Centraal FC Utrecht topic deel 14

quote:

"De beats van de Bunnikside"

Datum: 24-02-2006

Twintig jaar is Rick Kruys nu, middenvelder van FC Utrecht en zoon van trainer en oud-profvoetbal1er Gert Kruys. Met die genen en achtergrond wekt het geen verbazing dat Kruys al vergroeid is met stadion Galgenwaard.

Zoals de centimeters er bij de jonge Kruys bijkwamen, nam de capaciteit van de Utrechtse voetbaltempel toe. Rick Kruys: "Van kleins af aan waren er de videobanden. Het begon bij het oude stadion Galgenwaard. Ik herinner me de afbraak. Mijn vader scoorde nog in die laatste wedstrijd."

Z'n allereerste bezoek aan stadion Galgenwaard? Rick Kruys blijft het antwoord schuldig: "Ik zal een jaar of twee zijn geweest. 'Te jong dus om me er iets van te herinneren." Maar reconstruerend moet het ongeveer zo zijn gegaan: moeder en de andere spelersvrouwen hielden peuter Rick op de tribune in het oog, terwijl Gert beneden op het veld zijn werk deed.



Echt bewust naar voetbal kijkt Kruys in Galgenwaard pas sinds het FC Utrecht onder trainer Simon Kistemaker. "Ik herinner me een wedstrijd tegen Roda JC. Utrecht speelde best goed., maar verloor toch. Het was in een tijd dat het voetbal niet zo leefde. In het stadion zaten hooguit 5.000 mensen. Het was er toen op de een of andere manier niet zo gezellig. Sinds die wedstrijd veranderde dat." Zelfs als hij niet lijfelijk in het stadion was, dacht Rick Kruys aan Galgenwaard."

Toen mijn vader trainer van Holland was, zetten we in de kantine de televisie aan om te kijken hoe het bij Utrecht stond." Het stadion spookte ook door zijn hoofd, toen de kleine Kruys 'in de kooi' speelde, als straatvoetbalIertje: "Ik wilde altijd Mols zijn, ja, we maakten ruzie over de vraag wie er in ons partijtje in de kooi Mols mocht zijn. Dat je dan later nog samen met hem speelt, is natuurlijk prachtig." Uitzicht op Galgenwaard: Rick Kruys kwam zelf als 11-jarige in de jeugdopleiding van FC Utrecht. "Daardoor kreeg je automatisch een seizoenskaart. Daardoor werd ik een vaste bezoeker van onze thuiswedstrijden."

Er trekt een glimlach langs z'n lippen als Kruys nadenkt over het aantal uren dat hij in Galgenwaard heeft doorgebracht. "Reken maar uit, van 10 tot 17 jaar... dat zijn acht seizoenen maal 17 thuiswedstrijden. En tel daarbij de bekerwedstrijden, de wedstrijden voor de Europacup. Het zijn heel wat uren geweest." "Sinds mijn elfde heb ik geen wedstrijd meer gemist. Daarvoor zat ik wel eens met m'n vader en oom op de tribune. De hoofdtribune, de marathontribune, maar ik heb ook op de Bunnik-side gezeten. Ik heb het er met de oudere jongens van nu wel eens over. Dan bedoel ik Jean-Paul de Jong en Dave van den Bergh. Ze hoeven me niks over die wedstrijden te vertellen.



De sfeer in Galgenwaard: Kruys {ent de verhalen van tegenstanders, die opzien tegen de fanatieke Utrechtse aanhang. Het is de sfeer vlak voor de wedstrijd die het jongenshart van Rick Kruys al vervulde met blijdschap en verwachting. "Ik Den heel vaak ballenjongen geweest. Die beat in het stadion, daar kreeg je echt kippenvel van." Mar Kruys herinnert zich qua sfeer mindere tijden in Galgenwaard. "In het begin was het wennen aan het grote stadion. Daardoor moest door de supporters meer geluid worden gemaakt. Maar de laatste tijd is die sfeer weer terug. Het is weer helemaal top."

"Ik vind het stadion heel mooi geworden, prachtig. Met de Kuip is de Galgenwaard het mooiste stadion van Nederland. Vanwege die sfeer. Over zijn mooiste moment in stadion Galgenwaard hoeft Rick Kruys geen seconde na te denken, FC Utrecht - De Graafschap 1-0: "Natuurlijk de goal tegen mijn vader. Toch mooi dat dat hier in de Galgenwaard is gebeurd, een stukje Utrechtse voetbalhistorie. Mijn vader kon toen natuurlijk niet zegge dan hij het mooi vond, maar reken maar dat hij het mooi vond.”