Vaders niet belangrijk?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:23 schreef senesta het volgende:
Buiten dat zie ik hier alleen maar zijn verhaal, nog niet eens, het zijn hoogdravende brieven aan zijn advocaat.
Wat zijn de argumenten van moeder en grootmoeder?
Ik zie beschuldigingen van vader aan moeders adres maar ik zie nergens de reden waarom moeder de omgang beperkt zou willen houden.

Zoals ik al eerder zei, als een man zijn kinderen vreselijk misbruikt (ik zeg absoluut niet dat het hier zo is, ik haal het alleen aan ter voorbeeld), kan hij als de omgang is stopgezet ook als batman op een gerechtsgebouw gaan staan.
Een collectieve vereniging van zielige vaders ten strijde tegen al die stoute moeders vind ik belachelijk, ieder verhaal staat op zich en je kunt niet zomaar iedereen over één kam scheren zeker niet in het geval van gezinnen.

Verder wil ik je de volgende vraag voorleggen.
Stel, je hebt gelijk en je bent inderdaad een vader die zijn kind niet mag zien van zijn ex.
Hoe had je dan gewild dat dit word opgelost? je hebt het over sancties, hoe had je dat in gedachten?
Kind die door de politie uit huis en naar jou word toegebracht?
Vertel mij dan, is dat in het belang van je zoontje?

Je bent bezig met een persoonlijke kruistocht, vergeet niet dat elk verhaal twee kanten heeft en voordat je iedere vader gaat steunen die geen omgang heeft bedenk je dan nog eens goed dat er ook moeders zijn die de omgang echt alleen stop zetten in het belang van hun kinderen.
Ben benieuwd hoe jij onder je medestanders het kaf van het koren wil scheiden.

Wat zijn de argumenten van moeder en grootmoeder?

Hadden zij maar argumenten,dan wist ik waarom

Op de barricade
voor de kinderen
Door GUUS VAN RIJSWIJCK


Vaderdag zal voor kinderombudsman Jos Aalders (52) geen groot feest zijn: sinds vijf jaar ziet hij zijn achtjarige zoontje maar nauwelijks. Aalders: "Noem mij geen dwaze vader, ik ben niet dwaas?."



Jos Aalders. - Foto: Marc Pluim


Ooit fietste hij met een aanhanger ruim 1600 kilometer door Nederland om handtekeningen te verzamelen voor zijn grote missie: het verbeteren van de rechten van kinderen. En woensdag werd hij nog weggestuurd van de Dam in Amsterdam, omdat hij de demonstratievergunning niet tijdig had aangevraagd.

Een vlag op het balkon van zijn Velpse appartement herinnert nog aan de protestactie: 'Voor veel kinderen weer geen vaderdag! Dat is psychische mishandeling!' Jos Aalders vertelt: "In totaal zijn er morgen zo'n 850.000 mensen opa's en oma's meegerekend die hun (klein)kinderen niet kunnen zien. Veel ouders en kinderen worden in dit land gedwongen om met groot onrecht te leven."

Een foto van zijn achtjarige zoon op een bijzettafeltje "zet zijn naam maar niet in de krant, dat is voor hem niet leuk" staat als stille getuige symbool voor de strijd, waar hij 24 uur per dag mee bezig is.

De website. www.partijrechtenkind.nl geeft een goed overzicht van Aalders' bezigheden. Die variëren van het voeren van juridische procedures tot het houden van ludieke protestacties zoals het bezetten van het gebouw van de Raad voor de Kinderbescherming in Alkmaar.

"Die baas van de Raad zei dat onze actie hem teleurstelde. Ik heb hem geantwoord dat wij al decennia lang teleurgesteld zijn." Aalders ergert zich soms groen en geel aan de instantie: "Alleen de naam is al een leugen. De Raad voor de Kinderbescherming moet niet bij een echtscheiding betrokken worden. Hij moet worden ingeschakeld bij strafbare feiten als kindermishandeling en -verwaarlozing."

Het opkomen voor kinderen is volgens de Velpenaar altijd al een roeping geweest: "Wanneer er vroeger bij mij op school een jongetje werd gepest, ontfermde ik me over hem. Dan was het pesten meteen over."

Aalders oefende tot nu toe vele beroepen uit: hij was kok, zelfstandig ondernemer en portier in een discotheek. Hij omschrijft zichzelf als een 'doorzetter' en een 'vechter'. Met deze laatste kwalificatie doelt hij niet op zijn portiersperiode of de tijd dat hij als bokser in de ring stond: hij knokt enkel nog voor kinderen.

Vier van zijn vijf kinderen ziet Aalders gelukkig nog wel, vertelt hij. "Toch beleef ik vaderdag ieder jaar weer met gemengde gevoelens. Laatst ging ik met enkele kinderen en kleinkinderen naar De Efteling. Dat was leuk, maar ik liep de hele tijd rond met de gedachte dat mijn achtjarige zoontje er ook bij had kunnen zijn."

De strijd om zijn zoontje kostte de kinderombudsman vijf jaar geleden bijna zijn leven. "Mijn derde vrouw kreeg een nieuwe vriend. Vanaf die tijd mocht ik mijn kind niet meer zien. Ik had om een verklaring gevraagd waarom dat ineens niet meer mocht. Vervolgens kwam ik hen hier in de buurt tegen. Haar vriend sprong uit de auto en schoot zonder succes vijf keer gericht op mij. Hij heeft daarvoor tweeënhalf jaar moeten zitten."

De woede die dit incident bij Aalders opriep was mede de aanleiding voor zijn felle protesten. "Veel ellende kan je voorkomen als je er voldoende aandacht op vestigt." En daar zorgt Aalders voor: hij voerde gesprekken met Tweede Kamerleden Femke Halsema, Agnes Kant en Boris Dittrich. En met minister Donner van Justitie. "Ik kreeg Donner via de e-mail en de telefoon maar niet te pakken. Toch wilde ik hem een brief onder zijn neus houden. Toen ik in Den Haag was, zag ik hem ineens fietsen. Hij was natuurlijk veel sneller, en vloog de deur van het parlementsgebouw in.

"In plaats van die brief zomaar op zijn fiets achter te laten, heb ik in het stadscentrum een slot gekocht en zijn fiets afgesloten", vertelt Aalders. "Toen hij weer naar buiten kwam en wilde wegrijden, merkte hij dat er nóg een slot op zijn fiets zat.

"Ik zei: kijk eens meneer Donner, hier heeft u de sleutel. Hij kleurde rood en vroeg: 'Hoezo, heb ik hem niet op slot gezet?' Ik antwoordde dat ik er nog een slotje had bijgedaan. Toen gaf ik hem de brief, die hij zeker zou gaan bestuderen. Toen hij mijn slot wilde teruggeven, zei ik dat hij het mocht houden. Daar voegde ik aan toe: 'Dan weet ik zeker dat u mij nooit meer vergeet'."

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:55 schreef senesta het volgende:
Ja goed, maar weer gaat dit weer om jouw acties, dat zegt mij niets, je geeft geen inhoudelijke antwoorden op de vragen.
Als je alleen een klankbord zoekt voor jouw boosheid denk ik dat je verkeerd zit.
De omgang kan niet zo beperkt blijven als er van moeder geen argumenten zijn.
Je staat hier al je frustaties uit te schreeuwen maar op andere verhalen of gerichte vragen antwoord je niet.
Wat is jouw doel nu eigenlijk? je gelijk halen tegenover je ex of het welzijn van je kind?
Ik lees grotendeels jouw!! verhaal, jouw frustratie, jouw boosheid, dit gaat niet over jouw zoontje, over zijn welzijn, zijn zielsrust, zijn gevoel.

Wat weet jij hoe mijn zoontje zich voelt,ik hoor regelmatig van familie dat hij naar mij vraagt!
Ik ga ze niet lastig vallen,maar blijf op deze wijze knokken voor hem en alle andere die die helaas moeten mee maken!

Trouw van 07-01-2005

Pagina 13 de Verdieping Portret


Tot het uiterste getergd
Lotte Salome

Jos Aalders, alias Zorro

Op het moment dat de nieuwe vriend van zijn ex-vrouw hem wilde neerschieten, realiseerde hij zich dat hij in een omgekeerde wereld leeft. Toen besloot hij om de rechten van het kind tot zijn levenswerk te maken. Jos Aalders zegde zijn baan op om zich in te zetten voor de rechten van het kind.

De 52-jarige Jos Aalders staat sinds tweede kerstdag bekend als Zorro. Gekleed in het bekende zwarte kostuum inclusief masker beklom Aalders die dag het dak van paleis Soestdijk. Met deze actie vroeg hij opnieuw aandacht voor de rechten van het kind en de, volgens hem, verknipte wetten over omgang en co-ouderschap. ,,Ik koos voor de held Zorro, omdat hij opkomt voor de zwakken in de samenleving, en omdat het een echte kinderheld is. Natuurlijk speelden ook de voorbeelden uit Engeland een rol: daar voeren de Fathers 4 Justice, een organisatie voor vaders die hun kinderen niet mogen zien, regelmatig actie als Batman of Spiderman.''

Aalders' actie op 26 december staat niet op zich. Eerder deelde hij flyers uit in zijn woonplaats Velp en fietste hij in juli 2001 meer dan 1500 kilometer om handtekeningen in te zamelen. Daarnaast voerde hij meerdere malen gesprekken met Nederlandse politici.

,,Omdat ik zelf ervaring heb met omgangsregelingen, weet ik hoe frustrerend dat alles kan zijn. Uit mijn tweede huwelijk heb ik 2 zoontjes, van 8 en 11. De jongste heb ik al jaren niet gezien. Inmiddels zijn er zeven rechterlijke uitspraken geweest die alle zeggen dat ik contact mag hebben. Toch werkt mijn ex-vrouw dusdanig tegen dat ik mijn zoon nog steeds niet heb gezien.'' Op zijn eigen manier probeert Aalders mensen bewust te maken van de problemen waarmee veel gescheiden ouders kampen. ,,Ik werk voor iedereen die problemen heeft zijn eigen kinderen of kleinkinderen te zien, maar in de eerste plaats gaat het om de kinderen zelf. Die hoeven niet te kiezen tussen beide ouders.''

J.F. Schouwenaar, jarenlang zijn advocaat: ,,Hij is ontzettend betrokken als ouder, en ik snap heel goed dat hij tot het uiterste gaat voor het contact met zijn zoon. Hij heeft inmiddels de beschikking over een omgangsregeling, maar mevrouw wil hierin niet meewerken. Omdat ik hem als advocaat heb bijgestaan in een veelheid van procedures, weet ik als geen ander dat deze man tot het uiterste getergd is. Eigenlijk ben ik al lang blij dat hij niet allerhande dingen uithaalt die hem straatverboden en gerechtelijke procedures zouden opleveren.''

Met het voorstel voor een minister van jeugd- en kinderzaken en het instellen van een kinderombudsman in 2004, bereikte Aalders dat er een debat in de Tweede Kamer op gang kwam. Hij vond steun vanuit verschillende hoeken, waaronder bij Boris Dittrich, die binnen D66 het omgangsonrecht op de politieke agenda heeft geplaatst.

Toch worden er naar Aalders' mening te weinig concrete stappen gezet. ,,Nog steeds worden er fouten gemaakt bij Jeugdzorg, en worden in de rechtszaal te snel conclusies getrokken die gevolgen hebben voor het verdere leven van het kind. Vaak verdraaien moeders de verhalen, om zo te voorkomen dat er contact kan

komen tussen vader en kind. Justitie lijkt dit klakkeloos over te nemen. Het is nog steeds niet vanzelfsprekend dat kinderen recht hebben op contact met beide ouders, oma's en opa's en op hun eigen mening.''

Leonie Verhoeff, persvoorlichtster van de Raad voor de Kinderbescherming: ,,Ondanks een verschillende benadering staan wij op goede voet met mensen als Jos Aalders. We hebben tenslotte hetzelfde uitgangspunt: gezamenlijk gezag en gezamenlijke omgang met beide ouders. Daarbij kijken wij als raad puur naar het belang van het kind, terwijl ouders als Jos Aalders ook een eigen belang nastreven. Zij willen per slot hun kinderen zien. Toch wijzen we acties als die van Zorro niet af. Ik vraag me alleen af of er met praten uiteindelijk niet meer bereikt zal worden.''

De oprichting van Family 4 Justice, naar het Engelse voorbeeld, heeft nog niet het beoogde effect. Het gebrek aan leden komt volgens Aalders door het feit dat veel mensen zich schamen voor hun situatie, en geen hulp durven te zoeken. Zich aansluiten bij een dergelijke organisatie is voor velen al helemaal uit den boze. Coen Xhofleer sloot zich wel aan bij de organisatie. ,,Toen ik in Velp woonde, kwam ik met hem in contact via de flyers die hij overal verspreidde. Het is een doorsnee-Hollander, net zo gewoon als jij en ik. Het enige verschil is dat hem al jaren een ontzettend groot onrecht wordt aangedaan, en dat hij daarvoor tot het uiterste wil strijden. Het komt recht uit zijn hart, dat zie je zo. Het enige wat voor hem telt, is het recht van het kind.''

Peter Tromp, woordvoerder van de Nederlandse tak van de Engelse beweging Fathers 4 Justice, meent: ,,Zorro is een solofiguur, hij handelt het liefst op zichzelf. We zijn in mei nog bezig geweest om te gaan samenwerken, maar vanwege verschillende meningen zijn we toch ieder een andere kant opgegaan. Desondanks staan we als stichting zeker achter de actie van Jos Aalders; we kunnen dergelijke initiatieven alleen maar aanmoedigen!''

Een mijlpaal in Aalders' kruistocht is de erkenning van het Algemeen Meldpunt Kindermishandeling, dat een contactverbod tussen kinderen en ouders een vorm van psychische mishandeling is. Aalders ziet dit als een stap in de goede richting, maar weet dat zijn gevecht nog niet is afgelopen. ,,Ik zal tot het einde doorknokken voor de kids.''

ILLUSTRATIE TOM JANSSEN


--------------------------------------------------------------------------------


Op dit artikel berust copyright! © 2005 Salome, Lotte

Restricties: Nee
Copyright: Salome, Lotte

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 11:05 schreef Maerycke het volgende:
Nog steeds geen enkel argument waarom jouw ex-vrouw én zijn grootouders vinden dat jij je kind niet zou mogen zien. Ook geen enkele reactie op de gevolgen die jouw persoonlijke kruistocht hebben op jouw kind. Ergens snap ik de wanhoop, maar inmiddels gaat dit meer over jou, wat jij wilt en verder niets anders meer...

Nee het gaat over waar kinderen recht op hebben,en dat is op beide ouders ook na een (echt)scheiding!
Je moest eens weten hoever exen soms gaan,te misselijk om op te noemen!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 11:26 schreef GreatWhiteSilence het volgende:

[..]

Des te meer ik van hem lees, des te meer ik begin te begrijpen waarom hij zijn kind niet mag zien van zijn ex en de grootouders...

Helaas snap je er geen reet van!
Maak het maar eens mee dan piep je wel anders!
Slaap lekker verder

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:14 schreef r_one het volgende:

[..]

Waarom ga je niet op tegenargumenten in en spam je dit topic lam met allerlei eenzijdige propaganda? Fok! is een discussieplatform, geen billboard.

_{En nee, ik ga niet om 12 uur 's middags slapen}

Zou ik graag doen,maar als dit al niet te begrijpen is wat moet ik dan nog vertellen?