quote:
Wat dan nog, misschien heeft iemand iets aan het verhaal.
Voor het geval:
quote:
Op zondag 26 februari 2006 14:52 schreef Mrs.Fougaizee het volgende:Ik hou echt ongelooflijk veel van hem, maar ik heb t gevoel dat onze liefde voorelkaar er gewoon niet meer is. Hij zeurt over teveel dingen die niet goed zijn bij me. Ik weet niet meer wat ik nog meer voor hem kan doen. Ik leer zijn taal..ik doe alles en dan dit..
Lieve schat dat werkt dus niet.
Wat ik denk:
Hoeveel hij ook is ingeburgerd en wellicht van je houdt, je vriend zit tov 'zijn community' in een lastig parket met jou. Ten eerste ben je Nederlands. Aan de ene kant zijn zijn vrienden (Iraki of Hollanders?) jaloers op hem omdat hij met jou meer vrijheden heeft dan met een vrouw uit eigen land. Aan de andere kant ben je daardoor geen volle partner, ook niet tov zijn familie.
Zij weten dat dit hem onzekerheden oplevert, en gaan hem testen (zoals alle vrienden doen wanneer hun gab een vaste relatie krijgt). Het is bekend dat Nederlandse vrouwen meer onderhoud nodig hebben dan Irakese vrouwen, dus daar spelen zij op in. Zodat hij naar jou toe korter reageert, en jij lastig wordt, om hem te laten zien dat een volwaardige toekomst met jou er dus niet inzit. Ze hebben misschien kritiek op je en wijzen hem op andere vrouwen zodat hij jou met andere ogen gaat bekijken. Ten tweede heeft hij geen familie hier en zijn vrienden zijn dus zijn familie. Als je hem ECHT niet kwijt wilt zal het veel behendigheid van jouw kant vragen om je geduld niet te verliezen en toch bij jezelf te blijven.
Ten derde moet er bij jou ook een knopje om, je kan die vrienden wel haten en de schuld geven maar het zijn ZIJN vrienden. Je kunt er dus van uit gaan dat hij net zo was voordat hij jou ontmoette Het is niet zo dat zij hem 'op het slechte pad brengen'. (zet die roze bril af, echt). Hoerenbezoek is onder Islamistische mannen trouwens nog gangbaarder dan onder Nederlandse (wel! dat is zo). Op een bepaald moment zijn de honeymoonweken in elke relatie een keer over en krijg je te maken met de realiteit, dus dan heb je het nog uitgehouden. Na 4 jaar is het echt niet zo vreemd dat een van beiden een keer vluchtneigingen krijgt, als de basis in die 4 jaar goed zit overleef je dat wel. Maar je kan beter wennen aan het feit dat je hem met zijn vrienden deelt (en alles wat erbij hoort) of je een btje terugtrekken en je eigen gang gaan. Wat je iig niet moet doen is wachten totdat ie met rozen en bioscoopkaartjes thuiskomt om je te bedanken voor je pizza's en je schoonmaakactie. Probeer geen Irakese vrouw te worden, wees trots op je eigen afkomst! Stomme dingen doen waar je niet achter staat terwijl er nix terugkomt, da's trouwens de beste bevestiging dat je geen goede match voor hem bent. Stomme dingen doe je hooguit als extraatje
![]()
PS ben 'communicatie' nog vergeten maar neem aan dat je dat zelf wel kan bedenken