Het dreumes-en peutertopic deel 28

Wat ik me trouwens afvroeg. Hoe worden jullie kindjes wakker? Die van mij namelijk steevast huilend. Of hij nu overdag een slaapje heeft gedaan of er een hele nacht op heeft zitten, het is altijd huilen. Eerst dacht ik dat het kwam omdat hij al een tijd wakker was en nu eindelijk eens uit zijn bed gehaald wilde worden, maar dat is het volgens mij niet omdat er voordat het huilen begint geen enkel teken van leven te horen is. Afgezien van Kai heb ik niet zoveel ervaring met kindjes en ik vroeg me af of dit normaal is.

Kai is nog steeds niet helemaal zichzelf. Hij heeft hele hangerige momenten en eet geen vast voedsel meer. Een boterham daar kauwt hij op en spuugt het vervolgens weer uit en voor zijn warme hap doet hij niet eens meer zijn mond open. Ook soepstengels, fruit of toetjes wil hij niet meer. Het enige wat er nog redelijk ingaat is een fles pap. Ik denk dat het met doorkomende tandjes/kiesjes te maken heeft. Kon hij maar praten, dan hoefde ik niet elke keer zo te gissen.

Saskia, ik zag in het fototopic je nieuwe kapsel en ik vind je een stuk hoor! Kai moet binnenkort ook weer naar de kapper. Zijn haar groeit gewoon te hard. Ben benieuwd of hij het net zo lollig vindt als de vorige keer

Nog een positieve noot om het verhaal af te sluiten: Kai wordt zo leuk! Toen hij nog een baby was, was het allemaal schattig en lief, maar ik kon er niks mee. Nu is hij een lekkere ondeugende peuter waar je grapjes mee kan maken, blikken van verstandhouding mee uit kan wisselen en samen pappa de kieteldood kan geven

Misschien dat ie daarom huilt M@x, omdat hij nog niet helemaal lekker is.
Léon wordt meestal kletsend wakker. Dan zegt hij iets als: "Wakker." Of als hij het zat is dan heel hard: "Mama, mama, mama, mama!" En als ik niet direct reageer dan probeert ie: "Papa, papa, papa, papa!"

Hij is inmiddels voor de 2e x naar de kapper geweest. Het hing zo voor zijn ogen en over zijn oren, was niet mooi meer. Ik durf zelf niet te knippen, bang dat ik een stuk oor meeknip of een hap eruit. Hij zit nl. moelijk stil. De kapster is veel geduldiger met hem en kent heeeeel veel truukjes. Hij heeft gelijk weer een veel lekkerder bekkie.

Dat huilend wakker worden is niet iets van de laatste tijd hoor Dutchie, dat heeft hij eigenlijk altijd al gedaan.

Dutchie wordt wel eens weer tijd voor een update

M@x eerder was het hier ook huilen want dan kwam ik haar halen misschien ook wel een communicatie middel van als ik huil mag ik uit bed. Nu is het hier vanuit het ledikant "Mama etuh, etuh, etuh"

In het oude huis, waar Noah bij ons op de kamer sliep, werd Noah bijna altijd gillend/huilend waker. Maar dan kon ie ons zien en wilde hij er meteen uit. eerst even naa de wc gaan was dus al helemaal uit den boze.
Nu Noah z'n eigen kamer heeft, gaat ie gewoon lekker spelen. Ik ben nu al een paar keer om half 10 wakker geworden en dan hoorde ik hem lekker spelen in zn bedje Ik hoop niet dat ie dan al een uur wakker was, dat lijkt me zo zielig Maar ik word vaak ook even wakker als Micha naar zn werk gaat, of als de buurkinderen gillen als ze naar school gaan, en dan hoor ik nog geen kik van Noah.

Herken het trouwens ook m@x, toen Noah baby was was ie hartstikke lief en alles, maar kon er idd ook niks mee. Nu je met hem kan spelen en grapjes uithalen wordt het alleen maar steeds leuker en leuker

Hoe heb je dat dan aangeleerd Rottdog?

O dan heb ik niets gezegd M@x.
Maar sommige kindjes worden nu eenmaal huilend wakker dacht ik. Mijn nichtje zingt altijd, dat klinkt zo lief.

Rottdog, ga ik binnenkort ook zeker weer doen. Dan mail ik je wel weer.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 10:31 schreef m@x het volgende:
Hoe heb je dat dan aangeleerd Rottdog?

Is eigenlijk uit zichzelf geggaan sinds als ze ook door heeft dat het verbaal kan.

Huilend wakker worden gebeurt hier eigenlijk niet vaak. Meestal hoor ik ineens 'Mamaaaaa' of 'Papaaaa'. Soms als ze wakker schrikt van iets, dan wil ze nog wel eens huilen. Ik geloof trouwens dat het buurjongetje wel meestal huilend wakker wordt.

Ik heb Isa's haar toevallig zelf weer bijgeknipt vorige week. De vorige keer dat het geknipt was, was het erg kort uitgevallen (niet zelf gedaan). Zelfs zo kort dat haar krullen helemaal weg waren. Nu dus maar weer zelf gedaan en ik moet zeggen dat het er goed uitziet

Oorbelletjes komen er hier voorlopig niet in... Ik was zelf 22 toen ik gaatjes heb laten maken, mooie leeftijd dacht ik zo Mijn vader heeft altijd gezegd dat ik mocht doen mijn oren wat ik wilde, als ik het huis uit was. Nu zal ik dat niet zo strikt toepassen denk ik. maar zolang ze nog niet van de lagere school af is, hoeft het wat mij betreft niet...

Kai, wel snel beter worden he! Zodat je nog meer met mama kan plagen Leuk is dat he, dat eigen initiatief van die kleintjes. Vorige week had Isa goed in de gaten dat ik verdrietig was. Ze deed extra lief en kwam steeds knuffelen, aaien en kusjes geven

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 10:36 schreef Rottdog het volgende:

[..]

Is eigenlijk uit zichzelf geggaan sinds als ze ook door heeft dat het verbaal kan.

Okay, dat schept perspectieven.

Ik vind het zo grappig. Isa lijkt echt sprekend op de tweeling van een vriendin van mij. Elke keer als ik een foto van haar voorbij zie komen dan moet ik echt even goed kijken of het Isa is of een helft van de tweeling.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 10:42 schreef m@x het volgende:

[..]

Okay, dat schept perspectieven.

Ik vind het zo grappig. Isa lijkt echt sprekend op de tweeling van een vriendin van mij. Elke keer als ik een foto van haar voorbij zie komen dan moet ik echt even goed kijken of het Isa is of een helft van de tweeling.

Grappig Ik zal binnenkort weer eens een fotootje posten in het fototopic. Kun je zien of ze veel veranderd is

Tom wérd ook altijd huilend wakker. Tegenwoordig komt hij zijn bed uit zodra hij ook maar 1 oog open heeft gedaan, ook al is het om 5.00 uur ofzo
Toen hij nog in zijn ledikantje lag draaide hij zich dan om en sliep verder, of als hij wat later was riep hij MAMAAAMAMAAAAMAMAAAA en dat op volume 10
Rustig wakker worden is aan ons Tom dus niet besteedt

Saskia gaat altijd kletsen als ze wakker is. Hele verhalen hoor ik voorbij komen, afgewisseld met liedjes
En als ze 't zat is gaat ze heel hard "MAMAAAAAA_HAAAAAA" of "PAHAAAAAPAAAAA" roepen.
Ik weet eigenljk niet meer wanneer dat van 'huilen' is overgegaaan in praten.

Myrthe ligt al drie uur te slapen Normaal twee uur maximaal.. Ik wordt er haast een beetje ongerust van

En net als ik invoeren druk wordt ze wakker natuurlijk

M@x,
Jordy werd eerst ook altijd huilend wakker, althans hij liet ons huilend weten dat hij eruit wilde, maar nu hoor ik steeds vaker een "maaaaaaaaaaamaaaaaaaa, papaaaaaaaaaaa" uit de slaapkamer komen.
Komt vanzelf denk ik zo

Jordy kan echte kusjes geven Als ik er om vraag krijg ik er zomaar een en dan niet meer van die open-mond-kwijl-kussen, maar echt met-lippen-getuit-kusjes zo zo zo zo lief!
Hij wandeld ook mee naast de kinderwagen als we gaan winkelen en dat vind ik zoveel gezelliger _{en langer duren} maar lopen gaat dus echt erg goed.

ooooeeee! ik wil lekker door het sprookjesbos wandelen met hem

Jordy, lekker ding, nu ook nog echt kussen. nu issie vast he-le-maal om op te vreten Githa!
Ehm, Ladybos, ik denk dat Myrthe nog in d'r vakantieritme zit.

Al weer een hoop kinderjes beter gelukkig maar
en hoe is het met maria?

moet nog veel bij lezen

Ja, Maria... Ze heeft in totaal een stuk of 10-15 plekjes, vooral op rug en billen. Kun je dat wel echt waterpokken noemen? Ik hoop dat ze er zo wél vanaf is, maar het lekker maar heel minimaal krijgt. Maar is dat ijdele hoop? Krijgt ze het nu misschien nog een andere keer heel erg? Wat is jullie ervaring ermee?

Sugar, wat ik ervan weet is dat wanneer ze het zo jong heel lichtjes krijgen, de kans groot is dat ze het straks nog eens krijgen.
Heeft ze er veel last van ?

Lishe, hij is om op te vreten jah maar ik hou me in
Wanneer komt er weer een Luuke spam? ...en hoe gaat het met haar stapjes los.

[ Bericht 2% gewijzigd door Githa op 29-03-2006 08:04:25 ]

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 07:37 schreef Sugar het volgende:
Ja, Maria... Ze heeft in totaal een stuk of 10-15 plekjes, vooral op rug en billen. Kun je dat wel echt waterpokken noemen? Ik hoop dat ze er zo wél vanaf is, maar het lekker maar heel minimaal krijgt. Maar is dat ijdele hoop? Krijgt ze het nu misschien nog een andere keer heel erg? Wat is jullie ervaring ermee?

Christan had ook niet zoveel plekjes. Hij heeft het maar 1x gehad, ondanks diverse uitbraken daarna op kdv en school.

Als kinderen vrij jong en heel licht waterpokken hebben gehad bestaat de kans dat ze later gordelroos krijgen. Maar het hoeft niet te betekenen dat ze het persé krijgen. Mijn broertje heeft voor zijn eerste levensjaar de waterpokken gehad en toen mijn zusje een paar jaar terug de waterpokken kreeg had hij last van gordelroos, was wel vervelend voor hem.

beterschap voor de zieke kindjes

Djulian moest gisteren door het hoesten spugen, door dat hij geen koorts had is hij vanmorgen toch lekker naar opa en oma gegaan. Daar heeft hij dus 3x gespuugd vanmorgen en Rick heeft vrij genomen en is naar huis gekomen met Djulian. Daarna overigens niet meer gespuugd. Ik hoop dat het snel over is en niet zoals in januari.

Ik hoop het ook niet Anitra, hoe gaat het nu met hem?

Ik moet ook echt ff spuien hoor.
Jordy's vingertjes zien er helemaal zo goed niet uit als ik hoopte. Nu weet ik niet of het zo hoort, maar ik heb er gewoon een heel slecht gevoel over.
De laatste paar keren werd dat eigenlijk een beetje afgewimpeld bij de arts en kwamen de meeste vragen pas een uur ná de afspraak.
Zo vraag ik me ook af waarom er vooraf geen foto's zijn gemaakt, dan had ze geweten dat het bot vergroeid was en waarom zegt ze, als ik 3 weken na de operatie vraag waarom zijn vinger scheef staat, dat ze dat al had gezien tijdens de operatie. Dat had ze moeten zeggen! _{vind ik dan}
En ook wil ik de fases weten van genezing. Wat kan ik verwachten, want nu maak ik me druk bij elke verandering. Natuurlijk heb ik deze vraag al eens gesteld maar nooit een echt anwtoord gekregen.
Nu lijkt het allemaal zo makkelijk, maar eenmaal binnen ben je bezig met je kindje en sta je voor je het weet weer buiten en heb je een antwoord dat je tijdelijk tevreden stelt.
Nu is de wond redelijk aan het genezen en worden zijn vingers steeds meer zichtbaar. Zijn vingers staan dus echt heel krom gebogen, hij krijgt ze ook niet recht en als hij het bovenste stukje van zijn middelvinger een beetje buigt _{echt een beetje maar} dan steekt er een puntig iets binnenshuids naar buiten, waardoor de huid wit verkleurd. Dat lijkt me dus echt echt echt niet goed. Ik weet ook niet of hij nog pijn heeft, ik weet ook niet of het normaal is, ik weet ook niet of ik gewoon overbezorgd ben, maar ik maak me wel zo bezorgd. Echt ik barst al in tranen uit als ik eraan denk.
Ik probeer het al weken weg te stoppen, er niet aan te denken. Het komt goed, je bent bezorgd met wat tijd ziet dat er beter uit, maar ondertussen gaan al mijn alarmbellen af!
Morgen gaan we nog een keer bellen, ik hoop dat we haar duidelijk kunnen maken hoe ik het zie en ervaar en dat ze die onrust weg kan nemen. tot nu toe zegt ze alleen jawel joh, komt goed! maar steeds komt er iets nieuws bij, haar geloofwaardigheid is dus wel gezakt.

Pfff, ik heb van mijn baas 2 weken vrijaf gekregen omdat collega's haar hadden aangegeven dat het nodig was. Jeetje is dat even een eye opener.
Nu 3 daagjes thuis eist het zijn tol al, ik heb tijd om na te denken en dan denk ik NEEEE! we moeten nog een keer en dit handje komt al nooit meer goed.

Ik heb nog wel 1000 dingen en gedachtens , maar ik kan ze niet eens meer ordenen en verwoorden en voel me schuldig dat ik dit allemaal zo heb laten gebeuren.
Maar zo! dit ben ik iig kwijt, het helpt altijd om het hierte kunnen spuien en jullie het wat kunnen relativeren

och jeetje githa, ik kan me je angsten heel goed voorstellen en ik vind ook dat je terug moet gaan om al je vragen te stellen en antwoorden te "eisen" want dit klinkt helemaal niet goed...
Misschien kun je al je vragen op papier zetten van tevoren zodat je niks vergeet.

Ach lieve Githa ik snap je echt heel goed!! Moeders instinct!!
Heel fijn dat je vrij hebt gekregen van het werk. Wat Belana zegt, vragen opschrijven dat je het niet vergeet. Ik hoop echt heel erg dat het helemaal goed gaat komen met Jordy en dat je morgen veel duidelijkheid zal krijgen

Dat opschrijven is idd een hele goeie Githa! Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Wat zeggen ze dan over die kromme vingertjes? Krijgt hij niet iets van fysiotherapie?
Heel veel sterkte, en zeker bellen hoor!

Lieve Githa, spui erop los hier...! Ten eerste heb je fijne collega's die zien dat jij een rottijd achter de rug hebt.
Je zorgen komen niet uit het niets. Je noemt nu al zoveel redenen waarom jij denkt dat het niet goed is, en het niet vanzelf in orde komt. Eis inderdaad antwoorden. Jij bent de moeder! Laat je maar geruststellen of verderhelpen! De keuze die jij of jullie gemaakt hebben is echt de goeie geweest voor Jordy. Je hoeft je nergens schuldig om te voelen.(Da's natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan) Je hebt het allerbeste voor met Jordy en dat alleen al zorgt dat het allemaal helemaal goed gaat komen, hoe dan ook!

Ja, ik vraag me ook steeds af hoe het komt dat ik niet echt antwoord krijg. Ik stel de vragen ook heus wel, dat is het probleem niet, ik schrijf ze ook op.
Maar ze is dan zo enthousiast en geeft antwoorden die bevredigend lijken maar wanneer ik er echt over nadenk, eigenlijk helemaal geen antwoord is op mijn vraag.

Bijv. als ik vraag wat de fases zijn, wat ik kan verwachten, dan zegt ze met een lang verhaal dat het mooie vingers worden en dat het lang gaat duren enzo, maarja, wat is mooi ?

Ik kan me steeds wel voor mijn kop slaan als ik terugkom en me thuis pas echt realiseer dat ik eigenlijk geen antwoord heb.
Daarnaast idd dat er steeds nieuwe ontwikkelingen blijken te zijn die ze pas bevestigd als wij er op zinspelen. Ik wil dat ze ons alles verteld wat ze weet maar hoe weet ik of ze dat doet.
Nu vraag ik me ook af of het niet beter is om een andere arts te raadplegen maar zij is heirin gespecialiseerd en hoe weet ik of een andere beter is. Kortom ik word gek van mezelf.

en idd snoopy fysio, dat vroeg ik me ook af. Zij vindt dat hij ze goed gebruikt, ik vind van niet Als ik daar ben denk ik... nouja, zij doet dit elke dag, ze zal het heus wel weten, een beetje tijd geven misschien.

Nouja, morgen bellen en dan vooraf aangeven wat ons probleem is en waar we voor willen komen, misschien dat ze dan beter is voorbereid en niet 'alleen' een controle doet.
Ik voel me echt zo schuldig dat ik me steeds zo laat afschepen en het zelf niet eens door heb op het moment misschien een idee om het eens met de huisarts te bespreken die dan zo nodig eens kan bellen ofzo

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 19:05 schreef Githa het volgende:
Nu lijkt het allemaal zo makkelijk, maar eenmaal binnen ben je bezig met je kindje en sta je voor je het weet weer buiten en heb je een antwoord dat je tijdelijk tevreden stelt.

Misschien is het een idee dat je een gesprek aanvraagt zonder dat Jordy erbij is. Denk dat dat toch wat rustiger praat en je dan meer gelegenheid krijgt je vragen te stellen.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 19:49 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Misschien is het een idee dat je een gesprek aanvraagt zonder dat Jordy erbij is. Denk dat dat toch wat rustiger praat en je dan meer gelegenheid krijgt je vragen te stellen.

ja, dat bedacht ik me ook, maar dan kan ze dus niet zien wat ik bedoel.
Misschien wel een idee om nu mét hem te gaan en dan een vervolg gesprek te plannen zonder hem om het verder te bespreken ofzo....

Maar hebben ze dan geen materiaal van andere kindjes die ze kan laten zien (foto's in fases bijv). Of is het bij ieder kindje anders???

En misschien kan jij ook foto's meenemen van Jordy's handjes en laten zien wat je bedoeld zonder dat hij mee hoeft?

Githa neem je je partner niet mee? Want dan kan de ene bv Jordy bezig houden en de ander wat meer met de arts bezig zijn!
En hoe bewoog hij zijn vingers toen ze nog aan elkaar zaten? En stonden ze toen ook scheef?
Ik kan me je zorgen heel goed voorstellen.
Maak een briefje, neem je partner mee en vraag alles. Beter 10 keer iets teveel gevraagd dan 1 keer te weinig hoor

Ja, we gaan altijd met z'n twee.
de vingers stond wel scheef naarbinnen gedraaid aan elkaar vast, aan die hand vandaar dat ik het de vorige afspraak wel logisch vond dat zijn vinger krom stond naar buiten toe maar nu staan ze dus ook echt krom gewoon naar benden zeg maar, zoals wij onze vinger ook krom kunnen doen. Hij kan ze alleen niet recht krijgen en de knokkels staan ook echt in een rare hoek, daarbij dan ook dat scherpe puntje dat van binnen uit in de huid prikt.
dat is allemaal sinds 1/2 weekjes duidelijk zichtbaar. Voor de operatie waren zijn vingers dus wel recht en kon hij ze gewoon krom en weer recht doen.

Ik hoop zo dat ik het mis heb en dat het allemaal bij het genezings proces hoort.
_{overigens is het een onmogelijke taak om Jordy's handjes zo op de foto te krijgen dat duidelijk wordt wat ik bedoel} Hij schreeuwt moord en brand als ik zijn handje pak, maar of dat nu uit pijn of angst is weet ik niet,.

Jullie zijn trouwens lief om zo mee te denken doet me goed!
Ik verdronk zo wat in het zelfmedelijden , BLEEGH!

Het klinkt wel eng inderdaad githa!

quote:

Pfff, ik heb van mijn baas 2 weken vrijaf gekregen omdat collega's haar hadden aangegeven dat het nodig was. Jeetje is dat even een eye opener.
Nu 3 daagjes thuis eist het zijn tol al, ik heb tijd om na te denken en dan denk ik NEEEE! we moeten nog een keer en dit handje komt al nooit meer goed.

Nou, githa, ik begin al bijna te huilen bij dit stukje, dus kan bedenken hoe jij je voelt.
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen! Een heel dikke kus voor jou en Jordy, neem de tips mee en vraag alles. Ik hoop dat het dan allemaal enorm blijkt mee te vallen. Echt!

Jeetje wat heftig allemaal Githa! Logisch dat je bezorgd bent. Ik heb er geen verstand van, maar het klinkt echt niet goed idd. En ookal is het wel goed, dan moeten ze je blijven geruststellen, al hebben ze het al 10 keer gedaan, of 100 keer. Gewoon blijven vragen en hopelijk krijg je eindelijk duidelijk antwoord, én blijkt het gewoon hartstikke mee te vallen!

arme githa, het is ook wel erg spannend allemaal zeg. en ik kan me je bezorgdheid ook goed indenken, dus zeker weer aan de bel trekken daar! sommige antwoorden weet de arts misschien ook helemaal niet zo zeker, maar dan vind ik dat ze dat beter kan zeggen dan jou met schijn-antwoorden naar huis te sturen.

Ach lieve Githa, wat rot allemaal zo. Ik kan me je angsten en vragen zo goed voorstellen. Je moedergevoel roept aan alle kanten dat het niet klopt, maar je bent ook bang dat je je angst hoort spreken en dat je je onnodig druk maakt. En als je dan van die nietszeggende antwoorden krijgt schiet je er helemaal niets mee op. Lief van je collega's dat ze zagen dat het niet goed met je ging. Maar het is wel veelzeggend inderdaad. Tijd voor actie meid ! Grijp die dokter bij d'r kladden en ga net zo lang om de tafel zitten tot je alle antwoorden hebt die je wilt, zo duidelijk als jij ze wilt. Het gaat wel om jouw kind, daar moet jij voor spreken, zelf kan hij het nog niet. En mocht het later toch niet helemaal goed komen dan gaat hij jou vragen hoe het zit, en dan moet je weten hoe en wat en waarom. Heel veel sterkte ermee

Lieve Githa,
Het is idd een eye opener als je thuis zit en je dan de kans hebt te denken wat je eigenlijk onbewust al weet. Het doet zeer, je word verdrietig en kwaad wat heel goed te begrijpen is. Maar geef jezelf niet de schuld!! Zoals jezelf al zegt: die arts doet het dagelijks en zij moet het dus weten. Dat is wat iedereen van een arts verwacht. Jij vaart blind op de arts net als elke andere moeder! Dat er nu bellen gaan rinkelen is goed, zettem je hielen in het zand en ga er voor, vraag antwoord op al je vragen en eis ook antwoord er op. Heb je dan nog geen vertrouwen vraag dan een second opion.
Schrijf alles op wat je dwars zit, wat de reactie van Jordy is op dingen dat met zijn hand te maken hebben, vraag aan andere bekenden of jij de enige bent die het ziet (vaak laten mensen niet horen dat hun iets anders omdat ze bang zijn de vader of moeder te kwetsen).
De artsen staan niet boven jou, ze zijn er voor jou!!
Heel veel succes en sterkte

p.s. Nu is het tijd om aan jezelf te denken! _{en met Djulian gaat het goed}

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 23:12 schreef Anitra het volgende:

De artsen staan niet boven jou, ze zijn er voor jou!!

Dat vergeten mensen nog weleens (en artsen ook!), maar zo is het maar net. Ik heb zelf ook ervaren dat het zo moeilijk is om "mondig" te zijn, terwijl ik dat toch echt wel ben.
Gewoon doen Githa, al moet het 6 x, net zolang blijven vragen totdat JIJ tevreden bent met de antwoorden.
Sterkte joh!

He jeetje Githa, dat zou balen zijn zeg. En arme Jordy

Githa, zou je iemand mee kunnen nemen naar het ziekenhuis? Die kan op de gang wachten tot jullie hebben laten zien wat je wil laten zien en Jordy daarna bezighouden door met hem een wandelingetje door het ziekenhuis te maken of zoiets, zodat jullie alleen zijn met de dokter om e.e.a. te bespreken. Is misschien een betere optie dan een aparte afspraak, omdat de agenda vaak nogal vol is en je alleen maar langer met je zorgen zit.

Breekt even in.

Githa kun je die arts niet vragen of ze jullie in contact kunnen brengen van ouders met en kindje dat al eerder geopereerd is, zodat je daar wat ervarings verhalen van kunt horen of mee uitwisselen?

Misschien kunnen d vingertjes met intensieve therapie later nog bijtrekken of zo, ik roep ook maar wat hoor.

Dank jullie wel allemaal ik hoop echt dat het allemaal bij het genezingsproces hoort en ik hoop ook echt dat zij mij daarvan kunnen overtuigen deze keer.
Lotgenootjes hebben we eigenlijk nooit zo over gesproken, maar dat zou wel een ideetje zijn, thnx.

Of misschien iemand meenemen die er wat verder van af staat en daardoor rationeler kan denken? Een vriendin ofzo? Als het niet om je eigen kind gaat, is het misschien makkelijker om 'door te drammen' en kritischer te vragen.
Ik hoop dat jullie snel antwoorden krijgen, of nog liever dat zijn vingertje heel snel mooi beter wordt.

Githa, ik hoop dat jullie gauw antwoorden krijgen, duidelijke antwoorden zonder eromheen gedraai.
Misschien is het idee van Tosca nog niet zo gek, iemand die er verder vanaf staat let misschien meer op of je daadwerkelijk antwoorden krijgt op je vragen zeg maar.
Ik hoop dat het allemaal bij het genezingsproces hoort, maar als jij zo je twijfels hebt of het wel helemaal goed is... dan is dat iets wat ze serieus moet nemen en waar ze naar moet kijken.

Sterkte!