Avondetenleed met eigenwijze kinderen...

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:39 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nou dan!!

Zal ik vast beginnen met waar jullie je echt zorgen om moeten maken?

wat ben ik blij dat ik alleen maar jongetjes heb

Nou ik vind wel dat Tom heel erg weinig drinkt. 2 slokken op een dag ! en ik kan me je ongeruste gevoel echt wel indenken. Maar zijn avondeten vind ik best goed. Toch van alles een beetje.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:45 schreef Mirage het volgende:

[..]

wat ben ik blij dat ik alleen maar jongetjes heb

Daar heb ik er 2 van
Heb ik ook zat griezelverhalen over

Wat een leuk forum dit eigenlijk

Ik herken mezelf volledig in sommige verhalen

Ik was zo'n moeilijke eter, de avonden waarop mijn moeder met haar handen in d'r haar zat, zijn niet te tellen. En ik bleef weigeren Zelfs met de 'Neem drie hapjes of je mag niet van tafel' regel, at ik niet. Bleef rustig tot een uur of 9 zitten

Maar smokkelen hielp enorm. Andijvie heel fijn door de aardappels pureren en zeggen dat het groene aardappels zijn, witlof verstoppen onder een trucklading gesmolten kaas
Of de ochtend nadat ik eindelijk een hapje broccoli had genomen: "Chan, kom eens hier....ben je nou gegroeid? Zou dat door de....broccoli komen?!"
Wekenlang heb ik extra porties brocolli gegeten omdat ik werkelijk dacht dat ik de langste van de klas zou worden.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:46 schreef jessie het volgende:
Nou ik vind wel dat Tom heel erg weinig drinkt. 2 slokken op een dag ! en ik kan me je ongeruste gevoel echt wel indenken. Maar zijn avondeten vind ik best goed. Toch van alles een beetje.

Ja zoiets heb ik dus ook. Cas drinkt veel, ik denk om zijn honger te verdoezelen, maar als hij van mij niet meer drinken krijgt eet hij ook niet beter, hij jankt wel beter

Probeer de strijd uit het moeten eten te halen. Hier was het ook altijd een strijd elke avond weer. (Zoon is nu 13 1.70 m groot en geeft hele andere zorgen)

Zodra er hier niet gegeten werd door zoonlief mocht (lees moet) hij van tafel. Als je toch niet eet hoef je ook niet aan tafel te blijven. En vervolgens ging ik met mijn partner heel gezellig zitten babbelen en lachen en elkaar vertellen hoe lekker het eten wel niet was. 9 van de 10 keer kwam hij toch weer bij de tafel en eind van het verhaal was dat hij op ze minst wilde proeven wat wij te eten hadden. Kind terug in zijn stoel en de hemel in prijzen en gezellig proberen dat bordje met eten in dat opstandige jochie te krijgen.

Lukte niet altijd, maar vaak net genoeg happen om nu een puber te zijn

Nou ipv eten is dat onder het eten toch ook best gezellig

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:24 schreef MUUS het volgende:

[..]

Jaja, ik weet het ook wel.

Maar kreeg ze maar eens vlees op haar lijffie. .

Dit is precies waar ik me druk om maak.
Mijn dochter eet d'r avondeten redelijk, maar de rest van de dag niet. Ze is zo mager dat geen enkele broek blijft hangen, behalve de broeken waar ik elastiek in zet. Ze valt steeds vaker tegenwoordig, ziet er behoorlijk wit uit en ga zo maar door.
Ze is 11 ondertussen en ik maak me echt zorgen! Deze week gaat ze wel naar de HA want ik wil dat ze haar bloed weer na kijken want ik vind het gewoon eng.

We hebben alles geprobeerd met eten, dictatortje spelen en het letterlijk naar binnen proppen. Het negeren, eten geven wat ze wel lust, maar het werkt allemaal niet en ik kan me voorstellen dat er ouders zijn die zich dan druk maken!

Bottomline van dit geheel, fixeer niet op dat eten, pas op dat het niet alles gaat overheersen.

en bedenk je dat het altijd erger kan...

Ik ben bloedserieus als ik vertel dat op de oude school vanmijn zoontje een jongetje zat dat alleen.. echt alleen maar frikandellen at.
De rest weigerde hij gewoonweg. (dus ook geen brood.. geen fruit... niks)

Dit kind had zijn moeder echt in de tang.

Wat en ik blij dat kyllian daar heel makkelijk in is..
hij eet eigenlijk alles
alleen vind hij spinazie en worteltjes niet echt lekker
spinazie hoeft hij van mij niet te eten want daar moest hij van overgeven
en worteltjes als hij die eet lig je in een deuk
loopt zich al af te rillen bij het eerste hapje stopt het in zijn mond en zegt met een vies gezicht dat het lekker is maar hij eet het wel.
hij word nu al sneller in het eten want hij was echt langzaam..
en wat hij op een dag eet is verschillend

sóchtends 1 of 2 boterhammen met een plakje ontbijtkoek en een beker melk
tussendoor een ligakoek nu vind hij evergreen heel lekker en eet ze beide op met een beker drinken
en af en toe een manderijntje
S'middags een boterham met een beker drinken
en dan tussendoor een koekje of snoepje of een banaan
en Savonds wat de pot schaft en een toetje toe
ik vind het best veel en , hij drinkt dan tussendoor ook nog wat bekers weg

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:16 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:
Ik heb óók fases gehad waarin ik dacht dat effe moeilijk doen mij wel lekkerder eten zou opbrengen. Mijn ouders hebben systematisch gezegd "dit of niks". Twee weken heb ik moeilijk gedaan; twee weken heb 'k 't volgehouden van elke nacht met honger te gaan slapen. Toen ben ik gebroken. De derde week had 'k door dat mijn ouders absoluut niet leden onder de situatie, en ik wel. Dus ben ik er maar braafjes terug beginnen eten wat ik kreeg.

Tuurlijk, nou ze hebben het geprobeerd toen ik een Oblietje was om me spruiten te laten eten en andijvie....
En ik lust het (ben 35) nog niet! Trauma's!

En Lois, MUUS mijn zoon eet eigenlijk hetzelfde als jullie kids....is meer dan genoeg!
Als je ziet wat ik klaar maak, allemaal vers maar hoe?
Je ligt in een deuk, en zoonlief zegt: Hmmmm, lekker mama! (pasta, worst, tomaten, sperziebonen en een lik tomatenketchup!)
Ik vind het best zolang hij maar dingen probeert, en dat doet hij gelukkig wel.
Zo ben ik erachter gekomen dat hij zwarte olijven en hollandse garnalen heerlijk vind...
En gaat spugen (zonder dat hij weet dat ik van moet spugen!!!) van andijvie...
Soms is het oorlog aan tafel, maar vaak gewoon gezellig!
En voor op school snij ik ook tomaatjes en komkommer! Vind ie helemaal het einde!

We wonen in een rijk land, met zoveel keus! Ik eet ook niet alles.
En als zoonlief hier iemand te eten heeft, vraagt ik toch wat hij/zij niet lekker vind, dus het erin rammen for the sake of it.... Nee niet nodig.
En als onze zoon ergens anders eet bij een vriendje krijgen ze ook geen spruiten, das toch geen feest!

Als ik lekker uit eten ga, bestel ik ook geen spruiten....

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:53 schreef yvonne het volgende:
Bottomline van dit geheel, fixeer niet op dat eten, pas op dat het niet alles gaat overheersen.

Ook dat heb ik gedaan, maar als je kind zegt zwarte vlekken te zien en ze blijkt daarna gevallen te zijn dan is je reactie (na het bellen van de HA) om toch weer te gaan hameren op dat eten.

Hier zijn we echt ten einde raad en ik hoop dat de huisarts van de week nog een idee heeft.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 23:17 schreef Anitra het volgende:

[..]

Ook dat heb ik gedaan, maar als je kind zegt zwarte vlekken te zien en ze blijkt daarna gevallen te zijn dan is je reactie (na het bellen van de HA) om toch weer te gaan hameren op dat eten.

Hier zijn we echt ten einde raad en ik hoop dat de huisarts van de week nog een idee heeft.

ijzergehalte zou idd mijn eerste gedachte zijn.

Een peuter met ondergewicht is ook niet echt een reden om wat relaxter te zijn met eten.
Anirta..ik voel met je mee!

Yvonne heeft helemaal gelijk, schrijf eens op wat jullie kinderen zo'n hele dag door naar binnen krijgen en je zult zien dat het best veel is.

Negeren is nog de beste remedie en als ze 18-19-20 zijn is het wel over, helemaal als ze verliefd zijn, dan willen ze hun beste beentje wel voorzetten.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:28 schreef moussy het volgende:

Mijn MOEST eten wat er was. Nee dank je was 1 schep, ja lekker 2.. die begint nu te pieren en te mieren Gekookte aardappelen moet ie in eens niet stamppot niet bonen niet en nog meer van die onzin. Ik schep tegenwoordig dus in de keuken op en zeur dat ie een voorbeeldrol heeft

Toevallig in deze topic terecht gekomen ...

dit is best waar ... als je opeens de keuze krijgt om wat te eten, eet je niet wat je vroeger altijd naar binnen moest proppen. Gekookte aardappelen eet ik al een tijdje niet meer, puur omdat ik die vroeger naar binnen moest werken ... nu geen zin meer in dus doe ik het niet. Moet je ook voor oppassen ... als je kind geen gekookte aardappelen moet, doe dat dan 2x in de week ... die eens een keertje gebakken of aardappelkroketten, of puree. Dat gaat wel naar binnen namelijk

Óók ik kom toevallig in dit topic terecht omdat het in de AT stond/staat...

Als eerste : Ik heb géén kinderen. Maar als ik dit soort topics bekijk (TT trok op de een of andere manier toch de aandacht en heb dus alle voorgaande reacties ook maar ff gelezen) dan vraag ik me toch af af hoe ik "groot" ben geworden........
TS plaats op een gegeven moment in een post dat "ZIJ" _{(een kind van .....jaar/maanden)} de dienst toch wel uitmaakt. Sorry, maar ik deed "vroeger" thuis véél...... maar de dienst uit maken was daar zeker géén onderdeel van.
Eten niet opeten ... oké; maar dan ook géén dingen die ik wél "graag" had (eten naar binnen proppen was er dus absoluut niet bij), en andere leuke dingen kon ik al helemaal vergeten.

_{Toen ik het achteraf allemaal als "volwassen mens" bekeek kon ik m'n ouders alleen maar gelijk geven, terwijl ik als kind, puber, tiener altijd van mening was dat ik alleen maar dingen "moest" en nooit niks "mocht".}

Zoals gezegd : Ik heb géén kinderen, dus ik kan en mág eigenlijk geen oordeel vellen maar ik ben momenteel van mening dat de meeste (jonge) ouders tè veel naar het "wille'tje" van het kind kijken, tewijl zo'n kind eigenlijk alleen zijn / haar grenzen aan het zoeken / verkennen is. (Beetje hetzelfde als het gedrag van een jonge hond, al mag je een kind daar niet mee vergelijken, maar die vereisen ook een strakke opvoeding.)

ik ben er eentje met ervaring naar beide kanten
mijn zusje was dr vroeger zoeentje die van elke maaltijd een hel wist te maken omdat ze nooit wou eten. (maar wel snoepen overigens)
ikzelf werd altijd betiteld als: die eet me de oren van het hoofd. ik lustte alles, (behalve spercie en snijbonen).
het eeuwige gezeur aan tafel over eten heeft bij mij zijn sporen nagelaten: ik heb me altijd heilig voorgenomen nooit een issue te maken over wel of niet eten.
en dat heb ik altijd proberen vol te houden.
luca eet nog steeds met vlagen wel of niet. de afspraak is dat hij altijd moet proeven en wel evenveel hapjes als hij oud is (nu dus 6) en dat wordt door hem heel precies nageleefd.
(heeft dat dwangmatige van hem toch nog nut )

ik heb overigens meer moeite mijn stiefpuber. toen ik bij vriendje introk lustte ze echt helemaal niets.
ja patat, pannekoeken en chips, verder ging het menu niet.
voor haar werd het gewoon verplicht proeven en niet zeuren over rode dingetjes in het eten (ieuw ) of groene schijfjes (wat is dat ) of andere onbekende dingen in dr eten (dat moet ik niet hoor)
en ziedaar: na twee jaar strijd hebben we ondertussen het menu aardig uit kunnen breiden en wordt er door luca als puber veel minder gemopperd aan tafel.

Hier is het ook vaak een drama met warm eten. We hebben nu de regel dat hij 5 hapjes moet eten (helaas kan ie nu goed tellen, vroeger konden we nog weleens smokkelen ). Dat gaat redelijk. Hij heeft ineens de ketchup ontdekt en wil nu overal ketchup bij. Ik vind het best als de rest daardoor ook aardig naar binnen gaat. Brood, fruit, kaas en melk zijn hier gelukkig geen probleem. Als hij weer eens niet of nauwelijks groente eet, krijgt hij fruit als toetje. En verder dus maar elke dag een vitaminetabletje...

Als ik dat zo lees lusten die 2 meer dan mij

Hoe doen wij het? Wel, Elise moet proeven ('lust ik niet' nog voordat ze het geproefd heeft lukt niet) en dat weet ze en doet ze ook. Meestal vindt ze het dan helemaal niet zo vies en komen er nog wat hapjes achteraan.
Soms eet ze dan niet verder - ok, dan toch niet? Ze krijgt niets anders. Na afloop gewoon een toetje, niet meer dan gebruikelijk. Krijgt ze halverwege de dag honger of zo, dan wordt nogmaals uitgelegd dat ze dan meer moet eten, maar ze krijgt niets.

Als ze keurig haar eten op eet, dan krijgt ze later nog wel een koekje o.i.d. maar anders krijgt ze die niet. Dat is de enige 'straf' die we haar geven voor het niet eten. (Meer in het kader van dat ze dan vooral niet mag denken dat ze beter niet kan eten en een extra koekje krijgen)

We maken er verder geen drama van. Het is ook duidelijk dat ze tijden heeft waarin ze meer eet dan andere tijden.

Rewimo, houd je er rekening mee dat er enorm veel suiker in ketchup zit?

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:08 schreef Bright het volgende:
Hoe doen wij het? Wel, Elise moet proeven ('lust ik niet' nog voordat ze het geproefd heeft lukt niet) en dat weet ze en doet ze ook. Meestal vindt ze het dan helemaal niet zo vies en komen er nog wat hapjes achteraan. [...]

We maken er verder geen drama van.

piet wil soms echt niet proeven, tot mijn grote ergernis. maar als ik hem er toch toe dwing is hier echt wel sprake van enorm drama, en hij spuugt het ook allemaal weer uit. dus tja, waar begint 'er geen drama van maken'?

ik vind jullie wel streng trouwens, over dat niks anders geven als ze 't niet lust, heb je zelf geen eten dat je echt niet lust? ik ben blij dat mijn moeder niet zo was, ik lustte ook van alles niet, moest ook altijd wel even proeven, maar ze maakte ook altijd een groente die ik wel lustte erbij. tegenwoordig lust ik (ongeveer) alles.

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:08 schreef Bright het volgende:
Rewimo, houd je er rekening mee dat er enorm veel suiker in ketchup zit?

Hij krijgt geen hele tube tegelijk, Bright

heerlijk topic overigens. gedeelde smart...!