Ik kan er een heel lang topic van maken maar hier komt het op neer: Op het moment dat ik een keuze moet maken, maak ik die keuze telkens in het voordeel van een ander. Dat is dom, en ik ben toch helemaal niet zo dom? Ik wil er vanaf.
Moet je weten dat ik het helemaal niet erg vind om iets op te offeren voor iemand, maar het gaat steeds vaker ten koste van mijn eigen gemoedsrust, en ik lijk zelfs een toekomst tegemoet te gaan die ik helemaal niet wil.
Hoe gooi ik het roer nou om, zodat mijn neus weer dezelfde kant op wijst als ik, zonder me te laten beïnvloeden door anderen en hun problemen?
sorry voor de hoeveelheid ik-jes hier
Geef eens voorbeelden
quote:EenschOp zondag 8 januari 2006 15:15 schreef Alicey het volgende:
Ik denk dat je niet moet willen dat je in het geheel niet meer beinvloed wordt door anderen. Wel mag je voor jezelf kiezen. Waarom zou de pijn bij jou terecht moeten komen, en niet bij een ander? De tijd geneest pijn vaak ook. Soms is het beter om een keer iemand pijn te doen, in plaats van zelf blijvend pijn te voelen..
Ik weet dat het moeilijk is maar voor jezelf krijg je er een hoop rust voor terug!
Ik heb het ook moeten leren namelijk!
Je hoeft mensen geen pijn te doen met je beslissingen, draai het maar eens om. Hoe vaak wordt jij pijn gedaan door beslissingen van anderen?
quote:Je moet leren jezelf belangrijk te vinden. Alleen het feit dat jij je excuses aanbiedt voor de hoeveelheid ikjes, duidt op een groot zelfvertrouwensprobleem.Op zondag 8 januari 2006 15:10 schreef beestjuh het volgende:
Hoe moet ik nou voor mezelf kiezen als ik daarmee een ander pijn doe?
Ik kan er een heel lang topic van maken maar hier komt het op neer: Op het moment dat ik een keuze moet maken, maak ik die keuze telkens in het voordeel van een ander. Dat is dom, en ik ben toch helemaal niet zo dom? Ik wil er vanaf.
Moet je weten dat ik het helemaal niet erg vind om iets op te offeren voor iemand, maar het gaat steeds vaker ten koste van mijn eigen gemoedsrust, en ik lijk zelfs een toekomst tegemoet te gaan die ik helemaal niet wil.
Hoe gooi ik het roer nou om, zodat mijn neus weer dezelfde kant op wijst als ik, zonder me te laten beïnvloeden door anderen en hun problemen?
sorry voor de hoeveelheid ik-jes hier
Wat ook vaak vergeten wordt is dat niet iedereen het zelfde is. Dus iets wat jou pijn doet, doet een ander misschien helemaal geen pijn.
Om maar wat te gaan raden aangezien je niet erg veel achtergrond info post... (sorry als ik er helemaal naast zit en dit niet op jou van toepassing is). Ben jij zo'n iemand die zichzelf wegcijfert ten koste van anderen? Dat soort relaties zitten zo in elkaar dat jij je beter voelt door iets voor een ander te doen (nobel) en er is een ontvanger die problemen in zijn/haar leven creeërt om zo aandacht van iemand te ontvangen. Gever<-->ontvanger houden zo beide de relatie in stand. Misschien werkte dit vroeger voor jou maar nu kennelijk niet. Kaf van het koren scheiden in je relaties dus.
Ik praat ook alleen maar uit eigen ervaring maar dat je jezelf excuseert voor het aantal "ikjes" in je OP wekt de indruk dat je jezelf wegcijfert, vandaar. Er is niets mis met een probleem uitleggen die grotendeels over jezelf gaat
Ik neem iemand in huis die het moeilijk heeft, na een paar dagen al vind ik zieke porno op mijn pc. Ik delete die files gewoon, en zeg niks. Het is nu zo'n 2 maanden geleden en ik vind het stom om er nu nog op terug te komen. Die jongen heeft het al niet makkelijk tenslotte, maar stiekem baal ik er nog steeds van.
.Mijn vriend vindt het niet leuk als ik vaak weg ben, dus ga ik haast nooit meer weg. Ik heb geen zin meer om uit te gaan omdat hij me die zin heeft ontnomen, door me te wantrouwen, maar dat wantrouwen was zijn goed recht, ik heb me ooit schandelijk misdragen. Als het hem blij maakt dat ik bij hem thuis blijf, dan blijf ik thuis, al blijft het kriebelen.
Een vriend van mij, heeft een vriendin die mij nogal claimt. Zij is egocentrisch en heeft een grote bek en ik mag haar eigenlijk niet zo. Soms probeer ik een subtiele opmerking, maar dat werkt niet, ook minder subtiel helpt niet. Ze let nooit op wat ik zeg, spreekt mijn vriends naam na een jaar nog verkeerd uit en heeft het enkel over zichzelf. Om die vriend niet te bezeren blijf ik bij ze langsgaan en laat ik haar de hele avond domineren. Ik kan haar niet zeggen dat ik haar niet zo nodig hoef te zien, want dan zal ze haar vriend ook uit mijn buurt houden... Verder heeft ze ook nare dingen gezegd over haar vriend die ik dan maar voor me houd, anders zou hij denken dat ik opzettelijk zit te stoken...?
Ik wil graag weer naar school, maar mijn moeder raadt het me af. Vroeger al, kon ik volgens haar beter een rijke vent zoeken, en nu zegt ze, dat ik het wel kan proberen maar 'ga er maar van uit dat je het niet afmaakt'. Ik wil me niet eens op een school inschrijven als ik van te voren al weet dat ik ga mislukken.
Het lijkt wel alsof ik al mijn lef kwijt ben.
Denk hier eens over: Denk je dat die anderen het waarderen dat jouw keuzes in hun voordeel uitvallen? Denk je dat ze het uberhaubt merken? Denk je dat je krediet opbouwt bij hen?
Of is het voornamelijk conflichtvermijding.
En als het een ander niet bevalt, dan is dat zijn/haar probleem en dan zoeken die maar een oplossing.
Blijf gewoon goed afwegen wat je bereikt. Kan mij voorstellen dat je wat meer je leven laat leiden door je vriend, dan door een vriendin van een goede vriend.
quote:Ik denk dat ze dat inderdaad weinig of niet in de gaten hebben. Zoals die zgn vriendin die geen idee heeft hoe ik over haar denk, zij heeft niet eens in de gaten dat ik de keuze om mijn mond te houden heb gemaakt in haar voordeel...Op zondag 8 januari 2006 15:46 schreef mgerben het volgende:
Als je je keuzes zo maakt, dat je nooit een negatieve reactie terugkrijgt, dan kan het idd zijn dat je jezelf tekort doet.
Denk hier eens over: Denk je dat die anderen het waarderen dat jouw keuzes in hun voordeel uitvallen? Denk je dat ze het uberhaubt merken? Denk je dat je krediet opbouwt bij hen?
Of is het voornamelijk conflichtvermijding.
Ik heb ook een hekel aan ruzie en tranen, maar ik zie liever mijn tranen dan bv die van mijn moeder als ik het weer eens heb verknald.
quote:Gauw terug zien te vinden!!Op zondag 8 januari 2006 15:45 schreef beestjuh het volgende:
Het lijkt wel alsof ik al mijn lef kwijt ben.
Blijf trouw aan jezelf en wat jij vindt, denkt, voelt en wil.
Durf grenzen te stellen en te staan voor wie jij bent.
Je hoeft niet altijd te pleasen. Mensen blijven je ok wel aardig vinden als je eens niet zo aardig en meegaand doet hoor.
quote:Zijn dat jouw woorden of die van je moeder?Op zondag 8 januari 2006 15:54 schreef beestjuh het volgende:
maar ik zie liever mijn tranen dan bv die van mijn moeder als ik het weer eens heb verknald.
quote:Soms, maar eigenlijk zelden. Als iemand mij pijn doet heb ik echter eerder de neiging aan te nemen dat ik het heb verdiend, dan dat ik echt aan diegene zal vragen, joh, waar heb ik dat aan verdiend, waar waarschijnlijk een plausibele ervaringOp zondag 8 januari 2006 15:16 schreef Twinky het volgende:
Probeer een evenwicht te vinden tussen wat jij denkt dat goed voor jezelf is, en wat goed voor anderen is.
Je hoeft mensen geen pijn te doen met je beslissingen, draai het maar eens om. Hoe vaak wordt jij pijn gedaan door beslissingen van anderen?
Ik verwacht ook niet van anderen dat ze rekening houden met mij bij het maken van hun beslissingen, maar dat verwacht ik van mezelf wél. Beetje krom inderdaad.
quote:Meid, niemand verdient het om pijn gedaan te worden. ook jij niet.Op zondag 8 januari 2006 16:02 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Soms, maar eigenlijk zelden. Als iemand mij pijn doet heb ik echter eerder de neiging aan te nemen dat ik het heb verdiend, dan dat ik echt aan diegene zal vragen, joh, waar heb ik dat aan verdiend, waar waarschijnlijk een plausibele ervaring
Ik verwacht ook niet van anderen dat ze rekening houden met mij bij het maken van hun beslissingen, maar dat verwacht ik van mezelf wél. Beetje krom inderdaad.
Probeer eens voor jezelf op te komen.
Zeb bijvoorbeeld tegen je loeder dat je WEL naar school gaat en dat je het tegendeel gaat bewijzen.
Jouw leven is jouw keuze en van niemand anders. Niemand is belangrijker dan je zelf bent.
Jij overleeft wat tegenslag toch ook? Waarom die ander niet?
Nu kan ik dat wel begrijpen, maar heb ik er nu gewoon ff dikke schijt aan.
quote:Ik weet soms niet eens meer wat ik vind, voel en denk omdat het steeds doorspekt is van wat ik denk dat mensen van mij verwachten. Ik ben ermee bezig, maar vind het zo moeilijk. Als mijn vriend bijvoorbeeld zegt dat ie het forum alhier een grote @#%(&%* vindt en dat jullie allemaal @#%* zijn, denk ik al snel dat hij wel gelijk zal hebben. Terwijl ik het toch een leuk tijdverdrijf vind...Op zondag 8 januari 2006 15:55 schreef Moonah het volgende:
[..]
Gauw terug zien te vinden!!
Blijf trouw aan jezelf en wat jij vindt, denkt, voelt en wil.
Durf grenzen te stellen en te staan voor wie jij bent.
Je hoeft niet altijd te pleasen. Mensen blijven je ok wel aardig vinden als je eens niet zo aardig en meegaand doet hoor.
quote:Ja dus! Jij vind het hier leuk! Ik ook, en met mij duizenden anderen.... Die vriend heeft ook gelijk, in zijn visie.... Maar dat is niet jouw visie... Vergeet niet dat jij altijd je eigen ding moet kunnen doen.Op zondag 8 januari 2006 16:14 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Ik weet soms niet eens meer wat ik vind, voel en denk omdat het steeds doorspekt is van wat ik denk dat mensen van mij verwachten. Ik ben ermee bezig, maar vind het zo moeilijk. Als mijn vriend bijvoorbeeld zegt dat ie het forum alhier een grote @#%(&%* vindt en dat jullie allemaal @#%* zijn, denk ik al snel dat hij wel gelijk zal hebben. Terwijl ik het toch een leuk tijdverdrijf vind...
Ga uit, ga lol maken, vraag eens een offer van iemand anders...
quote:Dit klinkt inderdaad logisch, het is per slot van rekening uit en jij hoeft geen rekening met haar meer te houden, maar ik zou het ook moeilijk vinden om dan door te zetten. Goed dat je toch gaat, ik hoop dat je een hele leuke avond hebt vanavond!!Op zondag 8 januari 2006 16:13 schreef ClubLidnummer1 het volgende:
Het is uitgegaan met mijn ex omdat mijn andere ex zei dat ik vreemdging. Niet dus, maar door de flinke slaanse ruzie (zij sloeg ik incasseerde) die daarop volgde ging het toch uit. Nu heb ik vanavond een date met een leuke en mooie meid en heb er echt zin in om zo mijn ex een beetje uit mijn hoofd te zetten, ben namelijk nog stapelverliefd op haar. Nu zegt zij vervolgens dat ik dat niet mag doen, omdat ik haar dan zo kwets omdat het pas net uit is.
Nu kan ik dat wel begrijpen, maar heb ik er nu gewoon ff dikke schijt aan.
quote:Ok, dit vind ik wel een leuke uitdaging eigenlijk, bij de volgende tweestrijd die ik krijg, beslis ik gewoon lomp, en alleen voor mij. Zonder er van te voren bij na te denken. Ik ben benieuwd.Op zondag 8 januari 2006 16:08 schreef MouseOver het volgende:
Neem gewoon eens een lompe beslissing. Je voelt dan vanzelf wel dat het best meevalt en dat die ander er best overheen komt.
Jij overleeft wat tegenslag toch ook? Waarom die ander niet?
. Ik kan het dus wel, al is het posten van foto's op fok ook een twijfelachtige bezigheid...
quote:Wat!
je hebt hem toch wel pijn gedaan met deze beslissing?!
quote:Fijne familie, dat ze je zo ondersteunenOp zondag 8 januari 2006 15:45 schreef beestjuh het volgende:
Ik wil graag weer naar school, maar mijn moeder raadt het me af. Vroeger al, kon ik volgens haar beter een rijke vent zoeken, en nu zegt ze, dat ik het wel kan proberen maar 'ga er maar van uit dat je het niet afmaakt'. Ik wil me niet eens op een school inschrijven als ik van te voren al weet dat ik ga mislukken.
quote:Serieus? Vanwege wat foto's????????????
heel makkelijk eigenlijk
nee
eitje
succes he
quote:Dan mag je moeder de nationale inburgeringstest wel eens doenOp zondag 8 januari 2006 15:45 schreef beestjuh het volgende:Ik wil graag weer naar school, maar mijn moeder raadt het me af. Vroeger al, kon ik volgens haar beter een rijke vent zoeken, en nu zegt ze, dat ik het wel kan proberen maar 'ga er maar van uit dat je het niet afmaakt'. Ik wil me niet eens op een school inschrijven als ik van te voren al weet dat ik ga mislukken.
Daar zat volgens mij ook zo'n vraag over in, maar met een ander antwoord 
quote:Want
Door dat niet te doen ben je ook, mede door jezelf, in bepaalde situaties terecht gekomen..
Maar er was iets met "uit" ?
quote:Wat had jij een niet begrijpende vriend...
Als jij het een keer moeilijk hebt met jezelf is het uit.
Misschien maar goed. Klinkt hard. Maar er zijn er zat die er wel willen zijn voor je. Ook als je met jezelf in de knoop ligt.
quote:Zitten altijd 2 kanten aan een verhaal...Op maandag 9 januari 2006 06:48 schreef Mauro het volgende:
[..]
Wat had jij een niet begrijpende vriend...
Als jij het een keer moeilijk hebt met jezelf is het uit.
quote:Dat is waar.Op maandag 9 januari 2006 06:53 schreef mcintosh het volgende:
[..]
Zitten altijd 2 kanten aan een verhaal...
Maar als zij zich voorneemt om een keer voor zichzelf op te gaan komen ipv altijd maar klaarstaan voor een andere is het opeens uit...
quote:Hij heeft gelijk.Op zondag 8 januari 2006 16:14 schreef beestjuh het volgende:
Als mijn vriend bijvoorbeeld zegt dat ie het forum alhier een grote @#%(&%* vindt en dat jullie allemaal @#%* zijn, denk ik al snel dat hij wel gelijk zal hebben.
Maar ja als je teveel tijd over hebt voor geneuzel en dit komt op je pad, dan blijf je eraan hangen.
quote:Het is natuurlijk een hele schok, als je een slaafs vriendinnetje hebt dat in één keer een eigen mening krijgt en niet luistert... Dan dreig je het uit te maken en wordt zij weer een slaafs meisje... Dáár moet ze dus niet intrappen...Op maandag 9 januari 2006 08:25 schreef Mauro het volgende:
[..]
Dat is waar.
Maar als zij zich voorneemt om een keer voor zichzelf op te gaan komen ipv altijd maar klaarstaan voor een andere is het opeens uit...
Bedenk daarbij dat als je zelf niet blij bent ook een ander niet blij kunt maken. Tenminste niet degenen die om jou geven.
Waarschijnlijk zal je je bij de eerste keer nee je ontzettend kloten gaan voelen.. nog beroerder dan nu.
Maar het went echt en je zult zien dat je er de vruchten van gaat plukken.quote:Waar zou je dat soort cursussen hebben dan? moet je dan gewoon in krantjes kijken of..Op zondag 8 januari 2006 15:12 schreef rieski het volgende:
Ga op assertiviteitscursus!!
Ik zit er sterk aan te denken om het te gaan doen, ik wordt er nl. helemaal kriegel van dat ik ook telkens in het voordeel kies van een ander.. M'n relatie is er mede door verbroken. (ik was zgn. 'te lief', en dat was ik ook achteraf bezien)
Ik heb er nu echt de ziekte in dat ik niet meer voor mezelf was opgekomen, en telkens als ik aan momenten denk dat ik dat meer had moeten doen wordt ik alleen nog beroerder... wil er wat aan gaan doen. Iemand tips?
Ik heb zelf wel zat ideeen hoe het zo is gekomen, en waarom ik zo doe, maar ik weet niet wat ik eraan kan doen.. (ik beschouw het toch als een soort angst eigenlijk)
[ Bericht 8% gewijzigd door Sander_K op 09-01-2006 10:44:34 ]
Je kan je zelf op beslissingsmomenten afvragen, wat wil ik en wat vind ik. Voor jezelf kiezen betekent niet automatisch niet voor anderen kiezen.
quote:Tsja, ook een nieuwe kan weer slijten hoorOp maandag 9 januari 2006 11:32 schreef het.ismij het volgende:
Koop een ruggegraad.
quote:Op maandag 9 januari 2006 11:33 schreef Sander_K het volgende:
[..]
Tsja, ook een nieuwe kan weer slijten hoor
Das van latere zorg. 
Wat ik bedoel is dat je dat wijf deruit moet pleuren, je vriend moet je leren vertrouwen.
En die vriend van dat gestoorde wijf kan je toch gewoon bellen/afspreken?
School gewoon aan beginnen als je dat wilt.
Ik hoopte dat ik zijn negatieve kijk op dingen en wantrouwen in mij kon wegnemen door te doen, wat ik dacht dat hij fijn zou vinden: Bij hem thuisblijven, mee naar zijn vrienden, toestemming vragen voor vanalles, maar hij wil ook geen slaafje, dus dat was ook weer niet goed, en ik word er ook niet blij van.
Hij geeft mij allesbehalve de garantie dat het beter wordt. Ik wil liever in mijn eentje verder, of met ons drietjes, net hoe je het bekijkt, maar ik kan zijn verdriet niet aanzien!! Ik kan me niet voorstellen dat ik iemand zulk verdriet kan doen, dat mag ik helemaal niet. Dus nu ga ik weer denken dat het misschien beter is te blijven en ervoor te vechten, maar weet stiekem al dat het niks uithaalt, ik moet mijn pootje stijf houden, maar hoe??
We wonen samen en ik slaap er minstens vanavond nog. Ik weet niet hoe ik de nacht door moet komen.
ps. Als ik het terug lees vind ik het zo raar. Zo ben ik toch helemaal niet. Zo zielug.
quote:Niet alles tegelijk. Even rustig aan. Je hebt net een punt gezet achter je relatie. Da's al ingrijpend genoeg. Eerst maar eens bedenken hoe het nu praktisch met woonruimte verder moet.Op maandag 9 januari 2006 17:59 schreef beestjuh het volgende:
School, gewoon aan beginnen? Ik wil heel graag maar school heb ik nooit als fijn ervaren en getuige de paniekaanval die ik kreeg toen ik de laatste keer een school binnenliep, kan ik daar nog wel wat hulp bij gebruiken...
quote:Een toneelstukje spelen, niet jezelf (durven) zijn, jezelf wegcijferen, je volledig aanpassen.... daar wordt dus idd niemand gelukkig van.Op maandag 9 januari 2006 17:56 schreef beestjuh het volgende:
Ik hoopte dat ik zijn negatieve kijk op dingen en wantrouwen in mij kon wegnemen door te doen, wat ik dacht dat hij fijn zou vinden: Bij hem thuisblijven, mee naar zijn vrienden, toestemming vragen voor vanalles, maar hij wil ook geen slaafje, dus dat was ook weer niet goed, en ik word er ook niet blij van.
quote:Huhof met ons drietjes, net hoe je het bekijkt
Drietjes? Heb ik iets gemist?
quote:Ik geloof dat Beestjuh twee honden heeft.
quote:Doe eerst maar eens rustig aan.Op maandag 9 januari 2006 17:59 schreef beestjuh het volgende:
School, gewoon aan beginnen? Ik wil heel graag maar school heb ik nooit als fijn ervaren en getuige de paniekaanval die ik kreeg toen ik de laatste keer een school binnenliep, kan ik daar nog wel wat hulp bij gebruiken...
School kan altijd nog wel.
Kom eerst maar eens met jezelf in het reine.
Misschien zou hulp van buitenaf wel wat zijn voor je. Een psycholoog oid. Gewoon om je verhaal te vertellen aan een vreemde. Dat helpt. Ik heb het genoeg gezien in mijn omgeving. Zus, ex, nog een ex..
Zo te horen heb ik al aardig wat problemen veroorzaakt
.Heeft zij ook een rijke vent gescoord ofzo
.Stel ik was een rijke vent (helaas helaas, valt allemaal weer tegen hiero) dan wordt ik het liefst gescoord door een vrouw die ook een beetje carriere heeft.
[ Bericht 28% gewijzigd door blieblie op 09-01-2006 18:51:17 ]
Ik kan terecht bij mijn ouders, maar daar zijn mijn hondjes niet van harte welkom, die zullen in de kennel moeten slapen. Klinkt wellicht als een futiliteit, maar voor mij is het nogal een struikelblok. Verder zijn ze ook niet echt stimulerend.
Mijn moeder, ik weet het niet. Ik ben echt geen dom ding maar ik kan toch niet zo goed begrijpen waarom ze mij niet wilde stimuleren om een studie te volgen. Ze wilde me wel naar school schoppen, wegens de leerplicht, maar de noodzaak van een goede opleiding heeft ze me nooit duidelijk gemaakt, ach dat had ik zelf moeten weten. Zij wist wat mijn capaciteiten waren, en ze wist ook van mijn gebrek aan zelfvertrouwen. Misschien is zij het vertrouwen in me ook wel kwijt, misschien is dat nog wel terecht ook.
Ik heb wel een optie op een plekje in het bos.
. Maar dat is eigenlijk een beetje boven mijn budget, het zou een tijdelijke oplossing kunnen zijn...quote:Ik heb vroeger veel stomme dingen gedaan, Moonah. Daar heb ik nu nog elke dag spijt van en misschien is 't wel daarom dat ik mezelf geen zak gun. Dat ik het idee heb, dat een ander die zijn leven wel goed heeft geleid, er meer recht op heeft dan ik, en niet in de laatste plaats ben ik altijd bang om een demon from my past tegen te komen, wat zeker nog gaat gebeuren. Hoe hard ga ik dan weer op mijn bek? Hoe saai en onbevredigend blijft mijn leven als ik het er niet op waag?Een toneelstukje spelen, niet jezelf (durven) zijn, jezelf wegcijferen, je volledig aanpassen.... daar wordt dus idd niemand gelukkig van.
Ik heb altijd al iets met acteren willen gaan doen, maar liever in een theater dan in mijn eigen huis... Dat durf ik dus echt nooit. Maar ik wil het wel. Dus ik moet wel, toch?
quote:Geen kwaad woord over papa. Papa is een stoer werkpaard en mijn moeder heeft waanzinnig geluk gehad, dat zij met haar instelling zo'n vent aan de haak heeft geslagen, zelfs al was het een flinke weerhaak.Op maandag 9 januari 2006 18:44 schreef blieblie het volgende:
Lekkere moeder heb je dan
Heeft zij ook een rijke vent gescoord ofzo
Stel ik was een rijke vent (helaas helaas, valt allemaal weer tegen hiero) dan wordt ik het liefst gescoord door een vrouw die ook een beetje carriere heeft.
Ik hoef helemaal geen rijke vent, ik wil liever een leuke. Zo leuk dat het niet uitmaakt dat de muizen dood voor de koelkast liggen. Ik hoef er trouwens voorlopig helemaal geen.
Soort zoekt soort inderdaad, een ondernemer met leasebak en afbetaald huis, die wekelijks in een ander land vertoeft, ziet mij niet staan, en ik hem ws. ook niet.
quote:Honden horen in een kennel, de onze wil niets liever dan in zijn eigen hok liggen maffen en tegen de kou kunnen ze makkelijk, dus waarom niet?Op maandag 9 januari 2006 19:46 schreef beestjuh het volgende:
Hoe het verder moet qua woonruimte is inderdaad nog onduidelijk.
Ik kan terecht bij mijn ouders, maar daar zijn mijn hondjes niet van harte welkom, die zullen in de kennel moeten slapen. Klinkt wellicht als een futiliteit, maar voor mij is het nogal een struikelblok. Verder zijn ze ook niet echt stimulerend.
quote:Als je Herman zou kennen moest je ook beamen dat hij niet in een kennel hoort. Hij hoort op mijn voeteneind, ja?Op maandag 9 januari 2006 20:17 schreef existenz het volgende:
[..]
Honden horen in een kennel, de onze wil niets liever dan in zijn eigen hok liggen maffen en tegen de kou kunnen ze makkelijk, dus waarom niet?
.Bombersquad, ik hoop dat ik je raad ter harte kan nemen, maar houden van mezelf, hoe doe ik dat eigenlijk. Ik wil iets doen waar ik trots op kan zijn. Er zijn ook nog wel een paar dingen die ik wil doen. Nu nog mezelf een schop onder mijn kont geven dus... Of wil iemand dat even komen doen...
quote:Ik heb eerder respect voor een "werkpaard" dan iets anders. Hij heeft alleen op dat vlak een keuze gemaakt die ik niet snel zou doen.Op maandag 9 januari 2006 20:01 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Geen kwaad woord over papa. Papa is een stoer werkpaard en mijn moeder heeft waanzinnig geluk gehad, dat zij met haar instelling zo'n vent aan de haak heeft geslagen, zelfs al was het een flinke weerhaak.
Ik hoef helemaal geen rijke vent, ik wil liever een leuke. Zo leuk dat het niet uitmaakt dat de muizen dood voor de koelkast liggen. Ik hoef er trouwens voorlopig helemaal geen.
Soort zoekt soort inderdaad, een ondernemer met leasebak en afbetaald huis, die wekelijks in een ander land vertoeft, ziet mij niet staan, en ik hem ws. ook niet.
Over het soort zoekt soort... Ik val op individuen, niet op types. Je moet niet naar de buitenkant kijken maar naar de binnenkant. Die is veel interessanter ,DIE zorgt er uiteindelijk voor dat je het langer uit kan houden bij een bepaalde persoon.
Voor de rest kan ik gewoon recyclen wat hier al vele malen is gezegt. Kom voor jezelf op. Waarom ben je bang voor een school? (Naar wat voor school zou je moeten gaan om verder te kunnen gaan lerenderwijs?). Maar doe alleen dingen waar jij beter van wordt. Direct of indirect. Ga geen energie stoppen in dingen die je niet wil en waar nooit iets uit terug komt. Zeg tegen de vriend met de minder fijne vriendin dat je liever ergens anders afspreekt dan bij hem thuis. Vang geen mensen op die je alleen maar gebruiken. Zeg de komende 3 weken alleen ja tegen leuke dingen.
Je leeft voor jezelf. Niet voor anderen.
Je bent een mooie vrouw, je lijkt niet dom (op dit Forum), joh! Doe iets leuks met je leven
. Always look on the bright side of life!quote:Misschien zou je het ook eens zo moeten zien dat het helemaal niet erg is om op je bek te gaan, als je daarna maar niet al te lang blijft liggen en weer op staat.
quote:Gezien de foto in je fotoboek raak je die Herman anders ook kwijt, zo'n klein hondje. Het is bijna een katOp maandag 9 januari 2006 21:27 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Als je Herman zou kennen moest je ook beamen dat hij niet in een kennel hoort. Hij hoort op mijn voeteneind, ja?
Bombersquad, ik hoop dat ik je raad ter harte kan nemen, maar houden van mezelf, hoe doe ik dat eigenlijk. Ik wil iets doen waar ik trots op kan zijn. Er zijn ook nog wel een paar dingen die ik wil doen. Nu nog mezelf een schop onder mijn kont geven dus... Of wil iemand dat even komen doen...
quote:Dit afleren.
quote:Je hebt al iets gedaan waar je trots op kunt zijn, namelijk een relatie beeindigen die niet goed voor je was. Je hebt gekozen voor jezelf. Hoewel je leven nu een chaos lijkt, biedt dit een hoop nieuwe kansen. De chaos zal je dwingen keuzes te blijven maken, voor jezelf.Op maandag 9 januari 2006 21:27 schreef beestjuh het volgende:
Bombersquad, ik hoop dat ik je raad ter harte kan nemen, maar houden van mezelf, hoe doe ik dat eigenlijk. Ik wil iets doen waar ik trots op kan zijn.
quote:Nee, je moet het toch echt zelf doen. Pas dan zul je trots zijn.Er zijn ook nog wel een paar dingen die ik wil doen. Nu nog mezelf een schop onder mijn kont geven dus... Of wil iemand dat even komen doen...
Het kan je heel erg helpen om een duidelijker beeld te geven van wie je bent, je weet eigenlijk heel goed waar jij je zelf goed bij voelt. Uiteindelijk ben jij de enige die jou gelukkig kan maken. Anderen kunnen het vergroten of verkleinen, maar die basis ben jij.
Misschien wel de beste manier om met je moeder om te gaan is te laten zien dat jij met een gezonde gelijkwaardige relatie en een leuke opleiding heel gelukkig bent!
Heb je er wel eens aan gedacht om eens met iemand over al deze dingen te praten?
quote:Het leven blijft altijd een onzekerheid. Niemand kan zeker zijn van zijn toekomst. Hoe zekerder je van je toekomst bent, hoe harder je op je bek kan gaan.Op maandag 9 januari 2006 19:46 schreef beestjuh het volgende:
Hoe het verder moet qua woonruimte is inderdaad nog onduidelijk.
Ik kan terecht bij mijn ouders, maar daar zijn mijn hondjes niet van harte welkom, die zullen in de kennel moeten slapen. Klinkt wellicht als een futiliteit, maar voor mij is het nogal een struikelblok. Verder zijn ze ook niet echt stimulerend.
Mijn moeder, ik weet het niet. Ik ben echt geen dom ding maar ik kan toch niet zo goed begrijpen waarom ze mij niet wilde stimuleren om een studie te volgen. Ze wilde me wel naar school schoppen, wegens de leerplicht, maar de noodzaak van een goede opleiding heeft ze me nooit duidelijk gemaakt, ach dat had ik zelf moeten weten. Zij wist wat mijn capaciteiten waren, en ze wist ook van mijn gebrek aan zelfvertrouwen. Misschien is zij het vertrouwen in me ook wel kwijt, misschien is dat nog wel terecht ook.
Ik heb wel een optie op een plekje in het bos.
[..]
Ik heb vroeger veel stomme dingen gedaan, Moonah. Daar heb ik nu nog elke dag spijt van en misschien is 't wel daarom dat ik mezelf geen zak gun. Dat ik het idee heb, dat een ander die zijn leven wel goed heeft geleid, er meer recht op heeft dan ik, en niet in de laatste plaats ben ik altijd bang om een demon from my past tegen te komen, wat zeker nog gaat gebeuren. Hoe hard ga ik dan weer op mijn bek? Hoe saai en onbevredigend blijft mijn leven als ik het er niet op waag?
Ik heb altijd al iets met acteren willen gaan doen, maar liever in een theater dan in mijn eigen huis... Dat durf ik dus echt nooit. Maar ik wil het wel. Dus ik moet wel, toch?
Over theater. Vanaf zaterdag begint in arnhem een theater/muziek/dans cursus (6 zaterdagen). Dit is een experimenteren met theater en heel toegankelijk. Als je iets met theater wil proberen kan je daar aan meedoen.
Je krijgt hier al genoeg raad waar je wat mee zou kunnen. Ik ga je niet vertellen wat je zou moeten doen. Ik vond het heel goed van je dat je toen toch hebt doorgezet en naar Uden bent gekomen. Je bent een prachtige jonge vrouw ik heb de foto's die het bewijzen
Er ligt een hele wereld voor je open, met daarin genoeg mensen die je wel weten te waarderen om wie en wat je bent.Heel goed van je dat je je relatie hebt verbroken, maar idd 1 stapje per keer.
Eerst toch maar even naar je ouders? Kan je ze niet proberen over te halen dat Herman echt niet in een koude kennel kan? Is die kennel verwarmd trouwens? Onze Rottweiler is altijd buiten en heeft een compleet geisoleerd hondenhok, maar ook daar hebben we een kacheltje voor de koude nachten in gehangen. Ik laat dat beessie toch geen kou lijden?
succes meid
quote:Heb je daar wat meer informatie over voor mij?Op dinsdag 10 januari 2006 09:07 schreef Geesoes het volgende:
Over theater. Vanaf zaterdag begint in arnhem een theater/muziek/dans cursus (6 zaterdagen). Dit is een experimenteren met theater en heel toegankelijk. Als je iets met theater wil proberen kan je daar aan meedoen.
.
Puckzzz, dank je. Ik kan me nog iets heel liefs herinneren wat je toen in Uden zei... Dat maakte me ook blij dat ik doorgezet heb.
Ik kijk de foto's nog wel eens terug, en dan zie ik ook heus wel dat ik daar niet over moet klagen, ik wil me alleen niet zo'n empty shell voelen. Ik ben 23, meeste mensen van mijn leeftijd hebben hun hogeschool al afgerond en kunnen aan hun gewenste baan beginnen, ik ben nog steeds mijn hoofd boven water aan het houden met weinigzeggende 'bezigheidstherapie'.Daar komt de tip van Etoile wel van pas, een lijstje maken. Ik heb al wel een bescheiden lijstje. Ik las het in het goede voornemens- topic...
Ik wil dus een andere woning, en die te dure in het bos blijft me trekken. Het is te ver fietsen en het zal wel koud zijn maar ik kan alleen maar denken aan de bomen en de rust, mijn eigen tuintje en een tijd zonder internet!
Ik wil gaan schilderen, de benodigdheden zijn met dank aan mijn werkgever onderweg!
. School dus, HBO milieukunde of dierkunde, ik twijfel nog. Voor milieukunde zou ik nog even snel 3 jaar scheikunde in moeten halen, voor dierkunde moet ik een engel op mijn schouder hebben om uberhaupt toegelaten te worden.
Xennia, het is wat mij betreft echt over, maar we zitten nog in 1 huis. Hij begint vandaag aan een nieuwe baan, en hij is goed in staat die meteen weer op te zeggen als ik de deur uit wil lopen. Dat is zijn probleem, weet ik ook wel, maar ik kan het niet uitstaan dat hij wil opgeven om mij. Ik moet echt weg en snel, maar hoe moet dat met mijn spulletjes, dan zie ik hem echt nooit meer en gaat het hem wel lukken om er bovenop te komen? Ik moet zijn tranen negeren, maar hoe. Ik ben echt zo'n mietje
blieblie, met die vriend wil ik idd afzonderlijk eens praten. Ik heb al wel hints laten vallen en nu ik erover denk was hij zelf ook niet al te blij met die eigenschappen van zijn vriendin.
Ik ga weer eens afspreken met mijn vriendinnen, ook, want die heb ik schandelijk verwaarloosd...
Existenz gelukkig hoef ik niet bang te zijn dat ik Herman kwijt raak... Hij zal mij niet uit het oog verliezen, maar oh, het ongeluk wat ik ons aandoe door gescheiden van mij te leven!
Hij is zo gek op mij, wij op elkaar eigenlijk, dat ik niet anders kan dan hem heel zijn leven heel dicht bij me te houden. Nooit aan beginnen
Anders heb ik straks geen werk meer
quote:http://www.stichtinginterart.nl en dan naar projecten --> powergame.Op dinsdag 10 januari 2006 18:56 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Heb je daar wat meer informatie over voor mij?
Het is experimenteren met je eigen lichaam en contact improvisatie. Het is geen gewoon theater/dans/muziek. Veel dingen die tijdens Powergame gedaan worden komt voor uit improvisatie. Zo zal een docent niet zelf danspasjes verzinnen die je uit moet voeren. Bij muziek hoef je geen instrumemt te kunnen spelen. Je eigen lichaam, stem en eigenlijk alles is een instrument.
Zelf gaf powergame me veel energie en plezier. En ik keek de hele week uit naar de zaterdag. Hiervoor had ik geen ervaring met theater/muziek/dans en ik kon heel makkelijk meedoen en meekomen.
Powergame wordt georganiseerd door stichtinginterart. Interart is een hele warme en positieve stichting. De sfeer die er hangt is echt super.
Mocht je je in willen schrijven, er staat op de website dat je je tot uiterlijk een week voor aanvang van de cursus aanmelden. Maar het maakt ze daar niets uit als je je later inschrijft.
Vroeger leefde ik precies als jij. Vriendje vond Fok stom, dus ik voelde me schuldig. Vriendje vond het niet zo leuk als ik met klasgenoten weg ging, dus ik ging maar niet... Maar je kunt niet altijd anderen plezieren. Als jij niks meer bent, kun je ook niks meer geven.
Misschien kun je eens met iemand "professioneel" gaan praten, en uitzoeken waarom je denkt dat je niemand pijn mag doen. Mogen zij dat dan wél bij jou? Mogen ze zomaar over je grenzen? Ben jij minder waard dan de rest? Nee toch zeker?
En als je wil studeren, ga lekker! Je hebt niks te verliezen. Lukt het niet, dan lukt het niet, maar nu heb je sowieso niks. Dus eigenlijk valt er alleen maar te winnen.
quote:Ga een keertje mee figureren.Op maandag 9 januari 2006 19:46 schreef beestjuh het volgende:
Ik heb altijd al iets met acteren willen gaan doen, maar liever in een theater dan in mijn eigen huis... Dat durf ik dus echt nooit. Maar ik wil het wel. Dus ik moet wel, toch?
Lekker laagdrempelig, en je ziet meteen hoe het er aan toe gaat. En je krijgt er geld voor.
quote:Weet je hoe ze dat noemen Beestjuh?Op woensdag 11 januari 2006 06:52 schreef beestjuh het volgende:
Xennia, het is wat mij betreft echt over, maar we zitten nog in 1 huis. Hij begint vandaag aan een nieuwe baan, en hij is goed in staat die meteen weer op te zeggen als ik de deur uit wil lopen. Dat is zijn probleem, weet ik ook wel, maar ik kan het niet uitstaan dat hij wil opgeven om mij. Ik moet echt weg en snel, maar hoe moet dat met mijn spulletjes, dan zie ik hem echt nooit meer en gaat het hem wel lukken om er bovenop te komen? Ik moet zijn tranen negeren, maar hoe. Ik ben echt zo'n mietje
M a n i p u l e r e n.
En daar ben je dus kennelijk erg gevoelig voor. Zijn tranen dóen ook pijn, en de jouwe ook. Maar weet je, die pijn slijt. Zowel bij hem als bij jou. Echt! En als je je laat manipuleren blijft er binnen in jou een pijn bestaan die steeds meer gaat wringen.
Het is echt heel goed om voor jezelf te kiezen! Zorg dat je de liefde die jij voelt voor Moeder Aarde (ik kan me je topic nog heel goed herinneren
) ook voor jezelf gaat voelen. Want die liefde geeft jou veel kracht, het lijkt je drijfveer te zijn. Maar zet die eerst en vooral voor jezelf in, dan kun je uiteindelijk ook veel meer voor een ander en de wereld betekenen. Ook zijn chantage met zijn werk ed, dat bevestigt toch alleen maar hoe ongezond jullie relatie momenteel is. Als hij zijn hele leven aan jou ophangt, dan zal je het nooit goed kunnen doen! Want hij voelt zich ongelukkig dankzij zijn eigen gedrag, niet het jouwe. Misschien doe je hem uiteindelijk zelfs wel een grote gunst om hem hiermee op zijn smoel te laten gaan.
Je plannen voor een huisje en je studie klinken geweldig! Ik zou gewoon proberen om toegelaten te worden bij dierkunde! Enne, 3 jaar scheikunde inhalen, kan dat ergens (klinkt zwaar, maar mij ligt het dus totaal niet
)? quote:Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn leven of geluk, wel voor dat van jezelf. Ik begrijp niet goed waarom het moeilijker is anderen teleur te stellen, dan jezelf.Xennia, het is wat mij betreft echt over, maar we zitten nog in 1 huis. Hij begint vandaag aan een nieuwe baan, en hij is goed in staat die meteen weer op te zeggen als ik de deur uit wil lopen. Dat is zijn probleem, weet ik ook wel, maar ik kan het niet uitstaan dat hij wil opgeven om mij. Ik moet echt weg en snel, maar hoe moet dat met mijn spulletjes, dan zie ik hem echt nooit meer en gaat het hem wel lukken om er bovenop te komen? Ik moet zijn tranen negeren, maar hoe. Ik ben echt zo'n mietje
Je bent pas 23, tijd zat een andere richting in te slaan.
quote:precies!Op woensdag 11 januari 2006 19:01 schreef Xennia het volgende:
[..]
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn leven of geluk, wel voor dat van jezelf. Ik begrijp niet goed waarom het moeilijker is anderen teleur te stellen, dan jezelf.
Je bent pas 23, tijd zat een andere richting in te slaan.
ik was 30 toen ik besloot mijn slechte huwelijk uit te stappen, was heel moeilijk en zwaar maar nu 6 jaar later ben ik er zo blij om! Ik moet er niet aan denken dat ik nog in dat huwelijk gezeten zou hebben. En nee de omgeving had totaal geen begrip of wat dan ook, maar ik ben blij met mijn standvastigheid destijds
Er is een leven na een relatie hoor! Zelfs een beter leven, maar daar moet je wel even aan werken Een lange boswandeling maken, een stil plekje zoeken om uit te rusten,
om daarna een goed gesprek met jezelf aan te gaan.
Thema van het gesprek: IK
Vragen die daarbij gesteld kunnen worden:
Wie ben IK?
Wat wil IK?
Houd IK van mezelf?
Wil IK mezelf gelukkig maken?
Hoe ga IK dat doen?
Luister eens naar jezelf, voor de verandering.
quote:Leuk!Op woensdag 11 januari 2006 09:31 schreef Toeps het volgende:
[..]
Ga een keertje mee figureren.
Lekker laagdrempelig, en je ziet meteen hoe het er aan toe gaat. En je krijgt er geld voor.
Ik ga jou mailen.Ze is me op komen halen (direct
) en nu zit ik hier af te wachten tot ik met haar mee kan rijden naar mijn ouders. Hij weet het niet (spreekwoordelijke sigaretten halen?) maar ik stuur hem zo een bericht.Het is vreselijk zwak maar ik kan niet bij hem weg zolang ik zie wat een verdriet ik hem aan doe. Ik weet ook niet wat ik in het smsje moet zetten maar ik moet hem wel wat laten weten. Mijn hondjes zijn daar nog en ik hoop dat ze de nacht een beetje doorkomen... Ik mag ze wel mee nemen naar mijn ouders maar ze moeten inderdaad in de kennel
Heeft iemand een spalk voor me zodat ik mijn poot stijf kan houden. Het zou zo makkelijk zijn om nu gewoon terug te gaan alsof er niks aan de hand is (om dan volgende week dit exacte bericht te kunnen quoten )quote:Wow!Op donderdag 12 januari 2006 21:05 schreef beestjuh het volgende:
Ik zit nu in de kantine van de school van een goede vriendin. Ik heb om hulp gebeld!
Ze is me op komen halen (direct
Het is vreselijk zwak maar ik kan niet bij hem weg zolang ik zie wat een verdriet ik hem aan doe. Ik weet ook niet wat ik in het smsje moet zetten maar ik moet hem wel wat laten weten. Mijn hondjes zijn daar nog en ik hoop dat ze de nacht een beetje doorkomen... Ik mag ze wel mee nemen naar mijn ouders maar ze moeten inderdaad in de kennel
Ehm.. Ik zou zelf geen enkele raad kunnen geven. De pijn slijt, maar daar heb je nu niets aan. Eind zomervakantie is het bij mijn relatie uit gegaan en de eerste weken was ik een totaal wrak. Ik heb veel met vrienden doorgebracht en daar ook kracht uit gehaald.
En poot stijf houden... Je bent nu al tot hier gekomen. Dat was ook al een hele grote stap. En het zou zonder zijn om weer terug te vallen. Dat is een spalk.
en heel veel sterkte
Hulp wat moet ik nou doen., ik ga maar even roken
Neem gewoon je telefoon aan en vertel hem rustig dat je het erg moeilijk vindt om met zijn verdriet geconfronteerd te worden. Dat je het lastig vindt om nu bij hem in één huis te zijn alsof er niets aan de hand zou zijn.
Of zoiets. Niet bang zijn hoor!
Waarom zou je dat niet doen?
Ben je bang voor jezelf, over hetgeen je zal zeggen? Dat je valse beloftes gaat doen?
Ben eerlijk tegen jezelf en dan kun je dat gesprek makkelijk aan.
Ik moest naar huis komen want ze misten me. Ik zat waarschijnlijk bij mijn nieuwe vriend en durfde daarom niet naar huis. Hij zal morgen (hij moest werken weet je nog) de hele dag op me wachten dus rustig thuiskomen, daar hoef ik ook niet op te rekenen.
Ik probeerde een volwassen telefoongesprek met hem te voeren en dat ging zoals je hierboven ziet redelijk (
) maar toen ik hem zei dat ik het echt niet meer zag lukken tussen ons (stiekem al de 5e keer ofzo) moest hij zonodig de telefoon ophangen. Dus ik heb de gsm uitgeschakeld.Ik kan niet slapen, kille, koude kamer en mijn lieve hondjes zijn niet bij me, en er is iemand in tranen door mij. Dus ik ging naar beneden alwaar mijn papa het wachtwoord intikte, aldus ben ik nog even hier
Paniek? Ja, toch wel een beetje.
Hartelijk welkom thuis van mijn moeder: "Dus je hebt nu ook geen werk meer zeker?"
quote:Zoals vanouds zelfs een tijdslimietOp donderdag 12 januari 2006 23:36 schreef beestjuh het volgende:
Dus ik ging naar beneden alwaar mijn papa het wachtwoord intikte, aldus ben ik nog even hier
Toch bedankt voor het luisteren...
, dat kan je wel gebruiken nu denk ik. En zet door he, kop op! Lees anders 100 keer de reacties hier door als je de moed even kwijt bent. Hij heeft zich al die tijd ook niet rot gevoeld over wat hij met jouw leven deed. En je ouders is gelukkig maar tijdelijk, probeer de onzin het ene oor in en andere oor uit te laten gaan. Richt je vooral op de leuke dingen en je toekomstdromen (figureren, theater, boshuisje, dierenkunde!!). Nu is het moeilijk, maar je zal er de vruchten van plukken!
quote:Op donderdag 12 januari 2006 23:36 schreef beestjuh het volgende:
Ik kon het gesprek wel aan. Moeilijk, maar het lukte. Hij wat minder.
Ik moest naar huis komen want ze misten me. Ik zat waarschijnlijk bij mijn nieuwe vriend en durfde daarom niet naar huis. Hij zal morgen (hij moest werken weet je nog) de hele dag op me wachten dus rustig thuiskomen, daar hoef ik ook niet op te rekenen.
Neem een vriend mee als je je spullen gaat halen
quote:Hoe vaak heeft hij jou aan het huilen gemaakt?Ik kan niet slapen, kille, koude kamer en mijn lieve hondjes zijn niet bij me, en er is iemand in tranen door mij.
quote:hoezo, pijn doenOp zondag 8 januari 2006 15:45 schreef beestjuh het volgende:
Voorbeelden?
Ik neem iemand in huis die het moeilijk heeft, na een paar dagen al vind ik zieke porno op mijn pc. Ik delete die files gewoon, en zeg niks. Het is nu zo'n 2 maanden geleden en ik vind het stom om er nu nog op terug te komen. Die jongen heeft het al niet makkelijk tenslotte, maar stiekem baal ik er nog steeds van.
Mijn vriend vindt het niet leuk als ik vaak weg ben, dus ga ik haast nooit meer weg. Ik heb geen zin meer om uit te gaan omdat hij me die zin heeft ontnomen, door me te wantrouwen, maar dat wantrouwen was zijn goed recht, ik heb me ooit schandelijk misdragen. Als het hem blij maakt dat ik bij hem thuis blijf, dan blijf ik thuis, al blijft het kriebelen.
Een vriend van mij, heeft een vriendin die mij nogal claimt. Zij is egocentrisch en heeft een grote bek en ik mag haar eigenlijk niet zo. Soms probeer ik een subtiele opmerking, maar dat werkt niet, ook minder subtiel helpt niet. Ze let nooit op wat ik zeg, spreekt mijn vriends naam na een jaar nog verkeerd uit en heeft het enkel over zichzelf. Om die vriend niet te bezeren blijf ik bij ze langsgaan en laat ik haar de hele avond domineren. Ik kan haar niet zeggen dat ik haar niet zo nodig hoef te zien, want dan zal ze haar vriend ook uit mijn buurt houden... Verder heeft ze ook nare dingen gezegd over haar vriend die ik dan maar voor me houd, anders zou hij denken dat ik opzettelijk zit te stoken...?
Ik wil graag weer naar school, maar mijn moeder raadt het me af. Vroeger al, kon ik volgens haar beter een rijke vent zoeken, en nu zegt ze, dat ik het wel kan proberen maar 'ga er maar van uit dat je het niet afmaakt'. Ik wil me niet eens op een school inschrijven als ik van te voren al weet dat ik ga mislukken.
Het lijkt wel alsof ik al mijn lef kwijt ben.
dat van die porno is onzin, hoef je helemaal niks over te zeggen het is jouw pc en dat snapt hij ook wel (hij had iets tegen jou kunnen zeggen, al was het vanwege het geheugen van je pc)
die vriend gewoon een tijd wat minder bellen want je bent ff bezig (met jezelf) en af en toe mailen, als je iemand niet wilt zien ga je toch niet tegen je zin blijven afspreken (wat is die vriend voor plantje?)
je zal meer niet hebben afgemaakt als je ma dat zegt maar als je daardoor gaat twijfelen maak je het waarschijnlijk ook niet af, als je het echt wilt doe je het namelijk gewoon (kan je moeder ook een suggestie doen waar jij wel wat in ziet?)
misschien zit je in een fase dat dingen veranderen en dat je niet weet niet welke kant je nu op moet, relax en begin gewoon ergens als je ontevreden bent, je kan moeilijk alles tegelijk doen
Kan je vader niet met je mee om je hondjes en spullen te halen?
En praat eens met je moeder, mijn moeder had er ook een handje van zo te praten. Tot ik een keer in een lang gesprek al die dingen die me dwarszaten over haar zei. Ze was zich er niet eens van bewust dat ze zo negatief deed. Praat eens met haar!
quote:Ik heb nog niet echt heel goed met mijn moeder gepraat maar vanochtend heb ik het wel even over mijn korte termijn-plannen gehad. Daar was ze wel blij mee want ze was bang dat ik het allemaal niet aan zou kunnen, ik ben zo'n zwak zieltje blijkbaar.Op vrijdag 13 januari 2006 08:02 schreef Puckzzz het volgende:
Goedzo!!! Wat een dappere stap!
Kan je vader niet met je mee om je hondjes en spullen te halen?
En praat eens met je moeder, mijn moeder had er ook een handje van zo te praten. Tot ik een keer in een lang gesprek al die dingen die me dwarszaten over haar zei. Ze was zich er niet eens van bewust dat ze zo negatief deed. Praat eens met haar!
Plekje in het bos, net over de grens met (is er leven op Pluto, kun je dansen op de maan, er is een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan
) België! Gestoffeerd en draadloos internet, wat wil ik nog meer. Morgen ga ik met Herman en Vicky kijken. Vrijdag de dertiende is altijd goed voor mij geweest, gek genoeg.
en succes.quote:Het betrof kinderporno, en dat is toch een seksuele voorkeur die ik op z'n zachtst gezegd niet kan waarderen.Op vrijdag 13 januari 2006 02:04 schreef Manono het volgende:
[..]
hoezo, pijn doen
dat van die porno is onzin, hoef je helemaal niks over te zeggen het is jouw pc en dat snapt hij ook wel (hij had iets tegen jou kunnen zeggen, al was het vanwege het geheugen van je pc)
die vriend gewoon een tijd wat minder bellen want je bent ff bezig (met jezelf) en af en toe mailen, als je iemand niet wilt zien ga je toch niet tegen je zin blijven afspreken (wat is die vriend voor plantje?)
je zal meer niet hebben afgemaakt als je ma dat zegt maar als je daardoor gaat twijfelen maak je het waarschijnlijk ook niet af, als je het echt wilt doe je het namelijk gewoon (kan je moeder ook een suggestie doen waar jij wel wat in ziet?)
misschien zit je in een fase dat dingen veranderen en dat je niet weet niet welke kant je nu op moet, relax en begin gewoon ergens als je ontevreden bent, je kan moeilijk alles tegelijk doen
Inderdaad, ik heb heel veel niet afgemaakt maar het wantrouwen van mijn moeder maakt het er niet makkelijker op om weer eens head first in het diepe te springen... Ze doet niet veel suggesties waar ik wat aan heb want ze ziet me wel als secretaresse carriére maken.
.Gelukkig heb ik trouwens ook een begrijpende werkgever. Als ik het even niet trek, moet ik het gewoon eerlijk zeggen en mag ik kort verlof nemen waar ik dat nodig heb.
.quote:Kinderporno??Op vrijdag 13 januari 2006 10:02 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Het betrof kinderporno, en dat is toch een seksuele voorkeur die ik op z'n zachtst gezegd niet kan waarderen.
Inderdaad, ik heb heel veel niet afgemaakt maar het wantrouwen van mijn moeder maakt het er niet makkelijker op om weer eens head first in het diepe te springen... Ze doet niet veel suggesties waar ik wat aan heb want ze ziet me wel als secretaresse carriére maken.
Gelukkig heb ik trouwens ook een begrijpende werkgever. Als ik het even niet trek, moet ik het gewoon eerlijk zeggen en mag ik kort verlof nemen waar ik dat nodig heb.
Ik zou die gast met zijn haren bij de PC slepen en zijn kop door het beeldscherm rammen
sorry voor de zeer aggressieve reactie, maar kom op Beestjuh...dat tolereer je toch niet???Laat je die jongen gewoon zijn gang gaan? Wat als het niet bij kinderporno op het internet blijft?
quote:Dat had ik ook moeten doen. Ik ben ook wel boos geworden (inmiddels) maar niet boos genoeg misschien. Als hij zelf internettoegang heeft doet ie het zo weer waarschijnlijk en straks staat de pliesie op de stoep.Op vrijdag 13 januari 2006 10:23 schreef Puckzzz het volgende:
[..]
Kinderporno??
Ik zou die gast met zijn haren bij de PC slepen en zijn kop door het beeldscherm rammen
Laat je die jongen gewoon zijn gang gaan? Wat als het niet bij kinderporno op het internet blijft?
Hij mag niets meer downloaden op mijn pc. Ik heb zijn moeder niet gebeld en daar mag hij mij op zijn blote knietjes voor danken. Als ik nog eens iets in die richting ontdek, bel ik mama en moet hij zelf daar de consequenties van dragen en dat heeft hem behoorlijk afgeschrikt. Maar aan zijn twijfelachtige voorkeuren, kan ik helaas niks veranderen...
[ Bericht 1% gewijzigd door beestjuh op 13-01-2006 13:25:45 ]
Hulp is onderweg, in de vorm van vriendinnetjes.
!quote:Ik wou dat ik 9 kilo kwijt wasOp vrijdag 13 januari 2006 13:29 schreef beestjuh het volgende:
Ik schrok me wezenloos van de weegschaal... Ik gunde mezelf vanochtend nog steeds een paar kilo minder maar twee maanden geleden stopte de wijzer nog 9 streepjes hoger dan waar hij zojuist bleef steken...
Hulp is onderweg, in de vorm van vriendinnetjes.
En hulp is altijd goed!
Praten werkt.
quote:Bij Beestjuh is 9 kilo een hele boel, ze was al behoorlijk slankOp vrijdag 13 januari 2006 13:38 schreef Mauro het volgende:
[..]
Ik wou dat ik 9 kilo kwijt was
En hulp is altijd goed!
Praten werkt.
Ik heb er ook wel eens last van. Maar een hele goede reden om het af te leren is het feit dat sommige mensen dan misbruik van je gaan maken.
In mijn opzicht is iedereen gelijk. Als je schijt om nee of stop te zeggen dan is de kans heel groot dat je leven verpest wordt.
quote:het is ook moeilijk om assertief te zijn als je dat niet in je hebt, daarom is een assertiviteits cursus in het geval van Beestjuh - en misschien jij en bovenstaande user ook - erg aan te radenOp vrijdag 13 januari 2006 15:01 schreef Vulkan het volgende:
Goede topic.
Ik heb er ook wel eens last van. Maar een hele goede reden om het af te leren is het feit dat sommige mensen dan misbruik van je gaan maken.
In mijn opzicht is iedereen gelijk. Als je schijt om nee of stop te zeggen dan is de kans heel groot dat je leven verpest wordt.
Ik heb er erg lang overgedaan om mijn zus tegen te durven spreken, die is erg overheersend en controlfreak. Maar vandaag toch ook weer eens een keertje 'nee' gezegd tegen iets wat ze voorstelde, en ze gaf me gelijk
ik verbaasde me over haar relaxte houding toen ik zei dat ik haar niet mee wou op een fotoshoot omdat er dan twee kapiteins op 1 schip zouden staan. (zo zei ik het ook) zij fotografeert ook
Wellicht straks helemaal van beestjuh.
Vulkan, je hebt gelijk. Dan gaan andere mensen mijn leven leiden en dan ben ik kortstondig blij omdat ik iemand blij heb gemaakt, maar er is nu steeds iets aan het knagen, en dat is alles wat ik zélf wil en nog nooit heb aangepakt...
Puckzzz zelfs beestjuh is niet eens ontevreden met 9 minder, dat is toch wel erg. Maar mijn buikje is nou zoooo plat
Nee zeggen helpt wel, misschien heb ik er niet eens een cursus voor nodig. Het huisje komt wel zo makkelijk op mijn pad dat ik denk dat er karma in het spel is dus als ik zo door blijf gaan komt het misschien zomaar goed
quote:kijk, en DAT zou ik ook best willenOp vrijdag 13 januari 2006 22:20 schreef beestjuh het volgende:
[afbeelding]
[afbeelding]
Wellicht straks helemaal van beestjuh.
zonnetje, vogeltje, hondje, plantjes in de schuur eh tuin, heerlijk
En wat kost zoiets, eigenlijk?
Je weet dat je dit doet dus dan is het ook makkelijker om dit gedrag te veranderen.
Het is natuurlijk wel lastig om van het ene op het andere moment te veranderen, dus dat wordt opbouwen dan denk ik. Je moet in elke keuze iig 1 voordeel voor JOU zien.
De dichtstbijzijnde buur is er zelden en woont 30 meter verder. Schijnbaar he. We gaan zometeen kijken.De huur van zo'n standplaats is zo'n 100 per maand en daar komen dan nog wat kosten bij, 40 per hond per jaar en 40 per jaar voor een postadres, dus ik zit er zelfs legaal wat in Nederland schijnbaar niet zomaar meer kan...
Plantjes in de schuur
Don't tempt me... again amayo, het is ook echt lastig. Ik voel me bij vlagen heel alleen en dan weer besef ik dat het een goede keus was. Het trekt zo zwaar aan me te weten dat er iemand nu verdrietig is om mij, door mij. Maar wat mij betreft staat de deur voor hem op een kier hoor. Hij kan hem dus zo open trappen als ie wil, maar dan moet hij ook veranderen. Weer een eigen leven krijgen en niet meer alles aan mij ophangen bijvoorbeeld.
Het is ook sneu maar ik kan niet van ze gescheiden zijn... Motiveert me enorm om snel een plekje te hebben waar niemand ooit mag zeggen dat honden niet op bed horen.
quote:Echt he, als je in je eentje (met tweeen kan ook nog prima, ze wonen er nu met 2 man en 2 grote honden) bent en niet al te veeleisend, kun je er heerlijk relaxed leven.Op zaterdag 14 januari 2006 09:21 schreef Toeps het volgende:
Mijn moeder woont ook in zo'n huis, op een camping in Nieuwerkerk aan den IJssel. Ook legaal, en heerlijk rustig.
Ik heb ook in de stad gewoond en dat was best tof, altijd drukte en mensen maar dit trekt eigenlijk, stiekem, al langer. Ik hoop dat het echt zo leuk is als die kerel doet overkomen.
Vertel es wat meer over dat figureren?
. Of beter gezegd, papa koopt het voor zijn liefste bloedje en ik moet even buffelen om het allemaal terug te betalen.Het was prachtig joh.
Ik kwam binnen via een kleine maar erg leuke tuin, waar een lief tuinhuisje staat. Via de (spekgladde) veranda kom je zo het huisje binnen. Een flinke woonkamer met ingebouwd keukentje, vaste gasaansluiting dus en kabel tv. Links is een enorme inbouwkast met schuifdeuren die dus amper ruimte inneemt. Naast de buitendeur zit de deur naar de slaapkamer. In het kleine halletje heb je meteen de badkamer, mooie douchecabine en achter de douche zit aan de buitenkant, een gloednieuwe geiser ingebouwd. De slaapkamer is groot genoeg voor een tweepersoonsbed. Als ik door het raam (zonzijde
) naar buiten kijk, zie ik een vijver, waaromheen wat kippen en ganzen hun ding doen. Aan de andere kant naar buiten kijkend zie ik het tuintje, boven de heg zie ik nog wel daken van andere huisjes, maar geen directe buren.Nou ja, ik ben verliefd geworden.
Nu even afwachten op dat addertje.Als ik kijk naar de datum boven je OP, meid, wat gebeurt er dan toch veel in een korte tijd! Geef jezelf maar even een flinke schouderklop, hoor. Twee duimen in de lucht voor jou!
ik streep mezelf weg.. en elke keer neem ik mezelf voor om dat niet te doen...
zucht.. ik ben denk ik te goedaardig.. was ik maar een klootzak.. dan zorgde ik voor mezelf...
!!! En niets addertjes, gewoon jouw eigen plekkie! Go beestjuh!quote:Wat een onzin. Het kan ook én én hoor.Op zaterdag 14 januari 2006 18:48 schreef dutchmage het volgende:
zucht.. ik ben denk ik te goedaardig.. was ik maar een klootzak.. dan zorgde ik voor mezelf...
En Beestjuh, hoezo 'addertje'?
Niet zo fatalistisch denken...
quote:Het kan ook gewoon realistisch denken zijn hoor. Als je zoiets koopt is de kans bijna 100% dat er een stuk meer werk aan zit dan je in eerste instantie verwacht. Als ze verwacht dat het huisje instort een halve dag nadat ze de sleutel heeft gekregen geef ik je wel gelijkOp zondag 15 januari 2006 12:00 schreef Moonah het volgende:
En Beestjuh, hoezo 'addertje'?
Niet zo fatalistisch denken...
.Sterkte met alles en veel plezier met je nieuwe stek Beesjuh!
Al het groot onderhoud is onlangs (hooguit 2 jaar geleden) gebeurd dus ik hoef echt niet bang te zijn dat het instort nee. Het is een leuk huisje vandaar dat ik het een beetje vreemd vind dat hij er zo goedkoop en snel vanaf wil. Misschien zijn het toch de ganzen in de achtertuin.
Het enige nadeel wat mijn vader kon bedenken is dat de geiser op een plek hangt, waar hij bij een heel strenge vorst wel eens stuk zou kunnen gaan. Dus wordt nog even met een installateur bekeken of die naar binnen kan.
* kijkt ook even naar de datum van de OP.
* flauwvalt
Gelukkig wil Herman me altijd wel troosten. Als ik moet huilen zit hij me steeds zo aan te kijken van, waarom huil je nou. Pak mij eens even op en geef me een dikke knuffel, ja zo ja, dan druk ik mezelf lekker stevig tegen je aan, dat is fijn he, en die tranen, die lik ik wel weg, voel je je alweer beter? Niet? Dan blijf ik nog even hangen, ik kan niks leukers verzinnen dan met jou kroelen.
Ik heb de liefste hondjes ter wereld.
.Hoe kan ik hem ervan overtuigen iets van zijn leven te maken, al is dat zonder mij?
quote:Het is vaak moeilijk om iemand die zich aan anderen vasthoudt zo ver te krijgen dat diegene zelf zijn leven gaat leiden. Weet je hoe hij leefde voordat hij jou leerde kennen?Op maandag 16 januari 2006 09:36 schreef beestjuh het volgende:
Hoe kan ik hem ervan overtuigen iets van zijn leven te maken, al is dat zonder mij?
quote:HuisdierenOp zondag 15 januari 2006 13:03 schreef beestjuh het volgende:
Ik moet alleen niet te veel aan hem denken nu. Dat doet echt pijn. Ik voel me opgelucht dat ik weer vrij ben, maar als ik denk aan hoe hij er tegenover staat misschien, voel ik me weer helemaal klein en schuldig en eenzaam en verdrietig, ik wil hem zo graag even bellen, maar dat is een verkeerd signaal, of even bij hem langs gaan, maar wat dan?
Gelukkig wil Herman me altijd wel troosten. Als ik moet huilen zit hij me steeds zo aan te kijken van, waarom huil je nou. Pak mij eens even op en geef me een dikke knuffel, ja zo ja, dan druk ik mezelf lekker stevig tegen je aan, dat is fijn he, en die tranen, die lik ik wel weg, voel je je alweer beter? Niet? Dan blijf ik nog even hangen, ik kan niks leukers verzinnen dan met jou kroelen.
Ik heb de liefste hondjes ter wereld.
Mijn ervaring met afspreken kerverse exen is dat het niet verstandig is. Alles is dan nog te vers. Maar dat verschilt per persoon.
Hij snapt vanzelf denk ik wel dat hij wat van zijn leven moet maken. Daar hoef je je geen zorgen om te maken. Het heeft ook weinig zin om zorgen er over te maken, je kan namelijk hem er niet bij helpen. Jullie moeten nu beiden zonder elkaar jullie weg vinden. En dat kan voor beiden in het begin heel lastig zijn. En waarschijnlijk is voor jullie beide de tijd een goede heling.
quote:Niet, jij niet iig.Op maandag 16 januari 2006 09:36 schreef beestjuh het volgende:
Hij belde me gister en het gaat inderdaad heel slecht met hem. Vanavond wil ik even bij hem langs ondanks dat het misschien een heel slecht idee is...
Hoe kan ik hem ervan overtuigen iets van zijn leven te maken, al is dat zonder mij?
Niet bellen, niet mailen, niet sms-en en al helemaal niet opzoeken.
Effe hard zijn.
Beter.
quote:Hij woonde toen nog samen met zijn ex terwijl het feitelijk al uit was. Zij heeft hem belazerd, met haar baas en dat tot het laatste moment altijd ontkend.Op maandag 16 januari 2006 09:39 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het is vaak moeilijk om iemand die zich aan anderen vasthoudt zo ver te krijgen dat diegene zelf zijn leven gaat leiden. Weet je hoe hij leefde voordat hij jou leerde kennen?
Toen was hij alleen wel nog heel veel met muziek bezig, in het begin noemde hij mij zelfs zijn muze, maar sinds we samen zijn heeft hij bijna geen muziek gemaakt omdat hij zo met mij bezig was.
Ik vind dat hij zijn pijlen zou moeten richten op filmmuziek, of voor reclames oid. Hij heeft al eens eerder de muziek voor een film verzorgd en geheel niet onverdienstelijk. Hij heeft opgetreden in 013, dat is wel lang geleden maar toch... om even aan te geven dat hij het echt wel kan.
Hij moet zich niet zo snel van de wijs laten brengen door een afwijzing bij een sollicitatie (zie je wel!!), en hoeft ook niet per se voor een fulltime functie te gaan want die zijn er amper in de muziek. Wat is er mis met freelancen om ergens een voet tussen de deur te krijgen. Wat is er mis met nog eens gratis voor iemand te werken als je daarmee naamsbekendheid krijgt.
Helpt ook niet mee dat de mensen die hij laatste tijd heeft leren kennen, zich niet aan hun afspraken houden. Hij heeft maar heel weinig vertrouwen in anderen en ook maar heel weinig in zichzelf...
quote:Op maandag 16 januari 2006 09:46 schreef milagro het volgende:
[..]
Niet, jij niet iig.
Niet bellen, niet mailen, niet sms-en en al helemaal niet opzoeken.
Effe hard zijn.
Beter.
)Ik heb nog spullen daar liggen die ik absoluut nodig heb, daarbij wil ik zelf ook nog een hoop dingen zeggen, en hem de kans te geven echt afscheid te nemen.
Tja nu hij het afgelopen jaar al zijn pijlen op mij heeft gericht valt ie inderdaad in een nogal diep gat. Dat is wel een beetje zijn eigen schuld maar als ik hem toch tot 'iets' kan stimuleren, dan wil ik dat graag proberen.
quote:Echt niet?Op maandag 16 januari 2006 09:46 schreven milagro en Xennia hetzelfde:
Moet ik hem gewoon laten vallen dan...
quote:Beestjuh, sorry, hoor, maar hou eens op het kleine hulpeloze meisje uit te hangen.Op maandag 16 januari 2006 09:58 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Echt niet?
Moet ik hem gewoon laten vallen dan...
Nee, je moet hem niet laten vallen en dat doe je ook niet, JUIST niet, door af en toe gewoon even hard te zijn en dat weet jij ook.
Het gaat even niet om jou, om jouw schuldgevoelens, het gaat om hem en hij heeft geen troost nodig van juist diegene die hem , ook al is het onbedoeld, verdriet doet.
Ga je bezighouden met je huisje, en denk gewoon even niet aan hem.
Dat mag namelijk, is heel normaal en hij wordt er ook nog eens beter van, op termijn.
Jouw aandacht nu maakt het alleen maar erger.
quote:Het is makkelijker om er overheen te komen door elkaar een tijd niet te zien. Maar je moet doen wat voor jou het beste is. Als je denkt dat het geen kwaad kan om hem te zien en langs te gaan, dan moet je dat doen.Op maandag 16 januari 2006 09:58 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Echt niet?
Moet ik hem gewoon laten vallen dan...
quote:Zoals ik dit begrijp heeft hij toch echt genoeg dingen om zich op te richten, en moet hij daar toch voldoening uit kunnen halen zonder dat iemand anders zijn leven vult.. Waarom kan hij dat zelf niet zien?Op maandag 16 januari 2006 09:49 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Hij woonde toen nog samen met zijn ex terwijl het feitelijk al uit was. Zij heeft hem belazerd, met haar baas en dat tot het laatste moment altijd ontkend.
Toen was hij alleen wel nog heel veel met muziek bezig, in het begin noemde hij mij zelfs zijn muze, maar sinds we samen zijn heeft hij bijna geen muziek gemaakt omdat hij zo met mij bezig was.
Ik vind dat hij zijn pijlen zou moeten richten op filmmuziek, of voor reclames oid. Hij heeft al eens eerder de muziek voor een film verzorgd en geheel niet onverdienstelijk. Hij heeft opgetreden in 013, dat is wel lang geleden maar toch... om even aan te geven dat hij het echt wel kan.
Hij moet zich niet zo snel van de wijs laten brengen door een afwijzing bij een sollicitatie (zie je wel!!), en hoeft ook niet per se voor een fulltime functie te gaan want die zijn er amper in de muziek. Wat is er mis met freelancen om ergens een voet tussen de deur te krijgen. Wat is er mis met nog eens gratis voor iemand te werken als je daarmee naamsbekendheid krijgt.
Helpt ook niet mee dat de mensen die hij laatste tijd heeft leren kennen, zich niet aan hun afspraken houden. Hij heeft maar heel weinig vertrouwen in anderen en ook maar heel weinig in zichzelf...
In mijn ogen kun je op dat moment best wel contact met hem hebben. Hij moet echter niet het idee krijgen dat je telkens terug komt als hij emotioneel opbelt. Succes in alles wat je nog gaat doen !quote:Nee, maar de aangewezen persoon om hem te troosten ben je zeker niet. Jij zult hem alleen maar confronteren met wat hij niet meer heeftOp maandag 16 januari 2006 09:58 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Echt niet?
Moet ik hem gewoon laten vallen dan...
'Dan krijg je toch huursubsidie?'
Huursubsidie, het zal me aan mijn aars oxideren. Is dat een soort toeslag, om mensen zover te krijgen dat ze gaan wonen, op een plek waar ze eigenlijk helemaal niet willen wonen?
'Zit je ook wat dichter in de buurt...'
Dichter in de buurt van mijn ouders, nou liever niet. Ik zou een mooie busverbinding hebben waarmee de meeste van mijn vrienden op nog geen half uur afstand blijken te wonen, en naar mijn ouders zou een uurtje duren maar is dat zo erg.
'De mensen in de buurt zouden over je gaan klagen hoor.'
De buren zullen klagen? Ik denk dat ik daar in een flat meer kans op heb, altijd rekening moeten houden met dunne muurtjes en mensen boven, onder, links en rechts van me.
'Je vergeet vast de geyser uit te zetten 's nachts en dan zit je straks in de kou.'
Dat vergeet ik dus hooguit één keer.
.Waarom houden ze er liever geen rekening mee wat ík wil.
Hoe moet ik ze nou nog overtuigen...
Het liedje van het Goede Doel zit nog steeds in mijn hoofd maar het maakt me alleen maar verdrietig.
.quote:Waarom bepalen je ouders waar je gaat wonen? En waar is dat flatje? Kan je niet zeggen ik ga daar wonen. Of forceer je daarmee ruzie?Op vrijdag 20 januari 2006 10:09 schreef beestjuh het volgende:
Het huisje gaat niet door. Mijn ouders vertrouwen me niet en willen me in een flatje proppen.
'Dan krijg je toch huursubsidie?'
Huursubsidie, het zal me aan mijn aars oxideren. Is dat een soort toeslag, om mensen zover te krijgen dat ze gaan wonen, op een plek waar ze eigenlijk helemaal niet willen wonen?
'Zit je ook wat dichter in de buurt...'
Dichter in de buurt van mijn ouders, nou liever niet. Ik zou een mooie busverbinding hebben waarmee de meeste van mijn vrienden op nog geen half uur afstand blijken te wonen, en naar mijn ouders zou een uurtje duren maar is dat zo erg.
'De mensen in de buurt zouden over je gaan klagen hoor.'
De buren zullen klagen? Ik denk dat ik daar in een flat meer kans op heb, altijd rekening moeten houden met dunne muurtjes en mensen boven, onder, links en rechts van me.
'Je vergeet vast de geyser uit te zetten 's nachts en dan zit je straks in de kou.'
Dat vergeet ik dus hooguit één keer.
Waarom houden ze er liever geen rekening mee wat ík wil.
Hoe moet ik ze nou nog overtuigen...
Het liedje van het Goede Doel zit nog steeds in mijn hoofd maar het maakt me alleen maar verdrietig.
quote:Omdat jij hun kleine dochter bent die ze moeten beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Zij kennen je zo lang, dat ze beter weten hoe je in elkaar zit dan jij zelf.Op vrijdag 20 januari 2006 10:09 schreef beestjuh het volgende:
Waarom houden ze er liever geen rekening mee wat ík wil.
Hoe moet ik ze nou nog overtuigen...
Als je dan in de buurt zit kunnen zij nog Zijn er geen woonopties waarbij je niet afhankelijk bent van je ouders? Ik zou daar toch voor gaan. Je hebt zo te horen ouders die de mijne in het kwadraat zijn. Ik raad je daarom aan om ook enigszins uit de buurt te gaan wonen, zodat je ze in ieder geval niet dagelijks over de vloer hebt.
Laat je dan ook nu niet in een flatje proppen als je dat niet wil. Maak je eigen keuzes.
Probleem is dus dat mijn vader de aankoop voorschiet. De prijs van het huisje is belachelijk laag als je het zou gaan vergelijken, zoek maar eens een geheel opgeknapt chalet staande op een perceel van 250m², op marktplaats en doe dan zo'n 75% van de prijs af. Het is de bedoeling dat ik het zo snel mogelijk terug betaal en ik heb al een mooie rekensom gemaakt, ik zou zelfs geld overhouden voor sparen, kleren en uitgaan. Dat betekent voor mij al vertier, luxe ende overvloed. Zo zien zij het dus niet.
Daarbij zijn ze bang dat ik me in een landelijk gebied zal gaan vervelen, maar kom op zeg. Twee leuke steden vlakbij en ik hóef helemaal niet elk weekend de stad onveilig te maken, been there, done that, lost my t-shirt along the way...
Waarom willen ze mij opsluiten in zo'n grijs, karakterloos stapelhuis zonder speeltuintje voor mijn beestjes, terwijl die rust en ruimte alles is wat wij nu nodig hebben?
quote:Omdat zij dat altijd zo gedaan hebben, en zo weten zij dat dat goed voor je is.Op vrijdag 20 januari 2006 10:31 schreef beestjuh het volgende:
Waarom willen ze mij opsluiten in zo'n grijs, karakterloos stapelhuis zonder speeltuintje voor mijn beestjes, terwijl die rust en ruimte alles is wat wij nu nodig hebben?
Verder ben ik het met Lienekien eens. Laat je ouders los.
Dát zou pas onverantwoord zijn.Ik wás mijn ouders ook dankbaar geweest als ze dit voor mij hadden gedaan. Ik had me hiermee ook aan ze kunnen bewijzen en aangezien hun vertrouwen in mij echt dramatisch is, had ik die kans graag aangepakt.
Als ik me niet in een flatje wil laten proppen, wat moet ik dan? Thuis blijven zitten, droevig zijn, achter aansluiten op de wachtlijst, steeds het wantrouwen van mijn ouders voelen...
Ik ben nog steeds aan het wachten op een troostende knuffel van mijn mama of papa, dat het allemaal zo erg niet is, maar de enige die mij willen kroelen zijn mijn hondjes.
Oh en dan de hondjes van mijn ouders: Ze hebben er volgens mij wel honderd, maar ze zijn er zo slecht voor. Ik loop me alleen maar op te vreten, waarom worden die beestjes niet uitgelaten, waarom is er nog steeds geen weiland ingericht als speelweide, waarom worden ze niet geknuffeld en hoe moet ik zorgen dat die dieren niet zo gefrustreerd zijn?
Het flatje betrekken wat je ouders voor je hebben geregeld lijkt me geen goed idee, daarmee maak je jezelf afhankelijk van hen, en dat kunnen zij tegen je gebruiken, en gezien de manier waarop ze je benaderen schat ik ook in dat ze dat zullen doen. Bij hen blijven voel je je volgens mij ook niet goed bij..
En het is niet mogelijk voor jou om dat geld zelf te lenen bij een bank?
Ik heb er nog helemaal niet aan gedacht, maar het gaat om een bedrag van 5000 euro. Volgens mij kan een net-18-jarige student dat tegenwoordig nog lospeuteren...
*klein sprankje hoop voelt*
quote:Als je geen negatieve registraties hebt en een inkomen moet dat wel lukken.Op vrijdag 20 januari 2006 10:53 schreef beestjuh het volgende:
Ikke, lenen? Ben ik wel kredietwaardig?
Ik heb er nog helemaal niet aan gedacht, maar het gaat om een bedrag van 5000 euro. Volgens mij kan een net-18-jarige student dat tegenwoordig nog lospeuteren...
*klein sprankje hoop voelt*
Volgens mij moet dat toch niet al te moeilijk zijn.
Ik weet het niet meer helemaal zeker maar ik heb op mijn 23e/24e ook toen 5000 euro geleend. Was geen probleem. Ik verdiende toen het minimum jeugdloon nog net en dat maakte allemaal niet uit.
Ik zou toch eens bij een bank binnenstappen als ik jou was. Heb je vast werk?
Aanvulling, idd wat Alicey zegt, als je verder nergens als wanbetaler geregistreerd staat zie ik niet waarom dit een probleem zou moeten zijn.
Nog geen contract, wel uitzicht op vast. Mijn baas leeft ook een nog beetje met me mee dus misschien kan ik hem om hulp vragen.Dat ik er zelf nog niet aan heb gedacht.
Ineens zo'n grote barst in mijn mooie bubble, waarom kan dat me zo tegen de vlakte slaan. Ben ik even blij dat ik jullie heb. Alweer.
!!* traantjes droogt *
quote:Dat is misschien iets waar je aan kan werken om dat te verbeteren.Op vrijdag 20 januari 2006 11:03 schreef beestjuh het volgende:
Ineens zo'n grote barst in mijn mooie bubble, waarom kan dat me zo tegen de vlakte slaan.
quote:np.Ben ik even blij dat ik jullie heb. Alweer.
* traantjes droogt *
quote:Mooi dat er nog wat zonlicht schijnt. Ik hoop echt voor je dat dit snel voorbij is en je lekker aan je nieuwe leventje kan beginnenOp vrijdag 20 januari 2006 11:03 schreef beestjuh het volgende:
Ik werk via het uitzendbureau maar wel bij een bank.
Dat ik er zelf nog niet aan heb gedacht.
Ineens zo'n grote barst in mijn mooie bubble, waarom kan dat me zo tegen de vlakte slaan. Ben ik even blij dat ik jullie heb. Alweer.
* traantjes droogt *
quote:Kijk, dáár zit het hem in denk ik.Op vrijdag 20 januari 2006 10:39 schreef beestjuh het volgende:
Ik ben nog steeds aan het wachten op een troostende knuffel van mijn mama of papa, dat het allemaal zo erg niet is,
Laat dát idee los. Je ouders doen dat dus niet. Jammer maar helaas.
Zoek je eigen mensen (je honden heb je al) van wie je de liefde en de steun kunt krijgen die je zo hard (ieder mens trouwens...) nodig hebt. Als je blijft verlangen naar hetgeen je kennelijk toch niet krijgt schiet je niet op hoor.
* spreekt uit ervaring wat dit betreft...
En ga idd maar eens met je baas praten om te zien wat de mogelijkheden zijn voor het lenen van dat geld.
quote:Dat klopt uiteraard.Op vrijdag 20 januari 2006 11:16 schreef Lienekien het volgende:
Je mag natuurlijk best mensen nodig hebben, voor liefde en steun. Maar er is er maar één op deze wereld op wie je honderd procent zou moeten kunnen steunen en rekenen, en dat ben jijzelf.
Maar dat betekent nog niet dat je het allemaal maar alleen zou moeten doen in het leven.
Hulp, steun en liefde vragen is niets mis mee. Maar zoek er wel de juiste mensen voor uit, anders raak je alleen maar gefrustreerd.
quote:Volgens mij zijn we het helemaal eens.Op vrijdag 20 januari 2006 11:21 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat klopt uiteraard.
Maar dat betekent nog niet dat je het allemaal maar alleen zou moeten doen in het leven.
Hulp, steun en liefde vragen is niets mis mee. Maar zoek er wel de juiste mensen voor uit, anders raak je alleen maar gefrustreerd.
quote:Eh, ja, volgens mij zei je zelfs bijna letterlijk hetzelfde in de post die ik nota bene van je gequote had...Op vrijdag 20 januari 2006 11:22 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Volgens mij zijn we het helemaal eens.
Ik had te snel gelezen/gereageerd.
quote:Wow.. jij bent mij tweling! hier zit er een.. ik ben ook een losser wat beslissingen nemen betreft!Op zondag 8 januari 2006 16:02 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Soms, maar eigenlijk zelden. Als iemand mij pijn doet heb ik echter eerder de neiging aan te nemen dat ik het heb verdiend, dan dat ik echt aan diegene zal vragen, joh, waar heb ik dat aan verdiend, waar waarschijnlijk een plausibele ervaring
Ik verwacht ook niet van anderen dat ze rekening houden met mij bij het maken van hun beslissingen, maar dat verwacht ik van mezelf wél. Beetje krom inderdaad.
quote:In de zin van dat je uitstelt, of in de zin dat je te makkelijk toegeeft aan wensen van anderen?Op vrijdag 20 januari 2006 12:20 schreef wicca_Jera het volgende:
[..]
Wow.. jij bent mij tweling! hier zit er een.. ik ben ook een losser wat beslissingen nemen betreft!
[ Bericht 100% gewijzigd door beestjuh op 20-01-2006 13:01:33 (huilie) ]
Stel dat ik ik straks thuis kom en mijn huis is ingestort?
Stel dat ik straks naar huis rij en van het viaduct afrijd?
Stel dat ik ....
Nee Beestjuh, dat is dus geen instelling he?
Dan kan je net zo goed dat flatje nemen, een paar mooie Begonia's kopen en achter de gesloten gordijnen met een kopje thee gaan zitten
Heb vertrouwen in jezelf!!
Je zou echt iets moeten doen aan die dingen die je steeds tegen jezelf zegt. Je haalt jezelf ontzettend omlaag. Wie moet jou weer opbouwen? Moet een ander dat voor je doen? Nee, dat moet jij zelf gaan doen.
die cijferde zich namelijk ook altijd weg voor andere terwijl dat niet eens gevraagd werd ofzo, bener ook pas na een tijd achter gekomen dat het zo was maar jouw situatie is heeeel herkenbaarOok ik kan me alleen maar bij Moonah aansluiten, uiteindelijk zal je je ouders echt moeten leren loslaten. Nu klinkt het hier op het forum wel gemakkelijk gezegd en je zal ook nog wel eens de fout in gaan. Maar uiteindelijk zal dat je wel een stoot zelfvertrouwen geven en dat kan je wel gebruiken
Als ieder (die het kan missen) nou 10,- ofzo stort op je rekening...alle beetjes helpen toch?
Ik weet het verder ook niet hoor..'t is maar 'n ideetje..
. Nee, OK, ik ben weer wat gekalmeerd, mijn tranen hebben hun doel niet gemist.
Als het zou kunnen, zou ik het liever zonder het bijspringen van mijn ouders oplossen. Ik heb een poging gedaan tot reëel zijn, wat is haalbaar zonder hulp. Dat zou op zijn best neerkomen op een klein flatje in het dorp van mijn ouders, die wachtlijst was volgens de optimistische telefoniste "zelfs minder dan een jaar!" Ik ben langs de flat in kwestie gereden, een vormeloze hoop beton, waanzinnig slecht onderhouden, die in een buurt, nou ja bouwput eigenlijk, blijkt te staan waar alle huizen binnen 4 jaar gesloopt worden.
Ik wil niet meer in een Nederlandse stad wonen. Niemand doet nog lief op straat. Belachelijke prijzen voor minimale woonruimte. Belachelijke prijzen voor alles eigenlijk. Optimistisch over de toekomst van de mensheid ben ik heul niet. Laat mij me dan lekker in het Belgische bos verstoppen, snel, voor het te laat is!
Dat lijken mijn ouders toch ook wel een beetje te beseffen en ze staan er al weer iets soepeler tegenover. Volgens mij waren ze zelfs geschrokken, dat ik zo graag weg wilde uit de stedelijke omgeving, maar ze weten nu dat ik het meen. Ik zal wel de eerste tijd aan hun voorwaarden moeten voldoen, inderdaad. Dat vind ik ergens ook wel zonde, maar misschien moet ik gewoon toegeven dat ik nu nog wel wat back-up kan gebruiken. Na verloop van tijd (een jaar, waarin ik dus kan sparen en mezelf een beetje uit het slop kan trekken) kan ik het dan van mijn ouders overkopen.
Hee, dan ben ik maar zwak. Dat weet ik inmiddels. Ik kan ook niet sterker worden als alles steeds mislukt. Ik voel me nou weer zo slecht over mezelf dat ik echt een helpend handje nodig heb, zelfs al is dat slechte gevoel vooral aan mij te danken…
quote:Wat beweert ze dan precies?Op vrijdag 20 januari 2006 21:36 schreef beestjuh het volgende:
Nou weet ik ook niet meer wat ik van de hulp van mijn ouders moet denken. Krijg net een bezorgd telefoontje waaruit blijkt dat mijn moeder graag verkondigt dat ik ziek ben.
quote:Het is niet erg om zo nu en dan zwak te zijn. Iedereen is van tijd tot tijd zwak en kan hulp gebruiken. Gezien de wijze waarop je ouders zich opstellen ben ik echter wel bang dat zij jou afhankelijk van hun willen maken/houden.. Houd dat dus wel goed in de gaten.Op vrijdag 20 januari 2006 20:55 schreef beestjuh het volgende:
Hee, dan ben ik maar zwak. Dat weet ik inmiddels. Ik kan ook niet sterker worden als alles steeds mislukt. Ik voel me nou weer zo slecht over mezelf dat ik echt een helpend handje nodig heb, zelfs al is dat slechte gevoel vooral aan mij te danken…
quote:De huisarts heeft ooit geopperd dat ik misschien wel borderline heb. Dat is nooit verder onderzocht, en ook al ga ik wel eens grenzen over zie ik mezelf niet als iemand met een persoonlijkheidsstoornis. Het is meer een kwestie van zelfvertrouwen, denk ik. Voor mijn moeder blijkt het nu toch een leuke houvast om mijn instabiliteit te verklaren.
.Ik ben echt niet altijd zo'n wrak hoor.
quote:Borderline is niet een gebied waar een huisarts autoriteit heeft. Verder vind ik niet professioneel dat je huisarts dit tegen je ouders oppert. Ik weet wel dat toen ik nog bij mijn vorige huisarts zat (Zelfde als waar mijn ouders zitten) zij hebben geprobeerd te vissen naar details over psychische aandoeningen waar ik voor behandeld wordt, en hij zich op de vlakte heeft gehouden..Op vrijdag 20 januari 2006 21:53 schreef beestjuh het volgende:
[..]
De huisarts heeft ooit geopperd dat ik misschien wel borderline heb.
quote:Borderline is niet uit te sluiten. Op basis van je posts zou ik het niet gek vinden wanneer je in de richting van een afhankelijke ps terecht komt. De enige die echt kan vast stellen wat er aan de hand is is echter een psycholoog. Wanneer je zelf er geen last van hebt zou ik er ook verder geen onderzoek naar laten doen.Dat is nooit verder onderzocht, en ook al ga ik wel eens grenzen over zie ik mezelf niet als iemand met een persoonlijkheidsstoornis. Het is meer een kwestie van zelfvertrouwen, denk ik. Voor mijn moeder blijkt het nu toch een leuke houvast om mijn instabiliteit te verklaren.
quote:Hoe komt het dat je dat nu wel bent? (Om even je eigen woorden te reflecteren hoor, ik vind wrak zelf nogal overtrokkenIk ben echt niet altijd zo'n wrak hoor.
).ookal wordt het lastig en moeilijk.. je kan wel zeggen dat je het zelf bereikt hebt!
quote:Allebei..Op vrijdag 20 januari 2006 12:23 schreef Alicey het volgende:
[..]
In de zin van dat je uitstelt, of in de zin dat je te makkelijk toegeeft aan wensen van anderen?
quote:Wat is de reden dat je uitstelt?
Ik kwam dit artikel tegen. Misschien leuk voor jou om eens te lezen. Misschien herken je iets van jezelf?
http://www.ouders.nl/mopv2005-schouders.htm
quote:Hmm. Ergens wel confronterend.Op maandag 23 januari 2006 16:18 schreef mgerben het volgende:
Hee, Beestjuh.
Ik kwam dit artikel tegen. Misschien leuk voor jou om eens te lezen. Misschien herken je iets van jezelf?
http://www.ouders.nl/mopv2005-schouders.htm
quote:Bang om andere mensen te kwetsen
Ik ben wel benieuwd, maar kan het artikel hier niet lezen. Kun je het hier copy/pasten? Anders wacht ik wel tot ik thuis ben....
quote:Het artikel gaat over de gevolgen van bepaalde "fouten" in de opvoeding (Tussen aanhaaltekens omdat het niet altijd fouten zijn, maar soms ook omstandigheden). Ik herkende wel een paar van de gevolgen, en de oorzaak komt ook wel deels overeen. Herkenbaar zeg maar voor een stukje.Op maandag 23 januari 2006 16:41 schreef beestjuh het volgende:
Confronterend?
quote:Het is nogal een beetje groot om te copy/pasten.. Wat krijg je te zien waar je nu zit?Ik ben wel benieuwd, maar kan het artikel hier niet lezen. Kun je het hier copy/pasten? Anders wacht ik wel tot ik thuis ben....
quote:Helpt het door het lang uit te stellen?Op maandag 23 januari 2006 16:41 schreef wicca_Jera het volgende:
[..]
Bang om andere mensen te kwetsen
quote:Dat ken ik. Dat heeft mijn moeder veel gedaan bij mij. Ze denkt ook serieus dat het goed is dat ik "haar vriendin" ben, en voelt zich afgewezen als ik haar op de ongelijke relatie wijs. Mijn moeder duwde me op mijn tiende de scheidingspapieren onder mijn neus, ik mocht het allemaal lezen en aanhoren. Dat was veel te veel voor mij. Ik wilde van mijn zakgeld beddengoed voor mijn moeder kopen, omdat zij vertelde dat ze arm was en geen nieuwe kon kopen. Ik heb altijd geprobeerd mijn moeder zo veel mogelijk te helpen. Ander werk voor haar zoeken, de computer telkens maken, de belastingformulieren invullen... Toen ze laatst een keer zei "Wanneer kom je de aangiftes doen?", dacht ik, Ho! Ze vraagt nieteens óf ik het wil doen. Ik heb toen maar gezegd dat ik niet meer wist hoe dat moest. Mijn moeder beland in een rolstoel, iets wat ik al van verre zag aankomen, waarvoor ik haar heb proberen te behoeden, en nóg is ze eigenwijs en klooit ze met medicijnen, doet ze te veel werk en loopt ze op hoge hakken. En ik bemoei me er niet meer mee. Al voelt dat ook klote.Op maandag 23 januari 2006 16:18 schreef mgerben het volgende:
Hee, Beestjuh.
Ik kwam dit artikel tegen. Misschien leuk voor jou om eens te lezen. Misschien herken je iets van jezelf?
http://www.ouders.nl/mopv2005-schouders.htm
quote:Waarom mogen die andere mensen jou wel kwetsen dan? Zijn ze meer waard?Op maandag 23 januari 2006 16:41 schreef wicca_Jera het volgende:
[..]
Bang om andere mensen te kwetsen
En wat gebeurt er áls je ze teleurstelt? Worden ze boos? Misschien zeggen ze wel: "Oke." En al worden ze boos, hebben ze dat recht? Nee toch?
quote:Op maandag 23 januari 2006 16:46 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het artikel gaat over de gevolgen van bepaalde "fouten" in de opvoeding (Tussen aanhaaltekens omdat het niet altijd fouten zijn, maar soms ook omstandigheden). Ik herkende wel een paar van de gevolgen, en de oorzaak komt ook wel deels overeen. Herkenbaar zeg maar voor een stukje.
[..]
Het is nogal een beetje groot om te copy/pasten.. Wat krijg je te zien waar je nu zit?
quote:'Internet op de Werkplek'
--------------------------------------------------------------------------------
Toegang geweigerd
Reden:
Toegang tot deze webpagina wordt geweigerd. U probeert momenteel een pagina te benaderen die niet binnen het IODW-basis abonnement valt. Een overzicht van welke sites binnen het IODW-basis abonnement vallen is te vinden op het Raboweb onder de InternetWijzer.
Ik lees het thuis wel op mijn gemakje door.
quote:En fok mag wel?Op maandag 23 januari 2006 16:56 schreef beestjuh het volgende:
[..]
[..]
Ik lees het thuis wel op mijn gemakje door.
quote:Nou, mógen, das een groot woord.
Ik ga bijna verhuizen.
! Nog een week of 2, 3; ik kan bijna niet wachten... Tja, voor de financiering krijg ik wel wat hulp maar ik zit niet echt meer 'vast' aan mijn ouders. Binnen een jaar is het hele zootje dus van mij.
Ik ben heel bang dat ik het verkloot, maar zolang het ernaar uit ziet dat het goed gaat, probeer ik mezelf niet teveel op te fokken. Het gaat nu té lekker.
quote:Dus als ik het goed begrijp is het als het fout gaat altijd jouw eigen schuld, maar als het goed gaat kun je jezelf daar geen credits voor geven. Zie je dat je niet echt happy wordt als je zo denkt?Op maandag 23 januari 2006 17:15 schreef beestjuh het volgende:
Ik ben heel bang dat ik het verkloot, maar zolang het ernaar uit ziet dat het goed gaat, probeer ik mezelf niet teveel op te fokken. Het gaat nu té lekker.
)Tegen het einde van de basisschool en eigenlijk de gehele middelbare school-periode ben ik absurd vervelend, passief en huilerig geweest. Spijbelen, tieren, deuren gooien, verdrietig zijn en zwijgen... Aan het begin van de middelbare school zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Ik dacht echt dat dat aan mij lag, aan mijn gedrag, aan mijn vervelende aard. Dat was mijn logische redenering, die werd niet ontkracht door mijn ouders en die was jarenlang afdoende. Niet echt goed voor mijn eigenwaarde, maar goed, ik had het verdiend om me zo slecht te voelen.
Nu kan ik er achteraf iets afstandelijker naar kijken. Het ging natuurlijk al niet goed met mijn ouders voordat ik zo lastig werd. Wellicht zijn de verzwegen spanningen tussen mijn ouders zelfs de oorzaak geweest van mijn geëtter. Toch kan ik alleen maar huilen en een hekel aan mezelf hebben, als ik het keukenkastje opentrek en de medicijnen van mijn moeder vallen me tegemoet, omdat het kastje gewoon te klein is om al die rotzooi op te bergen...
Ik kan ook niet echt met mijn moeder praten. Ze is een beerput van opgekropte gevoelens die ik niet open durf te trekken. Ik ben, denk ik, ook niet de aangewezen persoon om dat te doen...
Ik ben toch stiekem nog aan het wachten op de mededeling, dat het niet mijn schuld was. Dat kan ik beter laten volgens mij.
quote:Uhh, ja, zoiets he. Als het fout gaat ligt dat aan iets wat ik heb gedaan of gelaten, als het goed gaat is het een gelukkige speling van het lot. Hoe kom ik daar vanaf dan?Op maandag 23 januari 2006 17:49 schreef Toeps het volgende:
[..]
Dus als ik het goed begrijp is het als het fout gaat altijd jouw eigen schuld, maar als het goed gaat kun je jezelf daar geen credits voor geven. Zie je dat je niet echt happy wordt als je zo denkt?
Het lijkt altijd, dat die goede dingen gewoon gebeuren, zonder duidelijke aanleiding van mij uit, terwijl aan de dingen die fout gaan, toch meestal een blunder van mij ten grondslag ligt...
Met een "schuldgevoel" de pubertijd ingaan lijkt me idd niet goed voor je eigenwaarde en je ontwikkeling, als je gevoelig bent voor spanningen in/van je omgeving kan dat je geëtter wel verklaren.
Neem het niet te zwaar, wat je als kind gedaan hebt, je was een kind en wist niet beter.
Er komt vanzelf een moment waarop je het met je ouder(s) kunt bespreken,
zorg eerst dat je ontspannen van je nieuwe huisje kunt genieten en de spanning van de afgelopen periode wat hebt kunnen loslaten.
En op termijn stoppen met het groene gras!!
[ Bericht 98% gewijzigd door Italo op 23-01-2006 20:40:10 ]
quote:En zo voel je je nog steeds, terwijl je zo je best doet iedereen te pleasen. Je geeft jezelf de schuld dat de relatie met jouw (moeilijke) ex faalde en je geeft jezelf de schuld dat hij nu niets van zijn leven maakt. Het wordt tijd dat je jezelf eens gaat pleasen. Niemand anders doet dat voor jou. Je hebt nog een lange weg te gaan, maar wel een spannende weg vol nieuwe uitdagingen. Je bent jezelf aan het zoeken.Op maandag 23 januari 2006 19:52 schreef beestjuh het volgende:
gerben, ik heb het allemaal doorgelezen. Ik was zo'n zondebokje maar eigenlijk komt dat besef pas de laatste weken.
quote:Nee.. ik maak het alleen maar moeilijker voor mij zelf..Op maandag 23 januari 2006 16:48 schreef Alicey het volgende:
[..]
Helpt het door het lang uit te stellen?
Ik heb een hekel aan. om mensen te kwetsen.. dan voel ik me zo waardenloos
quote:Ook voor die mensen is het echter beter dat je vervelend nieuws zo snel mogelijk vertelt. Voor jezelf is het ook beter, want dan ben je er snel van af. Probeer dat in gedachten te houden.Op dinsdag 24 januari 2006 08:59 schreef wicca_Jera het volgende:
[..]
Nee.. ik maak het alleen maar moeilijker voor mij zelf..
Ik heb een hekel aan. om mensen te kwetsen.. dan voel ik me zo waardenloos
quote:Je zet hiermee niet alleen jezelf op de eerste plaats, maar juist naar anderen toe is het ook eerlijker om snel te laten weten dat iets ze zal raken.Op dinsdag 24 januari 2006 09:09 schreef wicca_Jera het volgende:
Zal ik doen.. maar het is moelijk, ik zet mijzelf nooit op het 1e plaats.. en dat is mijn probleem.
Als je overigens een keer voor jezelf kiest wordt het in de toekomst makkelijker om dat opnieuw te doen.
quote:We hebben dus afgelopen week nog best wel, eh. contact gehad.Op maandag 23 januari 2006 23:38 schreef Xennia het volgende:
[..]
En zo voel je je nog steeds, terwijl je zo je best doet iedereen te pleasen. Je geeft jezelf de schuld dat de relatie met jouw (moeilijke) ex faalde en je geeft jezelf de schuld dat hij nu niets van zijn leven maakt. Het wordt tijd dat je jezelf eens gaat pleasen. Niemand anders doet dat voor jou. Je hebt nog een lange weg te gaan, maar wel een spannende weg vol nieuwe uitdagingen. Je bent jezelf aan het zoeken.
Hij kon het vooral niet verkroppen dat ik 'ineens' gevlogen was... We hebben best veel gepraat, voor mijn doen dan toch, want ik kan dat echt niet, zeker als wat ik zeg, hem zoveel pijn doet. Hij beseft wel waarom ik mijn eigen plekje wil. Hij snapt ook dat de dingen die hij tegen mij heeft gezegd, hoe hij bij tijd en wijle heeft gedaan, het wantrouwen en zijn onzekerheid, mij mijnlenver van mezelf af hebben doen staan. Ik heb al die dingen voor waar aangenomen, vind mezelf een onbetrouwbaar loeder en ik ben heel onzeker over hoe anderen over me denken en daar moet ik vanaf.Het enige wat ik nu wil is mijn huis in het bos, samen met mijn engeltjes. Op mezelf aangewezen. Zal ik wel móeten leren om van mij te houden, anders wordt het zo'n ongezellige boel in huis.
En ja het groene gras, Italo. Ik hoopte dat dat aan de aandacht zou ontglippen.
Langzaamaan ben ik heel sterk aan het minderen. Ik zit natuurlijk bij mijn ouders in huis en zij trappen me bij de eerste joint op straat, dus ik rook er hooguit 1 als ik de hondjes uitlaat, voor het slapen. Dan geldt het ook echt als slaapmiddel, omdat ik verdrietig en huilerig nou eenmaal niet in kan slapen.
Voordat men nu gaat roepen dat ik een junkie ben... Het vlees is inderdaad zwak. Aleen ik zie zelfs daar een licht stijgende lijn.
.quote:Dat geloof ik wel.. ik ga het een en ander even in werking zetten.. heb een paar dingen die ik telkens uitstel en dat is niet goed.. Bedankt voor je adviesOp dinsdag 24 januari 2006 09:13 schreef Alicey het volgende:
[..]
Je zet hiermee niet alleen jezelf op de eerste plaats, maar juist naar anderen toe is het ook eerlijker om snel te laten weten dat iets ze zal raken.
Als je overigens een keer voor jezelf kiest wordt het in de toekomst makkelijker om dat opnieuw te doen.
quote:Werkt dit wel goed? Mijn eigen ervaringen met soft drugs zijn toch vooral versterking van gevoelens en emoties, waardoor je misschien juist daardoor die gevoelens in stand houdt..Op dinsdag 24 januari 2006 10:57 schreef beestjuh het volgende:
Dan geldt het ook echt als slaapmiddel, omdat ik verdrietig en huilerig nou eenmaal niet in kan slapen.
Voordat men nu gaat roepen dat ik een junkie ben...
quote:Drugs is natuurlijk nooit goed als uitweg. Het kan slechts een lolletje zijn of voor sommigen een verrijking van de psyche. Één jointje per dag vind ik wel meevallen. Ik weet van mezelf dat ik in zo'n situatie best veel drink en blow. Het wordt bij meestal alweer een stuk minder als ik me chiller voel.Op dinsdag 24 januari 2006 10:57 schreef beestjuh het volgende:
[..]
We hebben dus afgelopen week nog best wel, eh. contact gehad.
Het enige wat ik nu wil is mijn huis in het bos, samen met mijn engeltjes. Op mezelf aangewezen. Zal ik wel móeten leren om van mij te houden, anders wordt het zo'n ongezellige boel in huis.
En ja het groene gras, Italo. Ik hoopte dat dat aan de aandacht zou ontglippen.
Langzaamaan ben ik heel sterk aan het minderen. Ik zit natuurlijk bij mijn ouders in huis en zij trappen me bij de eerste joint op straat, dus ik rook er hooguit 1 als ik de hondjes uitlaat, voor het slapen. Dan geldt het ook echt als slaapmiddel, omdat ik verdrietig en huilerig nou eenmaal niet in kan slapen.
Voordat men nu gaat roepen dat ik een junkie ben... Het vlees is inderdaad zwak. Aleen ik zie zelfs daar een licht stijgende lijn.
Je zelf veranderen gaat overigens niet snel en kan met veel tegenslagen gepaard gaan. Geef je zelf wel de tijd om je te veranderen.
quote:Die ervaring heb ik deels. Meestal komen die gevoelens bij mij harder terug als ik weer nuchter ben. Ik kan door blowen ook vaak wel goed relativeren.Op dinsdag 24 januari 2006 11:06 schreef Alicey het volgende:
[..]
Werkt dit wel goed? Mijn eigen ervaringen met soft drugs zijn toch vooral versterking van gevoelens en emoties, waardoor je misschien juist daardoor die gevoelens in stand houdt..
Ergens ben ik bang dat ik niet zomaar iemand meer tegen kom die zo lief tegen me is. Mannen zijn zelden echt lief tegen me geweest, behalve om iets voor elkaar te krijgen. Ook al is er nu wel weer iemand heel aardig tegen me, daar sta ik zelf een beetje van te kijken maar goed, hij kent me ook nog niet echt
Ik kan me moeilijk over de gedachte heen zetten dat ook daar weer iets achter steekt. Ik heb altijd wel genoeg gehunkerd naar een kus, knuf en kroel om daar gevoelig voor te zijn. Heb zo het idee dat ik op dat gebied maar weinig te eisen heb terwijl ik stiekem wel weet dat ik wellicht toch de moeite waard ben.Ik wil gewoon tevreden met mij zijn zonder dat ik applaus krijg voor hetgeen ik doe. Graag naar mezelf kijken in een spiegel zonder dat mijn buikje al te veel moet lijken op datgeen wat ik wel eens in die trieste meidenblaadjes zie, want ik ben zó tegen die oppervlakkige rommel, waarom laat ik me er dan toch door beïnvloeden?
En oh ja, als ik dan toch bezig ben, hoe leg ik het leed van de wereld naast me neer. Dat leed waar ik toch niks aan kan doen bedoel ik. Ik kan geen geld geven aan goede doelen en dat zou mijn geweten ook niet sussen, als ik eerlijk ben wil ik zelf doen wat er in mijn macht ligt en niet langs de zijlijn blijven kijken hoe het een steeds grotere rommel wordt. Waarom kom ik daarin ook geen gelijkgestemden tegen, waarom laat iedereen zich lam slaan door alle gebeurtenissen en lijken we ons allemaal te schikken in de onderuitgang waar we nu willens en wetens op af hobbelen? Hoe moet het nou met al die onschuldige dieren die het weerloze slachtoffer zijn van onze tot mislukken gedoemde samenleving? Waarom kan het me zoveel schelen en waarom durf ik het probleem niet aan te pakken op mijn manier?
En ik dacht nog wel dat ik niet echt behoefte had aan een update
Die ene man die nu aandacht aan je schenkt....dat is natuurlijk leuk, maar hou afstand. Verlies jezelf nu niet in een nieuwe verliefdheid. Natuurlijk kan het geen kwaad om er op te reageren, maar houd jezelf op de eerste plaats. Vooral nu. Ik ga er vanuit dat je dat ook wel eerlijk tegen hem zult zeggen zodat hij weet dat hij voorlopig nergens op hoeft te rekenen? Maar dat je zijn aandacht en knuffels en kroelen wel heel fijn vindt?
het zijn maar suggesties. Nogmaals: ik zal je niet vertellen wat je MOET doen
fijn dat je binnenkort naar je nieuwe huisje gaat
quote:Nog niet genoeg mensen blijkbaar, het gaat veel te hard achteruit naar mijn bescheiden mening.Op woensdag 8 februari 2006 12:49 schreef Puckzzz het volgende:
Eerst jij dan de rest van de wereld Beestjuh! Het leed van de wereld daar wordt al door vele mensen aan gewerkt, dus daar hoef jij je nu even niet druk om te maken. Wanneer je jezelf helemaal lekker op rails hebt, pas dan kan je om je heen gaan kijken of je ergens anders nog van dienst kan zijn.
. Ik durf niet iets heel grootschaligs te ondernemen, dat kan ik niet eens want ik zou niet weten waar ik moest beginnen. Al kan ik maar één dier opvangen en die een vrolijk leven laten leiden onder mijn toezicht. Liever zou ik toch een écht verschil maken. Het idee dat ik wél iets groots (of iig, iets groters) zou kunnen doen, dat blijft wel knagen. Hè, ik weet alleen niet wat precies. Niemand lijkt ook echt, serieus zin te hebben in een positieve verandering.quote:Het is geen verliefdheid. Wel ben ik absoluut nieuwsgierig en als rechtgeaarde vrouw natuurlijk gevleid door de aandacht. Ik denk dat hij ook nergens vast op rekent, zo goed kennen we elkaar nog niet en wat mij betreft is het, zeker voorlopig, vooral vriendschappelijk. Een relatie, zo'n échte, hoef ik voorlopig niet,Die ene man die nu aandacht aan je schenkt....dat is natuurlijk leuk, maar hou afstand. Verlies jezelf nu niet in een nieuwe verliefdheid. Natuurlijk kan het geen kwaad om er op te reageren, maar houd jezelf op de eerste plaats. Vooral nu. Ik ga er vanuit dat je dat ook wel eerlijk tegen hem zult zeggen zodat hij weet dat hij voorlopig nergens op hoeft te rekenen? Maar dat je zijn aandacht en knuffels en kroelen wel heel fijn vindt?
. quote:Dat weet ik wel.het zijn maar suggesties. Nogmaals: ik zal je niet vertellen wat je MOET doen
fijn dat je binnenkort naar je nieuwe huisje gaat
. Ik neem je wel ter harte maar ik ga mezelf er ook niet op vast pinnen.Ik ben overigens al verhuisd. Het is er mooi, romantisch, knus en ook een tikkeltje eenzaam. Ben helemaal niet meer gewend om op mezelf aangewezen te zijn, maar ik heb mijn hondjes, een grote stapel boeken die allemaal de moeite waard zijn, schilderspullen, films, er is een grote stal waar je paarden kan huren om mee het bos in te gaan, ik moet nog véél doen voordat mijn huisje echt het mijne is, van alles aansluiten, beitsen, ophangen, behangen, decoreren, en dan is er ook nog de tuin. Pfoe.
zz...Mijn vader en moeder zijn wel heel lief geweest de afgelopen weken, al heb ik nog steeds geen spontane kroel gehad, ze hebben wel in andere dingen laten merken dat ze het beste met me voor hebben. Goed, we zijn nou eenmaal zo verschillend dat ik nooit dikke maatjes met ze zal worden maar boos ben ik ook niet meer op ze. Zij ook niet echt meer op mij.
.gewoon een vraagje hoor
quote:Gister nogOp woensdag 8 februari 2006 14:36 schreef Puckzzz het volgende:
Geef jij je vader of moeder wel eens spontaan een dikke knuffel?
gewoon een vraagje hoor
Daar schrok ze een beetje van, maar ik geloof niet dat ze het erg vond.
quote:Op woensdag 8 februari 2006 14:45 schreef beestjuh het volgende:
[..]
Gister nog
Daar schrok ze een beetje van, maar ik geloof niet dat ze het erg vond.
gewoon blijven doen.Ik moet mooi 3 mnd wachten voor ik in mijn nieuwe huisje op internet kan. Mooie reden om af te kicken
Wil even langs deze weg de mensen die mij persoonlijk gemaild hebben, dank je wel zeggen! Lieve mailtjes, en wat frappant, ik ben niet de enige die met deze problemen kampt.
Ik moet zeggen dat ik me beter voel. Ik heb ook zo'n lekker plekje gevonden. Morgen probeer ik wat foto's mee te nemen en up te loaden. En ik ik ik ik ik ik. Zo. Dat voelt lekker!
.Heb nog wel contact met mijn ex maar ik denk dat ik daar beter mee kan ophouden. Hij hangt nog zo zwaar aan me. Zegt dat ie zelfs tegen me praat, terwijl ik er niet ben. Als ik hem heb gezien of gesproken voel ik me nog dagen naderhand heel naar, schuldig, een slecht mens. Hoe durf ik hem zoiets aan te doen, hoe kan ik hem zo laten vallen. Ik vind nooit meer iemand die zo veel van me houdt want ik ben toch maar een trut die mensen in de steek laat.
Zo laat hij me dus voelen. Dat moet ik helemaal niet opzoeken.
Die ene vriendin uit de OP kan het ook bekijken.
.Ze wil mijn pinpas die ik bij haar ben vergeten, liever niet op de post doen. Ik kan hem toch ook op komen halen?! Nou, ik ben blij te weten dat ze die 0,39 eurocent niet voor me over heeft, en dat zij wel van mij verwacht dat ik een treinkaartje á ¤5 koop om die stomme pas te halen,
. Stom kind. .quote:Goed zoOp vrijdag 10 februari 2006 21:23 schreef beestjuh het volgende:
Gelukkig nog steeds Fok op de werkplek
Wil even langs deze weg de mensen die mij persoonlijk gemaild hebben, dank je wel zeggen! Lieve mailtjes, en wat frappant, ik ben niet de enige die met deze problemen kampt.
Ik moet zeggen dat ik me beter voel. Ik heb ook zo'n lekker plekje gevonden. Morgen probeer ik wat foto's mee te nemen en up te loaden. En ik ik ik ik ik ik. Zo. Dat voelt lekker!
Heb nog wel contact met mijn ex maar ik denk dat ik daar beter mee kan ophouden. Hij hangt nog zo zwaar aan me. Zegt dat ie zelfs tegen me praat, terwijl ik er niet ben. Als ik hem heb gezien of gesproken voel ik me nog dagen naderhand heel naar, schuldig, een slecht mens. Hoe durf ik hem zoiets aan te doen, hoe kan ik hem zo laten vallen. Ik vind nooit meer iemand die zo veel van me houdt want ik ben toch maar een trut die mensen in de steek laat.
Zo laat hij me dus voelen. Dat moet ik helemaal niet opzoeken.
quote:Lijkt me ook geen goed plan zoiets via de post te doen hoorDie ene vriendin uit de OP kan het ook bekijken.
Ze wil mijn pinpas die ik bij haar ben vergeten, liever niet op de post doen. Ik kan hem toch ook op komen halen?! Nou, ik ben blij te weten dat ze die 0,39 eurocent niet voor me over heeft, en dat zij wel van mij verwacht dat ik een treinkaartje á ¤5 koop om die stomme pas te halen,
Toch even pimpen.
De veranda. Met nog wat rommel van de oude bewoners, maar het weer is nog niet uitnodigend genoeg om in de tuin bezig te gaan. Ik kan niet wachten tot ik in de lente heerlijk de deuren open kan gooien en lekker met een bakje koffie op het terras kan zitten.
.
Het uitzicht. Dit is dus het eerste wat ik zie als ik wakker word, het ganzenveldje. Nu zonder ganzen of kippen helaas.
. Op de achtergrond het bos waar ik elke dag met mijn hondjes heen mag.
Mijn tuin.
Als ik zo kijk, over het halve deurtje, kan ik nog net een paar daken zien van mijn buren, die er toch niet zijn, maar als het goed is kan ik me door het weelderige groen van de zomer helemaal alleen op de wereld wanen (Met ganzen, dat wel. En de waakhond van de camping, nu al een goeie vriend van me ). Mijn ex en ik zien elkaar weer af en toe. Voelde het in het begin heel goed, nu begin ik alweer te twijfelen. Ik had gewoon nooit wat met hem moeten beginnen in the first place, wist van te voren dat ik hiermee in de knoop zou raken. Eerste vriendje, en dat is hij ook niet voor niks. Ik ben gewoon een fuck-up en had beter alleen kunnen blijven. Bah wat baal ik van mezelf af en toe.
* gaat even wat traantjes verbijten *
En niet zo streng zijn voor jezelf,
.Kijk wat een mooi huisje! Wees trots op jezelf! Enne, als je jezelf voor je kop blijft slaan zul je niks leren. Leer van deze situatie, en weet hoe je de volgende keer dingen kan voorkomen.
Ik vind het echt helemaal geweldig!!!En zoals de rest al zei, niet te hard voor jezelf zijn. Toen je vertelde dat je hem weer zag zei ik al dat je je niet teveel moest verliezen hierin. Ik snap ook wel dat het heel moeilijk is om alles in een keer te veranderen (eigen huis, relatie met je ouders EN dan hij ook nog). Lees ook je eerdere verhalen hier over hem nog eens door. Echt je verdient zoveel beter en je bent een leuke lieve meid, dus krijgen kan je dat ook!
Overigens, ik las nu pas het stukje over idealisme en de wereld helpen. Heel herkenbaar hoor, ik zit ook regelmatig met dat gevoel. Maar vergeet niet dat die problemen ook altijd 'groter' lijken als je vooral op het negatieve bent gericht. Als ik me sowieso al niet zo lekker voel, zijn al die dingen nog vééél erger. En wat je ook doet, het is nooit genoeg om de wereld te kunnen veranderen, dus alle kleine dingen tellen. Dat is iets wat hulpverleners van allerlei goede organisaties als eerste moeten leren; als je zoveel ellende ziet, moet je de kleine dingen juist kunnen waarderen. En zo zijn er heel veel mensen die zich proberen in te zetten voor een goed 'doel', al is het maar wat vaker wandelen met je bejaarde oma die de hele dag thuis zit.
Een kennis van mij zei eens tegen me, mensen die zich heel erg druk maken over het leed in de wereld (dat was ik
), hebben vaak het gevoel dat ze alleen maar om dat soort echt erge dingen verdrietig mogen zijn. Je stopt je eigen verdriet weg, doet je problemen af als onzinnig en pas bij 'echt' erge dingen mag je je emoties laten gaan. Ik vond het eerst best vreemd, maar ergens klopt dit wel.. nouja, wilde je gewoon even een andere mening laten horen Ondanks dat ik me wel erg thuis voel en trots ben op mijn nieuwe huisje voel ik me hier toch niet helemaal welkom. Oplettende users hebben mijn actie in f&f misschien gelezen. Ik zit dus, helaas tegen de regels, nu met drie honden in mijn kleine huisje. De eigenaar van het terrein wil hier consequent in blijven, wat mij logisch lijkt, behalve op het moment dat zij zich steeds boven de door hen opgestelde regels verheven voelen.
Voorbeelden, hun hond, een rottweiler, zit 20 meter van mijn huis vandaan achter een ijzeren hek. 's Nachts gaat hij niet in een hok en ben ik overgeleverd aan zijn gebrul. Natuurlijk heb ik ze erop geattendeerd, het beest blijft soms de hele nacht doorblaffen en janken, maar als ik dat zeg, maken zij zich ervanaf door te zeggen dat het nou eenmaal een waakhond is. Saillant detail is dat het beest steevast zijn bek houdt als ik of iemand anders er langs loopt.
In het regelement staat een alinea over het bederven van het woongenot, wat dus niet toegestaan is. Waarom is het hen dan wel toegestaan om bijna dagelijks landbouwmachines meer dan een uur recht voor mijn huis stationair te laten draaien? Waarom is het dan wel geoorloofd om recht naast de ingang van mijn tuin, elke week een andere enorme puincontainer neer te plempen? Waarom mogen hun honden wel los lopen terwijl ik al scheve bekken krijg als de mijne even een plasje doen in MIJN tuin? Waarom reageren ze niet op mijn vraag de door hen veroorzaakte rommel naast de containers, o.a. glas (!!) op te vegen, en sta ik dat uit veiligheidsoverwegingen voor mijn engeltjes 3 dagen na mijn vraag zelf op te vegen? Waarom houden ze pakketjes achter die toch overduidelijk aan mij zijn geadresseerd? Waarom doen ze mijn officiele schriftelijke klacht met betrekking tot die hond af als een hartekreet, en verandert er uiteindelijk helemaal niks? Waarom bungelt het noodzakelijke onderhoud aan mijn oprit helemaal onderaan hun prioriteitenlijstje?
Waarom durf ik mijn mond er niet over open te trekken?
Ik denk omdat ik weet dat ze onredelijk zijn. Ik ben van mening, als zij zoveel last veroorzaken terwijl ik hier nog maar net woon, dat ze mij wel wat tegemoet mogen komen. Aangezien ze van mijn 3 honden geen last hebben terwijl ik helemaal gestoord word van die ene van hun, lijkt het mij duidelijk op welk vlak ze mij wat ruimte mogen geven, maar realistischer is dat ze in geval van een klacht zullen zeggen, dat ik degene ben die de regels breekt met mijn drie beesten, dat de hond weg moet of ik zelfs.
Sta ik nog wel in mijn recht zo? Ik heb wel mondeling toestemming gehad om Alf een tijdje hier te houden maar zo'n mondelinge overeenkomst is zo gebroken natuurlijk.
Ik baal heel erg. Wist wel dat ook dit weer op een fiasco uit zou lopen, had alleen geen idee dat het zo zou gaan.
*koude douche gaat nemen*
[ Bericht 15% gewijzigd door beestjuh op 30-03-2006 22:33:41 ]
Wat betreft je vriendjesproblemen. Mensen zeggen wel dat je aantrekt wat je uitstraalt. Door je negatieve denkpatronen over jezelf en de hoge eisen die je stelt is het voor een ander heel gemakkelijk om over je heen te lopen. Ik denk dat je echt pas goede liefde kan krijgen als je die goede liefde ook voor jezelf hebt en dit naar een ander op kan eisen. Heb je er wel eens aan gedacht om eens met iemand te praten om te werken aan je zelfbeeld e.d.?
Het komt uiteindelijk echt wel goed allemaal, hoe lastig het nu lijkt. Probeer het ondanks alles zo fijn mogelijk voor jezelf te maken en al deze dingen zijn uiteindelijk weer leerprocessen waar je sterker uit kan komen.
Maar... ik vind je manier van posten druipen van de slachtofferhouding. Dat is weinig constructief. Even balen kan geen kwaad, maar stop weer gauw die peper in je reet. Je was zo op de goede weg. Kom op he!
En ook al kun jij hem misschien niet houden, dan vind je wel een beter baasje. Kom op, geef jezelf een schouderklopje!
Of liever, dag. Ik heb de hele nacht zowat wakker gelegen door die hond en als er dan ook nog van alles mis gaat...Vandaag heb ik geen schouderklopje verdiend.
Uitrusten en morgen eens met wat mensen gaan praten. quote:Ik zie mijn reactie niet? [edit]En nu dus welOp donderdag 30 maart 2006 22:52 schreef De-oneven-2 het volgende:
Jij zit nu toch in Baarle Nassau, beestjuh?
[/edit]Ik zei dus, ja, hoezo?
dus misschien kom ik nog eens langs voor een bakje koffie.
quote:Op donderdag 30 maart 2006 23:13 schreef De-oneven-2 het volgende:
Nou, dat is hier vlakbij,
dus misschien kom ik nog eens langs voor een bakje koffie.
Je bent van harte welkom hoor
.quote:That's the spirit!Op donderdag 30 maart 2006 22:45 schreef beestjuh het volgende:
Uitrusten en morgen eens met wat mensen gaan praten.
Succes!
Die pc maakt me niet veel vrolijker, ik heb andere dingen waar ik me mee bezig moet houden.
Bedankt voor jullie lieve en goede raad en ik kom nog wel af en toe in Alf's topic updaten.
Tenzij iemand nog snel een goede reden heeft om te blijven, mag hier een slotje op
en wat een zielig topic is dit dan eigenlijk, hoe kan ik zo onzeker zijn gebleven
Dat noem ik nog eens een goed plan, beestjuh.
Dat ga ik ook maar eens proberen.