quote:
Op dinsdag 17 januari 2006 22:16 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:Ik heb óók fases gehad waarin ik dacht dat effe moeilijk doen mij wel lekkerder eten zou opbrengen. Mijn ouders hebben systematisch gezegd "dit of niks". Twee weken heb ik moeilijk gedaan; twee weken heb 'k 't volgehouden van elke nacht met honger te gaan slapen. Toen ben ik gebroken. De derde week had 'k door dat mijn ouders absoluut niet leden onder de situatie, en ik wel. Dus ben ik er maar braafjes terug beginnen eten wat ik kreeg.
Tuurlijk, nou ze hebben het geprobeerd toen ik een Oblietje was om me spruiten te laten eten en andijvie....
En ik lust het (ben 35) nog niet! Trauma's!
En Lois, MUUS mijn zoon eet eigenlijk hetzelfde als jullie kids....is meer dan genoeg!
Als je ziet wat ik klaar maak, allemaal vers maar hoe?
Je ligt in een deuk, en zoonlief zegt: Hmmmm, lekker mama! (pasta, worst, tomaten, sperziebonen en een lik tomatenketchup!)
Ik vind het best zolang hij maar dingen probeert, en dat doet hij gelukkig wel.
Zo ben ik erachter gekomen dat hij zwarte olijven en hollandse garnalen heerlijk vind...
En gaat spugen (zonder dat hij weet dat ik van moet spugen!!!) van andijvie...
Soms is het oorlog aan tafel, maar vaak gewoon gezellig!
En voor op school snij ik ook tomaatjes en komkommer! Vind ie helemaal het einde!
We wonen in een rijk land, met zoveel keus! Ik eet ook niet alles.
En als zoonlief hier iemand te eten heeft, vraagt ik toch wat hij/zij niet lekker vind, dus het erin rammen for the sake of it.... Nee niet nodig.
En als onze zoon ergens anders eet bij een vriendje krijgen ze ook geen spruiten, das toch geen feest!
Als ik lekker uit eten ga, bestel ik ook geen spruiten....
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥
Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥