Jezelf helemaal verneukt hebben

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 20:08 schreef Netflier het volgende:
TS, ik heb alleen de eerste posts gelezen van dit topic, maar toen ik jou openingspost las was het alsof ik mijn eigen gedachten las. Ik ben alleen 2 jaar jonger en heb er misschien een klein beetje een reden voor dat ik mijn leven tot zover verneukt heb. Ik lijd nogal aan paniekstoornissen. Maar ik vind het absoluut geen excuus, omdat andere mensen het veel moeilijker hebben dan ik maar toch alles uit het leven kunnen halen.

Ik ben zelf vandaag bij een instantie langsgeweest. Ik heb daar mijn situatie uitgelegd, heb alle dingen opgesomt die ik wil bereiken en heb ook mijn zwakheden toegegeven. Ik heb vertelt dat discipline niet mijn sterkste kant is en dat ik dat graag anders wil zien. Want discipline is immers de sleutel tot succes. Ik wil dingen bereiken en daar moet ik wat voor doen. Ik moet misschien als een klein kind een stok achter de deur hebben, maar als dat leidt dat ik dingen kan bereiken is dat alleen maar een goede zaak. Op den duur kan ik het zelf, als ik meer zelfvertrouwen heb. Ik ken het gevoel van oud zijn. Ik ben niet oud, maar onder normale omstandigheden had ik meer levenservaring gehad dan dat ik nu heb. Ik wil van dat gevoel af en om het in ieder geval niet erger te maken wil ik nú actie ondernemen.

Ik had altijd gedacht dat ik lui en gemakzuchtig was. Voor een deel is dat misschien ook zo, maar ik had ergens een artikel gelezen over persoonlijkheidsstoornissen en herkende veel van mezelf. Een persoonlijkheidsstoornis is dat er iets is wat je remt om je persoonlijkheid te ontwikkelen. Faalangst bijvoorbeeld. Ik deed namelijk ook weinig leuke dingen, omdat ik vond dat ik dat niet verdiende. Een persoonlijkheidsstoornis kan wel behandeld worden; het is niet zoals bij een gedragsstoornis dat je je hele leven eraan vastzit.

Hier is een stichting die je kan helpen. Stuur een mailtje. Doe het, want slechter kan je er in ieder geval niet van worden. En zodra het verzonden is zit je eraan vast.

quote:

Op zaterdag 4 maart 2006 18:43 schreef DaCrash het volgende:
Hey TS,

Normaal gesproken lurk ik alleen, maar bij deze een uitzondering. Ik heb hetzelfde meegemaakt als jij alleen heeft het bij mij minder lang geduurd (3 jaar). VWO ging ook mij makkelijk af, daarna gaan studeren in een stad waar ik niks mee heb en een studie die tegenviel (niet interessant genoeg en misschien ook wel te hoog gegrepen). In het eerste jaar vooral veel gefeest en van het studentenleven genoten, weinig punten gehaald. Voor het tweede jaar met goede voornemens begonnen en dat maar kort vol gehouden. Langzamerhand steeds verder weggezakt in een negatieve spiraal: geen motivatie, geen ritme, geen discipline, steeds minder contact met mede-studenten etc. Van kwaad tot erger dus. Het ontwikkelen van een nachtleven vind ik ook heel herkenbaar (ook weinig buiten de deur komen buiten de leuke sociale dingen als feesten). Na 3 jaar had ik dus pas de helft van de punten gehaald voor mijn P. Het ergste van dit alles was dat niemand het wist op huisgenoten na die wel vermoedens hadden. Dus altijd mooi weer gespeeld naar buiten toe want het is naturlijk niet zo leuk om eigenlijk een mislukking te zijn...

Uiteindelijk heb ik door een nieuwe decaan een keer een goede trap onder me kont gehad (zoals anderen hier al suggereerden). Het allerbelangrijkste is dat je eerlijk gaat worden en iedereen de waarheid verteld! Dat is natuurlijk behoorlijk dramatisch (bij mij wel), maar een enorme opluchting en de eerste stap naar een nieuw leven. Ook ik ben met (studenten)psychologen gaan praten en dat helpt echt... Het is natuurlijk mogelijk dat mensen zich van je af zullen keren en dat je vrienden verliest (weet je gelijk wie wel je vrienden zijn). Ook is het realistisch onder ogen zien van je (studie)schuld niet echt prettig. MAAR deze dingen zijn oplosbaar!!! Het kost alleen wel tijd, je moet niet verwachten dat het 123 gedaan is. Jezelf onder een trein gooien is mijn insziens geen oplossing, je creeert alleen maar meer ellende voor iedereen om je heen.

Wat voor mij in ieder geval belangrijk was: helemaal met een schone lei beginnen! Weg uit die stad en van die studie want daar kon ik niet meer opnieuw beginnen. So what als je dat diploma niet hebt... begin een nieuwe studie, zoek een baan (ook al is 'ie kut), ga vrijwilligerswerk doen, maar maak een plan en begin dan weer met iets te doen! Zorg ervoor dat je weer een ritme krijgt in het leven!

Wat mij betreft: Ik ben nu 3,5 jaar verder en mijn leven ziet er helemaal anders uit. Ik ben aan een nieuwe studie begonnen en die rond ik over 1,5 jaar af (binnen de tijd die ervoor staat). Het thuisfront had het er erg moeilijk mee in het begin, maar ze hebben me nooit laten vallen. Ook de vrienden zijn niet vertrokken. De studieschuld en het idee dat ik 3 jaar van mijn leven verprutst heb zijn erg vervelend, maar beiden overkomelijk. Ik betaal de studie nu helemaal zelf en dat helpt me om niet in oude gewoontes terug te vallen. Dus hak die knoop door ook al voel je je nog zo'n loser, over 1 jaar en zeker over 5 of 10 jaar ziet je wereld er helemaal anders (en waarschijnlijk beter) uit.

Succes met het omgooien van je leven! Het is zwaar, maar hee je hebt het er zelf naar gemaakt. NU is het tijd om je verantwoordelijkheden wèl te nemen!!!