Hoe gaat het met de moeders? deel 22

Je bent een wijs mens Luchtbel! Ik denk dat je je over Jolietje geen zorgen hoeft te maken. Als ik je posts zo lees is ze omringd door een hoop mensen die allemaal heel veel van haar houden.

Ja maar ja, het is nog een hele kunst om die mensen in je leven te (mogen) houden he. Het gaat wel goedkomen allemaal, denk ik hoor.

Overigens gaan Jolie en ik over een paar weken op een andere kamer slapen. Ze krijgt straks d'r eigen plekje, heel fijn aan de ene kant en ik kijk er echt naar uit. Maar aan de andere kant *loslaten*

Het is heel raar als ze ineens op een eigen plekje slaapt en je zal regelmatig liggen met de vraag of je haar hoort of dat je zeker wil weten dat alles oke is. Maar als die wen-periode over is, is het bst lekker om je eigen stekkie te hebben.
_{Djen heeft tot ze 5 was bij mij op de kamer geslapen}

Ja ik denk het ook wel maar ik kijk nu om het uur nog of ze wel lekker ligt te slapen als ik boven zit s avonds. Kan er niks aan doen zijn er nog meer van die gekken die dat doen?

Ik ga niet bij hem kijken maar ik heb hier beneden wel een babyfoon met het volume op 10 staan, dan kan ik hem tenminste horen ademen. Niks gek aan hoor.

ik ook zon babyfoon hier staan met volume open, en regelmatig leg ik er mijn oor tegenaan om zijn adem te horen.
en als ik naar bed ga, ga ik altijd even kijken.
zo ook als ik iets hoor wat ik niet kan plaatsen.

Luchtbel

als ik beneden ben ga ik eigenlijk niet naar Thijs kijken, hebben ook geen babyfoon, en ergens ook niet nodig hier.
Maar als ik naar bed ga ga ik wel even bij Thijs kijken en die hoor ik boven zoiezo erg goed, er zit geen deur tussen de kamertjes

Merlijn was vannacht aan het regelen, om de twee uur komen voor de borst. Ik ben nu dus echt kapot. Dadelijk om 8.30 bij het KDV zijn voor een afspraak en om 10.00 op het CB. Daarna meteen door naar Weert want ijn moeder is gisteren geopereerd aan haar elleboog na een val. En dan is mijn moeder ook nog jarig vandaag. Ze hoort ook vandaag pas of ze naar huis mag.

Pfff, even te veel zorgen.......

Randa_V, èèn ding tegelijk rustig aan vandaag en geniet van je mannetje ....

quote:

Op maandag 10 april 2006 11:47 schreef Suzanna het volgende:
Ik heb hier net ook zoiets 'achter de rug'.... vrijdag waren we erachter dat m'n zus nu toch écht op sterven lag...ik heb nog met haar kunnen praten, mijn familie is er bij gebleven en ze is met hen erbij gestorven. En nog steeds is het niet helemaal doorgedrongen bij mij. Ik was er ook niet bij natuurlijk...en dat is toch erg onwerkelijk dan. Ze was 37 jaar oud (mijn op één na oudste zus was ze, ben de jongste van acht kinderen, vandaar het grote leeftijdsverschil)...

(even voor achtergrond-informatie: Het lijkt jong om te sterven, 37... maar voor haar conditie en de complicaties die ze (al jaren lang) heeft gehad is ze nog erg oud geworden. Ze is geboren met spina bifida (een open rug) en te laat geopereerd omdat de artsen dachten dat ze het zowiezo niet zouden redden, mijn ouders hebben toen voor haar moeten vechten om haar behandeld te krijgen. Tot haar elfde heeft ze nog met krukken en beenbeugels kunnen 'lopen' maar daarna heeft ze altijd in een rolstoel gezeten. De laatste tijd zelfs constant in bed. Ze is uiteindelijk gestorven aan nierfalen, haar hele leven heeft ze ook last gehad van blaasontstekingen, nierbekkenontstekingen etc. En dat is nog niet eens de helft... wat zij allemaal heeft meegemaakt, hoeveel operaties zij heeft gehad en hoe vaak ze in het ziekenhuis heeft gelegen met VEEL pijn, dat gun je je ergste vijand (als je die zou hebben) nog niet eens.

Luchtbel, hoe is het nu met jouw vriendin, leeft ze nog?

_{*Uit lurkstand}

Suzanna ik wil je even veel sterkte wensen.

_{Ik ben (toevallig) de assistente van de huisarts van je zus.
Ik zag jullie namen op de rouwkaart staan en toen dacht ik dat zou wel heel toevallig zijn als dat dezelfde is als van fok!
Maar (helaas) ben je het dus wel.}

Sterkte met het verlies en sterkte morgen !!

_{*Kruipt weer in lurkstand}

Ik heb net Merlijn weggebracht om te gaan oefenen bij het KDV. Jeeh wat is het rustig in huis.
Om 11.30 ga ik hem weer ophalen en maak ik kennis met de tweede zorgleidster van hem. Die paar uurtjes vallen denk ik wel mee, maar morgen ga ik tussendoor wel even naar het KDV bellen om te vragen hoe het gaat. Hoezo bezorgde moeder.

en en en? hoe was het?

Oja, denk dat ik even in het grote kleine babietjes over Merlijn zelf praat.

Ik heb hem gruwelijk gemist, maar wel lekker misbruik gemaakt daarvan door lekker in bad te gaan liggen. Morgen ga ik zeker tussendoor even bellen.

Ooh wat ik het vanmorgen moeilijk. Ik zat met Merlijn in de auto voor het KDV. Tjee, ik had echt een brok in mijn keel. Gelukkig had ik het op mijn eerste werkdag druk. Niet alleen met werk maar ook het kolven. Af en toe dacht ik nog wel aan Merlijn, maar echt missen deed ik hem pas toen ik tussen de middag nog eens belde of toen ik afgewerkt was. Blij was ik toen ik hem weer op mocht halen.

Na een ontzettende rottijd ( manlief overspannen thuis, ik ontslagen, Sara ziek, ik nieuw werk maar geen reet aan enz enz) kreeg ik vanmorgen een brief van het ziekenhuis. Ik ben aangenomen!! voor de opleiding verpleegkundige niveau 4 BBL. Volgens mij heb ik het er laatst wel eens over gehad .
In September begin ik, eerst een jaartje naar school en dan werken. Heb er verschrikkelijk veel zin in!
Nu nog 4,5 maand werken bij het ^&*$ bedrijf waar ik sinds kort zit en dan kan ik daar ook weg

Volgens mij heb ik hier niet vermeld dat hubs dus overspannen is, in het kort, wij werkten bij hetzelfde bedrijf, altijd een boel gezeik en we werkten beiden vaan 3 of 4 avonden, en dan wisselend, en ik dan weer in het weekend, dus we zagen elkaar amper. Vorige maand storte manlief in, zit sindsdien thuis, een week later werd ik ineens ontslagen (ik was uitzendkracht).
Heel gedoe dus. Inmiddels zit hubs nog steeds thuis, hij gaat maandag weer halve dagen werken en 'moet' van de verzuimconsulent volgende week weer 40 uur werken. Dat gebeurt dus niet, hij's gewoon 'stuk'...
Dus dit wordt nog een lang traject denk ik, maar iig heb ik vast iets leuks in 't vooruitzicht!

quote:

Op donderdag 13 april 2006 11:43 schreef massy het volgende:

[..]

_{*Uit lurkstand}

Suzanna ik wil je even veel sterkte wensen.

_{Ik ben (toevallig) de assistente van de huisarts van je zus.
Ik zag jullie namen op de rouwkaart staan en toen dacht ik dat zou wel heel toevallig zijn als dat dezelfde is als van fok!
Maar (helaas) ben je het dus wel.}


Sterkte met het verlies en sterkte morgen !!

_{*Kruipt weer in lurkstand}

Wat toevallig inderdaad! Ja, dat heb je als je geen 'nickname' gebruikt maar je eigen naam... aan de andere kant ga ik hier zowiezo uit principe ook niets plaatsen waarvan ik niet wil dat anderen het zien.
Wel lief dat je reageerde, ik had je berichtje nog helemaal niet gezien, te druk gehad eerst en daarna het topic uit het oog verloren. Kende je mijn zus ook?

heftig fuente maar wauw wat gaaf dat je bent aan genomen maakt die 4 en een halve maand wel wat makkelijker door te komen
sterkte voor bjorn

wat is in vredesnaam een verzuimconsulent? Is er geen bedrijfsarts fuente? Laat je niet gek maken iig! Veel sterkte voor je man! En gefeliciteerd met je nieuwe baan, das iig positief!

quote:

Op zaterdag 13 mei 2006 21:39 schreef Belana het volgende:
wat is in vredesnaam een verzuimconsulent? Is er geen bedrijfsarts fuente? Laat je niet gek maken iig! Veel sterkte voor je man! En gefeliciteerd met je nieuwe baan, das iig positief!

Een verzuimconsulent, sjah, eigenlijk wat er staat (ik had er nog nooit eerder van gehoord) Wij dachten dat hij een afspraak bij een bedrijfsarts zou hebben, maar het bleek een verzuimconsulent. Kort gezegd was het in dit geval: een man achter een PC, druk bezig met andere dingen, af en toe hum hum zeggen tegen Bjorn en ondertussen verdertypen en aan het einde ongeinteresseerd melden dattie weel fulltime aan de slag moet.
Nu maakt hij dus een afspraak bij de echte bedrijfsarts Gelukkig staat onze HA finaal achter manlief, just in case dat we dat nog nodig hebben. Thnx!

Evenstar, thnx !

Wow, Fuente, dat klinkt echt als een heftige tijd (ik had helemaal over je post heen gelezen )
Het lijkt me helemaal niets als je man thuis zit omdat hij overspannen is...heel veel sterkte!! Wat raar trouwens dat jij ineens ontslagen werd toen hij overspannen werd...heeft het met elkaar te maken denk je?

Ah! Die verzuimconsulent zit er dus echt alleen maar voor het bedrijf... goed om daar volkomen schijt aan te hebben dan. excuse my french... De bedrijfsarts hoort neutraal te zijn, dus die is er zowel voor je man als voor het bedrijf. Ik hoop dat het een goeie is en dat ie goed luistert. sterkte nogmaals!

quote:

Op zondag 14 mei 2006 08:29 schreef Suzanna het volgende:
Wow, Fuente, dat klinkt echt als een heftige tijd (ik had helemaal over je post heen gelezen )
Het lijkt me helemaal niets als je man thuis zit omdat hij overspannen is...heel veel sterkte!! Wat raar trouwens dat jij ineens ontslagen werd toen hij overspannen werd...heeft het met elkaar te maken denk je?

Ja dat heeft er zeker mee te maken. De reden dat mijn man overspannen werd is de hoge werkdruk, en de vele avonddiensten die wij draaiden. Toen we daar eenmaal een gesprek over aangingen werden we zo mogelijk nog meer avonden ingedeeld.
Toen ik zwanger was van Sara was het allemaal geen probleem, ze zouden er wat rekening mee houden enz. In de praktijk leek het tegenovergestelde te gebeuren. Toen manlief thuis zat en ik op werk 't daar met collega's overhad (mijn broertje werkt er, mijn beste vriendin ook) vloog ik er met een onduidelijke reden uit.
Maar goed, ik was uitzendkracht, geen poot om op te staan. Manlief krabbelt langzaam op, maar meteen fulltime aan de slag geen is geen optie.
Het is ook gewoon een druk jaar geweest, we gingen samenwonen, trouwen, kregen een kind, boel werkstress...

Thnx meiden. Hubs gaat iig een gesprek met de arboarts aan komende week, en dat moet idd een neutraal persoon zijn .

Wat onprofessioneel en vreemd, Fuente. Maar goed, kan me voorstellen dat je daar nu niet eens meer zou willen werken, ook vanwege de vele avonddiensten (idioot dat je er toen zelfs nog meer kreeg, daar kan ik gewoon kwaad om worden ).
Hopelijk gaat het gesprek met de arboarts goed. Sterkte!

Hier een oververmoeide moeder ... had het wel verwacht hoor, maar toch...had verwacht ook wat meer te kunnen uitrusten al is dat in de afgelopen maanden ook helemaal niet reëel gebleken.
Altijd (nou ja, op twee keer na) sinds de geboorte van Emma wordt er één schatje wakker als ik net besluit naar bed te gaan óf wil er eentje ineens niet slapen. Of (die dagen zijn er zo mogelijk nog meer) slapen ze om en om, dus als ik de één in bed leg is de ander wakker en andersom. Noa heeft nog twee slaapjes op een dag nodig, zeker nu ze 's nachts niet goed slaapt, maar dat zorgt niet voor meer 'kansen' voor mij helaas.

Dus het gaat me nu echt opbreken, zegmaar. Ik word zelfs boos op de meiden als ik weer eens écht aan m'n bed toe ben 's middags en er weer eentje wakker wordt. Gelukkig gebeurt er verder niets ofzo, ik kan het wel controleren, maar tis wel heel vervelend. Meestal ga ik dan even op de bank liggen, maar Noa komt er altijd bovenop gekropen en natuurlijk wil Emma op dat moment meestal aandacht en vastgehouden worden.

Ik houd mezelf dan maar altijd voor dat ze het niet expres doen en dat helpt een hoop. Als je zo moe bent kun je soms echt niet meer goed logisch nadenken.

Gisteren een gesprek met de wijkverpleegkundige gehad, ze maakte zich nogal zorgen over me en wilde graag thuis langskomen. Ik had laten vallen dat Emma zo onrustig is en vaak niet goed slaapt en hoewel dat nu 's nachts wel beter gaat, is dat overdag nog steeds zo.
Ze zei dat ik zelfs thuiszorg zou kunnen krijgen als het me echt niet meer lukt ofzo. Verder niet over doorgevraagd omdat ik het overdreven vind, maar gelukkig krijg ik vanaf morgen (als het klikt) een hulp in de huishouding voor 1 keer in de week. Dat scheelt al een hoop stress denk ik...

Voel me wel raar als ik dit hier nu opschrijf, je deelt het toch liever niet met anderen als je het moeilijk hebt ofzo. Heb toch vaak het idee dat mensen zoiets hebben van: 'het is je eigen schuld, moest je maar niet zo snel op elkaar kinderen krijgen'. Tegenwoordig is dat gewoon bijna niet meer zo dat je zo snel zwanger wordt na elkaar...en wordt het dus ook niet normaal gevonden.

Misschien dat het al wat helpt als ik af en toe iemand laat oppassen op de meiden, dat zal wel wat rust geven. Ik heb alleen niet echt vertrouwen in andere mensen als ze op mijn kinderen passen... raar is dat. Misschien komt het ook wel omdat Emma slecht slaapt...als ze makkelijkere slapertjes waren zou het een hoop schelen. 'Hup in bed en slapen' ofzo...

Tis nogal een lang verhaal geworden en was niet bedoeld om te klagen, hopelijk komt het ook niet zo over. Misschien hebben jullie nog tips...en anders...ben ik het gewoon even kwijt! Lucht wel een beetje op om zoiets van je af te schrijven.

Suzanna meis toch, kan me voorstellen dat het je eventjes teveel wordt! Je komt helemaal niet klagerig over, ik vind het juist knap van je dat je het deelt en om hulp gevraagd hebt! Herkenning en toegeven dat het even te moeilijk is is ontzettend goed. Hopelijk ga je je snel beter voelen en je kan altijd je verhaal kwijt en een dikke knuffel!


Hier gaat helaas ook niet lekker. Manlief is dus sinds maandag weer halve dagen aan het werk. Zijn manager heeft een afspraak voor volgende week woensdag bij de arboarts. De arboarts heeft gezegd tot het gesprek het besluit van de consulent aan te houden, dus komende maandag, dinsdag en woensdag moet manlief gewoon 8 uur op een dag werken, waarvan (jaja) 2 diensten tot 22:00 's avonds zijn.
Wij zien het momenteel niet meer zitten. Ikzelf ben ronduit woest, zo ontzettend kwaad, manlief is het vooral gewoon teveel. Die ging van de week al over de zeik omdat we een zak aardappels kwijt waren (nou vraag ik je ). Het maakt alles heel gespannen. Tussen ons gaat het goed, maar prettig is anders.
Heeft iemand tips wat we het beste kunnen doen? Dit mag toch niet zomaar? Ik heb geen idee wat we moeten doen...

Suzanna, gefeliciteerd met je zwangerschap
Ten eerste wil ik even zeggen dat je absoluut niet zeurt, kleine kinderen zijn gewoon vermoeiend. Zeker als het allemaal altijd net even anders gaat dan dat je zou willen, zo gaat het meestal, maar als je moe bent is dat gewoon ronduit kut. Ik weet niet of je familie in de buurt hebt wonen? Of een goede vriendin ofzo? Misschien is het iets om af en toe één van de kinderen een middagje bij iemand te brengen. Meer kans dat je zelf even kan uitrusten en vaak worden ze van die één-op-één aandacht ook een stukje minder aandachtvragend. Tenminste dat heb ik altijd zo gezien bij de kinderen van een kennis van mij, vier in zeven jaar tijd.
Over die reacties, 'men' is het inderdaad niet meer gewend. Het is niet leuk als mensen je daarom veroordelen, of er iets over zeggen. Van mij geen oordeel, ik wens jullie alleen maar veel geluk. Misschien is het niet zo zeer het feit dat je weer zwanger bent maar gewoon dat men zich er niets bij kan voorstellen, hoe het moet zijn, om drie kinderen kort op elkaar te krijgen. Ik kan me er wel een beeld bij vormen omdat ik toevallig iemand ken maar anders geen idee. En dan nog, hoe het nou echt is, weet ik niet. Doordat het niet zo vaak voorkomt schrikt men misschien automatisch en ik vraag me wel eens af of vrouwen dat uberhaupt nog wel kunnen. Vroeger was je moeder en raapte je s ochtends de eieren en dat was het. Nu willen 'we' zelf ook nog van alles, het wordt ook van je verwacht. Het lijkt me moeilijk om je zo aan te passen aan een leven met drie kinderen. Dat het kan dat weet ik ook wel, hoewel het me heftig lijkt in deze tijd, en ik weet zeker dat jij gaat laten zien dat het juist heel mooi kan zijn
Vraag hulp als je dit nodig hebt, schrijf het hier van je af als dat helpt, hang in there, het wordt beter, het komt goed en daarna is het alleen maar mooi

Oh nou schijnbaar verschillen de meningen hier nogal over

Edit: Jeetje ET heb je nou je hele post ge-edit? Helemaal weggehaald gewoon?

ja, invoeren was nog lang niet de bedoeling. Zulke dingen moeten bij mij tegenwoordig in etappes omdat ik dingen niet goed normaal kan verwoorden op het ogenblik. Stukje bij beetje schaaf ik dingen dan bij terwijl er diverse vensters open staan.. En deze was nog lang niet 'postwaardig' zeg maar

Wanneer is het wel postwaardig dan? Als niemand meer kan lezen hoe je er echt over denkt?

Suzanna, heel veel sterkte. Het is inderdaad erg zwaar 2 kindjes snel na elkaar. Tussen die 2 van mij zit precies anderhalfjaar en jij bent geloof ik nog veel sneller als ik me goed herinner.
Ik vond het ook erg pittig het eerste jaar. Ik had vaak het gevoel dat ik nooit meer zou kunnen slapen en heb regelmatig op instorten gestaan. Gelukkig heb ik een lieve partner die me regelmatig een paar dagen wegstuurde om bij te slapen.

Neem alle hulp aan die je kunt krijgen en probeer de minder relevante en belangrijke dingen te laten liggen. Stof loopt niet weg, ongestreken kleren zitten ook best lekker, bezoek mag je rustig afzeggen en je bent echt geen slechte moeder als je je kinderen eens voor de tv zet zodat jij even op de bank kunt liggen.

Belangrijkste is dat jij tot rust kunt komen. En het zal je nu wel worst zijn, maar het wordt echt beter. Thomas is nu anderhalf en ik heb af en toe dagen dat ik zomaar een uur een boek kan lezen terwijl mijn monsters lief aan het spelen zijn in de tuin. En af en toe slapen ze nog allebei een nacht door ook!!!!!

Maar voor nu: veel sterkte en rust gewenst.

Edit: ik had je berichte niet helemaal goed doorgelezen en had dus over het hoofd gezien dat nummer 3 onderweg is. Wat een drukte en het zal inderdaad wel pittig zijn. Probeer er maar gewoon van te genieten en neem die huishoudelijke hulp gewoon aan. Over een paar jaar ben je heeel erg trots op jezelf en heb je drie geweldige peuters!

[ Bericht 13% gewijzigd door Tinkepink op 17-05-2006 20:30:40 ]

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 20:19 schreef Luchtbel het volgende:
Wanneer is het wel postwaardig dan? Als niemand meer kan lezen hoe je er echt over denkt?

als het in normale bewoordingen op het scherm staat en niet mijn eerste primitieve ingevingen.
Je kunt hetzelfde op verschillende manier zeggen zonder de inhoud te veranderen, maar wel de toon anders te laten zijn.
En aangezien ik de afgelopen week op de een of andere manier iedereen tegen me in het harnas jaag (irl) (waarschijnlijk door de hormonen ofzo) doe ik het dus op een andere manier dan normaal.

Ik vind het zeker geen klagen hoor Suzanna. Meerdere mensen hebben het geloof ik al gezegd, maar ik vind dat je sinds de geboorte van Noa bent gegroeid tot een soort van oermoeder. Sterke, nuchtere posts en handige tips voor anderen. Maar ook een oermoeder kan niet eindeloos doorgaan. Slapeloze nachten, drukke dagen en 2 kleine meisjes die al je aandacht opeisen breken je op. Dat is helemaal niet raar en dat mag je best af en toe toegeven. Pak zoals Tinkepink ook al zegt alle hulp die je aangeboden krijgt aan en probeer af en toe wat tijd voor jezelf te reserveren. Succes

Fuente, wat een rotsituatie. Tips heb ik niet voor jullie, hooguit dat je man het beste op zoek kan gaan naar een andere baan aangezien zijn huidige werkgever een rare manier van omgaan met zijn personeel heeft. Kunnen jullie niet een gesprek met jullie huisarts aangaan om te kijken wat die van de situatie vindt? MIsschien is de huisarts ook wel van mening dat fulltime werken nu nog niet mogelijk is. Dan staan jullie in ieder geval wat sterker mocht dit vervelende verhaal nog een staartje krijgen. Jullie ook succes

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 20:24 schreef E.T. het volgende:

[..]

als het in normale bewoordingen op het scherm staat en niet mijn eerste primitieve ingevingen.
Je kunt hetzelfde op verschillende manier zeggen zonder de inhoud te veranderen, maar wel de toon anders te laten zijn.
En aangezien ik de afgelopen week op de een of andere manier iedereen tegen me in het harnas jaag (irl) (waarschijnlijk door de hormonen ofzo) doe ik het dus op een andere manier dan normaal.

Heel politiek correct antwoord

quote:

Op woensdag 17 mei 2006 20:34 schreef m@x het volgende:
Ik vind het zeker geen klagen hoor Suzanna. Meerdere mensen hebben het geloof ik al gezegd, maar ik vind dat je sinds de geboorte van Noa bent gegroeid tot een soort van oermoeder. Sterke, nuchtere posts en handige tips voor anderen. Maar ook een oermoeder kan niet eindeloos doorgaan. Slapeloze nachten, drukke dagen en 2 kleine meisjes die al je aandacht opeisen breken je op. Dat is helemaal niet raar en dat mag je best af en toe toegeven. Pak zoals Tinkepink ook al zegt alle hulp die je aangeboden krijgt aan en probeer af en toe wat tijd voor jezelf te reserveren. Succes

Fuente, wat een rotsituatie. Tips heb ik niet voor jullie, hooguit dat je man het beste op zoek kan gaan naar een andere baan aangezien zijn huidige werkgever een rare manier van omgaan met zijn personeel heeft. Kunnen jullie niet een gesprek met jullie huisarts aangaan om te kijken wat die van de situatie vindt? MIsschien is de huisarts ook wel van mening dat fulltime werken nu nog niet mogelijk is. Dan staan jullie in ieder geval wat sterker mocht dit vervelende verhaal nog een staartje krijgen. Jullie ook succes

De huisarts is manlief vorige week geweest, die staat volledig achter hem en is van mening van fulltime werken voorlopig geen optie is. Solliciteren issie druk mee bezig, hopelijk wordt dat wat.
Zojuist heeft hij een mail gestuurd naar zijn manager om aan te geven dat het 'm niet lekker zit dat hij 1) toch fulltime aan de slag moet, terwijl het gewoon echt niet goed gaat en 2) meteen weer 2 avonden tot 22:00 vastzit.
Sjah.. maar afwachten

Suzanna, ik had even niet begrepen dat nummer 3 onderweg is, gefeliciteerd!

Fuente, ik vind die arboarts nogal raar. Ik zou ook geen hele dagen gaan. halve dagen, dan een goed gesprek met de arts, die dan ook maar even contact moet opnemen met jullie huisarts en anders om een andere arboarts vragen. Laat je niet gek maken. En intussen solliciteren inderdaad, want hier moet ie weg. vreselijk zulke situaties...

Suzanna, ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest hier

Een second opinion van de arbo kost als ik me niet vergis zo'n 60 euro, het aanvragen ervan duurt gemiddeld een week of 3. Ondertussen heeft je werkgever het recht je loon te stoppen, mocht je intussen niet gaan werken.
Mocht je je gelijk krijgen dan krijg je zowel loon als het bedrag van de arbo arts terug betaald.

Hoe dan ook niet een geweldige oplossing Ik zou idd nog eens een goed gesprek met de manager hebben om zo toch tot een oplossing te komen, want als je je manager tegen hebt heb je tegenwoordig vrij weinig meer te zeggen.
Sterkte, moeilijk allemaal

niet echt een geschikt topic/subforum hiervoor eigenlijk, maar dit soort situaties vind ik zo vreselijk! Je kan zo weinig kanten op...

Morgen heeft manlief een gesprek met de HA (toch weer, voor backup). De arboarts heeftie dus nog helemaal niet gezien, maar goed. Allemaal bedankt voor de adviezen!

Suzanna, nog gefeliciteerd meid met jullie derde wondertje. Uit ervaring weet ik hoe ontzettend zwaar die eerste jaren zijn. Hier zitten tussen Storm en Sverre 20 maanden en tussen Sverre en Lune 12 maanden. Ook hier heb ik veel gebroken nachten gehad, wel wat minder als bij jouw hoor. Storm was gelukkig vanaf het begin een goede slaper. Sverre heeft de eerste 5 maanden zowiezo snachts een voeding gehad. Door zijn vroeggeboorte eerst nog via de sondepomp, later borst en daarna de fles. Ook was hij elke nacht wel een paar keer wakker door een kwijtgraakt speentje. Hij wilde trouwens rond de anderhalf zijn speentje niet meer met een verkoudheid en daarna taalde hij er niet meer naar en sliep hij ook een stukje beter. Lune kreeg de eerste 4 maanden ook borstvoeding en dus ook snachts steeds eruit. Toen ze daarna (door steeds borstweigeren) overging naar de fles hebben we ook heel snel die nachtvoeding eraf gekregen. Daarna snachts nog vaak een paar keer wakker met periodes van heel vaak roepen en wakker zijn terwijl je niets kon vinden. In deze situaties kwam mijn man dan vaak een keertje bij haar langs om 'haar de wacht aan te zeggen' en daar had ze zoveel ontzag voor dat ze dan de rest van de nacht doorsliep. Ik was toch vaak te lief met nog een knuffel over de bol en nu lief gaan slapen he. Misschien dat het bij jullie ook werkt. Hier zijn de kids echt aan mama gewend (ben volledig thuis) dua als dan papa eens langskomt en zegt dat mama niet meer komt maar hij is het vaak afgelopen. En nu gaat het zo'n stuk beter joh (Lune is nu 2 jaar 7 maand) en heel veel nachten kan ik gewoon doorslapen. Alleen bij ziekte is het nog onrustig. Heel veel succes ermee, en probeer alle hulp te pakken hoor die je krijgt, echt het scheel zo'n stuk om even de verantwoording af te geven. Ik wilde het eerst ook niet, want Sverre was zo onrustig, en Lune dronk zo slecht en had een 'speciale' nachtaanpak nodig, maar vaak als ze bij anderen zijn zie je niets van die problemen terug. Je moet voor jezelf vooral die stap van het uit handen geven maken. Nu vind ik het zalig als ze met hun drieen !!! (ook Storm met zijn pdd-nos) bij mijn ouders logeren voor 2 nachten. Maar zo samen durf ik ook alleen bij mijn ouders aan hoor...

Fuente, jeetje zeg wat een klote situatie!! Laat je man anders gewoon zelf een afspraak maken met de bedr. arts op korte termijn. Heb ik toen ook gedaan. Wel fijn dat de HA achter hem staat!! Dikke voor jou!

Suzanna, net als anderen met mij vind ik niet dat je klaagt. Ik kan me heel goed voorstellen dat j moe bent. Neem inderdaad alle hulp aan die je kan krijgen, en, hoe moeilijk het misschien is, een van de kids een dagje naar ouders/schoonouders/vrienden is misschien ook wel eens lekker... Kom je toch een beetje tot rust. Ik vond het ook supermoeilijk om Amber naar mijn (schoon)ouders te brengen, maar nu gaat dat hartstikke goed.

Ik ga vanaf 7 juni weer langzaam beginnen met werken. Eerst 5x een halve dag (over 2 weken verspreid), dan een week met 1 hele en 2 halve, week daarna 2 hele en 1 halve en week daarna 3 hele... nou ja, we gaan het proberen.

Aan de ene kant vind ik het wel lekker om weer wat te gaan doen ,maar aan de andere kant ook wel weer moeilijk.. nou ja, we zien wel hoe het gaat.

Heb jij extra verlof gehad dan Vicky? _{Heb ik iets gemist?}

quote:

Op vrijdag 19 mei 2006 09:00 schreef Brighteyes het volgende:
Heb jij extra verlof gehad dan Vicky? _{Heb ik iets gemist?}

yep, je hebt iets gemist Deeltje terug ofzo.. Heb een lichte postnatale depressie gehad waardoor ik in de zw gezeten heb.

Ah ok. Gemist.

Suzanna, ondanks dat het inderdaad wel je eigen schuld is (want er zijn echt wel manieren om niet zwanger te raken ), maakt dat het niet minder makkelijk. Dus klagen mag echt wel hoor! Mensen die vinden dat het niet mag, hebben wrs zelf geen kinderen. Iedereen zit er wel een keer doorheen! Neem idd alle hulp aan die je kan krijgen en vergeet niet te genieten van al je kindjes

Fuente, tegenwoordig mogen bedrijven een deel van het ziekteverzuimproces zelf afhandelen, daar komt waarschijnlijk die verzuimconsulent vandaan. Heeft je man dan zelf nog niet gesproken met de arbo-arts? Wat Vicky zegt, ik zou hem dan zelf een afspraak met die arts laten maken en erop aandringen dat die ook contact op neemt met je huisarts.

Vicky, gewoon rustig aan doen en goed aangeven wat wel en niet lukt. Het gaat vast wel goed

Oh, vergeet ik een stukje over mezelf te tikken

Hier gaat het redelijk. De nachten zijn niet zo denderend en ik maak me behoorlijk zorgen om ons ventje die zo langzaam een medicijnfabriekje aan het worden is Ik probeer vol te houden, maar Robin hoest al 5 weken en is eigenlijk sinds eind februari nog geen moment gezond geweest, dus het moet nu maar eens afgelopen zijn

Sterkte Suzanna.. _{en ik vind 't geen kwestie van 'eigen schuld'.}

Voordat we gaan rellen Ik bedoelde meer: je was er wel zelf bij toen je zwanger raakte (dus eigen schuld), maar dat betekent niet dat je geen recht heb om af en toe eens te klagen als het niet zo lekker gaat. Sommige mensen hebben dan zo'n houding van: sja, had je maar geen kinderen moet nemen. Nou, zo werkt dat dus niet. Zelfs één kindje kan veel van je vragen, dus zeker 3!

Wow, wat een reacties allemaal, moet ze nog eventjes lezen om te gaan reageren. Dus dat hebben jullie nog tegoed...ben op t moment ook nog ziek (grieperig) dus alles komt een beetje tegelijk. In ieder geval alvast bedankt voor jullie lieve woorden!!

(heb nu dus geen tijd om te reageren, maar dat komt nog wel)

[ Bericht 12% gewijzigd door Suzanna op 19-05-2006 15:58:36 ]

Vicky, spannend dat je weer aan ;t werk gaat! Succes joh
Wennie, ik kan me je onmacht over je zieke ventje goed voorstellen, hopelijk knapt 'ie snel op
Suzanna, jij ook beterschap meis!

Manlief is vanmorgen weer bij de HA geweest, goed gesprek gehad en HA staat 100 % achter hem. Woensdag moet hij naar de bedrijfsarts en tot woensdag blijft hij halve dagen werken, op advies van de HA.
Thnx allemaal voor het meeleven en meedenken!

Ok Suzanna, ik wilde ook nog even reageren op wat je heb gezegd.

Toen ik las dat je zwanger was dacht ik meteen, jeetje ik zou er toch zelf niet aan moeten denken, en jij gaat het super zwaar krijgen! Maar ja jouw keuze en jij wil graag veel kindjes. En je hebt toch ook gewoon recht erop om die keuze te maken. Wat me een beetje tegenviel is dat je er gelijk bij vertelde dat je nogal geschrokken was van de uitslag van de test. Waarom? Ik heb een beetje het idee dat je jezelf daarmee probeerde te rechtvaardigen dat je weer zwanger bent tegenover iedereen. Dat hoeft er toch niet bij. Je wilt zelf nog meer kindjes en als anderen het daar niet mee eens zijn dan rotten ze maar lekker op. Jouw probleem niet.

En dat je het nu zwaar hebt, kan ik me heel goed voorstellen. Toen ik zwanger was van Chantel, viel ik om van de slaap omdat ik nog steeds bv gaf aan Joshua. En Joshua is een kind vol energie, die klimt, die springt en die staat nooit stil. Dus zwanger zijn met 2 kinderen die zo verschrikkelijk jong zijn dat moet helemaal zwaar zijn. Meid ik wens je sterkte en neem alle hulp aan die aangeboden wordt. Probeer je daar nou overheen te zetten dat je anderen niet vertrouwd met jouw kinderen. Echt anders is het volgens mij niet vol te houden

En mijn hele verhaal is niet negatief bedoeld hoor en ik wil hier ook beslist geen rel mee uitlokken!