Dit was het topic: lichaam slaapt, gedachten wakker
Ik zal een aantal relevante stukken quoten:
quote:
Re schreef:
Ik heb een paar keer in mijn leven zo'n situatie gehad, langzaam in slaap vallen en plots wakker worden, geheel bewust van je omgeving maar volkomen verlamd op bed liggend, proberen je armen op te richten te draaien is allemaal gedoemd te mislukken. Hulp roepen heeft ook geen zin want je krijgt geen volume uit je mond. En er is altijd iets aanwezig op de achergrond
quote:
XTHinkz schreef:
Je ligt en je hoort iemand binnenlopen, door de kiertjes van je ogen zie je vaag een bekende langslopen, en je wilt reageren. Maar je kan je niet bewegen. Dus je wilt roepen... Maar dat lukt ook niet, dus je denkt bij jezelf; waarschijnlijk ben ik nog te moe om op te kunnen staan, maar ik heb vaak zat gehad dat als ik weinig geslapen heb, en op moet staan da ik dus in een keer uit mijn ben kom. Dus ik ontspan me weer even, en probeer in een ruk wakker te worden.... niet dus, ik lig er nog net zo bij, kan geen kick geven niets. Dus ik ik begin het benauwd te krijgen, want die andere persoon is nog steeds in de kamer, iets pakken van mijn kastje ofzo... en loopt daarna weer weg. Ik vecht tegen mij hele lichaam om nog wat na te kunnen roepen, maar tevergeefs...verlamd!. Ik voel dat ik moe ben, en val weer in slaap, maar als ik wakker wordt herinner ik me nog alles.....
Best wel eng....
quote:Dit werd door mensen herkent als een OOBE (Out of Body Experience) en als lucid dreaming.
Slaapmeisje schreef:
Zo'n 3 jaar geleden is mij dit ook overkomen. Ik was op dat moment alleen thuis en wilde even een dutje doen. Op een gegeven moment schrok ik wakker. Mijn hele lichaam was verlamd. Ik kon mijn armen, benen en zelfs mijn ogen niet bewegen. Alleen mijn gedachten waren helder. Mijn lichaam leek wel een nutteloze massa bloed, vlees en spieren.
Vanuit mijn ooghoek, echter, zag ik een donkere schim steeds dichterbij komen. Ik was ontzettend bang en had het gevoel dat deze 'persoon' mijn geest zou opslokken, zodat ik nooit meer wakker zou worden. Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht, 'als ik nu niet beweeg, dan is het met me gedaan'. Uit alle macht probeerde ik enige beweging in mijn benen of armen te krijgen. Dit lukte niet en ik werd steeds angstiger.Misschien probeerde ik een te groot oppervlak tegelijk te bewegen? Met heel mijn energie heb ik me toen op mijn linkerwijsvinger geconcentreerd. Gelukkig kon ik die heel miniem bewegen en vanaf dat moment kwam ook de rest van mijn lichaam weer op gang. Het voelde alsof mijn hele bloedvoorraad weer terug in mijn lichaam moest worden gepompt. Toen ik weer volledig 'vrij' was ben ik direct opgestaan om te kijken of er iemand in huis was, maar er was dus niemand.
quote:Naar aanleiding van mijn ervaringen ben ik op zoek gegaan naar informatie over dit soort gebeurtenissen en heb een hoop verhalen van mensen gevonden die hier ontzettend veel op lijken. In Amerika is de medische wetenschap sinds kort zich bezig gaan houden met onderzoek hiernaar en omschrijft het als 'Hag Phenomena' of 'Sleep Paralysis'. De oorzaak is tot noch toe niet bekend; wel is bekend dat zo'n 1% van de mensen er regelmatig onder lijdt.
Mijn eigen ervaringen:
Een jaar geleden (ik was toen net 21 en woonde nog bij mijn oudres) werd ik 's nachts wakker doordat ik een aanwezigheid voelde. Ik voelde de aanwezigheid nog vrij ver van me af, bij de voordeur van ons huis. Ik merkte dat ik mezelf niet kon bewegen en een gevoel van angst kwam over me heen. Ik probeerde mezelf te bewegen, zonder resultaat. Geen spiertje in mijn lichaam wilde meewerken. Intussen voelde ik dat de aanwezigheid de trap op kwam, in de richting van mijn kamer. Ik wist dat deze aanwezigheid op mij af kwam. Ik bleef proberen mezelf te bewegen, maar het wilde maar niet lukken. De aanwezigheid kwam door mijn deur heen, mijn kamer in, waar het rond begon te cirkelen. Ik probeerde mijn hoofd op te tillen om deze entiteit te zien, zonder resultaat. Er begon een soort fluisterend geluid/gesuis door mijn hoofd te gaan, harder en harder, terwijl de entiteit door mijn kamer cirkelde en met elke cirkel iets dichterbij kwam. Het leek alsof ik een soort schaduw zag. Een kleine schaduw, van zo'n meter hoog, dat om me heen cirkelde. Een enorme doodsangst overviel me. Ik had me voor zover ik mezelf kon herinneren nog nooit zo angstig gevoeld. De entiteit kwam alsmaar dichterbij, met elke cirkel die hij maakte. Uiteindelijk voelde ik het 'in' me landen, alsof hij in mijn lichaam ging. Precies op het moment dat dit gebeurde kon ik mezelf weer bewegen. Er kwam een lichte hoofdpijn opzetten en ik wist niet wat ik moest doen. Ik wilde zo hard als ik kon mijn kamer uitrennen naar mijn ouders om dit te vertellen. Toch deed ik dit niet, omdat ik weet hoe mijn ouders tegenover dit soort dingen staan. (Ze zijn erg nuchter en geloven absoluut niet in paranormale dingen/geesten en dergelijke). Ik bleef liggen op mijn bed en deed ongelovelijk mijn best om niet 'gek' te worden; wat niet verwonderlijk zou zijn na deze gebeurtenis.Na deze gebeurtenis is heb ik meerdere keren soortgelijke ervaringen gehad, alleen is deze entiteit nooit meer 'in' me geland. Ik ben deze entiteiten nog vaak tegengekomen, soms vlak voor ik in slaap val, soms als ik *net* wakker ben, soms kom ik ze zelfs tegen in mijn slaap, wat de hele gebeurtenis absoluut niet minder beangstigend maakt. Vrijwel elke keer als ik zo'n entiteit tegenkom gaat dit gepaard met verlamming van mijn hele lichaam, suizende geluiden en onvoorstelbare angst.
Vorige week was toch wel de ergste gebeurtenis van allemaal. Dit keer kwamen ze op me af in mijn slaap. Ik lag/hing naast mijn bed (dit zou een uittreding kunnen zijn geweest) en voelde overal om me heen deze entiteiten. Ik was mijn gevoel voor richting totaal kwijt en wist niet meer wat onder, boven, links of rechts was. Ik probeerde elke keer overeind te komen en elke keer als ik een fractie van een seconde dacht dat het ging lukken begon alles weer ontzettend hard rond te tollen en was ik weer bewegingsloos en gedesorienteerd. Deze gebeurtenis had zo'n rare tijdsduur (om het zo te noemen), dat ik het niet in aardse begrippen kan uitdrukken. Het had enkele minuten kunnen zijn, enkele uren of zelfs jaren. Ik was er op dat moment vrijwel helemaal van overtuigd dat het nooit meer op zou houden en wilde nog liever dood zijn dan het nog langer mee te maken. Op een gegeven moment werd het mij echt te veel en er schoot me iets te binnen. Iemand had me de raad gegeven tegen de entiteiten te zeggen dat ze weg moesten gaan. Ik begon dus te schreeuwen (telepatisch) dat deze entiteiten me met rust moesten laten, dat ze op moesten rotten. Ze gingen weg.
Vannacht (20 november) keek ik boven me en zag rechtsboven mijn bed een schaduw hangen. Ik kon met moeite boven me kijken, maar het was er duidelijk. Dit keer zag ik ook zijn ogen, als gemene lichtpuntjes keken ze me aan. De schaduw was groter dan degene die ik eerder tegen was gekomen.
De artikelen en ervaringen van mensen die ik tot nu toe gevonden heb staan op mijn website:
http://home.kabelfoon.nl/~jaaruite/dutch/nlsleepparalysis.htm
Ik ben nooit eerder gevallen hiervan tegengekomen in Nederland tot nu toe. Ik zou het er graag met mensen over willen hebben die soortgelijke of zelfs gelijke ervaringen hebben. Ik weet hoe beangstigend het is.
Helaas is voor zover ik weet in Nederland vrijwel niets bekend van dit verschijnsel.
Ik ken het inderdaad wel, tof dat je dit allemaal bij elkaar hebt gezocht...
Inderdaad, ik ken het wel, ik weet nog een keer dat toen ik 12 was ik inderdaad hélemaal sliep, maar toch wakker was. Ik dacht dat ik dood was want ik kon niets meer, alleen met mijn oogjes rondtollen...
PSN ID: Cheironnl
wordt vervolgd.....eerst slapen nu 
Ik herkende het gevoel goed, maar het was me nooit eerder zo opgevallen.
Veel later in de nacht (bijna ochtend) had ik weer een sleep paralysis, die kort duurde. Een zoemend geluid startte in mijn hoofd en ik werd verlamd. Het angstgevoel bleef gelukkig weg; dit waarschijnlijk omdat ik het gevoel herkende. Ik had nu ook geen gevoel van een aanwezigheid. Wel hoorde ik mijn moeder (ik sliep vannacht bij m'n ouders) roepen of ik beneden koffie zou komen drinken.
Toen ik zojuist beneden kwam bleek dat ze helemaal geen koffie had gezet en dit dus niet geroepen heeft.
quote:Dit gevoel ken ik al van kindsaf. Het lijkt net of je uit bed valt ofzo, maar je ligt gewoon stil. Er zijn meer mensen die het kennen. Hat aparte is dat als je onder vrienden navraag doet, dat een gedeelte meteen weet waar je het over hebt en een deel denkt dat je niet goed bent...
Op vrijdag 23 november 2001 10:54 schreef araphor het volgende:
Ik weet niet zeker of het in verband staat met deze ervaringen, maar toen ik vannacht *bijna* in slaap was gevallen viel ik opeens zo'n 10 centimeter naar beneden. Althans, zo voelde het. Alsof ik 'boven' mijn lichaam zweefde en er weer in viel.
Ik herkende het gevoel goed, maar het was me nooit eerder zo opgevallen.
quote:Ik ken het ook. Het was vroeger erg schrikken, maar ik weet dat gevoel nu ook op te wekken (heb er helaas wel een ruim uur voor nodig:( )
Op vrijdag 23 november 2001 10:56 schreef Mike het volgende:[..]
Dit gevoel ken ik al van kindsaf. Het lijkt net of je uit bed valt ofzo, maar je ligt gewoon stil. Er zijn meer mensen die het kennen. Hat aparte is dat als je onder vrienden navraag doet, dat een gedeelte meteen weet waar je het over hebt en een deel denkt dat je niet goed bent...
En idd, als je probeert terug te komen lijkt het of je valt.
Eigenlijk wel cool
quote:Ik vond het vroeger anders doodeng. Naarmate je ouder wordt raak je eraan gewend, maar ik blijf het een onprettig gevoel vinden...
Op vrijdag 23 november 2001 11:10 schreef MAY-be het volgende:
Ik ken het ook. Het was vroeger erg schrikken, maar ik weet dat gevoel nu ook op te wekken (heb er helaas wel een ruim uur voor nodig:( )
En idd, als je probeert terug te komen lijkt het of je valt.
Eigenlijk wel cool
quote:Ik begrijp wat je bedoelt.
Op vrijdag 23 november 2001 11:11 schreef Mike het volgende:[..]
Ik vond het vroeger anders doodeng. Naarmate je ouder wordt raak je eraan gewend, maar ik blijf het een onprettig gevoel vinden...
Dat is ook een van de redenen dat ik dit geoefend heb, om te zorgen dat je er minder bang van wordt.
Ik heb het nog steeds wel eens spontaan, maar ik geniet er dan van. Dat had ik zonder die oefeningen niet gekund.
als ik idd zo'n schaduw zie, dan probeer ik eerst de aard van datgene te ontdekken.. het kan goed en slecht zijn.
Als ik er last van heb/krijg, dan is het oprotten.
Mijn kamer is MIJN kamer, en als je mij er lastig valt, dan mot je er uit. Heb ik geen last van je??? Blijf zolang je wilt...
1 x niet goed opgelet, dag erna was ik goed ziek 
inmiddels heb ik diegene/datgene m'n huis uitgejaagd, daar heb ik dus geen last meer van gehad.
quote:Ik heb dit zo af en toe.. en ik schrik me altijd helemaal de pleuris.
Op vrijdag 23 november 2001 11:11 schreef Mike het volgende:
[..]
Ik vond het vroeger anders doodeng. Naarmate je ouder wordt raak je eraan gewend, maar ik blijf het een onprettig gevoel vinden...
Lijkt altijd of m'n lijf helemaal stijf staat van de adrenaline dan.. Voor m'n gevoel is het allemaal
ook niet erg goed voor m'n arme rikketikker hehe, die
klopt hevig dan
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
quote:Ik heb wel eens ergens gelezen dat als in een bepaalde omgeving iemand last krijgt van 'sleep paralysis', dat er opeens meer mensen last van krijgen. De reden hiervoor is onbekend. Ik zal proberen dat stukje tekst weer terug te vinden.
maar ik kon alleen mijn ogen draaien en zag een schim
Ik ben op dit moment het boek 'De Eerste Wet van de Magie' aan het lezen van Terry Goodkind. Dit is een fantasyboek, maar ik kwam gister een stukje tegen hierin dat erg op Sleep Paralysis leek:
quote:Opvallend stukje tekst
Overal in het rond drongen vormen zich op. Met ontzetting herkende zij wat het waren.
Schaduwwezens.
Ze was niet in staat om het uit te schreeuwen, haar adem bleef in haar keel stokken en ze kneep in Richards hand. Ze moest hem bechermen. Ze besefte met afschuw dat dat kwam omdat handen, handen van schaduwwezens, op haar lagen. Ze vocht, vocht om overeind te komen, om Richard te beschermen. Haar gedachten draafden in paniek door. Hadden ze haar al gedood? Was ze dood? Was zijn nu niet meer dan een geest? Niet in staat zich te bewegen?
De schaduwwezens staarden op haar neer.
Gelukkig heb ik het tegenwoordig niet zo vaak meer...
Dan droom ik dat ik val en dan wordt ik met een klap wakker.
Echt wakker niet natuurlijk, maar wel ff zo van: what happened?
Beetje vaag, maar ik vind het wel een grappig gevoel
Daarna weer lekker verder slapen natuurlijk
Goed. Het zijn 'entiteiten' (wat een stom woord trouwens).
Dan heb ik het 1 keertje meegemaakt. Precies hetzelfde verhaal als wat hierboven staat, met als enige verschil dat ik wel kon bewegen. Een soort van vliegen zegmaar. Op een gegeven moment vond ik een ritme in de 'vliegmanieren' om telkens een ding (jullie 'entiteit') te ontwijken. Dat lukte constant. Als ik naar de grond keek, wanneer ik die tegenkwam want als een gewichtloos iets voelde ik niet waar die was, werd ik steeds sterker en zwaarder. Totdat dat 'ding' verdween, ik ik keihard op m`n bed viel. Het is geen stapelbed, maar m`n broertje in de kamer naast me zat nog op de muur te slaan dat ik niet zo`n lawaai moest maken... 
lichamelijk voelde ik me niet moe, maar geestelijk wel. Alsof je ontzettend hardgelopen hebt, en totaal uitgeput bent. Maar dan zonder de lichamelijke klachten zegmaar.
Best wel cool die ervaring. Volgens mij moet je gewoon niet bang zijn voor die 'entiteit' (wat 1 tering woord!) en je lichaams energie gebruiken om je te bewegen, je lichaam is toch nutteloos op dat moment.
Have phun 
Overigens heb ik hier al eens een wetenschappelijke verklaring van gelezen. Ik weet niet meer precies hoe die luidde, maar ik zal er eens naar op zoek gaan.
Common Sleep Paralysis
According to most researchers ( in a 1992 Gallup poll ) nearly every adult will have an episode of Common Sleep Paralysis (CSP) every couple of years. In the 1950ies and 60ies researchers discovered that sometimes sleepers gain counsciousness finding their bodies temporarily "frozen". This temporary paralysation affects the gross motor functions and macro muscle groups of the body. This state lasts between 15sec to a minute ( though subjects report that it lasts longer.)
These episodes of paralysis baffled sleepers and medicals professionals for centuries. It was not until R.E.M. and its correlation to the dream state was discovered that the mystery of Sleep paralysis started to unfold. Researchers soon discovered that hormones were released during the R.E.M./dream state that paralysed the body and kept it from acting out the contents of the dream. During most regular sleep cycles the hormones begin to wear off even before the dream is completed and thus people wake with a full funcitionning body. In rare occasions the hormones are still actively suppressing the gross motor functions of the body and thus upon waking the individual finds its body temporarily paralysed.
Though waking to this helpless state can be disturbing for the individual, it is perfectly harmless and fairly common. There are rare cases were some people produce too much of the hormone and will suffer from frequent sleep paralysis. There are other cases, where people do not produce the hormone at all.
Hier vind je wat over een tweede variant:
Hallucinatory (hypnagogic) sleep paralysis
Met name de remslaap (de droomfase die gekenmerkt wordt door Rapid Eye Movements, snelle oogbewegingen) trekt hierbij de aandacht. Een van de kenmerken van de remslaap is het stilleggen van de grotere spiergroepen in het lichaam, en een dergelijke verlamming is een van de meest gerapporteerde verschijnselen bij een alien abduction. Alleen het gelaat en de vingertoppen vertonen dan nog af en toe een beweging (Dement 1976).
Het is niet ongebruikelijk dat iemand tijdens de remslaap wakker wordt. (De remslaap is zeer oppervlakkig; sommige slaaponderzoekers gaan zelfs zo ver dat zij haar typeren als een toestand waarin de betrokkene wakker is, 'maar verlamd en hallucinerend', Dement 1976). Het 'slachtoffer' ligt dan bij vol bewustzijn 'verlamd' op bed. (Wetenschappers spreken van slaapverlamming; dit fenomeen komt bij ongeveer twintig procent van de mensheid periodiek voor, Newman en Baumeister 1996.) Ook abductees hebben het vaak over deze ervaring maar zij beweren dan ook dingen te zien. Terwijl de één helder oplichtende bollen in de slaapkamer ziet zweven, heeft de andere een confrontatie het 'buitenaardse wezens' (ook dit verschijnsel is niet
echt onbekend; in de psychologie spreekt men van bedroom invaders).
(BRON)
quote:Mystery solved
Op vrijdag 18 januari 2002 13:59 schreef Koerok het volgende:
Hier nog wat over Sleep Paralysis, m.b.t. ontvoeringen door aliens:Met name de remslaap (de droomfase die gekenmerkt wordt door Rapid Eye Movements, snelle oogbewegingen) trekt hierbij de aandacht. Een van de kenmerken van de remslaap is het stilleggen van de grotere spiergroepen in het lichaam, en een dergelijke verlamming is een van de meest gerapporteerde verschijnselen bij een alien abduction. Alleen het gelaat en de vingertoppen vertonen dan nog af en toe een beweging (Dement 1976).
Het is niet ongebruikelijk dat iemand tijdens de remslaap wakker wordt. (De remslaap is zeer oppervlakkig; sommige slaaponderzoekers gaan zelfs zo ver dat zij haar typeren als een toestand waarin de betrokkene wakker is, 'maar verlamd en hallucinerend', Dement 1976). Het 'slachtoffer' ligt dan bij vol bewustzijn 'verlamd' op bed. (Wetenschappers spreken van slaapverlamming; dit fenomeen komt bij ongeveer twintig procent van de mensheid periodiek voor, Newman en Baumeister 1996.) Ook abductees hebben het vaak over deze ervaring maar zij beweren dan ook dingen te zien. Terwijl de één helder oplichtende bollen in de slaapkamer ziet zweven, heeft de andere een confrontatie het 'buitenaardse wezens' (ook dit verschijnsel is niet
echt onbekend; in de psychologie spreekt men van bedroom invaders).
(BRON)
quote:Hier komt ook de term 'in slaap vallen' vandaan. Tijdens de REM slaap wordt, zoals je hierboven hebt kunnen lezen je lichaam verlamd. Dit gebeurd door het loslaten van een stof, 'noradrenalin', waardoor wordt voorkomen dat je lichaam de bewegingen van je dromen gaat uitvoeren. Het loslaten van deze stof veroorzaakt waarschijnlijk dit gevoel van 'vallen'.
Op vrijdag 18 januari 2002 11:45 schreef Mongooltje het volgende:
Ik heb ook regelmatig iets.
Dan droom ik dat ik val en dan wordt ik met een klap wakker.
Echt wakker niet natuurlijk, maar wel ff zo van: what happened?
Beetje vaag, maar ik vind het wel een grappig gevoel
Daarna weer lekker verder slapen natuurlijk
Sleep paralysis wordt volgens wetenschappers waarschijnlijk veroorzaakt doordat er bij de regeling van deze stof iets niet helemaal goed gaat.
Ps.
Ik ga morgen langs bij een dokter, onder andere omdat ik naast ASP ook nog andere klachten heb (veel moe, concentratie problemen ed.). Ik ben benieuwd wat hier uit gaat komen, voor zo ver ik weet is ASP in Nederland niet echt bekend.
Aanleiding voor dit besluit is een droom van vannacht, waarin ik zo ontzettend moe was, dat ik zelfs *in* die droom niet wakker kon blijven, ik lag verlamd op de grond. Toen ik deze droom aan m'n moeder vertelde zei ze me dat ze zelf ook regelmatig last heeft van 'niet wakker kunnen worden'. Haar omschrijving vind ik veel lijken op de stoornis die ik heb, alleen heeft zij tijdens deze gebeurtenis geen hallicunaties.
1 kernfysicus
|
|
