Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#15)

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:40 schreef snoopy het volgende:
Zegt niks Slaapmeisje. Dat kan je ook voelen als het wel raak is.

* snoopy probeert positief te blijven

Als jullie dan positief blijven, dan mag ik met een gerust hart even instorten o.k.?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:56 schreef Slaapmeisje het volgende:
Als jullie dan positief blijven, dan mag ik met een gerust hart even instorten o.k.?

Kop op, meis....
We slepen je er wel doorheen!!!
Het zijn onzekere dagen, dat weten we uit ervaring..

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:56 schreef Slaapmeisje het volgende:
Als jullie dan positief blijven, dan mag ik met een gerust hart even instorten o.k.?

oh lief Slaapmeisje toch, huil maar hoor

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 19:56 schreef Slaapmeisje het volgende:
Als jullie dan positief blijven, dan mag ik met een gerust hart even instorten o.k.?

Ja hoor, jij mag hartstikke instorten, wij hijsen je later wel weer op. Tis ook allemaal niet niks, maanden vol spanning en twijfel wel/niet en dat soort...ik stort regelmatig in. Hormoonbehandelingen sucks!

Krampjes zeggen niets!
En jij word deze maand gewoon hartstikke zwanger hoor!
Ook de traantjes zeggen dat.. Zwangerschaphormoontjes

Het is alleen zo'n verrotte tegenstelling tot de overmaat van positiviteit die ik de afgelopen weken voelde. Dat maakt het gewoon dat het allemaal even te veel is op dit moment. Misschien dat ik me morgen wel weer beter voel. Vast wel!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 20:02 schreef Slaapmeisje het volgende:
Het is alleen zo'n verrotte tegenstelling tot de overmaat van positiviteit die ik de afgelopen weken voelde. Dat maakt het gewoon dat het allemaal even te veel is op dit moment. Misschien dat ik me morgen wel weer beter voel. Vast wel!

Komt het ook omdat Het Moment misschien dichterbij komt dat je je nu minder positief voelt?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 20:02 schreef Slaapmeisje het volgende:
Het is alleen zo'n verrotte tegenstelling tot de overmaat van positiviteit die ik de afgelopen weken voelde. Dat maakt het gewoon dat het allemaal even te veel is op dit moment. Misschien dat ik me morgen wel weer beter voel. Vast wel!

Dat is alleen maar zelfbescherming!

Daar spreekt een vrouw met ervaring Ja dat zou ook kunnen hoor. Het is gewoon zo vlak voor D-day en het is me gewoon even te veel nu, vooral met die rottige buikpijn erbij. En dan te bedenken dat ik afgelopen weekend twee druppeltjes bloed verloor. Typisch teken van innestelling zou je zeggen en dat maakt de zaak extra hoopvol.

En dus extra eng

Het is logisch dat je er steeds meer aan gaat denken en over gaat nadenken, hoe dichter je naar de test-dag komt. Had ik ook wel... Ik heb zelfs eerder getest omdat het zo spannend was en ik het ook niet goed meet kon houden. Je geduld en emotie worden die laatste dagen erg op de proef gesteld.

Joh jij gaat na dit weekend gewoon een heel mooi dik streepje piesen!

Als ik de zenuwen krijg van een 'op fok zijnde slaapmeisje die mogelijk eindelijk en geen moment te vroeg zwanger kan zijn' , hoe moet het dan wel niet voor jou zijn ...Ik weet dat toen ik zwanger was van Danielle ik gewoon zo boos was (toen ik het nog niet wist) omdat ik de hele tijd maar menstruatiekrampen had en ik maar niet ongesteld werd end at ik huilend tegen mijn vriend zei dat ik verlost wilde worden van die ellendige dreiging....'

Het is gewoon die onzekerheid, dat vreet aan je.. maar ja te vroeg testen heeft ook weer geen zin.
Het is makkelijk gezegd, afleiding zoeken, maar het werkt wel.
Gelukkig had ik de wachtweken in een periode die enorm druk was op mijn werk zodat ik mijn tijd en energie daarop kon botvieren....

Wel fijn om te weten dat meerderen dus menstruatiepijn hebben zonder ongesteld te worden en dat het dus helemaal niks zegt. Laat ik me daar dan maar aan vasthouden en nog even braaf in "slaapstand" gaan. Zoooo ik ben even klaar met zielig zijn hoor, nu weer leuke dingen denken

Een knuffel voor slaapmeisje. Jeetje wat naar is die onzekerheid zeg. Ik hoop dat de positieve ervaringen ook voor jou van toepassing zijn

Ik duim nu even verder. _{En natuurlijk voor de andere dames, die prikkend of slikkend zijn}

Slaapmeisje, vriendin van me is er zelfs voor naar de HA geweest, die had ook zoiets van 'dat kan toch nooit goed zijn'.. Maar volgens de HA was het 't groeien van de baarmoeder.
zelf had ik trouwens ook best last van 'menstruatie-krampen' zonder ongesteld te worden (god, wat was ik blij toen ik een week of 10 was en dat die krampen dus echt geen kwaad konden)

Slaapmeisje ik ben bij beide zwangerschappen ook nog ongesteld geweest op NOD, een dag of 2 dagen ongeveer met de bijbehorende krampen. Ik dacht nog 'hee wat vreemd kort" en ik kreeg toen zere borsten. Na een week vol grieperige gevoelens toch maar getest en die was positief. Bij de 2e zwangerschap wist ik het al toen mijn ongesteldheid na 1 dag weer ophield. Ik zat toen echt van 'ehmm... volgens mij...." en ja hoor.

LIef van jullie, al die ervaringsverhalen! Ik kruip mijn mandje maar in lekker mooie dromen dromen

ok ik heb dit dus zelf nooit meegemaakt he....iig niet op deze manier.
Ik ben zonder hulp zwanger geraakt maar ook ik had vage menstruatieklachten toen ik zwanger bleek te zijn.
Pijn in mijn buik en opgezette en gevoelige borsten enz enz.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je door dit gevoel bang bent dat het weer mis gaat, maar kom op dat weet je nog helemaal niet.

kom we blijven positief en verdorie het moet nu gewoon goed gaan.

Slaapmeis, ook hier ongesteldheidsgevoel toen ik toch zwanger was, dus dat zegt echt niets (gelukkig maar). En die 2 druppels bloed maken het natuurlijk weer verschrikkelijk spannend We duimen gewoon hard door, dat jullie Eskimootje lekker in zijn iglootje blijft zitten

* Yoni zet haar duimen nog eens extra in duimstand voor het slaapkindje

Slaapmeisje,je maakt het weer spannend hoor.Kan me zo goed voorstellen,dat alle gevoelens je ff naar de keel grijpen.Het is ook niet niks,al dat gesleutel.Hou vol,blijf positief,doen wij ook

Update van de follikelmeting:

Nou,dat was errug goed Er zat nu rechts al een turbo follikel van 2.7 cm
Allemachtig,zo groot heb ik ze nog nooit gehad.Dus vanavond om 7 uur de pregnyl zetten en vrijdagmorgen om 8 uur de babyvisjes brengen en om half 10 de inseminatie
Hahaha,zie je wel,ik kan best vooruit plannen,bij mij klopt het altijd
Er is alleen een nadeel,mannetje ligt nu met de griep op bed Is dat erg nadelig voor de visjes of valt dat wel mee???Hij heeft overigens wel turbo-zaad,dus iets minder zou niet erg zijn,haha

Groetjes,Minoes

Minoes, klinkt goed! Spannend!!!

Minoes... dat klinkt goed en spannend...
Duim voor je.

Volgens mij moet jompelmeisje weer wat moed komen inpraten voor Slaapmeisje!
voor Slaapmeis!

Spannend minoes!

minoes, griep heeft wel invloed op de spermaproductie maar het aanmaken van een zaadcel duurt zo'n 72 dagen dus als hij deze week griep heeft, heeft dat pas over zo'n 2,5 maand een duidelijk dieptepunt in de spermakwaliteit tot gevolg. daarna herstelt de kwaliteit zich weer vanzelf. (bron) belangrijker is dus of hij 2,5 maand geleden een beetje fit was.

Minoes wat een prachtig groot follikel Wauwie en dan vrijdag al de IUI Over de zwemmertjes hoef je je nu nog niet zo'n zorgen te maken hoor (zie verhaal Bix) en tegen de tijd dat hij een nieuwe voorraad aan moet maken ben jij gewoon zwanger hoor

Ok,dan zitten we nu dus wel goed Ik heb manlief op de hoogte gesteld van de grote van de follikel,daar was hij best trots op En toen ik zei,dat hij vrijdag voor half 8 een donatie moest doen,zei hij: Och,dat gaat me wel lukken hoor .
Ik zei al,het word een vroegertje,dat word de wekker nog vroeger zetten.

Groetjes,Minoes

Wat wij allemaal moeten doorstaan is niet misselijk, maar ik vind de bijdrage van de mannen ook knap hoor Echt zo fijn dat het lekker op schema gaat voor jullie minoes

spannend minoes, en klinkt goed allemaal!!

ik heb ook een vraagje: hoelang duurde het allemaal zo'n beetje voordat je echt in deze MMM terecht kwam? Ik bedoel dus vanaf 1e bezoekje HA

Bij mij duurde dat niet echt lang, zat een paar weken tussen het bezoek van de HA en de gyn. Maar ik ben nog niet zo ver dat er hier gebruik gemaakt wordt van iui of ivf ofzo maar ik ben nog wel onder behandeling van de gyn.

In vogelvlucht even ons traject. Juli 2002 gestopt met de pil, in januari 2003 naar de gyn voor een inwendige echo omdat ik niet ongesteld werd (PCO verschijnselen geconstateerd). Besloten nog een jaar te wachten met daadwerkelijke stappen in de mmm. Wij zijn in december 2003 naar de huisarts gestapt. We hebben toen via de huisarts allerlei onderzoeken laten doen (uitstrijkje voor Chlamydia, zaadonderzoek en bloedonderzoeken). In april 2004 zijn we bij de fertiliteitsarts terechtgekomen. Omdat we al een aantal onderzoeken achter de rug hadden mochten we een aantal overslaan. Wel nog een zaadonderzoek en een ander bloedonderzoek gehad en toen dat allemaal in orde was, was de eerste stap een samenlevingstest. Na 4 negatieve testen zijn we begonnen met IUI. Inmiddels 7 x IUI achter de rug (3 x zonder hormonen, 4 x met), vlak voor de IVF een baarmoederfoto, toen 1 x IVF en nu 1 x cryo terugplaatsing.

Bij mij duurde het ook niet erg lang... maar dat kwam ook door mn "voorgeschiedenis". Ben begin januari naar HA geweest en inmiddels al twee keer bij gyn en bloedonderzoek en echo gehad. Vandaag begin ik met Clomid. _{vanmorgen vergeten in te nemen} dus ook nog geen IUI of IVF ofzo. Ik vind het ook lastig te onderscheiden wanneer je echt in de MMM zit.... ik vind dat ik er nu nog niet echt inzit.... met het spuiten van hormonen enz. vind ik dat je pas echt in de MMM zit. Maar misschien is het ook wel een soort van ontkenning dat ik nog niet in de MMM wil zitten.

[ Bericht 14% gewijzigd door Diaan73 op 08-03-2006 12:53:37 ]

Vergeet ik er nog bij te vermelden dat we in principe al eerder naar de fertiliteitsarts mochten, maar we wilden daar toch even mee wachten omdat het dan meteen zo definitief werd en we nog de ijdele hoop hadden spontaan zwanger te raken.

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 12:45 schreef Slaapmeisje het volgende:
In vogelvlucht even ons traject. Juli 2002 gestopt met de pil, in januari 2003 naar de gyn voor een inwendige echo omdat ik niet ongesteld werd (PCO verschijnselen geconstateerd). Besloten nog een jaar te wachten met daadwerkelijke stappen in de mmm. Wij zijn in december 2003 naar de huisarts gestapt. We hebben toen via de huisarts allerlei onderzoeken laten doen (uitstrijkje voor Chlamydia, zaadonderzoek en bloedonderzoeken). In april 2004 zijn we bij de fertiliteitsarts terechtgekomen. Omdat we al een aantal onderzoeken achter de rug hadden mochten we een aantal overslaan. Wel nog een zaadonderzoek en een ander bloedonderzoek gehad en toen dat allemaal in orde was, was de eerste stap een samenlevingstest. Na 4 negatieve testen zijn we begonnen met IUI. Inmiddels 7 x IUI achter de rug (3 x zonder hormonen, 4 x met), vlak voor de IVF een baarmoederfoto, toen 1 x IVF en nu 1 x cryo terugplaatsing.

Tjee zeg Slaapmeisje..... wat een geschiedenis zeg..... Ik wist dat jullie al lang bezig waren, maar nu het zo allemaal achter elkaar staat.... pfoeh hé.

Ik vind wel dat ik al in de MMM zit. Maar ik vind het ook heel akelig dat ik niet zwanger kan worden zonder hulp blijkbaar. Maar ik zou ook niet verder willen dan clomid denk ik, zou niet echt zo ver kunnen gaan tot iui of ivf, lijkt me zo ontzettend zwaar en ik heb ook zoiets van als het niet lukt gewoon dan heeft dat een reden. Het is dan voor mij niet weggelegd om moeder te worden. Deze gedachten heb ik al een tijdje trouwens en ik raak steeds meer aan het idee gewend ofzo...
Maargoed dat is persoonlijk natuurlijk en ik vind het wel heel knap dat jullie zo kunnen doorzetten Slaapemeisje en Minoes.

mallemeid jij bent toch al een keertje zwanger geweest? Niet de moed opgeven hoor meissie! En natuurlijk bepaal je helemaal zelf hoe ver je wil gaan dat is waar. Wel merk ik dat ik toch elke keer mijn grenzen met kleine stapjes heb verzet en zo uiteindelijk bij IVF terecht ben gekomen. Elke keer niet al te ver vooruit kijken helpt al een heleboel, maar ik kan me ook goed voorstellen dat je die stappen niet wil nemen

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 12:48 schreef Diaan73 het volgende:

[..]

Tjee zeg Slaapmeisje..... wat een geschiedenis zeg..... Ik wist dat jullie al lang bezig waren, maar nu het zo allemaal achter elkaar staat.... pfoeh hé.

Nu ik het zo teruglees kan ik me nauwelijks voorstellen dat ik dit allemaal heb meegemaakt weet je dat. Gelukkig wist ik niet wat ons te wachten stond toen we stopten met de pil

Ja dat is waar en misschien als het moment daar is dat ik er ook heel anders tegenover sta. Maar zo voelt het nu op dit moment. Ik ben nu ook met hele andere dingen bezig, heb genoeg afleiding overdag en het beheerst niet zo mijn leven meer als eerst. Misschien dat dat ook meewerkt.
Maar we zien wel, we staan nu nog zo aan het begin van de MMM en misschien als we steeds verder komen dat ik ook wel kies voor zo'n grote stap. Maar nu nog niet en het voelt wel ok .

Volgens mij kan je dat ook beter niet weten...heftig hoor

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 13:13 schreef Slaapmeisje het volgende:

[..]

Nu ik het zo teruglees kan ik me nauwelijks voorstellen dat ik dit allemaal heb meegemaakt weet je dat. Gelukkig wist ik niet wat ons te wachten stond toen we stopten met de pil

Nee dit verwacht en hoopt ook helemaal niemand mee te maken..... gelukkig weet je niet alles van te voren. En soms heiligt het doel de middelen... hopelijk lukt het jullie je doel te halen....

[ Bericht 7% gewijzigd door Diaan73 op 08-03-2006 13:46:59 ]

Minoes, wat ga je snel op eens!!!! Wat een super-ei. Vrijdag zullen we de duimen weer in werking zetten

Meiden, wat wordt ik soms triest van jullie verhalen dat jullie al zolang bezig zijn. Ik wil zo graag dat jullie snel een hummeltje vast kunnen houden.

_{Mallemeid, je gedachten komen me niet vreemd voor hoor, soms denk ik er ook zo over. En ja soms lijkt het wel dat je dan maar 'accepteert' dat je eventueel kinderloos door het leven zal gaan, ik wordt soms weleens bang van die gedachten, net alsof ik het niet graag genoeg wil ofzo}

Spekkie,dat ik mijn huidige man leerde kennen,zijn we meteen de maand erna al begonnen met proberen.En dat was september 2002.Ik geloof,dat we in juni 2003 bij de ha zijn geweest,met temp.lijst van 2 maanden.Gezien mijn leeftijd,werd ik meteen doorgestuurd naar de gyn en daar zat ik 2 weken later al,lekker vlot.
Toen nog 1 jaar zelf geprobeerd,korter nog zelfs en toen :samenlevingstest,eileiders doorspoelen,kijkoperatie,3x iui met glomid en nu de 2ex iui met gonalspuiten.De inseminatie is vrijdag dus.Oh ja en ook nog een oprekoperatie na de 2e poging,omdat de inseminatie moeilijk ging.
Heeft dus ook geen klap geholpen,want bij de vorige inseminatie moest er toch nog een tang aan te pas komen,om de baarmoedermond of wand opzij te houden,want het slangetje wilde niet goed op zijn plek komen.
Vanmorgen heeft de ferti-arts meteen naar het VU gebeld,om te vragen om een stugger slangetje,zodat ze dat vrijdag kan gebruiken.Ze was vergeten om het de vorige keer mee te nemen,maar ze ging meteen bellen,wel heel pittig.En ze doet ook zelf de inseminatie weer,daar ben ik wel blij om.
Tot zover mijn bewandeling in de MMM.
En volgens mijn maatstaven zit je al in de MMM als je onderzoeken laat doen en ook glomid valt daar onder.Dan help je de natuur al een handje.Voor iedereen is de keuze heel anders,om hier wel of niet in te stappen.
Meestal hoor je,dat je toch,tijdens de behandelingen,je grenzen gaat verleggen.Zo ook hier.Als je ziet,wat ik typte toen ik de eerste keer hier was,bij het eerste streepje,toen riep ik al:geen gesleutel aan mijn lijf en zeker geen ivf.Nu wil ik sowieso door tot aan de 1e ivf,kan je nagaan.
Voor de één is het gevoelsmatig goed om verder te gaan,de ander zal besluiten:tot hier en niet verder.Net zoals ik vorige keer al zei,mijn man zei dat ik er wel mee mochtstoppen,het idee dat ik dit al voor hem wilde doen,maakte hem al superblij.Maar ik weet heel zeker,dat als ik nu stop,ik het mezelf over een poosje ga verwijten,dat ik niet door ben gegaan.Ik wil gewoon die eitjes onder de microscoop zien.Als er dan al eitjes in die follikels zitten.........en daar ben ik juist zo bang voor,dat er geen goed ei is te zien.Dan zal ik ook de beslissing nemen,om te stoppen.Want zonder eitjes kom ik er niet.En ik noem mezelf thuis wel de paashaas,maar aan sjokela eitjes heb ik nu ook ff niks
Affijn,een heel verhaal weer,maar dan weten jullie van de hoed en de rand

Groetjes,Minoes

Ik denk ook dat als je er niet teveel mee geconfronteerd word dat het makkelijker is om mee om te gaan.
Mijn schoonzus verwacht in mei haar eerste kindje, heb niet veel contact met haar. Maar als we elkaar dan eens zien heb ik het er soms dagen nog moeilijk mee, heel stom vind ik dat want ik misgun het haar écht niet.

Mariposa, ik kan me dat gevoel wel voorstellen idd. Net of 'mag' je het niet voelen omdat je er niet álles aan gedaan hebt om zwanger te worden. Maarja het is zo lastig allemaal. Bah!

sjonge meiden, wat een verhalen confronterend voor jullie eventjes zo....
wat is een samenlevingstest?

Met een samenlevingstest bepalen ze hét juiste moment door inwendige echo's en/of ovulatietesten. De avond ervoor moet je dan sex hebben en de volgende ochtend maken ze een uitstrijkje van het baarmoederslijmvlies om te kijken of er levende zaadcellen te vinden zijn. Bij mij was die test dus 4 x (dus 4 maanden achtereen) negatief. Er was geen enkel levend zwemmertje te signaleren. M.a.w. ze overleven het niet in het "vijandige" slijm en moeten dus voorbij de baarmoedermond geholpen worden. Mijn afweersysteem werkt blijkbaar te goed

Ik wil hier nog wel aan toevoegen trouwens dat het nut van een samenlevingstest onder discussie staat bij de geleerde heren en mevrouwen. De timing van die test is zo cruciaal dat de test ook wel negatief kan zijn omdat ze er net een paar uur naast zitten en de uitslag van die test dus niet betrouwbaar is. In veel ziekenhuizen doen ze zelfs geen PCT (post coitum test) meer.

ah! duidelijk! thanks slaapmeisje!