quote:
Op dinsdag 3 januari 2006 17:04 schreef Meaghan het volgende:Hee Faat
Ik zal je verhaal eens opzoeken
weet alleen niet in welk topic? Ik wist wel dat je een maagband had, maar weet verder niet hoe en wat. Maar jij bent dus wel behoorlijk wat afgevallen, maar toch niet als je had verwacht als ik het zo goed lees? Zou jij er weer voor kiezen en zou je het mij überhaupt aanraden? Ik ben én een snacker én een volume eter, erger kan haast niet he
Ik weet eigenlijk ook niet zeker in welk topic ik het gepost heb, kan ook in het dieettopic geweest
zijn. Maar ik wil het nog wel een keertje vertellen, dat kost volgens mij minder moeite dan alle topics
teruglezen om het te zoeken
En wie het verhaal al kent scrolt maar even door naar beneden
Ik ben in 1996 geopereerd en heb een maagbandje gekregen. Jammer genoeg werd het niet met
een kijkoperatie gedaan dus ik heb een flinke jaap over mijn maag heen lopen, maar goed ik was
toendertijd echt behoorlijk wanhopig over mijn gewicht (153 kg) dus ik had het er echt voor over.
Operatie zelf viel verschrikkelijk tegen, mijn longen wilden niet meer op gang komen en de pijn van
de wond was ook behoorlijk, met name de beperking in bewegingsvrijheid was erg zwaar. Iemand
schreef er hier vandaag ook al wat over, dat je niet eens zelfstandig naar de wc kon. Nou ja, dat
soort shit (haha letterlijk) maar goed, lang leve de morfine, uiteindelijk kwam ik er weer bovenop.
Toen kwam de periode van lijnen en wachtte ik op het "wonder" van de maagband. Maar dat viel
dus mooi tegen. Als ik heel langzaam at dan kon ik gewoon alles nog eten wat ik wilde en van lijnen
was helemaal geen sprake. Even dacht ik dat ik gek werd en na 6 weken werd ik behoorlijk depressief.
Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik ál die ellende voor niets zou hebben meegemaakt, eindelijk
hersteld van de operatie en dan gewoon nog niet afvallen, want de lekkere trek bleef immers.
Nu wilde ik absoluut niet in die depressie blijven hangen en besloot alles op alles te zetten.Er ging
in die periode een knop bij om toen ik me bedacht dat ik niet wilde dat alles voor niets was geweest.
En ik begon met lijnen en sporten en wel dusdanig streng en zwaar dat ik volledig doorsloeg en na
een aantal maanden zwaar anorectisch bezig was. Omdat het resultaat daar ook naar was hield
ik vol en in 18 maanden tijd was ik 85 kilo afgevallen. Ik sportte 6 dagen in de week en leefde op
crackers en tomaten. Een acute hernia maakte een einde aan dit verhaaltje en ik eindige wederom
in het ziekenhuis waar ik na mijn hernia operatie langzaamaan weer "normaal" begon te eten.
Inmiddels een aantal jaar verder is er weer behoorlijk wat gewicht aangekomen en woog ik deze
zomer weer 114 kg en besloot om mijn maagbandje eens strakker te laten zetten en weer serieus
te gaan lijnen. Nou de eerste paar dagen had ik verdomd veel pijn en kon bijna niets eten. In die tijd
ben ik hier op Fok eigenlijk pas in de dieettopics terecht gekomen en probeer zo goed mogelijk mee
te lijnen (en lijden) met iedereen. Na 5 dagen kon ik weer normaal eten en ben ik eigenlijk weer zo
normaal als elke user die hier rondloopt in een poging om overgewicht kwijt te raken, het blijft gewoon
ongelooflijk zwaar en je stoot je kop keer op keer, maar ik probeer vol te houden en door te zetten.
*proest* dit is de korte versie, maar ik klik even op preview en schrik me rot van de lap tekst
quote:
Op dinsdag 3 januari 2006 17:04 schreef Meaghan het volgende:Als ik er zo over nadenk heb ik mijn hele leven al problemen met eten. Als kind was ik dun, wilde niet eten en dreef daarmee mijn moeder tot waanzin. In mijn puberteit ging ik plots van slank naar mollig en heb ik jaren daarna overdags niks gegeten en zat dus altijd met een lege maag op school. Toen ik op mezelf ging wonen vlogen de kilo's eraan, mede door het makkelijke eten en het stoppen met mijn studie én sport. Wel 'grappig' om te zien dat het probleem er eigenlijk altijd al was en het uiteindelijk heeft geleid tot mijn overgewicht. Ik en eten gaan gewoon niet samen
Goed dat je grappig tussen haakjes heb gezet, want dat is het natuurlijk helemaal niet, maar ik snap
wat je bedoelt. Wat betreft het je aanraden van een maagbandje, sorry maar helaas zal ik nooit
of te nimmer iemand een maagbandje aanraden. Ik heb wel van mensen gehoord dat het met een
kijkoperatie sowieso minder zwaar is, maar het blijft een zware operatie die geen garantie op
afvallen geeft en dat vind ik het kwalijke eraan. Want om de stap voor WLS te zetten is al behoorlijk
maar als je dan niet 100% zekerheid krijgt dat je ook afvalt dan is het gewoon niet op te brengen.
Als je zin en tijd heb zou ik alle WLS topics eens teruglezen, wellicht dat de operatie die Troel en
Rewimo gedaan hebben veel beter bij je past. Ik durf het zelf niet met zekerheid te zeggen, maar
ook zij zullen je kunnen vertellen dat het gewoon een enorme stap en een keerpunt in je leven is.
En dat "verdient" maar één beloning en dat is gewichtsverlies en niet nog meer ellende natuurlijk.