Letterijk kopietje van mijn tekst (inclusief spel- en schrijffouten):
quote:
Het eeuwige leven
Ik hoop voor u dat u een goede jaarwisseling heeft gehad. Wellicht dat u hem thuis heeft gevierd, bij vrienden en familie, in de kroeg of simpelweg niet. Mijn onderwerp vandaag is redelijk zwaar, de meeste mensen zullen dit normaliter geen leuk onderwerp vinden. Het is als kaf en koren, zwart en wit, yin en yang, chips en cola....leven en dood. Indien u dit onderwerp niets vindt moet u dit topic mijden.
.
.
.
.
.
.
Goed, u bent er nog schijnbaar. De meeste mensen die dit onderwerp mijden geven toe aan hun angst voor de dood. Maar de dood is onvermijdelijk. U denkt nu wellicht dat ik als schrijver aan de jonge kant ben voor over de dood te denken. Ik heb hier echter twee simpele redenen voor, de eerste is omdat je iets wat vandaag al kan niet tot morgen moet uitstellen en de tweede is omdat ik op oudere leeftijd nog koppiger ben dan nu naar alle waarschijnlijkheid en er dan weiger over uit te praten.
De dood is onvermijdelijk, maar niet onverteerbaar. Ieder mens is voorgeprogrammeert om te sterven. Dit dankt u aan kleine stukjes genetisch materiaal ganaamd 'telomeren' (De uiteindes van de chromosonen om precies te zijn). In principe zijn deze telomeren een soort van verstrengelde touwtjes die, als een cel in uw lichaam sterft een stukje van zichzelf afstaan voor de celregeneratie. Naarmate de telomeren meer worden gebruikt en korter worden worden deze 'touwtjes' kleveriger en slechter van kwaliteit en daarmee ook de cellen die ze produceren.
Maar mijn topic is genaamd het eeuwige leven, dus laat ik daar op verder gaan. et eeuwige leven, de bron van de jeugd, het naleven in de hemel, het zijn allemaal spiegelingen van die droom genaamd het eeuwige leven. Onzin! En nog hele grote ook. Stel je een eeuwig leven voor als je nogsteeds ouder wordt zul je eeuwig aan een rietje zitten zuigen ergens in een bejaardentehuis. Ik laat nu de kosten van zoiets naast mij liggen maar een dergelijk leven lijkt mij niet plezierig. Zelfs als je eeuwige jeugd hebt is het problematisch. Alles is vroeg of later wel gedaan, er zullen steeds meer mensen komen en de aarde wordt net zo overbevolkt als een riool waar duizend jaar geen ratten meer zijn verjaagd. Het eeuwige leven is eeen vloek, en een hele grote. Zij lijk aanlokkelijk, maar is het niet. Eeuwig leven neemt niet problemen weg omdat zij eeuwig is, zij geeft eeuwig problemen en zelfs met leering zullen niet eeuwig deze problemen allemaal verdwijnen.
Ik weet niet wat u ervan vindt, maar ik wil niet eeuwig belasting betalen op een overbevolkte wereld waar altijd gezeik is omdat niemand kan sterven en dus eeuwig zijn wil wil doorvoeren ookal is er geen ruimte voor. Nee, doe mij dan maar de dood. Ik ben het wel met u eens dat deze dood niet vroegtijdig moet komen, maar dat is dan ook een hele andere zaak. Welbeschouwt zouden wij zonder de dood geen doelstelling hebben, geen doel om te vervullen want het kan later dan toch nog. Eeuwig leven vereist ijzeren discipline, en laten wij eerlijk zijn; als wij mensen ergens slecht in zijn dan is het discipline. Zelfs de meest gevormde mens kan niet eeuwig stil blijven staan.
U moet dan ook niet bang zijn voor het duistere onbekende van de dood, als de tijd daar is moet u die duisternis recht in de ogen kijken en omhelzen en stevig vasthouden. Want Magere Hein heeft al genoeg slechte publiciteit over zich heen gekregen.
Begrijpt u mij niet fout, een lang leven is mooi, een eeuwig leven is rampzalig en een te kort leven betreurenswaardig.
Het stukje heet 'Het eeuwige leven' en mijn blik erop, het behandeld de dood daarbij ook, positief overigens.
De Bron:
http://spaces.msn.com/members/Riptidesunderworld/Er staat ook nog een stukje op over mijn denken over religie ('De Spiritueel Socialist' en 'De Spiritueel Socialist II')