Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.

kan niets anders dan je helemaal gelijk geven.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:
Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.

Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.

Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:19 schreef xelzix het volgende:
Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.

Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...

Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:52 schreef xelzix het volgende:
Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.

Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.
Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil.

quote:

Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...

Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:56 schreef Moonah het volgende:
Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.
Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil.

Misschien niet. Maar ik weet het zeker genoeg om geen relatie te willen aangaan met iemand die het wel wil. Ik zeg al vanaf mijn kleutertijd dat ik het niet wil, ik heb nog nooit zoiets als moedergevoelens gehad en ik hou niet van baby's. Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens (niet dat die situatie aan de orde is, magoed, het is toch allemaal hypothetisch in zo'n discussie).

quote:

Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.

Uiteraard is daar een verschil. Maar als ik lees wat iemand als petitlapin schrijft, dan wordt het mij eerlijk gezegd bang om het hart voor die kinderen...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:00 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens

Dat is denk ik wel reëel, en zeker zo eerlijk naar je partner toe. Geen evt valse hoop.
Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:05 schreef Moonah het volgende:
Dat is denk ik ook wel reëel.
Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.

Ja.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:11 schreef xelzix het volgende:
ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch

Je kunt een ander mens sowieso niet gelukkig maken. Mensen kunnen alleen zichzelf gelukkig maken. Dat is nou net waarom ik zo'n moeite heb met mensen die al hun levensgeluk willen laten afhangen van hun kinderen. Magoed, natuurlijk, als je partner niet langer gelukkig is met jou in zijn of haar leven, dan moet hij of zij vooral gaan.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

Heeft iemand er wel eens over nagedacht hoe het voor een kind is als hij/zij door een van beide ouders niet gewenst is? Dat lijkt me nu niet bepaald de ideale situatie om in op te groeien.

Persoonlijk denk ik dat wanneer in een relatie de wensen zo uiteenlopen op zo'n triviaal punt je de consequenties daarvan ook moet nemen.

De partner die wel graag kinderen wil hoeft zijn/haar wens niet ondergeschikt te stellen aan degene die niet wil, maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.

Persoonlijk moet ik er niet aan denken om kinderen te krijgen. Gelukkig voor mij heb ik een wederhelft getroffen die er net zo over denkt. Maar ik weet wel zeker dat dit indien je er niet alletwee hetzelfde over denkt voor altijd tussen twee mensen blijft staan, welke keus je uiteindelijk ook maakt.

Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.

Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:28 schreef GM het volgende:
Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.

Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:30 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).

Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:41 schreef xelzix het volgende:
Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?

Het speelt uiteraard een rol. Maar je eigen geluk komt altijd op de eerste plaats. Je kiest uiteindelijk altijd voor jezelf.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende:
Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan?

dan is het dus niet de man/vrouw van je dromen