Bijna beledigend vind ik het dat hier niets te vinden is over Jan C. van der Heide! Hieronder een greep uit een boek ('Ontwikkel je paranormale vermogens') van de bekende, zeer gewaardeerde paragnost en hypnotherapeut Jan C. van der Heide. (http://www.jancvanderheide.com/overjan.html)
Wat hij zegt over Robbert van den Broeke:
http://www.jancvanderheide.com/archief/moors_broeke.htmlEigenlijk vind ik dat iedereen zijn boek(en) zou moeten lezen om zo tot een oordeel te komen(ook de 'kortzichtigen' dus, zet die eigenwijsheid nu eens op zij, lees goed wat er staat en geef je mening), maar goed. Ik persoonlijk vind dit stukje tekst dit een wijze les voor iedereen hier
Mijn vriend en ik hebben 20 februari een afspraak met Van der Heide, ik laat jullie uiteraard e.e.a. weten!
Het eerste stukje is misschien wat saai, maar lees gewoon even door aub
![]()
Laat me weten wat jullie ervan vinden
Als paragnost, ieder die zich met het paranormale bezighoudt zal innerlijk een kaarsrechte weg moeten blijven bewandelen. Anders ga je verdwalen. Dwaalwegen die altijd eindigen in het moeras om te verdrinken en te versikken in eigen geestelijke verzieking.
Dus niet ieder 'teken' een signaal van God zien. Of met je hoofd in een roze wolk gaan lopen. Stevig met beide benen op de grond blijven of daar altijd weer naar terugkeren. We zijn mensen van vlees en bloed, leven op aarde en dienen ons zo te blijven gedragen. We zijn nu eenmaal geen engelen. Dat wil overigens niet zeggen dat je niet in het aardse tranendal aan je ziel kunt schaven....Als u zich in de metafysica gaat verdiepen zullen er ongetwijfeld mensen zijn die denken dat u 'met molentjes loopt'. Een orthodox opgeleide psychiater zal een paragnost het liefst 'Haldol' geven...Op zich zelf vermakelijk zulke 'zielenknijpers'. Ze lopen met zichzelf te koop en weten zelf niet hoe zielig ze dan zijn. Ze denken dat ze de hele wereld in hun broekzak hebben zitten.
'Paranomaal' is in hun ogen een (rand)psychotisch, hysterisch verschijnsel. Wat kunnen velen toch ver van de natuur af komen te staan. Ik vraag me weleens af wanneer zal het moment van 'twijfel' voor hen aanbreken? Of zouden ze als 'robot' sterven? Gewoon omdat hun ratio als een nachtkaarsje uitdooft...., zonder restwaarde.
Ik persoonlijk maak me niet druk om zulke 'rationele' personen, mensen die anti-paranormaal/-spiritueel zijn. Ik ga ze niet overtuigen en ze op een bijna evangeliserende wijze benaderen. Wat kan ik anders doen dan hun denkwijze te accepteren. Misschien tot ze een jaartje of honderd zijn. Vasthouden die starheid, genieten, met volle teugen, van een rigide leven. Ze laten geen twijfel of verandering van hun ik. Wankel evenwicht ingegeven door toch nog naderende voorgevoelens? Dat lijkt mij overigens een verdiende, verschrikkelijke straf. Levenslang gevangen zitten in je eigen ratio en je ziel in een kerker opsluiten. Leven is kiezen. Alles wat meet- en weegbaar is betekent voor hen een (schijn)veilige invalshoek. Het lijkt daardoor dat iemand alles in de hand heeft, het hele leven kan controleren. Wat een misvatting. Wij mensen hebben niet eens onze eigen hormonen en hartslag in de hand. We moeten zoveel overlaten. Het is eigenlijk een overschatting van jezelf, te denken dat je weet wat wel of niet bestaat. In feite zeg je dan: ik weet alles wat er op de wereld omgaat. Dat niet? En...dat wel? Een vorm van beperkend denken.
Wat is waardevoller dan je gevoelsmatig ontwikkelen. Je te verdiepen in de spiritualiteit, het paranormale en ondertussen een zekere nuchterheid behouden. Je ratio aan te scherpen. Het harmonisch samengaan van gevoel en verstand. Het leven in de diepte en breedte te ervaren. Er zijn nu eenmaal fenomenen die we niet kunnen verklaren maar die wel plaatsvinden. Om je ogen daarvoor te sluiten lijkt volgens mij lichtelijk dom. We hadden het eerder over ratio, dus niet verstandig. Wetenschappers zouden kunnen zeggen: 'Telepathie bestaat niet.' Het is namelijk niet meet- of weegbaar. Sinds enige tijd heeft men op wetenschappelijke wijze kunnen bewijzen via Ganzfeldonderzoeken..., dat telepathie wel degelijk bestaat. De wetenschap huppelt achter vele zaken aan. Terwijl 'de man en vrouw in de straat' allang weten dat 'het bestaat'. (kijk en luister om je heen!) Trouwens dat geldt eveneens voor vele andere paranormale fenomenen.
Dit stukje wil ik jullie ook niet onthouden, het gaat over kinderen die bij Jan van der Heide in de praktijk zijn geweest. Hij schrijft:
Kinderen tot zo ongeveer een jaar staan dikwijls nog met één been in de hemel. Ze kunnen dingen ervaren, waarover volwassenen hun schouders ophalen. Vaak een reactie ingegeven door angst. Op het onverklaarbare lijkt een mens geen greep te hebben. En een volwassene wil de zaken graag in de hand houden. Uit (angstige) onmacht wordt er dan gereageerd met uitlachen of afwenden. Het gaat immers over 'fantasierijke kinderverhalen'. Ik neem de verhalen van (paranormale)kinderen serieus. Ik ben zelf zo'n kind geweest en weet uit eigen beleving dat indrukken soms beangstigend kunnen zijn. Vooral als ze nog in 'het echt' gebeuren ook.
Ik heb eens een zesjarig meisje in therapie gehad. Ze huilde voortdurend en riep steeds 'Pappa gaat dood, pappa gaat dood...'. Haar vader en moeder vroegen: 'Waarom zeg je dat?' Zo'n vraag kan een kind niet beantwoorden. Totdat pappa een paar maanden later inderdaad overleed. Het meisje klapte toen helemaal dicht. Het enige wat ze kon uitbrengen was 'zie je wel...., zie je wel...'
Verder was het totaal niet aanspreekbaar. Ze leek autistisch geworden. Moeder kwam met dochter naar de praktijk. Heel voorzichtig heb ik bij het kind de achterliggende ''pappa gaat doodsgeschiedenis' kunnen losweken. Het meisje vertelde mij: 'Pappa gaat dood heeft mijn vriendje gezegd. Mijn vriendje met een lichtje. Hij komt altijd op mijn bed zitten. Als ik ver weg slaap. We spelen en praten...' Waarom zouden we dit meisje niet geloven? En het verhaal over haar geestelijke vriendje. Haar 'voorspelling' ging tegen de rede in. Haar pappa, een kerngezonde vader, overleed plotseling. Ze had het al eerder 'gehoord'.....
Of het angstaanjagende geval dat een achtjarig jongetje herhaaldelijk tegen zijn moeder en andere familieleden zegt; 'In mijn slaapkamer hangt vaak een meneer'. Kippenvel liep over de ruggen van de vader en moeder. Ze zochten uit dat een man, een eerdere bewonder van hun huis, in die kamer zelfmoord had gepleeg door verhanging. De ouders hebben dat vertrek toen maar zelf als slaapkamer genomen. Om hun kind te sparen. Het liefst willen ze verhuizen. Mijn devies is zogvuldig naar kinderen te luisteren! Een vierjarig jongetje wordt middenin de nacht wakker. Hij is helemaal in extase en roept verrukt naar een hoek van de kamer wijzend: 'Daar staat een hele mooie meneer, mooi, mooi....helemaal licht'.
En zo kan ik nog wel uren doorgaan en het hele boek overnemen, maar dat zal ik maar niet doen
[ Bericht 0% gewijzigd door Analyzing_Barb op 09-01-2006 15:59:09 ]
http://freefilehosting.net/file/?id=q9/3lqjROnze allerliefste kleine Isabella! (en weer zwanger! uitgerekend in sept '06)
The Truth, the whole Truth and nothing but the Truth. Addictive!