Wat een *&%*#! dag

Dus ik dacht vandaag eens geluk te kennen. Maar ja, het is me niet gegund.

Korte versie::
- Busongeval meegemaakt
- Tegenstribbeling in mijn loopbaan

Lange versie:

Het hoorcollege Europees Recht was om 17:00 afgelopen. Normaal gesproken reis ik met de bus en trein van Amsterdam naar Almere, waarbij het zo'n 1,5 duurt voor ik thuis ben, maar vandaag besloot ik het anders aan te pakken. Ik zou een "shortcut" nemen. Ik liep rechtstreeks naar Nieuwmarkt om daar de metro naar het Amstelstation te pakken. Zo gezegd zo gedaan. En wonder boven wonder stond de bus voor me klaar. Alsof ik een prive-chauffeur had! Eenmaal ingestapt valt het me op dat de chauffeur nogal jong oogt, een jaar of 24, 25. "Er was onlangs toch zo'n jongen in het nieuws die ongeoorloofd busschauffeur ging spelen? Is dat hem niet?" "Nee, het zal wel niet." Ik nam een zitplaats bij het raam. Toen voelde ik al dat er iets niet goed zou gaan. Enfin, na 5 minuten begint de chauffeur wat onwennig aan zijn taak. Volle bak.

Het was zo'n 17: 30 toen we op de file stuitten bij Muiderberg, geloof ik. Nabij die Maxis. Hier had ik geen rekening mee gehouden. Wat geïrriteerd kijk ik naar de stakkers die de file proberen te ontvluchten door rechts in te halen, telkens van rijstrook te wisselen en op wederrechtelijke wijze dankbaar van de vluchtstrook gebruik maken. De chauffeur besluit een sluiproute te nemen, althans een route die we doorgaans niet nemen. We komen uiteindelijk bij een weg terecht met slagboom bestemd voor buslijnen. Ik krijg wat leedvermaak wanneer ik aan de kant een aantal personenautos zie die door de politie zijn aangehouden, omdat ze zich er niet mochten bevinden. Pak aan, fileontduikers!

Mijn milde euforie wordt al snel getemperd wanneer ik en mijn medepassagiers met een enorme knal opeens voorover duikelen. Ik hoor om me heen wat glasscherven springen. Een korte blik naar achteren bevestigt mijn vermoeden en leert dat een touringbus tegen ons is aangebotst. Gevolg: (achter)ruitten stuk, huilend meisje, lichte paniek, de hele mikmak. Vooral bij degenen in de achterste rij, waar normaal gesproken een bepaald type persoon zit (nu echter niet), zit de schrik er goed in. Een meisje dat het meest dicht op de plek des onheils zit blijft maar huilen. Een man is zo slim geweest gegevens te noteren voor een eventuele schadeclaim. (Als jurist weet ik, althans behoor ik te weten, hoe dat in zijn werk gaat) Ook de touringbus heeft enige schade. We moeten allemaal uitstappen en wachten tot de volgende bus komt.

Tot mijn verbazing komt deze al binnen 5 minuten. Eenmaal zittend neem ik het gekibbel van de middenmoot in de nieuwe bus waar. Tja, logisch ook natuurlijk. Zoiets maak je niet elke dag mee. Een kort kwartier later zit ik (eindelijk!) thuis. Mijn "shortcut" duurde op zich slechts 1/3e van de normale reistijd langer (inclusief ongeval natuurlijk). Al bij al, denk ik dat ik voortaan deze route neem.

Thuis was ik van plan om op fok in te loggen om aldaar mijn ergenis kwijt te kunnen over deze gang van zaken op ons allergeliefde Klaagbaak. Ik besloot eerst eens mijn studentenmail te checken. Mijn gezicht vertrok van afschuw toen ik "gesprek met de decaan" als titel in een mailtje zag staan. Het 5 regel tellende mailtje hield in dat ik op gesprek moet komen over het onlangs behaalde studieresultaat (een 5), waar ik van de docenten zelf overigens nog geen uitslag heb gekregen. Ik doe namelijk een traject waarin je geen onvoldoendes mag halen. Als tegenpresatie krijg je "beter" onderwijs dan de doorsnee student en volg je allerlei extra (zeer interessante!) vakken. Ook een studiereisje naar het buitenland bij gerenommeerde universiteiten lag in het verschiet. Ik vrees dat die "droom" in duigen is gevallen. Mijn dag kan nu echt nauwelijks slechter gaan.