Het VBL-columnhoekje deel 8:schrijf de frustraties van je af

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 11:03 schreef Bjoro het volgende:

[..]

Thanx .... hopelijk kunnen we nog een tijdje inspiratie blijven vinden

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 19:21 schreef methodmich het volgende:
Moet toch kunnen, de voetbalwereld is genoeg in beweging. Neem alleen volgende week al: de nasleep van de laatste week Afrika Cup, de UEFA Cup die hervat wordt, de eigen competitie...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 19:26 schreef FrankyMcG het volgende:
Beschouw, leuke column over Erwin Koeman. Ben het helemaal met je eens!

quote:

SCHANDE OP NOPPEN

Arme Klaas Jan Huntelaar, arme Markus Rosenberg, arme Aggelos Charisteas, arme Ryan Babel en arme Ioannis Anastasiou. Uit deze spelers zal Danny Blind komende week de spits kiezen die Ajax tegen Internazionale aan doelpunten moet helpen. Dit houdt automatisch in dat één, of misschien zelfs meerdere van hen, te maken krijgt met Marco Materazzi. Het is niet vreemd als ze nu al slechter slapen.

Materazzi behoort zonder twijfel tot de grootste schoften die er op de Europese voetbalvelden rondlopen. Misschien is hij zelfs de ergste. De Italiaan is tweeëndertig en loopt al de nodige seizoenen mee. Hierin heeft hij een geduchte reputatie opgebouwd. Materazzi is een mandekker, in de gewelddadigste zin van het woord. Hij geeft een spits geen ruimte en schuwt de harde middelen niet. Menig spits weent van binnen na een aanvaring met de houthakker op voetbalschoenen.

Marco Materazzi, hij voetbalt niet. Hij gaat over het veld en laat een spoor van pijn en ellende achter. Raakt wat hij kan raken. Materazzi kent geen vriendschappelijk voetbal, hij kent slechts de oorlogsvariant die Rinus Michels ooit als term introduceerde. Voetbal is oorlog, Materazzi is soldaat. Guerrillastrijder, die je ook moeiteloos met een bandana om door de jungle ziet jakkeren op zoek naar vijandelijke troepen. Materazzi komt met een eenvoudige missie: de spits mag niet scoren. Nooit. De spits moet volledig uitgeschakeld worden. Daartoe heeft hij de beschikking over een indrukwekkend arsenaal aan elleboogstoten, armzwaaien, klappen, duwtjes, beuken, smijtwerk, slidings en vliegende tackles. Altijd uitgevoerd zonder met de ogen te knipperen. Geprogrammeerd om te slopen, dat is Materazzi.

Zijn voetballende kwaliteiten worden logischerwijs wel eens vergeten. Het beest heeft een aardige trap en kan best goed koppen, maar wie ziet dat tussen al die schandalige overtredingen? Dat hij voor een verdediger al een aardig aantal doelpunten heeft gemaakt, waar ook strafschoppen bijzaten, men weet het niet. Materazzi staat overal bekend als bottenbreker of spitsenrammer. Hij is zelfs international en je moet toch echt een hoop voetbalgevoelens uitschakelen om dat te kunnen snappen.

Zou er überhaupt iemand zijn die Materazzi snapt? Zou hij zichzelf wel snappen? Schaamt hij zich eigenlijk niet vreselijk voor zijn gedrag? Het is moeilijk voor te stellen dat iemand plezier kan beleven aan het maken van de gemeenste overtredingen. Dat iemand ook gerust nog in de catacomben een tegenstander een pak slaag geeft, terwijl hij zelf niet op het wedstrijdformulier staat en dus in clubkostuum rondwandelt. Dat iemand zichzelf volledig kan verliezen in het kraken van enkels, knieën en kuiten.

Ik denk toch dat Materazzi dit nooit voor ogen heeft gehad, toen hij begon met voetballen. Iemand die op pupillenleeftijd alleen maar vriendjes onderuit schoffelt, mag normaliter zelden meespelen. Materazzi moet ooit ook, zoals wij allemaal, gegrepen zijn door het voetbalvirus. Gevallen voor een mooie actie, een schitterende goal, een fraaie redding van een keeper, een juweeltje van een pass. Hij moet gedroomd hebben dat hij dit zelf ooit ook zou gaan doen. De Materazzi van zes of zeven jaar moet rond 1980 toch ook een vedette uit die tijd als voorbeeld hebben gehad. Hij moet als vroege puber toch ook hebben genoten van pakweg Maradona en Van Basten.

Maar dan, als blijkt dat je zelf niet over zulke kwaliteiten beschikt, wanneer beslis je dan om slager te gaan worden? Om de beul van de groene mat te zijn, de schrik van elke opponent. Hij moet de schaamte voelen. Hij is ver gegaan om zijn droom te verwezenlijken, kreeg een slechte naam en is er naar gaan leven. Bij elke gruwelijke overtreding knaagt het nog meer. Hij wil veel liever een mooie actie maken, maar hij kan het niet. Nu is hij international, handhaaft hij zich bij Inter in de Europese top en kan hij niet meer terug. Hij moet schoppen, slaan en vernielen. Elke wedstrijd weer. De mensen gedogen hem, hij is nu eenmaal Materazzi en Materazzi doet zulke dingen.

Leonard Cohen schreef ooit een tekst over een avontuurtje met Janis Joplin op een hotelbed. “You told me again, you preferred handsome men, but for me you would make an exception.” Zo is het met Materazzi ook. Wij voetballiefhebbers zien vele malen liever een sierlijke middenvelder of briljante spits. Het voetbal wil geen beulen, maar voor sommigen wordt een uitzondering gemaakt. Materazzi hoort daarbij. Komende week mag hij weer, Amsterdamse spitsen in de pan hakken. Ogenschijnlijk onbewogen, maar zijn voetbalhart huilt. Hij zou zo graag eens een hakje geven, maar zijn reputatie staat hem in de weg. Niets is zo zwaar als telkens maar weer een rol te moeten bevestigen.

quote:

Hij moet als vroege puber toch ook hebben genoten van pakweg Maradona en Van Basten.

quote:

Op woensdag 15 februari 2006 23:08 schreef Bjoro het volgende:

[..]

werden de wedstrijden van ADO in Italie uitgezonden dan ?

_{of bedoel je Claudio}

quote:

DAVE WIL WEG

‘Dave van den Bergh wil FC Utrecht verlaten.’ Zowel Teletekst als de website van Voetbal International kwam een paar dagen geleden met dit opmerkelijke nieuws. Ondanks een nog één jaar doorlopend contract wil de linksbuiten naar de Verenigde Staten van Amerika, alwaar hij zijn carrière wil voortzetten. Zijn vrouw is Amerikaanse, stond er als reden bij.
Van den Bergh voetbalt al zes jaar bij FC Utrecht en opeens wil hij weg. Vreemd is dat, want waarom komt Dave nu met zijn verzoek en niet over, pakweg, een jaar of vijf, zes? Hij is 29 jaar en in de bloei van zijn leven en in de Verenigde Staten ga je alleen voetballen als het einde van je voetballoopbaan in zicht is.

Hier moet meer aan de hand zijn, vooral ook omdat men bij Utrecht niet met een streng gezicht verklaart dat Dave aan zijn contract gehouden gaat worden. Nee, niets van dit al. ,,We gaan kijken of en zo ja, we aan Daves verzoek kunnen voldoen’’, zegt Voorzitter Van Dop. Met andere woorden: Van den Bergh zal zijn zin wel krijgen.

Wat is er in hemelsnaam gebeurd in Utrecht?

Heeft Van den Bergh gevochten met een medespeler? Gifkikker Jean-Paul de Jong lijkt me wel iemand waarmee je makkelijk ruzie kan krijgen, maar dat geldt eerder voor tegenstanders. Stijn Vreven is al een paar jaar weg uit de Galgenwaard en iemand anders waarmee Van den Bergh het aan de stok kan hebben, kan ik me niet zo snel voor de geest halen. We hebben er ook niets over gelezen.
Bovendien behoort Van den Bergh met zijn zes jaar bij Utrecht inmiddels zo’n beetje tot de inboedel en zo iemand sla je niet zo snel op diens bek. Krijg je meteen alle vaste waardes op je dak, De Jong incluis.

Hoe dan ook, als Dave aan het einde van het seizoen daadwerkelijk naar Amerika vertrekt, laat hij bij mij een leeg plekje in het hart achter. De linkerspits is namelijk een stijlvolle voetballer, met een fantastische voorzet in het linkerbeen. Ik mag hem graag aan het werk zien. Geplakt aan de zijlijn is hij een typisch product van de Ajax-opleiding, die hij in zijn jonge jaren doorlopen heeft. Hij kwam daar niet verder dan 12 wedstrijden in het eerste en omdat de vooruitzichten op méér niet aanwezig waren, verkaste hij in 1997 naar Rayo Vallecano, dat destijds uitkwam in de tweede Spaanse divisie. Toen deze club twee jaar later naar de Primera Division promoveerde, werd echter nog maar zelden een beroep op hem gedaan. Dus keerde Dave terug naar Nederland. Hij vond emplooi bij FC Utrecht en ontwikkelde zich daar tot een zeer gewaardeerde en waardevolle kracht. Zelfs het oog van bondscoach Marco van Basten viel op hem, want hij werd geselecteerd voor het grote Oranje, en heeft inmiddels twee interlands achter zijn naam staan.

En nu wil hij naar Amerika.

Hij had beter een open sollicitatiebrief kunnen schrijven, gericht aan Ajax, zijn oude cluppie. Daar zijn ze hevig op zoek naar flankspelers met een goede voorzet. In Amsterdam heeft al een heel regiment spelers op de linkervleugel geacteerd en niemand voldeed aan de eisen. Ze hopen bij Ajax op een spoedige terugkeer van de nu geblesseerde Mitea. Maar dat is een speler die altijd met zijn hoofd naar de grond loopt te voetballen en nauwelijks oog heeft voor medespelers. Dave van den Bergh loopt rechtop en ziet alles om hem heen. Bovendien is hij sterk en is inmiddels gezegend met een schat aan eredivisie-ervaring.
Dave hoopt op Chicago Fire, Columbus Crew of Los Angeles Galaxy. Hij is veel te bescheiden. Hij kan beter zijn zinnen zetten op een terugkeer naar Ajax. Zijn vrouw wil dan vast nog wel een paar jaar in Nederland blijven.