Op maandag 11 juli 2005 21:56 schreef pfaf het volgende:SPOON – Gimme Fiction ( Merge, 2005 )
Maar liefst 3 jaar na hun 4e album komt Gimme Fiction van indierock grootheden Spoon uit. Een jaar lang werkten ze aan het album om het van de eerste tot de laatste tel te perfectioneren en om meteen met de deur is huis te vallen, dat is ze gelukt. Alsof ze tegen de stroom van verwachting in laveren, is ieder album van Spoon weer een koerswijziging naar een andere stijl of genre. Zo ook Gimme Fiction, wat mijlen ver van het punky debuutalbum Telephono lijkt af te liggen. Of toch niet? Het zwaartepunt van Spoon ligt in ieder geval nog op zelfde plek als 9 jaar terug: de drums. Verder valt het karakteristieke stemgeluid van Britt Daniël nog steeds evenveel op.
Niet allen het hele oeuvre van Spoon lijkt in een spagaat te liggen, ook de nummers op Gimme Fiction zelf doen dat. Sommige nummers hebben weinig met elkaar gemeen, behalve eerder genoemde typische Spoon-elementen. Het album opent meteen ijzersterk met The Beast and Dragon, Adored en laat dat hoge niveau niet meer los. Daarop volgt het catchy en geniale Two Sides/Monsieur Valentine, welke dankzij piano, sterke basloopjes en bovenal korte cello-stijken verheven wordt tot een waar kunstwerk. Met de schrik nog in de oren begint het verassende en minstens even goede I turn my camera on. Een disco-achtig nummer, waar Prince een puntje aan kan zuigen, hoewel ik daar liever niet te veel over na wil denken. Het is al snel duidelijk, Gimme Fiction is erg divers, met de liefdesverklaring en piano-ballad I summon you, jazzy The Infinte Pet, poppy My mathematical Mind en zo voorts.
Daniël heeft met Gimme Fiction een waar meesterwerk gecomponeerd, welke bol staat van goede nummers, catchy melodieën en verfrissende wendingen. Het album is niet zo rauw meer als het eerdere werk, maar nog steeds zijn de scherpe randjes aanwezig, hoewel deze keer meer als een moedervlekje rond de mond van Cindy Crawford. Snerpende gitaren, zware beats die doen denken aan de beste Grohl drums, de soms hoge dan weer wat hese stem van Daniëls... alles klopt en blijft boeien van begin tot eind, wat bewijst dat Spoon op het moment tot de groten der Aarde gerekend mag worden.