Het probleem van de scheiding van kerk en staat in Turkije zit totaal niet in de rol van het leger. Die rol op zich is al een probleem, en ze nemen hun rol van het 'seculier' houden van de staat wel erg serieus, maar dat is niet waar Turkije tekortschiet op de scheiding van kerk en staat.
Waar Turkije volledig over de schreef gaat is de Diyanet, ofwel het Directoraat voor geloofszaken. Deze organisatie wordt volledig beheerst door de staat en bepaalt precies wat er wel en niet mag worden gepreekt in de moskeeën. De regie van de staat over de religie heeft verder dan nog de tekortkoming dat hij eigenlijk alleen maar de soennitische Islam propageert en de overige religies, inclusief de minderheidsgroepen binnen de Islam eigenlijk botweg negeert. Er worden wel soennitische voorgangers opgeleid en de stichting van soennitische moskeeën wordt begeleid en bevorderd, de christenen, joden en minderheidsmoslims mogen hun eigen boontjes doppen en worden vaak met onredelijke beperkingen op hun geloofsvrijheid geconfronteerd omdat hun kerkgenootschappen nauwelijks als zodanig erkend (kunnen) worden.