de voordeur staan en kijkt naar haar vader. Die is op blote voeten en Maria heeft dat gezien. Pakt zijn schoenen slim erbij, commandeert dat 'ie ze moet aantrekken en wacht tot ie klaar is, bij de voordeur. "Liefje? Ik denk dat onze dochter nog even met de pop wil wandelen..." 
 
 ![]()
 En zo geschiedde. Op en neer door de straat. Trots en glunderend.
Dezelfde avond, ze wilde nog even niet slapen. We zitten met z'n drieën op de bank, Maria middenin. Ze legt haar voetjes over elkaar. En met een gelukzalige zucht haakt ze haar armpjes in die van ons. Ons tantetje. Gezellig, zie je haar denken.
En laatst waren we bij Luchtbel en Maria had Jolie, Morris en Liam wel gezien, maar geen echte aandacht gegeven. Jolie ging naar bed en ook dat ging aan Maria voorbij. Maar na een halfuur zegt ze ineens vragend: Zjola? Zjola? Met de handjes omhoog (waar is ze nou?). Blijkbaar had ze haar vriendinnetje tóch gemist. Lief zulke dingen.