Slank de zomer in XXVI - Isabeau toch!

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:

En ik vind het fijn om hier te kunnen babbelen over de frustraties rond lijnen. Ook al frustreer ik jullie op dit moment meer

Valt wel mee hoor, maar moet je niet eens gewoon wat andere vriendinnen zoeken? Met een normaal gewicht..

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:04 schreef computergirl het volgende:

Valt wel mee hoor, maar moet je niet eens gewoon wat andere vriendinnen zoeken? Met een normaal gewicht..

Nou, dat begrijp ik dan weer niet. Hoe bedoel je dat? Dit zijn toch gewoon haar vriendinnen??

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:06 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Nou, dat begrijp ik dan weer niet. Hoe bedoel je dat? Dit zijn toch gewoon haar vriendinnen??

Het klinkt zo als een anorexia clubje die de heletijd elkaar wil overtreffen in hoe mager ze zijn.

ownee, zeker niet!
Zij zijn ook helemaal niet bezig met afvallen..ík ben hier t probleem!
Het gaat erom hoe ik dingen zie..en gosh wat is dit raar om te zeggen, maar in mijn hoofd en in de spiegel, zie ik mijzelf 20 kilo dikker als dat ik ben..
En ik weet dat wel, maar ik kan dat nog niet doorzetten naar mn gevoel ofzo..

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
En ik vind het fijn om hier te kunnen babbelen over de frustraties rond lijnen.

Daar is het topic toch voor.

Ik vind het best goed om hier af en toe weer even met beide benen op de grond gezet te worden, en dat mensen op elkaar letten zodat er niemand doorslaat. Aan de andere kant vind ik dat het niet nodig zou moeten zijn om hier steeds te rechtvaardigen waarom we überhaupt aan het lijnen zijn. Iedereen hier heeft zijn eigen redenen om wat kilo's kwijt te willen, en die hoef je niet altijd van elkaar te begrijpen. Als ik jouw gewicht zou hebben, Klein, zou ik het waarschijnlijk ook niet nodig vinden om nog verder af te vallen. Maar goed, jij vindt dat blijkbaar wel en je hebt daar je redenen voor. Ik ga er vanuit dat iedereen hier een weldenkend, volwassen mens is. Ik weet ook uit ervaring dat je in het dagelijks leven al genoeg last hebt van mensen die zeggen "ach doe niet zo flauw, eet toch gewoon mee" of "hou toch op met lijnen, je bent toch al slank genoeg" en ik weet ook hoe frustrerend dat kan zijn als je zelf heel bewust hebt gekozen om wél te lijnen. Ik voel me dan vaak niet serieus genomen, en dat is heel vervelend. Daarom heb ik ook vaak zoiets van zeg maar niks, we zijn hier om steun te hebben aan elkaar en niet om nog een keer alles te moeten uitleggen en verdedigen.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
Ook al frustreer ik jullie op dit moment meer

Dat is helemaal niet zo. Zoals ik al zei, het is belangrijk om af en toe weer even alles in perspectief te plaatsen. Dat hebben we allemaal af en toe nodig, maar daarna weet je voor jezelf wel weer waar je mee bezig bent en waarom je het doet.

Toch hoop ik voor jou dat je een manier vindt om meer zelfvertrouwen uit jezelf te halen, in plaats van uit de vergelijking met anderen, want er zullen altijd een heleboel vrouwen zijn die mooier zijn en om een of andere reden vallen die veel meer op dan al die vrouwen die lelijker zijn. Terwijl er daar toch ook genoeg van zijn. Als je eenmaal je streefgewicht hebt bereikt, heb je zo weer iets anders gevonden waar die anderen beter in zijn, of mooier, en zo blijf je bezig.

Dank je mini rulez..
Vind het fijn dat je zo reageert..

Voor mijn eigen gevoel moet ik idd nog een paar kilo afvallen om me beter te voelen. Dit betekent niet dat ik doorsla en anorexia heb.. Ik ben door jullie zelfs meer gaan eten met t ww programma!

Anderen begrijpen ook niet dat ik gewoon geen zin heb in die vette hap...maar voor mezelf voelt het gewoon niet goed om tegen mijn zin in te gaan zitten eten. Gelukkig gaat dit tegenwoordig al beter...mijn schoonmama weet dat ik niet mee eet met de patat en snacks. En ook al weet ik dat ze t onzin vind dat ik lijn, ze houdt er nu wel rekening mee of iig respecteert dat ik dat niet eet.. En ook al weet ik dat ik mijn vriend soms frustreer dat ik niet mee eet uit de zak chips, ook hij maakt er tegenwoordig gewoon grapjes over en weet dat ik het gewoon niet wil.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:48 schreef Klein het volgende:

Anderen begrijpen ook niet dat ik gewoon geen zin heb in die vette hap...maar voor mezelf voelt het gewoon niet goed om tegen mijn zin in te gaan zitten eten. Gelukkig gaat dit tegenwoordig al beter...mijn schoonmama weet dat ik niet mee eet met de patat en snacks. En ook al weet ik dat ze t onzin vind dat ik lijn, ze houdt er nu wel rekening mee of iig respecteert dat ik dat niet eet.. En ook al weet ik dat ik mijn vriend soms frustreer dat ik niet mee eet uit de zak chips, ook hij maakt er tegenwoordig gewoon grapjes over en weet dat ik het gewoon niet wil.

Da's goed, want de steun van mensen om je heen kan het allemaal veel draaglijker maken. Liever gezegd, als zij je gaan tegenwerken of ontmoedigen maakt dat het een stuk moeilijker om het vol te houden.

Mijn vriend heeft nu ook wel door dat ik dit echt wil, en hij steunt me nu ook echt.
Hij vindt het nog wel irritant dat ik zo vaak op een dag dat WW-programmaatje aanzet om even iets te checken of in te vullen, maar zelfs daar zeurt ie nu niet meer over. Hij laat me ook koken wat ik wil, soms eet hij zelf iets anders (zoals gisteren, chicken wings en potato wedges, waar ik er maar een paar van heb gehad) maar meestal eet hij gewoon met mij mee. Soms zegt hij wel dat ik best iets mag eten als ik er zin in heb, zoals een stukje appeltaart afgelopen zaterdag, maar dat is echt maar af en toe omdat hij weet hoe lekker ik het vind en ook omdat hij een beetje op wil letten dat ik niet te weinig eet. Hij zeurt niet omdat ik niet mee snoep als ik aangeef dat ik het zelf niet de extra punten waard vind. En zaterdag had hij gewoon gelijk, ik had die dag nog bijna niks gehad en die taart was de punten helemaal waard.
-edit- Oh, en aan mijn 'schoonmama' heb ik juist een lotgenoot, want zij heeft zelf een hele tijd gelijnd met hulp van een diëtist en ze is ook erg veel afgevallen, dus zij kookt sowieso al vaak mager en dringt bij mij ook niet aan als ik zeg dat ik iets niet wil (ook al lijn ik op dit moment strenger dan zij). Ze geeft me ook tips over wat je beter wel en niet kunt eten, die zij weer van haar diëtist heeft gekregen. Dat is wel fijn.

Oja, ik heb al een tijdje geen nieuw regeltje doorgegeven. Dit is de stand van vanochtend:
Mini_rulez (1m65) (23,2) was 67 kg, weegt nu 63,2 kg en wil graag 57 kg wegen. -3,8
-edit- verkeerde BMI ingevuld.

quote:

Op zondag 19 februari 2006 21:00 schreef Klein het volgende:
Ik moet mezelf niet blijven vergelijken met anderen, maar het is frustrerend als je altijd 'de dikste' bent. Van af kinds af aan had ik vriendinnen die slanker en mooier waren dan ik.. En zelfs nu ik zo ben afgevallen ben ik 'de dikste' van mijn vriendengroep. En ik weet dat het stom is om te zeggen, maar het blijft frustrerend om dat altijd te zijn.

Vriendjes worden?



Ik ken het gevoel hoor. Ik was zelf op school altijd de dikste, was op m'n 13e al zwaarder dan m'n moeder (maar wel 10 cm korter), en was ook nog eens overal de kortste! Dus ik begrijp je frustraties wel.
(Ik loop trouwens regelmatig mensen omver omdat ik me 20 kilo lichter voel dan ik in werkelijkheid ben ook niet handig)

Al mijn nichtjes waren dikker dan ik. Dat scheelde

Haha, ik weet t ook wel, ben een oude zeur
Vind het soms gewoon moeilijk om het van me af te zetten..

Had vandaag een stressdag, helemaal uitgekafferd door iemand... zou ik me normaal gesproken aantrekken (ook al is t een volstrekt onbekende). Ik weet dat ik een fout heb gemaakt, maar dit had ik niet verdiend. Dus ik ga me er lekker niet druk over maken. T was toch een lul

quote:

Op maandag 20 februari 2006 18:25 schreef Maeghan het volgende:

[..]

was op m'n 13e al zwaarder dan m'n moeder (maar wel 10 cm korter),

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:30 schreef Klein het volgende:

Had vandaag een stressdag, helemaal uitgekafferd door iemand... zou ik me normaal gesproken aantrekken (ook al is t een volstrekt onbekende). Ik weet dat ik een fout heb gemaakt, maar dit had ik niet verdiend. Dus ik ga me er lekker niet druk over maken. T was toch een lul

You go girl!

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:55 schreef Mini_rulez het volgende:

[..]

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

Nou, ik vergeet er wel bij te melden dat mijn polsen en enkels van nature ook ongeveer twee keer zo dik zijn als die van m'n moeder Ik heb de bouw van m'n vaders kant van de familie geërfd (helaas, want armbanden en ringen in mijn maat moeten ze ook nog uitvinden =P).
Toen ik dertien was, was ik maar net iets korter dan ik nu ben, en was niet dun, maar ook niet echt dik hoor, had maat 38/40 zo'n beetje.
Ze letten er wel op, altijd al, ik kom ook erg snel aan. Ik moest voor het eerst 'lijnen' toen ik drie was. Maar ja, als je op een gegeven moment naar de middelbare school gaat ga je toch anders eten, ook onder invloed van je klasgenoten. Marsen en cola zijn nu eenmaal veel stoerder dan een boterham met pindakaas. En als je ouders dan constant roepen dat je te dik bent valt dat ook alleen maar verkeerd, dan denk je niet 'ach ja, ze hebben vast gelijk, laat ik maar gaan lijnen'. Hadden ze ook niet hoor, achteraf, maar goed, dat is een geheel andere kwestie. Achteraf vind ik dat ze me veel te veel bezig hebben laten zijn met hoe ik eruit zag. Als ik foto's zie denk ik, ik was gewoon een normaal kind, en als ze het zo hadden gelaten had ik echt niet 'ontspoord' zoals nu wel gebeurd is. Na m'n dertiende kwam ik pas echt hard aan.
Verder ben ik op m'n twaalfde ivm ziekte gestopt met de sport waar ik toen op zat, dat zal ook niet geholpen hebben.

Maeghan heeft wel gelijk wat betreft 'ontsporen'. Je moet een kind voor de groeispurt van de puberteit geweest is nooit laten lijnen. Dat kan het hele hormoonevenwicht uit balans brengen (soms te herkennen aan een buffalo hump iets onder de nek op de rug). Kinderen lijnen niet, die zet je gewoon gezond voedsel voor en geeft ze zo heel af en toe chips, snoep en cola ipv wekelijks. En je vermijdt de woorden 'je bent op dieet' of 'je lijnt' Maar sommige ouders bedoelen het weer te goed en dan loopt het juist verkeerd.

Ik ga weer verder hoor...
Gisteren met zo'n mooi topmodel gewerkt.. ik wil ook zo'n lichaam!!!!

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 08:11 schreef Kleintje het volgende:
Ik ga weer verder hoor...
Gisteren met zo'n mooi topmodel gewerkt.. ik wil ook zo'n lichaam!!!!

Jaaaa, da's geen vergelijkingsmateriaal, Kleintje

oke, het is niet fair. Maar ik wil dus wel proberen om nog wat probleemzones goed aan te pakken....

We vinden het alleen maar gezellig dat je er weer bent hoor..

Gister door mn stressdag heel weinig gegeten, mooi wat punten gespaard voor aankomend weekend.. Ga ik waarschijnlijk uit eten en het weekend daarna heb ik een heerlijk romantisch weekendje weg met mn vriendje! Wil ik niet over komen als een oude zeur..

En het ontbijten in een hotel is zoooooooooow lekker

Een stomme vraag...
Veel vrouwen roepen altijd 'er komt niets neps aan mijn lichaam, ik laat me niet verbouwen'.
Maar goed, een ander kleurtje is ook nep. Gel of acryl nagels is ook nep...

Is het dus erg stom dat ik eraan denk om mijn probleemzones te laten behandelen?
Ik denk er echt over na om op 2 plaatsen liposculpture te doen. Tuurlijk moet het tijdens een intake bekeken worden of het die 2 plaatsen wordt want alles moet wel mooi in verhouding blijven.

Of ben ik nu te 'debiel' bezig?
Met sporten krijg ik die plekken niet dun en met lijnen ook niet... en ik zou het toch wel erg graag dunner willen zien...

Oh, ik ken iemand die dat heeft laten doen, liposculpture. Dat is echt supermooi geworden, Kleintje! Als je het kan betalen zou ik het ook doen.

Ik ken dus iemand die liposuctie heeft laten doen op verschillende plekken. die zat in zo'n tv-programma op veronica, voor mensen die al mooi waren, maar nog mooier wilden worden.
Aangezien ze bij hetzelfde bedrijf afstudeert als ik, zie ik haar nog regelmatig.

Wat ik je daarvan mee kan geven is dat je er met een operatie niet bent, ook daarna zul je hard moeten werken om het niet terug te laten komen omdat het toch de plekken blijven waar je het makkelijkst aankomt. Daar had het betreffende meisje zich nogal in vergist.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 08:07 schreef Isabeau het volgende:
Maeghan heeft wel gelijk wat betreft 'ontsporen'. Je moet een kind voor de groeispurt van de puberteit geweest is nooit laten lijnen. Dat kan het hele hormoonevenwicht uit balans brengen (soms te herkennen aan een buffalo hump iets onder de nek op de rug). Kinderen lijnen niet, die zet je gewoon gezond voedsel voor en geeft ze zo heel af en toe chips, snoep en cola ipv wekelijks. En je vermijdt de woorden 'je bent op dieet' of 'je lijnt' Maar sommige ouders bedoelen het weer te goed en dan loopt het juist verkeerd.

Je hoeft ze niet te laten lijnen, maar je kunt ze wel gewoon vanaf het begin minder snoep geven en gezond koken enzo. Als je ziet wat sommige ouders hun kinderen laten wegwerken...

Ik ken een kleuter die bijna dagelijks gewoon friet krijgt met mayonaise en frikandellen En in het weekend pizza. En tussendoor chocolademelk, chips en als er al thee is dan is dat met heel veel suiker. Tenenkrommend. Ik heb er wel eens iets van gezegd, maar toen kreeg ik te horen dat hij geen aardappels of groente lust Wel macaroni trouwens.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 21:55 schreef Mini_rulez het volgende:

[..]

Dat is wel jong... Letten je ouders dan niet op dat je gezond at?
Mijn moeder lette daar heel erg op, maar als zij een weekendje weg was en m'n vader moest koken, werd het een zeer gevarieerd menu van frites, shoarma en pizza.
Waardoor ik er dus op mijn 13e achter kwam dat ik redelijk mollig was (daar sta je als kind niet bij stil) en mijn ouders vervloekte omdat ze daar niet beter op gelet hadden.

ik schaamde me in groep 3 al voor mijn gewicht, toen we met een project gezondheid op de weesgchaal gingen om een "paspoortje" in te vullen over onszelf met lengte, gewicht, etc.

als ik er nu over nadenk is dat best erg, dat ik dus toen ik 7 was al bewust was dat ik dikker was dan anderen en dat dat op een of andere manier niet geaccepteerd was. tóen al voelde ik me minder dan anderen omdat ik dikker was. en toch werd ik niet echt gepest...t is meer een gevoel van minderwaardigheid wat ik altijd heb gehad daardoor. ik was gewoon niet mooi, wist ik.