zo, even een antiek topic afstoffen.
afgelopen vrijdag heb ik kennis gemaakt met mijn lockmachine (later in dit verhaal bernina). ik had haar een week eerder al bewonderd bij de naaimachinehandel en het was liefde op het eerste gezicht
vrijdag kreeg ik een uur lang les om de kneepjes van het vak te leren.
het klonk allemaal heel logisch en qua theorie zag het er niet ingewikkeld uit en zelfs het inrijgen ging met hier en daar wat ingrijpen van de instructrice best redelijk.
vol goede moed betaalde ik en in afwachting van de thuiskomst van bernina stapte ik enthousiast op de fiets richting thuisbasis.
s middags haalde vriendlief de machine op en s avonds heb ik er alleen maar naar zitten kijken, want nu ik alleen met dat glimmende ding was, vond ik het eigenlijk best wel eng, want stel je voor dat ik iets fout zou doen en het ding meteen verziekt was.....
zaterdag avond heb ik de moed bijeengeraapt en ben ik er eens goed voor gaan zitten, want verdorie, dat ding stond er toch niet voor de sier.
het inrijgen van de draden viel in mijn eentje toch niet mee. na bloedig worstelen had ik ze er naar mijn mening toch goed inzitten.
heel voorzichting voet op het pedaal en gaan met die banaan
KRAK
ja hoor, wat ik fout deed weet ik nu nog niet, maar een van de naalden had ik niet eens in tweeën maar zelfs in drieën
ik probeerde het postitief in te zien: ik had immers geleerd hoe een naald te vervangen en ik kon dat nu meteen in praktijk brengen. zo gezegd zo gedaan en inderdaad de naald vervangen ging vlekkeloos
alle draden er weer uitgerukt en maar weer opnieuw spoorzoekertje gedaan met vier draden.
wederom zat alles er voor mijn gevoel goed in en heel voorzichtig gaf ik weer gas:
RRRRRRRRRRT!
ja dat klonk goed; de naald bleef in ieder geval heel. maar deze keer had ik niet de ketting die ik verwachtte, maar nog steeds die vier losse draden
en wat ik ook probeerde, het waren vier losse draden en het bleven vier losse draden. na een half uur prutsen was er nog steeds geen verknoping te bekennen.
ondertussen ging vriendlief al naar bed met de vraag of ik er soms nachtwerk van ging maken. ik antwoordde dat ik dat desnoods zou doen omdat ik niet van plan was om me door de eerste de beste bernina op mijn kop te laten zitten; wederom knipte ik zuchtend de draden door en begon weer van voren af aan.
en toen....... ineens.........
RRRRRRRRRT !
verrek....... kijk nou....... hij doet 't !!!!!!
en nu ben ik blij
maar nu durf ik het ding weer niet op mijn kleding-in-wording los te laten.
zou het ooit goedkomen tussen bernina en mij?