quote:
Op dinsdag 24 januari 2006  11:46 schreef TheGrandWazoo het volgende:[..] Gitarist Andrew Belew imiteert hier op briljante wijze Bob Dylan. Het verhaal wil dat Belew na het lezen van de tekst, het middenstuk nogal Dylaneske vond. Hij stelde voor om tijdens de live shows dit stuk op een nasale manier te vertolken (ofwel, de typische Dylan sound imiteren). 
I asked as nice as I could 
If my job would 
Somehow be finished by Friday 
Well, the whole damn weekend 
Came 'n went, Frankie 
(Wanna buy some mandies, Bob?)
You know what? They didn't do nothin' 
But they charged me double for SundayWanna buy some mandies, Bob? Dit stuk wordt gesproken (van zingen is hier amper sprake) door Zappa zelf. Mandies staat voor Mandrax ,een zeer populaire drug rond de jaren zestig en zeventig, vooral verkrijgbaar  in Londen. [..]
 
 Een variatie daarop heb ik op de cd 
The best band you never heard in your life uit 1988 staan. Daar op wordt Dylan geďmiteerd met de tussenwerpingen 
'Wanna buy some cave paintings, Bob?' (en na valse stukjes mondharmonica is het 
'Work out, Bob'). Ik vraag me nog steeds af waar die cave paintings nou weer op slaan. Slechte kunstsmaak misschien? 
![]()
In ieder geval heb ik wel steeds het idee dat er (zoals je aangeeft) er wel respect is voor de mensen die op die cd in de zeik worden genomen, zoals Johnny Cash (reggaeversie van 
Ring of Fire - 
'yes, the second verse is just the same, it's one way of learning English'), Jimmy Hendrix (zo atonaal en abominabel mogelijke gitaarsolo in een elektropopversie van 
Purple Haze, met een duidelijke 
kiss this guy i.p.v. 
kiss the sky) en Cream (
Sunshine of your Love door de Josti-Band on steroids). Of de gepersifleerden het allemaal zo leuk vinden weet ik niet, maar ergens moet het toch een blijk van erkenning zijn als Zappa je door het slijk haalt. 
![]()
Oh, en hoe kon ik het vergeten - een best mooie versie van Led Zeppelin's 
Stairway to Heaven - met een circusfanfare i.p.v. gitaarsolo, en de 
Eric Dolphy Memorial Barbeque - waarin hij het eens lijkt te zijn met Miles Davis' opmerking dat Dolphy speelt alsof er iemand op zijn teen staat. De saxofonist van Zappa's band is op de cd overigens bij vlagen briljant. Ten slotte een erg leuke versie van Ravels 
Bolero, met rock- en reggaeritmes en een heerlijk lome trombone.
[ Bericht 2% gewijzigd door Philosocles op 05-02-2006 19:56:26 ]