OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
persoonlijk vind ik het heel prettig. Ik ken Ian vanaf dat ie 3 is en vanaf dat moment had ik al het gevoel dat er iets "mis" was met hem. Maar ik kon er mijn vinger niet opleggen. Zijn gedrag kon me enorm irriteren, vaak had ik zoiets van: sjees, snap je dat nou niet? wij noemden hem vaak "gewetenloos" omdat niks hem echt leek te interesseren aan zijn gedrag.quote:Op maandag 10 juli 2006 07:38 schreef loezzie het volgende:
Wat vinden jullie ervan dat er toch een diagnose is??
Enfin, de diagnose heeft veel duidelijk gemaakt. Het is verdrietig, zeker omdat je weet dat het niet over gaat, maar we kunnen er nu wel rekening mee houden en meer duidelijkheid en structuur geven zodat voor hem alles wat rustiger is.
Blijft moeilijk voor Ian, omdat hij hier maar 1 keer in de 2 weken is en hier heeft ie met een klein broertje te maken en zometeen met nog 1 erbij. Maarja, daar is tegelijkertijd natuurlijk niks aan te doen. Het gaat de ene keer beter dan de andere keer.
Hij heeft goeie begeleiding gehad vanuit het "Mentrum" een psychiatrisch centrum in de hoofdstad. 10 bijeenkomsten samen met andere kindjes (in dit geval 5 met asperger) waar veel aandacht besteedt is aan de sociale vaardigheden en daar zie ik wel resultaat van. Ian kon altijd totale onbekenden om de nek vliegen alsof het zijn beste vrienden waren en hij heeft wel geleerd nu dat dat niet altijd kan. Je ziet dan wel weer de opluchting als iemand om een knuffel vraagt, want dat doet ie nog steeds het liefst. Maar hij zal nog genoeg begeleiding nodig hebben in zijn leven ben ik bang... (hij wordt 9 volgende maand)
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dát vind ik dus juist het moeilijkst. Ik ben een gevoelsmens, maar elke moeder zou het liefst constant lief zijn voor haar kinderen. Dat gáát hier dus gewoon niet. Lukas speelt het liefste alleen, of een beetje mee aan de zijlijn zeg maar. Dat is dus compleet tegen het gevoel in, want er zit dan steeds een stemmetje/hormoontje/whatever in mijn achterhoofd van "betrek hem er meer bij!" terwijl dat hem nou juist níét helpt. Dat trekt hij namelijk niet. Hij moet op eigen initiatief komen en meedoen, dan pas gaat het goed.quote:Op maandag 10 juli 2006 07:38 schreef loezzie het volgende:
[..]
Bij ons wordt heeeeeeeel veel afgewogen wat het belangrijkste is.. gewicht of "gedrag"...
Ik heb kinderen wel beter zien functioneren door Risperdal.. Zoals eentje zei: "Het is niet meer zo druk in mijn hoofd."
Maar medicatie is vaak ondersteunend.. Verder zijn veel duidelijkheid en structuur belangrijk. Het liefst zo min mogelijk gebruik van emoties..
Af en toe wordt je zeker gek van het "waarom"-vraag?? Heel herkenbaar en je hebt dan de neiging om er op in te gaan, maar dat levert weer extra onduidelijkheid op. Kort zijn levert dan een boze reactie op omdat je onaardig bent.. Pfff.. soms heel vermoeiend!
Wat vinden jullie ervan dat er toch een diagnose is??
En dan heb ik het niet eens over de momenten dat ik bijna sta te schuimbekken van frustratie omdat hij alles sloopt. Hij kán niet beter en het hélpt niet om boos te worden, maar oei wat is dat moeilijk! Ik zet hem dan op de gang om hem uit zijn eigen gedrag te halen en mezelf ook even rust te gunnen.
Verder gaan we volgende week beginnen met het bouwen aan zijn eigen snoezel als alles goed is. We gaan een speelbed kopen, een soort verlaagde hoogslaper met speelruimte eronder, en die verbouwen en vertimmeren we dan en pimpen hem up tot de coolste snoezel vd hele wereld
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
ik was ook van plan om voor luca een soort snoezelachtig iets te maken onder zijn bed, maar hij wil er niks van weten. hij vindt het eng. maar ja, hij vindt eigenlijk alles eng wat nieuw is
heeft er hier iemand ervaring met kinderen die eten eng vinden? hoe pak je zoiets in vredesnaam aan? luca is nu 7 maar hij komt nog steeds niet verder dan spinazie met ei en rode kool met bal gehakt. en macaroni met rode saus. de rest gaat er of niet of onder dwang in. en dan zit hij echt te kokhalzen. gek word ik ervan.
heeft er hier iemand ervaring met kinderen die eten eng vinden? hoe pak je zoiets in vredesnaam aan? luca is nu 7 maar hij komt nog steeds niet verder dan spinazie met ei en rode kool met bal gehakt. en macaroni met rode saus. de rest gaat er of niet of onder dwang in. en dan zit hij echt te kokhalzen. gek word ik ervan.
dat slopen hè.. het is zo vervelend totdat je je realiseert dat ze vaak alles zo nauwkeurig onderzoeken tot dat het kapot gaat. Of ze maken het kapot uit woede. Bij ons mogen ze daarvoor een telefoongids of zo gebruiken .. lekker scheuren maar!!quote:Op maandag 10 juli 2006 09:36 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Dát vind ik dus juist het moeilijkst. Ik ben een gevoelsmens, maar elke moeder zou het liefst constant lief zijn voor haar kinderen. Dat gáát hier dus gewoon niet. Lukas speelt het liefste alleen, of een beetje mee aan de zijlijn zeg maar. Dat is dus compleet tegen het gevoel in, want er zit dan steeds een stemmetje/hormoontje/whatever in mijn achterhoofd van "betrek hem er meer bij!" terwijl dat hem nou juist níét helpt. Dat trekt hij namelijk niet. Hij moet op eigen initiatief komen en meedoen, dan pas gaat het goed.
En dan heb ik het niet eens over de momenten dat ik bijna sta te schuimbekken van frustratie omdat hij alles sloopt. Hij kán niet beter en het hélpt niet om boos te worden, maar oei wat is dat moeilijk! Ik zet hem dan op de gang om hem uit zijn eigen gedrag te halen en mezelf ook even rust te gunnen.
Verder gaan we volgende week beginnen met het bouwen aan zijn eigen snoezel als alles goed is. We gaan een speelbed kopen, een soort verlaagde hoogslaper met speelruimte eronder, en die verbouwen en vertimmeren we dan en pimpen hem up tot de coolste snoezel vd hele wereld
en die snoezel klinkt er gaaf! Ik was trouwens van de week bij de IKEA en daar verkopen ze lichtbollen (diameter is 22 cm) voor 5,00. Ze kunnen ook buiten staan en veranderen steeds van kleur van rood naar groen en andersom..
hoezo overvloed aan tijd? in mijn dromen zeker !
Ik merk het bij oxy ook wel, ik heb ook altijd het gevoel dat het van mijn posts afspringt, maar dat is denk ik omdat je zelf de kenmerken maar al te goed ziet ofzo.quote:Op maandag 10 juli 2006 07:14 schreef Belana het volgende:
Ik ken jou niet gitanki, maar ik denk dat je daar, net als bij oxymoron, niks van merkt in je posts dingen opschrijven gaat makkelijker dan IRL contact denk ik?
dingen opschrijven gaat makkelijker dan IRL contact denk ik?Of IRL of IVL makkelijker is, ik denk dat het allebei moeilijk is. Bij IRL zie je meteen hoe de ander jou begrijpt, IVL is dat niet direct, dan kan het soms een tijd duren voordat iemand reageert en kan het makkelijker escaleren dan IRL.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Als hij helpt met koken (weet niet of dat uberhaupt kan hoor), zodat hij ziet wat het is en er actief bij betrokken wordt, wellicht dat hij dan ook andere dingen wil proberen?quote:Op maandag 10 juli 2006 09:43 schreef lady-wrb het volgende:
ik was ook van plan om voor luca een soort snoezelachtig iets te maken onder zijn bed, maar hij wil er niks van weten. hij vindt het eng. maar ja, hij vindt eigenlijk alles eng wat nieuw is
heeft er hier iemand ervaring met kinderen die eten eng vinden? hoe pak je zoiets in vredesnaam aan? luca is nu 7 maar hij komt nog steeds niet verder dan spinazie met ei en rode kool met bal gehakt. en macaroni met rode saus. de rest gaat er of niet of onder dwang in. en dan zit hij echt te kokhalzen. gek word ik ervan.
Dat kokhalzen ken ik trouwens, ik weet ook dat ik dat vroeger wel eens opgewekt heb omdat ik per se zalm moest opeten van mijn ouders en dat ik dat de dag erna weer kreeg omdat ik het niet opat en mezelf bedacht dat als ik erover heen kostte dat ik het dan vast niet meer op moest eten
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
meehelpen met koken vindt hij wel leuk, maar het ook nog opeten is toch wat anders.
het is niet alleen met eten zo trouwens, ook met snoep en koek, maar dat vind ik niet zo'n probleem
het is niet alleen met eten zo trouwens, ook met snoep en koek, maar dat vind ik niet zo'n probleem
Nee, dat zal inderdaad niet zo'n groot probleem zijn, ook al is dat soms ook best lastig denk ik. Ik zal mijn moeder eens vragen of zij nog tips heeft.quote:Op maandag 10 juli 2006 10:14 schreef lady-wrb het volgende:
meehelpen met koken vindt hij wel leuk, maar het ook nog opeten is toch wat anders.
het is niet alleen met eten zo trouwens, ook met snoep en koek, maar dat vind ik niet zo'n probleem
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mijn eerste gedachte zou zijn: Blijven aanbieden, alles wat anders is is tenslotte eng.
Desnoods melden dat er naar gelang de leeftijd zoveel happen genomen moeten worden. Al zouden het dan muizehapjes zijn, die hapjes zijn weer binnen dan
Geen discussiepunt van maken, dat is de afspraak, zo doen we het. Gaat hij koren of kokken,geen reactie geven. Jammer dat je het niet lust, klaar!!!
Wat je ook nog zou kunnen doen is een menukaart maken voor een maand(misschien wel lang, kan natuurlijk ook voor een week, maar dan krijg je de gewenning er weer moeilijker in.)
Zo weet hij wat hij krijgt.
Andere kant daaraan is dat ze een bepaalde starheid ontwikkelen als je echt alles gaat vastlegen.
Hier wil zoonlief nog steeds geen zoet op brood. Kaas, vleeswaren of pindakaas is goed, iets anders krijgt hij echt niet weg. (en laat ik dat nou niet zo'n probleem vinden, hihi)
Toen hij kleiner was minstens 2 broodjes, waarvan 1 met hartig beleg, en 1 met zoet. Voor hem was pindakaas dus het zoet
Desnoods melden dat er naar gelang de leeftijd zoveel happen genomen moeten worden. Al zouden het dan muizehapjes zijn, die hapjes zijn weer binnen dan
Geen discussiepunt van maken, dat is de afspraak, zo doen we het. Gaat hij koren of kokken,geen reactie geven. Jammer dat je het niet lust, klaar!!!
Wat je ook nog zou kunnen doen is een menukaart maken voor een maand(misschien wel lang, kan natuurlijk ook voor een week, maar dan krijg je de gewenning er weer moeilijker in.)
Zo weet hij wat hij krijgt.
Andere kant daaraan is dat ze een bepaalde starheid ontwikkelen als je echt alles gaat vastlegen.
Hier wil zoonlief nog steeds geen zoet op brood. Kaas, vleeswaren of pindakaas is goed, iets anders krijgt hij echt niet weg. (en laat ik dat nou niet zo'n probleem vinden, hihi)
Toen hij kleiner was minstens 2 broodjes, waarvan 1 met hartig beleg, en 1 met zoet. Voor hem was pindakaas dus het zoet
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
Contact maken is soms wel moeilijk ja, maar niet altijd.quote:Op maandag 10 juli 2006 07:14 schreef Belana het volgende:
Ik ken jou niet gitanki, maar ik denk dat je daar, net als bij oxymoron, niks van merkt in je posts dingen opschrijven gaat makkelijker dan IRL contact denk ik?
Vaak met leeftijdsgenoten is het moeilijk, ben ook vaak bang dat mensen me een sukkel vinden..
Toch vind ik het soms ook lastig om op het forum te posten, maar meestal gaat het goed af, zit regelmatig ook slap te lullen in onzin.
Vedanta_veri: Ik vraag mij af waarom iedereen zo voor het verbod op pedofilie is maar niet op roken, beiden zijn dingen waar je anderen mee beschadigd. Maar goed, mensen die verslaafd zijn aan iets kunnen daar niet objectief over zijn.
Het is hier ook andersom: alles wat nieuw is, is leuk.quote:Op maandag 10 juli 2006 09:43 schreef lady-wrb het volgende:
ik was ook van plan om voor luca een soort snoezelachtig iets te maken onder zijn bed, maar hij wil er niks van weten. hij vindt het eng. maar ja, hij vindt eigenlijk alles eng wat nieuw is
Lukas is groot geworden op stamppot. Gek werd ik ervan, altijd maar die geprakte aardappelen. Maar ja: verder was het ook geen fruit en een hoop groenten hoefde ik ook niet mee aan te komen, dus die Vitamines moesten er op de één of andere manier in.quote:heeft er hier iemand ervaring met kinderen die eten eng vinden? hoe pak je zoiets in vredesnaam aan? luca is nu 7 maar hij komt nog steeds niet verder dan spinazie met ei en rode kool met bal gehakt. en macaroni met rode saus. de rest gaat er of niet of onder dwang in. en dan zit hij echt te kokhalzen. gek word ik ervan.
Ernaast ben ik van alles blijven aanbieden. Dus z'n prakkie, en dan aten wij er nog van alles bij. Als het maar vaak genoeg op tafel stond/staat, dan kreeg hij vanzelf belangstelling. Nu eet hij steeds meer. Fruit is nog steeds praktisch nihil, maar we eten hier iig niet meer elke avond stamppot
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
luca doet gelukkig niet moeilijk over broodbeleg. nou ja, niet moeilijk
's ochtends wou hij nooit eten, maar we hebben met een chocoladecroissant en een beker melk een fraaie tussenoplossing.
op school een koekje en een beker drinken.
tussen de middag eet meneer 1 boterham smeerworst en een met smeerkaas (vaste prik)
daar kan ik prima mee leven.
en op het gebied van snoep houdt meneer van alle soorten wijngumachtige snoepjes en chocola.
geen pepermunt, geen drop en geen zuurtjes.
lollies lust hij wel, maar die mag hij niet zo vaak, ik vind ze gevaarlijk en slecht voor het gebit.
en de hoeveelheid hapjes is hier ook sinds jaar en dag ingevoerd en ik probeer hem er ook aan te houden, wat resulteert in het feit dat ik hem met zijn 7 jaar nog steeds moet voeren
's ochtends wou hij nooit eten, maar we hebben met een chocoladecroissant en een beker melk een fraaie tussenoplossing.
op school een koekje en een beker drinken.
tussen de middag eet meneer 1 boterham smeerworst en een met smeerkaas (vaste prik)
daar kan ik prima mee leven.
en op het gebied van snoep houdt meneer van alle soorten wijngumachtige snoepjes en chocola.
geen pepermunt, geen drop en geen zuurtjes.
lollies lust hij wel, maar die mag hij niet zo vaak, ik vind ze gevaarlijk en slecht voor het gebit.
en de hoeveelheid hapjes is hier ook sinds jaar en dag ingevoerd en ik probeer hem er ook aan te houden, wat resulteert in het feit dat ik hem met zijn 7 jaar nog steeds moet voeren
Lady-wrb, en als je het gooit op zijn sport en zelfstandigheid?
Hij doet het met de sport zo ongelofelijk goed, dus dit zou de volgende stap zijn? Onder het mom van, grote kampioenen eten zelf?
Zo maar een gedachte omdat het postieve benaderen vaak net iets lekkerderwerkt dan het vasthouden van de negatieve spiraal die eten nu is...
Hij doet het met de sport zo ongelofelijk goed, dus dit zou de volgende stap zijn? Onder het mom van, grote kampioenen eten zelf?
Zo maar een gedachte omdat het postieve benaderen vaak net iets lekkerderwerkt dan het vasthouden van de negatieve spiraal die eten nu is...
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
nee hoor, hij vindt het prima zo, niets werkt.
ik heb ook wel eens geen dwang gebruikt en dan eet meneer gewoon niet.
maar dat komt de sfeer aan tafel ook niet ten goede.
nou ja, ik wacht vrijdag nog even af, dan hebben we weer een ontmoeting met een specialist.
ik heb ook wel eens geen dwang gebruikt en dan eet meneer gewoon niet.
maar dat komt de sfeer aan tafel ook niet ten goede.
nou ja, ik wacht vrijdag nog even af, dan hebben we weer een ontmoeting met een specialist.
Met eten kregen ouders bij ons wel eens de tip om iets onbekends met iets bekends te combineren. Als het kan iets dat wat betreft structuur en smaak op iets lijkt dat ze al lusten. Zo waren er ouders die alle groenten frituurden om hun kind daar aan te laten wennen (best lekker trouwens, met beslag eromheen). Voor het kind kind was de vorm bekend (alle groente was in 'friet-vorm' en de smaak wisselde niet zo sterk door het bakken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
ik was een paar weken weg omdat ik in een psychiatrisch ziekenhuis was.
ik had weer een paar keer een psychose gehad.
nu ben ik weer bij mijn ouders thuis want de hulp van het ziekenhuis was niet zo goed. ze hebben me op straat gezet: zo ga jij maar even afkoelen.
en toen ben ik weggelopen naar mijn ouders toe.
ik had weer een paar keer een psychose gehad.
nu ben ik weer bij mijn ouders thuis want de hulp van het ziekenhuis was niet zo goed. ze hebben me op straat gezet: zo ga jij maar even afkoelen.
en toen ben ik weggelopen naar mijn ouders toe.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Oxymoron wat een rotsituatie. Toch heel fijn dat ik je hier weer zie
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wat verschrikkelijk Oxy, maar goed je hier weer te zien. Wel ontzettend slim dat je naar je ouders bent gegaan! Weet je al iets over de boerderij waar je misschien gaat wonen?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
fijn dat je er weer bent oxy, maar wat rot dat je weer in het ziekenhuis was.
heb je het naar je zin bij je ouders?
heb je het naar je zin bij je ouders?
Lady-wrb, bij Storm eten ze op Tesinkweide 2 keer warm eten. Van nieuwe dingen moeten ze een hap proeven zonder morren. Verder is er een lijst waar ze 2 dingen op mogen zetten die ze echt niet lekker vinden (die hoeven ze dan niet te eten) en verder moet er gewoon gegeten worden. Misschien kun je zoiets afspreken in combinatie met een week-menu voor Luca zodat hij weet waar hij aan toe is? Of anders misschien via een oppas of iets dergelijks proberen. Storm eet op school zonder problemen bv andijviestampot terwijl hij het thuis niet wil eten.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
quote:Op maandag 10 juli 2006 20:38 schreef Oxymoron het volgende:
ik was een paar weken weg omdat ik in een psychiatrisch ziekenhuis was.
ik had weer een paar keer een psychose gehad.
nu ben ik weer bij mijn ouders thuis want de hulp van het ziekenhuis was niet zo goed. ze hebben me op straat gezet: zo ga jij maar even afkoelen.
en toen ben ik weggelopen naar mijn ouders toe.
De zorgen waren dus terecht...
Sterkte!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Nog een tip voor eten was het volgende; niet in een keer een heel nieuw gerecht of een bord vol niuewe dingen neerzetten voor het kind maar bijvoorbeeld bij de bekende macaroni een klein schaaltje mais dat dan wel opgegeten moet worden. Al is het maar om te proeven.
Sommige mensen met autisme houden van alles geblenderd, andere van alles apart. Ik ken een autist die voor elk onderdeel van de maaltijd een ander bord pakt. Niks mag elkaar raken. Misschien zit daar wel juliie probleem. Dat het elkaar raakt. Ik heb ook jaren alles apart van elkaar gegeten.
Laadywrb vroeg: heb je het naar je zin bij je ouders?
Jawel maar ik ga liever naar mijn eigen woongroep terug. Waar alles nog bekend is en ik mijn dagbesteding heb. Maar dat zal pas over een paar weken zijn.
Ik ga niet meer terug naar het psychiatrisch ziekenhuis omdat het daar niet goed voor mij was. En ik moet voor een ''tweede opinie'" nog onderzocht worden op schizofrenie. Dat vind ik niet leuk. Maar dat konden ze ook wel doen zonder dat ik daar sliep.
En de boerderij waar ik misschien ga wonen daar hoor ik in november 2006 meer over van de begeleiding. Heel spannend.
Sommige mensen met autisme houden van alles geblenderd, andere van alles apart. Ik ken een autist die voor elk onderdeel van de maaltijd een ander bord pakt. Niks mag elkaar raken. Misschien zit daar wel juliie probleem. Dat het elkaar raakt. Ik heb ook jaren alles apart van elkaar gegeten.
Laadywrb vroeg: heb je het naar je zin bij je ouders?
Jawel maar ik ga liever naar mijn eigen woongroep terug. Waar alles nog bekend is en ik mijn dagbesteding heb. Maar dat zal pas over een paar weken zijn.
Ik ga niet meer terug naar het psychiatrisch ziekenhuis omdat het daar niet goed voor mij was. En ik moet voor een ''tweede opinie'" nog onderzocht worden op schizofrenie. Dat vind ik niet leuk. Maar dat konden ze ook wel doen zonder dat ik daar sliep.
En de boerderij waar ik misschien ga wonen daar hoor ik in november 2006 meer over van de begeleiding. Heel spannend.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
luca heeft zijn eten het liefst door elkaar geprakt, maar dan niet zo dat het gepureerd is.
maar af en toe kan ik zo moedeloos worden. koop ik een pak vlaflip met rode saus is het: ik zag op de reclame dat er ook met chocoladesaus is, die wil ik wel proberen, deze niet.
koop ik die vervolgens is het: ja die bedoelde ik, die wil ik. vervolgens gaat het in een bakje en dan wordt het: maar dat lust ik niet. na veel aandringen gaat er toch een hapje naar binnen en gut, ja het is best lekker, maar toch wil ik het niet
aaaarg!
maar af en toe kan ik zo moedeloos worden. koop ik een pak vlaflip met rode saus is het: ik zag op de reclame dat er ook met chocoladesaus is, die wil ik wel proberen, deze niet.
koop ik die vervolgens is het: ja die bedoelde ik, die wil ik. vervolgens gaat het in een bakje en dan wordt het: maar dat lust ik niet. na veel aandringen gaat er toch een hapje naar binnen en gut, ja het is best lekker, maar toch wil ik het niet
aaaarg!
Weer onderzoeken dus Oxymoron. Gelukkig kan het overdag ook. De eerste onderzoeken heb je dus al gehad? Weet je al zeker dat je terug mag naar je eigen woongroep? Dat zou wel fijn zijn! En dan misschien ook nog de boerderij.
Nu ik dat lees over die borden, mijn oppaskind at alleen van plastic borden. Stenen/metalen/oid borden waren volgens haar niet gemaakt om van te eten. Het moest echt plastic zijn.
Wat frusterend lady-wrb. Geen pijl op te trekken. En dan toch maar je geduld moeten bewaren. Ik vond die ene middag in de week al zwaar en had superveel bewondering voor de ouders van mijn oppaskind, dat ze het al zo lang (16 jaar) volhielden, ook al waren ze ontzettend blij met elke ontlasting (logeerhuis, weekendopvang enz) die ze konden krijgen.
Nu ik dat lees over die borden, mijn oppaskind at alleen van plastic borden. Stenen/metalen/oid borden waren volgens haar niet gemaakt om van te eten. Het moest echt plastic zijn.
Wat frusterend lady-wrb. Geen pijl op te trekken. En dan toch maar je geduld moeten bewaren. Ik vond die ene middag in de week al zwaar en had superveel bewondering voor de ouders van mijn oppaskind, dat ze het al zo lang (16 jaar) volhielden, ook al waren ze ontzettend blij met elke ontlasting (logeerhuis, weekendopvang enz) die ze konden krijgen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
